ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «IL MARCHIO DI KRIMINAL» (1968)

Μια μεταφορά στην μεγάλη οθόνη ενός από τα πιο δημοφιλή Ιταλικά κόμικς της δεκαετίας του ’60 είναι το φιλμ, που σας περιμένει. Ο Κριμινάλ (Kriminal), ένας κακοποιός (κλέφτης) με πολλές ιδιαιτερότητες, χιούμορ, αλλά και ομοιότητες με τον συνάδελφό του, εξ Ιταλίας και εκείνον ορμώμενο, τον Διαβολίκ (Diabolik) είναι μια ακόμη περίπτωση μασκοφόρου διαρρήκτη, που έχει πολλά πρόσωπα και μονίμως διαφεύγει της σύλληψης.

Διαβάστε την παρουσίαση της ταινίας στο Cine Oasis της Δευτέρας.

Αποκλειστικά για το Cine Oasis 2013 – 2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ / «ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΒΡΑΧΟΥ» – ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ(1964)

Ή ίσως «ψάχνοντας στο σκοτάδι», αφού ταιριάζει καλύτερα σαν  τίτλος και είναι και πιο αντιπροσωπευτικός, των όσων θα διαβάσατε πιο κάτω! Η δυσκολία εύρεσης στοιχείων είναι πολύ μεγάλη, όταν έχεις να κάνεις με τίτλους που κυκλοφόρησαν στην χώρα μας στην δεκαετία του`50, αλλά και του`60, ελλείψει στοιχείων και πηγών πληροφοριών. Ειδικά στις περιπτώσεις βραχύβιων εκδόσεων(1 έως 4 τεύχη), εκεί είναι που χρειάζεσαι φράσεις, σαν κι αυτή που χρησιμοποίησα στην αρχή του κειμένου! Για έναν τέτοιο τίτλο θα μιλήσουμε σήμερα και θα σας τον παρουσιάσουμε, προσπαθώντας να ρίξουμε όσο περισσότερο φως γίνεται, γύρω από τα παραλειπόμενα που συνόδεψαν την κυκλοφορία του. Πρόκειται για ένα σπάνιο γουέστερν – ανάγνωσμα, από τα τέλη της δεκαετίας του`60, που σίγουρα οι φίλοι του είδους θα έχουν την ευκαιρία να εκτιμήσουν, αλλά και να μάθουν σημαντικά στοιχεία γι` αυτό. Η παρουσίαση αυτή είναι σε αποκλειστικότητα στο Comics Trades και δεν θα την βρείτε σε κάποια άλλη σελίδα. Για όσους θελήσετε μάλιστα να διαβάσετε το τεύχος αυτό της παρουσίασης, θα σας δώσουμε και αυτή την δυνατότητα, μέσα από το Time Bandits! Για την επερχόμενη αυτή ανάρτηση, θα σας ενημερώσουμε με σχετικό άρθρο.

Θα αναρωτηθείτε ίσως, γιατί μας δυσκόλεψε τόσο η εύρεση στοιχείων αυτού του τεύχους. Ουσιαστικά, μας δυσκόλεψε η τελειομανία και όχι το ίδιο το τεύχος! Για την κυκλοφορία αυτού του περιοδικού των εκδόσεων «Αιγόκερως» του Θέμου Ανδρεόπουλου, κάποιες πληροφορίες αντλούνται από το ίδιο το ένα και μοναδικό τεύχος που κυκλοφόρησε. Όμως υπάρχει πλούσιο παρασκήνιο και εξαιρετικού ενδιαφέροντος παράπλευρες πληροφορίες, που αν δεν τις παραθέταμε θεωρώ ότι η παρουσίαση θα ήταν ημιτελής.

Όλα ξεκινούν από την δεύτερη σελίδα, του τεύχους της σειράς «Αυτοτελές»(μια σειρά περιοδικών που κυκλοφόρησε ο Ανδρεόπουλος, με αυτοτελείς ιστορίες), με τίτλο «Το Μυστικό του Μαύρου Βράχου», που ελλείψει αρκετών στοιχείων και παίρνοντας υπ` όψιν τις καταχωρήσεις και το στήσιμο του περιοδικού, οριοθετούμε μεταξύ 1964 – 1965. Σ` αυτήν λοιπόν την σελίδα, εικονίζονται τρείς Αμερικανοί πρωταγωνιστές western ταινιών, από τις δεκαετίες του `40 και του`50(έκαναν και κάποια πράγματα αργότερα). Συγκεκριμένα οι Kirby Grant, Charles Starrett και φυσικά ο μεγάλος τραγουδιστής της κάντρι Tex Ritter(θα τον βρείτε να στρογγυλοκάθεται αναπαυτικά στο country hall of fame!).

Στις εικονογραφήσεις που συνοδεύουν το μόλις 20 σελίδων αυτό περιοδικό, οι τρείς προαναφερθέντες πρωταγωνιστούν σε όλες και φυσικά πρόκειται περί λιθογραφιών από φωτογραφίες που παραπέμπουν σε ταινίες τους. Ας πούμε ότι από εκεί …ξεκινήσαμε το ψάξιμο! Που μπορεί να είχαν παίξει μαζί και οι τρείς; Εύλογο το ερώτημα – δύσκολη η απάντηση! Γράψαμε αρχικά στις μηχανές αναζήτησης The Secret of Black Rock, μεταφράζοντας στα Αγγλικά τον τίτλο του περιοδικού, θεωρώντας ότι με αυτό τον τίτλο βγήκε στις αίθουσες στο εξωτερικό. Μέγα σφάλμα! Στην συνέχεια, με τον ίδιο τρόπο προσπαθήσαμε να βρούμε στοιχεία για την ταινία, όπου πρωταγωνιστούσαν οι τρεις ηθοποιοί. Κι εδώ … μάθαμε αρκετά! Μπήκαμε λοιπόν στην πιο κάτω διεύθυνση για αρχή και διαπιστώσαμε ότι ο κ. Woodward Maurice Ritter θα μας δυσκόλευε αφάνταστα, με την ατελείωτη φιλμογραφία του, κι ακόμη περισσότερο με τον «Μαύρο Βράχο» και το μυστικό του!

http://en.wikipedia.org/wiki/Tex_Ritter

Διαβαίνοντας τα σκονισμένα, τραχιά μονοπάτια, της φιλμαρισμένης Άγριας Δύσης, μεταξύ άλλων βρέθηκε στο δρόμο μας και η παρακάτω σελίδα, στην οποία υπήρξαν κάποια ψήγματα πληροφοριών, αλλά ήταν σε μια μορφή πρωτόλεια και έδειχναν περισσότερο σαν κομματάκια χρυσού αναμεμειγμένα με άλλα μέταλλα! Συνεπώς, η επεξεργασία του κοσκινίσματος, ήταν το επόμενο μας μέλημα!

http://www.cowboypal.com/bmovbio.html

Να μνημονεύσουμε και την συνεισφορά στην έρευνα, ενός αρκετά χρήσιμου άρθρου του scribd, όπως και ενός αντίστοιχου του imdb.

http://www.scribd.com/doc/61752727/Cowboy-and-Western-Actors-and-Their-Films-Photo-collection-free-for-download

http://www.imdb.com/name/nm0728811/

Ένας εξαιρετικός ντετέκτιβ γουέστερν ταινιών, σας περιμένει πιο κάτω!

http://www.b-westerns.com/lost.htm

Κι αν νομίζατε ότι ξέρετε ή έχετε δει τα περισσότερα γουέστερν, ή πάλι ότι δεν βρίσκονται όλα, τότε δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε πιο κάτω την τύχη σας… θα εκπλαγείτε!

http://sepnet.com/rcramer/westerns.htm

Πριν σας εξιστορήσουμε λοιπόν την πηγή έμπνευσης του Έλληνα συγγραφέα και εκδότη, ας μιλήσουμε για το εγχείρημα του. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, φέρει την υπογραφή του Θέμου Ανδρεόπουλου, ο οποίος συνεργάστηκε με τον κ. Πότη Στρατίκη για την έκδοση του θρυλικού πια «Μικρού Σερίφη». Ήταν ένα αυτοτελές ανάγνωσμα, με είκοσι σελίδες και κόστος 2 δραχμές. Κατά προσέγγιση, πρέπει να κυκλοφόρησε μεταξύ 1964 και 1965. Αυτό προκύπτει κυρίως από την σελίδα στην οποία αναφέρεται στον «Μικρό Σερίφη», ενημερώνοντας τους αναγνώστες για τους τόμους που μέχρι τότε είχαν κυκλοφορήσει. Στην σελίδα 18 λοιπόν, διαβάζουμε ότι οι τόμοι ήταν 7 και το τελευταίο τεύχος που περιείχε ο έβδομος, το 84(«Ζητούνται ήρωες»). Αν υποθέσουμε λοιπόν, ότι το «Μυστικό του Μαύρου Βράχου» κυκλοφόρησε την ίδια χρονικά στιγμή με το τεύχος 85, τότε έχουμε σαν έτος κυκλοφορίας του το 1964. Αυτό προκύπτει και από την χρήση λιθογραφίας στις σελίδες του περιοδικού. Μια τεχνική που αντικαταστάθηκε το 1964 με `65. Στην μοναδική σελίδα με στοιχεία της έκδοσης, αναφέρονται τα ονόματα των Πότη Στρατίκη σαν απόδοση και Ι. Φλέσσα σαν επιμέλεια. Εκδότης ο Θέμος Ανδρεόπουλος και για να κλείσει η all star western τριάδα μας, ο Κώστας Ραμπατζής είναι στην καλλιτεχνική επιμέλεια! Η ιστορία είναι πολύ καλή, χαρακτηριστική του έργου του κ. Στρατίκη και διαβάζεται άνετα ακόμη και στις μέρες μας. Όμως, παρά το γεγονός της παρουσίας στις σελίδες του περιοδικού, των φωτογραφιών των τριών b – western πρωταγωνιστών, η ιδέα θα πρέπει να ανήκε εξ ολοκλήρου στον ίδιο και απλά προστέθηκαν οι φιγούρες των Αμερικανών ηθοποιών! Ο λόγος είναι απλός. Μετά από εξονυχιστική έρευνα στο διαδίκτυο, δεν υπήρξε καμία συνάντηση σε ταινία των Kirby Grant, Charles Starrett και Tex Ritter! Εκτός από μια περίπτωση, αυτήν του φιλμ “COWBOY CANTEEN” (1944), όπου παίζουν οι Tex Ritter και Charles Starrett μαζί! Ο Kirby Grant θα μπήκε «σφήνα» στον «Μαύρο Βράχο»!

Τώρα, όπως είστε έτσι αραχτοί και διαβάζετε τούτες τις γραμμές, κάντε ένα κλικ πιο κάτω και δείτε τι μπορεί να κάνει το μεράκι σε έναν άνθρωπο και αυτός με τη σειρά του τι μπορεί να προσφέρει… Δεν υπάρχουν λόγια για περιγραφή… Από εδώ αντλήσαμε την πληροφορία για τις ταινίες των τριών ηθοποιών.

http://www.mikeclinesthenplaying.com/p/august-1946-movie-listings.html

Φυσικά, αυτό δεν μειώνει σε καμία περίπτωση την δουλειά των Ελλήνων δημιουργών! Άψογο από κάθε άποψη το εγχείρημα τους, το οποίο απλά άντλησε έμπνευση από την παρουσία σε γουέστερν ταινίες, των τριών αυτών πρωταγωνιστών. Εννοείται ότι δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κάτι μεμπτό! Το αντίθετο μάλιστα! Το αποτέλεσμα είναι γοητευτικό, μοναδικό και υπέροχο! Όσο για το «απόδοση» στην τελευταία σελίδα της ιστορίας(το οποίο πιστώνεται στον κ. Στρατίκη θυμίζω), είναι κάτι που συναντήσαμε και σε άλλες περιπτώσεις, ακόμη και σε αυτήν του «Μικρού Καουμπόι», αν θυμάστε. Ήταν ένα είδος τρικ θα λέγαμε, που προδιέθετε τους αναγνώστες ότι έχουν να κάνουν με μια μετάφραση κειμένου στα Ελληνικά.

Επειδή θα σας άνοιξε η όρεξη με όλα αυτά τα γουέστερν παραλειπόμενα, ετοιμάζονται αφιερώματα στους Tex Ritter, Tom Tyler, Gene Autry, Roy Rodgers, John Wayne, Errol Flynn, Dale Evans, Joel Mc Rea, Ronald Reagan, Alan Ladd, και Richard Greene, για να γνωρίσουμε τους πρώτους θρύλους της Άγριας Δύσης στην μεγάλη οθόνη! Ενός κινηματογραφικού είδους με πολλούς φίλους και στη χώρα μας.

Δείτε και δύο όμορφα βίντεο, με αποσπάσματα από την ταινία “Cowboy Canteen”, από το site του turner classic movies(που έχει και την αποκλειστική εκμετάλλευση των δικαιωμάτων της ταινίας). Είναι μόνον για on line παρακολούθηση και είναι τα μοναδικά που θα βρείτε στο διαδίκτυο! Στην Αγγλία η ταινία βγήκε στις αίθουσες με τον τίτλο “Close Harmony”.

http://www.tcm.com/mediaroom/video/431345/Cowboy-Canteen-Movie-Clip-Ridin-Herd-On-A-Cloud.html

ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ – ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟ ΚΟΜΙΚΣ & ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ

Ένα από τα πιο αγαπημένα αναγνώσματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που γοήτευσε και εξακολουθεί να γοητεύει μικρούς και μεγάλους για παραπάνω από τρείς αιώνες, είναι ο «Μόμπυ Ντίκ»(Moby Dick).

Η θρυλική λευκή φάλαινα με τα δολοφονικά ένστικτα, το κυνήγι της οποίας με αφετηρία τα 1851, οπότε και εκδόθηκε για πρώτη φορά, γραμμένο από την πένα του Αμερικανού συγγραφέα Χέρμαν Μέλβιλ(Herman Melville), πέρασε από τις σελίδες των Κλασσικών Εικονογραφημένων(Classics Illustrated), κι από εκεί στην μεγάλη οθόνη το 1956, σε μια αξεπέραστη ταινία του μεγάλου Τζών Χιούστον(John Houston). Ένα έργο διαχρονικό, που εξιτάρει την φαντασία και μεταφέρει τον αναγνώστη ή τον θεατή, σε μια ναυτική περιπέτεια που όμοια της δεν αφηγήθηκε κανείς μέχρι σήμερα, με τόση ένταση και τέτοιου βάθους ανάλυση χαρακτήρων. Το βιβλίο σε καθηλώνει και το ρουφάς κυριολεκτικά. Αλλά και η κινηματογραφική του μεταφορά, έχει τέτοια δύναμη που κατατάσσεται στις κορυφαίες που επιχειρήθηκαν ποτέ στην μεγάλη οθόνη, από λογοτεχνικά βιβλία. Μέσα σε όλα αυτά, ένα λαμπερό εξίσου ενδιάμεσο στάδιο, αυτό της πορείας του έργου μέσα από τις εικονογραφημένες σελίδες, μιας έκδοσης που έμαθε όλους μας να αγαπήσουμε τόσο τα κόμικς, όσο και την λογοτεχνία. Είναι ο μοναδικός τρόπος που σκέφτηκε ο γεννημένος στην Ρωσία εκδότης  Άλμπερτ Κάντνερ(Albert Lewis Kanter), για να κάνει προσιτό το έργο σπουδαίο συνανθρώπων μας, σε όλους τους αναγνώστες, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη. Ήταν αδύνατον να απουσιάσει η φιγούρα του Μόμπυ Ντίκ, όπως κι αυτή του πλοίαρχου Άχαμπ, ακόμη και από τον καρτουνίστικο κόσμο του Γουώλτ Ντίσνευ(Walt Disney). Εκεί, πήρε άλλες διαστάσεις φυσικά, προκειμένου να γίνει κομμάτι του παιδικού μικρόκοσμου κάθε εποχής, σε ένα ναυτικό χαρακτήρα που αποκαλέστηκε Μόμπυ Ντάκ(Moby Duck). Όλα αυτά, θα τα δούμε πιο αναλυτικά στο κείμενο που ακολουθεί.

Αφορμή για αυτή την σκιαγράφηση που διαβάζετε σήμερα, στάθηκε η προβολή της ομώνυμης ταινίας του Χιούστον, για ακόμη μια φορά, χθες βράδυ. Ομολογώ ότι δεν έχασε κανένα από τα στοιχεία και τη δύναμη της στα μάτια μου, παρότι ήταν η 6 ή 7 φορά που την έβλεπα. Κι αν ισχύει αυτό που λέγεται στους κύκλους των κινηματογραφόφιλων, ότι κάθε φορά που βλέπεις μια ταινία υπάρχει πάντα μια διαφορετική οπτική και προσέγγιση σε ότι σου δίνει η εικόνα και οι ηθοποιοί, χθες βράδυ αυτό που ανέλυσα ήταν πράγματι πολύ διαφορετικό, απ` όλα όσα είχα αποκομίσει ως σήμερα.

Το 1851, μια εποχή που κρατούσε ζωντανούς τους μύθους και τις ανθρώπινες δεισιδαιμονίες, τις φοβίες των ναυτικών και το δέος των ανθρώπων της στεριάς, τότε που η αφήγηση μπορούσε απλά να καθηλώσει ακροατήρια κάθε λογής, ο Αμερικανός συγγραφέας Χέρμαν Μέλβιλ μας δίνει ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Με τον δικό του, λιτό τρόπο, μεταφέρει τους θρύλους και τις ναυτικές ιστορίες στο χαρτί. Σκιαγραφεί χαρακτήρες, κοινωνίες, προλήψεις και αποδίδει ένα ταξίδι στις θάλασσες της φαντασίας με έναν μοναδικό τρόπο. Ο λόγος του είναι απλός, ενίοτε γλαφυρός, αλλά και σκληρός συνάμα. Είναι ο λόγος των ανθρώπων του μόχθου και του κινδύνου. Θαρρείς πως ότι αφηγείται, είναι δικό του βίωμα, νωπό ακόμη στα μάτια του. Είναι η εξιστόρηση αυτή, που με τόση ζωντάνια σε κάνει να μυρίζεις αλμύρα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Παιδί όταν το είχα διαβάσει, ο νους είχε επιχειρήσει να κάνει πολλές φορές εκείνο το μοιραίο ταξίδι. Είχα δει από κοντά τον πλοίαρχο Άχαμπ, με το χαρακωμένο του πρόσωπο και το φιλντισένιο πόδι, να δίνει διαταγές στο πλήρωμα, ή να καρφώνει ένα χρυσό νόμισμα στο κατάρτι του Πέκοτ(Pequod). Η τραγική φιγούρα ενός ζωντανού ναυάγιου, που τραυματισμένο ψυχικά οπλίζει τους ναύτες του με καμάκια εγωισμού, σε έναν τελευταίο απόπλου με προορισμό την εξιλέωση και την εκδίκηση. Ένας αδυσώπητος αγώνας για την απόδειξη μιας ματαιόδοξης παντοδυναμίας, κόντρα σε κάθε κανόνα και περιορισμό. Το πλοίο γίνεται ένα όχημα καταδίωξης και ο πρωταρχικός του σκοπός σκοτεινιάζει. Με θέα το Απριλιάτικο φεγγάρι κορυφώνεται ένα ακόμη ανθρώπινο δράμα, που χωράει μέσα του κάθε αδυναμία, αλλά και την κυρίαρχη φύση, όπως περήφανα και δίχως αμφισβήτηση, θα εκφραστεί με την μορφή του θηράματος και την αντιστροφή των ρόλων. Όλες οι φιγούρες εκείνου του ταξιδιού, είναι και ένα κομμάτι της κοινωνίας. Μια διαχρονικότητα κρυμμένη στους χαρακτήρες, που αντανακλάει όλα όσα και σήμερα. Μια καθημερινή θεατρική παράσταση, όπου ο κάθε ένας μπορεί να διαλέξει ρόλο, ακόμη κι ο θεατής. Ο νεόκοπος Ίσμαελ που αφηγείται την περιπέτεια, ο βαθύτατα θρησκευόμενος υποπλοίαρχος Στάρμπακ, ο προληπτικός ινδιάνος Κίκουεγκ, ο χωρατατζής λοστρόμος Στάμπ, ον επιβλητικός ιεροκήρυκας Μάπλ και τόσοι ακόμη από τους πρωταγωνιστές εκείνους. Ο τρόπος που επιλέγει ο Μέλβιλ για να επιχειρήσει αυτή την ηθογραφία, είναι άμεσος και πανέξυπνος. Ξεδιπλώνει κάθε στοιχείο, δίνει διαστάσεις, απομυθοποιεί, καταγράφει, ζει μέσα στα συντρίμμια της βάρκας, επιπλέει μαζί τους. Είναι αυτά ακριβώς τα στοιχεία που θα τον καταξιώσουν και θα κάνουν το έργο του σημείο – αναφοράς στις πιο λαμπρές στιγμές της λογοτεχνίας.

Το 1941, σχεδόν δύο αιώνες μετά τη συγγραφή του Μόμπυ Ντίκ, τα Κλασσικά Εικονογραφημένα κάνουν την εμφάνιση τους για πρώτη φορά στην Αμερική. Με έναν τόσο ανεπιτήδευτο και απλό τρόπο, φέρνουν την λογοτεχνία στα σπίτια όλων, σε κάθε γωνία του πλανήτη. Οι περιπέτειες του Πέκοτ και των ναυτικών του, το κυνήγι της άσπρης φάλαινας και το βιβλίο του Μέλβιλ, είναι από τα πρώτα που θα κυκλοφορήσουν, σε αυτή την έκδοση. Ήταν το πέμπτο κιόλας τεύχος. Στην χώρα μας, οι αδελφοί Πεχλιβανίδη και ο εκδοτικός τους οίκος Ατλαντίς, θα το κυκλοφορήσουν το 1951, στην πρώτη του επί Ελληνικού εδάφους έκδοση(εικονογραφημένη πάντα). Μια σειρά που κινείται μεταξύ κόμικς και λογοτεχνίας, δοσμένη με υπέροχο, μαγικό τρόπο, που λατρεύτηκε από εκατοντάδες χιλιάδων συμπατριωτών μας. Μια από τις κορυφαίες στιγμές του ανθρώπινου πνεύματος(και τις πιο φωτεινές), ο Μόμπυ Ντίκ του Χέρμαν Μέλβιλ θα κερδίσει και τους Έλληνες αναγνώστες.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, κι ενώ η δημοτικότητα των Classics Illustrated(Κλασσικά Εικονογραφημένα), έχει απογειωθεί, ένας ακόμη σπουδαίος αφηγητής και δημιουργός, εντελώς διαφορετικού ύφους και οράματος, είναι ήδη στην κορυφή της επικαιρότητας. Φτιάχνοντας έναν ουτοπικό κόσμο, με τους ανθρώπινους ρόλους να αποδίδονται στα ζώα, με την μορφή της κοινωνίας τους  να δείχνει σαν πρότυπο στα μάτια μικρών και μεγάλων, ο Γουώλτ Ντίσνευ θα ενσωματώσει τον Μόμπυ Ντίκ στο γενεαλογικό δέντρο των παπιών του και με νέους προσανατολισμούς, σαφώς ψυχαγωγικούς, θα τον μετονομάσει σε Μόμπυ Ντάκ, αλλάζοντας παράλληλα και την μορφή του. Αντί για την δολοφονική φάλαινα, βλέπουμε τη φιγούρα ενός καπετάνιου φαλαινοθηρικού και όχι μόνον, αφού πολύ συχνά μπλέκει σε κάθε είδους περιπέτειες, μακριά από το αντικείμενο του! Θυμάμαι τη λαχτάρα για την ανάγνωση των μηνιαίων Μίκυ, όπου σχεδόν σε όλα είχε μια ιστορία του και μάλιστα αρκετών σελίδων! Το ίδιο συνέβαινε και στα εξώφυλλα εκείνης της έκδοσης, τουλάχιστον μέχρι το 1974. Μετά άλλαξε το περιοδικό αρκετά.

Για να φτάσουμε στο 1956, οπότε ο μεγάλος αυτός κινηματογραφιστής, ο Αμερικανός Τζών Χιούστον, αποφασίζει να αποτυπώσει το βιβλίο του Μέλβιλ στην μεγάλη οθόνη. Η ταινία της οποίας την παραγωγή αναλαμβάνει ο σκηνοθέτης(δείγμα του πόσο πίστευε σε εκείνη), θα αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των στούντιο της εταιρείας Universal Pictures.

Χωρίς την βοήθεια των οπτικών και ηχητικών εφέ της εποχής μας και δίχως την υποστήριξη της τεχνολογίας, οι ηθοποιοί του Χιούστον είναι πραγματικοί και όχι κλωνοποιημένοι κομπάρσοι(με την υποστήριξη των υπολογιστών), το ταλαιπωρημένο σκαρί του Πέκοτ υπαρκτό, η θάλασσα έχει αληθινά κύματα και όχι μπανιέρας και ο Γκρέκορυ Πέκ(Gregory Peck), είναι ο ιδανικότερος πλοίαρχος Άχαμπ! Αν και οπτικά θυμίζει έντονα τη φιγούρα του Αβραάμ Λίνκολν(!), πραγματικά εδώ το μάτι του γυαλίζει! Νομίζω ότι πρόκειται για μια από τις καλύτερες του ερμηνείες, που προσωπικά την συγκρίνω μόνο με αυτήν του Ακρωτήριο Φόβος(Caper Fear). Πολύ μακριά από τα στεγανά του σαν ηθοποιός και τις παρουσίες που τον επέβαλαν(και του επιβλήθηκαν από την κινηματογραφική βιομηχανία), ο Πεκ μπαίνει στο πετσί του ρόλου κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, ενώ υπάρχουν στιγμές που ο χειρισμός του Χιούστον πίσω από τις κάμερες είναι τόσο διακριτικός, που νομίζεις ότι έχει αφήσει τον ήρωα του φιλμ να παίρνει πάνω την παραγωγή ολόκληρη! Η ταινία σε καθηλώνει για κάθε ένα από τα 116 της λεπτά! Οι συγκρούσεις χαρακτήρων, το αδυσώπητο κυνήγι της δολοφονικής φάλαινας, οι στιγμές έντασης στο πλήρωμα, είναι όλα μετρημένα και δοσμένα σε τέλειες αναλογίες. Ο Richard Basehart παίζει μοναδικά τον ρόλο του Ίσμαελ, το ίδιο και ο Leo Genn, αυτόν του Στάρμπακ, ενώ την παράσταση κλέβουν τόσο ο Friedrich von Ledebur σαν ινδιάνος Κίκεγκ, αλλά και ο Orson Welles στην εκπληκτική του εμφάνιση στο ξεκίνημα της ταινίας, στον ρόλο του ιεροκήρυκα! Πραγματικά, αποδεικνύει γιατί θεωρήθηκε σαν ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που ανέδειξε το Χόλυγουντ, με έναν Σαιξπηρικό θα χαρακτήριζα μονόλογο!

Για τις ανάγκες των γυρισμάτων, επιλέχθηκε η Ιρλανδία, όπου το λιμανάκι του Μπέτφορντ ήταν στην ουσία το Cork. Σε ένα από τα παραλειπόμενα του φιλμ, ο κάμεραμαν του Χιούστον Oswald Morris, έγραψε στην αυτοβιογραφία του ότι κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, χάθηκαν 3 κατασκευασμένες από πλαστικό φάλαινες, κάπου στην θάλασσα! Ακόμη, να αναφέρω ότι όπως παραδέχτηκε ο σκηνοθέτης, το βιβλίο του Μέλβιλ ήταν από τα αγαπημένα του. Επίσης, οι Χιούστον και Πέκ ετοίμαζαν ακόμη μια συνεργασία, πάνω στο έργο του συγγραφέα, με την ταινία Typee, η οποία όμως δεν γυρίστηκε ποτέ. Κυκλοφόρησε φυσικά και αυτό το βιβλίο, κάτω από την έκδοση των Κλασσικών Εικονογραφημένων, σαν Τύπη. Σαν επίλογο, σας έχουμε και το αυθεντικό trailer της ταινίας.

]

Το άρθρο εντάσσεται στην νέα μας υπό – κατηγορία ΜΕΛΕΤΕΣ

http://wp.me/PKxow-2Ez

Εκεί μπορείτε να βρίσκετε όλα τα παρόμοιου τύπου άρθρα, συγκεντρωμένα. Πηγή φωτογραφιών, προσωπικό αρχείο συντάκτη και wikipedia.

ΤΑ ΚΟΜΙΚΣ ΠΑΝΕ ΣΙΝΕΜΑ! – ΤΑΡΖΑΝ

Μια νέα σειρά παρουσιάσεων ξεκινάει σήμερα, με σκοπό της να μας θυμίσει τις στιγμές που τα κόμικς γνώρισαν την μαγεία της κινηματογραφικής κίνησης και είδαμε τους αγαπημένους μας ήρωες να παίρνουν μορφές ηθοποιών. Περιπέτειες που ξεπήδησαν από τα καρέ και την φαντασία των δημιουργών τους, για να περάσουν από το χαρτί στο σελιλόιντ. Ήταν μια διαδικασία που επαναλήφθηκε πολλές φορές και πάντα με επιτυχία, προς τέρψη και ευχαρίστηση των θεατών, που από την αναπαυτική πολυθρόνα τους σπιτιού τους και το κόμικς ανά χείρας, μπήκαν στο …διπλανό καρέ και στην σκοτεινή αίθουσα ενός κινηματογράφου, για να δουν όλα αυτά που μόλις διάβαζαν. Η μια μαγεία συνάντησε την άλλη, με αποτέλεσμα να γίνει η αφετηρία για μια σειρά από αξέχαστες αναμνήσεις και υπέροχες εμπειρίες. Τόσο για όσους παρακολούθησαν αυτές τις μεταφορές στην μεγάλη οθόνη, όσο και για αυτούς που τις έζησαν πρωταγωνιστώντας στα κινηματογραφικά στούντιο. Η σχέση των κόμικς με το σινεμά, κρατάει πολλά χρόνια και σαν μια διαχρονική μυρωδιά κολώνιας, αφήνει το άρωμα της να ξεπηδήσει και να απλωθεί στο χώρο, δίνοντας του εφέ και τρυκ, μοντάζ, διαλόγους, χρώμα, εξωτικά τοπία. Δράση και αγωνία. Υπήρξαν στιγμές, ειδικά στην δεκαετία του`40, όταν ξεκινούσαν όλα αυτά να αποτελούν πρώτης τάξεως υλικό για τις κινηματογραφικές εταιρείες παραγωγής, που αυτές οι προσπάθειες για να ζωντανέψουν χάρτινοι ήρωες, απέκτησαν πολλούς θαυμαστές και έγιναν ο καλύτερος ίσως τρόπος για να συντηρηθεί ένας μύθος, ή για να αποκτήσει ακόμη περισσότερους φίλους. Λειτούργησαν κατά κάποιον τρόπο σαν διαφήμιση της δουλειάς σεναριογράφων και σχεδιαστών, που επένδυσαν στο μελάνι και το χαρτί, για περιγράψουν την φαντασία τους και να μας ταξιδέψουν μακριά. Δεν γνωρίζω αν οι αναγνώστες χρειάζονταν αυτού του τύπου την βοήθεια, για να πλάσουν εικόνες και να τις δουν να προβάλονται, ή για να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον τους για όσα διάβαζαν, αλλά σίγουρα η βιομηχανία παραγωγής ονείρων του Χόλλυγουντ βρήκε σ` αυτές μια πολύ κερδοφόρα καινούργια ιστορία και θέλησε να την αφηγηθεί, επενδύοντας πολλές φορές τεράστια κεφάλαια και φιλοδοξίες. Νομίζω πως τελικά, λίγο έως πολύ, όλοι βγήκαμε κερδισμένοι. Εμείς σε στιγμές, τα στούντιο σε χρήμα! Οι ηθοποιοί; Εκείνοι μάλλον συνδύασαν την ματαιοδοξία με το κέρδος και τα εξαργύρωσαν φυσικά! Ας αφήσουμε όμως τα λόγια και τους μεγάλους προλόγους, δίνοντας στην εικόνα τον λόγο. Πρώτο αποσπασματικό βίντεο, ένα κολάζ σκηνών από τις κινηματογραφικές μεταφορές του Ταρζάν, στο οποίο θα δείτε όλη την πορεία και την εξέλιξη του «άρχοντα της ζούγκλας», με 16 συνολικά ηθοποιούς που τον ενσάρκωσαν ως σήμερα, δίνοντας ο καθένας την δική του προσωπική πινελιά στον ήρωα του Edgar Rice Burroughs. Από τον Elmo Lincoln και το 1918, στον Johnny Weissmuller των δεκαετιών του `30 και του `40(χρονιές της καθιέρωσης), μέχρι τον Cristopher Lampert στα τέλη της δεκαετίας του `80.