«Η παγίδα του Κόρακα»

Καλοκαίρι δίχως εκδόσεις Ντίσνεϋ, δεν νοείται! Από τότε που ήμασταν ακόμη 7, ή 8 χρονών, μέχρι και σήμερα, εξακολουθούν να μας συναρπάζουν και να γεμίζουν όμορφα τις μέρες μας! Είτε στις παραλίες είτε σπίτι, δεν έχει καμία σημασία. Με ένα τεύχος Μεγάλου Μίκυ, πάντα ξεχνιέσαι και ονειρεύεσαι ξανά…

Τον Αύγουστο του 1969, σε ηλικία μόλις 5 ετών, έπιασα αυτό το τεύχος στα χέρια μου. Ήταν το Μεγάλο Μίκυ Αυγούστου(24), το οποίο διάβασα ξανά και ξανά, αλλά εκτίμησα αρκετά χρόνια αργότερα. Ήταν ένα από τα ελάχιστα που επέζησαν των μετακομίσεων, σε μια θήκη από παπούτσια… Χρόνια μετά, στα μέσα της δεκαετίας του`80, με αυτό και άλλα 100-120, ξεκινούσα να  συγκεντρώσω εκείνους τους θησαυρούς της νιότης… Σε κάποιες περιπτώσεις τα κατάφερα και με το παραπάνω, σε κάποιες άλλες όχι… Έχουμε χρόνια μπροστά μας, όμως!

Για το τεύχος θα μιλήσουμε διεξοδικά σε ξεχωριστό άρθρο και κατηγορία. Αυτό εδώ έχει άλλους σκοπούς… Το άκρως καλοκαιρινό του εξώφυλλο είχε μια προδιάθεση για δροσερό περιεχόμενο και ανάλογες αποδράσεις του νου. «Το διαμάντι τού Ράζαχ – Ρα», με τον Ντόναλντ, ήταν απλά υπέροχο! Όπως επίσης και ο απίθανος για την εποχή διαγωνισμός τού τεύχους, όπου διεκδικούσαμε ένα ηλεκτρόφωνο(πικάπ), ένα μίνι τρανζίστορ ή έναν από τους 20 δίσκους με τους «Τρίλη και Μουκς»! Γυρίζοντας τις σελίδες όμως, πέφτουμε στο θέμα της σημερινής ανάρτησης.

«Η παγίδα του Κόρακα». Μια ιστορία βγαλμένη από τα μολύβια του μεγάλου Paul Murry. Καθαρό σκίτσο, στρογγυλή γραμμή, έμφαση στις λεπτομέρειες και την σκιά, ιδανικές περιγραφές προσώπων και τοπίων! Δεν το έχω κρύψει ποτέ, ότι ήταν ένας από τους αγαπημένους μου σχεδιαστές του Ντίσνεϋ. Κοιτάζοντας σήμερα αυτά τα σκίτσα, καταλαβαίνω γιατί σε πολλούς της γενιάς μου, είναι απλά αδύνατον να ξεχάσουν εκείνες τις ιστορίες και πάντα σχεδόν τις συγκρίνουν με τις τωρινές, με τις οποίες και είναι πολύ αυστηροί. Είναι λογικό. Όταν έχεις μεγαλώσει με τέτοια σκίτσα, τα σημερινά σου φαίνονταν σαν να έχουν… ξεφύγει κάπως…

Πρόσθεσα και το οπισθόφυλλο του τεύχους, γιατί κι αυτό ανήκει στις εικόνες, που ξυπνούν μνήμες…

Η ιστορία έχει πολλές ομοιότητες με αυτήν του «Τιτάνα»(Ζαγκόρ), όπως και ο «Εμίλ Κόρακας», αν τον κοιτάξετε καλά, φέρνει του Χέλιγκεν, του τρελού εφευρέτη, που βρήκε πολλές φορές στο δρόμο του ο Ζαγκόρ. Δεν θα σας κουράσω με επιπλέον λεπτομέρειες, όχι τώρα! Κάποια άλλη φορά, στις συγκρίσεις που θα κάνουμε και την ανάλυση του τεύχους, θα πούμε περισσότερα. Σαν ένα μικρό καλοκαιρινό δωράκι, σας δίνουμε την ίδια την ιστορία, που κατεβαίνει κλικάροντας τον παρακάτω σύνδεσμο! Καλές αναγνώσεις!

http://www.mediafire.com/view/?dsi263bxfagb21f

Τα κείμενα αυτών των αφηγήσεων βρίσκονται εδώ.

«ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΡΤΟ ΠΙΚΟ»

Μια από εκείνες τις θολές, φευγαλέες εικόνες του χθες, που κινούνται στα παράλληλα σύμπαντα του νου καθενός μας ή ίσως και να μένουν μετέωρες μεταξύ μνήμης και λήθης, ξεπρόβαλε στα μάτια μου πριν μερικές ημέρες. Μια σπίθα που έμεινε αναμμένη, από τα παιδικά χρόνια και που ζωήρεψε μέσα από τις σελίδες ενός εικονογραφημένου. Δεν ήταν η πρώτη, ούτε κι η τελευταία, ευτυχώς!

Απρίλιος 1973. Η ανεμελιά και τα άλλοθι του δημοτικού, ακόμη καλά κρατούν, και όλοι μας βυθιζόμαστε στα χρόνια της αθωότητας, κάνοντας όνειρα, παίζοντας στις αυλές και κάνοντας μακροβούτια στις παραλίες. Μικρές απολαύσεις στις λεπτομέρειες κρυμμένες, στιγμές μοναδικές… Μέσα σε όλα αυτά, ξεχωρίζει η μορφή της χρονομηχανής, που παραμονεύει στα καρέ των εικονογραφημένων, για να μας τραβήξει στον μαγικό της κόσμο. Κάθε ταξίδι και μια παρέλαση χρωμάτων, στη γη της φαντασίας! Ίσως η σημαντικότερη παρουσία, στις περιπέτειες εκείνων των χρόνων, οι φιγούρες που έπλασε ένας μεγάλος δημιουργός, ο Γουώλτ Ντίσνεϋ, συνόδεψαν πολλούς από εμάς, σε όλες εκείνες τις εφικτές, ατομικές αποδράσεις, τις καθημερινές σχεδόν. Μια από αυτές, βρίσκονταν και στο τεύχος 68 του Μεγάλου Μίκυ. «Οι πειρατές του Πόρτο Πίκο»…

Ήταν τα χρόνια των ιστοριών σε συνέχειες, για το περιοδικό. Πολλές από αυτές, βγήκαν από τα μολύβια του Paul Murry. Στην έκδοση του Μεγάλου(μηνιαίου) Μίκυ, δημοσιεύτηκαν αρκετές τέτοιες. Όλες τους με την χαρακτηριστική, πλούσια γραμμή του, με την έμφαση στη λεπτομέρεια, τις σκιές και τα στρογγυλεμένα πρόσωπα των χαρακτήρων. Πάντα ο Murry και τα σκίτσα του με συνάρπαζαν ίσως λιγάκι περισσότερο από αυτά των άλλων, χαρισματικών συναδέλφων του. Καθώς τα χρόνια κυλούσαν, έμαθα και εκτίμησα φυσικά και το έργο των υπολοίπων, εξίσου σημαντικών σχεδιαστών της σχολής του Ντίσνεϋ. Όμως ο Murry, μπορώ να πω ότι σε μένα προσωπικά, αποτέλεσε τη βάση, το πρώτο ερέθισμα, αν θέλετε. Έπειτα, ήταν και το ίδιο το περιοδικό(Μεγάλο Μίκυ), που μαζί με τα Κλασικά Ντίσνεϋ, έκρυβαν πάντα για την γενιά μας μια προσμονή και έναν ευσεβή πόθο, λόγω της τιμής τους κυρίως, που μας εμπόδιζε να τα αγοράζουμε με την ίδια ευκολία που δίναμε 3 δραχμές για ένα Μίκυ Μάους… Μας έμειναν σαν απωθημένα, κατά κάποιο τρόπο… Έτσι, απέκτησαν θρυλικές διαστάσεις και η κάθε τους ανάγνωση, είχε μια αλλιώτικη λάμψη για μας.

Στο τεύχος του Απριλίου του`73(68), δημοσιεύτηκε η πρώτη συνέχεια(από τρείς συνολικά, που τις διαβάσαμε συνεχόμενα στο περιοδικό), της ιστορίας «Οι πειρατές του Πόρτο Πίκο». Όλες αυτές οι αντανακλάσεις του παρελθόντος, όπου οι φιγούρες των αγαπημένων μας ηρώων βουτούσαν σε εποχές μακρινές, σε εξωτικά τοπία, με το υγρό στοιχείο να κυριαρχεί, ανέκαθεν διέγειραν  την φαντασία μας, τουλάχιστον σε αυτές τις ηλικίες. Το “The pirates of Port Placid”(σενάριο Carl Fallberg – σκίτσα Paul Murry), από την έκδοση της Dell και το 1971, ήταν ένα από κείνα τα μαγικά εικονογραφημένα ταξίδια, που έμειναν για πάντα στο νου μου χαραγμένα. Ήταν από την τελευταία περίοδο ενασχόλησης του Murry με τα σκίτσα, αλλά αυτό δεν το ήξερα όταν έπιασα για πρώτη φορά εκείνο το τεύχος Μεγάλου Μίκυ στα χέρια μου. Ήμουν μόλις 9 χρονών και αυτά όλα έμελε να αποτελέσουν μια αναζήτηση διαρκείας, πολλών χρόνων μετά. Βλέπετε, ποτέ δεν πίστεψα ότι εκείνες οι δημιουργίες, ήταν απλά κάτι με ημερομηνία λήξης, που έπρεπε να δώσει την θέση του κάποια στιγμή, σε μια «σοβαροφάνεια» ενηλικίωσης…

Ένα μήνα μετά, διάβασα μέσω ενός φίλου και το δεύτερο μέρος της ιστορίας, στο τεύχος Μαΐου. Το τρίτο και τελευταίο όμως τμήμα, περίμενε πολλά χρόνια, μέχρι να αποκαλυφθεί στα μάτια μου. Είχα σχεδόν ξεχάσει τα ανδραγαθήματα του μικρού ποντικού, όταν έπιασα ξανά στα χέρια μου, ολοκληρωμένη αυτή την φορά, την περιπέτεια του εκείνη. Ή καλύτερα, χωρισμένη ξανά σε τρία τμήματα, αλλά συγκεντρωμένα όλα στο ίδιο τεύχος, ενός Μεγάλου Μίκυ του …2012…! Σχεδόν 40 χρόνια μετά… Από τον Μάιο του 1973, σε αυτόν του 2012, όπου στο τεύχος 538 πλέον του Μεγάλου Μίκυ, οι «Πειρατές του Πόρτο Πίκο» εξακολουθούσαν να απειλούν την Μίνυ, ο Φούμφο να συνοδεύει τον Μαύρο Πητ και τον Μίκυ με τον Γκούφυ, να προσπαθούν να ελευθερώσουν την κόρη του κυβερνήτη. Τίποτα από την λάμψη της πρώτης ανάγνωσης δεν είχε χαθεί! Ήταν όλα εκεί, ακόμη και τα αρχικά συναισθήματα, που σαν κάποια μαγική μπαγκέτα να τα άγγιξε, ξεπήδησαν και άρχισαν να χορεύουν στα καρέ επάνω!

Η φιγούρα του Μαύρου Πητ, με το μπλε πειρατικό καπέλο, θυμάμαι ότι μου είχε μείνει στο νου, από την στιγμή της πρώτης ανάγνωσης της ιστορίας. Πολύ ζωντανή εικόνα! Δεν έψαξα για στοιχεία άλλων δημοσιεύσεων της ιστορίας, ώστε να σας τα παραθέσω και να υπάρχει μια πιο πλήρης εικόνα σε όλους, γιατί αυτό που θέλησα, ήταν να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις μνήμες, που ανασύρουν κάτι τέτοια κόμικς.

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΤΙΣΝΕΥ 2011

Ενδιαφέρουσες οι κυκλοφορίες των Ελληνικών εκδόσεων του Ντίσνευ στη χώρα μας, γι` αυτό τον μήνα. ΚΟΜΙΞ, Μίκυ Μάους, Μεγάλο Μίκυ, Ντόναλντ, Κλασσικά Ντίσνευ και Μίννι, κινούνται στο κλίμα των εορτών, με όμορφες ιστορίες. Θεωρώ προσωπικά, ότι είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πιο πάνω, σε σχέση με τις εβδομαδιαίες ή μηνιαίες τους κυκλοφορίες σαν τίτλοι. Σε μια εποχή που όλοι οι φίλοι του Ντίσνευ στην χώρα μας είναι κάπως επιφυλακτικοί και αρκετά αυστηροί, καθώς έχουν απογοητευτεί σε μεγάλο βαθμό από όσα έχουν δει τα 2 τελευταία χρόνια, με την εξέλιξη των περιοδικών αυτών, έρχονται οι κυκλοφορίες του φετινού Δεκεμβρίου, που μάλλον δίνουν μια καλύτερη εικόνα και πιο αισιόδοξη, για το μέλλον.

Έτσι, το ΚΟΜΙΞ είναι ίσως το καλύτερο της χρονιάς, το Μίκυ Μάους αρκετά καλό(και τα δύο διπλά – εορταστικά), τα Κλασσικά Ντίσνευ που τους τελευταίους μήνες είχαν μια φθίνουσα πορεία σαν τίτλος, με πολύ μέτριες ιστορίες, είναι ικανοποιητικά, το Ντόναλντ καλό και βελτιωμένο, το Μεγάλο Μίκυ αξιοπρεπέστατο και με θεαματική αλλαγή προς το καλύτερο, ενώ η Μίννι, για το οποίο μπορώ να πω ότι δεν έχω παρακολουθήσει την εξέλιξη του για να κάνω συγκρίσεις, δείχνει ενδιαφέρον σαν τεύχος. Νομίζω ότι αξίζει να τους δώσετε την προσοχή σας και ίσως να επενδύσετε σ` αυτά, καθώς εδώ που τα λέμε είναι και τα μοναδικά κόμικς – περιπτέρου που μας απέμειναν… Έχουν βελτιωθεί και αν συνεχίσουν σε έναν δρόμο σαν αυτόν του μήνα Δεκεμβρίου, θα μπορούμε να μιλάμε για μια στροφή προς το καλύτερο. Ο χρόνος θα δείξει…

Πάντως, οι εκδόσεις του κ. Τερζόπουλου είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για τα Ελληνικά κόμικς και το γεγονός και μόνον ότι εξακολουθούν να υφίστανται, την στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι του έχουν αποχωρήσει(κι όχι με τον καλύτερο τρόπο, ορισμένοι…), από τον χώρο, είναι κάτι με μια ιδιαίτερη βαρύτητα, για όλους εμάς που μεγαλώσαμε και ψυχαγωγηθήκαμε(και εξακολουθούμε να βρίσκουμε όμορφες εικόνες μέσα τους!), με αυτά τα περιοδικά. Το Comics Trades θα παρακολουθεί τακτικά τις εκδόσεις του Ντίσνευ και θα τις παρουσιάζει σε ξεχωριστά άρθρα.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ – ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΤΙΣΝΕΥ

Τεράστιο το υλικό και άπειρες, πανέμορφες ιστορίες, που κυριολεκτικά δεν ξέρεις ποιες να διαλέξεις! «Μίκυ Μάους», «Μεγάλο Μίκυ», «Σούπερ Μίκυ», «Κλασσικά Ντίσνευ», «ΚΟΜΙΞ» και ένα πλήθος εορταστικών εικόνων, γεμάτων λάμψη από το αστέρι του Χριστουγεννιάτικου δέντρου και χρώμα από τα στολίδια, τις γιρλάντες και τις μπάλες!

Παντού κυριαρχεί η ατμόσφαιρα και η απόχρωση του Ντίσνευ, με τις φιγούρες των πρωταγωνιστών, να κάθονται στο τέλος όλοι μαζί και να χαμογελούν! Όλα αυτά τα χρόνια, σε όλες τις εκδόσεις του Ντίσνευ στην χώρα μας, είχαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε πολλές τέτοιες ιστορίες.

Επιλέξαμε ορισμένες, με προσωπικά κυρίως κριτήρια είναι αλήθεια, όμως άκρως αντιπροσωπευτικές και μπορείτε να τις δείτε στις εικόνες του άρθρου, μαζί με γιορτινά εξώφυλλα του «Μίκυ Μάους». Βλέπετε, Χριστούγεννα χωρίς Ντίσνευ, δείχνουν σαν να λείπει κάτι! Μια μπάλα διαφορετική απ` τις άλλες, ίσως! Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί ανάμεσα μας, που να μην έπιασαν στα χέρια τους με λαχτάρα, ένα Χριστουγεννιάτικο τεύχος Μίκυ Μάους, κάποτε παιδιά!

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 64 – ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Σ` αυτή τη σειρά παρουσιάσεων, όπου αναφερόμαστε σε όσα προκύπτουν μέσα από τις σελίδες κάποιου τεύχους κόμικς και που γενικά αποκαλούμε σαν «παραλειπόμενα», θα μιλήσουμε σήμερα για το τεύχος 64 του εβδομαδιαίου Μίκυ Μάους(«Ο ξεχασμένος πύργος). Η κεντρική ιστορία με τον Γκούφυ και την μάγισσα Φούρκα είναι απολαυστική, αλλά εμείς θα σταθούμε σε διαφορετικά σημεία του τεύχους.

Ένα από αυτά λοιπόν που ξεχωρίζουν στις σελίδες του, είναι ο διαγωνισμός των καταστημάτων των αδελφών Τσιτσόπουλων(Athene). Στο τεύχος 64 υπάρχει το ένθετο τετρασέλιδο με τις λεπτομέρειες του διαγωνισμού, αλλά και τα δώρα που διεκδικούσαν οι αναγνώστες. Ξεχωρίζει η τηλεόραση(δέκτης τηλεοράσεως…), με κόστος 11.300 δραχμές και η συνδρομή που προσφέρει ο κ. Τερζόπουλος(εκδότης του περιοδικού), με κόστος 155 δραχμές… Τα αναφέρω χαρακτηριστικά, για να κάνετε μια αναδρομή και μια σύγκριση με το σήμερα. Βέβαια, βρισκόμαστε στο 1967(15 Σεπτεμβρίου), αλλά έστω κι έτσι, μπορούμε να αντιληφθούμε όλοι ποια είναι η εικόνα αυτή που νοσταλγούν χιλιάδες συνάνθρωποι μας…

Η σελίδα με τις δημιουργίες των αναγνωστών, δείχνει ακόμη περισσότερα για τον τρόπο επικοινωνίας με την έκδοση, αλλά και για τους ίδιους τους πιτσιρικάδες της εποχής. Στις τελευταίες σελίδες του τεύχους, βρίσκεται η συνέχεια της ιστορίας «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα», με τίτλο «Αιχμάλωτοι στο πλοίο». Όλοι γνωρίζετε προφανώς το βιβλίο αυτό του Ιουλίου Βερν, ίσως όμως δεν γνωρίζατε αυτή την εικονογράφηση του, που κυκλοφόρησε στη χώρα μας σε συνέχειες, στο Μίκυ Μάους.

Όπως πληροφορούμαστε από το http://coa.inducks.org, πρόκειται για μια δουλειά του σκιτσογράφου Frank Thorne, σε σενάριο αγνώστου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Αμερική τον Φεβρουάριο του 1955, από την Dell Comics. Οι σελίδες ήταν 34 και εδώ τις διαβάσαμε τμηματικά. Αν θυμάστε οι παλιότεροι αναγνώστες της σελίδας, είχαμε αναφερθεί και σε άλλη μια εικονογραφημένη ιστορία, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο Μίκυ Μάους και συγκεκριμένα στον Ζορρό. Ήταν και οι δύο τους μακριά από το καρτούν καθαρά ύφος του περιοδικού, αλλά δημιουργίες για λογαριασμό του Ντίσνευ.

Ας πάμε τώρα και στη σελίδα που περιέχει την διαφημιστική καταχώρηση του πρώτου τεύχους του Μεγάλου Μίκυ, όπου και θα σταθούμε. Κατ` αρχάς, στην σελίδα 37 που σας παραθέτω, μπορείτε να δείτε μια λιτή ενημερωτική καταχώρηση από την σύνταξη του περιοδικού, όπου προτρέπει τους αναγνώστες να αγοράσουν το τεύχος αυτό, εξηγεί ότι έρχεται για να συμπληρώσει την σειρά των εκδόσεων του Ντίσνευ και δίνει μερικά ακόμη στοιχεία. Η έγχρωμη όμως διαφημιστική καταχώρηση, του νέου αυτού περιοδικού, θα μας απασχολήσει λιγάκι παραπάνω, ειδικά με το εξώφυλλο της. Το πρώτο μηνιαίο Μίκυ(Σεπτέμβριος 1967), έχει λοιπόν στο εξώφυλλο τον δημοφιλέστατο ποντικό – ντετέκτιβ να τρέχει κρατώντας στο χέρι ένας είδος θήκης.

Αυτό έχει άμεση σχέση με την κεντρική ιστορία και προέρχεται από ένα καρέ της(το οποίο σας παραθέτω επίσης). Μη νομίζετε όμως ότι υπήρξε παρέμβαση εδώ του Έλληνα εκδότη. Το εξώφυλλο είναι ακριβώς το ίδιο(με ελάχιστες διαφοροποιήσεις στο background, όπως μπορείτε να δείτε και στην εικόνα), με αυτό του τεύχους 44 του Mickey Mouse, της Ινδικής εκδοτικής Indrajal Comics(κυκλοφορούσε κόμικς μεταφρασμένα στα Αγγλικά και θεωρούνται όλα τους συλλεκτικά!). Ακόμη, να προσθέσω ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότητα και με το εξώφυλλο του τρίτου «Πάμκιν».

Ο τίτλος σε αυτή την έκδοση, είναι “Time Clock” και υπότιτλο “Super Secret Agent”. Η κεντρική ιστορία, είναι η ίδια με αυτήν που διαβάσαμε και στην χώρα μας, στο πρώτο τεύχος του Μεγάλου Μίκυ. Μπορείτε να το διαπιστώσετε άλλωστε και στις χαρακτηριστικές, αποσπασματικές εικόνες του κειμένου. Τέλος, σας έχω και κάποιες ακόμη σελίδες από την έκδοση της Indrajal, περισσότερο για να δείτε την διάρθρωση και το στήσιμο του περιοδικού, όσων αφορά στην ύλη του. Είχε πολλά κοινά στοιχεία με την Ελληνική έκδοση και ίσως να αποτέλεσε επιρροή για τον κ. Τερζόπουλο. Ίσως…

Αν θέλετε να αναφερθούμε σε κάποιο τεύχος κόμικς, κατ` αυτό τον τρόπο, δίνοντας πληροφοριακά στοιχεία για τα περιεχόμενα του, δεν έχετε παρά να μας στείλετε τις προτάσεις σας στο gkoscomicsandmore@gmail.com

Για να δείτε τα περιεχόμενα της υπό – κατηγορίας «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ», στην οποία βρίσκεται το υλικό αυτών των άρθρων, κλικάρετε στο παρακάτω link.

http://wp.me/PKxow-1jV

Στην νέα υπό – κατηγορία «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ 2», που συμπληρώνει το πιο πάνω υλικό, καθώς η αρχική γέμισε με αναρτήσεις, κλικάρετε το παρακάτω link.

http://wp.me/PKxow-5Tv