ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 50.

Αυτή την εβδομάδα θα σας παρουσιάσουμε ένα κεφάτο καρέ που επέλεξε ο Γιώργος από το εορταστικό τεύχος 2978 τού ιταλικού Topolino, που προέρχεται από την ιστορία Zio Paperone e la bontà natalizia (ο θείος Σκρουτζ και η χριστουγεννιάτικη καλοσύνη). Η ιστορία είναι σε τέσσερα μέρη, και φαντάζομαι ότι στη χώρα μας θα κυκλοφορήσει του χρόνου τα Χριστούγεννα, είτε σε δύο τεύχη, όπως έγινε στην Ιταλία, είτε καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος τού διπλού εορταστικού χριστουγεννιάτικου τεύχους, κάτι που πιστεύω ότι θα το κάνει ιδιαίτερα επιθυμητό και, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, συλλεκτικό!

Μ’ αυτή τη δημοσίευση κλείνουμε με μια πανηγυρική νότα τις φετινές μας χριστουγεννιάτικες δημοσιεύσεις. (Το άρθρο γράφτηκε ανήμερα τα Φώτα, και είμαι σίγουρος ότι πολλοί από σας, που το διαβάζετε, δεν έχετε ξεστολίσε

Δείτε όλα τα καρέ, που επιλέγουμε για σας κάθε Τρίτη, συγκεντρωμένα εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Καλή Χρονιά!

Καλή Χρονιά!

Το Comics Trades σας εύχεται Καλή Χρονιά. Είθε ο καινούργιος χρόνος να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε, με υγεία, εργασία, την αγάπη τών ανθρώπων γύρω σας και, πού και πού, κανένα καλό κόμικ για κερασάκι στην τούρτα!

Ας είναι γούρικος για όλους μας, για ό,τι ο καθένας επιδιώκει, για ό,τι θα ήθελε να έρθει, και να συμπληρώσει τα… κενά του, σε όλους τους τομείς ή τέλος πάντων σε όποιους έχει εκείνος ιεραρχήσει ως πρώτης προτεραιότητας!

Μακάρι τα χαμόγελα μας να είναι από ανθρωπιά και ζεστασιά ψυχής!

Kriton & Corto

Το πενηνταράκι τής πήττας

Τὸ πενηνταράκι τῆς πήττας

Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλου

«Τυχερὸ παιδί! Τυχερὸ παιδί.» Ἐφώναξαν ὅλοι, ὅταν εἶδαν νὰ προβάλῃ ἀπ’ τὸ κομμάτι τοῦ μικροῦ τὴν ἀσημένια του μυτίτσα, τὸ πενηνταράκι τῆς Βασιλόπηττας.
— Πρόσεχε μὴν τὸ χάσῃς. Τοῦ εἶπεν ἡ μητέρα του, ἐνῷ αὐτὸς τὸ ἐτσέπωνε.
— Νὰ τὸ χαλάσω πειράζει; Ἐρώτησε δειλά-δειλά.
— Ἀκοῦς ἐκεῖ ἄν πειράζῃ!; εἶναι κακό· πρέπει νὰ τὸ φύλαξῃς.
Ἔτρεξε λοιπὸν καὶ τὸ φύλαξε μέσα στὴν ἄδεια κοιλίτσα τοῦ ψεύτικου ποντικοῦ, τὸν ὁποῖον εἶχε παρακουρντίσῃ καὶ ἐχάλασε.
Πέρασαν κάμποσαις μέραις.
Μιὰ Κυριακή, ἐκεῖ ποῦ περνοῦσε ἀπ’ τὴν Ἁγία Εἰρήνη, εἶδε νὰ πουλοῦν μικρά κυπαρισσάκια, λιγερὰ καὶ καταπράσινα, στηριζόμενα ἀπάνω σὲ μεγάλους σβόλους ἀπό ῥίζες καὶ κοκκινόχωμα.
Τὰ εἶχαν στὴν σειρὰν βαλμένα σἂν μαθητὰς τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς. Ἐστάθηκε μπροστὰ τους μὲ τὸ σέβας ποῦ πλησιάζει κἀνεὶς κἄτι προωρισμένον νὰ πάῃ πολὺ ψηλά.
Πῶς θὰ ἤθελε ν’ ἀγοράσῃ ἕν’ ἀπ’ αὐτά!… Καὶ τό περβολαρόπουλο ζητοῦσε μόνον 50 λεπτά!…
Τρέχει στὸ σπίτι του. Οἱ γονεῖς του ἔλειπαν. Τί νὰ κάμῃ, τί νὰ κάμῃ!…
Θυμᾶται τὸ πενηνταράκι του. «Νὰν τὸ πάρω, νὰ μὴν τὸ πάρω…», ἐσκέφθη, «ἂς τὸ πάρω!…» Τὸ παίρνει καὶ φεύγει τρεχάτος.
Φθάνει λαχανιασμένος. Ἀγοράζει τὸ καλύτερον κυπαρισσάκι ἀπ’ ὅλα. Ἦτον στὸ ἀνάστημα ἴσα μὲ αὐτόν.
Ἡ μητέρα του εῖδε τὸν ἐνθουσιασμὸν του καὶ δὲν τὸν μάλωσε· τοῦ εἶπε μόνον μὲ ἐλαφρὸν στεναγμόν.
— Γιατὶ νὰ χαλάσῃς τὸ πενηνταράκι τῆς πήττας;!…
Τὸ πρωῒ πῆγε στὸ περιβόλι τους, πού εἶχαν στὰ Πατήσια, καὶ τὸ φύτεψε μόνος του μὲ μεγάλην ἐπισημότητα.

Πολλὰ χρόνια πέρασαν ἀπό τότε. Οἱ γονεῖς του δὲν ἐζοῦσαν πλέον. Τὸ περιβόλι των πῆγε σὲ ἄλλά χέρια· εἶχε γίνῃ ζυθοπωλεῖον. Ὅλα του εἶχαν ἀλλάξῃ ἐκεῖ μέσα, καὶ δὲν θὰ τὸ ἀνεγνώριζε πιὰ οὔτε αὐτὸς ὁ ἴδιος, ἂν σὲ μιὰ γνωστὴ του θέσι δὲν ἦτον ἕνα πελώριον κυπαρίσσι.
Στὰ ψηλὰ κλαδιὰ του ὁ Γερμανὸς ζυθοπώλης εἶχε τοποθέτησῃ μίαν αἰολικὴν λύραν. Καὶ εἰς τὸ ἐλαφρότερον φύσημα τοῦ ἀνέμου ἡ λύρα αὐτὴ ἐσκόρπιζε τόνους γεμάτους γλύκα καὶ παράπονον.
Μιὰ μέρα μπῆκε καὶ ὁ μικρός —μεγάλος τώρα— στὸ ζυθοπωλεῖον μαζὶ μ’ ἕναν φίλον του. Ἐκάθησαν σύρριζα στὸ κυπαρίσσι. Ἀφοῦ ἔμειναν κἄμποσην ὥρα σιωπηλοὶ καὶ συλλογισμένοι, ὁ φίλος του, ἀκούοντας τῆς λύρας τοὺς στεναγμούς, τοῦ λέγει ἔξαφνα:
— Δὲν σοῦ φαίνεται πῶς ἀκοῦς μουσικὴν ὑπόκρουσιν; Τί κρῖμα νὰ λείπουν τὰ κατάλληλα λόγια.
— Τά λόγια ὑπάρχουν, τοῦ εἶπεν αὐτὸς τότε, ἀλλὰ μόνος ἐγὼ στὸν κόσμο τὰ γνωρίζω: «Γιατί νὰ χαλάσῃς τὸ πενηνταράκι τῆς πήττας;!!!…»

ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 49.

Πρωτοχρονιά σήμερα, οπότε, όπως και τα Χριστούγεννα, θα παρουσιάσουμε ένα καρέ με θέμα τη σημερινή γιορτή. Το συγκεκριμένο καρέ είναι από την ιστορία Χριστούγεννα στη Ντίσνεϋλαντ, όπως δημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους 600. Η ιστορία δημοσιεύτηκε επίσης στα Μικυ Μάους 131 και 1223. Προσέξτε ότι, αν και ο τίτλος τής ιστορίας αναφέρεται στα Χριστούγεννα, το κείμενο αριστερά λέει ότι είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς, μια και στην Ελλάδα ο Άη Βασίλης έρχεται την Πρωτοχρονιά και όχι τα Χριστούγεννα. Σήμερα, μάλλον θα το άφηναν να λέει Χριστούγεννα, όπως στο αμερικάνικο πρωτότυπο.

Καλή Χρονιά!

Δείτε όλα τα καρέ, που επιλέγουμε για σας κάθε Τρίτη, συγκεντρωμένα εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΣΙΜΠΟΥΣΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΚΟΥΜΠΑΡΩΝ

Καλησπέρα σας αγαπητοί κομικσόφιλοι, κομικσοφαγάνες, και κομικσολάτρεις!!

Την τελευταία μέρα του χρόνου δεν ξέρω τι κάνουν στην υπόλοιπη Ελλάδα, τα μικρά καταστήματα και οι μικροεπιχειρήσεις, στην Κύπρο όμως , είναι περίπου καθιερωμένο να κάνουμε ένα μικρό τσιμπούσι . Σε τέτοια περίπτωση συνήθως οι καταστηματάρχες φέρνουν φαγητά ή ανάβουν τα κάρβουνα και κάθονται όλοι έξω στα πεζοδρόμια και στους δρόμους και τρώνε – πίνουν. Εργαζόμενοι , πελάτες , φίλοι και γνωστοί θα μαζευτούν κατά το μεσημέρι σε κάποιο κατάστημα για το τελευταίο τσιμπούσι του χρόνου. Τα τελευταία χρόνια παράγινε το πράγμα και παντού έβλεπες κάρβουνα αναμμένα να ψήνουν κρέατα, μουσικές , και πολύ κόσμο να διασκεδάζει. Αρκεί να σας πω ότι εγώ έφερνα εδώ στο κατάστημά μου καμιά τριανταριά κιλά κρέας, (εκτός από τα λουκάνικα και τα άλλα μεζεδάκια) , και τάιζα όλη τη γειτονιά αλλά και όσους περνούσαν απ’ έξω. Ξεκινούσαμε από τις 3.00 το απόγευμα και τελειώναμε μετά τις 3.00 το πρωί !!!!

Δυστυχώς φέτος , λόγω κρίσης , επηρεαστήκαμε όλοι. Όχι μόνο είμαστε πολύ λίγοι, αλλά και αυτοί που ήρθαν έφερναν ο καθένας και το μερίδιό του. Άλλοι έφεραν ποτά και άλλοι φαγώσιμα. Το κρέας το έφερε ο αδελφός μου. Εγώ δεν αγόρασα τίποτα !!! Τώρα που το σκέφτομαι, φέτος πρέπει να έκαμα κέρδος!! Έχουν περισσέψει καμιά δεκαριά λουκάνικα και μια κάσα μπύρες μεσ’ στο ψυγείο!!

Στις φωτογραφίες βλέπετε την παρέα να τρωγοπίνει. Πέρυσι και στις παλιές καλές μέρες είχαμε και ζωντανή μουσική και όμορφη γυναικεία παρέα!! Τώρα όμως …. 😦   δύσκολα τα πράγματα… ξεκινήσαμε στις 2.00 και τελειώσαμε στις 8.00 το βράδυ…