ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ – ΚΟΙΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους «πολεμοχαρείς» της σελίδας, είναι αυτό το άρθρο που μπορείτε να διαβάσετε στην υπό – κατηγορία «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ», το δεύτερο που προστίθεται σήμερα. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να πάρετε μια ιδέα του πολεμικού μπάχαλου των εξωφύλλων, περιοδικών που όλοι διαβάσατε κάποτε.

http://wp.me/PKxow-1QC

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΦΙΛΜΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ – Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΛΙΣΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ – ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ & ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

Φθάσαμε στο πέμπτο και τελευταίο τμήμα αυτής της αναφοράς, στις καλύτερες πολεμικές ταινίες όλων των εποχών. Θα ακολουθήσει η δημοσίευση της λίστας με την σειρά αξιολόγησης τους, του γράφοντος πάντα. Είναι σαφέστατα υποκειμενικά όλα όσα διαβάσατε σε αυτά τα πέντε άρθρα. Αν κάποιες ταινίες νομίζετε ότι απουσιάζουν από αυτή την αναφορά, ή ότι μπήκαν μέσα σε βάρος κάποιων άλλων που απουσιάζουν, μπορείτε να μας πείτε την δική σας άποψη και να δημοσιεύσετε την δική σας λίστα αξιολόγησης, 10 ή και περισσοτέρων από αυτές. Σε όσα θα διαβάσετε και θα δείτε πιο κάτω, κυριαρχεί το χρώμα σε βάρος του ασπρόμαυρου και οι νεότερες χρονικά παραγωγές, σε σχέση με όσες ήδη παρουσιάσαμε. Ας τις δούμε μια προς μια.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ(1979)

Ένα εφιαλτικό ντελίριο, μια χαμένη στους πιο παρανοϊκούς διαδρόμους του μυαλού απεικόνιση σε κινηματογραφική κορνίζα, ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων γεμάτο κρότους από βόμβες Ναπάλμ, ένα φιλμ πολύ μακριά από τα συνηθισμένα. Καταπιάνεται με τη φρίκη του Βιετνάμ, αλλά κόντρα σε κάθε τι που μέχρι τότε είχαμε δει, η δική του αλήθεια μοιάζει να προκαλεί τριγμούς, κινούμενη στους βάλτους μιας μακρινής ζούγκλας, που καταπίνει τα πάντα, μέσα σε μια βοή παραισθήσεων. Φανταστείτε όλες αυτές τις εικόνες, κάτω από την διασκευή του  This is the End των Doors… Ο Κόπολα είδε να του κόβουν μπόλικα μέτρα ταινίας και να βγαίνει κουτσουρεμένο το δημιούργημα του στις αίθουσες, αλλά άκουσε πολλά χειροκροτήματα από κοινό και κριτικούς. Ο Μάρλον Μπράντο πετάει μακριά την μπέρτα του κινηματογραφικού σούπερ αστέρα και αφήνεται σε μια εκπληκτική εμφάνιση. Πολύ καλοί και οι Μάρτιν Σήν – Ρόμπερτ Ντυβάλ(άλλη σχιζοφρενική φιγούρα…) – Χάρισον Φόρντ(σε ρολάκο), Ντένις Χόπερ(στο πιο οικείο περιβάλλον για κείνον!) – Λώρενς Φίσμπερν. Το 1998, ευτυχώς βγήκε το Redoux, με την μια επιπλέον ώρα που κόπηκε, κι έτσι είδαμε και τα 153 λεπτά αυτού του εκπληκτικού έργου. Για την ιστορία και γιατί με 1000 λέξεις δεν μπορώ να σας δώσω μια εικόνα(αντιστρέφοντας της Ιαπωνική παροιμία), η ταινία μας πάει στα έγκατα ενός πολέμου που έχει μετατραπεί σε προσωπική, σχιζοφρενική υπόθεση κάποιων και μας αφήνει εκεί, να ζήσουμε μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών και να ερμηνεύσουμε κατά το δοκούν…

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΒΙΕΤΝΑΜ(1987)

Σχεδόν μια δεκαετία μετά την «Αποκάλυψη» του Κόπολα, ένα ακόμη φιλμ για τον πόλεμο του Βιετνάμ έρχεται για να ταράξει τα νερά. Δεν αφηγείται την κόλαση μιας πολεμικής σύρραξης, τουλάχιστον όχι επιφανειακά. Δείχνει να κινείται σε άλλους ρυθμούς, πιο χαλαρούς, με πανέμορφη μουσική της δεκαετίας του`60 και μια ισχυρή προσωπικότητα να καθοδηγεί την κάμερα, κι όχι να απαγγέλει τις ατάκες ενός σεναρίου! Αυτά συμβαίνουν, όταν αφήνει ένας κινηματογραφιστής ηθοποιούς σαν τον Ρόμπιν Ουίλιαμς ελεύθερους να παίξουν και δεν τους περιορίζει σε κανενός είδους φόρμες. Πολύ καλός και ο Φόρεστ Γουίτακερ, που θα πάρει και Όσκαρ μερικά χρόνια μετά, υποδυόμενος τον μεγάλο της τζαζ Τσάρλι Πάρκερ, στην ταινία Bird του Κλίντ Ήστγουντ.  Η έξυπνη σκηνοθεσία ανήκει στον Μπάρυ Λέβινσον, που αξιοποίησε στο έπακρο τις δυνατότητες του έμψυχου δυναμικού του, φιλμάροντας εξ ` αποστάσεως! Τα πλάνα είναι καλογυρισμένα, σε μια παραγωγή που μας μεταφέρει στα ραδιοφωνικά στούντιο του Αμερικάνικου στρατού, για να γνωρίσουμε έναν φοβερό και τρομερό σόουμαν, που γράφει όλους τους κανόνες της υπηρεσίας του στα παλιά του τα παπούτσια, έχοντας μια τελείως προσωπική αντίληψη της εργασίας για την οποία πληρώνεται! Περίεργο, αλλά τόσο εδώ όσο και στον «Κύκλο των χαμένων Ποιητών», ο Ρόμπιν Ουίλιαμς δεν είδα να κάνει και κάτι διαφορετικό, από το να αμφισβητεί… Προσέξτε την ειρωνία που ελοχεύει σε ανύποπτες στιγμές, ειδικά στην σκηνή όπου οι Γουίλιαμς και Γουίτακερ ποζάρουν πίσω από το πόστερ του Τζέημς Ντην…

ΠΛΑΤΟΥΝ(1986)

Στο διάστημα 1986 – 1990, προβλήθηκαν στις αίθουσες μια σειρά ταινιών που αντλούσαν το θέμα τους από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Σαν μικρόβιο, εξαπλώθηκε σε κάθε μεγάλο κινηματογραφικό στούντιο, κι έτσι είδαμε και αχρείαστες ταινίες και υπέροχες. Όλα ξεκίνησαν το 1986, με αυτό εδώ το φιλμ του βετεράνου εκείνου του πολέμου, του σεναριογράφου ως τότε Όλιβερ Στόουν, που με αυτό το φιλμ σαν διαβατήριο, μπήκε στην ελίτ του παγκόσμιου σινεμά. Η μουσική του Πλατούν είναι ένα κολάζ από τραγούδια της εποχής(1969), αλλά και μιας καταπληκτικής δουλειάς του καναδού Τζώρτζ Ντελρού, που όταν την ακούσει κανείς μαζί με τα λόγια του Τσάρλι Σην ενδιάμεσα(σαν αφήγηση), ανατριχιάζει! Ο εν λόγω ηθοποιός, κάνει την πιο φιλότιμη προσπάθεια του ως σήμερα, σε μια καριέρα που δεν πείθει και εκθέτει τον πολύ ταλαντούχο πατέρα του(Μάρτιν Σην. Καλά, όταν ήταν πιο μικρός, δεν τον είδε στο «Αποκάλυψη Τώρα»;…). Υπάρχουν όμως στιγμές καλών ερμηνειών(πως άλλωστε θα γίνονταν διαχρονικό το φιλμ;), από τους Τόμ Μπέρετζερ(ταυτίστηκε στον ρόλο του σκληρού λοχία), Γουίλιαμ Νταφόε(μεγάλος και χαμηλού προφίλ ηθοποιός, με ξεχωριστό προσωπικό ύφος). Η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες μιας διμοιρίας πεζοναυτών, που βλέπουν όσα μέχρι τότε γνώριζαν να καταρρίπτονται, σαν κανόνες και αξίες… Αξέχαστη η τελευταία σκηνή, που έγινε και αφίσα της ταινίας.

Ο ΕΛΑΦΟΚΥΝΗΓΟΣ(1978)

Προσωπικά, θα το δείτε άλλωστε και στην σχετική λίστα, θα το κατατάξω πολύ ψηλά στην αξιολόγηση αυτού του αφιερώματος. Δεν πρόκειται για μια ταινία που χαρακτηρίστηκε και εντάχθηκε σε ένα στενό πλαίσιο, που καθορίζει ένα είδος ταινιών, γιατί απλά δεν ήταν κάτι τόσο απλό. Υπάρχει βάθος, πλήθος  προβληματισμών και ερωτημάτων για να απασχολήσουν τον θεατή, κοινωνικές προεκτάσεις, γλαφυρότητα και έντονα συναισθήματα, ένταση και ρομαντισμός, δράση και συγκίνηση. Είναι μια ταινία αντιθέσεων. Το πριν και το μετά. Απαλά βουνίσια χρώματα, χαρούμενα πρόσωπα, σκληρά πολεμικά παστέλ, η προσπάθεια για την επιβίωση ζωγραφισμένη σε μια αλλοιωμένη προσωπικότητα, χαμένη για πάντα… Ένας γάμος ανοίγει το φιλμ(και κάνει ξανά μόδα το Can`t take my eyes of you), μια κηδεία ενώνει ξανά τους πρωταγωνιστές του δράματος, στο φινάλε… Ενδιάμεσα, τα πάντα περνούν γρήγορα από μπροστά μας, προλαβαίνοντας όμως να μας αφήσουν μια εξαιρετική οπτική απ` τον Μάικλ Τσιμίνο(μετά και την «Χρονιά του Δράκου», κόντεψε να φαλίρει την Universal, εξαιτίας του Heaven`s Gate!). Ο Ντε Νίρο καταθέτει το ταλέντο του και μας αφήνει άφωνους, αλλά την παράσταση κλέβει ο εκπληκτικός Κρίστοφερ Γουώκεν! Στο καστ ακόμη οι έξοχοι, Τζών Σάβατζ, Τζών Καζάλε, Μέριλ Στρίπ. Η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι τουλάχιστον 10-12 διαλόγους, καθώς την έχω δει συνολικά 14 φορές, αλλά η σκηνή στην οποία οι Βιετναμέζοι πιέζουν τον Γουώκεν να τραβήξει την σκανδάλη, στην «ρώσικη ρουλέτα», φωνάζοντας το λιτό και επιτακτικό «μάο – μάο»(τράβα), είναι χαραγμένη στο νου μου.

ΛΕΠΤΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ(1998)

Ακόμη μια άξια αναφοράς ταινία, που μας πάει στο εξωτικό Γκουαλντανκανάλ, για να δούμε στιγμές της διαμάχης Αμερικανών και Ιαπώνων, όπως τις αποτύπωσε ο φακός του Τέρενς Μάλικ. Κι εδώ υποβόσκουν περίεργα και καλά κρυμμένα ερωτήματα. Ο Μάλικ τα τοποθετεί με μαεστρία στα πλάνα και τα αφήνει να αναπνέουν μέσα στους πρωταγωνιστές του, τους οποίους αναλύει διακριτικά σαν προσωπικότητες. Όσο για αυτούς, τους ηθοποιούς του, η επιλογή μοιάζει αταίριαστη αρχικά και στο άκουσμα των ονομάτων τους ξαφνιάζει, για το αν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν και να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Τζών Τραβόλτα, Νίκ Νόλτε, Γούντυ Χάρελσον(μεγάλο ταλέντο, με μικρές και κακές επιλογές σεναρίων), Τζώρτζ Κλούνυ, Τζών Κιούζακ, Άντριαν Μπρόντυ(υπέροχος), Σόν Πέν, Ηλίας Κοτέας. Με αυτό το καστ, πιστεύατε ότι την παράσταση θα έκλεβε ο Τζίμ Καβίζελ; Αρκεί να δείτε την ταινία για να πειστείτε, ότι τα «μεγάλα ονόματα» καμιά φορά δεν είναι αρκετά για να αναδειχτεί ένα σπουδαίο φιλμ… Αυτό το συστατικό που χρειάζεται, μπορεί να βρεθεί αλλού… Η μουσική είναι του Χάνς Ζίμερ και η λεπτή διαχωριστική αυτή γραμμή, είναι στην ουσία αυτή που μας χωρίζει από την ανθρωπιά και την ανιδιοτέλεια… Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΡΑΙΑΝ(1998)

Την ίδια χρονιά με την προηγούμενη ταινία(γι` αυτό ίσως και να «κάηκε» όπως λέμε το φιλμ του Μάλικ), βγαίνει στις αίθουσες και η γνώμη του Στήβεν Σπήλμπεργκ για την απόβαση στην Νορμανδία. Η πλέον καθοριστική για την πορεία του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου μάχη, γνωστή σαν D – Day, είναι το υλικό για τα 169 λεπτά παρακαλώ, που χώρεσαν τις φιλοδοξίες του βραβευμένου κινηματογραφιστή για να αφήσει πίσω του ακόμη κάτι αλησμόνητο. Και το καταφέρνει, με σκληρότητα και δυνατά πλάνα, υποβοηθούμενα από τον Τόμ Χάνκς κατά κύριο λόγο. Πλήρης η εικόνα των πρώτων 15 λεπτών, που περιέχει ότι ακριβώς και εκείνη η απόβαση. Διαμελισμένα πτώματα ανάμεσα στα χαρακώματα, βόμβες και καπνός στον αέρα, κραυγές πανικού, σφαίρες να σφυρίζουν δολοφονικά και μια κατάσταση που μπορεί να περιγραφεί με φράσεις του στυλ «ο καθένας να γλυτώσει τον εαυτό του». Η κόλαση του πολέμου σε όλο της το κινηματογραφικό μεγαλείο. Μετά το φιλμ «πλατειάζει» και κουράζει λιγάκι, αφού ο σκηνοθέτης μάλλον «τραβάει» τα πλάνα ενώ θα μπορούσε να μας έχει αφήσει μια πιο σύντομη, ρεαλιστική και ωμή γεύση, όπως είχε ξεκινήσει. Η υπόθεση της διάσωσης του στρατιώτη, μάλλον λειτουργεί σαν μια ακόμη προβολή Αμερικανικών πατριωτικών αισθημάτων, που κυριάρχησε στην δεκαετία του `50 και του`60 και αποτυπώθηκαν στην ατάκα «κανείς δεν θα μείνει πίσω». Παρ` όλα αυτά πάντως, είναι σωστή η κάμερα σε ταχύτητα και οι λήψεις αριστουργηματικές. Σωστό και τεκμηριωμένο(έτσι δουλεύει πάντα ο Σπήλμπεργκ), ιστορικά, με προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Εκπροσωπεί την δεκαετία του 1990 με σχετική άνεση.

ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ(2006)

Πάλι ο Ήστγουντ μπροστά μας, με μια ταινία – γροθιά στο στομάχι του κατεστημένου, που κάποτε στις αρχές της υποκριτικής του καριέρας υπηρέτησε, αλλά μετέπειτα του γύρισε οριστικά την πλάτη, δίνοντας μας μερικές από τις κορυφαίες στιγμές στης έβδομης τέχνης, από το 1985 μέχρι σήμερα. Αν η προηγούμενη ταινία εκπροσωπούσε την δεκαετία του 1990, αυτή εδώ αποτελεί μέγα εμπόδιο για να ξεπεραστεί από κάποιον συνάδελφο του σκηνοθέτη, στον 21^ο αιώνα! Δεν είναι υπερβολή και ο κάθε ένας που την έχει ήδη δει, μπορεί να καταλάβει τα λεγόμενα μου. Να μιλήσω όμως και για όλους όσους διαβάζουν σήμερα την ύπαρξη της. Κατ` αρχάς μιλάμε για Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων, στους «ξένους αχυρώνες» του Ειρηνικού, εκεί όπου μαλώνουν οι δύο τους…, ας μη το πω καλύτερα. Ο αυτοκρατορικός παρωχημένος ιμπεριαλισμός απ` την μια μεριά του ρινγκ, ο θιγμένος εγωισμός από την άλλη και η αμφισβήτηση της υπεροχής απ` την άλλη… Ένα δωμάτιο γεμάτο καθρέφτες λέω εγώ, για να κοιτάζονται κι οι δύο τους… Μπορεί να τα είδε κάπως έτσι κι ο Ήστγουντ τα πράγματα και τα «έχωσε» εκατέρωθεν! Στην Αμερικάνικη πλευρά βέβαια, με τις ψευδαισθήσεις των δήθεν ηρωισμών και της αυταπάρνησης, του ρευστοποιημένου γίγνεσθαι, όπου όλα έχουν ένα κόστος και μια τιμή, αλλά και του μουχλιασμένου και άνευ λόγου ύπαρξης Αμερικανικού ονείρου, τα είπε έξω από τα δόντια και έδωσε μια άλλη σκληρή για τους συμπατριώτες του ερμηνεία, αυτών που υπέστησαν οι Ιάπωνες(το έκανε ακόμη καλύτερα στα «Γράμματα από την Ιβοζίμα»), όπως και τα παραμύθια με τα οποία μεγάλωσαν γενιές ανυποψίαστων πολιτών. Είναι ένας κόλαφος κατά παντός υπευθύνου και η ταινία δεν μασάει τα λόγια της σε κανένα σημείο. Απομυθοποιεί τα πάντα. Πολύ έξυπνο να χρησιμοποιήσει άγνωστους στο κοινό ηθοποιούς, μη θέλοντας ίσως να «τραβήξουν» τα πρόσωπα την προσοχή του κοινού, αλλά η ίδια η ταινία. Ο αντικοφορμισμός και η αντισυμβατικότητα του Ήστγουντ, είναι αυτά τα στοιχεία που τον διακρίνουν και τον κατατάσουν σε ότι πιο ρεαλιστικό έχει να επιδείξει η Αμερικάνικη βιομηχανία ονείρων.

Αύριο, θα διαβάσετε σε ξεχωριστό άρθρο, την λίστα με σειρά αξιολόγησης των φιλμ που παρουσιάστηκαν. Να σας ευχαριστήσω όλους για τον τρόπο που υποδεχτήκατε το αφιέρωμα αυτό, αλλά και για τα σχόλια σας.

 

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΦΙΛΜΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ – Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΛΙΣΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ – ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

Προτελευταίο τμήμα αυτής της σειράς παρουσιάσεων, στα κορυφαία πολεμικά φιλμ.  Την επόμενη φορά θα δείτε μαζί με το τελευταίο της μέρος και την προσωπική λίστα με σειρά αξιολόγησης αυτών των ταινιών, σε ξεχωριστό άρθρο. Ας δούμε τις σημερινές ταινίες.

ΟΥΔΕΝ ΝΕΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ(1930)

Αριστουργηματικό φιλμ του Λούις Μάιλστοουν, βασισμένο στο υπέροχο βιβλίο του βραβευμένου Γερμανού λογοτέχνη Έριχ Μαρία Ρέμαρκ. 138 ασπρόμαυρα λεπτά, με καταπληκτικά πλάνα και εξαιρετικές ερμηνείες από τους Λούις Γούλχαιμ και Λιού Άιρς. Η ταινία προβλήθηκε στην πρώτη της αυτή βερσιόν, το 1930. Μας μεταφέρει στην ωμότητα και την φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με τα δράματα να βουτάνε στη λάσπη των χαρακωμάτων. Οι παλιοί στρατιώτες υποδέχονται τους νέους και προσπαθούν να τους δώσουν συμβουλές επιβίωσης. Κανείς όμως, δεν μπορεί να τους δώσει την πραγματική εικόνα και τον λόγο, για τον οποίο κείτονται όλα τα κορμιά άψυχα, μπροστά στα μάτια τους. Γυρίστηκαν ακόμη δύο διαφορετικές εκδοχές της ταινίας, αλλά καμιά τους δεν ανέπλασε με τέτοια μαεστρία το κλίμα. Αδιαμφισβήτητα ένα φιλμ που συγκαταλέγεται στα κορυφαία της έβδομης τέχνης, αλλά και του ανθρώπινου πνεύματος.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΜΑΝΤΖΟΥΡΙΑΣ(1962)

Ψυχολογικό δράμα του Τζών Φρανκεχάιμερ, με ερμηνείες που άφησαν εποχή, από τους Φράνκ Σινάτρα και Λώρενς Χάρβευ. Η Αμερικάνικη κυβέρνηση επιβάλει πλύση εγκεφάλου σε βετεράνους στρατιώτες και πειραματίζεται πάνω στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και της αλλοίωση της. Ένα εφιαλτικό σενάριο της πραγματικότητας, πολύ κοντά στην αρνητική πλευρά της εξέλιξης της τεχνολογίας, ή αν προτιμάτε στην αρνητική της εκμετάλλευση από τους δημιουργούς της… Μ` αυτά και με τα άλλα, δεν υπάρχει δευτερόλεπτο σε αυτά τα 123 λεπτά, που να θεωρείται ανιαρό. Μια άλλη πλευρά του πολέμου, που αξίζει να την δει κανείς. Η ταινία γνώρισε και ρημέικ με τον Ντένζελ Γουάσινγκτον, αλλά ενόχλησε πολύ περισσότερο στην πρώτη της προβολή, ειδικά με την σκηνή που οι πρωταγωνιστές υποβάλλονται σε ερωτήσεις από τους γιατρούς του νοσοκομείου, με φόντο τους Λένιν και Στάλιν…

ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ(1964)

Ξανά Τζών Φρανκεχάιμερ στην σκηνοθεσία, σε αυτή την επιτυχημένη παραγωγή της United Artists. 140 λεπτά στην Αγγλία, 7 λιγότερα στην Αμερική, ρεσιτάλ ερμηνείας από τους Μπάρτ Λάνκαστερ και Ζαν Μωρό, ενώ δεν υστερεί και ο Πώλ Σκόλφιλντ. Η ταινία διαπραγματεύεται την Γαλλική αντίσταση, που προσπαθεί να επαναφέρει το πληγωμένο γόητρο της χώρας στην επιφάνεια, έπειτα από την ντροπιαστική άνευ όρων παράδοση της χώρας στους Γερμανούς. Αξέχαστες οι ηχητικές πινελιές του Μωρίς Ζαρ(«Δόκτωρ Ζιβάγκο», «Λώρενς της Αραβίας», κ. α.).

ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΤΡΑΒΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ(1958)

Δύο μεγάλοι ηθοποιοί, συναντιούνται στο φιλμ του Ντέλμερ Ντέηβις. Φράνκ Σινάτρα και Τόνυ Κέρτις. Μαζί τους η τότε στάρλετ Νάταλι Γούντ. Η ρομαντική ματιά του πολέμου, σε ακόμη μια ταινία γυρισμένη στην Γαλλία, που αναμιγνύει τον έρωτα με την δράση και μπλέκει σε αντιζηλίες δύο στρατιώτες για την καρδιά μιας κοπέλας.  Πάντως υπάρχουν όμορφες ανατροπές και αλλαγές συναισθημάτων, ενώ και η ένταση και η αγωνία δεν λείπουν. Να μην ξεχάσουμε την συμβολή ενός ακόμη σπουδαίου συνθέτη κινηματογραφικής μουσικής, του σπουδαίου Έλμερ Μπερστάιν. Πόσες ταινίες δεν έντυσε μουσικά…

ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΟ ΒΙΣΜΑΡΚ(1963)

Ο Κένεθ Μούρ ηγείται μιας ριψοκίνδυνης αποστολής, με σκοπό να βυθίσουν το φοβερό και τρομερό Γερμανικό πολεμικό πλοίο Βίσμαρκ, που τρομοκρατούσε τα Νορβηγικά και Βρετανικά νερά, προκαλώντας μεγάλα πλήγματα στις συμμαχικές νηοπομπές. Ο πλοίαρχος που αναλαμβάνει την καταδίωξη του, μπλέκει σε μια μεγάλη περιπέτεια, μαζί με το πλήρωμα του καταδρομικού του. Βέβαια η ταινία δεν αναφέρει όλα όσα συνέβησαν σε αυτή την πραγματική ιστορία, καθώς οι σκηνές των εκατοντάδων Γερμανών ναυτών που Βίσμαρκ, να πνίγονται αβοήθητοι στα κρύα νερά(δεν τους περισυνέλεξαν τα Βρετανικά πλοία), δεν γυρίστηκαν καν… Η σκηνοθεσία είναι του Λούις Γκίλμπερτ και πρόκειται για μια από τις καλύτερες ναυτικές πολεμικές ταινίες, που είδαμε ποτέ.

Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ(1966)

Γυρισμένο στην Ισπανία, το φιλμ του Μάρκ Ρόμπσον μας μεταφέρει στον πόλεμο της Ινδοκίνας(μοιάζουν τόσο άραγε τα τοπία της Ιβηρικής;…), για να μας αφηγηθεί την ιστορία μιας μοίρας Αμερικανών καταδρομέων.  Το Ευρωπαϊκό στοιχείο του φιλμ δεν περιορίζεται στην επιλογή της Ισπανίας για τα γυρίσματα, αφού πρωταγωνιστούν η Ιταλίδα ηθοποιός Κλαούντια Καρντινάλε και ο Γάλλος γόης Αλέν Ντελόν! Μαζί τους ο «Ζορμπάς» Άντονυ Κουήν και ο Τζώρτζ Σήγκαλ(δείτε τον στο θεατρικό του Τζών Άλμπυ, «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ», για να θαυμάσετε πραγματικά υποκριτικό ταλέντο). Η Columbia έχει αναλάβει την παραγωγή, μιας ακόμη άνω των 120 λεπτών ταινίας με θέμα τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ενώ η μουσική είναι του Φράνκ Γουάξμαν.

ΤΟΡΑ – ΤΟΡΑ – ΤΟΡΑ(1970)

Αμερικανο – Ιαπωνική παραγωγή του 1970, των Ρίτσαρντ Φλάισερ και Τοσίρο Μασούντα. Η ταινία βγήκε από τα στούντιο της 20^th Century Fox και η πανέμορφη μουσική υπόκρουση από το αστείρευτο ταλέντο του Τζέρυ Γκόλντσμιθ, ενός χαρισματικού μουσικοσυνθέτη, που υπέγραψε κινηματογραφικά αριστουργήματα. Πέραν της μουσικής, οι Τζόζεφ Κότεν, Τζέησον Ρόμπαρτς και Φράνκ Μάρσαλ είναι Αμερικανοί ναύαρχοι, που βιώνουν την επίθεση στο Πέρλ Χάρμπορ και την καταστροφή του Αμερικάνικου στόλου. Μια ακόμη ματιά σε αυτή την καθοριστική για την εξέλιξη του πολέμου, που μας περνάει και στην αντιπέρα όχθη, όχι όμως στον βαθμό που φιλμάρισε ο Κλίντ Ήστγουντ, στα «Γράμματα από την Ιβοζίμα». Βλέπεται πάντως ευχάριστα και έχει εξαιρετικά πλάνα και υλικό αρχείου από το Αμερικάνικο και το Ιαπωνικό ναυτικό. Οι σκηνές με τις αερομαχίες, είναι εκπληκτικές.

Ο ΑΕΤΟΣ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΣΤΗ ΓΗ(1976)

Βασισμένο στο μπέστ σέλερ του Τζάκ Χίγκινς, το φιλμ αποτέλεσε μια μεγάλη επιτυχία των στούντιο της Columbia. Ένα καστ γεμάτο αστέρες της δεκαετίας του`70, εγγυούνταν άλλωστε για την επιτυχία αυτή. Μάικλ Κέην, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Ντόναλντ Πλέσανς(μεγάλος ηθοποιός), Ρόμπερτ Ντυβάλ, Άντονυ Κουέηλ, Τρήτ Ουίλιαμς και ο γνωστός μετέπειτα στον ρόλο του Τζέυ Άρ(της τηλεοπτικής Δυναστείας), ο Λάρυ Χάγμαν), που είχε ξεκινήσει με τον βαθμό του πιλότου της Αμερικάνικης αεροπορίας, στο επίσης τηλεοπτικό και αξέχαστο, «Το τζίνι και η Τζίνι». Την μουσική ανέλαβε ο Λάλο Σίφριν. Έξοχο το σενάριο, όπου υποτίθεται ότι ο Χίτλερ διασώθηκε, χάρη στην βοήθεια του Χίμλερ, οπότε και οι σύμμαχοι καλούνται να δώσουν μια τελική λύση σε όλα αυτά. Καλύτερα να το δείτε παρά να διαβάζετε περιλήψεις! Πολύ καλή ταινία, απαραίτητη σε κάθε ταινιοθήκη!

ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ(1957)

Για ταινία που φέρει την υπογραφή του μεγάλου Στάνλευ Κιούμπρικ(«Κουρδιστό Πορτοκάλι», «Στη φωλιά του Κούκου», κ. α.), δεν μπορεί κανείς να ασκήσει εύκολα κριτική. Αν και ανήκει στις πρώτες του δουλειές της δεκαετίας του`50, ο σκηνοθέτης αφήνει το στίγμα του, με μια υποδειγματική καθοδήγηση ηθοποιών και συντελεστών. Κι εδώ ο πρωταγωνιστής παίρνει πάνω του το φιλμ, με μια καταπληκτική ερμηνεία. Στην ουσία ο Κιούμπρικ έψαχνε αυτόν ακριβός τον δυναμισμό και τον βρήκε στο πρόσωπο του Κέρκ Ντάγκλας, που υποδύεται έναν από τους τέσσερεις Γάλλους στρατιώτες στην διάρκεια του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου, των οποίων οι ζωές αλλάζουν δραματικά. Δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε από τα λόγια που συνόδευσαν αυτό το κείμενο, αλλά εδώ έχουμε ένα αριστούργημα, το οποίο βγήκε στις αίθουσες με ένα από τα μικρότερα μπάτζετ στην ιστορία του Αμερικάνικου σινεμά, αλλά συγκλόνισε τους πάντες, κοινό και κριτικούς.

Συνεχίζεται…

 

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΦΙΛΜΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ – Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΛΙΣΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ – ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Φθάσαμε στο τρίτο μέρος αυτής της παρουσίασης, με εννιά ακόμη υπέροχες ταινίες, που αξίζουν της παρουσίας τους σε αυτή την λίστα. Ας τις δούμε πιο κάτω αναλυτικά.

ΚΑΙ ΟΙ 12 ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ(1967)

Αριστουργηματικό φιλμ του Ρόμπερτ Όλντριτζ, με ένα απίθανο καστ και ακόμη καλύτερο σενάριο. Δώδεκα κατηγορούμενοι για διάφορου τύπου αδικήματα και φυλακισμένοι του Αμερικάνικου στρατού, τίθενται κάτω από τις οδηγίες του Λη Μάρβιν, με το ερώτημα να απαντιέται στα γρήγορα από μέρους τους, «φυλακή ή συμμετοχή σε μια παράτολμη στρατιωτική επιχείρηση και ελευθερία». Πρωταγωνιστούν μεγάλοι αστέρες του Χόλυγουντ, όπως οι Έρνεστ Μποργκίν, Τέλυ Σαβάλας, Τσάρλς Μπρόνσον, Τζών Κασαβέτης, Τζίμ Μπράουν, Τζώρτζ Κέννεντυ, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Ρόμπερτ Ράιαν και πολλοί ακόμη. Χιούμορ και δράση, αναμεμειγμένα με μοναδικό τρόπο από τον σκηνοθέτη. Η ταινία αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην χώρα μας.

ΟΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΟΙ ΑΕΤΟΙ(1968)

Ακόμη μια αξέχαστη ταινία, με πολύ όμορφα γυρίσματα και την αγωνία να διαπερνά κάθε σχεδόν πλάνο. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Άλιστερ Μακ Λήν, το έργο αποδόθηκε με τον καλύτερο τρόπο στον κινηματογράφο, διατηρώντας στο ακέραιο την ατμόσφαιρα του και τα στοιχεία των πρωταγωνιστών. Ένα απόρθητο φρούριο στα Βαυαρικά βουνά, φιλοξενεί τις ελπίδες των Ναζί να επικρατήσουν των συμμάχων και ένα μεγάλο μυστικό όπλο, του οποίου η σημασία στην εξέλιξη του πολέμου θεωρείται σημαντική.  Το επιτελείο των συμμάχων, στέλνει δύο αξιωματικούς του για να ματαιώσουν τα σχέδια των Γερμανών. Ο Ρίτσαρντ Μπάρτον είναι το μυαλό και ο Κλίντ Ήστγουντ με τις απίστευτες ατάκες του, τα χέρια. Σε δυόμιση ώρες δράσης και πανέμορφης φωτογραφίας από τον Άρθουρ, ο σκηνοθέτης Μπράιαν Χάτον καταφέρνει να κάνει όνομα με μια μόλις παραγωγή της MGM, που της απέφερε πολλά εκατομμύρια εισπράξεις.

ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΒΡΩΜΙΚΑ ΧΕΡΙΑ(1970)

Δεύτερη πολεμική ταινία με την υπογραφή του Χάτον στην σκηνοθετική καρέκλα, κι αυτή με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Το 1970 λοιπόν, οι Κλίντ Ήστγουντ, Τέλυ Σαβάλας και Ντόναλντ Σάδερλαντ μεταξύβ άλλων, μπλέκουν σε μια τραγελαφική περιπέτεια, με φόντο τις πολεμικές συρράξεις στην Ιταλία, αναζητώντας έναν θησαυρό! Έξοχη η μουσική του Λάλο Σίφριν(«Βρώμικος Χάρυ», «Ο Ταξιτζής» κ. α.), καλή η σκηνοθεσία και ακόμη καλύτερες οι ερμηνευτικές στιγμές των ηθοποιών. Από τα στούντιο της MGM κι αυτό το φιλμ, διάρκειας 144 λεπτών. Ήταν η εποχές που οι θεατές δεν κουράζονταν από τόσο μεγάλου μήκους ταινίες, σε αντίθεση με τα χρόνια που ακολούθησαν, όπου και επικράτησε η λογική «όσο δεν ξεπερνάει τα 90 λεπτά μια ταινία, δεν κάνει κοιλιά»…

ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΣΤΑΥΡΟΣ(1977)

Σπουδαία ταινία, από τον γερόλυκο και μετρ της περιπέτειας Σάμ Πέκινπα(«Άγρια Συμμορία»). Εδώ ο πρωταγωνιστής σηκώνει όλο το βάρος και ανταμείβεται ανάλογα, με την αναγνώριση των υποκριτικών του δυνατοτήτων. Μέχρι τότε τον βλέπαμε σε μάλλον κωμικές ταινίες, ενώ εδώ έδωσε δείγματα του μεγάλου του ταλέντου. Ο Τζέημς Κόμπερν, είναι ένα αηδιασμένος από την φρίκη του πολέμου Γερμανός. Σπάνια μας έδιναν τότε οι κινηματογραφιστές μέχρι τότε, την άλλη πλευρά του ποταμού, αφού προτιμούνταν τα συμμαχικά ανδραγαθήματα. Μαζί με τον Κόμπερν, οι εξίσου πολύ καλοί Μαξιμίλιαν Σέλ(μαζί με τον Χάρντυ Κρούγκερ υποδύθηκαν τους περισσότερους ρόλους Γερμανών αξιωματικών και δεν έμειναν ποτέ χωρίς δουλειά!), αλλά και ο Τζέημς Μέισον. Το έργο βασίστηκε στην νουβέλα του Γουίλιαμ Χάινριχ και είχε συνολική διάρκεια 133 συγκλονιστικά λεπτά.

ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΙΚΟ(1968)

Ο σκηνοθέτης της μετέπειτα μεγάλης επιτυχίας «Σμαραγδένιο Δάσος», ο Αυστραλός Τζών Μπούρμαν, κάνει εδώ το «αγροτικό» στην παντελώς ανυπόληπτη Cinerama του εν έτη 1968, με μια φοβερή ταινία!!! Αυτό κι αν είναι σκηνοθετικό ντεμπούτο! Οι Λή Μάρβιν και Τοσίρο Μιφούνε, είναι δύο αντίπαλοι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που συναντώνται σε ένα μικρό ερημονήσι του Ειρηνικού, για να μας δώσουν μια ταινία έντονων συναισθημάτων, μια ηθογραφία, ένα καταπληκτικό ναυάγιο δύο κόσμων που αλλοιώνονται μέσα στη δίνη της καταστροφής και του φανατισμού. Τεράστια ταινία και εκπληκτικές ερμηνείες.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ(1951)

Από τις καλύτερες ταινίες που διαδραματίζονται σε υποβρύχιο. Τζών Γουαίην Γουώρντ Μπόντ και Πατρίτσια Νήλ, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, σε αυτό το κλασσικό φιλμ της Warner από την δεκαετία του`50. Η μουσική του βετεράνου και βραβευμένου με Όσκαρ για την Καζαμπλάνκα, Μάξ Στέινερ, είναι υποβλητική. Η ταινία μας πάει στο Πέρλ Χάρμπορ, για να δούμε σκηνές από την επόμενη μέρα του Αμερικάνικου ναυτικού, όταν απέμειναν τα υποβρύχια για να συνεχίσουν τον πόλεμο με τους Ιάπωνες.

ΠΑΤΤΟΝ(1970)

Μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες βιογραφίες, μιας εκ των σημαντικότερων μορφών του Δευτέρου Παγκοσμίου, αυτή του Αμερικανού Στρατηγού Πάτον. Σει σχεδόν τρείς ώρες διάρκεια(η αλήθεια είναι ότι κουράζει λιγάκι), αφηγείται τα έργα και ημέρες του παρασημοφορημένου στρατηγού, που νίκησε τις Γερμανικές δυνάμεις τόσο στην Βόρειο Αφρική, όσο και στην Ευρώπη(Ολλανδία). Τον υποδύεται ο Τζώρτζ Σκότ, υποδειγματικά. Συμπρωταγωνιστούν οι Κάρλ Μάλντεν και Μάικλ Μπαίητς. Το φιλμ φέρει την υπογραφή του Φράνκλιν Σάφερ, που κατ` εμέ απλά διεκπεραιώνει κινηματογραφικά, αφού και δυνατό υλικό είχε και θέμα ακόμη πιο δυνατό. Η ταινία παρ` όλα αυτά, αποτέλεσε τεράστια επιτυχία για τα στούντιο της 20^th Century Fox και μια ακόμη εξαιρετική δουλειά του συνθέτη Τζέρυ Γκόλντσμιθ.

ΤΟΜΠΡΟΥΚ(1967)

Και μια ταινία γυρισμένη με φόντο τις ερήμους της Αφρικανικής ηπείρου, από τις λίγες πάντως που παρήγαγαν τα στούντιο της Universal, που δεν αναμείχθηκε σαν εταιρεία παραγωγής και πολύ στα πολεμικά. Είναι από την καλή φουρνιά ταινιών του είδους, σε σκηνοθεσία Άρθρουρ Χίλερ. Στο καστ συναντάμε τους Ρόκ Χάτσον, Τζώρτζ Πέπαρντ και Γκάι Στόκγουελ. Σαχάρα, τουαρέγκ, έρημοι, οάσεις, ο Ρόμελ απ` τη μια και οι σύμμαχοι απ` την άλλη. Εξωτικό στοιχείο και πολεμική ένταση μαζί, με μια καθαρή ματιά από τον σκηνοθέτη και μια γενικά άψογη παραγωγή. Η ταινία φθάνει μέχρι και την μάχη στο Αλγέρι και θα έλεγα ότι αν μη τι άλλο είναι χρήσιμο να την δει κανείς, καθώς δεν γυρίστηκαν και πολλές με αυτό το θέμα.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΜΑΡΚ(1965)

Τελευταία για σήμερα αναφορά σε μια από τις καλύτερες πολεμικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ, με ένα πολύ καλό φιλμ πραγματικά. Εξαιρετικό σενάριο, ακόμη καλύτερη η σκηνοθεσία του μεγάλου Άντονυ Μάν(«Το Μικρό Μεγάλο Ανθρωπάκι», «Το Ανθρωποκυνηγητό», κ. α.), με ένα Κέρκ Ντάγκλας στα καλύτερα του, να σηκώνει το βάρος όλης της παραγωγής. Η μουσική του Μάλκομ Άρνολντ είναι αυτή ακριβώς που χρειάζεται για να ντύσει τις σκηνές στα Νορβηγικά φιόρδ. Ωραίες σκηνές και φωτογραφία. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να σαμποτάρει ένα μυστικό όπλο των Ναζί. Μαζί του και οι Μάικλ Ρέντγκραιηβ, Ρίτσαρντ Χάρις. Δείτε και ξαναδείτε την τελευταία σκηνή, με το πλοίο να εκρήγνυται στην έξοδο του λιμανιού!

Συνεχίζεται…

 

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ – ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Αυτά τα 5 βίντεο, συνολικής διάρκειας 1 ώρας που θα δείτε πιο κάτω, είναι το περιεχόμενο ενός συγκλονιστικού ντοκυμαντέρ, που εξιστορεί τον αγώνα των ηρώων της πατρίδας μας στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δείτε τα και θα νοιώσετε ρίγη πραγματικά…