«Twilight Zone» – στο CT On Line!

Μια από τις πλέον αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές, ειδικά για τους φίλους του φανταστικού και του ανεξήγητου, έγινε και κόμικς. Το CT On Line και το Time Bandits, σας δίνουν την ευκαιρία να διαβάσετε μια από αυτές τις ιστορίες μεταφρασμένη,για πρώτη φορά στην Ελλάδα! Η σειρά στην προβολή της από την Ελληνική τηλεόραση, ονομάστηκε «Η ζώνη του λυκόφωτος».

Μετάφραση: Lone Ranger

Επεξεργασία εικόνας – μπαλονάκια: Iron Horse

Προσεχώς, στο CT On Line…

«Η παγίδα του Κόρακα»

Καλοκαίρι δίχως εκδόσεις Ντίσνεϋ, δεν νοείται! Από τότε που ήμασταν ακόμη 7, ή 8 χρονών, μέχρι και σήμερα, εξακολουθούν να μας συναρπάζουν και να γεμίζουν όμορφα τις μέρες μας! Είτε στις παραλίες είτε σπίτι, δεν έχει καμία σημασία. Με ένα τεύχος Μεγάλου Μίκυ, πάντα ξεχνιέσαι και ονειρεύεσαι ξανά…

Τον Αύγουστο του 1969, σε ηλικία μόλις 5 ετών, έπιασα αυτό το τεύχος στα χέρια μου. Ήταν το Μεγάλο Μίκυ Αυγούστου(24), το οποίο διάβασα ξανά και ξανά, αλλά εκτίμησα αρκετά χρόνια αργότερα. Ήταν ένα από τα ελάχιστα που επέζησαν των μετακομίσεων, σε μια θήκη από παπούτσια… Χρόνια μετά, στα μέσα της δεκαετίας του`80, με αυτό και άλλα 100-120, ξεκινούσα να  συγκεντρώσω εκείνους τους θησαυρούς της νιότης… Σε κάποιες περιπτώσεις τα κατάφερα και με το παραπάνω, σε κάποιες άλλες όχι… Έχουμε χρόνια μπροστά μας, όμως!

Για το τεύχος θα μιλήσουμε διεξοδικά σε ξεχωριστό άρθρο και κατηγορία. Αυτό εδώ έχει άλλους σκοπούς… Το άκρως καλοκαιρινό του εξώφυλλο είχε μια προδιάθεση για δροσερό περιεχόμενο και ανάλογες αποδράσεις του νου. «Το διαμάντι τού Ράζαχ – Ρα», με τον Ντόναλντ, ήταν απλά υπέροχο! Όπως επίσης και ο απίθανος για την εποχή διαγωνισμός τού τεύχους, όπου διεκδικούσαμε ένα ηλεκτρόφωνο(πικάπ), ένα μίνι τρανζίστορ ή έναν από τους 20 δίσκους με τους «Τρίλη και Μουκς»! Γυρίζοντας τις σελίδες όμως, πέφτουμε στο θέμα της σημερινής ανάρτησης.

«Η παγίδα του Κόρακα». Μια ιστορία βγαλμένη από τα μολύβια του μεγάλου Paul Murry. Καθαρό σκίτσο, στρογγυλή γραμμή, έμφαση στις λεπτομέρειες και την σκιά, ιδανικές περιγραφές προσώπων και τοπίων! Δεν το έχω κρύψει ποτέ, ότι ήταν ένας από τους αγαπημένους μου σχεδιαστές του Ντίσνεϋ. Κοιτάζοντας σήμερα αυτά τα σκίτσα, καταλαβαίνω γιατί σε πολλούς της γενιάς μου, είναι απλά αδύνατον να ξεχάσουν εκείνες τις ιστορίες και πάντα σχεδόν τις συγκρίνουν με τις τωρινές, με τις οποίες και είναι πολύ αυστηροί. Είναι λογικό. Όταν έχεις μεγαλώσει με τέτοια σκίτσα, τα σημερινά σου φαίνονταν σαν να έχουν… ξεφύγει κάπως…

Πρόσθεσα και το οπισθόφυλλο του τεύχους, γιατί κι αυτό ανήκει στις εικόνες, που ξυπνούν μνήμες…

Η ιστορία έχει πολλές ομοιότητες με αυτήν του «Τιτάνα»(Ζαγκόρ), όπως και ο «Εμίλ Κόρακας», αν τον κοιτάξετε καλά, φέρνει του Χέλιγκεν, του τρελού εφευρέτη, που βρήκε πολλές φορές στο δρόμο του ο Ζαγκόρ. Δεν θα σας κουράσω με επιπλέον λεπτομέρειες, όχι τώρα! Κάποια άλλη φορά, στις συγκρίσεις που θα κάνουμε και την ανάλυση του τεύχους, θα πούμε περισσότερα. Σαν ένα μικρό καλοκαιρινό δωράκι, σας δίνουμε την ίδια την ιστορία, που κατεβαίνει κλικάροντας τον παρακάτω σύνδεσμο! Καλές αναγνώσεις!

http://www.mediafire.com/view/?dsi263bxfagb21f

Τα κείμενα αυτών των αφηγήσεων βρίσκονται εδώ.

Ο ΜΟΝΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΜΕΔΙΟΚΑ

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια κλασική ιστορία με το Μίκυ Μάους, η οποία δεν έπαψε ποτέ να είναι επίκαιρη. Πρόκειται για την ιστορία ο μονάρχης τής Μεδιόκα, γραμμένη από τον Ted Osborne και σχεδιασμένη από τον Floyd Gottfredson. Η ιστορία πρωτοκυκλοφόρησε το 1937 στις αμερικανικές εφημερίδες υπό μορφή στριπ και έχει τύχει πολυαρίθμων επανεκδόσεων. Η ιστορία, ξανασχεδιασμένη από τον Bill Wright, ώστε να μπορεί να τυπωθεί καλύτερα σε μορφή κόμικς, κυκλοφόρησε και στη χώρα μας, στα μεγάλα Μίκυ 56–60, στο Σούπερ Μίκυ 4 και στα Κόμιξ 127–132, απ’ όπου και οι περισσότερες εικόνες σ’ αυτό το άρθρο.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Στο μικρό βασίλειο τής Μεδιόκα, οι σπατάλες τού βασιλιά Μιχαήλ 14^ου έχουν οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας, καθώς κανείς πλέον δεν τους δανείζει. (Σας θυμίζει κάτι αυτό;) Ανακαλύπτοντας ότι ο Μιχαήλ είναι φτυστός ο Μίκυ, δύο υπουργοί συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο να προτείνουν στο Μίκυ να αντικαταστήσει το Μιχαήλ για ένα διάστημα, μέχρι να επανορθωθούν τα οικονομικά τής χώρας. Διστακτικά, ο Μίκυ και ο Μιχαήλ δέχονται, και ο Μίκυ αναλαμβάνει καθήκοντα βασιλιά. Παίρνοντας ζεστά το ρόλο του, παρακάμπτει τους υπουργούς και, προβαίνοντας σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, κατορθώνει να διορθώσει την οικονομία, ώστε να μπορέσει η Μεδιόκα, όπως θα λέγαμε σήμερα, να ξαναβγεί στις αγορές.

Πάνω που είναι έτοιμος ο Μίκυ να γυρίσει πίσω, ο δούκας Βάρελοτ, ο πρώτος στη σειρά διαδοχής και ο οποίος επιβουλεύεται το Μιχαήλ, ανακαλύπτει την αντικατάσταση, απαγάγει το Μιχαήλ, και εκβιάζει το Μίκυ να παραιτηθεί, σαν Μιχαήλ, υπέρ του Βάρελοτ. Με τη βοήθεια τής Μίννι, που είχε ακολουθήσει τους απαγωγείς τού Μιχαήλ, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το Μίκυ, ο Μιχαήλ ελευθερώνεται, η συνωμοσία ξεσκεπάζεται, και ο Μίκυ επιστρέφει, αφήνοντας το Μιχαήλ να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του, που λίγο έλειψε να αναγκαστεί να την παντρευτεί ο Μίκυ!

Η ιστορία βασίζεται στην ταινία The Prisoner of Zenda τού 1937, με τους Ronald Colman, Madeleine Carroll και C. Aubrey Smith.

Παραλληλισμοί με την πραγματικότητα

Γιουγκοσλαβία

Στη Γιουγκοσλαβία, η ιστορία άρχισε να δημοσιεύεται το 1937 στην εφημερίδα Politika. Όταν, όμως, έφτασε στο σημείο όπου ο Βάρελοτ άρχισε να οργανώνει εξέγερση εναντίον τού Μιχαήλ, αυτό θεωρήθηκε ότι αναφερόταν στον πρίγκιπα Παύλο, που ήταν αντιβασιλεύς, όσο ο ανιψιός του, Πέτρος Β’ ήταν ανήλικος. Η ιστορία κόπηκε, και ο δημοσιογράφος τών New York Times, που έστειλε ανταπόκριση για το περιστατικό, απελάθηκε!

Ελλάδα

Ας περάσουμε, όμως, στα καθ’ ημάς, καθώς η Μεδιόκα θυμίζει εκπληκτικά την Ελλάδα!

Ήδη είπαμε ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας:

Η χώρα καταρρέει και δεν την εμπιστεύεται κανείς, σύμφωνα με την εκδοχή τού Κόμιξ…

…ή έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει και δεν μπορεί πλέον να δανειστεί, σύμφωνα με την αρχική εκδοχή.

Όποια εκδοχή και να διαλέξετε, θυμίζει Ελλάδα!

Η λύση, που είχαν επιλέξει οι κυβερνώντες, ήταν η εξοντωτική φορολογία και η ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων:

Κι’ αυτό κάτι μας θυμίζει!

Ο Μίκυ, λοιπόν, προχωρά στις ακόλουθες μεταρρυθμίσεις:

Φορολογικές ελαφρύνσεις για ενίσχυση της καταρρέουσας παραγωγής.

Επαναφορά τής φορολογίας σε λογικά επίπεδα, ώστε να μπορεί ο κόσμος να συνεισφέρει στα έσοδα τού κράτους…

…με παράλληλη μείωση των κρατικών εξόδων…

…αρχίζοντας από τους αδικαιολόγητα υψηλούς μισθούς όσων κατέχουν υψηλές θέσεις στο δημόσιο!

Φυσικά, ο αρχηγός τού κράτους δίνει ο ίδιος το καλό παράδειγμα, περικόπτοντας τα προσωπικά του έξοδα.

Τέλος, μείωση του υπεράριθμου προσωπικού στο δημόσιο, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για άλλους σκοπούς…

…φροντίζοντας, όμως, οι υπεράριθμοι αυτοί να μπορούν να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, του οποίου η επανόρθωση ξεκίνησε πρώτη, προς όφελος όλων.

Το 1937, τα παραπάνω ήταν προφανή για τα παιδιά, που διάβαζαν την ιστορία, ώστε η μη εφαρμογή τους να είναι πηγή για αστεία. Ογδόντα τόσα χρόνια μετά, αυτά μάλλον δεν θεωρούνται πια προφανή ούτε για τους μεγάλους, αφού ούτε καν συζητούνται, ενώ οι λίγοι, που τολμούν να τα προτείνουν, θεωρούνται γραφικοί και περιθωριακοί. Σίγουρα χρειάζονται να γίνουν πολύ περισσότερα για να σωθεί, αν πια σώζεται, ο τόπος, και δεν είναι εδώ ο χώρος να τα συζητήσουμε. Ας κάνουμε όμως μια παραίνεση στους πολιτικούς μας, που είναι τόσο σοβαροί, ώστε να κυκλοφορούν με κοστούμι μέσα στο κατακαλόκαιρο, να αφήνουν πότε-πότε τη σοβαρότητα κατά μέρος, επιτρέποντας στον εαυτό τους να διαβάσει κανένα Μίκυ Μάους. Πού ξέρουν, μπορεί εκεί να βρουν καμιά καλή ιδέα!

Τα κείμενα αυτών των αφηγήσεων βρίσκονται εδώ.

ΒΕΛΤΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΠΑΡΚΣ

Γνωρίζω ότι ο Καρλ Μπαρκς είναι αξεπέραστος, και ότι ο τίτλος τού άρθρου είναι αιρετικός, πριν όμως αρχίσετε να στοιβάζετε ξύλα για την πυρά, δείτε το παρακάτω, καθώς κάποιες φορές είναι δυνατόν να βελτιώσεις ακόμα και την τελειότητα!

Πάρτε, για παράδειγμα, αυτό το καρέ από την ιστορία Flour Follies τού Μπαρκς, που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Walt Disney’s Comics & Stories 154, το Μάιο τού 1954:

Η σύγχρονη μετάφραση, στο Κόμιξ 118, ακολουθεί πιστά το πρωτότυπο κείμενο, απλώς αυτοσχεδιάζοντας, ώστε να αλλάξει το αστείο όνομα τής ξένης γλώσσας σε κάτι που να ακούγεται εξ ίσου αστείο στα Ελληνικά:

Δείτε, όμως, πώς αποδόθηκε το ίδιο καρέ στο Μίκυ Μάους 1089 και, υποθέτω, στις δύο προηγούμενες δημοσιεύσεις τής ιστορίας στο ίδιο περιοδικό:

Δεν ξέρω αν ο παραπάνω διάλογος προστέθηκε από τον Ιταλό μεταφραστή για να καλύψει τον κενό χώρο, που δημιουργήθηκε στο καρέ, κατά την αναδιαμόρφωση της ιστορίας για εκτύπωση σε τρεις σειρές καρέ ανά σελίδα, αντί για τέσσερις, ή αν πρόκειται για επινόηση τού Έλληνα μεταφραστή, το αποτέλεσμα όμως είναι εκπληκτικό!

Η συγκεκριμένη ιστορία είναι αξιομνημόνευτη για πολλούς λόγους. Αυτό που θυμάμαι εγώ, όμως, είναι το συγκεκριμένο καρέ, το οποίο μου λείπει όταν διαβάζω την πρωτότυπη ιστορία ή μία σύγχρονη, καλή μετάφραση.

Εσείς τι λέτε; Θέλετε ακόμα να με κάψετε στην πυρά;

Ψηφίζω αγροτο-σιδηρο-βιομηχανικό σχέδιο!

Είναι Ιούνιος τού 1963. Η μικρή χώρα τής Τρουκουτρούπολης, ύστερα από χρόνια κακής οικονομικής διαχείρισης, βρίσκεται στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας. Η μόνη λύση είναι να αναλάβει τα οικονομικά τής χώρας ένας έμπειρος οικονομολόγος, όπως ο… Σκρουτζ Μακ Ντακ. Το να τον φέρουν στη χώρα τους ήταν εύκολο. Πώς να τον πείσουν, όμως, να τους βοηθήσει; Η λύση είναι μόνο μία: να τον βάλουν ν’ ακούσει τα οικονομικά σχέδια που προτείνουν οι… φωστήρες τής χώρας, ώστε να καταλάβει σε τι δεινή θέση έχουν περιέλθει.

Οι παραπάνω εικόνες μπορεί να είναι από το Μίκυ Μάους 739 και την ιστορία ο αιχμάλωτος των Τρούκου-Τρούκου, η κατάσταση που περιγράφεται, όμως, είναι, δυστυχώς, πολύ οικεία.

Έχοντας ακούσει, τα τελευταία δυόμισι χρόνια, να εξαγγέλλονται διάφορα μέτρα, τα οποία, όπως και το αγροτο-σιδηρο-βιομηχανικό σχέδιο τού Τρουκουτρουπολίτη οικονομολόγου, που εξόργισε το Σκρουτζ, ήταν προφανές ότι είναι αδύνατο να δουλέψουν, αύριο καλούμαστε να ψηφίσουμε για δεύτερη φορά φέτος. Σε αντίθεση με τον τίτλο που έδωσα σ’ αυτό το άρθρο, προτείνω, πριν ψηφίσουμε, να κοιτάξουμε ποιοι υποψήφιοι συνεχίζουν να μας τάζουν αγροτο-σιδηρο-βιομηχανικά σχέδια, ποιοι λένε ότι πρέπει να σοβαρευτούμε και να στρωθούμε στη δουλειά, και να ψηφίσουμε κάποιον από τους τελευταίους. Ωραία θα ήταν να παρήγαν οι αγελάδες κάρβουνο, όπως προτείνει ο διακεκριμένος Τρουκουτρουπολίτης οικονομολόγος, αλλά, αν θέλουμε κάρβουνο, πρέπει να σκάψουμε στα ορυχεία, τα οποία, παρά τις απόψεις τού οικονομολόγου περί του αντιθέτου, δεν παράγουν καφέ!