ΚΟΜΙΚΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

Sláine 18/9/2012

Συντάκτης Velle

Βρισκόμαστε μεταξύ μυθικών και προϊστορικών εποχών. Η Ιρλανδία, η Βρεττανία και οι παράκτιες περιοχές είναι ηπειρωτικές, μα μετά τους πρώτους κατακλυσμούς και τον κατοπινό μεγάλο βιβλικό κατακλυσμό, θα πάψουν να είναι.

Σε εκείνη την περίοδο, ζουν στην περιοχή πέντε φυλές ανθρώπων, εξαπλωμένες σε Εριού και Αλβιόνα, οι οποίες λατρεύουν την υπέρτατη μεγάλη τριπλή θεά Danu, τον σύζυγό της -τον κατώτερο θεό ήλιο Lug- και το θεό της φύσης Carnun.

Βορειοανατολικά, στην Σκανδιναβική Midgard, ζουν οι βάρβαροι πολεμιστές και μισθοφόροι Bersekers,

ενώ Νοτιοδυτικά, σε ένα κομμάτι της παράκτιας Γαλατίας, προς τον μεγάλο ωκεανό, ζουν οι φυλές των Drune Lords,

με τα ιπτάμενα πλοία τους.

Και, μετά τους ανθρώπους, είναι η σειρά των “άλλων” πλασμάτων σε αυτόν τον κόσμο.

Στα Βόρεια του νησιού, προς τους αιώνιους παγετώνες, ζουν οι δαίμονες Fomorians, με αρχηγό τον Balor, με το μάτι του κακού, οι οποίοι λατρεύουν να νιώθουν τον πόνο των ανθρώπων και με την πρώτη ευκαιρία επιτίθενται, για να τους βασανίσουν προς ευχαρίστησή τους. Μάλιστα, από αρκετές φυλές εισπράτουν και εξοντωτική φορολογία, με την επισφαλή συμφωνία να αφήσουν ήσυχοι την επικράτειά τους.

Κάπου στα νότια του χάρτη, στη σπηλιά των θηρίων, βρίσκεται και ο Lord Weird Slough Feg, ένα ανθρωπόμορφο κερασφόρο πλάσμα είκοσι χιλιάδων ετών, που μόνο το καλό της τριπλής θεάς και των πιστών της δεν θέλει, ο οποίος έχει και αρκετούς ακόλουθους στις φυλές των Drune Lords.

Τέλος, στον ουρανό, βρίσκεται μία εξωγήινη φυλή-σύμμαχος του Feg, οι Cythrons, που, ως προσωποποίηση του ίδιου του κακού, κάνουν ό,τι μπορούν μέσα στο χωροχρόνο για να προκαλέσουν χάος, καταστροφή και να απολαύσουν τη δυστυχία της ανθρωπότητας σαν το καλύτερο έδεσμα της ψυχρής ύπαρξής τους.

Μάλιστα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στέλνουν και από το τετραδιάστατο σύμπαν τον τεράστιο θεό-σκουλήκι Crom Cruach, ο οποίος μόνο με θυσίες εξευμενίζεται και πάντα μέχρι την επόμενη φορά που θα πεινάσει…

Το σύνολο του κακού που περικυκλώνει τους ανθρώπους είναι ένας σταθερός, άμεσος κίνδυνος, που οι πέντε φυλές αντιμετωπίζουν με τη βοήθεια κάποιων δώρων, που έχει παραχωρήσει η τριπλή θεά στις φυλές της: Το ασημένιο ξίφος του φεγγαριού, που μπορεί να κόψει τα πάντα, τη ζωντανή φλεγόμενη λόγχη του θεού ήλιου Lug, τη χύτρα του αίματος, που ανασταίνει τους νεκρούς, τη μαγική πέτρα του πεπρωμένου, που αποκαλύπτει αν ο άντρας που θα σταθεί επάνω της είναι ο επόμενο Υψηλός βασιλιάς όλων των φυλών και, τέλος: τον ίδιο τον επόμενο Υψηλό Βασιλιά και κερασφόρο θεό (φωτογραφίες σκόπιμα δεν έχουν τοποθετηθεί για όλα αυτά γιατί τα συναντάμε πολύ αργότερα).

Κατά τα άλλα, η τριπλή θεά δεν έχει φανερωθεί ποτέ για να βοηθήσει την κατάσταση.

Αλλά, σε τελευταία ανάλυση, ούτε πρόκειται να χρειαστεί να το κάνει τώρα πια, τουλάχιστον αν δεν το θέλει η ίδια.

Γιατί σε μία από τις πέντε φυλές ανήκει πλέον κι ένας νεαρός με το όνομα Sláine Mc Roth.

Ή, μάλλον, ανήκε…

Ο Ιερός Βασιλιάς της φυλής του ετοιμαζόταν να παντρευτεί την Niamh, την οποία και απομόνωσε σε μια σκηνή μακριά από αδιάκριτα μάτια, αλλά ο απείθαρχος Sláine, που την έχει ερωτευτεί, αντιλήφθηκε διαφορετικά την περίσταση και την επισκέφτηκε κρυφά το ίδιο κιόλας βράδυ της απομόνωσης…

Ο Ιερός Βασιλιάς και η φυλή γίνονται έξαλλοι, όταν πιάνουν τον άξεστο εισβολέα στη σκηνή της Niamh και εξορίζουν τον δεκαεξάχρονο ταραχοποιό. Αν μπορούσαν, θα τον σκότωναν, αλλά αυτό είναι αδύνατον. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με μεγάλη περίσκεψη, η φυλή παρατηρεί τον Sláine να εκδηλώνει ανά διαστήματα μία “κατάσταση”, ένα είδος παροξυσμού και μεταμόρφωσης σε περίεργο πλάσμα με υπεράνθρωπη δύναμη.

Αναμφίβολα, η φυλή καταλαβαίνει ότι πρόκειται για δώρο της μεγάλης τριπλής θεάς, η οποία, για κάποιο δικό της λόγο, έχει προικίσει ξαφνικά τον έφηβο Sláine με αυτήν τη “δυνατότητα”.

Όπως και να έχει όμως, ο νεαρός είναι τώρα πια ανεπιθύμητος στα μέρη του.

Ο Sláine McRoth, λοιπόν, περιπλανιέται στα εδάφη όλου του κόσμου του ως μισθοφόρος αρχικά.

Σε κάποιο απ’ τα ταξίδια του στην Αλβιώνα και παραπέρα, γνωρίζει τον νάνο Ukko, ένα γλοιώδες, ελεεινό, συμφεροντολόγο, δειλό και πονηρό απόβρασμα, με μεγάλη αγάπη στα κέρδη και τις ποταπότητες, το οποίο θα γίνει αχώριστος σύντροφός του.

Αυτές είναι οι κύριες πληροφορίες, που μαθαίνουμε για τον ήρωα, έμμεσα, στον πρώτο κύκλο περιπετειών.

Κατά τα άλλα, το κόμικ ξεκινάει την αφήγησή του με τον δεκαοκτάχρονο πια Sláine να σκοτώνει τέρατα, για να βγάλει τα προς το ζην (και το κοινό του να πληρώνει αμοιβή για το θέαμα),

όπως και δαιμονικά πλάσματα από τον κόσμο των El (πάντα έτοιμα να αλώσουν τον κόσμο των ανθρώπων),

αλλά και χθόνια πλάσματα, σαν το Shoggey Beast, που το πρωί είναι άνθρωπος και το βράδυ τέρας που καραδοκεί…

Βλέπουμε επίσης τον Sláine να συλλαμβάνεται σαν κοινός κακοποιός, για να θυσιαστεί μαζί με πολλούς άλλους στο σκοτεινό θεό-σκουλήκι Crom, όπου και θα βρεθεί πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον Lord Weird Slough Feg (που συχνά-πυκνά στέλνει τους ακολούθους του, για να βρουν θύματα για τον Crom).

Βέβαια, ο παροξυσμένος Sláine θα σωθεί με τη δύναμη του κτήνους, που κρύβει μέσα του, και ο Feg θα πάρει μια πρώτη γεύση από τον πιο θανάσιμο αντίπαλο της μακρόχρονης ύπαρξής του.

Αυτά περίπου συμβαίνουν στο πρώτο βιβλίο του Sláine, The Warrior’s Dawn,

ένα κόμικ που κυκλοφόρησε η 2000AD το 1983, με συνεργασία του ιθύνοντα νου Pat Mills, στο σενάριο και στο σκίτσο των:

Α. Mills,

Massimo Bellardinelli,

Mike McMahon.

Όμως, ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία, και ξεναγείται ο αναγνώστης στην πλοκή δείχνει ότι κάτι λείπει…

Τα σκίτσα, απ’ την άλλη, παλεύοντας να ξεχωρίσουν, για να δημιουργήσουν μία ξεχωριστή μυθική ατμόσφαιρα, παγιδεύονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο ύφος, που αφήνει την αίσθηση του ανικανοποίητου (για σκίτσα της εποχής του ’83 και για το θέμα δεν είναι βέβαια καθόλου κακή δουλειά).

Για να δούμε, όμως, και τη συνέχεια.

Στο δεύτερο βιβλίο, βρίσκουμε (στις κύριες περιπέτειες) τον Sláine να εξολοθρεύει έναν άγριο δράκο,

να έχει μια ατυχή συνάντηση με θεότητα του κάτω κόσμου, τον Avagddu (γιος της τριπλής θεάς Danu, που μια απ’ τις μορφές της είναι η γριά θεά του θανάτου),

και στη συνέχεια να υπερασπίζεται το οχυρό Dinas Emrys εναντίον των Cythrons,

για να καταλήξει με μερικούς υπερασπιστές του οχυρού στον πλανήτη των Cythrons, με τα Βαβυλωνιακής όψης κτήρια

και να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Cythrons και τους Diluvials στρατιώτες τους (τα κατοπινά Droydekas του Star Wars και το Alien τούς θυμίζουν αρκετά)

και τον διοικητή τους, τον τριόφθαλμο δαίμονα Elfric.

Όταν, μάλιστα, ο Sláine (που σε κάποιες στιγμές χρησιμοποιεί και όπλα λέηζερ) αντιμετωπίζει στο τέλος του 2^ου κύκλου περιπετειών τον σχεδόν ανίκητο Elfric, είναι και η πρώτη φορά που η θεά Danu μιλάει στον ίδιο τον ευνοούμενό της και τον βοηθάει να επικρατήσει.

Η εικονογράφηση σε αυτό το δεύτερο κύκλο περιπετειών γίνεται όλο και πιο λεπτομερής, και τα καρέ δείχνουν όλο και μεγαλύτερη ανάγκη για περισσότερο χώρο και βάθος. Σε διάφορες στιγμές, δίνεται η αίσθηση ότι η εικονογράφηση απαιτεί να ξεπεραστούν τα υπάρχοντα τεχνικά όρια εκτύπωσης.

Κι εδώ Massimo Bellardinelli,

Glenn Fabry,

David Pugh,

Bryan Talbot.

Όμως, φαίνεται ότι, ενώ οι σχεδιαστές έχουν αποκρυσταλώσει την κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν, οι απαιτήσεις της πλοκής ανεβάζουν τον πήχη ψηλότερα, και πάλι κάτι φαίνεται ότι λείπει…

Από εκεί και μετά:

Στο τρίτο βιβλίο, ο Sláine καταστρέφει τον θεό-αρχηγό των Cythrons (οι οποίοι, απ’ ό,τι φαίνεται, συνδυάζουν την τεχνολογία με τη μαγεία) και επιστρέφει στη Γη.

Εκεί πληροφορείται ότι ο Ιερός Βασιλιάς της φυλής του έχει πεθάνει, οπότε αποφασίζει να επιστρέψει επιτέλους στα μέρη του, γνωρίζοντας ότι, λόγω των παροξυσμών, έχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να είναι ο επόμενος Ιερός Βασιλιάς της φυλής.

Όπως και γίνεται, μετά από μία σειρά δοκιμασιών σαν του Ηρακλή (απ’ όπου αποκτά και τον θρυλικό διπλό πέλεκυ Brainbiter),

αλλά και την τελική αστρική επιδοκιμασία των (υποτακτικών στη μεγάλη θεά) θεών στον ιερό τόπο του Στόουν Χεντζ,

όπου διαπιστώνεται ότι ο Sláine έχει συγκεντρώσει όλες τις αρετές, για να γίνει κάτι παραπάνω από απλός Βασιλιάς της φυλής του…

Παράλληλα, ο ήρωας μαθαίνει ότι η Niamh τού έχει γεννήσει ένα γιο, τον Kai, η οποία όμως δεν πέρασε και τις καλύτερες στιγμές στη φυλή, έχοντας να κουβαλάει το στίγμα της προδοσίας του προηγούμενου Ιερού Βασιλιά μόνη της.

Μάλιστα μισεί τον Sláine γι’ αυτό…

Σε αυτή τη συνέχεια, τα σκίτσα γίνονται όλο πιο καθαρά, ουσιαστικά και ανάγλυφα, αλλά οπτικά φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σημείο: ποιο είναι το μέλλον του Sláine, και πού πρέπει να κινηθεί το σκίτσο του; Κάτι πρέπει να αλλάξει, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι από τη γοητεία της ιδέας συνεχίζει να εξατμίζεται με έναν τρόπο σχεδόν ανεξήγητο…

Σε αυτό το τρίτο μέρος η πορεία των:

Glenn Fabry,

David Pugh,

Collin/Farmer,

Fabry/Williams,

δείχνει ότι χρειάζονται πολλά ακόμα να γίνουν, μιας και ο κόσμος του Sláine, που υπαγορεύει ο Pat Mills, συνεχώς επεκτείνεται σε χώρο, χρόνο, δραματικότητα της κατάστασης, και η ανάγκη για εκφραστικότητα σε ένα νέο επίπεδο γίνεται ολοένα και επιτακτικότερη…

Οι A.Mills/Glenn Fabry στις τελευταίες συνέχειες του τρίτου μέρους, μάλιστα, φτιάχνουν μια ιστορία-εισαγωγή για το τέταρτο μέρος και παρουσιάζουν την ακόλουθη εικόνα που μοιάζει να θέλει να προϊδεάσει για κάτι διαφορετικό…

Την συνέχεια δεν μπορεί να την διανοηθεί ωστόσο ούτε ο πιο απαιτητικός οπαδός του Sláine…

Το 1989 περίπου είναι η εποχή του τέταρτου βιβλίου του comic και μίας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της 2000AD μέχρι σήμερα. Απ’ ότι φαίνεται, οι τρεις πρώτοι κύκλοι περιπετειών αποτελούν εισαγωγή για αυτό που έρχεται και που εξασφαλίζει μία θέση στα καλύτερα κόμικ της εποχής μας…

———————————————————————————————————————————————————————-

Rogue Trooper – Η επιστημονική φαντασία στα πολεμικά 16/2/2012

Συντάκτης Velle

Νέα Γη.
Κάποτε ένας υγιής πλανήτης με ιδανικές συνθήκες συντήρησης και ανάπτυξης ζωής. Ένας πλανήτης που η ανθρωπότητα θα μπορούσε να κατοικήσει ανά πάσα στιγμή και να εξασφαλίσει τη βεβαιότητα της επιβίωσής της άσχετα από την παλιά Γη.
Όμως δε συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο.

Το ανθρώπινο είδος, χωρισμένο σε Βόρειους και Νότιους, αποφασίζει να λύσει τις όποιες διαφορές του εκεί και πολύ σύντομα αυτός ο παρθένος παράδεισος μετατρέπεται σε ένα εφιαλτικό πεδίο μάχης με αέρα απόλυτα τοξικό από τα χημικά/βιολογικά όπλα, και νερό μολυσμένο σε σημείο που μερικές φορές λιώνει τις στολές των στρατιωτών.
Οι δύο αντίπαλες διοικήσεις στέλνουν διαρκώς στρατό, εφόδια και ολοένα φονικότερα όπλα μέσα από μαύρες τρύπες του γαλαξία μας και η μάχη παραμένει λυσσαλέα, απάνθρωπη και αμφίρροπη για καιρό.

Ο θάνατος είναι πολύ εύκολος σε εκείνα τα μέρη και οι απώλειες κι απ΄τις δύο πλευρές τεράστιες. Ακόμα και τυχαία γεγονότα, όπως λίγο να χαλάσει ο εξαερισμός στο κράνος της μονωμένης στολής ή λίγο αυτή να σκιστεί κάπου, μπορούν να επιφέρουν βασανιστικό θάνατο.

Με αφορμή ίσως τη συγκεκριμένη λεπτομέρεια, που αποκαλύπτει εύκολα πόσο ευάλωτη είναι η ανθρώπινη ζωή στις τόσο αντίξοες συνθήκες που επικρατούν πια στη Νέα Γη, η διοίκηση των Νοτίων φαίνεται να έχει απαιτήσει να αλλάξουν τα δεδομένα της αναμέτρησης και να δημιουργηθεί ένα διαφορετικό όπλο που θα επιτρέψει να αποκτηθεί πλεονέκτημα πάνω στο ίδιο το φονικό το περιβάλλον του πλανήτη και κατ’ επέκταση στις πολεμικές ισορροπίες.
Η ιδέα που προτείνουν οι επιστήμονες είναι ιδιοφυής, ωστόσο απαιτεί χρόνο για την υλοποίηση.
Η διοίκηση αποφασίζει να τον διαθέσει και στο είκοστο έτος του μάταιου πολέμου το ριζοσπαστικό όπλο είναι πια έτοιμο και πλήρως αναπτυγμένο: Μία γενιά πεζικάριων-επίτευγμα της γενετικής (Genetic Infantry men ή GI’s στην στρατιωτική τους αργκό).

Μπορούν να αναπνέουν το θανατηφόρο αέρα και να πίνουν το τοξικό νερό. Είναι απρόσβλητοι σε κάθε γνωστό ιό και πιθανή μετάλλαξή του. Το μπλε δέρμα τους είναι τόσο σκληρό που είναι πολύ δύσκολο να τρυπηθεί. Τα αντανακλαστικά τους, όπως και η μυική τους δύναμη,  είναι κατά πολύ ανώτερα από τα ανθρώπινα και η μακρόχρονη στρατιωτική εκπαίδευση τούς έχει μεταμορφώσει σε σχεδόν υπεράνθρωπες πολεμικές μηχανές.

Είναι τόσο σημαντικό το νέο ‘’εργαλείο’’ των Νοτίων που στον εγκέφαλo των πεζικάριων οι γενετιστές έχουν εγκατεστημένο ένα τσιπ πρωτεϊνών που καταγράφει την χαρτογράφηση των εγκεφαλικών νευρώνων, τις ικανότητες, τις εμπειρίες και την προσωπικότητα τους. Αν ένας GI πεθάνει, μπορεί κάποιος σε εξήντα δευτερόλεπτα να ‘’αποσύρει’’ το τσιπ και να το τοποθετήσει σε ηλεκτρονική θυρίδα αποθήκευσης, όπου η προσωπικότητα του νεκρού παραμένει ενεργή και μάλιστα διατηρεί την ικανότητα σκέψης, ομιλίας, συναίσθησης, αισθητηριακής αντίληψης του περιβάλλοντος, ακόμα και περαιτέρω ωρίμανσης μέσα από νέες εμπειρίες.

Από εκεί και μετά απλώς απαιτείται ένα νέο σώμα (κάτι που λίγο πριν να έρθει η ώρα της ενηλικίωσης των πρώτων πεζικάριων, οι Νότιοι φαίνεται να έχουν επιτύχει με μια μέθοδο επιτάχυνσης ανάπτυξης σωμάτων οποιαδήποτε στιγμή τα χρειαστούν).
Οι Νότιοι επίσης, μαζί με όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, φροντίζουν να δώσουν στην επίλεκτη πολεμική μονάδα τους και τον πιο προηγμένο εξοπλισμό που διαθέτουν, στον οποίο υπάρχουν και ενσωματωμένες θυρίδες αποθήκευσης τσιπς, ώστε ο ζωντανός πεζικάριος να ‘’συλλέγει’’ στη μάχη τους πεσόντες συμπολεμιστές του.

Με αυτές λοιπόν τις προδιαγραφές οι Νότιοι θεωρούν ότι οι εχθροί θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα στο κοντινό μέλλον από το πρωτοποριακό ζωντανό όπλο τους…
Οι Gi’s όμως, με το που προσεδαφίζονται στο Κουάρτζ για την πρώτη τους επιχείρηση, πέφτουν σε ενέδρα εξαιτίας της προδοσίας ενός Νοτίου Στρατηγού και εξολοθρεύονται όλοι εκτός από έναν, ο οποίος γλυτώνει και μάλιστα σώζει τα τσιπάκια από τρεις φίλους του τα οποία εγκαθιστά αμέσως στις θυρίδες του εξοπλισμού του.

Μετά όμως από την απομάκρυνση από το πεδίο μάχης, ο γαλάζιος πολεμιστής δεν γυρίζει στη στρατιωτική διοίκηση, τη Milli-Com, αλλά ανεξαρτητοποιείται.

Πολύ σύντομα Βόρειοι και Νότιοι στρατιώτες βαφτίζουν αυτόν τον εξωτικό λιποτάκτη Rogue Trooper.
Ο Rogue κινείται από τότε στις στρατιωτικές ζώνες της Nu-Earth προσπαθώντας να συλλέξει πληροφορίες για τον προδότη (υπεύθυνο της Σφαγής του Κουάρτζ) και να πάρει εκδίκηση. Ταυτόχρονα βοηθάει τους Νότιους στις μάχες τους, αλλά και όποιον άλλον αξίζει βοήθεια σύμφωνα με τον κώδικα τιμής του.

Μαζί του παρέα και οι τρεις ‘’ψηφιακοί’’ πλέον  φίλοι του: Ο Bagman στη θυρίδα του στρατιωτικού σακιδίου, ο Helm ,στη θυρίδα του κράνους, και ο Gunnar στη θυρίδα του πολυβόλου.
Οι ικανότητες του Rogue, μαζί με την απόλυτη τεχνική υποστήριξη των φίλων του που διαχειρίζονται την υψηλή τεχνολογία του οπλισμού, γεννούν έναν θρύλο καθώς κι έναν σημαντικό παράγοντα ώστε να γείρει τελικά η πολεμική πλάστιγα υπέρ των Νοτίων.

Αυτά περίπου μας παρουσιάζουν στην πρώτη περίοδο του Rogue Trooper ( που φιλοξενείται από το Βρεττανικό περιοδικό 2000AD) ο σεναριογράφος Gerry Finlay Day, ο σκιτσογράφος Dave Gibbons, ο υπεύθυνος για το lettering Bill Nuttall, αλλά και οι ανα διαστήματα ‘’αντικαταστάτες’’ τους στους τρεις αυτούς τομείς του κόμικ και συγκεκριμένα:
Στο σενάριο: ο Rogan (τεύχος 384),
Στην εικονογράφηση: ο Mike Dorey, Colin Wilson, Brett Ewins, Cam Kennedy, E. Bradbury, Boluda, T. Corring, Steve Dilon,
Και στο Lettering: ο Dave Gibbons, Bill Nuttall, Tony Jacob, Pete Knight, S.Potter, T.Frame.

Μερικά εξώφυλλα της πρώτης περιόδου (τεύχος 228 της 5ης Σεπτεμβρίου 1981 μέχρι το τεύχος 388 της 22ας  Οκτωβρίου 1984):

Το τραγούδι του GI:

(Φανταστείτε το μελοποιημένο από οποιοδήποτε συγκρότημα ή καλλιτέχνη της αρεσκείας σας).

Ο Rogue γίνεται γνωστός στην Ελλάδα μέσα από τις σελίδες του Αγοριού στις αρχές του ‘90 με το όνομα ‘’ο Ανυπότακτος’’:
(Αν υπάρχει καμία φωτογραφία με τεύχος της εποχής εκείνης, όπου είναι μέσα και ο Ανυπότακτος, καλή θα είναι. Δυστυχώς δεν βρίσκω στο internet).

Το 2006 ο Ανυπότακτος εμφανίζεται και σαν παιχνίδι στο Xbox με τίτλο -τι άλλο- Rogue Trooper:

Το trailer προώθησης εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=K6WdphAGBVg

——————————————————————————————————————————————————————

Στάρχοκ 4/9/2012

Συντάκτης Velle

Τον 26^ο αιώνα, η αχανής Γήινη Αυτοκρατορία βρίσκεται σε κατάρρευση, και πολλά από τα αστρικά της συστήματα έχουν περιπέσει σε βαρβαρότητα και παρακμή.

 

Η εξωγήινη φυλή των Κρελ (Krell), που διαρκώς λεηλατεί με πειρατικά σκάφη την Αυτοκρατορία και χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση καταλαμβάνει περιοχές για λογαριασμό της, είναι ένα ακόμα πρόβλημα, που επιδεινώνει δραματικά την ήδη δύσκολη κατάσταση.

 

Σε αυτόν τον χαώδη μελλοντικό κόσμο, ένας γήινος, ο Σολ Ριν (Sol Rynn), ταξιδεύει στο γαλαξία και εκτελεί χρέη τηρητή τάξης και ασφάλειας με τη δύναμη των όπλων, αλλά μόνο για όσους ζητήσουν τη βοήθειά του, κι εκείνος θεωρήσει ότι ο σκοπός τους είναι σύμφωνος με το δίκαιο.

 

Αν ο αγώνας σας είναι δίκαιος, αλλά οι πιθανότητες είναι εναντίον σας, χρησιμοποιήστε με!

Είναι το σύνθημα του Ριν, που οδηγεί πάντα σε μεγάλες περιπέτειες.

Πολύ σύντομα, στο διαστημικό κόσμο, ο Σολ Ριν γίνεται γνωστός με το όνομα Στάρχοκ (Starhawk).

 

Τα όπλα το,υ για την αποστολή που επέλεξε, είναι το υπερσύγχρονο διαστημόπλοιό του και ο πολύτιμος βοηθός του (και ο μόνος αξιόπιστος σύμμαχος) το ρομπότ του, ο Ντρόιντ (Droid), με τα περίφημα σχόλιά του για την ακατανόητη ανθρώπινη φύση και νόηση.

 

Αυτή είναι η πλοκή του κόμικ, στις πρώτες κιόλας σελίδες του οποίου βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να έχει ήδη στην κατοχή του το διαστημόπλοιο Σπέης Ράιντερ (Space Rider), το ρομπότ Ντρόιντ, αλλά και έναν σκοπό ήδη καθορισμένο.

Η ιστορία του Starhawk εκδόθηκε από τις επιχειρήσεις D.C. Thomson και φιλοξενήθηκε στα περιοδικά:

«The Crunch»  (1979-1980 και στα τεύχη 35 εώς 54),

το οποίο συνενώθηκε με το Hotspur σε:

«Hotspur and Crunch» (1980 –με καινούρια αρίθμηση από το νούμερο 1059– και οι ιστορίες του Στάρχοκ να φιλοξενούνται από το τεύχος 1059 εώς 1071),

για να ονομαστεί στη συνέχεια το περιοδικό καθαρά σε:

«Hotspur» (1980-1981 με το Στάρχοκ να φιλοξενείται από το τεύχος 1093 εώς 1110),

 

το οποίο μετά θα συνενωθεί με το Victor σε:

«Victor and Hotspur» (1981, –με αρίθμηση από το νούμερο 1042– και το Στάρχοκ να παρουσιάζεται στα τεύχη 1042 έως 1046)

το οποίο θα συνενωθεί με το περιοδικό Buddy (αυτό εκδίδεται ήδη από το 1981) στο περιοδικό:

«Buddy» (1982 και το Σταρχοκ να παρουσιάζεται στα τεύχη 77 έως 96)

 

και έπειτα να πάρει την σκυτάλη το:

«Spike» (1983-1984 και το Στάρχοκ να υπάρχει στα τεύχη 1 εώς 67),

μέχρι και αυτό το περιοδικό να συνενωθεί με το περιοδικό “Champ”, για να σταματήσει οριστικά το Starhawk τις μετακομίσεις του στα εβδομαδιαία περιοδικά και να σταθεροποιηθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (1986,1987,1988) στο:

«Starblazer«.

Σε όλες αυτές τις αλλαγές τίτλων, το Starhawk δεν κατείχε πρωταγωνιστικής σημασίας ιστορία για το περιοδικό, παρά μόνο στο «Starblazer», όπου του δόθηκε πολύ μεγάλη βαρύτητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Να αναφέρουμε ότι το Στάρχοκ (σύμφωνα με τα τωρινά στοιχεία και μακάρι να προκύψουν κι άλλα στο μέλλον) είχε συμμετοχή και –τουλάχιστον– στα  «Hotspur Annuals» (1984,1985,1988), αλλά και ένα πέρασμα από το «Victor» στο τεύχος 1441 τον Οκτώβριο του 1988, όπου ήταν και η τελευταία εμφάνιση του περιπετειώδους διαστημικού διδύμου στον αγώνα προστασίας των αδυνάμων και της απονομής δικαίου.

Οι Ελληνικές εκδόσεις παρακολούθησαν από σχετικά νωρίς την πορεία του Starhawk, το οποίο βρέθηκε να φιλοξενείται από το περιοδικά Αγόρι

 και στη συνέχεια από το Μπλεκ.

Μάλιστα, το Μπλεκ του 1986 παρουσίασε και τις ιστορίες του Στάρχοκ από την εποχή του περιοδικού Buddy, όπου ο πρωταγωνιστής Σολ Ριν είναι ακόμα έφηβος, και το κόμικ έχει τον τίτλο «Young Starhawk» και πρόκειται για ένα πρίκουελ που δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: γιατί ο Ριν πήρε το παρατσούκλι Στάρχοκ, γιατί επέλεξε αυτόν τον σκοπό στη ζωή του, πώς συνάντησε το ρομπότ Ντρόιντ, πού βρήκε το σκάφος Σπέις Ράιντερ και άλλα ακόμα.

Ένα μόνο δεν καθορίζεται πουθενά από τους δημιουργούς του κόμικ: ποιοι ακριβώς είναι οι Κρελ, από πού ήρθαν και τι θέλουν να επιτύχουν.

(Λέτε να το επιχειρήσουν κάποια στιγμή με νέα επεισόδια; )

Και μιλώντας για δημιουργούς να αναφέρουμε:

Στην σκιτσογράφηση τους: Ian Kennedy, Isidore Mones, Mike White, Terry Patrick, Alan Willow (συνέντευξή του στο: http://www.technodelic.pwp.blueyonder.co.uk/Interviews/AlanWillow.htm), Enrique Alcatena, Tonny O’ Donnell (συνέντευξή του στο: http://www.garenewing.co.uk/home/writing/tony.php), Steve Holland (προσωπικό Blog με τις δουλειές του και προτάσεις για κόμικ και όχι μόνο στο: http://bearalley.blogspot.gr/, όπως και http://astore.amazon.co.uk/beaall-21), Jaimie Ortiz.

Στο σενάριο τους: David Taylor (κυρίως), Alan C Hemus, M. Wild.

Βλέπε και Links:

http://starhawkcrunch.tripod.com/id81.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id94.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id101.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id95.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id99.html