BE THERE FESTIVAL – ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ / FILMS DAY!

Όπως διαβάσατε και στον τίτλο του άρθρου, σήμερα ήταν η ημέρα των ταινιών βασικά. Όχι ότι δεν είχε κι άλλα σημαντικά πράγματα το πρόγραμμα. Όμως στο επίκεντρο βρέθηκαν οι ταινίες μεγάλου μήκους, που έμενε για να προβληθούν ώστε να ολοκληρωθεί το διαγωνιστικό τμήμα και να περάσουμε στην ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής, για την ανάδειξη της καλύτερης. Να σας πω σε αυτό το σημείο, ότι με χαρά μας πληροφορηθήκαμε, ότι θα υπάρξει και βραβείο κοινού, το οποίο εύχομαι να δοθεί σε άλλη ταινία από αυτήν που θα βραβεύσει η επιτροπή, ώστε να βγουν δύο ταινίες κερδισμένες! Πιο κάτω θα διαβάσετε αναλυτικά για τις ταινίες αυτές και για την συνολική εικόνα της ημέρας, που παρακολουθούμε για τους φίλους του Comics Trades και σας μεταφέρουμε όσο πιο καλύτερα γίνεται το κλίμα, με αποκλειστικές φωτογραφίες και συνεντεύξεις. Το καλό είναι ότι δεν χρειάστηκε σήμερα να επιστρατευτεί η ταχύτητα του Κοσκι – Βέγγου, αφού όλα σχεδόν έγιναν στον κινηματογράφο Ορφέα!

Να ξεκινήσουμε από το μεσημεριανό πρόγραμμα, που φιλοξενήθηκε στην αίθουσα Πολύτεχνο. Στις 4 το μεσημέρι είχαμε το εργαστήριο του Δημήτρη Κροκίδη, για τους φίλους των 3D video games. Πρώτα όμως να σας πω ότι το πρωινό φιλμ για παιδιά της Σοφίας Μαντούβαλου, “A letter – a story”, ήταν καταπληκτικό! Πολλά συγχαρητήρια στους δημιουργούς, που με μια τόσο έξυπνη και απλή ιδέα, κατάφεραν να σκορπίσουν πολλά χαμόγελα. Για τον Δημήτρη Κροκίδη, να πούμε ότι τα δύο του παιγνίδια για λογαριασμό της LEGO, Batman και Indiana Jones, είναι η καλύτερη διαφήμιση για τον ίδιο και την δουλειά του. Ακόμη ένα Ελληνικό μυαλό που δουλεύει για εταιρεία του εξωτερικού και διαπρέπει! Τι να σας πω τώρα για το workshop; Απλά όποιος γοητεύεται από τα 3D video games, θα έπρεπε να είναι εκεί! Be there, όπως πολύ εύστοχα τιτλοφορείται το φεστιβάλ!

Από εκεί τα πόδια στην πλάτη και γρήγορα στον Ορφέα! Στις 5 ξεκινούσε η προβολή της ταινίας «Το κάστρο των πιθήκων»(Le chateau des singles), του Jean Francois Laguionie, που σήμερα ήταν το τιμώμενο πρόσωπο στο φεστιβάλ, με πολλές προβολές ταινιών του, σε μια ενδιαφέρουσα ρετροσπεκτίβα. Η ταινία που παρακολουθήσαμε ήταν εντεταγμένη στην παιδική ζώνη και εκτός συναγωνισμού. Πολύ καλό φιλμ κινουμένων σχεδίων, κοντά στο ύφος του γνωστού σε όλους σας «Βιβλίου της ζούγκλας», αλλά με έμφαση στην κοινωνία των πιθήκων περισσότερο. Έξοχα τα γραφικά και οι χρωματισμοί. Οι μικροί φίλοι του φεστιβάλ ενθουσιάστηκαν(και οι …λίγο μεγαλύτεροι το ίδιο!). Ακολούθησε προβολή ταινιών μικρού μήκους, του διαγωνιστικού τμήματος.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στις 8 το απόγευμα, όπου όσο και να ήθελε κάποιος, δεν μπορούσε με τίποτα να δει και τα δύο τμήματα της ημέρας! Στο Πολύτεχνο η ρετροσπεκτίβα του Laguionie, συνεχίζονταν με τα φιλμ μικρού μήκους του σκηνοθέτη και την ίδια ώρα στον Ορφέα ήταν προγραμματισμένη η προβολή της ταινίας «Κοντός, χοντρός και φαλακρός»(Gordo, calvo y bajito), του Κολομβιανού Carlos Osuna, που έπαιρνε μέρος μάλιστα στο διαγωνιστικό των μεγάλου μήκους. Έμεινα στον Ορφέα, όχι για τίποτα άλλο, αλλά για να μπορώ να την δω και να δώσω ετυμηγορία αύριο! Το ίδιο δυστυχώς πρόβλημα είχαμε και στις 11 το βράδι, όπου έπρεπε κανείς να επιλέξει μεταξύ του πανοράματος Πορτογαλικού σινεμά στο Πολύτεχνο και της άλλης ταινίας μεγάλου μήκους της ημέρας, που επίσης διαγωνίζονταν για το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ. Μοιραία το έχασα κι αυτό…

Να πάρουμε τα πράγματα με την χρονική τους σειρά, λοιπόν. Το «Κοντός, χοντρός και φαλακρός», ήταν μια ταινία animation ενός νέου δημιουργού, με μια δική του τεχνοτροπία. Κράτησε στα πλάνα του το φυσικό περιβάλλον(σπίτια, δρόμοι, φύση, αυτοκίνητα, εσωτερικοί χώροι), τα οποία θόλωσε κάπως σαν λήψεις, ενώ οι φυσιογνωμίες των ηρώων κινήθηκαν με άνεση σ` όλο αυτό το σκηνικό. Μπορώ να σας πω ότι το μάτι μου ακόμη χορεύει στις κινήσεις τους! Σαν σενάριο τώρα, είχε σε πρώτο πλάνο την διαμαρτυρία για την γραφειοκρατία και την ζωή γεμάτη συμβιβασμούς, αλλά και τον δειλό και ντροπαλό κεντρικό χαρακτήρα, που αρχικά βλέπει την ζωή του να ποδοπατιέται και έπειτα παίρνει τις αποφάσεις του. Κοινωνικό το νόημα και με μπόλικη δόση αλληγορίας, ήταν ευκολονόητη. Καλή δουλειά από τον Osuna.

Ενδιάμεσα είδαμε ξανά μικρού μήκους φιλμ και το βράδυ στις 11, ήρθε η στιγμή για το “George the Hedgehog”, των τρομερών Πολωνών. Μια ταινία που περιμέναμε όλοι με αρκετή ανυπομονησία από το ξεκίνημα του φεστιβάλ, αφού η φήμη της είχε προηγηθεί και όλα τα σχόλια που την συνόδευαν μας προετοίμαζαν για κάτι διαφορετικό και δυνατό. Οι φίλοι του Robert Crumb και του underground κινήματος στα κόμικς και το animation, σίγουρα θα έμειναν ικανοποιημένοι και με το παραπάνω. Αν υπάρχει όρος Cult για animated films, ε σίγουρα τότε ο «Σκαντζόχοιρος» αξίζει δικαιωματικά αυτό τον χαρακτηρισμό! Γρήγορο φιλμ, με σεξ και υπονοούμενα, πολιτικό λόγο, δράση και καταρρακτώδες χιούμορ! Ένα βρώμικο, underground project, που μας άφησε την καλύτερη δυνατή επίγευση, στο φινάλε του διαγωνιστικού. Σε κανένα σημείο δεν μάσησε τα λόγια του. Οι νέοι και οι τρόποι χειραγώγησης τους, ήταν σαν ένα φως από φακό που τρεμοπαίζει στο σκοτάδι. Πολύ έξυπνο φιλμ και μας έβαλε ακόμη μεγαλύτερα διλλήματα, για την αυριανή επιλογή της καλύτερης ταινίας…

Αύριο θα έχετε πρώτοι τα αποτελέσματα της επιτροπής και τις εντυπώσεις της αυλαίας του φεστιβάλ. Σας αφήνω για να ξεκουραστώ λιγάκι(ο,τι διαβάζετε αυτή τη στιγμή, συντάχθηκε στις 2 παρά τα ξημερώματα της Κυριακής…), να διαβάσω και το Μίκυ Μάους της εβδομάδας ξαπλωμένος ως είθισται και αύριο επιστρέφω με τα υπόλοιπα φεστιβαλικά.

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Κοσκινάς

BE THERE FESTIVAL – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ / MASTER CLASS DAY PLUS «DADOMANI» CREATIVE STUDIOS INTERVIEW!

Ο μεγάλος χαμός! Μια μέρα με πολύ τρέξιμο και στους τρείς χώρους που διεξάγεται το φεστιβάλ, αφού με ελάχιστη διαφορά ώρας, είχαμε σημαντικότατα events! Το Comics Trades ήταν εκεί και με την μέθοδο του διακτινισμού, παρακολούθησε το μεγαλύτερο μέρος των εκδηλώσεων! Να είχαμε και το Τσακ με τη χρονομηχανή, θα ήταν μια χαρά! Πάμε να τα δούμε πιο κάτω αναλυτικά.

Από Master Class σε Master Class, θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος της σημερινής, δεύτερης ημέρας του φεστιβάλ! Όλα ξεκίνησαν στις 11 παρά το πρωί, όταν ο Tomek έκανε την αρχή, με ένα εργαστήριο για παιδιά ηλικίας 8 – 13 ετών. Ο κινηματογράφος Ορφέας γέμισε παιδικές παρουσίες και χαμογελαστά πρόσωπα! Πολύ όμορφο κλίμα. Ειδικά οι στιγμές που έγιναν τα διαδραστικά τεχνάσματα του Tomek, η αίθουσα απογειώθηκε!

Σπίτι για relax ελεγχόμενης διάρκειας, γερές ανάσες και …πάμε στο απογευματινό μενού, που μου κόλλησε το παρατσούκλι Κοσκι – Βέγγος! Διαβάστε και θα καταλάβετε…

Το απόγευμα ήταν υπέροχα δημιουργικό! Στις 6 ήταν προγραμματισμένο το master class της ομάδας των creative studio της Dadomani από το Μιλάνο. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Πολύτεχνο, στην Τένεδο. Κλίμα σούπερ πραγματικά, από νέους κυρίους φίλους του animation, που διψούσαν για γνώση. Οι Dadomani δεν τους απογοήτευσαν, ή αντίθετα μας γοήτευσαν όλους! 4 φίλοι του animation, μια παρέα θα έλεγα καλύτερα, την οποία θα γνωρίσετε πιο κάτω στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησαν για το Comics Trades, οι οποίοι με πολύ κέφι μας ξενάγησαν στην τεχνική της Stop Motion. Το πρόγραμμα της Drago που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε υπολογιστή, επιτρέπει ακόμη και σε μη εξοικειωμένους απόλυτα χρήστες, να δώσουν κίνηση στις εικόνες που τραβούν με μια φωτογραφική μηχανή(η οποία είναι συνδεδεμένη με τον υπολογιστή). Βασισμένο στην απλή λογική λοιπόν, του ότι ένα δευτερόλεπτο animation ισοδυναμεί με 25 πόζες(frames), αν κατασκευάσει κανείς ένα μοντέλο, μπορεί έπειτα να του δώσει κίνηση, με μια τεχνοτροπία που θυμίζει κάτι από την δημιουργία κινουμένων σχεδίων του`40! Απλά το χαρτί αντικαθίσταται με τις φωτογραφίες του μοντέλου. Οι Dadomani ήταν επικοινωνιακοί και καταχειροκροτήθηκαν!

Από το Πολύτεχνο γρήγορα στην Ιόνιο Ακαδημία, όπου στον δεύτερο όροφο διεξάγονταν στις 7 το master class του Jean – Francois Laguionie, δημιουργού του υπέροχου Lola Story. Η πολυβραβευμένη ταινία μεγάλου μήκους, που κέρδισε κοινό και κριτικούς, πέρασε από το μικροσκόπιο του δημιουργού της, σε μια ανάλυση βήμα προς βήμα, προς τέρψι και ευχαρίστηση των θεατών! Ένα making of λοιπόν, που ήταν εξαιρετικό και έβγαλε και είδηση στο τέλος! Ο Languionie μας αφηγήθηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και τα 20 χρόνια που χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί η δουλειά του αυτή, φάνηκαν να ξαναζούν στα μάτια του, καθώς μας μιλούσε γι` αυτά. Αρχικά σχέδια από σκιτσογράφους και ζωγράφους, χρωματισμός, επιλογή χαρακτήρων, ονομασία χαρακτήρων, σενάρια και φυσικά τρισδιάστατη εμψύχωση. Ο δημιουργός δεν έδειξε να είναι και πολύ μεγάλος υποστηρικτής των τεχνικών animation σε υπολογιστές, κάτι που δεν έκρυψε σε κανένα σημείο της ομιλίας του. Όμως αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει για χάρη του project! Στην διάρκεια της ομιλίας είχαμε την ευκαιρία να δούμε αποσπασματικές εικόνες από όλη την διαδικασία δημιουργίας του φιλμ. Στο τέλος δε, μας αποκάλυψε ότι η επόμενη ταινία που θα δουλέψει, θα είναι ζωγραφισμένη στο χέρι και δίχως χρήση υπολογιστών! Για να το δούμε κι αυτό!

Τελείωσαν τα master class και στις 9 το βράδυ πια, επιστροφή στον κινηματογράφο Ορφέα, για το κλου της ημέρας, την προβολή της ταινίας μεγάλου μήκους “A cat in Paris”, των Jean – Loup Felicioli και Alain Gagnol. Πολυαναμενόμενη η ταινία, κάτι που μεταφράστηκε σε κοσμοσυρροή κυριολεκτικά!  Η αίθουσα γέμισε και …ξαφνικά όλοι μαγευτήκαμε από το happening του παιξίματος μιας υπέροχης μελωδίας, ζωντανά από τον μουσικό που ήρθε από την Γαλλία ειδικά γι` αυτό τον σκοπό! Καταπληκτικό! Καθώς περνούσε ανάμεσα στους θεατές παίζοντας το σαξόφωνο, νοιώθαμε να παίρνουμε μέρος σε μια νέα βερσιόν του «Μαγεμένου Αυλού»! Πάμε και στο φιλμ. Εδώ να σας πω ότι βλέπω τα δύσκολα να έρχονται… Συνήθως έκανα κριτική σε ταινίες και αποφάσεις κριτικών επιτροπών, χωρίς πολλές τύψεις και μάλλον με αυστηρότητα. Τώρα όμως που αποτελώ μέλος μιας τέτοιας επιτροπής, αρχίζω να καταλαβαίνω τις δυσκολίες του ρόλου της… Η ταινία είναι σούπερ, απλά! Τα σκίτσα πάνω στα οποία βασίστηκε, θυμίζουν έντονα Altan. Πολύ μοντέρνα αισθητική, άψογος χρωματισμός, σενάριο καταπληκτικό και γενικά ένα φιλμ που έρχεται να ανανεώσει τον χώρο, με μια ολόφρεσκη νέα πρόταση. Μπράβο! Πολλά συγχαρητήρια στους δημιουργούς και την εταιρεία παραγωγής. Πολύ δύσκολη η τελική ετυμηγορία της Κυριακής…

Ας περάσουμε και στην συνέντευξη που μας παραχώρησαν οι Dadomani.

CT. Καλησπέρα. Σας ευχαριστώ για την συνέντευξη, αλλά και για τον όμορφο τρόπο που μας περιγράψατε την δουλειά σας. Ποιοι είναι οι Dadomani;

D. Καλησπέρα(από 4 στόματα σχεδόν ταυτόχρονα!). Σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Τα Dadomani Studio είναι μια ομάδα τεσσάρων ατόμων, που μοιράζονται το κοινό πάθος για το animation. Είναι ο εκ δεξιών μου Leonardo, ο Donato στα δεξιά, ο Fabio και ο Francesco, που έμεινε πίσω για να συνεχίσει την δουλειά. Εγώ είμαι ο Carlo. Ενώθηκα με την παρέα πριν 2 μήνες και δεν ανήκω στην καλλιτεχνική ομάδα. Ο ρόλος μου στα creative studio είναι αυτός του παραγωγού. Οι Leonardo και Francesco, είναι οι δημιουργοί και οι εμπνευστές της ομάδας. Ο Donato ή αλλιώς “Doc”, είναι το μυαλό και ο σοφός της παρέας και κάνει το post production(μετά παραγωγή).

CT. Πόσα χρόνια είστε μαζί;

D. Πέντε χρόνια. Πριν δουλεύαμε ξεχωριστά ο καθένας και πριν 5 χρόνια γνωριστήκαμε. Στην αρχή για μας ήταν ένα παιγνίδι! Έτσι το είδαμε! Στην πορεία όμως τα πράγματα σοβάρεψαν.

CT. Μήπως τα χρήματα μπαίνοντας στην ζωή σας, άλλαξαν και τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της ομάδας;

D. Όχι! Σε καμία περίπτωση! Μείναμε στις αρχικές μας ιδέες και δεν αποκλίναμε. Ακόμη και η εξέλιξη της τεχνολογίας, δεν μας άλλαξε το σκεπτικό. Δεν προτιμάμε τα computer graphics, αλλά τον δικό μας τρόπο έκφρασης και δημιουργίας. Αυτόν του Stop Motion. Είναι καλύτερο να μένεις και να εστιάζεις στον δικό σου τρόπο δημιουργίας. Πιστεύουμε άλλωστε ότι είναι μια πολύ ωραία τεχνική δημιουργίας animation και μένουμε σ` αυτήν, εξελίσσοντας της και μαθαίνοντας περισσότερα καθημερινά. Αποκτώντας εμπειρίες. Προσπαθούμε διαρκώς για το καλύτερο, με ιδέες πρωτότυπες, που δεν έχουν υλοποιηθεί από κανέναν άλλο πριν.

CT. Τι είναι το Stop Motion και πόσο εύκολο ή δύσκολο μπορεί αν είναι ένα φιλμ σαν κι αυτό που μας δείξατε σήμερα;

D. Το Stop Motion είναι ένα απλό πρόγραμμα που δίνει κίνηση σε φωτογραφικές λήψεις. Φτιάχνεις τα μοντέλα σε μινιατούρες και έπειτα φωτογραφίζεις σε διάφορες στάσεις το κάθε ένα, ώστε έπειτα να δώσεις κίνηση με το πρόγραμμα. Για κάθε δευτερόλεπτο χρειάζονται 25 λήψεις. Έπειτα κάνεις το post production, που είναι το δύσκολο τμήμα της δουλειάς. Μοντάζ, βελτίωση λήψεων, μουσική, ήχοι και πολλά ακόμη. Ένα πολύ δύσκολο κομμάτι, είναι αυτό της επικοινωνίας με ανθρώπους που θα προωθήσουν την δουλειά μας.

CT. Μπορεί η τέχνη να επηρεαστεί από την επιθυμία ενός πελάτη; Μπορούν τα οικονομικά οφέλη να δημιουργήσουν προβλήματα και να μην βγει στο τέλος το πραγματικό όραμα του καλλιτέχνη;

D. Ναι. Υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Δεν θέλουμε να μας αλλάζουν την ιδέα την αρχική, γιατί είμαστε καλλιτέχνες και αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Όμως ο πελάτης με τις απαιτήσεις του μπορεί να μας τροποποιήσει κάπως τις ιδέες. Επειδή θέλουμε να δουλεύουμε όμως ελεύθεροι, προσπαθούμε να παράγουμε τα δικά μας project. Συνήθως, όσο πιο μεγάλος είναι ένας πελάτης, τόσο πιο μεγάλες είναι και οι απαιτήσεις του. Όμως προσπαθούμε να μένουμε στις απόψεις μας και να δουλεύουμε ελεύθεροι. Για παράδειγμα, κάποιες φορές δώσαμε δείγματα δωρεά της δουλειάς μας φτιαγμένα χωρίς περιορισμούς και άρεσαν περισσότερο από εκείνα που κάναμε κατ` απαίτηση πελατών! Έτσι, δώσαμε και ένα στίγμα, οπότε πλέον ξέρουν όλοι ότι κινούμαστε καλύτερα όταν είμαστε 100% ελεύθεροι στη δουλειά μας. Τους αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να λειτουργούμε καλύτερα όταν είμαστε οι εαυτοί μας. Όταν βάζεις πλαίσια σε αυτές τις μορφές τέχνης, δεν είναι το ίδιο συναρπαστικό και ενδιαφέρον το αποτέλεσμα. Κι αυτό είναι μια αλήθεια.

CT. Δουλεύετε αυτή την εποχή σε κάτι νέο;

D. Πάντα δουλεύουμε σε καινούργια πράγματα. Αυτή την περίοδο έχουμε εστιάσει στο “The Box”. Το δικό μας «παιδί», έτσι το νοιώθουμε ότι είναι το “The Box” που είδατε σήμερα. Τελειώσαμε ήδη το πρώτο του επεισόδιο και δουλεύουμε ήδη επάνω στο δεύτερο. Σκοπός μας είναι κάποια στιγμή να ολοκληρώσουμε όλα του τα επεισόδια.

CT. Κι έπειτα, θα το δούμε ίσως από κάποιο τηλεοπτικό δίκτυο;

D. …Αυτό δεν μπορούμε να το αποκαλύψουμε από τώρα! Χρειάζεται πολύ σκέψη! Πολύ πονηρή αυτή η ερώτηση! (γέλια από όλους!)

Ακολούθησε μια αλλαγή ρόλου, όπου οι Dadomani με φοβερό χιούμορ, πέρασαν στην αντεπίθεση και με ρωτούσαν εμένα, διάφορα σχετικά με το animation και τα κόμικς! Αυτά όμως, δεν θα σας τα μεταφέρω σήμερα! Μπορώ να σας παραθέω όμως το site των Dadomani, για να τους γνωρίσετε καλύτερα!

www.dadomani.com

Αυτά και για απόψε, δεύτερη μέρα του φεστιβάλ. Αύριο έχουμε ακόμη δύο μεγάλου μήκους ταινίες και πολλά ενδιαφέροντα happening. Μην ξεχνάτε. Η καθημερινή σας ενημέρωση για τα τεκταινόμενα του φεστιβάλ, περνάει από το Comics Trades.

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Κοσκινάς

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2385 – «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ»

Μετά την ίωση που έπαθε ο Γιώργος την περασμένη εβδομάδα, αυτή την εβδομάδα έπαθε… φεστιβάλ, οπότε θα αναγκαστείτε να με υποστείτε και αυτή την Παρασκευή (πάλι οριακά)!

Το τεύχος ξεκινά με την ιστορία ταξίδι στο όνειρο σε σενάριο Augusto Macchetto και σχέδιο Alessandro Perina. Ο Μίκυ, ο Οράτιος με την Κλάραμπελ και ο Γκούφυ πηγαίνουν μετανάστες με το πλοίο στην Αμερική. Συναντιώνται στο πλοίο, χωρίζονται στο νησί Έλις και, μετά από διάφορες περιπέτειες, όπου οι δρόμοι τους διασταυρώνονται με τη Μίννι και το Μαύρο Πητ, ξανανταμώνουν και γνωρίζουν μαζί την επιτυχία. Η ιστορία λειτουργεί κυρίως στο χώρο τού συναισθήματος, οπότε από υπόθεση δεν έχει, αλλά και δεν χρειάζεται πολύ περισσότερα. Ξεκινάει με μια σειρά από ξεκαρδιστικές φάσεις στο πλοίο και, σιγά σιγά, μέχρι να τελειώσει η ιστορία, σε κάνει να έχεις βουρκώσει. Ως μεγάλος, θεωρώ ότι αυτή η ιστορία είναι συγκλονιστική. Ως μικρός, ίσως να μην καταλάβαινα κάποια πράγματα, αλλά τα γκαγκς στο πλοίο, η περίεργη ικανότητα του Γκούφυ να πλουτίζει και να ξαναφτωχαίνει, καθώς και οι διάφορες συμπτώσεις, που έκαναν τους τέσσερις φίλους να ξανασμίξουν και να γνωρίσουν την επιτυχία, πιστεύω ότι θα με έκαναν να θέλω να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω αυτή την ιστορία. Αν είχε και περίπλοκη υπόθεση, ίσως να έχανα το ενδιαφέρον

Τι βαθμολογία να δώσω σ’ αυτή την ιστορία; 9,5; Πολύ λίγο. 10; Είπαμε: δεκάρια δεν υπάρχουν. Το μόνο που απομένει είναι το… 11!

Η επόμενη ιστορία είναι τα επικίνδυνα παιχνίδια, με τον Τζούνιορ Ντακ. Άλλη μια ιστορία που μας κάνει να ξαναγίνουμε παιδιά, ταυτιζόμενοι με την παρέα τού Τζούνιορ. Αυτή τη φορά, Ο Τζούνιορ και η Μπουμπού, μενουν τιμωρία στο διάλειμμα, η μεν Μπουμπού διότι έγραψε μια έκθεση τρεις αράδες, ο δε Τζούνιορ διότι αράδιασε μιαν απίθανη ιστορία ως δικαιολογία γιατί δεν έγραψε καθόλου έκθεση. Μόνα τους τα δύο παιδιά, πλάθουν φανταστικούς κόσμους και ζουν απίθανες περιπέτειες για να περάσει η ώρα τους. Με τη φαντασία τους να οργιάζει, διαλύουν την αίθουσα. Ως τιμωρία γι’ αυτό, η δασκάλα πηγαίνει όλη την τάξη εκδρομή, εκτός από το Τζούνιορ, τη Μπουμπού, αλλά και τον Μπουλ, που είχε χαρεί που θα έμενε ο Τζούνιορ κι’ άλλη τιμωρία. Αυτή τη φορά πρέπει να φτιάξουν την αίθουσα. Κι’ αλλα παιχνίδια με τη φαντασία, κι’ αλλες περιπέτειες και τελικά, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, η αίθουσα καταλήγει συγυρισμένη. Απίθανη ιστορία, που κι’ αυτήν θα ήθελα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω, αν ήμουν μικρός. Ως μεγάλος, να παρατηρήσω ότι και εδώ, όπως και στο προηγούμενο τεύχος, ο Μπουλ, αλλά και η Μπουμπού, μοιάζουν με τέρατα. Ποιος νοιάζεται όμως, για τέτοιες μικρολεπτομέρειες, όταν η ιστορία είναι τόσο όμορφη και σε συνεπαίρνει;

Παρεμπιπτόντως, γνωρίσαμε κι’ άλλον ένα Κινέζο ή, μάλλον, Κινέζα, σ’ αυτή την ιστορία: τη Μπουμπού Λιν!

Το τεύχος κλείνει με την επανάληψη τής εβδομάδος, τη μεγάλη επιστροφή, με το Φέθρυ, που την είχαμε διαβάσει με τον τίτλο η επιστροφή στο Μίκυ Μάους 1832, το 2001. Αυτή τη φορά, ο Φέθρυ, μετά από απουσία δύο μηνών, επιστρέφει στη Λιμνούπολη και επισκέπτεται έναν έναν τους συγγενείς του, σπέρνοντας παντού την καταστροφή. Η ιστορία τελειώνει με το Φέθρυ να έχει κρυφτεί σ’ ένα δυσπρόσιτο και απόμακρο νησί, με τους συγγενείς να συγκλίνουν εκεί από ξηρά, θάλασσα και αέρα, για να του δείξουν πόσο τον… νοσταλγήσανε. Άλλη μια ξεκαρδιστική ιστορία!

Συμπερασματικά, έχουμε εδώ ένα υπέροχο τεύχος. Αγοράστε το, διαβάστε το με τα παιδιά σας και κρατήστε το!

Στο επόμενο τεύχος: Τζουνιορ Ντακ! (Μάλλον.) Στο μεθεπόμενο τεύχος: μάλλον τίποτε! Το τεύχος τής επόμενης εβδομάδας θα είναι διπλό, με ευχές για καλό Πάσχα, οπότε τη μεγάλη εβδομάδα μάλλον θα έχουν διακοπές στη Νέα Ακτίνα. Αν και το επόμενο τεύχος είναι έτσι καλό, θα τις αξίζουν!

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

Η σκληρή αγάπη των παιδιών μιας άλλης εποχής !

Περίοδος ΄70 – ΄80. Η παντοκρατορία των Κόμικς βρίσκεται στο απόγειό της. Τα χρήματα άρχισαν σιγά σιγά να βγαίνουν από τις τσέπες των στερημένων γονιών και να δίνονται στους γκρινιάρηδες και απαιτητικούς μπόμπιρες, με αποτέλεσμα  οι σύγχρονοι πορτοκαλί ήρωες να αντικαταστούν πατρικές φιγούρες και να συμπληρώνουν μητρικές αγάπες.

Τίποτα δεν είναι πιο αναμενόμενο της κυκλοφορίας του επόμενου τεύχους.

Τίποτα δεν είναι πιο εκνευριστικό από την απότομη στάση της ιστορίας που τόσο λατρεύεται.

Τίποτα πιο αξιοσέβαστο της ικανότητας να έχεις το επόμενο τεύχος νωρίτερα.

Τα γραφεία των εκδοτικών οίκων, μόλις παρέλαβαν τις επιστροφές, και στις αίθουσες συσκέψεων αποφασίζεται ποιος θα συνεχίσει να αποτελεί κομμάτι των 68 σελίδων ή παρελθόν, με μελλοντική όμως προσθετική αξία στα απανταχού παζάρια του μέλλοντος.

Οι μη κερδοφόροι ήρωες, εφήμερα στενοχωρημένοι, στερούμενοι … ¨δόξης και τιμής¨ …λόγω προτιμήσεων, θα χάσουν το 2σέλιδο της επιβίωσης τους. Θα εκτιμηθούν όμως, ξεδιάντροπα, στο μέλλον από αυτούς που τώρα τους απορρίπτουν, με τίμημα την αξίωση καταβολής υψηλού αντιτίμου για την αποκατάσταση της τιμής των.

 

Τα περίπτερα τότε είχαν περισσότερα περιοδικά από παιδιά στον περίβολό τους. Κρεμασμένα στα μανταλάκια, ψηλά, στο περιμετρικό σύρμα της ακαλαίσθητης εικονογραφημένης μπουγάδας τους, φιγουράρουν οι μεγάλοι ΣΤΑΡ της εποχής … ο ΜΠΛΕΚ, ο ΦΑΝΤΟΜ, ο ΖΑΓΚΟΡ, το ΑΓΟΡΙ, ο ΤΡΟΥΕΝΟ …

Κάτω, ανάμεσα στις επιστροφές, τα γαριδάκια και τη σκόνη, οι υπόλοιποι χάρτινοι κομπάρσοι. Άλλες φορές βρεγμένοι και άλλες φορές κρυμμένοι αναζητούν κι αυτοί να ¨ .. τους Κρεμάσουν¨, με κάθε τρόπο.

Επιδιώκουν την  θέση τους στη μασχάλη κάποιου ιδιοκτήτη.

Τον σεβασμό, να μην τους σκίσουν, να μην τους πετάξουν στη φωτιά, την αξίωση της επιστροφής όταν τους δανείσουν.

Την αγάπη μιας εβδομάδας τουλάχιστον και την αξιοπρέπεια να αποτελέσουν κάποτε συλλογή. Την χαρά να τους διαβάσουν μέχρι το τέλος.

Όμως τα παιδιά τα ξέρουν όλα. Ηλικιακά ημιμαθείς. Σκληροί και ισχυρογνώμονες. Γνώστες και κριτές των πάντων. Ανέβασαν στο ζενίθ τους ήρωες των παιδικών τους χρόνων με μια απλή κίνηση. Την πληρωμή του Κόμικς που τόσο αγαπούσαν.

Καταδικάζοντας συνάμα, να απολαύσουν την ψευδαίσθηση της εφήμερης δόξας, όλους εκείνους που θα δεθούν σφιχτά σε μια ζεστή αγκαλιά, για το ταξίδι της επιστροφής τους στην αποθήκη κάποιου οίκου.

 

Το σφιχτό κράτημα του τεύχους. Το 100άρι τρέξιμο στο σπίτι.

Η μοναχική ανάγνωσή του τεύχους, σε απόλυτη ησυχία κάποιας σοφίτας.

Ο θαυμασμός της φτηνής, άχρωμης  εικονογράφησης και η απομύζηση των γλωσσολογικών ασύντακτων μαργαριταριών αποτελούσαν και τότε την απόλυτη ευτυχία.

Εκεί, ανάμεσα στις σελίδες τους, γεννήθηκαν τα όνειρά τους. Όνειρα, τότε, τόσο απλά … όσο το ΧΡΩΜΑ που έλειπε από τους ΗΡΩΕΣ τους.

Η ίδια ιστορία ήταν ο κοινός τους παρανομαστής και στήριξε εκατοντάδες χιλιάδες όνειρα.

Σίγουρα όλοι θέλουν να βρεθούν, για μια στιγμή, εκεί στο περίπτερο, να δούνε ξανά τους παιδικούς τους φίλους. Και σίγουρα θα φύγουν από εκεί αγκαλιά με τον κολλητό … χωρίς Κόμικ αυτή τη φορά.

Η σκληρή αγάπη των παιδιών εκείνης της εποχής !

BE THERE FESTIVAL – ΠΕΜΠΤΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ / OPENING!

Let the game begin! Το 2^ο διεθνές φεστιβάλ Animation “Be There”, άνοιξε τις πύλες του και επίσημα σήμερα 29 του μήνα, με την πρώτη μέρα της διοργάνωσης. Πολλά και όλα ενδιαφέροντα, ήταν αυτά που μας περίμεναν στην πρώτη αυτή ημέρα και θα διαβάσετε πιο κάτω με περισσότερες λεπτομέρειες. Να σας πω ότι σήμερα ήμουν καθ` όλη την διάρκεια της ημέρας στον κινηματογράφο Ορφέα και δεν παρακολούθησα τις εργασίες στην αίθουσα Πολύτεχνο, που φιλοξένησε το διαγωνιστικό τμήμα του φοιτητικού. Αύριο όμως θα σας αποζημιώσω, έχοντας σας ρεπορτάζ και από εκεί, όπως και από την Ιόνιο Ακαδημία.

Να πάμε στα απογευματινά, όπου ήταν και τα πιο ουσιαστικά. Υπήρχαν προβολές του διαγωνιστικού τμήματος, τόσο στις μεγάλου μήκους ταινίες, όσο και σε αυτές του μικρού. Ακόμη, είχαμε και μια ευχάριστη έκπληξη, με την μορφή ενός σημαντικού νέου δημιουργού, που ήταν καλεσμένος σήμερα και μετείχε στο εργαστήρι του μεσημεριού, με ένα σούπερ master class! Ο λόγος για τον Alex Orrelle, που έκλεψε κυριολεκτικά τις εντυπώσεις, σε αυτή την πρώτη μέρα του φεστιβάλ! Απλός, κεφάτος, με χιούμορ και πολλή διάθεση να μοιραστεί γνώση και πληροφορίες, αντιστάρ 100%, παρά την ταλαιπωρία των συνεχόμενων αεροπορικών ταξιδιών(έχει να δει την οικογένεια του μήνες, όπως μας είπε!), ο Ισραηλινός παραγωγός και δημιουργός animated film, ήταν ο,τι ακριβώς θα ήθελε κανείς να έχει απέναντι του, για να μάθει για αυτές τις τεχνικές και τις δημιουργίες. Το “Yogi Bear”, της Warner, φέρει την δική του καλλιτεχνική επιμέλεια, έχει κάνει και τα σκίτσα πάνω στα οποία βασίστηκε η ταινία, αλλά και την παραγωγή. Μεγάλο ταλέντο ο Alex, μας μίλησε για τους 14 μήνες της παραγωγής, τα γυρίσματα τα αρχικά στην Νέα Ζηλανδία, όπου δεν είχαν παρά εξωτερικά πλάνα και σκηνές των ηθοποιών δίχως την παρουσία των καρτούν, τα οποία προστέθηκαν έπειτα. Νομίζω ότι αυτή η τεχνική σας είναι πλέον γνωστή, μιας και ακολουθείται κατά κόρον.

Τώρα, η ταινία είναι βασισμένη επάνω στο κόμικς της Hanna – Barbera, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στις δεκαετίες του`60 και του`70. Τις κωμικές περιπέτειες του αρκούδου Yogi, τις βλέπαμε θυμάμαι και στα κινούμενα σχέδια που πρόβαλε κάποτε η κρατική τηλεόραση. Ο Yogi λοιπόν έρχεται ξανά στην δημοσιότητα, χάρη στην δημιουργία του Orrelle και της Warner, που ξέθαψε από το συρτάρι αυτό το project και του έδωσε ζωή. Έξοχη η ταινία. Αψεγάδιαστη! Ότι καλύτερο για ένα παιδί, που ουσιαστικά εδώ θα είναι σαν να περνάει από το τεύχος κόμικς που κρατάει στα χέρια του, στον κινηματογράφο! Τέλειο για όσους μπούχτισαν από το πολύ 3D και θέλουν λιγάκι παραδοσιακό. Θα σας αρέσει πολύ η μουσική, το σενάριο είναι πάρα πολύ καλό και θα γελάσετε με την καρδιά σας! Πολύ ευρηματικά τα αστεία και τέλειο το μοντάζ! 10 στα 10 από εμένα και καλή επιτυχία Alex στα υπόλοιπα σου σχέδια! Κρίμα μόνο που μας έφυγε βιαστικά για να προλάβει το αεροπλάνο και δεν μπορέσαμε να πούμε περισσότερα. Μας άφησε βέβαια και ένα σκίτσο γεμάτο αυτοσαρκασμό και ενδεικτικό του χαρακτήρα του!

Ένα μικρό διαλειμματάκι μετά, ήρθαν τα φιλμ μικρού μήκους, του διαγωνιστικού τμήματος. Εδώ είχαμε καταπληκτικά πράγματα! Πώς να σας τα μεταφέρω με λόγια, άραγε; Φρεσκάδα, πρωτοτυπία και ανανεωτικό κλίμα, διαπότιζε όλες τις δημιουργίες, που ήταν μοναδικές! Νέα μυαλά – παλιές τεχνικές, θαυμάσιο αποτέλεσμα! Αυτές που ξεχώρισα, ήταν οι δύο Πολωνικές παραγωγές(«Οι Κατακτητές» & «Danny Boy”). Στην πρώτη έχουμε μια εκπληκτική δουλειά επάνω στην δυνατότητα του ανθρώπου να καταστρέφει τα πάντα γύρω του και έπειτα τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ στο δεύτερο η αλληγορία και το μαύρο χιούμορ, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να καταδείξουν τους δρόμους στο πουθενά, στους οποίους βαδίζουμε για να μην διαφέρουμε από το «σύνολο». Και οι δύο ταινίες είναι αριστουργήματα! Ένα μεγάλο «κατηγορώ», μέσα από την τέχνη. Ακόμη δύο φιλμ μικρού μήκους με εντυπωσίασαν. Ήταν το σούπερ κεφάτο και με τρελή μουσική, Ισπανικό «Η ιστορία του» και το Αμερικάνικο(της AKA STUDIOS), «Ένας πρωινός περίπατος», όπου πρωταγωνιστεί μια κότα, που προσπαθεί να ξεφύγει σε τρείς διαφορετικές εποχές, από την μοίρα της!

Πάμε και στην προβολή της δεύτερης ταινίας μεγάλου μήκους της ημέρας, που έκλεισε το διαγωνιστικό τμήμα για σήμερα. Είναι το “Rongo”, που κέρδισε και το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων φέτος. Το φιλμ το είχα δει στις αίθουσες προ 3 μηνών, οπότε το είχα φρέσκο στα μάτια μου, αλλά το είδα για ακόμη μια φορά! Τα μάτια είναι αχόρταγα, ξέρετε! Πολύ έξυπνη η ιδέα και θυμάμαι ότι από την πρώτη φορά που το είχα δει, με είχε εντυπωσιάσει σε όλους τους τομείς. Άρτια δημιουργία, με ήρωα μια σαύρα, που μπλέκει σε γουέστερν καταστάσεις. Οι φίλοι του είδους θα την βρείτε εξαιρετική και ευφάνταστη ως σενάριο! Δικαίως απέσπασε το βραβείο Όσκαρ, αφού κατά τη γνώμη μου, ξεχωρίζει μέσα σε όλες τις συνυποψήφιες που ήταν για φέτος στην κατηγορία της. Οι περισσότεροι από τους θεατές μάλιστα, αυτήν επέλεξαν για να παρευρεθούν στην σημερινή πρώτη μέρα του φεστιβάλ, δείγμα της φήμης της που προηγήθηκε από την προβολή και έπεισε το κοινό. Δύσκολο θα είναι το έργο μας στην κριτική επιτροπή, καθώς οι φετινές συμμετοχές στις ταινίες μεγάλου μήκους είναι η μια καλύτερη από την άλλη!

Συμπερασματικά, ήταν μια κουραστική ημέρα για όλους μας, αλλά στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και τα χαμόγελα όλων στο τέλος της βραδιάς, μαρτυρούν του λόγου μου το αληθές. Η οργανωτική επιτροπή και οι εθελοντές έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και ένα ζεστό χαμόγελο. Αύριο θα έχουμε τα νεότερα, όπως πάντα στο Comics Trades, την συχνότητα που αγαπάει και το animation. Be there ξανά αύριο λοιπόν.

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Κοσκινάς