Dream Factory – 15. THE SPIRIT – I got a line on you (1967)

Επιστροφή στα χρόνια των «παιδιών των λουλουδιών» και στο «καλοκαίρι της αγάπης», το μακρινό 1967. Αυτή τη φορά για να ακούσουμε μια μπάντα που πάντρεψε με επιτυχία πολλά μουσικά είδη. Τζαζ, progressive, hard rock και ψυχεδέλεια. Μέσα σε αυτό το τεράστιο φάσμα, στο οποίο κινήθηκαν, βρήκαν τον τρόπο να προσθέσουν στοιχεία και να εμπλουτίσουν τόσο τον ήχο τους, όσο και αυτόν της εποχής τους.

Με το «I Got A Line On You» φλέρταραν με την επιτυχία όσο με κανένα άλλο τους κομμάτι. Είχε την επαναστατικότητα και τον τραχύ τους ήχο, αλλά και ένα πιασάρικο ρυθμό που σε συνεπαίρνει. Το ριφ της κιθάρας είναι από τα πλέον κλασικά στην ιστορία της ροκ. Έτσι, η πρωτοποριακή μπάντα του Randy California ανεβαίνει μέχρι το νούμερο 31 του Αμερικάνικου Billboard το 1967. Χαρές και πανηγύρια για την Ode Records, που το συμπεριέλαβε στον μεγάλο δίσκο του συγκροτήματος με τίτλο The Family That Plays Together.

————————

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια

Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο

Ο ήχος του κινηματογράφου 10. – Suicide is Painless (1970)

Μια ξεχωριστή δημιουργία από το 1970, τα χρόνια της έντονης αμφισβήτησης και τις στιγμές που ταρακούνησαν ηγεσίες και κράτη, είναι το αντιπολεμικό MASH. Για όλα τα πιο πάνω δεν ευθυνόταν αποκλειστικά η ταινία του Robert Altman, αφού ο κόσμος άλλαζε ήδη γύρω μας και η απαίτηση για ειρηνική διευθέτηση των διαφορών μεταξύ χωρών ήταν σύνθημα στα στόματα εκατομμυρίων ανθρώπων. Το MASH ήρθε όμως με τον δικό του τρόπο, για να περάσει με χιούμορ τα μηνύματά του και για να καυτηριάσει με σάτιρα τα κακώς κείμενα. Το δίδυμο Donald Sutherland και Elliott Gould άφησε εποχή με το σαρωτικό του μαύρο χιούμορ, κρυμμένο έξυπνα στον κυνισμό και τον αυτοσαρκασμό.

Το τραγούδι, που ξεχώρισε μέσα από την ταινία αυτή, ήταν το “Suicide Is Painless” που συνέθεσαν οι Johnny Mandel (μουσική) και Mike Altman (στίχους). Ήταν συγχρόνως και το θέμα της ταινίας. Γνώρισε απίστευτα μεγάλο αριθμό διασκευών και εξακολουθεί να διασκευάζεται και να εμπνέει ακόμη και στις μέρες μας νέους καλλιτέχνες, κάτι που δείχνει πόσο σημαντικό είναι να έρχονται επιρροές από τέτοια φιλμ και τραγούδια. Grady Tate, Al De Lory, Henry Mancini, Roy Ayers, Paul Desmond, Jimmy Smith, Art Of Noise, Jay-Jay Johanson, The Drones, Manic Street Preachers, είναι μόλις μερικοί από όσους το διασκεύασαν. Στην αυθεντική του μορφή από το ομώνυμο soundtrack, έφθασε στην κορυφή των περισσοτέρων Ευρωπαϊκών χωρών.

Through early morning fog I see
Visions of the things to be
The pains that are withheld for me
I realize and I can see, that

(Bm) / G Em / D Bm / Em A / D Bm /

{Refrain}
Suicide is painless
It brings on many changes
And I can take or leave it if I please

/ G A / D – / GEm A Bm – /

Try to find a way to make
All our little joys relate
Without that ever-present hate
But now I know that it’s too late

And {Refrain}

The game of life is hard to play
I’m gonna lose it anyway
The losing card I’ll someday lay
So this is all I have to say

That {Refrain}

The only way to win is cheat
And lay it down before I’m beat
And to another give my seat
For that’s the only painless feat

‘Cause {Refrain}

The sword of time will pierce our skin
It doesn’t hurt when it begins
But as it works its way on in
The pain grows stronger, watch it grin

For {Refrain}

A brave man once requested me
To answer questions that are key
Is it to be or not to be
And I replied, oh, why ask me

‘Cause {Refrain}

http://www.youtube.com/watch?v=gUHQpbv3KjI

——————

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Dream Factory – 14. FAIRPORT CONVENTION – Meet on the Ledge (1968)

Τον Δεκέμβριο του 1968 κυκλοφορεί η πλέον χαρισματική στιγμή στην folk πορεία των Fairport Convention. Ένα σούπερ βρετανικό σχήμα, με σπουδαίους μουσικούς, από τα κορυφαία της φολκ όλων των εποχών. Και ποιοι δεν πέρασαν από τις τάξεις του. Richard Thompson, Ashley Hutchings, Iain Matthews, Judy Dyble, Martin Lamble, Dave Swarbrick, Dave Mattacks, Trevor Lucas, Jerry Donahue είναι μόνον μερικοί από αυτούς!

Καθοδηγούμενοι από την μοναδική φωνή της Sandy Denny, μιας από τις καλύτερες Βρετανίδες ερμηνεύτριες των ’70s, άφησαν εποχή με τις συνθέσεις τους. Μια από αυτές είναι και το Meet on the Ledge. Ένα κομμάτι που έγραψε ο Richard Thompson, με λυρισμό, συμβολισμούς, αλλά και έναν επιβλητικό, σχεδόν επικό ήχο, όπου παραμονεύει το ρεφρέν για να ξεχυθεί. Το single κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Joe Boyd από την Island Records, με κωδικό WIP 6047 και μπήκε στον μεγάλο δίσκο της μπάντας με τίτλο What We Did on Our Holidays.

————————

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια

Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο

Ο ήχος του κινηματογράφου 9. – The Ballad of High Noon (Do Not Forsake Me, O My Darlin’) 1952

Επόμενο διαχρονικό κομμάτι και αυτό από την λίστα της AFI με τα 100 καλύτερα όλων των εποχών που ακούστηκαν σε κινηματογραφική ταινία, κάτι από το 1952 και τα χρυσά χρόνια των Αμερικάνικων ταινιών γουέστερν. Μια μαγική δεκαετία για τους φίλους του είδους, με εκατοντάδες παραγωγές και σημαντικές δημιουργίες. Αναμφίβολα, ένα από τα κορυφαία είναι το High Noon, του Fred Zinnemann. Αριστουργηματικό γουέστερν, με καταπληκτικό σενάριο και έναν υπέροχο Gary Cooper σε μια από τις καλύτερές του στιγμές. Ήταν υποψήφια για 7 συνολικά Όσκαρ και κέρδισε τα 4 από αυτά, μεταξύ άλλων του πρώτου ανδρικού ρόλου και της καλύτερης μουσικής υπόκρουσης.

Εδώ θα μείνουμε κι εμείς, στο θαυμάσιο «The Ballad of High Noon» (or «Do Not Forsake Me, O My Darlin’ «) ένα τραγούδι που αγαπήθηκε εξίσου όπως και η ταινία, στην αξέχαστη ερμηνεία του Tex Ritter. Η μουσική ήταν του ογκόλιθου αυτού που λέγεται Dimitri Tiomkin και ο οποίος συμμετείχε σε αμέτρητα φιλμ ως μουσικοσυνθέτης, διαγράφοντας μια εκπληκτική πορεία στον χώρο. Οι στίχοι ήταν του Ned Washington. Εκατοντάδες κάντρι – και όχι μόνον – τραγουδιστές το ερμήνευσαν από τότε μέχρι σήμερα και το ηχογράφησαν. Στην λίστα όλων αυτών των καλλιτεχνών, συναντάμε και την Nana Mouskouri (1993). Να πούμε ότι στην εκτέλεση του Frankie Laine (1952) πήγε στο Νο 5 του καταλόγου επιτυχιών στην Αμερική και στο Νο 7 στην Αγγλία. Στην σχετική λίστα της AFI βρίσκεται στην θέση 25.

Do not forsake me O my darlin’
On this our wedding day.
Do not forsake me O my darlin’
Wait, wait along.

The noonday train will bring Frank Miller.
If I’m a man I must be brave
And I must face that deadly killer
Or lie a coward, a craven coward,
Or lie a coward in my grave.

O to be torn ‘twixt love and duty!
S’posin’ I lose my fair-haired beauty!
Look at that big hand move along
Nearin’ high noon.

He made a vow while in State’s Prison,
Vow’d it would be my life or his and
I’m not afraid of death, but O,
What will I do if you leave me?
Do not forsake me O my darlin’
You made that promise when we wed.

Do not forsake me O my darlin’
Although you’re grievin’, I can’t be leavin’
Until I shoot Frank Miller dead.
Wait along, wait along
Wait along
Wait along

http://www.youtube.com/watch?v=5an9OuXKxBw

——————

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Dream Factory – 13. BILLY JOEL – Piano Man (1973)

Οι μελαγχολικές νότες και το αφηγηματικό ύφος, το σχεδόν βιωματικό του Piano Man, κερδίζουν τον ακροατή από την πρώτη στιγμή. Μια μπαλάντα με πολύ συναίσθημα αλλά και ένταση. Προσωπικά την θεωρώ σαν την πιο δυνατή, την καλύτερη συνθετική και ερμηνευτική στιγμή του Billy Joel. Έχει αυθεντικότητα, ευρηματικότητα στον στοίχο και είναι ενορχηστρωμένη ιδανικά. Ο Joel έχει γράψει την μουσική και τους στοίχους, ενώ παίζει και φυσαρμόνικα στην κλασική πια εισαγωγή.

Το κομμάτι πονοκεφάλιασε τους υπεύθυνους στην Columbia Records, με τα 5 λεπτά και 38 δεύτερα της διάρκειάς του, ειδικά από την στιγμή που προοριζόταν για 45άρι. Τελικά κυκλοφόρησε χωρίς περικοπές και τους δικαίωσε όλους, αφού σταμάτησε στο νούμερο 25 στον κατάλογο επιτυχιών του Billboard. Στην δεύτερή του πλευρά είχε το επίσης εξαιρετικό You’re my home. Παραγωγός ήταν ο Michael Stewart και το ντεμπούτο του single ήταν στις 2 Νοεμβρίου του ’73. Συμπεριλήφθηκε στον ομώνυμο (Piano Man) μεγάλο δίσκο του Billy Joel.

————————

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια

Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο