Category Archives: Ηλεκτρονικά Παιγνίδια
Για τους φίλους της Amiga…
Μετά από διαλογή αρκετών ωρών, έχοντας στο νου το αξέχαστο gameplay που μας προσέφερε, με χιλιάδες παιγνίδια(στρατηγικής, shoot`em`up, beat`em`up, platform, arcade, adventure κλπ), φτιάχτηκε αυτό το βίντεο – αφιερωμένο στην απόλυτη παιγνιδομηχανή των `80ς. Δε μπορεί. Κάποιοι θα τα παίξατε… Θυμηθείτe τα λοιπόν σε αυτό το βίντεο(όλα τα βίντεο μας είναι στην υπό – κατηγορία «ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ» ) και ετοιμαστείτε για μια ακόμη προσφορά νοσταλγίας, σε σχέση πάντα με αυτά, προσεχώς…
«ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ»
Κοινοποιήστε:
V FOR …VENTOUZA!
Ένα ακόμη χιουμοριστικό κείμενο, τμήμα της αναφοράς μας στα ηλεκτρονικά παιγνίδια και τις παιγνιδομηχανές των `80ς, από το νέο βιβλίο με γενικό τίτλο «Ονειρολόγιον»(Λάζαρος Αλεξάκης – Γιώργος Κοσκινάς), μπορείτε να βρείτε στην υπό – κατηγορία «ΠΡΟ – ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ», εκεί που πλέον θα μπαίνουν όλα αυτά τα αποκλειστικά για σας αποσπάσματα. Το κείμενο υπογράφεται από τον Λάζαρο Αλεξάκη και είναι απολαυστικότατο, ενώ σίγουρα θα σας βοηθήσει να ανασύρετε μνήμες παρόμοιου τύπου, δικές σας! Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα. Ολόκληρο το κείμενο, μπορείτε να το διαβάσετε κλικάροντας το παρακάτω link.
V FOR … VENTOUZA!
Στη δασκάλα που με ρωτούσε γιατί δεν μπορώ να πιάσω το μολύβι της έλεγα ότι βοηθάω τον πατέρα μου στη δουλειά και πονάει το χέρι μου. Στον πατέρα μου έλεγα ότι μας βάζει η δασκάλα να γράφουμε πολύ και βγάζω φούσκα. Στη γιαγιά μου έλεγα και τα δυο.
Η αλήθεια ήταν ότι είχα λιώσει τόσο το Crazy Climber στο ουφάδικο της γειτονιάς που είχα από μια φούσκα ΝΑ με το συμπάθειο σε κάθε αντίχειρα. Το παιχνίδι ήταν τρελό κόλλημα και η ιδέα του ήταν απλή. Να ανεβάσεις ένα παράξενο τυπάκι στην κορυφή μιας πολυκατοικίας.
Λάζαρος Αλεξάκης
Η συνέχεια στην υπό – κατηγορία «ΠΡΟ – ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ».
Κοινοποιήστε:
«Ο ΒΕΛΖΕΒΟΥΛΗΣ» & 5 ΝΕΑ ΒΙΝΤΕΟ
Προ – δημοσίευση και φυσικά αποκλειστικά για τους αναγνώστες του Comics Trades, ένα ακόμη τμήμα του βιβλίου «Ονειρολόγιον», που από κοινού γράφεται με τον Λάζαρο Αλεξάκη και πρόκειται να κυκλοφορήσει προσεχώς. Ο «Βελζεβούλης» ανήκει στα χιουμοριστικού τύπου κείμενα, που μπορείτε να βρείτε σε αυτή την έκδοση και αν θυμάστε πριν λίγες μέρες, είχαμε δημοσιεύσει ακόμη ένα παρόμοιο με τίτλο «Ο Νιαγάρας». Το απόσπασμα αυτό εγκαινιάζει(καιρός ήταν!), την υπό – κατηγορία «ΠΡΟ – ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ» και υπογράφεται από τον Γιώργο Κοσκινά.
«…..Οι τρόποι που χρησιμοποιούνταν για μας φοβίσουν εκείνα τα χρόνια, να μας επαναφέρουν στην οικογενειακή τάξη αν προτιμάτε, είχαν κι αυτοί πολλές ιδιαιτερότητες και φυσικά διαφορές, σε σχέση πάντα με τα σημερινά δεδομένα. Σε αυτές τις προσπάθειες των γονιών μας λοιπόν, οι λέξεις πίσω από το συνολικό κίνητρο, είχαν πολλές φορές κι αυτές μια εφευρετικότητα, μια πρωτοτυπία, που τις έκανε να διαφέρουν από εκείνες των υπολοίπων οικογενειακών καταστάσεων και τους έδιναν ένα στοιχείο μοναδικότητας. Το κάθε σπίτι έτσι, είχε τους δικούς του τρόπους για να επιβάλει την μια χρήση εσωτερικών κανονισμών στα μέλη και όλα αυτά πάντα, μέσα σε ένα κλίμα όπου ο φόβος είχε την δική του θέση…..»
Ολόκληρο το κείμενο, μπορείτε να το διαβάσετε ακολουθώντας το παρακάτω link.
Ακόμη, στην υπό – κατηγορία «ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ», σας περιμένουν 5 ακόμη νέα! Κάρτες ΜΕΛΟ και συλλογές από χαρτάκια, Αφιέρωμα στα φιλμ γουέστερν, Παιγνίδια από τις μέρες του Spectrum & της Amiga, αφιέρωμα στο παιγνίδι Eye of the Beholder, καθώς και ένα ακόμη κόμικς – αναμνήσεων βίντεο!
Όλα αυτά μπορείτε να τα βρείτε ακολουθώντας το παρακάτω link.
Κοινοποιήστε:
Ον δη γουινγκς οφ δη φιουτσουρ!
Mε είχε ψήσει. Κι απ’ τις δυο μεριές. Με τηγάνιζε σιγά-σιγά για μέρες.
‘Όπου να’ ναι θα ζήσεις μια ανεπανάληπτη εμπειρία φίλε’.
Ο Στάθης ήταν ο μόνος από μια μεγάλη παρέα που είχε Ηλεκτρονικό Υπολογιστή, σωτήριο έτος 1981. Οι υπόλοιποι τους ξέραμε κυρίως από ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπου συνήθως κάποιος με ασημί στολή και γελοίο καπέλο φώναζε σε κάποιον με λιγότερο γελοίο καπέλο ‘κύριε ο Εγκέφαλος του σκάφους δείχνει ότι θα δεχτούμε επίθεση από τους Γκάργκαφρονς στα επόμενα τέσσερα μικροκουάζαρ.’
Το δε ψήσιμο που μου είχε κάνει ο Στάθης γι’ αυτά που θα μου έδειχνε στον υπολογιστή με έκαναν να περιμένω να αποκρούσουμε επίθεση τουλάχιστον από 15 σμήνη Γκάργκαφρον χρησιμοποιώντας τον πανίσχυρο Ηλεκτρονικό Εγκέφαλο του Στάθη, γιατί με τον κανονικό εγκέφαλο του απ΄ότι τον ήξερα όχι σμήνος, αλλά ούτε υπέργηρο Γκάργκαφρον σε αναπηρικό κουάντουμ-καροτσάκι δεν αποκρούαμε.
Αποδείχτηκε ότι είχα πέσει κατά μια έννοια κοντά, μια και αυτό που ήθελε να μου δείξει ο Στάθης ήταν Εξομοιωτής Πτήσης. Κρατούσε στα χέρια του μια τεράστια δισκέτα σα κρεατόπιτα και με κοίταγε μέσα στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβει αν είχα αντιληφθεί την τεράστια σοβαρότητα αυτού που μου έλεγε.
‘Αυτό είναι ένας Εξομοιωτής Πτήσης Πραγματικών Συνθηκών.’
‘Μη με κοιτάς έτσι με πιάνει πονοκέφαλος.’
‘Εξομοιωτής Πτήσης.’
‘Το ξαναείπες.’
‘Ναι. Εξομοιωτής Πραγματικών Συνθηκών.’
‘Αν δεν σταματήσεις να λες εξομοιωτής και να γουρλώνεις θα φύγω.’
Κάτσαμε στο κόκπιτ. Περιμέναμε. Περιμέναμε. ‘Φορτώνει’ με ενημέρωσε ο Στάθης για την πρόοδο των εργασιών. Μονόχειρας να φόρτωνε 14 τόνους βαλίτσες σε Airbus πιο γρήγορα θα είχε τελειώσει.
Το κακό δεν ήταν ότι άργησε. Το κακό είναι ότι κάποια στιγμή φόρτωσε.
‘Στάθη, έλα, έχει βγάλει τη μισή οθόνη πράσινη και τη μισή μπλε.’
Κοίταξε την οθόνη συγκινημένος. ‘Είμαστε έτοιμοι. Αυτό το κάτω είναι το έδαφος, και το μπλε είναι ο ουρανός.’
‘Εμείς που είμαστε;’
‘Μέσα στο αεροπλάνο βλάκα.΄’
‘Πότε θα μας φέρουνε την πορτοκαλάδα;’
‘Είναι πολεμικό αεροπλάνο, δεν έχει πορτοκαλάδα.’
Άνοιξε ένα μάνιουαλ 500 σελίδων. Μετά από 4 ώρες εντατική ανάγνωση καταλήξαμε στο ότι εγώ που δεν ξέρω από αεροπλάνα θα δουλεύω τα φλαπς, θα ανεβάσω τους τροχούς, θα δώσω την αρχική ώθηση και θα κάνω και το σφουγγάρισμα ενώ ο Στάθης θα αναλάμβανε το πιο νευραλγικό κομμάτι που ήταν να σηκώσει το αεροπλάνο.
Με το που ξεκινάμε ακούγεται ένας εκκωφαντικός βόμβος από το μεγαφωνάκι και γεμίζει η οθόνη πράσινο. Ο Στάθης έβγαζε αφρούς. ‘ΜΗ ΣΗΚΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΧΟΥΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟΓΕΙΩΘΕΙ ΒΛΑΚΑ’. ‘Είναι αλήθεια ότι σε κάτι τέτοιες τεχνικές λεπτομέρειες δε μου βγαίνει.’
Μετά από μόλις 482 προσπάθειες απογειωθήκαμε. Το πράσινο κατέβηκε και γέμισε η οθόνη μπλε. Η φωνή του Στάθη είχε σπάσει από συγκίνηση. ‘Πετάμε’ είπε απλά. Ούτε οι αδερφοί Wright δεν είχαν τέτοιο βλέμμα, κυρίως γιατί δεν ήταν παρανοικοί.
Κάποια στιγμή βλέπουμε να έρχεται από κάτω κάτι καφέ.
‘Στάθη καφέ.’
‘Πα να φτιάξεις, πετάω τώρα.’
‘Όχι κάτι καφέ έρχεται από κάτω.’
‘Βουνά! Είναι τα βουνά!’
‘Πω πω. Κοίτα, μια μικρή στάνη. Δες την κορούλα του βοσκού, τι χαριτωμένη.’
‘Εντάξει μπορεί τα γραφικά να μην είναι τα καλύτερα…’
‘Έχουμε μισή καφέ οθόνη και μισή μπλε. Πόσο χειρότερα θα ήταν;’
Το χειρότερα ήταν να είναι όλη καφέ. Με τον ίδιο εκκωφαντικό ήχο απ’ το μεγαφωνάκι που ακουγόταν σαν κιθάρα Γερμανού μεταλά μαζί με ορχήστρα από πέντε βρεγμένες κόρνες νταλίκας. Επειδή είχαμε πέσει στα βουνά πιθανότατα καταπλακώνοντας και την χαριτωμένη κορούλα του βοσκού. Ο Στάθης επέμενε ότι όλοι οι μεγάλοι πιλότοι δεν είχαν κανέναν ηλίθιο δίπλα τους να κάνει ελεεινά σχόλια για τα γραφικά κι ότι αν ο Φον Ριχτχόφεν είχε εμένα δίπλα του αντί για να γίνει ο Κόκκινος Βαρώνος θα είχε καταλήξει σε ελεεινά αποκαίδια πάνω σε μια στάνη.
Οπότε αφού η πτήση είχε αποτύχει παταγωδώς ο Στάθης εμφάνισε το μυστικό του όπλο σε νέα δισκέτα-κρεατόπιτα, κοιτάζοντας γύρω γύρω σαν τη Μάτα Χάρι. ‘Τσόντα.’
Αυτό μάλιστα. Σε μια εποχή που πιστεύαμε ότι όλες οι γυναίκες είχαν μαύρα τσιρότα στο στήθος γιατί έτσι τις βλέπαμε στα ΠΡΟΣΕΧΩΣ, το να έχεις τσόντα, τη δική σου γυναίκα μέσα στη δική σου δισκέτα κρεατόπιτα ήταν όπως και να το κάνεις από τα πιο κουλ πράγματα από το Άλφα του Κενταύρου μέχρι εδώ.
Περιμέναμε τόσο να φορτώσει η τσόντα όσο να βλέπαμε τρεις ταινίες αλλά η τεχνολογία όπως μου εξήγησε ο Στάθης θέλει θυσίες. Με τα πολλά εμφανίστηκε στην οθόνη ένα γραφικό που έμοιαζε πιο πολύ με εξομοιωτή πτήσης απ΄ότι το προηγούμενο.
‘Ρε συ τι ειν’ αυτά τα καντράν;’ ‘Τα τέτοια της ρε.’ ‘Και το κόκπιτ;’ ‘Το τέτοιο της ρε, ποιο κόκπιτ;’ ‘Ποια τα τέτοια της και το τέτοιο της ρε, αυτό μοιάζει πιο πολύ με Τσέσνα απ’ ότι το προηγούμενο.’ ‘Είσαι ηλίθιος! Δεν ξέρεις πως είναι οι γυμνές γυναίκες άσχετε!’ ‘Άμα είναι έτσι τα τέτοια τους και το τέτοιο τους θα πάω σε μοναστήρι.’ ‘Να πας! Κάτσε να δεις τώρα τι κάνει άμα πατήσω αυτό το κουμπί.’
Ξαφνικά το κόκπιτ και τα καντράν άρχισαν να κουνιούνται σε ένα ρυθμό που μου ήταν παντελώς αδύνατο να ακολουθήσω και στο τέλος ακούστηκε ο ΙΔΙΟΣ ακριβώς ήχος του Γερμανού μεταλά – νταλικέρη.
Στην αγνή εφηβική μου ψυχή αυτή η συνάντηση άφησε βαθιές ουλές. Για αρκετό καιρό δεν μπορούσα να δω Τσέσνα χωρίς να φανταστώ μια Γερμανίδα να οδηγεί μια νταλίκα πατώντας πέντε κόρνες, και δε μπορούσα να δω νταλίκα χωρίς να σκεφτώ μια γυμνή αεροπόρο να παίζει με τα καντράν του αεροπλάνου ενώ έπεφτε, πράγμα που εξηγεί τώρα που το σκέφτομαι και πολλά άλλα πράγματα.
Ήταν μια μαγική στιγμή που μου είχαν χαρίσει τα ‘μπλιμπλίκια’ του παρελθόντος στην πιο πρώιμη τους μορφή….
Λάζαρος Αλεξάκης
Δεύτερο απόσπασμα για σήμερα, του πονήματος μας που σας δίνουμε μια γεύση σε αποκλειστικότητα. Κι αυτό θα το βρείτε λόγω θεματολογίας κυρίως, στην υπό – κατηγορία μας «SUGAR MOUNTAIN».
Το πιο πάνω κείμενο(και όλα όσα φέρουν την υπογραφή των Λάζαρου Αλεξάκη και Γιώργου Κοσκινά – συντάκτες wolf67 & gkosk), αποτελεούν τμήμα του νέου βιβλίου των Λάζαρου Αλεξάκη και Γιώργου Κοσκινά, που πρόκειται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Αιγόκερως και είναι κατοχυρωμένο πνευματικά τόσο στους δημιουργούς, όσο και στον εκδοτικό οίκο που έχει την αποκλειστική εκμετάλευση των δικαιωμάτων του. Δημοσιεύεται με σύμφωνη γνώμη των δημιουργών και του εκδότη. Κάθε εκμετάλευση ή αντιγραφή, μέρους ή ολοκλήρων των κειμένων, χωρίς την συγκατάθεση των πιο πάνω, επισύρει ντις προβλεπόμενες από τον νόμο κυρώσεις, σύμφωνα με το Ελληνικό σύνταγμα και το Ευρωπαικό.
Comics Trades! 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.