Ο ΜΟΝΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΜΕΔΙΟΚΑ

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια κλασική ιστορία με το Μίκυ Μάους, η οποία δεν έπαψε ποτέ να είναι επίκαιρη. Πρόκειται για την ιστορία ο μονάρχης τής Μεδιόκα, γραμμένη από τον Ted Osborne και σχεδιασμένη από τον Floyd Gottfredson. Η ιστορία πρωτοκυκλοφόρησε το 1937 στις αμερικανικές εφημερίδες υπό μορφή στριπ και έχει τύχει πολυαρίθμων επανεκδόσεων. Η ιστορία, ξανασχεδιασμένη από τον Bill Wright, ώστε να μπορεί να τυπωθεί καλύτερα σε μορφή κόμικς, κυκλοφόρησε και στη χώρα μας, στα μεγάλα Μίκυ 56–60, στο Σούπερ Μίκυ 4 και στα Κόμιξ 127–132, απ’ όπου και οι περισσότερες εικόνες σ’ αυτό το άρθρο.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Στο μικρό βασίλειο τής Μεδιόκα, οι σπατάλες τού βασιλιά Μιχαήλ 14^ου έχουν οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας, καθώς κανείς πλέον δεν τους δανείζει. (Σας θυμίζει κάτι αυτό;) Ανακαλύπτοντας ότι ο Μιχαήλ είναι φτυστός ο Μίκυ, δύο υπουργοί συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο να προτείνουν στο Μίκυ να αντικαταστήσει το Μιχαήλ για ένα διάστημα, μέχρι να επανορθωθούν τα οικονομικά τής χώρας. Διστακτικά, ο Μίκυ και ο Μιχαήλ δέχονται, και ο Μίκυ αναλαμβάνει καθήκοντα βασιλιά. Παίρνοντας ζεστά το ρόλο του, παρακάμπτει τους υπουργούς και, προβαίνοντας σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, κατορθώνει να διορθώσει την οικονομία, ώστε να μπορέσει η Μεδιόκα, όπως θα λέγαμε σήμερα, να ξαναβγεί στις αγορές.

Πάνω που είναι έτοιμος ο Μίκυ να γυρίσει πίσω, ο δούκας Βάρελοτ, ο πρώτος στη σειρά διαδοχής και ο οποίος επιβουλεύεται το Μιχαήλ, ανακαλύπτει την αντικατάσταση, απαγάγει το Μιχαήλ, και εκβιάζει το Μίκυ να παραιτηθεί, σαν Μιχαήλ, υπέρ του Βάρελοτ. Με τη βοήθεια τής Μίννι, που είχε ακολουθήσει τους απαγωγείς τού Μιχαήλ, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το Μίκυ, ο Μιχαήλ ελευθερώνεται, η συνωμοσία ξεσκεπάζεται, και ο Μίκυ επιστρέφει, αφήνοντας το Μιχαήλ να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του, που λίγο έλειψε να αναγκαστεί να την παντρευτεί ο Μίκυ!

Η ιστορία βασίζεται στην ταινία The Prisoner of Zenda τού 1937, με τους Ronald Colman, Madeleine Carroll και C. Aubrey Smith.

Παραλληλισμοί με την πραγματικότητα

Γιουγκοσλαβία

Στη Γιουγκοσλαβία, η ιστορία άρχισε να δημοσιεύεται το 1937 στην εφημερίδα Politika. Όταν, όμως, έφτασε στο σημείο όπου ο Βάρελοτ άρχισε να οργανώνει εξέγερση εναντίον τού Μιχαήλ, αυτό θεωρήθηκε ότι αναφερόταν στον πρίγκιπα Παύλο, που ήταν αντιβασιλεύς, όσο ο ανιψιός του, Πέτρος Β’ ήταν ανήλικος. Η ιστορία κόπηκε, και ο δημοσιογράφος τών New York Times, που έστειλε ανταπόκριση για το περιστατικό, απελάθηκε!

Ελλάδα

Ας περάσουμε, όμως, στα καθ’ ημάς, καθώς η Μεδιόκα θυμίζει εκπληκτικά την Ελλάδα!

Ήδη είπαμε ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας:

Η χώρα καταρρέει και δεν την εμπιστεύεται κανείς, σύμφωνα με την εκδοχή τού Κόμιξ…

…ή έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει και δεν μπορεί πλέον να δανειστεί, σύμφωνα με την αρχική εκδοχή.

Όποια εκδοχή και να διαλέξετε, θυμίζει Ελλάδα!

Η λύση, που είχαν επιλέξει οι κυβερνώντες, ήταν η εξοντωτική φορολογία και η ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων:

Κι’ αυτό κάτι μας θυμίζει!

Ο Μίκυ, λοιπόν, προχωρά στις ακόλουθες μεταρρυθμίσεις:

Φορολογικές ελαφρύνσεις για ενίσχυση της καταρρέουσας παραγωγής.

Επαναφορά τής φορολογίας σε λογικά επίπεδα, ώστε να μπορεί ο κόσμος να συνεισφέρει στα έσοδα τού κράτους…

…με παράλληλη μείωση των κρατικών εξόδων…

…αρχίζοντας από τους αδικαιολόγητα υψηλούς μισθούς όσων κατέχουν υψηλές θέσεις στο δημόσιο!

Φυσικά, ο αρχηγός τού κράτους δίνει ο ίδιος το καλό παράδειγμα, περικόπτοντας τα προσωπικά του έξοδα.

Τέλος, μείωση του υπεράριθμου προσωπικού στο δημόσιο, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για άλλους σκοπούς…

…φροντίζοντας, όμως, οι υπεράριθμοι αυτοί να μπορούν να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, του οποίου η επανόρθωση ξεκίνησε πρώτη, προς όφελος όλων.

Το 1937, τα παραπάνω ήταν προφανή για τα παιδιά, που διάβαζαν την ιστορία, ώστε η μη εφαρμογή τους να είναι πηγή για αστεία. Ογδόντα τόσα χρόνια μετά, αυτά μάλλον δεν θεωρούνται πια προφανή ούτε για τους μεγάλους, αφού ούτε καν συζητούνται, ενώ οι λίγοι, που τολμούν να τα προτείνουν, θεωρούνται γραφικοί και περιθωριακοί. Σίγουρα χρειάζονται να γίνουν πολύ περισσότερα για να σωθεί, αν πια σώζεται, ο τόπος, και δεν είναι εδώ ο χώρος να τα συζητήσουμε. Ας κάνουμε όμως μια παραίνεση στους πολιτικούς μας, που είναι τόσο σοβαροί, ώστε να κυκλοφορούν με κοστούμι μέσα στο κατακαλόκαιρο, να αφήνουν πότε-πότε τη σοβαρότητα κατά μέρος, επιτρέποντας στον εαυτό τους να διαβάσει κανένα Μίκυ Μάους. Πού ξέρουν, μπορεί εκεί να βρουν καμιά καλή ιδέα!

Τα κείμενα αυτών των αφηγήσεων βρίσκονται εδώ.

Σήμερα ψηφίζουμε!

Σήμερα, που έχουμε εκλογές, σκέφτηκα να σας μεταφέρω πίσω στο χρόνο, στις πρώτες εκλογές τής μεταπολίτευσης, να θυμηθούμε τα παλιά, τότε που η καινούργια δημοκρατία μας έκανε τα πρώτα της βήματα.

Αγγαρεύουμε, λοιπόν, τον Τσακ, να πιλοτάρει τη χρονομηχανή για δεύτερη φορά, αυτό το Σαββατοκύριακο, και ξεκινάμε. Γυρίζουμε τη μανιβέλα, ανεβοκατεβάζουμε την τρόμπα τού ποδηλάτου, τραβάμε την αλυσίδα από το καζανάκι (είσαι σίγουρος, Τσακ, ότι έτσι ξεκινάει η χρονομηχανή;) και…

…ΠΛΑΤΣ! Το ημερολόγιο δείχνει 17 Νοεμβρίου 1974, πρώτη επέτειο της εξέγερσης τού Πολυτεχνείου. Ανατολή ηλίου 7:07, δύση ηλίου 17:12. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τού Αγίου Γρηγορίου τού Νεοκαισαρείας, τού θαυματουργού. Μετά από επτά χρόνια, ξαναέχουμε εκλογές!

Κάτι τόσο σημαντικό, έπρεπε να φροντίσω να το θυμάμαι. Έβαλα, λοιπόν, τη μητέρα μου να μου φέρει ψηφοδέλτια από το εκλογικό τμήμα. Όσα θα πετούσε, συν ένα τού κόμματος, που ψήφισε, από τα σκουπίδα. Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά, να τα θυμηθούμε.

Μια και ήρθαμε στο 1974, δεν πάμε να δούμε και το δημοψήφισμα;

Κρακα-κρούκα-φλαπ-φλαπ…

…ΠΛΑΤΣ! Το ημερολόγιο δείχνει τώρα 8 Δεκεμβρίου 1974. Ανατολή ηλίου 7:28, δύση ηλίου 17:05. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τού Οσίου Παταπίου. Έχουμε δημοψήφισμα, το πρώτο και, μέχρι στιγμής, τελευταίο δημοψήφισμα μετά τη μεταπολίτευση. Επιλέγουμε τη μορφή τού πολιτεύματος, και οι επιλογές είναι δύο:

και

Ένα χρόνο πριν, είχαμε κι’ άλλο ένα δημοψήφισμα. Μια και κάναμε τον περισσότερο δρόμο, ας πάμε να το δούμε κι’ αυτό!

Κρακα-κρούκα-φλαπ-φλαπ…

…ΠΛΑΤΣ! Το ημερολόγιο δείχνει 29 Ιουλίου 1973. Ανατολή ηλίου 5:25, δύση ηλίου 19:37. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Καλλινίκου τού Μάρτυρος. Και σήμερα δημοψήφισμα έχουμε, μόνο που δεν ξέρουμε τι ακριβώς ψηφίζουμε. Οι επιλογές, πάντως, είναι ΝΑΙ και ΝΑΙ ΟΧΙ.

Καιρός, όμως, να γυρίσουμε πίσω. Ελπίζω να βρήκατε ενδιαφέρον το ταξιδάκι μας στο παρελθόν!

ΣΤΑΛΠ…παλφ-παλφ-ακύορκ-ακάρΚ! Το ημερολόγιο λέει και πάλι 6 Μαΐου 2012. Ανατολή ηλίου 6:23, δύση ηλίου 20:21. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τού Αγίου Ιώβ τού Προφήτου, του Δικαίου. Ο Τσακ λέει: σήμερα είναι ίσως οι πιο σημαντικές εκλογές μετά από αυτές που μόλις επισκεφθήκαμε. Μην παραλείψετε να πάτε να ψηφίσετε. Υπάρχουν 32 συνδυασμοί που διεκδικούν την ψήφο σας, και αποκλείεται να μη σας εκφράζει κανένας, τουλάχιστον εν μέρει. Εγώ πήγα και ψήφισα. Εσείς θ’ αφήσετε εμένα ν’ αποφασίσω για σας;

Οικονομικές αναλύσεις και ο φουτουρισμός των Μίκυ Μάους ή απλά SPACE FOR SALE!

του Velle

Ένας Έλληνας, ο Πέτρος Διαμαντής (Peter Diamandis υπεύθυνος για τις πρώτες ιδιωτικές διαστημικές πτήσεις), είχε την εξής πρωτοποριακή ιδέα:

Α) Να εγκατασταθεί ένα τηλεσκόπιο στο διάστημα (χωρίς παρεμβολές της γήινης ατμόσφαιρας είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό εργαλείο παρατήρησης),

Β) Να παρακολουθηθούν 8900 αστεροειδείς για 5 έτη,

Γ) Να αναπτυχθούν σε αυτό το χρόνο 2 σειρές ρομποτικών δορυφόρων που θα ταξιδέψουν στο διάστημα και θα παρακολουθήσουν-εκτιμήσουν (επί σειρά ετών) σε μακρινούς και κοντινούς αστεροειδής τα αποθέματα πολύτιμων μετάλλων τους,

Δ) Και το 2025 πια, που θα έχει εγκατασταθεί-ολοκληρωθεί στο φεγγάρι η ανάπτυξη εξορυκτικής τεχνολογίας, η εμπορική εκμετάλλευση των διαστημικών μεταλλευμάτων θα είναι γεγονός.

Πώς ακριβώς;

Ε) Θα αποσταλούν στο διάστημα ΄΄βραχορουφήχτρες΄΄ σαν της φωτογραφίας (σε αυτήν βλέπουμε και τον Έλληνα mastermind της ιδέας), που θα απορροφούν τους αστεροειδείς με τα πλούσια κοιτάσματα και θα τους μεταφέρουν στο φεγγάρι για επεξεργασία.

Το κόστος του project (http://www.planetaryresources.com/mission/): 2,6 δις δολλάρια…

Ίσως εξωφρενικό κόστος, ίσως και το project εξωπραγματικό, ως ιδέα πάντως είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Ο καπιταλισμός απαιτεί κέρδη. Τα αποθέματα της Γης από υλικά-αγαθά είναι πεπερασμένα. Πολύτιμα μέταλλα σαν την πλατίνα, παλλάδιο, ρουθήνιο, όσμιο, ιρίδιο, ρόδιο, που είναι αναγκαία για τη βιομηχανία (κυρίως τεχνολογίας και ιατρικού εξοπλισμού) είναι ολοένα δυσκολότερο να εντοπιστούν και η εκμετάλλευσή τους δαπανηρή και ενεργοβόρα.

Σε μια παγκόσμια οικονομία μάλιστα, που σήμερα μοιάζει να θέλει να θυσιάσει τον άνθρωπο για το κέρδος, ίσως είναι και μια λύση που υπόσχεται πλούτη για όλους. Τα πάντα θα βρίσκονται εκεί ψηλά για όλους, σαν μάννα εξ ουρανού, και άσχετα από προσπάθειες μονοπωλίων και πρακτικών προωθούμενων από την απληστία, όλοι θα έχουν εν τέλει το μερίδιό τους.

Αλλά και πάλι, φαίνεται ανέφικτο ένα τέτοιο φιλόδοξο σχέδιο. Κανονικά, σύσσωμος ο επιχειρηματικός-επιστημονικός κόσμος (ακόμα και ο μέσος αναγνώστης) θα γελούσε με την τόλμη του εγχειρήματος.

Αλλά τελικά δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Μαζί με τον Πέτρο Διαμαντή  (καθόλου τυχαίο όνομα έτσι; Και πέτρα και διαμάντι συνδυάζει!) βρίσκεται συσπειρωμένη μια ομάδα που θα έβαζε σε σοβαρές σκέψεις: (http://www.planetaryresources.com/team/)

Συνιδρυτής της εταιρείας είναι ένας αεροναυπηγός, ο οποίος βοήθησε τον Έλληνα συμπατριώτη μας με την εταιρεία διαστημικών ταξιδιών Space Adventures (http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Adventures), ο Eric Anderson.

Η Planetary Resources έχει επίσης για διευθυντές δύο από τους τεχνικούς της NASA που υπήρξαν υπεύθυνοι για το Mars Rover στον Άρη, τον Chris Lewincki και τον Chris Voorhees.

Επίσης υπάρχει κι ένα επιτελείο συμβούλων, μέσα στους οποίους συναντάμε τον γνωστό σκηνοθέτη και εξερευνητή των βυθών James Cameron.

Χρηματοδότες μάλιστα της εταιρείας είναι οι τρεις κεφαλές της Google, Eric Schmidt, Larry Page, K. Ram Shiram , καθώς και ο πολυεκατομμυριούχος Ross Perot Jr., ο πρώην επικεφαλής της Goldman Sachs, ο οποίος διετέλεσε και υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, ο John Whitehead και άλλοι.

Δεν φαίνονται καθόλου τυχαίοι όλοι αυτοί οι συντελεστές.

Επίσης αναφέρεται από τις κεφαλές της εταιρείας ότι θα ακολουθήσουν σύντομα κι άλλοι επενδυτές όπως ο Richard Branson της Virgin, o Jeff Bezos της Amazon, ο Paul Allen της Microsoft και ο Elon Musk της Tesla Motors.

Κάποιοι λοιπόν πιστεύουν στην ιδέα και ποντάρουν σε αυτήν. Και τι τρελή που ακούγεται, ακόμα και όταν έχουν παρελάσει μπροστά απ’ τα μάτια μας τόσα καθόλου τυχαία ονόματα;

Σύμφωνα με τα λόγια του πασίγνωστου φυσικού Michio Kaku (http://en.wikipedia.org/wiki/Michio_Kaku) στο κανάλι ABC «…η Planetary Resources έχει το σωστό μείγμα ΄΄τρέλας και μεγαλοφυίας΄΄ για να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο έργο, τόσο τεχνολογικά όσο και χρηματοδοτικά…»

Όμως πώς σκέφτηκε το όραμά του ο Διαμαντής;

Ίσως από το μυθιστόρημα: «Ο άνθρωπος που πούλησε το Φεγγάρι» του Robert Heinlein (http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Heinlein).

Ίσως όμως και από κάτι άλλο που είναι πιο κοντά στα πλάνα της Planetary Resources. Tολμώντας βέβαια να μαντεύσουμε (καθαρά και μόνο) ότι πράγματι υπήρχε κάποια επιρροή, εννοούμε αυτό:

Είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου μας, διαβάζοντας τα παραπάνω. Ένα κόμικ λοιπόν μοιάζει να αναδεικνύεται επίκαιρο σαν τις προφητικές προβλέψεις του Ιουλίου Βερν για αλλόκοτες εξωτικές εφευρέσεις του τότε (αλλά τις τόσο δεδομένες για το σήμερα).

Γενιές και γενιές παιδιών παγκοσμίως έχουν διαβάσει ιστορίες σαν το ΄΄Ολόχρυσο Φεγγάρι΄΄, έχουν ονειρευτεί ότι βρίσκονται μαζί με τους ήρωες σε αυτήν τη διαστημική επιχείρηση, έχουν ευχηθεί να ήταν αληθινές…

Ίσως ο Πέτρος Διαμαντής να τα κατάφερε σε αυτό το τελευταίο και να ενσαρκώνει τον Κύρο Γρανάζη του σήμερα.

Κι αν κάτι τέτοιο είναι αλήθεια, δεν αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι τα Μίκυ Μάους δεν είναι τυχαία αναγνώσματα;

Μόνο και μόνο επειδή οι νέες ανακαλύψεις/εφευρέσεις/ιδέες του σήμερα αποτελούν για πολλούς επιβεβαίωση για όσα διαβάσανε χθες στα Μίκυ Μάους, πρέπει να αναφέρουμε για πολλοστή φορά ότι η δουλειά της Ντίσνεϋ αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι του πολιτισμού μας.

Και αλήθεια, τι άλλο μπορεί να περιμένουμε από το μέλλον και μπορεί να το διαβάζουν ήδη τα παιδιά μας στα Μίκυ Μάους του σήμερα;

Ευχόμαστε στον Έλληνα-Κύρο Γρανάζη Πέτρο Διαμαντή και την ομάδα του να λύσει εύκολα όλες τις τεχνικές δυσκολίες του ζητήματος, αλλά πιο πολύ τους ευχόμαστε το ακόλουθο:

Να γίνουν ο καταλύτης που θα μετατρέψει το ΄΄κέρδος΄΄ με τη σημερινή ατομικιστική έννοια, που του έχει αποδοθεί, σε ΄΄κέρδος για την ανθρωπότητα΄΄.

(Αν πολύτιμα μέταλλα, ορυκτά καύσιμα, ουράνιο και λοιπές ύλες είναι τόσο σημαντικές, η υπεραφθονία τους δεν θα υποβαθμίσει την αξία που τους δίνεται σήμερα; Τι θα γίνει πλέον σημαντικό όταν από μέρη χωρίς ζωή μπορούμε να έχουμε ό,τι υλικό χρειάζεται για να ζήσουμε –υποννοώντας ακόμα και διαστημικά θερμοκήπια, όπως σίγουρα θα σκέφτονται αρκετοί αναγνώστες των Μίκυ Μάους που έχουν διαβάσει κάποια σχετική ιστορία με τον Ντόναλντ πρωταγωνιστή, αν θυμόμαστε καλά-).

Υ.Γ Να αναφερθεί ότι υπάρχει και κόμικ με το όνομα Space Adventures (Space Adventures (comics)).

Βασίλης Μαρκουίζος.