Ατάκες!

Ράσμους και …προφητικές καταστάσεις!

Αναπόσπαστο στοιχείο των περιπετειών κάθε κόμικς χαρακτήρα είναι οι γνωστές και δημοφιλείς σε όλους μας ατάκες τους, που συχνά συνοδεύουν επιφωνήματα έκπληξης, δυσάρεστης ή ευχάριστης. Ο κάθε ένας έχει τις δικές του και είναι πλέον κλασσικές και χαρακτηριστικές του ταμπεραμέντου του. Βέβαια, κάποιες φορές οι συναναστροφές με 1–2 φίλους φέρνουν και τις επιρροές, οπότε κανείς μας δεν ξαφνιάστηκε, όταν, επί παραδείγματι, είδε να χρησιμοποιούν τις ίδιες εκφράσεις και οι συνοδοιπόροι στις περιπέτειες του βασικού χαρακτήρα. «Πες μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι», δηλαδή. Επίσης, ανάλογα και με την ιδιότητα του κάθε ενός (επάγγελμα, π.χ.), διαμορφώνονταν και τα επιφωνήματα αυτά, κάτι που μπορείτε να δείτε και να θυμηθείτε σε αυτό το μίνι – αφιέρωμα. Αλλά, αρκετά με τον πρόλογο. Ο λόγος στους ίδιους τους ήρωες και τις ατάκες τους! Όποιος αξιότιμος συντάκτης επιθυμεί, μπορεί να συνεισφέρει στο αφιέρωμα αυτό.

Μπορεί να είναι χίλιες…

…κι άλλες χίλιες ακόμα…

…ή έστω κόκκινες, πάντως είναι αρκούδες!

Το ίδιο και τα ελάφια!

Βέβαια, υπάρχουν και τα… αστρονομικά!

Τα… θρησκευτικά!

Τα ινδιάνικα!

Τα… οικολογικά!

Διάφορες ανησυχίες!

Τα αρχαιο-Ελληνικά!

Τα γαστρονομικά!

Επιστημονικά και οικογενειακά!

τα… περίεργα…

Τα του… επαγγέλματος!

Τα ενδοξο-οικογενειακά!

Τα του δάσους…

Η ιατρική ορολογία!

και φυσικά τα αντιπροσωπευτικά!

Αποκλειστικά για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 79.

Το σημερινό μας καρέ προέρχεται από το όγδοο κεφάλαιο της σειράς η ιστορία τής τέχνης, με τίτλο η τέχνη τού μέλλοντος, όπως δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στα Μεγάλα Σήριαλ 47. Η ιστορία πρωτοδημοσιεύτηκε στη χώρα μας το 2012, στο Μίκυ Μάους 2412. Το σενάριο είναι του Roberto Gagnor και το σχέδιο είναι του Vitale Mangiatordi.

ι το σχέδιο είναι του Vitale Mangiatordi.

Δείτε όλα τα καρέ, που επιλέγουμε για σας κάθε Τρίτη, συγκεντρωμένα εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ 45. «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ»

Μικρή η φετινή μου συμμετοχή στις παρουσιάσεις των «Μεγάλων Σήριαλ», κι αυτό λόγω μιας περίεργης κατάστασης, που εξελίχθηκε κατά την απόκτησή τους. Είναι αυτά τα τραγελαφικά, που ζούμε καθημερινά, φίλτατοι… Ας μην σταθούμε όμως σε αυτά, καθώς ήδη έφτασαν και στα δικά μου χέρια, οπότε τα διαβάζω πλέον, για να σχολιάσω τις παρουσιάσεις τους από τον Κρίτωνα.

«Ιστορίες για Όσκαρ» δεν ξέρω αν είναι ή, έστω, αν μπορεί κανείς να τις περικλείσει σε μια τέτοια φράση, υπονοώντας το κινηματογραφικό του σεναρίου, αλλά και τον κεντρικό χαρακτήρα, του οποίου υποτίθεται ότι διαβάζουμε εδώ κάποιες ιστορίες. Το «Όσα παίρνει ο άνεμος», η κόμικς εκδοχή του κλασσικού μυθιστορήματος της Μάργκαρετ Μίτσελ, που μεταφέρθηκε με τεράστια επιτυχία στην μεγάλη οθόνη, από τους Βίκτορ Φλέμινγκ (σκηνοθεσία), και Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ(παραγωγή), είναι πράγματι στο κλίμα του τίτλου, στο 100%. Η ιστορία είχε δημοσιευτεί τον Μάρτιο του 1994 στο εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους, σε 5 τμήματα, ξεκινώντας από το τεύχος 1445.

http://coa.inducks.org/story.php?c=Qgr%2FMM+1445A

Με είχε κερδίσει από τότε, θυμάμαι, ειδικά με το έξοχο σκίτσο. Άριστη και σαν μεταφορά, με χιούμορ και ζωντάνια. Συνεπώς, χαίρομαι ιδιαίτερα που πλέον μπορεί να βρίσκεται σε ενιαία μορφή, ολοκληρωμένη και σε έναν από τους τόμους των «Μεγάλων Σήριαλ». Αντικειμενικά, όσο μπορώ, θα βάλω ένα 9,80! Έτσι για να μην λέει ο Κρίτωνας ότι βάζω όλο 10αρια στα κινηματογραφικά!

Κι αρχίζουμε να ξεστρατίζουμε… Ακολουθεί ο… Πλούτο και ο «κινηματογραφικός αστέρας», που είναι μια πανέξυπνη αστυνομική ιστορία με τους Μίκυ & Γκούφυ, αλλά και τον συμπαθέστατο τετράποδο φίλο τους να έχει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή της. Καλοσχεδιασμένη, με όμορφα καρέ στη φύση, ωραία και στρογγυλεμένα πρόσωπα στους χαρακτήρες, δεν γίνεται να πάρει κάτω από 9,50, παρά τις ενστάσεις του Κρίτωνα! Μια και λέμε για ενστάσεις, έχω κι εγώ μία. Ο Μίκυ, ο Γκούφυ και ο Πλούτο προέκυψαν από κάποιο πρόγραμμα ανταλλαγής ηρώων και μπήκαν στο τομάκι του Ντόναλντ; Ή, να το πω διαφορετικά. Γιατί δεν έμπαινε αυτή η ιστορία στον αντίστοιχο τόμο του Μίκυ;

Ο Φάντομ Ντακ και το «αστέρι του σινεμά» είναι μια από τις χειρότερα σχεδιασμένες ιστορίες που έχω διαβάσει εδώ και καιρό. Σαν να την σκιτσάρισαν με τα πόδια! Απαράδεκτος ο «δημιουργός» της. Άσχετα από αυτό και το σενάριο το βρήκα ανούσιο, έως δίχως λόγο ύπαρξης. Έλεγα αμάν να τελειώσουν οι σελίδες… Με το ζόρι 4 και πολύ που είναι.

Το «χαμένο φιλμ», τώρα, έχει πράγματι σχέση με το σινεμά και μάλιστα άμεση, έχει ζωντάνια και ανεκτικό προς καλό σενάριο. Το σκίτσο είναι καλό και αυτό. Συμπρωταγωνιστεί ο Σκρουτζ, σε σκηνοθετική μάλιστα καρέκλα, μήπως και ανεβεί η στάθμη λίγο του θησαυροφυλακίου. 8 βάζω εδώ, και πάμε στην τελευταία ιστορία.

Όπου έχουμε πάλι πρόγραμμα ανταλλαγής χαρακτήρων και τον Σούπερ Γκούφυ στο σύντομο και κακό, κατ’ εμέ, «Σούπερ Σταρ». Σενάριο για 2, μάλλον μαθητή πρωτοετή σε σχολή καλών τεχνών, σε κάποια εργασία που του έβαλε ο καθηγητής του. Το σκίτσο δεν είναι κακό, αλλά όταν βλέπει κανείς το βλέμμα εκείνο απορίας του Σούπερ Γκούφυ, όταν αντικρίζει το σημείωμα που του παραδίδει το ρομπότ, σου ‘ρχεται κάπως… Για την ιστορία, εδώ έχουμε ως είθισται σαν αντίπαλο τον Εμίλ Κόρακα. 8 κι εδώ, αν και νομίζω ότι πήγαινε και πιο χαμηλά…

Δεν έμεινα ικανοποιημένος από την επιλογή των ιστοριών. Υπήρχαν πολύ καλύτερες και φυσικά πολλές με τον Ντόναλντ, σε αυτό το ύφος πάντα, παλιότερες. Ούτε με βρήκαν σύμφωνο ο Μίκυ, ο Γκούφυ, ο Πλούτο και ο Σούπερ Γκούφυ, σε ένα τομάκι με τίτλο «Ιστορίες για Όσκαρ με τον Ντόναλντ»… Επειδή περιείχε τρεις καλές ιστορίες, θα δώσω ένα 8 σαν βαθμολογία, αλλά και μια προτροπή συνάμα. Ψάξτε λιγάκι περισσότερο, όταν κάνετε τέτοια θεματικά τομάκια.

Τις παρουσιάσεις τών καλοκαιρινών τόμων τού Μίκυ Μάους μπορείτε να τις διαβάσετε συγκεντρωμένες στην κατηγορία καλοκαίρι 2013.

Ευχαριστώ για ακόμη μια φορά τον Κρίτωνα, που σκανάρισε τις σελίδες και αυτού του τόμου.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «CHILDREN OF THE DAMNED» (1964)

Sequel του Village of the Damned, του 1962. Το φιλμ του Anton M. Leader παίρνει την σκυτάλη από τον προκάτοχό του και συνεχίζει σε ένα διαφορετικό μοτίβο. Τα ξεχωριστά παιδιά, με τις πολύ «ιδιαίτερες» ικανότητες, ξεφεύγουν για τα καλά από τα προγράμματα της Unesco και από τα παζλ και τα τεστ ευφυΐας. Προσπαθώντας να προστατέψουν το μυστικό τους, θα γίνουν θανάσιμοι κίνδυνοι για όσους επιχειρήσουν να μπουν στο διάβα τους…

Διαβάστε και αυτή την παρουσίαση, που κλείνει και το δεύτερό μας μέρος του αφιερώματος στα φιλμ της βρετανικής Χάμερ, στο Cine Oasis, όπως κάθε Δευτέρα.

Θα σταματήσουμε για ένα μήνα και κάτι και θα επιστρέψουμε ανανεωμένοι κινηματογραφικά, με ακόμη περισσότερα αφιερώματα, στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Να έχετε ένα δροσερό καλοκαίρι!

ΝΤΟΝΑΛΝΤ – ΤΕΥΧΟΣ 189

Και το «Ντόναλντ» βρίσκω ότι είναι σταθερά βελτιωμένο, σε σχέση με τα τεύχη των προηγούμενων 7–8 μηνών. Παρατηρώ μια πολύ καλύτερη επιλογή ιστοριών, τουλάχιστον από τον Απρίλη και έπειτα. Στο τεύχος Αυγούστου συνεχίζεται η δημοσίευση ωραίων σεναρίων, αλλά με μια μικρή ένσταση στα σκίτσα… Για να δούμε πιο κάτω γιατί.

Το «Ντόναλντ 24 ώρες», με τις δύο χαρακτηριστικές γκριμάτσες του ήρωά μας, που βλέπετε και στην αποσπασματική σελίδα, προδιαθέτει τον αναγνώστη για τους δύο διαφορετικούς τρόπους που μπορεί κανείς να τον συναντήσει στις σελίδες ενός κόμικς. Ένα θεότρελο 24ωρο, πέρα από κάθε πρόβλεψη ή σύλληψη, με καλεσμένους τους Φέθρυ, Γκαστόνε και τους Λύκους. Κάθε σελίδα και ένας άλλος Ντόναλντ! Το σενάριο είναι άψογο, αλλά το σκίτσο όχι. Να μην μπω σε διαδικασία αναλύσεων. Άλλωστε, εδώ απλά παραθέτουμε απόψεις και τίποτα παραπάνω. Προσωπικά δεν μου άρεσε, και σαν βαθμολογία θα δώσω ένα 8. Κρίμα, πάντως, να χαντακώνονται σενάρια από ανέμπνευστα σκίτσα – αγγαρεία…

Το «ψάρεμα της τύχης», από την άλλη, χωρίς να έχει τεράστιες αλλαγές προς το καλύτερο, πάντα σε σχέση με τα σκίτσα, είναι αρκετά καλύτερο, απλό, άμεσο και με φρεσκάδα. Εδώ ο δημιουργός καταθέτει άποψη, και φαίνεται ξεκάθαρα. Δεν μαϊμουδίζει, προσπαθώντας να πείσει κανέναν… Ντόναλντ και Γκαστόνε, σε έναν φοβερό διαγωνισμό ψαρέματος! Βαθμολογία 9.

Όσο για το «φρούτο με τις χίλιες γεύσεις» και τους Κύρο – Ντόναλντ, είναι κάπου στην μέση από όσα ανέφερα στις δύο πιο πάνω ιστορίες. Και στο σκίτσο και στο σενάριο. Ήθελα λίγο καλύτερα σχεδιασμένο τον Κύρο και περισσότερη λεπτομέρεια στα καρέ με τα τροπικά δέντρα. Ο λόγος, που οι δύο συμπολίτες οδηγούνται στις ζούγκλες, είναι η ιδέα του Κύρου για το φρούτο με τις πολλές γεύσεις, που αποκτάει από μια κάθε φορά που κάποιος τρώει κι από μια μπουκιά! Το φρούτο αυτό αποδεικνύεται μεγάλος μπελάς για τους δύο φίλους, αφού το τέρας απληστίας της πόλης (Σκρούτζ) θα τους στείλει στην Σενεπαπιάλη, για να βρουν… Παρασύρθηκα και παραλίγο αν σας πω όλη την ιστορία, της οποίας η βαθμολογία είναι 9.

Ικανοποιητικό λοιπόν και αυτό το τεύχος, και πλέον πάμε για το πρώτο φθινοπωρινό, σε ένα μήνα όμως, με τίτλο «Ο Ντόναλντ στρώνεται στην δουλειά»! Να το δούμε και να μην το πιστέψουμε!

Όλα τα τεύχη Ντόναλντ, που παρουσιάζουμε, βρίσκονται εδώ.

Αποκλειστικά για το Comics Trades

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .