«Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ» – ΣΤΑ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΑ ΤΟΥ «ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΟΥΜΠΟΥ»

Ίσως η δημοφιλέστερη όλων των θεματικών σειρών, που παρουσιάστηκαν στα οπισθόφυλλα της έκδοσης του εβδομαδιαίου «Μικρού Καουμπόι». Αρχικά βέβαια, γιατί στην συνέχεια την είδαμε και στα οπισθόφυλλα του «Μικρού Αρχηγού», αλλά και στο «Τόμπυ», ενώ επαναλήφθηκε και στον «Μικρό Καουμπόι», κι έτσι μπόρεσαν να την δουν κι άλλοι αναγνώστες, νεότεροι σε ηλικία, που δεν την είχαν προλάβει στην πρώτη της παρουσία. Υπήρχαν τμήματα της που δημοσιεύτηκαν μόνον στο «Υπερτεύχος Μικρός Καουμπόι», σαν ένθετα στις κεντρικές σελίδες και μάλιστα με την μορφή αφίσας, κι αυτά είναι ίσως τα δυσκολότερα για να βρεθούν στις μέρες μας, αν κάποιος σκεφτεί να ξεκινήσει με σκοπό να ολοκληρώσει αυτή την υπέροχη σειρά πορτρέτων. Η ιδέα και η υλοποίηση της, ανήκει στον Θέμο Ανδρεόπουλο και εκτός από έξυπνη, αποδείχτηκε ένα πολύ δυνατό χαρτί της έκδοσης του περιοδικού, που βοήθησε ώστε να καθιερωθεί, αφού οι αναγνώστες την αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνιση της. Πολλοί μάλιστα έκοβαν εκείνα τα οπισθόφυλλα, για να τα έχουν συγκεντρωμένα. Εδώ να καταθέσω μια προσωπική ένσταση. Αν είχε προβλεφτεί να μπουν σαν αφίσες στις κεντρικές σελίδες του περιοδικού, θα ήταν πολύ καλύτερα, δεδομένου ότι την δεκαετία του`70 δεν υπήρχαν scanner! Ακόμη, κάτι που θα ανέβαζε κατακόρυφα το ενδιαφέρον των αναγνωστών, θα ήταν και η ύπαρξη ενός άλμπουμ, για να τοποθετούνται εκεί τα πορτρέτα, όπως έκανε για παράδειγμα ο κ. Δραγούνης αν θυμάστε οι άνω των 40, με τον «Άτλαντα των Γνώσεων», στα οπισθόφυλλα των Ταρζάν, Κράνος, Τάνκς και Ρακάρ, πολύ παλιότερα(δείτε σχετική παρουσίαση της σειράς αυτής). Ας αφήσουμε κατά μέρος όμως τα «αν» και ας περάσουμε σε αυτά που έγιναν. Η σειρά «Η παρέλαση των Ηρώων του Φαρ Ουέστ», περιείχε τα πορτρέτα όχι μόνον των κεντρικών χαρακτήρων, που πρωταγωνιστούσαν στις ιστορίες του περιοδικού, αλλά και πολλά ακόμη πρόσωπα της Άγριας Δύσης, άλλα υπαρκτά και άλλα μυθικά, όπως και άλλους χαρακτήρες των ιστοριών, όπως για παράδειγμα τους γονείς των μελών της «θρυλικής τετράδας». Στην δε δεύτερη από το τέλος σελίδα, δημοσιεύονταν ένα κείμενο που αφηγούνταν κάποια βιογραφικά στοιχεία του καθενός. Η αρχή όλων, έγινε στα 4 πρώτα τεύχη του «Υπερτεύχους Μικρού Καουμπόι», με ισάριθμα πορτρέτα και ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο εβδομαδιαίο περιοδικό των εκδόσεων «Μονόκερως», από το τεύχος 297, για να ολοκληρωθεί στο 364. Δηλαδή, 67 πορτρέτα στον «Μικρό Καουμπόι» και 4 στο «Υπερτεύχος», συν κάποια ακόμη που μπήκαν στην έκδοση του δεύτερου, σε δεύτερη δημοσίευση και μεγαλύτερο σχήμα, όπως είπαμε πιο πάνω. Στην υπό – κατηγορία μας «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ», μπορείτε αρχικά να δείτε 5 από αυτά, καθώς και μια πλήρη τους καταγραφή, ανά τεύχος και χαρακτήρα, έτσι όπως κυκλοφόρησαν στην πρώτη εμφάνιση στα οπισθόφυλλα του «Μικρού Καουμπόι», για να ξέρετε τι να ψάχνετε και που! Όλα αυτά, είναι απόσπασμα του βιβλίου μου για την έκδοση του «Μικρού Καουμπόι», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Αιγόκερως» και το οποίο μπορείτε φυσικά όσοι ενδιαφέρεστε, να το αποκτήσετε! Τα διαθέσιμα αντίτυπα του, βρίσκονται στην υπό – κατηγορία «ΔΙΑΦΟΡΑ». Σταδιακά δε, θα εμπλουτίσουμε με ακόμη περισσότερα οπισθόφυλλα το άρθρο αυτό, ενώ ολοκληρωμένη την σειρά θα έχετε την δυνατότητα να την δείτε, στο Time Bandits(μαζί και τα βιογραφικά στοιχεία της προτελευταίας σελίδας, για τον κάθε χαρακτήρα), όπως και πολλές ακόμη παρόμοιες.

http://wp.me/PKxow-1jV

Leonard Skinner

Καθηγητής γυμναστικής σε σχολείο του Αμερικάνικου Νότου το 1970.
Δεν είναι και το πιο αναγνωρίσιμο όνομα εκτός κι αν διαβαστεί όπως ‘μεταλλάχτηκε’ αργότερα.

Lynyrd Skynyrd.

Όταν τα ιδρυτικά μέλη έψαχναν όνομα για τη μπάντα τους πέρασαν από τα One Percent και Noble Five πριν καταλήξουν στο Leonard Skinnerd για να τον κοροιδέψουν.Από τότε πέρασαν πολλές αλλαγές, άλλαξαν πολλά μέλη, με ένα γερό πυρήνα πάντα σταθερό με τους Rossington, Collins και Van Zandt.

Έγιναν γνωστοί ειδικά μετά το ’73 καθώς άνοιγαν στην περιοδεία των Who με τίτλο Quadrophenia.

Αυτό όμως δεν είναι ένα κομμάτι που αφορά τη μπάντα.

Αφορά ένα κομμάτι με πολύ ιδιαίτερη αξία για μένα, ένα κομμάτι που πάντα με κάνει ν’ ανατριχιάζω, είναι χαλαρά στο top ten των κομματιών-που-ακούς-πιωμένος.

Αν υπάρχει αυτό που λέγαμε ψαρωμένοι τότε με τις γεμάτες σπυράκια φάτσες μας ‘ύμνος του ροκ’, αυτό βάζει σοβαρή υποψηφιότητα.

If I leave here tomorrow
Would you still remember me?

Ζωγραφίζουν πραγματικά, με τo slide στην Gibson Explorer να κάνει αγγέλους. Ξεκινάει απαλά, γλυκά και συνεχίζει με μια απίστευτη ποίηση να σε απογειώνει, καταλήγοντας σε μια σαμανιστική κιθαριστική νιρβάνα χωρίς προηγούμενο.

Ο νότος δε χρειάζεται τον Jimmy Page γιατί πετάει μέχρι τον ουρανό με τα δικά του φτερά.

Oregon

Έψαχνα για αρκετη ωρα για να βρω καποιο ηχητικο δειγμα σε βιντεο ή κατι αλλο.

Τους Oregon τους ειχα συναντήσει σε ενα απο κεινα τα πολυωρα ψαξιματα σε δισκαδικα. Εκεινη η εποχη ηταν παραδεισος. Ανοιγαμε 2 μπυρες με το Μανωλη, τον ιδιοκτητη και βαζαμε στο πικαπ οτι φαινοταν ενδιαφερον. Οτι μ αρεσε το βαζαμε στην ακρη και το χρωστουσα επ’ απειρον. Οτι λεφτα ειχα στα βινυλια πηγαινανε.

Εκει λοιπον ακουσα και πρωτη φορα Oregon χωρις να ξερω οτι αναμεσα τους ήταν ο ‘πολυς’ Colin Walcott. Σιταρ, ομποε, ακουστικες κιθαρες, σαξοφωνο, κοντραμπασο, βιολοντσελο, πραγματικα αναριθμητα στη συνθεση τους σχηματα στο τι χρησιμοποιουσαν.

Ξεκινησαν το 60 απο δυο φοιτητες του Oregon τους Ralph Towner και Glenn Moore με επιρροες απο Bill Evans μεχρι βραζιλιανικη μουσικη. Με τεραστιες σπουδες διπλα σε μεγαλους οπως ο Dexter Gordon. Oταν ηρθε μαζι τους ο Walcott που επαιζε απο ταμπλα μεχρι σιταρ αρχισε να δενει το πραγμα. Επαιζαν 10 χρονια μαζι, με πειραματισμους ατελειωτους μεχρι που εκαναν το ντεμπουτο τους το 71. Οι διακρισεις ακολουθουσαν η μια την αλλη, ενα αλμπουμ τους μπηκε στα 100 καλυτερα Jazz albums.

Το 84 ο Walcott σκοτωνεται σε τροχαιο ατυχημα. Η συνθεση αλλαζει με την προσθηκη εκπληκτικων κρουστων του Ινδου Trilok Gutru.

Η μουσικη τους ειναι οπως και τ’ ονομα τους εξαιρετικα απλη. Καμια σχεση με την τζαζ που γινεται ανυποφορη μετα τα πρωτα 5 λεπτα. Απιστευτα λυρικος και δεμενος ηχος. Βρηκα ενα οχι ιδιαιτερα αντιπροσωπευτικο δειγμα τους, εχουν γραψει αρκετα καλυτερα, αλλα δινει μια καλη γευση…

a funk`n`space paper baxalo is coming….

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ «TIME BANDITS» ΔΙΑΚΤΙΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΟΥΣ!!!

ΤΑ ΚΟΜΙΚΣ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΤΕ ΔΕΙ ΩΣ ΤΩΡΑ!

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΘΕΛΑΤΕ!

ΣΥΝΤΟΜΑ…

ΜΑ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ…

ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ…

«ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ – ΚΑΡΑΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ»

Σχεδόν ταυτόχρονα με τα «Μαθήματα Καράτε», ο «Μικρός Αρχηγός» ενίσχυσε ακόμη περισσότερο(αρχικά είχαν ξεκινήσει να δημοσιεύονται στον «Μικρό Καουμπόι», μια δεκαετία ενωρίτερα), την θεματολογία του σχετικά με τις πολεμικές τέχνες, εντάσσοντας και την «Αυτοάμυνα Καράτε», όπου όπως έλεγε και στον υπότιτλο, επιμελούνταν ο ίδιος ο «Τζίμ Άνταμς», ή καλύτερα αυτός που τον ντουμπλάριζε στις επικίνδυνες σκηνές, ο γιατρός Δίκαιος! Εδώ τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά, σε σχέση με τα «Μαθήματα Καράτε». Η σελίδα ήταν μια, με απόσπασμα από τις σελίδες του Γαλλικού Dr. Justice, όπου απομονώνονταν μια σκηνή στην οποία ο ήρωας επιδείκνυε τις γνώσεις του πάνω στο τζούντο, ενώ όλα αυτά συνήθως λάβαιναν χώρα στο οπισθόφυλλο, το οποίο μάλιστα επιχρωματίζονταν από τον κ. Ραμπατζή! Έτσι, ο Δίκαιος ή Τζίμ Άνταμς, ή Δημήτρης Αδαμόπουλος, εικονίζονταν στα σιέλ, τα κίτρινα, ή ακόμη και τα ροζ! Μπορείτε να δείτε ακόμη περισσότερες χαρακτηριστικές τέτοιες σελίδες, στην υπό – κατηγορία «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ», ενώ και εδώ θα σας δώσουμε μελλοντικά την δυνατότητα, να κατεβάσετε ένα αρχείο εικόνας, με πολλές περισσότερες επινοήσεις και προτάσεις, για σωστή χρήση του τζούντο. Αναμείνατε σχετικά.

http://wp.me/PKxow-1jV