ΜΠΙΝΓΚΟ – «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ»

Τελευταίο άρθρο πριν την αναχώρηση μου για Αθήνα και πρώτο μιας νέας εβδομάδας, είπα να είναι κάτι από αυτά που μένουν και μπορεί κανείς να τα διαβάσει όσες φορές επιθυμεί!Όχι τόσο σαν άρθρο καθ` αυτό, αλλά σαν …ένθετο στο περιεχόμενο του! Διαβάστε και θα καταλάβετε περισσότερα.

Αυτή τη φορά θα σας πάμε στις εκδόσεις του κ. Δραγούνη, της θρυλικής Πηδάλιο Πρες και στις μέρες των εκδοτικών πειραματισμών, που  κάποιες από αυτές οδήγησαν και στην έκδοση ενός βραχύβιου κόμικς, που άφησε μόλις 4 τεύχη πίσω του! Ήταν το Μπίγκο, για όσους θυμούνται εκείνες τις κυκλοφορίες περιοδικών. Μια περίπτωση με πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και αρκετά κοντά στην εποχή που κυκλοφόρησε στη χώρα μας, αφού δεν είχε μεγαλύτερη απόκλιση από μια πενταετία. Γαλλικό δημιούργημα και αυτό, για το οποίο θα πούμε περισσότερα(και για τον δημιουργό του), σε κάποια από τις προσεχείς μας έρευνες επάνω στα εικονογραφημένα. Δυναμικό σαν δομή και στήσιμο, με μια διαφορετική φιλοσοφία όμως να επιχειρεί να περάσει προς τα έξω(στον αναγνώστη), πιο κοντά στην ειρηνική διευθέτηση των όποιων διαφορών προκύπτουν από τη καθημερινή επιβίωση των ανθρώπων των πόλεων και του μοντέρνου τρόπου ζωής, παρά στην χρήση βίας αυτής καθ` αυτής, έστω κι αν το δίκιο είναι με το μέρος του κεντρικού χαρακτήρα. Αρκετά παράξενη για τα κόμικς – δεδομένα περίπτωση εικονογραφημένου λοιπόν, που αν δεν έτυχε της αναγνώρισης του κοινού θα πρέπει να αναζητηθεί σαν εξήγηση σε αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά, που το διαφοροποιούσαν από τα υπόλοιπα κόμικς της εποχής του. Όταν για παράδειγμα σχεδόν όλοι οι πιτσιρικάδες ταυτίζονταν με τον Μπλέκ, τον Ζαγκόρ, τον λοχαγό Μάρκ, τον Ταρζάν και τους υπόλοιπους χάρτινους ήρωες, που όλοι τους ήταν μυθικές  φιγούρες του 18ου, ή 19ου αιώνα, ένα περιοδικό που λανσάριζε εικόνες του σήμερα, όπως το Μπίγκο, φάνταζε μάλλον παράταιρο και έξω από το γενικό κλίμα. Η λέξη «κρίμα» που επιλέγουμε σε αυτές τις περιπτώσεις, εδώ έχει διπλό λόγο ύπαρξης. Αφ` ενός για να περιγράψει το γεγονός ότι έμεινε μια ακόμη προσπάθεια ημιτελής και απ` την άλλη γιατί επρόκειτο για μια αξιόλογη προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα. Σεναριακά και σχεδιαστικά. Οι ιστορίες ήταν εξαιρετικές σε πλοκή και δράση, ενώ το σχέδιο ρεαλιστικό όσο χρειάζονταν για να αποτυπώσει τις περιπέτειες. Περνούν πολύ όμορφα πράγματα μέσα από τις ατάκες των ηρώων και πιστέψτε με αξίζει να το διαβάσει κανείς ακόμη και σήμερα. Η έκδοση του στην Ελλάδα, χάθηκε στη μετάφραση, αφού η αχίλλειος αυτή πτέρνα της Πηδάλιο Πρες έδωσε κι εδώ ρέστα! Άλλα γι` άλλα και φράσεις που πρέπει να διαβάσεις 2-3 φορές για να βγάλεις νόημα! Ειλικρινά δεν ξέρω πως μετέφραζαν τα κόμικς της LUG στα γραφεία της εταιρείας! Ώρες – ώρες μοιάζει σαν τις μεταφράσεις του google, σε στυλ «…εγώ ο ξανθός άνθρωπος όσες θέλει φορές, θα δεν θέλει έρθει ξανά…»!!! Κι αυτό είναι κάτι που το παρατηρήσαμε σχεδόν σε όλες τις εκδόσεις του κ. Δραγούνη, ακόμη και σε αυτήν του Ταρζάν(Ζέμπλα), που είχε μεγαλύτερη ανταπόκριση στο αναγνωστικό κοινό. Ευτυχώς τα πράγματα βελτιώθηκαν κατά πολύ στα Μπάγκς Μπάννυ, Ποπάυ και Ταρζάν του Μπάροους. Ας επιστρέψουμε όμως στο Μπίγκο, δίνοντας κάποια ακόμη στοιχεία. Μια εκδοχή Ρομπέν των δασών στα late Αμερικάνικα `60ς, με έντονο το στοιχείο της κουλτούρας των «Παιδιών των Λουλουδιών», ανακατεμένη με Easy Rider συστατικά, ήταν αυτό που αντίκριζες στις σελίδες του περιοδικού. Ο Μπίγκο, η Μαίρη, ο Περικολόζο, ο Μικρός Χέζους και ο Ποιητής, απαρτίζουν την αταίριαστη αυτή συντροφιά, που τους ενώνει το κοινό όραμα για μια πιο cool συνύπαρξη με τους συνανθρώπους τους, πιο κοντά στη φύση κλπ κλπ Σαν να βλέπεις `60ς ντοκιμαντέρ για το Σαν Φρανσίσκο, ένα πράγμα! Αν το είχαν πάρει χαμπάρι οι Νίκολσον και Πήτερ Φόντα, δεν αποκλείεται να γύριζαν και ταινία το Μπίγκο! Πάμε τώρα και στα της ιστορίας που θα διαβάσετε σε αυτό το αρχείο εικόνας. Ήταν η πρώτη ιστορία, που αφηγείται την ένωση όλων αυτών των τύπων και την ανάληψη της ηγεσίας της παρέας από τον Μπίγκο, η οποία δημοσιεύτηκε αρχικά στο ομώνυμο εικονογραφημένο, συγκεκριμένα στα δύο πρώτα του τεύχη, τον Δεκέμβριο του 1971. Όταν το περιοδικό πέρασε στην ιστορία σαν έκδοση, ο κ. Δραγούνης επανήλθε με τον Ρακάρ, όπου και ενέταξε στο υλικό του το Μπίγκο, δημοσιεύοντας περισσότερες από τις μόλις 2 ιστορίες, που είχαμε ως τότε διαβάσει. Η ιστορία αυτή που σας προσφέρουμε σήμερα, είναι από την έκδοση του Ρακάρ και δημοσιεύτηκε στα 4 πρώτα τεύχη του περιοδικού, μεταξύ  22 Μαΐου  – 13 Ιουνίου 1972, σε συνέχειες φυσικά. Προτιμήθηκε από αυτήν των 2 πρώτων τευχών του Μπίγκο, για το γεγονός και μόνο ότι το τεύχος 1 είχε γράψιμο με στυλό στις 2 πρώτες σελίδες(δεν το έκανα εγώ – αλλά ο προηγούμενος κάτοχος του)!

 

Το αρχείο κατεβαίνει ακολουθώντας το παρακάτω link.

http://www.mediafire.com/?hswrylf9ksjb12p

Χαρακτηριστικά scan – δεν κάνουμε διαφήμιση, αλλά τα παρακάτω προγράμματα & συσκευές βοήθησαν τα μέγιστα στη δουλειά που θα δείτε και οφείλουμε να τα αναφέρουμε.

Σάρωση εικόνων με EPSON V300 PHOTO

Ανάλυση σάρωσης 300 dpi

Επιμέρους ανάλυση σελίδων 1700 Χ 1200 με τη βοήθεια του Photo Resizer

Επεξεργασία σελίδων & crop με Adobe Elements & Picasa

Υδατογράφημα Alamoon

Συμπίεση αρχείο και τελικό φορμάτ Adobe pdf Creator

 

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΟΜΠΡΑΞ

Η ανακοίνωση για την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους του  Όμπραξ, που βρίσκεται στις σελίδες του εβδομαδιαίου Μπλέκ(τεύχος 103 «Ο θείος …Πολύκαρπος»), θα συνεχίσει αυτή την σειρά αφιερωμάτων, όπου αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο ενημέρωναν το αναγνωστικό κοινό οι Έλληνες εκδότες, για την κυκλοφορία των νέων τους περιοδικών στα χρόνια της δεκαετίας του`70.

Διαβάστε το νέο σχετικό άρθρο αυτής της σειράς παρουσιάσεων, στην υπό – κατηγορία «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ».

http://wp.me/PKxow-1jV

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΙΚΥ

Έχουμε τονίσει κατ` επανάληψη στο παρελθόν(διαβάστε σχετικά άρθρα στην υπό κατηγορία «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ»), ότι στις εσωτερικές σελίδες και τις καταχωρήσεις των εικονογραφημένων, βρίσκουμε σημαντικά στοιχεία στην προσπάθεια μας να έχουμε μια όσο το δυνατόν πιο πλήρη εικόνα γίνεται, σχετικά με τις εκδόσεις τους. Στο σημερινό κείμενο, θα δείτε με ποιά μακέτα διαφημίστηκε η επερχόμενη κυκλοφορία του πρώτου τεύχους της έκδοσης του μηνιαίου Μίκυ, ή Μεγάλου Μίκυ.

 

Διαβάστε το άρθρο και δείτε τις συνοδευτικές φωτογραφίες, ακολουθώντας το παρακάτω link

http://wp.me/PKxow-1jV

ΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΚΑΙ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Ένα θέμα που θα μπορούσατε να το αποκαλέσετε μάλλον αναμενόμενο, λόγω  του εορτασμού της σημερινής επετείου, μιας πολύ σημαντικής ημέρας για τον Ελληνισμό και το Έθνος μας. Η 25^η Μαρτίου και όσα συμβολίζει για όλους μας, μπορεί να χάνει στα μάτια κάποιων τη λάμψη της, κυρίως μέσα στον τρόπο που ξέρει να μας καταπίνει καθημερινά με τους ρυθμούς της η ίδια μας η ζωή, αυτή για την οποία θυσιάστηκαν χιλιάδες Ελλήνων, όπως και για τη δυνατότητα να μπορούμε να συλλογιόμαστε ελεύθερα, όμως τα ιδανικά της θα μείνουν ανεξίτηλα μέχρι το τέλος των ημερών, ενός κόσμου με τη μορφή που ξέρουμε…

Διαβάστε το κείμενο του άρθρου και δείτε μερικά από εκείνα τα αξέχαστα εξώφυλλα των εκδόσεων Ατλαντίς, που τόσες μνήμες ξυπνούν, στην υπό – κατηγορία «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…».

http://wp.me/PKxow-2yW

 

ΤΑΡΓΚΑ – «Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ»

Μια ιστορία με τον Τάργκα, θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε στο σημερινό αρχείο εικόνας που επισυνάπτουμε στο άρθρο αυτό. Η δημοσίευση της ξεκίνησε στο τεύχος 225 του εβδομαδιαίου Ζαγκόρ(«Η φριχτή μάχη» – Πέμπτη 10 Απριλίου 1975), για να ολοκληρωθεί στο τεύχος 229(«Κάτι άλλο» – 8 Μαΐου 1975). Ακολούθησε την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία «Τα λουλούδια του θανάτου», που θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε και αυτήν, προσεχώς. Να πούμε ότι στο διάστημα αυτό, είχαμε μια εξαιρετική ιστορία να εκτυλίσσεται στον κεντρικό χαρακτήρα του περιοδικού, όπου ο Ζαγκόρ έμπαινε σε μια πολύ δυνατή περιπέτεια με φόντο το επιβλητικό Καθήντραλ Πήκ και έπαθλο ένα μυστηριώδες κουτάκι, που με το περιεχόμενο του θα έδινε τεράστιες οικονομικές δυνατότητες σε αυτόν που θα το έβρισκε πρώτος. Μια ιστορία που επίσης είναι υπό  σάρωση. Ας δούμε όμως με τι ακριβώς έρχεται αντιμέτωπος ο «Γιός του Ήλιου» ή Τάργκα, μαζί με το θηριώδη Ζουλού σύντροφο του Ουμπάλα, στην ιστορία που σας προσφέρουμε σήμερα. Ένας μετεωρίτης πέφτει στην Αφρικανική ζούγκλα, με πολύ περίεργες επιδράσεις σε όποιους τον αντικρίζουν. Ο μάγος Ματάνα θα ανακαλύψει σε αυτόν και τις ιδιότητες του, έναν τρόπο για να κυριαρχήσει στις εξωτικές εκτάσεις της περιοχής και όχι μόνο, στρέφοντας τους συνάνθρωπους του στο μίσος και δημιουργώντας μια στρατιά υπνωτισμένων μαχητών. Σε όλα αυτά υπάρχει αντίδοτο φυσικά, όπως και happy end, αλλά για να φτάσουμε εκεί θα χρειαστεί να δούμε μια πολύ καλή σεναριακά ιστορία και ένα εξίσου όμορφο σκίτσο. Ο άγνωστος μέχρι σήμερα, τουλάχιστον σε εμένα, δημιουργός του, έχει μια πολύ λεπτομερή περιγραφή σαν δυνατό σημείο και μια εξαιρετική προοπτική στα καρέ του. Αν δείτε τη σκηνή με την μονομαχία των δύο φίλων, με θέα την εξέδρα που στήθηκε ειδικά γι` αυτό, αλλά και τις φλόγες που την τυλίγουν, θα πάρετε μια γεύση των όσων σας ανέφερα πριν. Αμέσως μετά αυτή την ιστορία, ήρθε η τελευταία με τον Τάργκα που φιλοξενήθηκε στο Ζαγκόρ, η οποία ξεκινάει από το τεύχος 229 και είναι εμφανής όσων αφορά στην αλλαγή σχεδιαστή. Προσωπικά προτιμάω τις πρώτες ιστορίες, καθώς θεωρώ μάλλον …παιδική την τελευταία αυτή, σε σχέση με τη γραμμή σχεδίασης και τη δομή του σεναρίου. Νομίζω ότι μάλλον θα απογοήτευσε αρκετούς από τους φίλους του ήρωα και ίσως να ευθύνεται για την κατάργηση του από τις σελίδες του Ζαγκόρ.

Το αρχείο κατεβαίνει ακολουθώντας το παρακάτω link.

http://www.mediafire.com/?7psyol3ig3g346o

Χαρακτηριστικά scan – δεν κάνουμε διαφήμιση, αλλά τα παρακάτω προγράμματα & συσκευές βοήθησαν τα μέγιστα στη δουλειά που θα δείτε και οφείλουμε να τα αναφέρουμε.

Σάρωση εικόνων με EPSON V300 PHOTO

Ανάλυση σάρωσης 300 dpi

Επιμέρους ανάλυση σελίδων 1700 Χ 1200 με τη βοήθεια του Photo Resizer

Επεξεργασία σελίδων & crop με Adobe Elements & Picasa

Υδατογράφημα Alamoon

Συμπίεση αρχείο και τελικό φορμάτ Adobe pdf Creator