Ο ήχος του κινηματογράφου 7. – «As time goes by» (1942)

Ήταν αδύνατον από μια τέτοια αναφορά σε τραγούδια, που ακούστηκαν και αγαπήθηκαν μέσα από κινηματογραφικές σκηνές, να απουσιάσει το “As time goes by”. Η κλασική πια ατάκα, που προηγείται της μελωδίας, λίγο πριν τα δάχτυλα του πιανίστα γλιστρήσουν στα πλήκτρα, νομίζω πως είναι από τις 3–4 πλέον αναγνωρίσιμες παγκοσμίως. “Play it again, Sam”. Μια φράση που είναι ικανή για να ξυπνήσει μνήμες και να γυρίσει πίσω το ρολόι του χρόνου για τους δύο εραστές, που χάθηκαν μέσα στη βουή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Το νουάρ ρομάντζο αυτό του Michael Curtiz, που βρίσκεται δικαιωματικά στις πρώτες θέσεις της λίστας με τις καλύτερες ταινίες παγκοσμίως όλων των εποχών, η γνωστή σε όλους “Casablanca”, εκπροσωπείται εδώ, στον «ήχο του κινηματογράφου», με το “As time goes by”.

Μια σύνθεση του Herman Hupfeld από το 1931. Ο έγχρωμος πιανίστας Sam, που τον υποδύεται ο Dooley Wilson, κατάφερε, με την βραχνάδα στην φωνή και το συναίσθημα στην ερμηνεία, να το τοποθετήσει στα 100 καλύτερα τραγούδια του κινηματογράφου. Το τραγούδι είχε αρχικά γραφτεί για το μιούζικαλ του Broadway, Everybody’s Welcome και το τραγουδούσε ο Frances Williams. Αργότερα το ηχογράφησαν κι άλλοι καλλιτέχνες, όπως οι Rudy Vallée, Binnie Hale, Billie Holiday, Johnnie Ray, Engelbert Humperdinck, Bing Crosby, Perry Como και Frank Sinatra. Η μελωδία του χρησιμοποιήθηκε σαν ηχητικό σήμα της Warner Bros.Pictures, μέχρι το 1999.

This day and age we’re living in
Gives cause for apprehension
With speed and new invention
And things like fourth dimension.

Yet we get a trifle weary
With Mr. Einstein’s theory.
So we must get down to earth at times
Relax relieve the tension

And no matter what the progress
Or what may yet be proved
The simple facts of life are such
They cannot be removed.

You must remember this
A kiss is just a kiss, a sigh is just a sigh.
The fundamental things apply
As time goes by.

And when two lovers woo
They still say, «I love you.»
On that you can rely
No matter what the future brings
As time goes by.

Moonlight and love songs
Never out of date.
Hearts full of passion
Jealousy and hate.

Woman needs man
And man must have his
That no one can deny.

It’s still the same old story
A fight for love and glory
A case of do or die.

The world will always welcome lovers
As time goes by.

Oh yes, the world will always welcome lovers
As time goes by.

——————

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «TOKYO JOE» (1949)

Φιλμ προπαγάνδας, που παρουσιάζει την Αμερική σαν «σωτήρα», να παίζει τον ρόλο κηδεμόνα στην βομβαρδισμένη και ηττημένη Ιαπωνία, μετά τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Παρόλα αυτά, έχει ενδιαφέροντα στοιχεία. Λειτουργεί και σαν ένα είδος ντοκιμαντέρ, καταγράφοντας παραλειπόμενα εκείνης της περιόδου, ενώ δεν παραλείπει να σταθεί, έστω και λίγο, στην ψυχολογία των κατοίκων της χώρας, αν και δεν τα μεταφέρει πολυδιάστατα, ούτε μέσα από τα δικά τους λεγόμενα. Περίεργο φιλμ…

Αυτή είναι η τελευταία ταινία στο σύντομό μας αφιέρωμα στα φιλμ της δεκαετίας του ’40 (για τα 2 φιλμ που δεν θα παρουσιάσουμε εδώ, θα διαβάσετε στο επόμενό μας καλοκαιρινό αφιέρωμα, που ακολουθεί, και με το οποίο θα κλείσουμε την δεύτερη χρονιά στο Cine Oasis. Θα ακολουθήσει διάλειμμα 40 ημερών για συγκέντρωση υλικού, για να επιστρέψουμε δριμύτεροι!).

Διαβάστε την παρουσίαση της ταινίας, στο Cine Oasis.

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «ΣΤΗ ΒΟΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ»(“KEY LARGO”) / 1948

Ακόμη μια κλασσική ταινία σε άσπρο – μαύρο, απ` αυτές που αξίζει κανείς να έχει στην ταινιοθήκη του, ή απλά να την δει. Ένα αριστουργηματικό φιλμ του Τζών Χιούστον, από αυτά που άφησαν εποχή. Μεγάλοι ηθοποιοί, σπουδαίες ερμηνείες και μια καταπληκτική ατμόσφαιρα που σφυροκοπάει αλύπητα το φιλμ νουάρ, όπως τα κύματα το σκάφος της κάθε μοιραίας φιγούρας που επιβαίνει σ` αυτό. Ένα τραγικό ταξίδι ψαρέματος, ένα Χιτσκοκικό ξενοδοχείο που ζει πίσω από τις σκιές, ένας φυγόδικος με την συμμορία, κι όλα αυτά μέσα σε μουσικές που κουμπώνουν πάνω στα μέτρα της ταινίας του Χιούστον και κάνουν την ατμόσφαιρα υποβλητική. Η παγίδα που στήνει ο τυφώνας, είναι μόνον η αρχή… Ευτυχώς που δεν επιχειρήθηκε να γυριστεί remake, γιατί πιστεύω ότι θα χαλούσε την εικόνα του αρχικού φιλμ.

Από τις πρώτες σκηνές και τους διαλόγους των ηθοποιών, καταλαβαίνει κανείς ότι έχει να κάνει με μεταφορά στον κινηματογράφο ενός θεατρικού έργου. Ο συγγραφέας του Maxwell Anderson, το ανέβασε με μεγάλη επιτυχία στο Broadway το 1939. Κράτησε για 105 παραστάσεις, μέχρι το 1940. Οκτώ χρόνια μετά, ο Χιούστον πιάνει στα χέρια του το βιβλίο και καλεί τον Anderson να συνεργαστεί με τον Richard Brooks στην δημιουργία του σεναρίου, ώστε να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη. Βάζει μάλιστα και ο ίδιος κάποιες πινελιές στο κείμενο. Την παραγωγή και την χρηματοδότηση φυσικά της ιδέας, αναλαμβάνει για λογαριασμό της Warner Bros., ο Jerry Wald. Ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς του Χόλλυγουντ, ο Wald χάρη στην πολύτιμη εμπειρία του, κάνει μια έξοχη δουλειά και εδώ. Για να πάρετε μια ιδέα περί των παραγωγών του Wald, σας παραθέτω ένα πολύ μικρό δείγμα από τις ταινίες που επιμελήθηκε και χρηματοδότησε.

Stars Over Broadway (1935)
The Roaring Twenties (1939)
On Your Toes (1939)
They Drive by Night (1940)
Navy Blues (1941)
Across the Pacific (1942)
The Man Who Came to Dinner (1942)
Destination Tokyo (1943)
Mildred Pierce (1945)
Johnny Belinda (1948)
Key Largo (1948)
Always Leave Them Laughing (1949)
The Glass Menagerie (1950)
Perfect Strangers (1950)
Two Tickets to Broadway (1951)
The Blue Veil (1951)
Peyton Place (1957)
An Affair to Remember (1957)
In Love and War (1958)
The Sound and the Fury (1959)
Sons and Lovers (1960)
Return to Peyton Place (1961)
Wild in the Country (1961)

Μερικές από τις κορυφαίες ταινίες των δεκαετιών του `40 και του`50, πέρασαν από τον Jerry Wald! Ο Houston επιλέγει για την μουσική υπόκρουση της ταινίας, τον συνθέτη των Όσκαρ Max Steiner. Εδώ τώρα, τι να πούμε και τι να παραλείψουμε; Διαβάστε μερικές από τις ταινίες που επένδυσε μελωδικά και θα καταλάβετε περισσότερα!

King Kong (1933)
The Lost Patrol (υποψήφιος για Όσκαρ το 1934)
The Informer (1935) (την επόμενη χρονιά το πήρε το αγαλματάκι!)
Top Hat (1935)
The Three Musketeers (1935)
Snow White and the Seven Dwarfs (1937 – όπου δεν εμφανίζεται το όνομα του στους συντελεστές! )
Tovarich (1937) (όπου ακούγεται για πρώτη φορά το ηχητικό σήμα της εταιρείας Warner Bros. Φυσικά φτιαγμένο από τον Steiner!)
Jezebel (υποψήφιος το 1938)
The Wizard of Oz (1939) (όπου τον αντικατέστησε ο Herbert Stohart)
Santa Fe Trail (1940)
Sergeant York (υποψηφιότητα το 1941)
Casablanca (μια από τα ίδια το, 1942)
Now, Voyager (1942) (τρίτη και φαρμακερή, αφού κι εδώ έφυγε με το αγαλματάκι!)
Since You Went Away (1944) (ακόμη ένα Όσκαρ για τον κ. Steiner!)
The Adventures of Mark Twain (υποψηφιότητα το 1944)

The Caine Mutiny (υποψηφιότητα το 1954, αλλά εδώ μάλλον τον βαρέθηκε η επιτροπή! Έπρεπε πάντως να το πάρει κι αυτό!)
The Searchers (1956 – ισχύουν ότι και με την παραπάνω ταινία! Δεν μπορείς να την βραβεύεις πατόκορφα και να αφήνεις στην άκρη τη μουσική!)

A Summer Place (1959 – ούτε που τον ενόχλησε η μη βράβευση του, αφού το θέμα της ταινίας πήγε στην κορυφή του καταλόγου επιτυχιών, στην Αμερική!)

A Distant Trumpet (1964)

Και κάπου εδώ βάζουμε τελεία, αφού το άρθρο αν συνεχίσουμε έτσι, θα τελειώσει …αύριο! Πάμε και στους υπόλοιπους συντελεστές. Διεύθυνση φωτογραφίας από τον Karl Freund και μοντάζ από τον Rudi Fehr. Αμφότεροι με βιογραφικά δεκάδων σελίδων! Ο Χιούστον χρειάζονταν ένα δυνατό καστ, με αναγνωρίσιμες φιγούρες, αλλά και σκληρές συγχρόνως. Παίρνει γι` αυτό τον λόγο τον Humphrey Bogart και τον πλαισιώνει με τους Edward G. Robinson(ο άνθρωπος είχε φάει με το κουταλάκι τους «κακούς» ρόλους των γκάγκστερ!), Lauren Bacall(ασχολίαστη!), αλλά και τους έξοχους καρατερίστες Lionel Barrymore και Claire Trevor, που «γεμίζουν» υπέροχα τα πλάνα. Η ταινία βγήκε σε ασπρόμαυρη κόπια, διάρκειας 105 λεπτών τον Ιούλιο του 1948 και έφερε έσοδα(την πρώτη μέρα προβολής), 125.000 δολάρια. Βέβαια, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, ότι θα έφτανε κάποτε η ημέρα που το φιλμ θα ξεπερνούσε σε πωλήσεις και εισιτήρια, τα 75.000.000 δολάρια!!! Θα σας αφήσω με μια απορία να πλανάται στο κείμενο, σχετικά με την υπόθεση του φιλμ, για να το δείτε και να το εκτιμήσετε εσείς! Αν θέλετε την άποψη μου, ανήκει στην κατηγορία «μην το χάσετε»!

Περισσότερα στοιχεία για το φιλμ(που δεν είναι και λίγα!), μπορείτε να αντλήσετε στο πιο κάτω link.

http://en.wikipedia.org/wiki/Key_Largo_%28film%29

Πολύ καλή η παρουσίαση και του ιστολόγιου πιο κάτω, που μας προσέφερε όμορφα screen shots. Θα το βρείτε στα προτεινόμενα μας link. Για τους λάτρεις των παλιών, κλασσικών ταινιών, είναι must! Έχει συγκεντρωθεί απίστευτο υλικό εδώ!

http://buddypuddle.blogspot.com/2010/11/key-largo-1948.html

Ας δούμε και λιγάκι από τα τεκταινόμενα και τις πανέμορφες σκηνές του φιλμ!

Κι αν θέλετε να την δείτε ολόκληρη, δεν έχετε παρά να ξεκινήσετε από το παρακάτω βίντεο! Αυτά για το Key Largo! Ελπίζω να μείνατε ικανοποιημένοι.

Την επόμενη εβδομάδα, μην χάσετε το καταπληκτικό “HOW GREEN WAS MY VALLEY”!

Διαβάστε όλες τις παρουσιάσεις κινηματογραφικών αξέχαστων ταινιών, στην υπό – κατηγορία μας «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ & ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 2».

http://wp.me/PKxow-5I3

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – SABRINA(1954)

Επιστροφή στην παρουσίαση των κλασσικών ταινιών, με τον δεύτερο μας κύκλο. Ενδιάμεσα από αυτόν και τον επόμενο(τρίτο), σας έχουμε μια έκπληξη την οποία και μας ζητήσατε με πολλά email σας εδώ και καιρό είναι αλήθεια, αλλά η συνεχής ροή άρθρων δεν μας το επέτρεψε. Σήμερα είναι η σειρά του «Sabrina«, με τους Humphrey Bogart, Audrey Hepburn & William Holden, σε σκηνοθεσία του μεγάλου Billy Wilder, από το 1954 και σας περιμένει όπως κάθε φορά στην υπό – κατηγορία «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ & ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ».

http://wp.me/PKxow-1O9

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – DEAD RECKONING(1947)

Επόμενη κλασσική ταινία, ένα πολύ δυνατό αστυνομικό φιλμ νουάρ, χαρακτηριστικό δείγμα της σχολής αυτής, που μας έδωσε αριστουργήματα στις δεκαετίες του`40 και του`50 και που έχει πολλούς φίλους παγκοσμίως. Μεγάλοι ερμηνευτές, σε αξέχαστες εμφανίσεις επί σκηνής, με ατάκες που άφησαν εποχή, όπως ο Μπόγκυ εδώ στο Dead Reckoning. Καλύτερα όμως να τα διαβάσετε όλα αυτά, στην σημερινή μας παρουσίαση που σας περιμένει όπως κάθε φορά, στην υπό – κατηγορία «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ & ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ».

http://wp.me/PKxow-1O9