Τα εξώφυλλα του ΑΚΙΜ -Τρίτο Μέρος

Φθάσαμε και στο τρίτο μέρος της παρουσίασης εξωφύλλων από την Γαλλική και την Ιταλική έκδοση του «Akim». Σήμερα συνεχίζουμε με 12 ακόμη εξώφυλλα, που μπορείτε να δείτε πιο κάτω σε slide show.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Μπορείτε να βρίσκετε συγκεντρωμένα όλα μας τα εξώφυλλα, καθώς θα προστίθενται κάθε εβδομάδα, εδώ.

Τα εξώφυλλα του ΑΚΙΜ – Πρώτο Μέρος

Ακόμη μια ιστορία θα αφηγηθούν τα σημερινά εξώφυλλα. Συνεχίζοντας να παρουσιάζουμε εξώφυλλα εκδόσεων του εξωτερικού, θα σταθούμε σήμερα σε αυτά του ΑΚΙΜ. Αρχικά στα Γαλλικά και έπειτα σε αυτά της Ιταλικής έκδοσης. Ο ΑΚΙΜ ή Τζιμ Ρανκ, όπως τον θέλει ο σεναριογράφος του, ήταν ο γιος του εικονογραφημένου βασιλιά της ζούγκλας, του ΤΑΡΖΑΝ, αλλά στην Ευρωπαϊκή του εκδοχή. Αυτήν που στο εξωτερικό αποκαλέστηκε ZEMBLA. Ξεκίνησε να εκδίδεται στην Γαλλία, από την Mon Journal, το 1951 και σταμάτησε 40 χρόνια μετά, το 1991, αφήνοντας πίσω του 756 τεύχη! Κόμικς – θρύλος και αυτό και μάλιστα cult. Δεν ήταν μόνος του στις περιπέτειες του. Είχε διάφορα ζώα αλλά και ανθρώπινους χαρακτήρες, όπως ο γορίλας Καρ, ή ο Κένυ, ο λευκός του αδελφός. Κοινό σημείο με τον «πατέρα» του, η ικανότητα του να μιλάει την γλώσσα των ζώων και τις ιστορίες του να διαποτίζει έντονα το στοιχείο του χιούμορ. Μόνο που αντί να το προκαλούν οι καυγάδες μεταξύ Ράσμους και Γιε – Γιε (όπως στο Zembla), εδώ έχουμε τις δύο μαϊμούδες. Δημιουργοί του οι Augusto Pedrazza (σκίτσα και πολύ χαρακτηριστικά μάλιστα), κι ο Roberto Renz i(σενάρια), γνωστός από τον Τιραμόλα. Αμφότεροι Ιταλοί. Στην χώρα καταγωγής των δημιουργών του, είχε αρκετές εκδοτικές περιπέτειες και ξεκίνησε το 1951, ενώ στην Γαλλία είχε σταθερό εκδοτικό σπίτι και η αφετηρία του ήταν το 1958. Κάποιες από τις εκδοτικές εταιρείες, που εξέδωσαν τα τεύχη του στην Ιταλία, είναι και οι Edizioni Vecchi Ricordi, Club Anni Trenta, Trinacria Club, Editoriale Mercury. Στην έκδοσή του υπήρξαν και ειδικές εκδόσεις, όπως τα Special AKIM, Super, Maxi και αρκετά ακόμη. Εξαιρετική και η συγκεντρωτική δουλειά της Editoriale Mercury, που κυκλοφόρησε τον συνολικό αριθμό των ιστοριών του, σε 40 έγχρωμα τεύχη. Στην Ελλάδα, διαβάσαμε κάποιες από τις ιστορίες του, στην έκδοση της Πηδάλιο Πρες και του κ. Δραγούνη, το 1971.

ΠΗΓΕΣ

Στοιχεία για τους δημιουργούς αντλήσαμε από την Wikipedia και το Lambiek. Επίσης και από τα

http://comicsando.wordpress.com/2008/12/19/akim/

http://bdmonjournal.free.fr/akim/index.htm

ενώ πολλά από τα εξώφυλλα, που θα δείτε σε αυτό το αφιέρωμα, προέρχονται από το

http://www.comicbd.fr/Se-Akim.html#liste-alpha

το οποίο μας έχει βοηθήσει σε πολλές μας έρευνες και το ευχαριστούμε. Merci les gars, enfants!

Όλα τα εξώφυλλα που θα προστίθενται σταδιακά, μπορείτε να τα βρίσκετε εδώ.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΕΥΧΗ ΚΟΜΙΚΣ 9. ΑΚΙΜ ΤΕΥΧΟΣ 14.

Ακόμη ένα αγαπημένο κόμικς, από εκείνα που έδωσαν χρώματα και μορφές στα παιδικά ταξίδια του νου. Έχει πολλές ιδιαιτερότητες, τούτο το μόλις 36 σελίδων τευχάκι. Αξίζει να σταθούμε λιγάκι και να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το περιεχόμενο του. Είναι από εκείνα που πλέον χαρακτηρίζονται σαν δυσεύρετα, αφού ο εκδότης του δεν το διατήρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στα σημεία πώλησης. Αυτά, τα σχετικά με την εκδοτική του ιστορία, θα σας τα αφηγηθώ όταν θα έρθει η σειρά της παρουσίασης του τίτλου. Σήμερα, σε ακόμη ένα απόσπασμα από το νέο μου κόμικς – πόνημα, σε σχέση πάντα με αυτά τα χάρτινα καραβάκια της νοσταλγίας, που θα διαβάσετε σε πρώτη δημοσίευση στο Comics Trades, τον πρώτο λόγο θα έχουν οι μνήμες και κάποια επιμέρους στοιχεία, που απορέσουν από το ξεφύλλισμα αυτών των κιτρινισμένων σελίδων.  Κάτι άλλωστε, που έχετε ήδη παρατηρήσει, στις οκτώ παρομοίου τύπου ως τώρα δημοσιεύσεις, με τον γενικό τίτλο «Αγαπημένα τεύχη Κόμικς». Ελάτε να κάνουμε ακόμη μαζί μια επιστροφή στις αρχές της δεκαετίας του`70 και σε όσα ζήσαμε μέσα από την ανάγνωση τέτοιων εικονογραφημένων, που τώρα, σε χρόνια σύγχρονα, με τεχνολογικές καθημερινές εφαρμογές που «λύνουν» τα χέρια μας, σε μια πιο «μαζικού» τύπου διαβίωση, με ανέσεις και άγχη συμβατότητας, έχουν την δύναμη να σταματούν το βλέμμα!

Ο Ακίμ, ο γιός του Ταρζάν όπως διαφημίστηκε από τον κ. Δραγούνη, ήταν μια ακόμη βραχύβια έκδοση κόμικς της Πηδάλιο Πρες, που όπως τα Μάρκο Πόλο, Ντρέκ, Ρακάρ, Μπίγκο, Κίβι, Ρομπέν, χάθηκαν αφήνοντας πίσω τους λίγα μόνον τεύχη, ενώ μερικά από αυτά συνέχισαν για λίγο μέσα στην ύλη του μικρού σχήματος Ταρζάν. Όλα ξεκίνησαν στις 17 Απριλίου του 1971, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο του τεύχος, σε μια εβδομαδιαία κυκλοφορία(κάθε Πέμπτη). Ήταν μια Ιταλικής προέλευσης δημιουργία, του σχεδιαστή Augusto Pedrazza, από το 1950. Καρπός της συνεργασίας του με τον σεναριογράφο Roberto Renzi, αποτέλεσε την μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του, που ξεπέρασε τα σύνορα της Ιταλικής κόμικς – πραγματικότητας. Βέβαια, δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα, όπως μας τα αφηγήθηκαν και τα εικονογράφησαν οι δύο ταλαντούχοι δημιουργοί, αφού επρόκειτο στην ουσία για μια δική τους ματιά, μια διασκευή του κόσμου που δημιούργησε ο Edgar Rice Burroughs και αρχικά σχεδίασε στο χαρτί ο μεγάλος Hal Foster. Τότε, υπήρχε ο Ταρζάν(Tarzan) και ο Κόρακ(Korak), που ανέλαβε τον ρόλο του απογόνου του. Η επιτυχία όμως των δύο Ιταλών ήταν αυτή ακριβώς η εναλλακτική πρόταση που έδωσαν, η ερμηνεία αν προτιμάτε, που μαζί με την Γαλλική εκδοχή του Tαρζάν(Zembla), ήταν η Ευρωπαϊκή απάντηση και ξεχωριστή ματιά. Κάτι που εκτιμήθηκε πολύ στο εξωτερικό και που έφτασε μέχρι και την χώρα μας. Ας επικεντρωθούμε όμως στον Ακίμ, για δούμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Πρώτα απ` όλα, η γραμμή σχεδίασης του Pedrazza, που και χαρακτηριστική θεωρείται πια και απ` την άλλη έχει αρκετές ιδιαιτερότητες. Η πιο αναγνωρίσιμη από τις οποίες, είναι η απλότητα και το ανεπιτήδευτο. Θαρρείς όλα αυτά τα σκίτσα, έγιναν από κάποιον που είδε τις ιστορίες σαν αναγνώστης και επιδίωξε να τις απεικονίσει λειτουργώντας σαν ένας από αυτούς!  Θυμίζει κάπως τον Τίμ Τάυλερ και την Περίπολο της Ζούγκλας, που διαβάζαμε στον εβδομαδιαίο Φάντομ του κ. Καμπανά, στα τέλη της δεκαετίας του`70. Αν εστιάσουμε εκεί, θα δούμε ότι ουσιαστικά καταδεικνύονται και οι επιρροές του Ιταλού δημιουργού, που σαφέστατα μελέτησα προσεκτικά το έργο συναδέλφων του, όπως των Αμερικανών Lee Falk & Sy Barry. Κι αν τα σκηνικά, του χάρτινου αυτού θιάσου ζούγκλας, δείχνουν τόσο πολύ απλά στα μάτια σας, σχεδόν παιδικά, αυτό είναι αποτέλεσμα μιας έντεχνης προσπάθειας να βαδίσει παράπλευρα με την ελεύθερη απόδοση και να απευθυνθεί σαν μια καινούργια πρόταση, στους αναγνώστες της εποχής του. Ήταν καινοτόμο; Σαφώς και ναι, από κάθε άποψη, ακόμη και στις λεπτομέρειες!

Τι ήταν αυτό πάλι το περίεργο εικονογραφημένο, με τα ζώα να συνομιλούν στους ανθρώπους και να συμπρωταγωνιστούν μαζί τους στις περιπέτειες; Σχεδόν πρωτόγνωρο,  αν κάποιος δεν είχε διαβάσει ως τότε τον Ταρζάν του μικρού σχήματος, όπου πάνω – κάτω κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες και οι νύχτες των ηρώων του, κάτω από τα λαμπερά αστέρια της Αφρικάνικης ηπείρου! Κι αν εκεί, μόνο ο άρχοντας της ζούγκλας είχε το προνόμιο να συνεννοείται μαζί τους, εδώ στην περίπτωση του γιού του, οι συνομιλίες αυτές έπαιρναν άλλες διαστάσεις, με χιουμοριστικούς διαλόγους μεταξύ των ζώων, γκάφες και την γλώσσα τους να είναι κατανοητή σε πιο ευρύ κοινό! Ήταν από τα πρώτα πράγματα που έκαναν ..κλικ στα μάτια μου, κάπου σε μια μέρα του Απρίλη του 1971, χαμένη μέσα στην πολυκοσμία και τις μπερδεμένες κουβέντες των μεγάλων, σε μια οικογενειακή βόλτα στη λιακάδα… Κάπως έτσι γνώρισα αυτή την εκδοχή, του γιού ενός αγαπημένου κόμικς – ήρωα και ήταν μια έκπληξη αρκετά μεγάλη! Μέσα από τις σελίδες του, έμαθα για τον Ματούμπο και την προσπάθεια του να εκδικηθεί τον Τζόσουαμαν και τους σχοινάνθρωπους του, με όπλα του τον τρόπο να κάνει τις μηχανές να τον υπακούν! Οι μπουλντόζες δεν είχαν ποτέ ως τότε σταθεί ικανές να με τρομάξουν! Με εκείνο το τεύχος, θα έλεγα ότι απέκτησαν μια επιπλέον ιδιότητα! Οι δε σελίδες του συμπληρωματικού ήρωα, που συμπλήρωνε την έκδοση του περιοδικού, ήταν μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη, αφού εκεί συναντούσες τον Τομ Μπίλιμπιλυ(μεγάλος γλωσσοδέτης στις προσπάθειες μου να προφέρω το όνομα του!), που απομυθοποιούσε τις κλασσικές γουέστερν φιγούρες, συντροφιά με έναν τύπο που θύμιζε οπτικά Δόν Κιχώτη, στην αλλά Αμερικάνικου Νότου εκδοχή του! Νομίζω ότι αυτό που κέρδισε τις εντυπώσεις στα μάτια ενός επτάχρονου παιδιού, ήταν αυτό για το οποίο θα έψαχνα δεκαετίες μετά τρόπους να αναπαραγάγω κρατώντας στο ακέραιο την δύναμη του, εις μάτην… Η απλότητα… Είναι αυτό που χάνεται στις λεπτομέρειες μας, σε ότι ορίζουμε σαν επιθυμητό για να πλαισιώσει τις ατομικές μας περιπέτειες, σε ενός κόσμου το χαρτί που βράχηκε και δεν μπορεί να γίνει αεροπλανάκι…

 

Τα πιο κάτω κείμενα υπογράφονται από τον Γιώργο Κοσκινά και είναι προστατευμένα και κατοχυρωμένα πνευματικά. Οποιαδήποτε αντιγραφή μερική ή ολική χωρίς την συγκατάθεση του δημιουργού, επισύρει τις προβλεπόμενες από το νόμο κυρώσεις.