ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ 46. «ΜΙΚΥ ΣΤΡΙΠ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΡΟΜΑΝΟ ΣΚΑΡΠΑ»

Θα τελειώσουμε τις παρουσιάσεις τών φετινών Μεγάλων Σήριαλ με τα Μίκυ στριπ διά χειρός Ρομάνο Σκάρπα, όπου ανατυπώνονται οι δύο ιστορίες που είχαν πρωτοδημοσιευτεί το 1993 σε έναν τόμο με τίτλο Μίκυ Μυστήριο.

Ο τόμος περιέχει δύο ιστορίες όλες κι όλες, οι οποίες έχουν την πρωτοτυπία ότι είναι σχεδιασμένες σαν comic strips αμερικάνικης εφημερίδας, ήτοι είναι χωρισμένες σε ενότητες των τεσσάρων καρέ, τα οποία έχουν κάποια στοιχειώδη αυτοτέλεια, συνήθως με το να έχουν κάποια αστεία κατάληξη στο τελευταίο καρέ. Κάθε σελίδα έχει μόνο τέσσερα καρέ ή, καλύτερα, κάθε δισέλιδο έχει οκτώ καρέ, καθώς η κάθε τετράδα καταλαμβάνει το πάνω ή το κάτω μισό ενός δισέλιδου και διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά.

Αμφότερες οι ιστορίες είναι αστυνομικές (στην έκδοση του 1993 χαρακτηριζόντουσαν «ιστορίες νουαρ»), με τον Μίκυ να έχει ως βοηθό τον Βρούτο, το γιο του Γά(ν)τζου, σύμφωνα με τη φετινή έκδοση και το ιταλικό πρωτότυπο ή τον ίδιο τον Γάντζο (με νι), σύμφωνα με την έκδοση του 1993, που θα το εβρισκα ίσως πιο λογικό.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ 45. «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ»

Μικρή η φετινή μου συμμετοχή στις παρουσιάσεις των «Μεγάλων Σήριαλ», κι αυτό λόγω μιας περίεργης κατάστασης, που εξελίχθηκε κατά την απόκτησή τους. Είναι αυτά τα τραγελαφικά, που ζούμε καθημερινά, φίλτατοι… Ας μην σταθούμε όμως σε αυτά, καθώς ήδη έφτασαν και στα δικά μου χέρια, οπότε τα διαβάζω πλέον, για να σχολιάσω τις παρουσιάσεις τους από τον Κρίτωνα.

«Ιστορίες για Όσκαρ» δεν ξέρω αν είναι ή, έστω, αν μπορεί κανείς να τις περικλείσει σε μια τέτοια φράση, υπονοώντας το κινηματογραφικό του σεναρίου, αλλά και τον κεντρικό χαρακτήρα, του οποίου υποτίθεται ότι διαβάζουμε εδώ κάποιες ιστορίες. Το «Όσα παίρνει ο άνεμος», η κόμικς εκδοχή του κλασσικού μυθιστορήματος της Μάργκαρετ Μίτσελ, που μεταφέρθηκε με τεράστια επιτυχία στην μεγάλη οθόνη, από τους Βίκτορ Φλέμινγκ (σκηνοθεσία), και Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ(παραγωγή), είναι πράγματι στο κλίμα του τίτλου, στο 100%. Η ιστορία είχε δημοσιευτεί τον Μάρτιο του 1994 στο εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους, σε 5 τμήματα, ξεκινώντας από το τεύχος 1445.

http://coa.inducks.org/story.php?c=Qgr%2FMM+1445A

Με είχε κερδίσει από τότε, θυμάμαι, ειδικά με το έξοχο σκίτσο. Άριστη και σαν μεταφορά, με χιούμορ και ζωντάνια. Συνεπώς, χαίρομαι ιδιαίτερα που πλέον μπορεί να βρίσκεται σε ενιαία μορφή, ολοκληρωμένη και σε έναν από τους τόμους των «Μεγάλων Σήριαλ». Αντικειμενικά, όσο μπορώ, θα βάλω ένα 9,80! Έτσι για να μην λέει ο Κρίτωνας ότι βάζω όλο 10αρια στα κινηματογραφικά!

Κι αρχίζουμε να ξεστρατίζουμε… Ακολουθεί ο… Πλούτο και ο «κινηματογραφικός αστέρας», που είναι μια πανέξυπνη αστυνομική ιστορία με τους Μίκυ & Γκούφυ, αλλά και τον συμπαθέστατο τετράποδο φίλο τους να έχει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή της. Καλοσχεδιασμένη, με όμορφα καρέ στη φύση, ωραία και στρογγυλεμένα πρόσωπα στους χαρακτήρες, δεν γίνεται να πάρει κάτω από 9,50, παρά τις ενστάσεις του Κρίτωνα! Μια και λέμε για ενστάσεις, έχω κι εγώ μία. Ο Μίκυ, ο Γκούφυ και ο Πλούτο προέκυψαν από κάποιο πρόγραμμα ανταλλαγής ηρώων και μπήκαν στο τομάκι του Ντόναλντ; Ή, να το πω διαφορετικά. Γιατί δεν έμπαινε αυτή η ιστορία στον αντίστοιχο τόμο του Μίκυ;

Ο Φάντομ Ντακ και το «αστέρι του σινεμά» είναι μια από τις χειρότερα σχεδιασμένες ιστορίες που έχω διαβάσει εδώ και καιρό. Σαν να την σκιτσάρισαν με τα πόδια! Απαράδεκτος ο «δημιουργός» της. Άσχετα από αυτό και το σενάριο το βρήκα ανούσιο, έως δίχως λόγο ύπαρξης. Έλεγα αμάν να τελειώσουν οι σελίδες… Με το ζόρι 4 και πολύ που είναι.

Το «χαμένο φιλμ», τώρα, έχει πράγματι σχέση με το σινεμά και μάλιστα άμεση, έχει ζωντάνια και ανεκτικό προς καλό σενάριο. Το σκίτσο είναι καλό και αυτό. Συμπρωταγωνιστεί ο Σκρουτζ, σε σκηνοθετική μάλιστα καρέκλα, μήπως και ανεβεί η στάθμη λίγο του θησαυροφυλακίου. 8 βάζω εδώ, και πάμε στην τελευταία ιστορία.

Όπου έχουμε πάλι πρόγραμμα ανταλλαγής χαρακτήρων και τον Σούπερ Γκούφυ στο σύντομο και κακό, κατ’ εμέ, «Σούπερ Σταρ». Σενάριο για 2, μάλλον μαθητή πρωτοετή σε σχολή καλών τεχνών, σε κάποια εργασία που του έβαλε ο καθηγητής του. Το σκίτσο δεν είναι κακό, αλλά όταν βλέπει κανείς το βλέμμα εκείνο απορίας του Σούπερ Γκούφυ, όταν αντικρίζει το σημείωμα που του παραδίδει το ρομπότ, σου ‘ρχεται κάπως… Για την ιστορία, εδώ έχουμε ως είθισται σαν αντίπαλο τον Εμίλ Κόρακα. 8 κι εδώ, αν και νομίζω ότι πήγαινε και πιο χαμηλά…

Δεν έμεινα ικανοποιημένος από την επιλογή των ιστοριών. Υπήρχαν πολύ καλύτερες και φυσικά πολλές με τον Ντόναλντ, σε αυτό το ύφος πάντα, παλιότερες. Ούτε με βρήκαν σύμφωνο ο Μίκυ, ο Γκούφυ, ο Πλούτο και ο Σούπερ Γκούφυ, σε ένα τομάκι με τίτλο «Ιστορίες για Όσκαρ με τον Ντόναλντ»… Επειδή περιείχε τρεις καλές ιστορίες, θα δώσω ένα 8 σαν βαθμολογία, αλλά και μια προτροπή συνάμα. Ψάξτε λιγάκι περισσότερο, όταν κάνετε τέτοια θεματικά τομάκια.

Τις παρουσιάσεις τών καλοκαιρινών τόμων τού Μίκυ Μάους μπορείτε να τις διαβάσετε συγκεντρωμένες στην κατηγορία καλοκαίρι 2013.

Ευχαριστώ για ακόμη μια φορά τον Κρίτωνα, που σκανάρισε τις σελίδες και αυτού του τόμου.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ 47. «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»

Συνεχίζουμε τις παρουσιάσεις τών φετινών Μεγάλων Σήριαλ με τον τελευταίο τόμο τής φετινής χρονιάς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτή θα είναι και η τελευταία παρουσίαση της χρονιάς, αφού μας απομένουν ακόμα δύο τόμοι, για να παρουσιάσουμε!

Ο τόμος έχει τίτλο η ιστορία τής τέχνης και συγκεντρώνει όλες μαζί τις ιστορίες τής ομώνυμης σειράς, όπως παρουσιάστηκαν στο Μίκυ Μάους, πέρσι το καλοκαίρι.Όοολες; Όοοχι! Μία ιστορία αντιστέκεται και θα συνεχίσει να αντ… με συγχωρείτε, αυτό είναι από άλλο κόμικς. Όπως ξεκίνησα να λέω, λοιπόν, πέρσι τον Οκτώβριο κυκλοφόρησε στην Ιταλία μια νέα ιστορία τής σειράς, με τίτλο η Πέγκυ Ντάκενχαϊμ και τα αφηρημένα τραπεζομάντιλα, και ο τόμος αυτός θα ήταν μια μοναδική ευκαιρία να πρωτοπαρουσιαζόταν η ιστορία αυτή στη χώρα μας, έτσι για να παχύνει λίγο ο τόμος, που είναι ο πιο λεπτός τής φετινής σειράς, για να έχουμε και μια καινούργια ιστορία στους φετινούς καλοκαιρινούς τόμους, που δεν είχαμε καμία και για να έχουμε και κάποιο κίνητρο να αγοράσουμε το συγκεκριμένο τόμο, που περιέχει ιστορίες που δεν έχουν προλάβει να χρονίσουν στη χώρα μας. Περισσότερα, για το τελευταίο, έχουμε να πούμε και στο τέλος τής παρουσιάσεως.

Είμαι βέβαιος ότι θα περιμένατε πώς και πώς αυτή την παρουσίαση, ακριβώς επειδή η σειρά είναι πρόσφατη, και την έχουμε παρουσιάσει στο Comics Trades,για να μας πιάσετε να πέφτουμε σε αντιφάσεις, όπου θα εκθειάζαμε ιστορίες που πέρσι είχαμε θάψει και αντιστρόφως. Για το λόγο αυτό (αλλά και για να ξεπετάξουμε γρήγορα γρήγορα την παρουσίαση, που έχουμε μείνει πίσω), θα κάνουμε ό,τι και η εκδοτική, συγκεντρώνοντας τις επιμέρους παρουσιάσεις σε ένα άρθρο! Αμ, πως;

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ 43. «ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΤΟΥ ΜΙΚΥ»

Με αρκετή καθυστέρηση, συνεχίζουμε τις παρουσιάσεις τών φετινών Μεγάλων Σήριαλ. Τι να κάνουμε; Εγώ διαβάζω τα κόμικς σιγά σιγά, ενώ ο Γιώργος δεν τα βρίσκει στην Κέρκυρα, για να παρουσιάσει κι αυτός κάποια. Πέρσι, που τα παρουσιάζαμε εναλλάξ, τα είχαμε καταφέρει καλύτερα.

Τον συγκεκριμένο τόμο τον παρουσιάζουμε εκτός σειράς, μια και ήδη έχουμε παρουσιάσει τον επόμενο τόμο. Αυτό οφείλεται στο ότι δυσκολεύτηκα να τον βρω, καθώς τον βρήκα μόνο στο κέντρο τής Αθήνας. Εικάζω ότι οι πρώτοι τόμοι δεν πούλησαν καλά, οπότε οι περισσότεροι περιπτεράδες παρήγγειλαν ελάχιστους έως κανέναν από τους υπόλοιπους, μια και, με εξαίρεση τις ιστορίες για Όσκαρ με τον Μίκυ, δυσκολεύτηκα να τους βρω και αυτούς.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ 44. «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΥ»

Πιάνοντας στα χέρι του τον τόμο αυτό τών Μεγάλων Σήριαλ και βλέποντας ποια είναι η πρώτη ιστορία, προδιατίθεται κανείς ότι πρόκειται να διαβάσει ένα τόμο με κλασικές ιταλικές παρωδίες διάσημων κινηματογραφικών ταινιών, με πρωταγωνιστή τον Μίκυ Μάους. Θες γιατί δεν υπάρχει αρκετό τέτοιο υλικό, που ήδη έχει δημοσιευτεί στην Ελλάδα, και ο εκδότης δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει αδημοσίευτο υλικό, θες γιατί την τελευταία στιγμή διστάσανε και, παρά τον τίτλο τού τεύχους, δεν περιορίστηκαν μόνο σε ιστορίες με το Μίκυ, θες και τα δύο, καθώς δεν είναι όλες οι ιστορίες κινηματογραφικές παρωδίες, το τελικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στις αρχικές προσδοκίες. Έτσι, έχουμε καμιά εκατοστή σελίδες με κινηματογραφικές παρωδίες με ήρωα τον Ντόναλντ (θα έχουμε, άραγε, ιστορίες με το Μίκυ στις ιστορίες για Όσκαρ με τον Ντόναλντ; ) καθώς και δύο ιστορίες, τών οποίων η υπόθεση δεν βασίζεται σε κινηματογραφικές ταινίες, αλλά απλώς έχει σχέση με το χώρο τού κινηματογράφου.