Κόμικς & κινηματογράφος – «Χταπόδια & μαργαριτάρια»

Μιλώντας με τον φίλο Μίμη πριν λίγες μέρες, έπεσε μεταξύ άλλων ιδεών για αφιερώματα και μια αναφορά σε ταινίες που έγιναν κόμικς και το αντίθετο. Είχαμε σταθεί και στο παρελθόν στο θέμα αυτό. Θυμίζω τα δύο περσινά μας μεγάλα αφιερώματα, στα εικονογραφημένα φιλμ των εταιρειών Gold Key και Dell Comics. Μέσα σε όλα αυτά όμως, υπάρχει και κάτι που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με την μορφή παραλειπόμενου ίσως. Είναι σκηνές και φιλμ, που ενέπνευσαν τμήματα ιστοριών που δημοσιεύτηκαν σε κόμικς. Όχι ολόκληρο το σενάριο, αλλά ένα μέρος του. Αν και πολλές φορές μπορεί να πιαστεί ένα σενάριο από μια απλή σκηνή ταινίας και από εκεί να αναπτυχθεί και να ξεφύγει σαν θέμα, αναπτύσσοντας μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη. Αυτές οι φορές, που αντλήθηκε έμπνευση από δημιουργούς κόμικς μέσα από σκηνές ταινιών, είναι αμέτρητες. Για να τις μνημονεύσουμε όλες, είναι αδύνατον. Θα πρέπει να διαβάσουμε πρώτα όλα τα κόμικς, που κυκλοφόρησαν παγκοσμίως και έπειτα να δούμε όλες τις ταινίες που παρήγαγαν τα στούντιο! Ούτε σε 10 ζωές! Ας μην μείνουμε όμως στα ανέφικτα, δίνοντας το λόγο στο σημερινό, πρώτο τμήμα αυτής της προσπάθειας.

Από τον υπότιτλο του σημερινού άρθρου, σίγουρα ο νους σας θα ταξιδεύει ήδη σε εξωτικά νησιά και περιπέτειες γεμάτες κίνδυνο, σασπένς και δράση, με πρωταγωνιστές ναυτικούς διψασμένους για πλούτη. Απόλυτα λογικό, αφού για τέτοια πράγματα θα διαβάσετε πιο κάτω. Ετοιμάστε αποσκευές, ναυτικά φυλλάδια, πυξίδα και μερικά φρούτα για το σκορβούτο, καλού κακού φέρτε μαζί σας και ένα σκάφανδρο για καταδύσεις και πάρτε μια βαθιά ανάσα! Η αλμύρα ήδη χτυπάει στα ρουθούνια, τα πανιά υψώνονται και η περιπέτεια με προορισμό τα πέρατα των θαλασσών είναι μπροστά μας! Μια συμβουλή μόνον. Μην αντιλέγετε στον πλοίαρχο! Το μαστίγιο είναι πάντα πρόχειρο και τα κατάρτια πρόθυμα για να φιλοξενήσουν τους παραβάτες…

Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο ενός αιώνα. Τέλη του 18ου και οι αντιλήψεις περί ταξιδιών και θαλάσσιων κινδύνων έχουν αλλάξει άρδην. Τα οικονομικά κίνητρα και τα παρθένα νησιά του Ειρηνικού αποτελούν μήλον της Έριδος για τις ναυτιλιακές εταιρείες, που αναζητούν νέα αγαθά και εύκολο κέρδος. Μια από αυτές, η Backjack LTD, Ολλανδικών συμφερόντων, λυμαίνεται μια τεράστια περιοχή νησιών και συμπλεγμάτων, μεταφέροντας στα αμπάρια των πλοίων της τον πλούτο των αθώων ιθαγενών, που αποκτάει έναντι χαντρών και καθρεφτών. Ένας σκληροτράχηλος καπετάνιος, τυχοδιώκτης ως το κόκκαλο, ποτισμένος με το δηλητήριο της εκδίκησης, είναι αυτός που κυβερνά την «Κόκκινη Μάγισσα» στα φουρτουνιασμένα ταξίδια της. Θα επιδιώξει να γυρίσει πίσω πλούσιος, αγκαλιά με την γυναίκα που του έκλεψαν, δίνοντας παράλληλα ένα χτύπημα μίσους στο αφεντικό του.

Αυτό είναι το περιεχόμενο του βιβλίου “Wake of the Red Witch”, που έγραψε το 1946 ο Garland Roark, και τον Δεκέμβριο του 1948 προβλήθηκε στις αίθουσες η ομώνυμη ταινία από την Republic Pictures. Στον ρόλο του καπετάνιου Ralls, ένας μεγάλος Αμερικανός σταρ σε μια σπουδαία ερμηνεία. Ο καουμπόι με την χαρακτηριστική ομιλία, ο John Wayne, αφήνει για λίγο την Άγρια Δύση και αναζητεί την τύχη του στα βάθη του Ειρηνικού, ρισκάροντας την ίδια του την ζωή για μια χούφτα… μαργαριτάρια και όχι μόνον. Ενδεχομένως να πηγαίνει και γυρεύοντας, προκαλώντας το πεπρωμένο, καθώς τον πολύτιμο θησαυρό κρατάει στην αγκαλιά του ένα γιγάντιο χταπόδι! Σαν να μην έφτανε αυτό, θα βουτήξει και δεύτερη φορά για να ανασύρει ένα μεγάλο φορτίο χρυσού, που κρέμεται μεταξύ του ύφαλου και της αβύσσου.

Από αυτό το σενάριο, ο Sergio Bonelli (Guido Nolitta) πήρε πολλά στοιχεία για να τα ενσωματώσει στην εικονογραφημένη εκδοχή του φιλμ, με τίτλο “Il mostro della laguna”. Το όνομα του πλοίου (με μόνη τροποποίηση το «Στρίγγλα» αντί για το «Μάγισσα»—το χρώμα έμεινε κόκκινο!), τον σκληρό πλοίαρχο (από Ρώλς έγινε Νίλσεν), τον θησαυρό που βρίσκεται στον βυθό, με το γιγάντιο χταπόδι να το φυλάει. Άλλαξε βέβαια πολλά, ώστε να μπει ο Ζαγκόρ στο παιγνίδι και να μεταφερθεί λίγα γεωγραφικά μίλια προς την Βόρεια Αμερική ο αναγνώστης. Έτσι ο Ειρηνικός γίνεται Ατλαντικός, οι φιλήσυχοι νησιώτες εχθρικοί και ο ήρωάς μας μπαρκάρει με την βία. Ρομάντζο φυσικά δεν υπάρχει. Η ιστορία δημοσιεύτηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1968, 20 χρόνια μετά την προβολή του φιλμ, στο τεύχος 42 του περιοδικού Zagor. Την εικονογράφηση έκανε ο Gallieno Ferri. Η δεύτερή του έκδοση ήταν στο “Tutto Zagor”, την 1η Νοεμβρίου του 1989.

Στην Ελλάδα η ιστορία κυκλοφόρησε στα τεύχη 31 – 41, στα τέλη του καλοκαιριού του 1971, στο εβδομαδιαίο Ζαγκόρ. Το εξώφυλλο της ιταλικής έκδοσης εμφανίστηκε στο δικό μας 38ο τεύχος. Όσο για το ναυαγισμένο πλοίο, που βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, αυτό χρησίμευσε σε μια άλλη περιπέτεια του «ήρωα με το τσεκούρι», στον θησαυρό του Καπετάνιου Φίδι, όπου ο Ζαγκόρ βούτηξε ξανά στα βαθιά με το σκάφανδρο, αλλά χωρίς χταπόδι αυτή τη φορά.

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

 

 

«Τα μικρά όνειρα της νιότης μου»(Quartier Lointaine)

Υπάρχουν φορές που η εικόνα στο εξώφυλλο ενός dvd, τραβάει το βλέμμα και ξεχωρίζει απ` τις υπόλοιπες, θέλωντας να φωνάξει ίσως κάτι. Μαγνητίζει με ένα περίεργο τρόπο και δίχως να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης, περιμένοντας να αρχίσει η προβολή. Τα «Μικρά όνειρα της νιότης», είχαν και τον τίτλο που μίλησε μέσα μου. Βαθιά μέσα… Ούτε για μια στιγμή δεν πρόδωσε τις προσδοκίες που γέννησε. Ήταν αυτό που εικονίζονταν στο εξώφυλλο. Αυτό που έγραφε στον τίτλο. Κι έπειτα άρχισαν οι συγκρίσεις, οι συμπτώσεις, οι συνειρμοί, κι ένας κόσμος που φεγγοβολούσε από χθες, ρούφηξε κάθε αντίρρηση, κάθε αντίσταση…

Από τις χιλιάδες ταινίες που έχουν περάσει μπροστά απ` τα μάτια μου, υπήρξαν ως τώρα που διαβάζετε τις γραμμές αυτές, ελάχιστες που να με κράτησαν σε τέτοια δυσαρμονική σχέση με τον χρόνο, ενώ παράλληλα να λειτούργησαν σαν όχημα επιστροφής, σε κάποιες αξέχαστες μνήμες. Το Quartier Lontaine είναι ένα εισιτήριο, του οποίου ο θεατής μπορεί να καθορίσει το κόστος και την ημερομηνία επιστροφής. Αν φυσικά θελήσει να επιστρέψει… Είναι μια απόδειξη του πόσο απλά μπορεί να είναι τα πιο όμορφα πράγματα και πόσο δύσκολο είναι πια να τα αγγίξουμε. Πως ο νους πλάθει σενάρια, με μια παιδικότητα και αγνότητα στη σκέψη, ή τι μπορεί να συμβεί αν ένας κινηματογραφιστής ακούσει τις σκέψεις κάποιων από εμάς. Είναι ένα μικρό αριστούργημα και όλοι όσοι βαδίζουν στο μεταίχμιο αυτών που πραγματικά έζησαν και αυτών που νομίζουν ότι «ζουν», πρέπει να το δουν οπωσδήποτε! Αν θέλουν μάλιστα, μπορεί ο καθένας τους να το σκηνοθετήσει για λογαριασμό του.

Η ταινία του Sam Garbarski άργησε να κυκλοφορήσει σχετικά, σε dvd μορφή στην χώρα μας. Είναι μια παραγωγή του 2010, της Wild Bunch Distribution, με πολυεθνική συμμετοχή στο κόστος από τις Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο και Βέλγιο. Αν έλειπαν η Γερμανία με την Γαλλία και στην θέση τους ήταν η Ολλανδία, ίσως να έμοιαζε ακόμη περισσότερο με το παρελθόν, της Ευρώπης αυτή τη φορά, θυμίζοντας κάτι από τις πρώτες μέρες της Benelux(1955). Πρωταγωνιστούν οι Pascal Greggory, Jonathan Zaccaï και Alexandra Maria Lara. Το φιλμ είναι βασισμένο σ` ένα κόμικς του Ιάπωνα σχεδιαστή manga Jirô Taniguchi. Η υπέροχα γλαφυρή μουσική είναι της Pia Dumont και το άψογο μοντάζ του Ludo Troch. Το νοσταλγικό αυτό γύρισμα στον χρόνο του Garbarski, απέσπασε πολύ καλές κριτικές, σε όσα φεστιβάλ συμμετείχε. Μάλιστα πέρσι το είδαμε και στο Φεστιβάλ Γαλλικού κινηματογράφου(31 Μαρτίου – 8 Απριλίου), στην Αθήνα. Αν αποτελεί τμήμα της εικόνας του νέου Γαλλικού σινεμά, θέλουμε να δούμε κι άλλο, γιατί είναι παραπάνω από γοητευτικό.

Ο 50χρονος Τόμας, σχεδιαστής κόμικς για τις εκδόσεις της Casterman, ζει μια δημιουργική πορεία, έχοντας αποκτήσει δύο κόρες από τον γάμο του και την εκτίμηση της διεθνούς καλλιτεχνικής κοινότητας για το έργο του. Όμως κάτι λείπει. Κάτι τον εμποδίζει να συνεχίσει. Του στερεί την έμπνευση και τη ζωντάνια από τις δουλειές του. Συγχρόνως, είναι εγκλωβισμένος σε μια επιλογή που δεν όρισε, αλλά που τον σημάδεψε για όλη του την ύπαρξη. Μια απώλεια οικογενειακή, που στοίχειωσε τα βήματα του. Τα άφησε μετέωρα μεταξύ νιότης και βιομηχανοποίησης των ονείρων. Μια μέρα σαν πολλές από αυτές που ξόδεψε, χάνει το τραίνο και βρίσκεται κατά λάθος στην γενέτειρα του. Μια μικρή πόλη έξω από το Παρίσι. Εκεί θα βιώσει κάτι ανεξήγητο, με τις φόρμες της επιστήμης, έτσι όπως τις γνωρίζουμε. Θα επιστρέψει στα παιδικά του χρόνια, σε ότι άφησε στη μέση, σε ότι ξέχασε να πει, σ` αυτούς που δεν αγγάλιασε… Μα πάνω απ` όλα, θα έχει μια μοναδική ευκαιρία. Να εμποδίσει τον πατέρα του να φύγει, σε μια βραδιά γενεθλίων… Έχοντας τις μνήμες της ζωής του ως ενήλικας, ο Τόμας θα προσπαθήσει να κρατήσει τις ισορροπίες και να σβήσει τις αποστάσεις και τα σφάλματα, πριν αυτά εξελιχθούν σε αναμνήσεις.

Το τρυφερό αυτό φιλμ του Garbarsky, θα σας συγκινήσει με την απλότητα του. Θα ζήσετε ένα δικό σας σενάριο, μια ευχή που κάνετε χρόνια τώρα. Εκεί είναι και η μαγεία του. Στον τρόπο που αγγίζει τους θεατές και τους κάνει ναυαγούς στα νερά της νοσταλγίας. «Τα μικρά όνειρα της νιότης μου», δεν είναι μια πρωτότυπη αφήγηση, με εφέ και ρυθμούς της εποχής μας. Είναι μια ωδή στης μνήμης τα λαμπερά μονοπάτια, που απλώνονται μπροστά σας τόσο αργά, όσο βασανιστικά μας φαίνονταν κάποτε μερικά χρόνια της εφηβείας. Τότε που βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε… Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά ανατριχιάζει κανείς, αρκεί να αφεθεί στις εικόνες και τις μουσικές… Αξίζει να το δείτε. Αξίζει να θυμηθείτε. Αξίζει να αναλογιστείτε, πόσα θα μπορούσατε να αλλάξετε, αν επιστρέφατε σε εκείνα τα χρόνια…

Χαίρομαι που μετά από χρόνια, μπορώ να πω ότι είδα μια κινηματογραφημένη αναπαράσταση της ζωής όλων μας. Πολλά μπράβο στον Garbansky, για τα «μικρά όνειρα της νιότης» μας, που ανάπλασε και για τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να κάνει ξανά συναρπαστικό το σινεμά.

ΥΓ

Προσέξτε την πυτζάμα του νεαρού Τόμας(με τον Τεν Τεν), αλλά και το άλμπουμ του «Μπλούμπερυ» που του χαρίζει ένας καλός φίλος.

Το αυθεντικό trailer της ταινίας.

Και μια πολύ συγκινητική στιγμή…

ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΟΤΗ ΣΤΡΑΤΙΚΗ

Στα πλαίσια της παρουσίασης του νέου τεύχους του Μικρού Σερίφη(1469), στο Hard Rock Café, από τον ίδρυμα Σοφία και το Club Φίλων Μικρού Σερίφη, ο συγγραφέας και θρύλος των Ελληνικών pulp περιοδικών Πότης Στρατίκης, παραχώρησε μια συνέντευξη. Το link της συνέντευξης αυτής, μας το απέστειλε η κ. Ειρήνη Χαζάπη και την ευχαριστούμε θερμά γι` αυτό. Το συγκεκριμένο βίντεο αναρτήθηκε ενωρίτερα(δυστυχώς λόγω φόρτου αρθρογραφίας, ειδικά με την κάλυψη του φεστιβάλ animation στην Κέρκυρα, δεν μπορέσαμε να αναρτήσουμε την συνέντευξη αυτή ταυτόχρονα), και στο http://mikrosserifis.blogspot.com/ του εξαίρετου φίλου Παναγιώτη Πλαφουτζή, που καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες εδώ και χρόνια, ώστε να διασωθεί αυτό το υπέροχο τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Το Comics Trades ήταν και θα είναι πάντα κοντά σε κάθε τέτοια προσπάθεια. Σας προτρέπουμε να γνωρίσετε τη δουλειά  του Παναγιώτη, αλλά και να θυμηθείτε τις αξέχαστες στιγμές που μας χάρισε η «θρυλική τετράδα», μέσα από την όμορφη και νοσταλγική αυτή ιστοσελίδα. Φέτος μην ξεχνάτε, γιορτάζονται τα 50 χρόνια από την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας του Μικρού Σερίφη. Δείτε την συνέντευξη του κ. Στρατίκη και φέρτε με το νου σας εικόνες… Είναι απολαυστική η αφήγηση του! Τόσο ζωντανή!

2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1968 – Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ «ΒΑΣΙΛΙΑ»!

Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στη μουσική, που δικαιωματικά αποκαλέστηκε «βασιλιάς»! Για πάνω από 2 δεκαετίες, τα τραγούδια και η παρουσίαση του στη σκηνή, προκαλούσαν κύματα παραληρήματος στους θεατές! Ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στη μουσική βιομηχανία, ακόμη κι όταν οι ήχοι που εκπροσωπούσε ακούγονταν παρωχημένοι, μέσα στις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνταν στη μουσική. Ψυχεδέλεια, ποπ, ροκ και τόσοι μα τόσοι επίδοξοι διεκδικητές του στέμματος του, πιο μοντέρνοι και πιο ελκυστικοί στα αυτιά των καταναλωτών, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο, παρά να περιμένουν πότε θα σταματούσε αυτό το φαινόμενο να βρίσκεται στην κορυφή.

Διαβάστε την παρουσίαση μιας ακόμη σημαντικής στιγμής του 20ου αιώνα, γεμάτη απόηχους από εκείνους που άλλαξαν την ίδια την μοσυική. Σήμερα, η μεγάλη επιστροφή του Elvis στο μουσικό προσκήνιο, το 1968, στο αξέχαστο τηλεοπτικό πρόγραμμα, που αποκαλέστηκε Elvis Comeback Special. Σας περιμένει μαζί με βίντεο και φωτογραφίες, στην κατηγορία «CT Special», στην νέα της διεύθυνση.

http://wp.me/P2dexD-d

ΙΟΥΛΙΟΣ 1984 – Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟΥ ΘΡΥΛΟΥ!

267 χρόνια μετά το τελευταίο του ταξίδι, το θρυλικό πλοίο Whydah Gally του Άγγλου πειρατή «Black Sam» Bellamy, λύνει την σιωπή του και αφηγείται μια μπαρουτοκαπνισμένη πορεία στα πέρατα των θαλασσών, τυλιγμένη σε κανονιοβολισμούς, λεηλασίες, ιαχές και γιαταγάνια, αιματοβαμένα ταξίδια και μπόλικο ρούμι! Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του θησαυροκηνυγού Barry Clifford και αυτή που επισκίασε κάθε παρόμοια προσπάθεια, δίνοντας παράλληλα για πρώτη φορά απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα των αρχαιολόγων. Τα ευρήματα του Whydah Gally έλυσαν πολλούς γρίφους και ήταν συγκλονιστικά!

Το Whydah Gally γλύστρισε από τα στηρίγματα του ναυπηγείου του, στο Λονδίνο το 1715, απλώνοντας το σκαρί του στα νερά. Με 31 μέτρα μήκος και χωρητικότητα 900 τόνους εμπορευμάτων, μπορούσε μόλις και με τα βίας να πιάσει τα 15 ναυτικά μίλια την ώρα. Το βαρύ και ανθεκτικό του σκαρί, ήταν φτιαγμένο με σκοπό να μεταφέρει σκλάβους από τις Αγγλικές αποικίες της Δυτικής Αφρικής. Με τα 28 μεγάλα του κανόνια, μπορούσε να αποτρέψει κάθε είδους επίθεση, καθιστώντας το ένα φόβητρο των θαλασσών. Η Βρετανική αυτοκρατορία, μπορούσε να κοιμάται ήσυχη και να είναι σίγουρη ότι η επέκταση και η κερδοφορία της θα ήταν συνεχής. Ή μάλλον αυτός ήταν ο σκοπός της κατασκευής του Whydah Gally. Γιατί η συνέχεια, δεν είχε σχεδιαστεί επί χάρτου…

Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, με κυβερνήτη τον Lawrence Prince, το πλοίο περνούσε από το Windward Passage, στα στενά μεταξύ Κούβας και Ισπανιόλας, όταν οι πειρατές του «Black Sam» Bellamy δεν έδειξαν να φοβούνται από το πλωτό Αγγλικό οπλοστάσιο. Ο «Μαύρος Σαμ» βλέπετε, στέκονταν στο κατάστρωμα του Sultana, διατάζοντας τους πυροβολητές του να ρίξουν με όλη την δύναμη των 26 του κανονιών, την ίδια στιγμή που το ελαφρύ μπρίκι Marianne άδειαζε άλλα 10 στόμια μολύβι. Σε τρείς μέρες, το Whydah Gally είχε αναρτήσει την μαύρη σημαία με τα κόκκαλα στο μεσαίο κατάρτι, ενώ ο νέος του καπετάνιος το είχε εξοπλίσει με 150 αιμοσταγείς πειρατές και του είχε προσθέσει ακόμη 10 κανόνια. Ο νέος του προορισμός, το Ακρωτήριο Cape Cod ανοιχτά της Μασαχουσέτης, έμελε όμως να είναι και ο τελευταίος, μόλις 2 χρόνια μετά το πρώτο του ταξίδι. Στις 26 Απριλίου, ο Ποσειδώνας έδειχνε τα δόντια του στο πλοίο του Bellamy, κι αυτός δεν ήταν ένας συνηθισμένος αντίπαλος, που θα φοβόταν τα αγριεμένα πρόσωπα του πληρώματος. Το Whydah Gally κόπηκε στα δύο και κάτω από το βάρος των 60 συνολικά κανονιών του, έχασε την μάχη με τα στοιχεία της φύσης. Ήταν η τελευταία του μάχη.

Από το πλήρωμα επέζησαν μόνο 12 μέλη. Τα πτώματα των υπολοίπων ξεβράστηκαν δύο μέρες μετά. Ο κυβερνήτης του Cyprian Southack,  Samuel Shute (χαρτογράφος και εξερευνητής), μαθαίνοντας για το ναυάγιο, έβαλε πλώρη για την περιοχή προσπαθώντας να ανασύρει όσα περισσότερα από τα αγαθά του πλοίου ήταν δυνατόν. Οι πληροφορίες έλεγαν για έναν αμύθητο θησαυρό, που βρισκόταν στα αμπάρια του Whydah Gally. Κι αυτό ήταν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για κάθε καπετάνιο, ικανό να τον κάνει να …λοξοδρομήσει λιγάκι.  Στις 3 Μαίου λοιπόν, ο Shute βρίσκει ένα τμήμα του πλοίου που δεν είχε ακόμη βυθιστεί. Όμως εκεί δεν βρίσκονταν τίποτα πολύτιμο. Το φορτίο και το υπόλοιπο καραβοτσακισμένο κουφάρι, είχε σκορπιστεί σε μια υδάτινη περιοχή 6 μιλίων! Εννιά από τα μέλη του πληρώματος του Bellamy, κρεμάστηκαν λίγο μετά την σύλληψη τους στην Βοστώνη, μέρες πριν τους δοθεί αμνηστία από τον βασιλιά Γεώργιο! Δύο ακόμη, οι οποίοι είχαν εξαναγκαστεί από τον Bellamy να συμμετάσχουν με την βία στο πλήρωμα του, όταν αιχμαλωτίστηκαν τα πλοία στα οποία επέβαιναν, οδηγήθηκαν στην φυλακή και σάπισαν πίσω από τα σίδερα! Μόνον ο 11χρονος σκλάβος John King, έμεινε ζωντανός για να αφηγηθεί την ιστορία αυτή.

Το 1981, ο Barry Clifford (γνωστός από το 1974 για τις έρευνες του στον βυθό, με σκοπό την εύρεση θησαυρών του παρελθόντος), καταφέρνει να αποκτήσει ένα πολύτιμο εφόδιο. Βρίσκει τον χάρτη που σχεδίασαν οι χαρτογράφοι του Cyprian Southack, που αποτυπώνει την ακριβή τοποθεσία του ναυαγίου του Whydah Gally! Σας έρχονται στο νου μήπως σενάρια από κινηματογραφικές παραγωγές και κόμικς αναμνήσεις; Αν ναι, τότε έχετε δει και διαβάσει αρκετές και από τις δύο και συνεχίζοντας παρακάτω, θα διαβάσετε ακόμη μια!

Ο Clifford πήρε την απαραίτητη αρχαιολογική άδεια, προκειμένου να αρχίσει τις έρευνες του και τα Αμερικάνικα μουσεία άρχισαν να τρίβουν τα χέρια τους! Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όμως έτσι όπως σχεδιάστηκαν. Ο θησαυροκηνυγός έπεσε θύμα των ρευμάτων, αυτών που ευθύνονται για την συνεχή μετατόπιση του ναυαγίου. Για τρία ολόκληρα χρόνια, πάλευε με τα κύμματα και τα τερτίπια του βυθού. Είχε ποντάρει όλα του τα χρήματα σε αυτές τις έρευνες και το μόνο που είχε κερδίσει, ήταν ένα ξίφος με διπλή λάμα, που ναι μεν παρέπεμπε σε μέρες πειρατείας, αλλά δεν αποδύκνειε τίποτα, ούτε ήταν ικανό να του δώσει επιπλέον χρηματοδότηση και να τον ανταμείψει για τα τεράστια έξοδα που είχε κάνει. Ο Clifford έπεσε ξανά με τα μούτρα στην μελέτη. Ήταν το μόνο που του έμενε να κάνει. Ίσως, κάπου, κάποιο στοιχείο να είχε παραλείψει… Τα μέλη του Whydah Gally, John Shuan, Peter Hooff, Thomas Davis, Thomas Baker και John Brown, είχαν αναφέρει στις καταθέσεις του όταν οδηγήθηκαν σε δίκη, ότι στα αμπάρια του πλοίου είχαν δει με τα μάτια τους τεράστιες ποσότητες χρυσών νομισμάτων. Ο Clifford επικεντρώθηκε σ` αυτό και μετά από επίπονες έρευνες, κατάφερε να βρει κάποια από τα χρυσά νομίσματα. Ήταν κοντά, αλλά όχι αρκετά. Ο σκιτσογράφος Bill Muir, προσπάθησε να απεικονίσει το βυθισμένο πλοίο και το ρήγμα που το οδήγησε στον βυθό. Τα σκίτσα αυτά βοήθησαν το Clifford να πάρει μια καλύτερη εικόνα και να εστιάσει την προσοχή των ερευνών του σε μια διαφορετική περιοχή, πιθανολογώντας την μετατόπιση του ναυαγισμένου πλοίου.

Το 1985, έρχονται στην επιφάνεια ευρήματα που πιστοποιούν την χρονολογία του ναυαγίου, πάνω από το οποίο είχε ρίξει άγκυρα ο Clifford! Την άνοιξη της ίδιας χρονιάς, ανασύρεται από τους δύτες του Clifford η καμπάνα του Whydah Gally! Έτσι, τον Ιούλιο του 1985, το βυθισμένο Αγγλικό πλοίο αρχίζει να αποκαλύπτει την ακριβή τοποθεσία του! Τα ευρήματα έρχονται το ένα μετά το άλλο και είναι εκπληκτικά! Τα όπλα που ανασύρονται, δεν έχουν χαραγμένη καμία υπηκοότητα, κάτι που δίνει την πληροφορία ότι οι πειρατές έσβηναν αυτά τα εθνόσημα. Η πειρατεία έσβηνε ως δια μαγείας πατρίδες, εθνικότητες και χρώμα δέρματος! Τα χρυσά νομίσματα ανεβαίνουν από τον βυθό κατά χιλιάδες! Ο Clifford έχει χτυπήσει jackpot και πλέον το ξέρει! Τα τηλέφωνα χτυπάνε σαν τρελά, προφέροντας υπηρεσίες, χρήματα και δόξα από όλα τα μουσεία του πλανήτη! «…Είναι η περίοδος της φρενίτηδας, των επισκεπτών και των τηλεφώνων…», θα πει ο ίδιος σε συνέντευξη του στους New York Times. «…Το Whydah το έψαχνα ουσιαστικά εννιά χρόνια, αφού από το 1976 είχα αρχίσει να ερευνώ την ύπαρξη των στοιχείων, που θα οροιοθετούσαν την θέση του ναυαγίου του. Το `81 ήρθε ο χάρτης και άρχισαν όλα!…», αναφέρει μεταξύ άλλων στο βιβλίο του Expedition Whydah. Ο Clifford βέβαια τράβηξε αρκετά, μέχρι να δικαιωθεί στα δικαστήρια, αφού όλα τα ιδρύματα της χώρας του έπεσαν με τα μούτρα στην διεκδίκηση των λάφυρων! Τελικά, το ανώτατο δικαστήριο της Μασαχουσέτης έδωσε τέλος σε όλα αυτά και με μια τελεσίδικη απόφαση του τύπου, …αυτός που βρίσκει είναι και ο κάτοχος!

Ο 65χρονος σήμερα Barry Clifford, έχει στο ενεργητικό του δεκάδες ανακαλύψεις θησαυρών και ναυαγίων, όμως καμία τους δεν του έδωσε την χαρά του Whydah Gally, ούτε μπορεί να συγκριθεί μαζί της! Ήταν και είναι μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη που έγινε ποτέ και φυσικά η πιο επικερδής, με την συνολική αξία των ευρημάτων να φτάνει για εκατοντάδες ζωές! Εννοείται, ότι το ακριβές ποσό δεν έχει εκτιμηθεί, αφού κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι στην τσέπη του Clifford, ούτε στο χρηματοκιβώτιο του!

ΠΗΓΕΣ & ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

 http://en.wikipedia.org/wiki/Barry_Clifford

http://en.wikipedia.org/wiki/Whydah_Gally

http://atochagold.com/TheWhydah.htm

http://www.nationalgeographic.com/whydah/story.html

http://news.ncdcr.gov/2009/05/18/nautical-archaeologist-of-pirate-ship-whydah-galley-presents-program/

http://whydah.com/

http://piratical2.pbworks.com/

http://www.sackrabbit.com/whydah.html

http://www.oceantreasures.org

http://www.cindyvallar.com/scottish.html

ΒΙΝΤΕΟ

Αφιέρωμα του National Geographic.

Η ανέλκυση του πλοίου, σε εννιά τμήματα – βίντεο! Συγκλονιστικό μέχρι το τελευταίο λεπτό!

Συνέντευξη του Clifford στο TV3.

Το αφιέρωμα στον Clifford, από την Ισπανική εκδοχή του Discovery Channel.

Δείτε το περιεχόμενο της νέας μας υπό – κατηγορίας «ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ», ακολουθώντας το παρακάτω link.

http://wp.me/PKxow-6uh