ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΤΕΥΧΗ 8 – «ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ» ΤΕΥΧΟΣ 9 (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΡΕΚΑ)

20 Αυγούστου 1970. Πριν από 43 χρόνια κυκλοφορούσε το 9^ο τεύχος του περιοδικού «Περιπέτεια» των εκδόσεων ΤΕΟ – ΓΚΡΕΚΑ (Θ. Πάγκαλος). Τίτλος του «Φρίκη στους βυθούς» και ένα καθαρά καλοκαιρινό θέμα, με ναυάγια στο βυθό, θησαυρούς και υποβρύχιους κινδύνους. Στις 68 του σελίδες εξαντλούνταν ένα εξαιρετικό και κινηματογραφικού τύπου σενάριο, που θα μπορούσε να έχει περάσει άνετα και από την μεγάλη οθόνη. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συναρπάζουν και καθηλώνουν τον θεατή ή, απλά, τον αναγνώστη. Μιλώντας για κινηματογράφο, να αναφέρουμε ότι μερικώς (κατά το ήμισυ) το σενάριο θυμίζει πολύ αυτό του «Σειρήνα της Μαρτινίκα» (“To have and to have not” – 1944,  με τους Humphrey Bogart και Lauren Bacall. Ακόμη ένα φιλμ που φέρνει στο νου, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να έχει επηρεαστεί από εκείνο, είναι το «Ο Βυθός» (“The Deep” – 1977, με τους Nick Nolte και Jacqueline Bisset).

Σαν υπόθεση στο κόμικς, έχουμε μια δυνατή περιπέτεια με πρωταγωνιστή έναν Αμερικανό τυχοδιώκτη, τον Καλ Μακ Νη και τους δύο συντρόφους του. Τον πιτσιρικά Σματς και τον καβγατζή Σκωτσέζο Τζοκ Φέργκιουσον. Οι τρεις τους θα αναζητήσουν τον θησαυρό του βυθισμένου πλοίου «Σαν Κριστομπέλ», που βρίσκεται στον βυθό της θάλασσας, έξω από το λιμανάκι του Σάντα Μίνγκο, στην Καραϊβική. Στα ίχνη του θησαυρού, όμως, θα βρεθεί και ο Γερμανός κακοποιός Ρίχτλιντερ, που έχει και τον τρόπο και τα μέσα για να τον ανασύρει. Μέσα σε όλα αυτά και με το πείσμα του Μακ Νη να φαντάζει ικανό για να υπερνικήσει τα εμπόδια, ο αρχαίος μύθος του «θεού της θάλασσας», που τρομοκρατεί τους ντόπιους και μιλάει για ένα τέρας του βυθού, αναβιώνει και σπέρνει τον τρόμο…

Αυτό που είναι εντυπωσιακό και κερδίζει αμέσως τον αναγνώστη, είναι ο ρεαλισμός των σκίτσων και το πόσο περίτεχνα κινεί ο δημιουργός τα μολύβια του, ανάμεσα στον κόσμο του βυθού, τους κατοίκους του, τους εισβολείς, αλλά και την αγριεμένη θάλασσα. Σε κάνει να μπαίνεις στην αφήγηση και να νιώθεις την περιπέτεια ολοζώντανα. Οι σκηνές δράσης και ειδικά αυτές με την επίθεση του «θεού της θάλασσας» στο σκάφος είναι καταπληκτικές! Το περιεχόμενο των ιστοριών, που περιείχε το περιοδικό, προερχόταν από τα περιοδικά Super Library Fantastic Series, Super Library Stupendous Series και Super Library Secret Agent Series, όλα του 1967. Οπότε μας ήρθαν στην χώρα μας σε σύντομο χρονικό διάστημα, συγκριτικά με άλλα εικονογραφημένα και μόνον με 2 χρόνια διαφορά από την πρώτη τους έκδοση στην Αγγλία, αφού το περιοδικό άρχισε να κυκλοφορεί το 1969.

Η εβδομαδιαία αυτή έκδοση της «Περιπέτεας» άφησε εποχή με την ποιότητα των ιστοριών, που φιλοξενούσε, τα ευφάνταστα σενάρια, το ωραίο σκίτσο και την εναλλαγή ασπρόμαυρου και πρασινόμαυρου στις σελίδες του. Μια από τις καλύτερες εκδόσεις κόμικς, που διαβάσαμε ποτέ στην χώρα μας, αναμφίβολα, με το υλικό να προέρχεται από την σπουδαία βιομηχανία κόμικς της Βρετανίας και την IPC ή Fleetway. Την κεντρική ιστορία συμπλήρωνε μια μικρότερη σε αριθμό σελίδων, αυτοτελής πολεμική, η στήλη της αλληλογραφίας των αναγνωστών και ενίοτε σταυρόλεξα. Το κόστος ήταν, σε δραχμές φυσικά, 3 και αυτό το κάνει ακόμη πιο νοσταλγικό στις μέρες μας… Πολλοί μεγαλώσαμε διαβάζοντας τέτοια περιοδικά, που τώρα αναζητούμε για να ζήσουμε ξανά κάτι από την προσμονή εκείνων των χρόνων…

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

O Peter O’ Donnel και η Modesty Blaise

Ο Peter O’Donnell, που γεννήθηκε στις 11 Απριλίου 1920 και πέθανε στις 3 Μαΐου 2010, ήταν ένας Βρετανός συγγραφέας. Είναι ο δημιουργός τής Modesty Blaise. Με το ψευδώνυμο Madeleine Brent, έγραψε επίσης ιστορικά μυθιστορήματα για γυναίκες αναγνώστριες.

Το πρώτο κόμικ με περιπέτειες τής όμορφης και επικίνδυνης Βρετανίδας κατασκόπου Modesty Blaise, τού οποίου το σενάριο έγραψε ο O’Donnell, κυκλοφόρησε το 1963 στην Evening Standard. Το κόμικ δημοσιεύτηκε σε όλο τον κόσμο, χωρίς διακοπή, μέχρι το 2001. Μετά την ταινία Modesty Blaise, σκηνοθετημένη από τον Joseph Losey και με τη Monica Vitti στον επώνυμο ρόλο (1966), εμφανίστηκε το πρώτο από τα 11 μυθιστορήματα τής σειράς Modesty Blaise, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 16 γλώσσες. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν πολλά βιβλία του O’Donnel, με την ηρωίδα του, από τις εκδόσεις Άγκυρα, σε βιβλία τσέπης(1971).

Να πούμε για την ηρωίδα, ότι πρόκειται για μια πρώην φιλοξενούμενη στο Ελληνικό στρατόπεδο εκτοπισμένων τής… Καλύρου, η οποία έπασχε από αμνησία και στην συνέχεια εντάχθηκε στο έμψυχο δυναμικό (αφού δραπέτευσε από το στρατόπεδο, φυσικά!) τής Αγγλικής μυστικής υπηρεσίας. Ουσιαστικά, μιλάμε για μια γυναικεία εκδοχή τού James Bond. Στα χρόνια της δεκαετίας του`60 στην Αγγλία, ήταν ένα από δημοφιλέστερα στριπ τών εφημερίδων. Ο πρώτος σχεδιαστής, που μετέφερε τα σενάρια του O’Donnel στο χαρτί, ήταν ο συμπατριώτης του Jim Holdaway. Η πιο επιτυχημένη του δουλειά θεωρείται το “Romeo Brown”, που δημοσιεύτηκε στην Daily Mirror (ανέλαβε το 1953, μετά τον Alfred Mazure). Όλα αυτά, πριν εικονογραφήσει τις περιπέτειες τής Modesty Blaise. Όπως είπαμε πιο πάνω, η πρώτη εμφάνιση του κόμικς είναι το 1963 στην εφημερίδα Evening Standard. Από το 1970 και έπειτα, στο τιμόνι της σχεδίασης ανέλαβε ο Ισπανός Enrique Badia Romero.

Jim Holdaway

Βιβλιογραφία

Τα βιβλία τής Modesty Blaise:
Modesty Blaise (1965)
Sabre-Tooth (1966)
I, Lucifer (1967)
A Taste for Death (1969)
The Impossible Virgin (1971)
Pieces of Modesty (1972)
The Silver Mistress (1973)
Last Day in Limbo (1976)
Dragon’s Claw (1978)
The Xanadu Talisman (1981)
The Night of Morningstar (1982)
Dead Man’s Handle (1985)
Cobra Trap (1996)

Με το ψευδώνυμο Madeleine Brent:
Tregaron’s Daughter (1971)
Moonraker’s Bride (1973)
Kirkby’s Changeling (1975) (γνωστό και ως Stranger at Wildings)
Merlin’s Keep (1977)
The Capricorn Stone (1979)
The Long Masquerade (1981)
A Heritage of Shadows (1983)
Stormswift (1984)
Golden Urchin (1986)

Έρευνα / Κείμενα: Kriton & corto64

Όλα τα παρόμοια άρθρα, μπορείτε να τα βρίσκετε εδώ.

Sláine

Βρισκόμαστε μεταξύ μυθικών και προϊστορικών εποχών. Η Ιρλανδία, η Βρεττανία και οι παράκτιες περιοχές είναι ηπειρωτικές, μα μετά τους πρώτους κατακλυσμούς και τον κατοπινό μεγάλο βιβλικό κατακλυσμό, θα πάψουν να είναι.

Σε εκείνη την περίοδο, ζουν στην περιοχή πέντε φυλές ανθρώπων, εξαπλωμένες σε Εριού και Αλβιόνα, οι οποίες λατρεύουν την υπέρτατη μεγάλη τριπλή θεά Danu, τον σύζυγό της -τον κατώτερο θεό ήλιο Lug- και το θεό της φύσης Carnun.

Βορειοανατολικά, στην Σκανδιναβική Midgard, ζουν οι βάρβαροι πολεμιστές και μισθοφόροι Bersekers,

ενώ Νοτιοδυτικά, σε ένα κομμάτι της παράκτιας Γαλατίας, προς τον μεγάλο ωκεανό, ζουν οι φυλές των Drune Lords,

με τα ιπτάμενα πλοία τους.

Και, μετά τους ανθρώπους, είναι η σειρά των “άλλων” πλασμάτων σε αυτόν τον κόσμο.

Στα Βόρεια του νησιού, προς τους αιώνιους παγετώνες, ζουν οι δαίμονες Fomorians, με αρχηγό τον Balor, με το μάτι του κακού, οι οποίοι λατρεύουν να νιώθουν τον πόνο των ανθρώπων και με την πρώτη ευκαιρία επιτίθενται, για να τους βασανίσουν προς ευχαρίστησή τους. Μάλιστα, από αρκετές φυλές εισπράτουν και εξοντωτική φορολογία, με την επισφαλή συμφωνία να αφήσουν ήσυχοι την επικράτειά τους.

Κάπου στα νότια του χάρτη, στη σπηλιά των θηρίων, βρίσκεται και ο Lord Weird Slough Feg, ένα ανθρωπόμορφο κερασφόρο πλάσμα είκοσι χιλιάδων ετών, που μόνο το καλό της τριπλής θεάς και των πιστών της δεν θέλει, ο οποίος έχει και αρκετούς ακόλουθους στις φυλές των Drune Lords.

Τέλος, στον ουρανό, βρίσκεται μία εξωγήινη φυλή-σύμμαχος του Feg, οι Cythrons, που, ως προσωποποίηση του ίδιου του κακού, κάνουν ό,τι μπορούν μέσα στο χωροχρόνο για να προκαλέσουν χάος, καταστροφή και να απολαύσουν τη δυστυχία της ανθρωπότητας σαν το καλύτερο έδεσμα της ψυχρής ύπαρξής τους.

Μάλιστα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στέλνουν και από το τετραδιάστατο σύμπαν τον τεράστιο θεό-σκουλήκι Crom Cruach, ο οποίος μόνο με θυσίες εξευμενίζεται και πάντα μέχρι την επόμενη φορά που θα πεινάσει…

Το σύνολο του κακού που περικυκλώνει τους ανθρώπους είναι ένας σταθερός, άμεσος κίνδυνος, που οι πέντε φυλές αντιμετωπίζουν με τη βοήθεια κάποιων δώρων, που έχει παραχωρήσει η τριπλή θεά στις φυλές της: Το ασημένιο ξίφος του φεγγαριού, που μπορεί να κόψει τα πάντα, τη ζωντανή φλεγόμενη λόγχη του θεού ήλιου Lug, τη χύτρα του αίματος, που ανασταίνει τους νεκρούς, τη μαγική πέτρα του πεπρωμένου, που αποκαλύπτει αν ο άντρας που θα σταθεί επάνω της είναι ο επόμενο Υψηλός βασιλιάς όλων των φυλών και, τέλος: τον ίδιο τον επόμενο Υψηλό Βασιλιά και κερασφόρο θεό (φωτογραφίες σκόπιμα δεν έχουν τοποθετηθεί για όλα αυτά γιατί τα συναντάμε πολύ αργότερα).

Κατά τα άλλα, η τριπλή θεά δεν έχει φανερωθεί ποτέ για να βοηθήσει την κατάσταση.

Αλλά, σε τελευταία ανάλυση, ούτε πρόκειται να χρειαστεί να το κάνει τώρα πια, τουλάχιστον αν δεν το θέλει η ίδια.

Γιατί σε μία από τις πέντε φυλές ανήκει πλέον κι ένας νεαρός με το όνομα Sláine Mc Roth.

Ή, μάλλον, ανήκε…

Ο Ιερός Βασιλιάς της φυλής του ετοιμαζόταν να παντρευτεί την Niamh, την οποία και απομόνωσε σε μια σκηνή μακριά από αδιάκριτα μάτια, αλλά ο απείθαρχος Sláine, που την έχει ερωτευτεί, αντιλήφθηκε διαφορετικά την περίσταση και την επισκέφτηκε κρυφά το ίδιο κιόλας βράδυ της απομόνωσης…

Ο Ιερός Βασιλιάς και η φυλή γίνονται έξαλλοι, όταν πιάνουν τον άξεστο εισβολέα στη σκηνή της Niamh και εξορίζουν τον δεκαεξάχρονο ταραχοποιό. Αν μπορούσαν, θα τον σκότωναν, αλλά αυτό είναι αδύνατον. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με μεγάλη περίσκεψη, η φυλή παρατηρεί τον Sláine να εκδηλώνει ανά διαστήματα μία “κατάσταση”, ένα είδος παροξυσμού και μεταμόρφωσης σε περίεργο πλάσμα με υπεράνθρωπη δύναμη.

Αναμφίβολα, η φυλή καταλαβαίνει ότι πρόκειται για δώρο της μεγάλης τριπλής θεάς, η οποία, για κάποιο δικό της λόγο, έχει προικίσει ξαφνικά τον έφηβο Sláine με αυτήν τη “δυνατότητα”.

Όπως και να έχει όμως, ο νεαρός είναι τώρα πια ανεπιθύμητος στα μέρη του.

Ο Sláine McRoth, λοιπόν, περιπλανιέται στα εδάφη όλου του κόσμου του ως μισθοφόρος αρχικά.

Σε κάποιο απ’ τα ταξίδια του στην Αλβιώνα και παραπέρα, γνωρίζει τον νάνο Ukko, ένα γλοιώδες, ελεεινό, συμφεροντολόγο, δειλό και πονηρό απόβρασμα, με μεγάλη αγάπη στα κέρδη και τις ποταπότητες, το οποίο θα γίνει αχώριστος σύντροφός του.

Αυτές είναι οι κύριες πληροφορίες, που μαθαίνουμε για τον ήρωα, έμμεσα, στον πρώτο κύκλο περιπετειών.

Κατά τα άλλα, το κόμικ ξεκινάει την αφήγησή του με τον δεκαοκτάχρονο πια Sláine να σκοτώνει τέρατα, για να βγάλει τα προς το ζην (και το κοινό του να πληρώνει αμοιβή για το θέαμα),

όπως και δαιμονικά πλάσματα από τον κόσμο των El (πάντα έτοιμα να αλώσουν τον κόσμο των ανθρώπων),

αλλά και χθόνια πλάσματα, σαν το Shoggey Beast, που το πρωί είναι άνθρωπος και το βράδυ τέρας που καραδοκεί…

Βλέπουμε επίσης τον Sláine να συλλαμβάνεται σαν κοινός κακοποιός, για να θυσιαστεί μαζί με πολλούς άλλους στο σκοτεινό θεό-σκουλήκι Crom, όπου και θα βρεθεί πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον Lord Weird Slough Feg (που συχνά-πυκνά στέλνει τους ακολούθους του, για να βρουν θύματα για τον Crom).

Βέβαια, ο παροξυσμένος Sláine θα σωθεί με τη δύναμη του κτήνους, που κρύβει μέσα του, και ο Feg θα πάρει μια πρώτη γεύση από τον πιο θανάσιμο αντίπαλο της μακρόχρονης ύπαρξής του.

Αυτά περίπου συμβαίνουν στο πρώτο βιβλίο του Sláine, The Warrior’s Dawn,

ένα κόμικ που κυκλοφόρησε η 2000AD το 1983, με συνεργασία του ιθύνοντα νου Pat Mills, στο σενάριο και στο σκίτσο των:

Α. Mills,

Massimo Bellardinelli,

Mike McMahon.

Όμως, ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία, και ξεναγείται ο αναγνώστης στην πλοκή δείχνει ότι κάτι λείπει…

Τα σκίτσα, απ’ την άλλη, παλεύοντας να ξεχωρίσουν, για να δημιουργήσουν μία ξεχωριστή μυθική ατμόσφαιρα, παγιδεύονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο ύφος, που αφήνει την αίσθηση του ανικανοποίητου (για σκίτσα της εποχής του ’83 και για το θέμα δεν είναι βέβαια καθόλου κακή δουλειά).

Για να δούμε, όμως, και τη συνέχεια.

Στο δεύτερο βιβλίο, βρίσκουμε (στις κύριες περιπέτειες) τον Sláine να εξολοθρεύει έναν άγριο δράκο,

να έχει μια ατυχή συνάντηση με θεότητα του κάτω κόσμου, τον Avagddu (γιος της τριπλής θεάς Danu, που μια απ’ τις μορφές της είναι η γριά θεά του θανάτου),

και στη συνέχεια να υπερασπίζεται το οχυρό Dinas Emrys εναντίον των Cythrons,

για να καταλήξει με μερικούς υπερασπιστές του οχυρού στον πλανήτη των Cythrons, με τα Βαβυλωνιακής όψης κτήρια

και να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Cythrons και τους Diluvials στρατιώτες τους (τα κατοπινά Droydekas του Star Wars και το Alien τούς θυμίζουν αρκετά)

και τον διοικητή τους, τον τριόφθαλμο δαίμονα Elfric.

Όταν, μάλιστα, ο Sláine (που σε κάποιες στιγμές χρησιμοποιεί και όπλα λέηζερ) αντιμετωπίζει στο τέλος του 2^ου κύκλου περιπετειών τον σχεδόν ανίκητο Elfric, είναι και η πρώτη φορά που η θεά Danu μιλάει στον ίδιο τον ευνοούμενό της και τον βοηθάει να επικρατήσει.

Η εικονογράφηση σε αυτό το δεύτερο κύκλο περιπετειών γίνεται όλο και πιο λεπτομερής, και τα καρέ δείχνουν όλο και μεγαλύτερη ανάγκη για περισσότερο χώρο και βάθος. Σε διάφορες στιγμές, δίνεται η αίσθηση ότι η εικονογράφηση απαιτεί να ξεπεραστούν τα υπάρχοντα τεχνικά όρια εκτύπωσης.

Κι εδώ Massimo Bellardinelli,

Glenn Fabry,

David Pugh,

Bryan Talbot.

Όμως, φαίνεται ότι, ενώ οι σχεδιαστές έχουν αποκρυσταλώσει την κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν, οι απαιτήσεις της πλοκής ανεβάζουν τον πήχη ψηλότερα, και πάλι κάτι φαίνεται ότι λείπει…

Από εκεί και μετά:

Στο τρίτο βιβλίο, ο Sláine καταστρέφει τον θεό-αρχηγό των Cythrons (οι οποίοι, απ’ ό,τι φαίνεται, συνδυάζουν την τεχνολογία με τη μαγεία) και επιστρέφει στη Γη.

Εκεί πληροφορείται ότι ο Ιερός Βασιλιάς της φυλής του έχει πεθάνει, οπότε αποφασίζει να επιστρέψει επιτέλους στα μέρη του, γνωρίζοντας ότι, λόγω των παροξυσμών, έχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να είναι ο επόμενος Ιερός Βασιλιάς της φυλής.

Όπως και γίνεται, μετά από μία σειρά δοκιμασιών σαν του Ηρακλή (απ’ όπου αποκτά και τον θρυλικό διπλό πέλεκυ Brainbiter),

αλλά και την τελική αστρική επιδοκιμασία των (υποτακτικών στη μεγάλη θεά) θεών στον ιερό τόπο του Στόουν Χεντζ,

όπου διαπιστώνεται ότι ο Sláine έχει συγκεντρώσει όλες τις αρετές, για να γίνει κάτι παραπάνω από απλός Βασιλιάς της φυλής του…

Παράλληλα, ο ήρωας μαθαίνει ότι η Niamh τού έχει γεννήσει ένα γιο, τον Kai, η οποία όμως δεν πέρασε και τις καλύτερες στιγμές στη φυλή, έχοντας να κουβαλάει το στίγμα της προδοσίας του προηγούμενου Ιερού Βασιλιά μόνη της.

Μάλιστα μισεί τον Sláine γι’ αυτό…

Σε αυτή τη συνέχεια, τα σκίτσα γίνονται όλο πιο καθαρά, ουσιαστικά και ανάγλυφα, αλλά οπτικά φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σημείο: ποιο είναι το μέλλον του Sláine, και πού πρέπει να κινηθεί το σκίτσο του; Κάτι πρέπει να αλλάξει, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι από τη γοητεία της ιδέας συνεχίζει να εξατμίζεται με έναν τρόπο σχεδόν ανεξήγητο…

Σε αυτό το τρίτο μέρος η πορεία των:

Glenn Fabry,

David Pugh,

Collin/Farmer,

Fabry/Williams,

δείχνει ότι χρειάζονται πολλά ακόμα να γίνουν, μιας και ο κόσμος του Sláine, που υπαγορεύει ο Pat Mills, συνεχώς επεκτείνεται σε χώρο, χρόνο, δραματικότητα της κατάστασης, και η ανάγκη για εκφραστικότητα σε ένα νέο επίπεδο γίνεται ολοένα και επιτακτικότερη…

Οι A.Mills/Glenn Fabry στις τελευταίες συνέχειες του τρίτου μέρους, μάλιστα, φτιάχνουν μια ιστορία-εισαγωγή για το τέταρτο μέρος και παρουσιάζουν την ακόλουθη εικόνα που μοιάζει να θέλει να προϊδεάσει για κάτι διαφορετικό…

Την συνέχεια δεν μπορεί να την διανοηθεί ωστόσο ούτε ο πιο απαιτητικός οπαδός του Sláine…

Το 1989 περίπου είναι η εποχή του τέταρτου βιβλίου του comic και μίας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της 2000AD μέχρι σήμερα. Απ’ ότι φαίνεται, οι τρεις πρώτοι κύκλοι περιπετειών αποτελούν εισαγωγή για αυτό που έρχεται και που εξασφαλίζει μία θέση στα καλύτερα κόμικ της εποχής μας…

Νέα κατηγορία και για τις παρουσιάσεις κόμικς – χαρακτήρων.

Στάρχοκ

Τον 26^ο αιώνα, η αχανής Γήινη Αυτοκρατορία βρίσκεται σε κατάρρευση, και πολλά από τα αστρικά της συστήματα έχουν περιπέσει σε βαρβαρότητα και παρακμή.

 

Η εξωγήινη φυλή των Κρελ (Krell), που διαρκώς λεηλατεί με πειρατικά σκάφη την Αυτοκρατορία και χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση καταλαμβάνει περιοχές για λογαριασμό της, είναι ένα ακόμα πρόβλημα, που επιδεινώνει δραματικά την ήδη δύσκολη κατάσταση.

 

Σε αυτόν τον χαώδη μελλοντικό κόσμο, ένας γήινος, ο Σολ Ριν (Sol Rynn), ταξιδεύει στο γαλαξία και εκτελεί χρέη τηρητή τάξης και ασφάλειας με τη δύναμη των όπλων, αλλά μόνο για όσους ζητήσουν τη βοήθειά του, κι εκείνος θεωρήσει ότι ο σκοπός τους είναι σύμφωνος με το δίκαιο.

 

Αν ο αγώνας σας είναι δίκαιος, αλλά οι πιθανότητες είναι εναντίον σας, χρησιμοποιήστε με!

Είναι το σύνθημα του Ριν, που οδηγεί πάντα σε μεγάλες περιπέτειες.

Πολύ σύντομα, στο διαστημικό κόσμο, ο Σολ Ριν γίνεται γνωστός με το όνομα Στάρχοκ (Starhawk).

 

Τα όπλα το,υ για την αποστολή που επέλεξε, είναι το υπερσύγχρονο διαστημόπλοιό του και ο πολύτιμος βοηθός του (και ο μόνος αξιόπιστος σύμμαχος) το ρομπότ του, ο Ντρόιντ (Droid), με τα περίφημα σχόλιά του για την ακατανόητη ανθρώπινη φύση και νόηση.

 

Αυτή είναι η πλοκή του κόμικ, στις πρώτες κιόλας σελίδες του οποίου βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να έχει ήδη στην κατοχή του το διαστημόπλοιο Σπέης Ράιντερ (Space Rider), το ρομπότ Ντρόιντ, αλλά και έναν σκοπό ήδη καθορισμένο.

Η ιστορία του Starhawk εκδόθηκε από τις επιχειρήσεις D.C. Thomson και φιλοξενήθηκε στα περιοδικά:

«The Crunch»  (1979-1980 και στα τεύχη 35 εώς 54),

το οποίο συνενώθηκε με το Hotspur σε:

«Hotspur and Crunch» (1980 –με καινούρια αρίθμηση από το νούμερο 1059– και οι ιστορίες του Στάρχοκ να φιλοξενούνται από το τεύχος 1059 εώς 1071),

για να ονομαστεί στη συνέχεια το περιοδικό καθαρά σε:

«Hotspur» (1980-1981 με το Στάρχοκ να φιλοξενείται από το τεύχος 1093 εώς 1110),

 

το οποίο μετά θα συνενωθεί με το Victor σε:

«Victor and Hotspur» (1981, –με αρίθμηση από το νούμερο 1042– και το Στάρχοκ να παρουσιάζεται στα τεύχη 1042 έως 1046)

το οποίο θα συνενωθεί με το περιοδικό Buddy (αυτό εκδίδεται ήδη από το 1981) στο περιοδικό:

«Buddy» (1982 και το Σταρχοκ να παρουσιάζεται στα τεύχη 77 έως 96)

 

και έπειτα να πάρει την σκυτάλη το:

«Spike» (1983-1984 και το Στάρχοκ να υπάρχει στα τεύχη 1 εώς 67),

μέχρι και αυτό το περιοδικό να συνενωθεί με το περιοδικό “Champ”, για να σταματήσει οριστικά το Starhawk τις μετακομίσεις του στα εβδομαδιαία περιοδικά και να σταθεροποιηθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (1986,1987,1988) στο:

«Starblazer«.

Σε όλες αυτές τις αλλαγές τίτλων, το Starhawk δεν κατείχε πρωταγωνιστικής σημασίας ιστορία για το περιοδικό, παρά μόνο στο «Starblazer», όπου του δόθηκε πολύ μεγάλη βαρύτητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Να αναφέρουμε ότι το Στάρχοκ (σύμφωνα με τα τωρινά στοιχεία και μακάρι να προκύψουν κι άλλα στο μέλλον) είχε συμμετοχή και –τουλάχιστον– στα  «Hotspur Annuals» (1984,1985,1988), αλλά και ένα πέρασμα από το «Victor» στο τεύχος 1441 τον Οκτώβριο του 1988, όπου ήταν και η τελευταία εμφάνιση του περιπετειώδους διαστημικού διδύμου στον αγώνα προστασίας των αδυνάμων και της απονομής δικαίου.

Οι Ελληνικές εκδόσεις παρακολούθησαν από σχετικά νωρίς την πορεία του Starhawk, το οποίο βρέθηκε να φιλοξενείται από το περιοδικά Αγόρι

 και στη συνέχεια από το Μπλεκ.

Μάλιστα, το Μπλεκ του 1986 παρουσίασε και τις ιστορίες του Στάρχοκ από την εποχή του περιοδικού Buddy, όπου ο πρωταγωνιστής Σολ Ριν είναι ακόμα έφηβος, και το κόμικ έχει τον τίτλο «Young Starhawk» και πρόκειται για ένα πρίκουελ που δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: γιατί ο Ριν πήρε το παρατσούκλι Στάρχοκ, γιατί επέλεξε αυτόν τον σκοπό στη ζωή του, πώς συνάντησε το ρομπότ Ντρόιντ, πού βρήκε το σκάφος Σπέις Ράιντερ και άλλα ακόμα.

Ένα μόνο δεν καθορίζεται πουθενά από τους δημιουργούς του κόμικ: ποιοι ακριβώς είναι οι Κρελ, από πού ήρθαν και τι θέλουν να επιτύχουν.

(Λέτε να το επιχειρήσουν κάποια στιγμή με νέα επεισόδια; )

Και μιλώντας για δημιουργούς να αναφέρουμε:

Στην σκιτσογράφηση τους: Ian Kennedy, Isidore Mones, Mike White, Terry Patrick, Alan Willow (συνέντευξή του στο: http://www.technodelic.pwp.blueyonder.co.uk/Interviews/AlanWillow.htm), Enrique Alcatena, Tonny O’ Donnell (συνέντευξή του στο: http://www.garenewing.co.uk/home/writing/tony.php), Steve Holland (προσωπικό Blog με τις δουλειές του και προτάσεις για κόμικ και όχι μόνο στο: http://bearalley.blogspot.gr/, όπως και http://astore.amazon.co.uk/beaall-21), Jaimie Ortiz.

Στο σενάριο τους: David Taylor (κυρίως), Alan C Hemus, M. Wild.

Βλέπε και Links:

http://starhawkcrunch.tripod.com/id81.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id94.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id101.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id95.html

http://starhawkcrunch.tripod.com/id99.html

Velle(Βασίλης Μαρκουίζος)

“Zanna” – Το κορίτσι της ζούγκλας του Ταρζάν(Πηδάλιο Πρες)

Διανύουμε περίοδο κόμικς – εξερευνήσεων και ανακαλύψεων, όπως θα έχετε διαπιστώσει με τις τελευταίες αναρτήσεις! Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτού του είδους η έρευνα, καθώς λύνει τις απορίες όλων μας, σχετικά με την προέλευση χαρακτήρων που εμφανίστηκαν στα Ελληνικά εικονογραφημένα. Τότε που τα διαβάζαμε δεν μπορούσαμε να έχουμε επιπλέον στοιχεία γι` αυτά και τους δημιουργούς τους, ή τις πρώτες τους κυκλοφορίες στο εξωτερικό, αφού οι εκδότες μας δεν ασχολούνταν με τέτοιες λεπτομέρειες.

Η σημερινή ιστορία, με την οποία θα ασχοληθούμε, φιλοξενήθηκε και αυτή στις σελίδες του εβδομαδιαίου Ταρζάν, έτσι όπως τον γνωρίσαμε από τον κ. Δραγούνη και την Πηδάλιο Πρες, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του`70. Εκείνο το μικρού σχήματος περιοδικό, που αποκαλούμε ακόμη και τώρα Ταρζανάκι, είχε πολλούς γρίφους και ένας ακόμη από αυτούς, θα λυθεί σήμερα.

Πρόκειται για την «Ζάννα – το κορίτσι της ζούγκλας», που σκέφτηκε σαν καλή ιδέα να ενσωματώσει στο Ταρζάν ο κ. Δραγούνης, αφού πολύ σωστά ταίριαζε με τη θεματολογία του περιοδικού. Γνωρίζετε οι περισσότεροι, για την Γαλλική προέλευση σχεδόν όλων των κόμικς της Πηδάλιο Πρες, εκείνη την περίοδο. Εδώ όμως, έγινε η έκπληξη! Η προέλευση ήταν Αγγλική και σίγουρα όχι αναμενόμενη, όπως θα δείτε πιο κάτω.

Η Ζάννα, ήταν ένα αγριοκόριτσο, ή ενδεχομένως και αγοροκόριτσο, που ζηλεύοντας την δόξα του βασιλιά της ζούγκλας, αποφάσισε να αρχίσει την αναρρίχηση στα δέντρα, να ίπταται από κλαδί σε κλαδί, δίχως να φωνάζει όπως εκείνος, ενώ παράλληλα εξουσίαζε μερικώς τα άγρια θηρία και φυσικά η παρουσία της ήταν σεβαστή απ` όλους τους κατοίκους και φυλές. Υπήρχε ένα σαφώς πιο ήρεμο κλίμα, μέσα στο οποίο κινούνταν οι περιπέτειες της και μια αναφορά αρκετά ικανοποιητική, όσον αφορά στην απεικόνιση του σκηνικού. Έντονη η παρουσία των καρέ με εικόνες από εξωτικά τοπία, με έναν ρομαντισμό να τα διαποτίζει, αλλά και δράση εκεί που απαιτούνταν.

Όλα αυτά ήταν φυσιολογικά, αφού η “Zanna” φτιάχτηκε για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των κοριτσιών, της δεκαετίας του`60, στην Αγγλία. Και τα κατάφερε μια χαρά. Το εικονογραφημένο της σπίτι ήταν το περιοδικό June της γνωστής μας Fleetway(IPC). Η Βρετανική εκδοτική εταιρεία, με την τεράστια αναγνώριση από μέρους των αναγνωστών(σε πολλές χώρες), είχε πάρει τα σενάρια από την Enid Blyton Society(όπως μαρτυρά το παρακάτω link).

http://www.enidblytonsociety.co.uk

Από το 1961 ως το 1968(οπότε και σταμάτησε να εκδίδεται), η June τα πήγε πολλά στις πωλήσεις και είναι από εκείνα τα κοριτσίστικα περιοδικά, που άφησαν εποχή στην Αγγλία και προετοίμασαν το έδαφος για την επόμενη γενιά, αυτήν της δεκαετίας του`70. Κάποια στιγμή, το περιοδικό μετονομάστηκε σε “June & School Friend”, ενώ έβγαλε και αρκετά επετειακά τεύχη. Στην ύλη του, συναντάμε και την Zanna, που αποδείχτηκε πολύ δημοφιλής στις αναγνώστριες. Στοιχεία για την ύλη του περιοδικού και μερικώς για τους χαρακτήρες που φιλοξένησε, μπορείτε να αντλήσετε στα πιο κάτω link. Το καρέ που συνοδεύει το άρθρο αυτό, της Αγγλικής έκδοσης, είναι από το πρώτο και ενδιαφέρον site. Να πούμε ότι παρά την έρευνα, ήταν το μόνο που εντοπίσαμε!

http://www.26pigs.com/june/characters.html

http://ccgi.thirtiethcentury.free-online.co.uk/diary/archives/archive-082008.htm

Ο δημιουργός της Zanna, ήταν ένας Βρετανός … φυσιοδίφης και ορνιθολόγος(καλά διαβάσατε!), διάσημος για τις έρευνες του, αλλά και για τα εκπληκτικής ομορφιάς σκίτσα του! Ο Reginald Ben Davis(γεννημένος στοWandsworth το 1907) , μεταξύ άλλων όμως, εικονογράφησε και πολλές από τις ιστορίες της Zanna! Η αγάπη του για την φύση και τα ζώα γενικότερα, είναι κάτι που φαίνεται στο σκίτσο της ηρωίδας αυτής. Το σκίτσο του θυμίζει εικόνες παραμυθιού και πολλές φορές φέρνει στο νου εσωτερικές εικονογραφήσεις παιδικών βιβλίων. Ο Davis εικονογράφησε πολλά εξώφυλλα βιβλίων, για λογαριασμό της εκδοτικής Home-Gall’s Panmure Press. Για τα κοριτσίστικα κόμικς της Fleetway, έκανε κι άλλους χαρακτήρες, όπως αυτός των ‘Jill Crusoe’, ‘Jon of the Jungle’, ‘Lost in Red Man‘s Land’, ‘The Riddle of Beacon Heights’, ‘Kay of Cedar Creek’ και πολλούς ακόμη. Όλα αυτά στα πρώτα περιοδικά αυτού του τύπου, που κυκλοφόρησε η Fleetway, μεταξύ 1957 – 1958. Μετά το τέλος της μεταξύ τους συνεργασίας, ο Davis ασχολήθηκε με τα περιοδικά Treasure και Look & Learn (μέχρι το 1971), αλλά και με το σαφώς πιο κοντά στα ενδιαφέροντα του ‘Life in Nature’. Περισσότερα στοιχεία και πανέμορφες ζωγραφιές του, μπορείτε να δείτε στην πιο κάτω διεύθυνση.

http://illustrationartgallery.blogspot.com/2010/12/r-b-davis.html

Το κολάζ, με τα εξώφυλλα της June, είναι από την παρακάτω σελίδα.

http://www.sindy-collectables.com/index.cfm?articleid=1671

Το εξώφυλλο του περιοδικού School Friend, είναι από την παρακάτω σελίδα.

http://kb-outofthisworld.blogspot.com/2010_10_01_archive.html

Οι βινιέτες της Ελληνικής έκδοσης, είναι από το αρχείο του συντάκτη και είναι από την ίδια ιστορία, απ` όπου και η Βρετανική. Την «κοιλάδα με τις φλόγες».

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Όλα τα άρθρα αυτού του τύπου θα τα βρείτε στην κατηγορία Ήρωες & Δημιουργοί.