Interviewing Mathew Reynolds, illustrator of The Mercenary Sea comic.

There are thousands of titles out there, vying for our attention each week, but a recent addition manages to grab it almost at once, turning out to be not only an interesting creation, but a work with the quality of a comic that could—in time—win the label “classic”, as well

Its name: “The Mercenary Sea”.

So, how could we resist the temptation to arrange an interview on behalf of the audience of this comics community?

However, while preparing the questions for this task, we realized that we needed to ask  something a bit more “unusual” than questions on details about the plot and the characters of the comic —something that we actually do with our monthly presentations about this title—, or the way that the “Mercenary Crew” works to deliver the next inspiring issue each month.

Giving this matter a great deal of thought, it occurred to us that it would be more important to reveal something of the “mojo” and “the power of the craft” of this creation, than mere information, so we ended up with just four questions.

We hope that you’ll find them precise enough to give you a sense of the atmosphere of the comic, and intriguing enough to make you read some issues of “T.M.S.” and see for yourselves if the “prophecy” about a “classic creation” will be fulfilled some day…

And now, the torch goes to the illustrator of “The Mercenary Sea”, Mathew Reynolds, who was kind enough to give us a tour of his artistic philosophy and the worlds that he envisioned and brought to life for his readers.

«Be There» Animation Festival Corfu 2013 – Αποκλειστική συνέντευξη του Tomek στο Comics Trades

Ο ήλιος συνέχισε να παίζει το κρυφτούλι του με τα σύννεφα και τις ψιχάλες, όχι όμως και ο Tomek, ο οποίος ήταν συνεπέστατος και στο επόμενο ραντεβού μας, πάντα χαμογελαστός και πρόθυμος να μιλήσει για την περιπέτειά του στον χώρο των εικονογραφήσεων και του animation.

CT – Ας μιλήσουμε για παιδικό καθαρά κόμικς. Καλύπτονται οι ανάγκες αυτών των ηλικιών, στην Ελληνική αγορά;

Τ – Όχι. Δεν υπάρχουν προτάσεις και περιοδικά που να απευθύνονται στα παιδιά, παρά μόνον οι εκδόσεις του Ντίσνεϋ. Ελληνικές δημιουργίες δεν έχουμε. Προσωπικά μου αρέσει πολύ αυτή η παιδική γραμμή και η αθωότητά της και αυτό είναι που θέλω να κάνω. Να δημιουργήσω χαρακτήρες και ήρωες καθαρά για τα παιδικά μάτια. Θέλουμε κάτι για να κρατηθούν τα παιδιά στον χώρο. Δεν μπορούν να μπουν κατευθείαν στις γραμμές τις πιο ώριμες, τις πιο δύσκολες. Επίσης, βλέπουμε το φαινόμενο να τυπώνονται σειρές με καθαρά space σενάρια, τα οποία είναι ουσιαστικά μια ανακύκλωση ιδεών και δεν έχουν να προσφέρουν τόσο πολλά, ειδικές στις μικρές ηλικίες. Άλλωστε είναι και μακριά από τον κόσμο που ζουν γύρω τους. Βλέποντας σκίτσα με ουρανοξύστες για παράδειγμα, δεν μπορεί το παιδί που μεγαλώνει στην χώρα μας να ταυτιστεί, να βρει κοινά σημεία με αυτά που είναι στην πόλη του. Με αυτά που έχει μάθει να αντικρίζει. Του φαίνονται μακρινά και ξένα. Δεν βρίσκει μέσα τους πρότυπα. Έπειτα είναι σαν να προσπαθείς να τους πάρεις την ηλικία τους, τα παιδικά τους χρόνια και να τους ενηλικιώσεις πιο γρήγορα. Χρόνια το έλεγα και προσπαθώ να κάνω αυτό ακριβώς το πράγμα. Μια σειρά όπως το «Κουλούρι» για παράδειγμα, η οποία να φέρει κοντά τα παιδιά σε αυτή την αισθητική, πιο κοντά στον κόσμο τους. Κάποια στιγμή να μπορούν να πουν «α, έχω 10-15-20 τεύχη Κουλούρι», έναν αριθμό που να μαρτυράει μια συνέχεια και να είναι και Ελληνική καθαρά δουλειά. Πιστεύω ότι κι άλλοι Έλληνες δημιουργοί να προσανατολιστούν σε αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχει και η Comicdom φυσικά, όπως και ορισμένοι άλλοι Έλληνες δημιουργοί, αλλά οι φωνές πρέπει να πυκνώσουν.

CT – Σου αρέσει να δουλεύεις με τα παιδιά, έτσι;

Τ – Ναι. Ειδικά με αυτά του γυμνασίου. Μια ηλικία που μπορεί να απορροφήσει πράγματα, να δεχτεί επιρροές και να βρει νέα ενδιαφέροντα. Να ανακαλύψει τα ταλέντα της και ίσως τι θα ήθελε να κάνει αργότερα. Στο δημοτικό είναι διαφορετικά, γιατί υπάρχει μια γενικότερη διάθεση για όλα, παιγνίδι περισσότερο, κι όχι να καθίσουν σε μια αίθουσα, που τους φέρνει στο νου και το σχολείο και να μάθουν σκίτσο. Τα παιδιά στις ηλικίες των 13-15 είναι σαν σφουγγάρια. Ρουφάνε γνώση. Θέλουν να μάθουν πράγματα, να εξερευνήσουν, να πειραματιστούν. Κι εκεί είναι που πρέπει να τους έχεις δώσει κάτι, το οποίο πλέον να τους είναι οικείο, αναγνωρίσιμο. Και να ξέρουν ότι τυπώνεται εδώ, στην Ελλάδα. Είναι ωραίο να βλέπω παιδιά στο εργαστήρι, που αναγνωρίζουν την γραμμή των σκίτσων που έχω κάνει, λέγοντας μου ότι τα έχουν ήδη διαβάσει ή να με ρωτούν πώς να κάνουν αυτόν ή το άλλο χαρακτήρα. Ξέρεις, τους λέω πολλές φορές τα ίδια που μου είπαν και οι δικοί μου δάσκαλοι. Εκείνοι στους οποίους οφείλω τα πάντα. Τους δείχνω τα ίδια σκίτσα, όπως μου τα έδειξαν εκείνοι. Είναι σαν αλυσίδα, τελικά και θα χαρώ να δω τα δικά μου σκίτσα να περάσουν σε κάποιες άλλες γενιές, μέσα από 1-2 μαθητές μου που θα θελήσουν να συνεχίσουν. Είναι η μεγαλύτερη αμοιβή. Να ξέρεις ότι έχεις προσφέρει κάτι κι εσύ σε όλη αυτή την υπόθεση. Να έχεις επηρεάσει και βοηθήσει κάποιους νεότερους, στον δικό τους δρόμο.

CT – Μιλώντας για το «Κουλούρι», τι άλλο καινούργιο ετοιμάζεις αυτό το διάστημα και ποιο είναι το επόμενο πλάνο – βήμα σου;

Τ – Κοίτα, θέλω να κάνω για 2-3 χρόνια και παραπάνω ακόμη, το «Κουλούρι», να συνεχίσει να κάνει όσο πιο πολλά τεύχη γίνεται και να καθιερωθεί. Να το μάθουν σαν μια σταθερή προσπάθεια, με διάρκεια στον χρόνο, κι όχι σαν κάτι που κράτησε λίγο. Έπειτα, σχεδιάζω κάτι στο ίδιο μήκος κύματος, παιδικό πάλι, λιγάκι διαφορετικό όμως. Πάντα σαν περιοδικό. Έχω κάνει ήδη την εισαγωγή και το πρώτο επεισόδιο. Θα έχει να κάνει με τα Αρχαιοελληνικά χρόνια, τους μύθους, τους θεούς, τους ήρωες. Δεν θα είναι όμως σαν μια αφήγηση επακριβώς της ιστορίας. Θα είναι μεταφορά, με δικά της στοιχεία μέσα, μια άλλη οπτική και όχι αυτά που είδαμε και βλέπουμε να γίνονται πάνω σε αυτό το θέμα. Δεν χρειάζεται να είσαι λεπτομερής και να λες επί λέξει ότι αναφέρουν τα βιβλία. Είναι κόμικς. Χρειάζεται να αφεθείς ελεύθερος και να βγάλεις νέα πράγματα, χιούμορ και γενικά να έρθεις κοντά στην γενιά αυτή, με μια άλλη αισθητική. Σαν διασκευή. Αν δεις και παλιότερα που έγιναν φιλμ ή ταινίες κινουμένων σχεδίων ή περιοδικά με τέτοιο θέμα, ήταν σαν να ακολουθούσαν τα αρχαία κείμενα κατά παράγραφο. Σαν να ήταν μάθημα. Αν τον πάρεις τον Αριστοφάνη κατά γράμμα, ας πούμε και κάνεις μια δουλειά κόμικς πάνω σε αυτόν, δεν προσθέτεις κάτι καινούργιο. Δες τον Αστερίξ για παράδειγμα. Εκεί είναι πιο ελεύθερη η μεταφορά, με σαρκασμό, με πολλή δουλειά στους χαρακτήρες, με χιούμορ και διάθεση για ανατροπή, ακομπλεξάριστα. Δεν αφηγείται την ιστορία της Γαλλίας, αλλά σατιρίζει συγχρόνως. Στο δικό μου αυτό πλάνο, δεν θα υπάρχει μόνον αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα βέβαια, αλλά μια ματιά γενικότερη και συνολική στην χώρα. Δεν θα εστιάζει μόνον σε ένα χρονικό σημείο, αλλά θα την ακολουθεί στο πέρασμα του χρόνου.

CT – Με το animation, υπάρχει κάτι νέο που σκέφτεσαι αυτό το διάστημα; Ίσως κάτι από όσα κάνεις ήδη σαν εικονογράφηση ή από εκείνα που έχεις κατά νου.

Τ – Με το animation, όχι. Δεν σκέφτομαι κάτι καινούργιο. Πιστεύω ότι έχω αρχίσει να κατασταλάζω και να αποφασίζω με τι θα ήθελα να καταπιαστώ στην συνέχεια. Η εικονογράφηση και τα κόμικς είναι αυτό που με γεμίζει. Με αυτό θα ήθελα να δουλέψω πλέον.

CT – Στο “Be There”, όμως, δηλώνεις παρών και μάλιστα για τρίτη συνεχόμενη χρονιά!

Τ – Ναι, φυσικά! Είναι μια ευκαιρία να κεντρίσω την περιέργεια και το ενδιαφέρον των παιδιών, με τρεις ιδιότητες. Τόσο σαν γραφίστας, όσο και σαν σκιτσογράφος ή cartoon creator. Τα συνδυάζει και τα τρία το φεστιβάλ, και αυτή είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία για μένα. Μέσα από αυτά τα workshop, ίσως κάποια από τα παιδιά ενδιαφερθούν να μάθουν περισσότερα στην συνέχεια. Κι αυτό θα είναι ένα μεγάλο κέρδος γι’ αυτό που κάνουμε και αγαπάμε. Θα κερδίσει ο χώρος.

CT – Από την εποχή των κόμικς περιπτέρου, με την μορφή τους των ’70s, περάσαμε σε αυτήν πιο ενήλικων περιοδικών, με πιο σοφιστικέ σκίτσο, όπως η Βαβέλ. Όμως όταν σταμάτησε να εκδίδεται, κάτι σταμάτησε μαζί της.

Τ – Υπήρξε μια «τρύπα», από το 1990 – 2000 στις Ελληνικές εκδόσεις, πράγματι. Μια δεκαετία όπου σταμάτησε να παράγει κόμικς. Σταμάτησε να βγάζει δουλειές και Ελλήνων και ξένων δημιουργών. Είχαμε τον Αρκά, αλλά από εκεί και έπειτα μόνον με τα fanzines και κάποιες αυτοεκδόσεις κινήθηκε ο χώρος, κάτι που δεν ήταν αρκετό. Μείναμε πίσω. Το «9» κάπως πέρασε προς τα έξω μια άλλη πρόταση, πιο ώριμη. Η Βαβέλ επηρέασε πολλούς και έκανε σχολή, πάντως, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Παρατηρείς τους φίλους των κόμικς και βλέπεις ότι ακόμη και σήμερα έχουν κρατήσει στοιχεία εκείνων των επιρροών.

CT – Διαβάζεις κόμικς; Κι αν ναι, ποιο είναι το κίνητρο για να αγοράσεις κάποιο;

Τ – Ναι. Αλλά μπορώ να σου ότι υπάρχουν φορές που τα διαβάζω ετεροχρονισμένα. Δεν τα αγοράζω μόλις κυκλοφορούν, αλλά έπειτα από κάποιο διάστημα, τυχαία εντελώς και όχι πάντα έχοντας πρώτα διαβάσει κάποια κριτική που να τα εκθειάζουν. Επειδή είμαι και οπτικός τύπος, παίζει σίγουρα μεγάλο ρόλο στην απόφασή μου η μακέτα του εξωφύλλου και μια πρόχειρη ματιά στις εσωτερικές εικονογραφήσεις. Έτσι, μπορεί να διαβάσω κάτι μετά από 10-15 χρόνια και να πω αυτό είναι σούπερ! Φοβερό σχέδιο! Δεν έχει σημασία αν δεν το διάβασα όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά. Ξέρεις, διαβάζω κόμικς από διαφορετικές σχολές, αλλά όλα τους πιο κοντά στο cartoon. Στο παιδικό. Όπως και manga, που και εκεί μπορεί κανείς να βρει πολύ όμορφες δημιουργίες. Μετά είναι και το άλλο. Το πρόβλημα του χώρου. Είμαι σε μια οριακή φάση με την χωρητικότητα των ραφιών μου, οπότε πλέον επιλέγω αυστηρά και καθαρά ότι με ικανοποιεί και όχι για να αποκτήσω κάποια τεύχη. Πέρασα λίγο πιο μικρός από την περίπτωση του συλλέκτη, αλλά δεν συνέχισα.

CT – Αγαπημένος ήρωας, αυτός που ενδεχομένως να σε επηρέασε μετέπειτα;

Τ – Υπήρχε ένα κόμικς που διάβαζα στην Πολωνία μικρός, πριν έρθω στην Ελλάδα. Ήταν τρεις  χαρακτήρες, σαν πρόσκοποι, για πρωταγωνιστές και ακόμη τυπώνεται μέχρι σήμερα. Μεγάλη επιτυχία στο κοινό, για γενιές αναγνωστών. Κι ακόμη ένα, πάλι από τα χρόνια μου στην Πολωνία, που θα μπορούσες να το πεις και πιο φευγάτο, πάλι παιδικό όμως, αλλά με σενάριο εξαιρετικό, πρωτοποριακό. Εδώ όταν ήρθα, διάβασα πολλά και διαφορετικά. Μου άρεσε πολύ η Βαβούρα. Μετά έμαθα ότι όλες οι ιστορίες και οι χαρακτήρες, που φιλοξενούσε το περιοδικό, ήταν καθαρά δουλειές Άγγλων καλλιτεχνών. Μπορώ να σου πω ότι δεν διάβαζα Τιραμόλα, Σεραφίνο ή Ποπάυ. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν τόσο ώστε να κολλήσω μαζί τους. Και φυσικά όταν κυκλοφόρησε το MAD, είπα αυτό είναι για μένα! Ισοπεδωτικό χιούμορ, χωρίς κόμπλεξ και ωραία σκίτσα. Ήταν εκείνο που με κέρδισε αμέσως.

Όταν έχεις απέναντί σου έναν τόσο ευδιάθετο και ομιλητικό Tomek, η συζήτηση μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο από ότι έχει αρχικά προβλεφθεί. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εδώ βρίσκεται για να μάθει στα νέα παιδιά την τέχνη του animation και του σκίτσου και πρέπει να παρευρεθεί σε πολλές ακόμη εκδηλώσεις και εργαστήρια. Γι’ αυτό τον ευχαριστήσαμε για όλα όσα μας είπε και τον αφήσαμε να πάει να ξεκουραστεί, για την συνέχεια της παρουσίας του στο φεστιβάλ. Θα βρεθούμε κι άλλες φορές, εκτός διοργάνωσης και χωρίς δημοσιογραφικά κασετόφωνα, και αυτά δεν θα καταγραφούν! 🙂

 Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Το Comics Trades θα καλύψει κάθε εκδήλωση του φετινού φεστιβάλ και θα σας μεταφέρει τον παλμό του σε καθημερινή βάση. Μείνετε συντονισμένοι στην συχνότητα που αγαπάει και το animation! Αν δεν μπορείτε να δηλώσετε «παρών» στο φετινό “Be There”, κάντε το εδώ, στο Comics Trades!

Η ενημέρωσή σας για το φετινό φεστιβάλ βρίσκεται εδώ.

Τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ θα τα βρείτε πιο κάτω, ανά χρονιά.

2011

2012

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Συνέντευξη από τον δημιουργό Νίκο Κούτση

Προτού προχωρήσουμε σε μία ακόμα παρουσίαση site/blog θα έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε τις σκέψεις και απόψεις ενός εικονογράφου του οποίου τη δουλειά παρουσιάσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση του είδους, του Νίκου Κούτση. Τον ευχαριστούμε για το χρόνο και τον κόπο που διέθεσε για να απαντήσει στον κανονιοβολισμό των αποριών μας, αλλά και να μας δώσει μία μικρή γεύση σε πρακτικά ζητήματα της ζωής και καριέρας ενός εικονογράφου.

Και χωρίς πολλά-πολλά να παραδώσουμε το πληκτρολόγιο στον Νίκο:

-Στο site σου, Νίκο, υπάρχει μία σημαντική καταγραφή από δουλειές σε διάφορες κατηγορίες. Μπορείς να μας κάνεις μία συνοπτική παρουσίαση τους και να μας πεις επίσης με τι δραστηριοποιείσαι αυτόν τον καιρό;

Επέλεξα για ένα μεγάλο διάστημα της επαγγελματικής μου καριέρας να απασχολήσω τον εαυτό μου με αναθέσεις διαφημιστικού περιεχομένου. Παραγγελίες οι οποίες εξασφάλιζαν ανεξαρτησία και αυτονομία στη ζωή μου, με τίμημα, όμως, να στερηθώ προσωπικής καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας. Θεωρώ σημαντικά επιτεύγματα το σχεδιασμό μασκότ επώνυμων προϊόντων της Ελληνικής αγοράς, ή την εικονογράφηση για Ευρωπαϊκές καμπάνιες που έλαβαν χώρα την περασμένη δεκαετία, μα δε θα αναφερθώ περισσότερο σε όλα αυτά, μιας και η ιστοσελίδα μου προσφέρει τις απαραίτητες λεπτομέρειες και πληροφορίες.
Η επιθυμία μου πάντα ήταν η ενασχόληση με τον σχεδιασμό κόμικς. Μια σειρά από ταξίδια σε ορισμένα από τα μεγαλύτερα Comics Conventions/Festivals του κόσμου μου προσέφεραν την έμπνευση, τις γνώσεις και τους «πελάτες» που χρειαζόμουν για να κάνω την απαραίτητη για εμένα στροφή τόσο στην επαγγελματική μου καριέρα, όσο και δημιουργία. Από το 2008 και έως σήμερα μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις μου είναι το coloring που εκπονώ σε πλείστες σειρές κόμικς, για λογαριασμό, κυρίως, της IMAGE COMICS.

-Μπορείς να μας δώσεις και κάποια οπτικά δείγματα -ένα μίνι portfolio- από κάποια απ’ αυτά; Για παράδειγμα εμείς θα θέλαμε οπωσδήποτε να δούμε κάποιες εικόνες από τη δουλειά που σου ανατέθηκε από τον ΟΗΕ.

Φυσικά. Μαζί με τις επισυναπτόμενες εικόνες των μασκότ που σχεδίασα για λογαριασμό της UNEP DTIE, Paris Branch, το 2005, μπορείτε να διαβάσετε και τα τέσσερα σε αριθμό κόμικς που σχεδίασα για τις συγκεκριμένες καμπάνιες τους, με στόχο την ευαισθητοποίηση των παιδιών για θέματα που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος.

-Ξεκινώντας τις παρουσιάσεις site ψάχναμε για Έλληνες εικονογράφους που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό ή Έλληνες που ετοιμάζονται να προωθήσουν δουλειές τους εκεί. Δεν αργήσαμε στην πορεία να αντιληφθούμε ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο οι περισσότεροι Έλληνες εικονογράφοι στοχεύουν στο παραπάνω. Έχουμε ωστόσο μία απορία σχετικά με τη λέξη «Έλληνες» που είναι στο επίκεντρο των αναρτήσεών μας: Ως επαγγελματίας που κινείται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό, βλέπεις η εθνικότητα να έχει κάποια σημασία για το χώρο ή για το πώς αντιμετωπίζουν οι υποψήφιοι πελάτες τον εικονογράφο;

Παγκόσμιο κριτήριο είναι πάντα το ταλέντο ενός καλλιτέχνη, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Έχεις ταλέντο και γνώση της δουλειάς που παράγεις; Η τέχνη σου έχει ανταπόκριση; Σέβεσαι τα deadlines; Τότε έχεις πολλές πιθανότητες να συνεργαστείς μαζί τους.

-Οι πελάτες τι εκτιμάνε σε έναν επαγγελματία illustrator που θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για να τον επιλέξουν για κάποιο project;

Τα προαναφερθέντα.

-Οι παλιότεροι επαγγελματίες έχουν κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα με τους νεώτερους;

Όχι. Οι παλιότεροι δεν είχαν ενημέρωση και οι νεότεροι δεν έχουν εμπειρία. Όλοι μπορούν να έχουν μια θέση στον ήλιο. Αρκεί να είναι τολμηροί.

-Κατά πόσο η κρίση έχει πλήξει τον κλάδο;

Το έντυπο γενικά υποφέρει εδώ και χρόνια. Πριν από την κρίση. Όλοι περιμένουμε να δούμε πώς η ευκολία της επικοινωνίας που προσφέρει η ψηφιακή εποχή θα μεταλλάξει τον τρόπο που συναλλασσόμαστε και βιοποριζόμαστε μεταξύ μας. Αν θες να δημιουργήσεις, πέρα από την ανάγκη για βιοπορισμό, τίποτα δε σε σταματά…

-Πιστεύεις ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο ύφος στους Έλληνες εικονογράφους που ίσως να παρέπεμπε σε «Ελληνική σχολή»;

Όχι στα κόμικς. Ίσως να υπάρχει στον χώρο της πολιτικής γελοιογραφίας.

-Τι θα συμβούλευες σήμερα τους νέους εικονογράφους για το πώς να καταφέρουν να αποτυπώσουν το στίγμα τους στο χώρο;

Να μισήσουν το χρήμα. Να βάλουν στην άκρη τον εγωισμό ή την όποια έπαρση. Να μελετήσουν βιβλία και web tutorials. Να ταξιδέψουν σε Conventions. Να συμμετέχουν στο εργαστήρι μου, σχεδιασμού Κόμικς, στη σχολή Βακαλό.

ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΟΤΗ ΣΤΡΑΤΙΚΗ

Στα πλαίσια της παρουσίασης του νέου τεύχους του Μικρού Σερίφη(1469), στο Hard Rock Café, από τον ίδρυμα Σοφία και το Club Φίλων Μικρού Σερίφη, ο συγγραφέας και θρύλος των Ελληνικών pulp περιοδικών Πότης Στρατίκης, παραχώρησε μια συνέντευξη. Το link της συνέντευξης αυτής, μας το απέστειλε η κ. Ειρήνη Χαζάπη και την ευχαριστούμε θερμά γι` αυτό. Το συγκεκριμένο βίντεο αναρτήθηκε ενωρίτερα(δυστυχώς λόγω φόρτου αρθρογραφίας, ειδικά με την κάλυψη του φεστιβάλ animation στην Κέρκυρα, δεν μπορέσαμε να αναρτήσουμε την συνέντευξη αυτή ταυτόχρονα), και στο http://mikrosserifis.blogspot.com/ του εξαίρετου φίλου Παναγιώτη Πλαφουτζή, που καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες εδώ και χρόνια, ώστε να διασωθεί αυτό το υπέροχο τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Το Comics Trades ήταν και θα είναι πάντα κοντά σε κάθε τέτοια προσπάθεια. Σας προτρέπουμε να γνωρίσετε τη δουλειά  του Παναγιώτη, αλλά και να θυμηθείτε τις αξέχαστες στιγμές που μας χάρισε η «θρυλική τετράδα», μέσα από την όμορφη και νοσταλγική αυτή ιστοσελίδα. Φέτος μην ξεχνάτε, γιορτάζονται τα 50 χρόνια από την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας του Μικρού Σερίφη. Δείτε την συνέντευξη του κ. Στρατίκη και φέρτε με το νου σας εικόνες… Είναι απολαυστική η αφήγηση του! Τόσο ζωντανή!