Τα επιτραπέζια παιγνίδια της χλωρίνης KLINEX…

Όπως σας λέγαμε και πριν μερικές μέρες, στο σχετικό άρθρο με το ΚΛΙΝ, υπήρξαν κι άλλες εταιρείες που δελέαζαν τους πιτσιρικάδες με παιγνίδια στα προϊόντα τους, οι οποίοι με την σειρά τους πίεζαν τις μαμάδες για να τα αγοράζουν. Ειδικά μέχρι το ’74, αυτό ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο, και από την όλη διαδικασία δεν θα μπορούσε να λείψει η χλωρίνη KLINEX (που «αυτήν ξέραμε – αυτήν εμπιστευόμασταν»), η οποία, σημειωτέον, ήταν εκ των πρωτοπόρων της υλοποίησης αυτής της ιδέας. Κατά κάποιον τρόπο έσυρε τον χορό. Έπειτα ακολούθησαν πολλοί άλλοι (ΚΛΙΝ, Kolynos, κ.α.).

Σήμερα, χάρη στην πολύτιμη προσφορά του φίλου και συντάκτη μας KoiosChristos, είμαστε στην ευχάριστη θέση να εμπλουτίσουμε ακόμη περισσότερο τις μνήμες σας, παραθέτοντας 5 από τα επιτραπέζια παιγνίδια που κέρδιζαν οι καταναλωτές, χρησιμοποιώντας το δημοφιλές απολυμαντικό. Χρονικά, προσεγγίζουμε αυτή την σειρά προσφορών της εταιρείας γύρω στο 1970. Αν έχετε επιπλέον πληροφορίες, θα μπορούσατε να τις μοιραστείτε μαζί μας, ώστε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

ΥΓ.

Ο Γκρινιάρης είναι σε δύο διαφορετικές εκδοχές, των 4 και των 6 παικτών.

Παρόμοιο υλικό, μπορείτε να βρίσκετε εδώ

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Με την πολύτιμη βοήθεια του KoiosChristos

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

«Πού σε βρήκα; Στο Κλιν;»

Ακόμη κάτι με δύναμη από το παρελθόν, από τα χρόνια της ανεμελιάς μιας ολόκληρης γενιάς. Είναι και αυτό ένα ενθύμιο πια, αλλά μπορεί να μας γυρίσει πίσω και να κοιτάξουμε σε κείνα τα χρόνια… Κάποια στιγμή, ακουγόταν σαν σύνθημα, ατάκα αν θέλετε, στα στόματα δεκάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας. «Πού σε βρήκα; Στο Κλιν;» Τι ήταν αυτό; Διαβάστε πιο κάτω το κείμενο του φίλου Γιώργου, που πάλι έκανε το θαύμα του και μας γέμισε όμορφες εικόνες! Γιώργο, ένα τεράστιο ευχαριστώ! Ξέρεις τι τα κάνει τόσο μοναδικά, όσα μοιράζεσαι μαζί μας; Ο τρόπος που αναπολείς και αφηγείσαι… Και είναι να ξέρεις αυτό που μας αγγίζει περισσότερο και ξυπνάει μνήμες… Ευτυχώς, που κάθε φορά που πάνε να μας κάνουν να ξεχάσουμε πώς κυλούσε κάποτε η ζωή μας, βρίσκονται άνθρωποι σαν εσένα!

…θυμήθηκα ότι εκτός από τ’ αγαπημένα άλμπουμ με τις συλλεκτικές κάρτες,  την δεκαετία τού 60, προσφορές δώρων έκαναν ακόμη και προϊόντα που είχαν να κάνουν με την οικιακή καθαριότητα… μου έρχεται στον νου…

…το σακουλάκι με την σκόνη πλυσίματος ΚΛΙΝ, τότε που το παιδικό χέρι ψαχούλευε μέσα στην συσκευασία μέχρι να βρει το στρατιωτάκι δώρο…!!!

Λίγο αργότερα, γύρω στο 1964,  θυμάμαι το απορρυπαντικό ROL, που μας χάριζε την σειρά τών βιβλίων «ΗΜΟΥΝ ΚΙ’ ΕΓΩ ΕΚΕΙ», με τα εξαιρετικά κείμενα της Γεωργίας Ταρσούλη και πρωταγωνιστή τον νεαρό Άλκη και τα περιπετειώδη ταξίδια του στο παρελθόν…!!!

…το 1966 θυμάμαι την χλωρίνη  KLINEX να μας προσφέρει εκείνους τους ανάγλυφους χάρτες τών ηπείρων, μαζί με ένα όμορφο πολύχρωμο έντυπο με  πληροφορίες και στοιχεία για κάθε μια από αυτές: Β. Αμερική, Ν. Αμερική, Ασία, Αφρική, Αυστραλία  και Ευρώπη!

…τι τραβούσαν και οι μαμάδες όταν τις πιέζαμε, ενίοτε με κλάψες, να βάλουν πολλές μπουγάδες και αρκετές φασίνες, ώστε να καταναλωθεί το προϊόν γρήγορα, για ν’ αγοράσουν καινούργιο κουτί κι’ εμείς, πονηρά σκεπτόμενοι, να κερδίσουμε άλλο ένα δώρο…!!!

Όμορφα νοσταλγικά χρόνια, ίσως και με αρκετές παιδιάστικες, αθώες ζαβολιές…!!!

Μοιραστείτε κι εσείς παρόμοιες εικόνες και μνήμες μαζί μας, στέλνοντάς τες σε ένα email στο

gkoscomicsandmore@gmail.com

Βοηθήστε να φτιάξουμε ξανά τον κόσμο εκείνο που μας περικύκλωνε κάποτε, με τις αξέχαστες συλλογές που μιλάνε ακόμη στις καρδιές μας.

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Ο Κλανέμπουλας Κρισητουρίστας

Είναι κάποιες στιγμές που δεν μπορώ να αρθρώσω πρόταση, όχι γιατί δεν έχω θέμα να γράψω, αλλά γιατί σταμάτησα πια να επαναστατώ ιδεολογικά. Είναι φορές που ο άνθρωπος κουράζεται τόσο πολύ από τα σκουπίδια που του πασάρουν από τα ΜΜΕ όλων των ειδών…  που παύει πια να σκέπτεται… κράσαρε, όπως λένε, ο εγκέφαλος από τις πολλές πληροφορίες. Είχε δίκιο τελικά ο David Icke «θα φάει η ανθρωπότητα τέτοια παραπληροφόρηση, που κάποια στιγμή θα βαρεθεί, θα σιχαθεί τα πάντα  και μετά θα αδρανήσει. Αυτό θα είναι και το τελικό στάδιο υποδούλωσης όλων των εποχών! Οι Ιταλοί το λένε πιο  ρομαντικά… «la arte di fare niente…» η τέχνη του να  μην κάνω τίποτα!… Όπως είχα αναφέρει και στον φίλο μου τον Γιώργο πιο παλιά, να κάναμε ένα comic που θα το ονομάζαμε ο ήρωας της κλανιάς… ή Κλανέμπουλας «Κ», ο οποίος ντυμένος με μια τσιρλί χρώματος στολή και μπέρτα, θα έτρωγε για καύσιμο φασολάδα, που αυτή με την σειρά της θα δημιουργούσε ένα ωστικό κύμα αερίων και θα του έδινε τόση δύναμη, που θα μπορούσε να τα βάλει με μια λεγεώνα από κακούς!!! Επίσης θα είχε τη δυνατότητα να πετάξει σε μεγάλες αποστάσεις, αρκεί να είχε πάντα μαζί του τη φασουλογκοφρέτα, για να μην μένει από ενέργεια.  Πάντως, για να λέμε και του στραβού το  δίκιο… ο καλύτερος πρωθυπουργός «Κ» Κλανέμπουλας, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σωτήρας της Ελλάδας, ήταν ο Γιωργάκης!!! Αλλά πάει, πέταξε μακριά, από την πολλή φασουλογκοφρετα που έφαγε, άφησε μια κουραδα χρέος, μας  έκλασε και έφυγε για Αμερικα. Αυτός πραγματικά ήταν ένας super κλανεμποήρωας. Τώρα έβαλαν τον άλλο skulls and bones και πρώην συχνό μέλος της υπερσκοτεινής  λέσχης  Μπιλντεμπεργκ  κύριο  Σαμαρά! Υπήκοο  της  Αμερικανικής  αυλής   να  φέρει  υποτυπώδες  ισορροπίες   αλλά  η  ζυγαριά  έχει  σπάσει  εδώ  και  καιρό.

Τα  ork  της  βουλής  λειτούργησαν  το  σχέδιο  των  εντολοδόχων  τους  ακέραια. Αποστολή  εξετελέσθη  στις  συμβουλές  του  Σαμαέλ  του Λευκού  Οίκου!!!  Και  πάμε στο  δια ταύτα  και  την  τελευταία  είδηση  που  με  έκανε  να  ανατριχιάσω  όχι  από  θυμό, αλλά  από  κουταμάρα… θα  μου  πείτε  ανατριχιάζεις  από  κουταμάρα? Όταν  ο  εγκέφαλος  δεν  μπορεί  και  η  λογική  σκέψη  να  αναγνωρίσει  ένα  γεγονός  σε  καλό  και  κακό  γιατί  δεν  υπάρχει  εξήγηση,  αφήνει  στο  τέλος  την  απορία  και  την  έκπληξη  και  σε  κάνει  να  ξύνεις  το  κεφάλι  σου  σαν  τον Κύρο  Γρανάζη  μπας  και  σου  κατέβει  καμία  ιδέα!!! αλλά  εμένα  η  λάμπα  δεν  άναψε,  κάηκε…!!!  όταν  άκουσα  ότι  οι  Αμερικανοί  ετοιμάζουν  κρισητουρισμό  στην  Ελλάδα  για  να  μας  δουν  πως  έχουμε  καταντήσει!!! Ναι  φίλοι  μου!!!  Τουρίστες   εξερευνητές  <<αλλά  National Geographic>> θα  έρθουν  στο  Τσίρκο  που  λέγεται  Ελλάδα  για  να  μας  δουν  πως  έχουμε  καταντήσει…!!!  Καλά   αν  επισημάνω  εγώ  προσωπικά  τέτοιο  τουρίστα    θα  <<καλοπεράσει>>…  Να μου  πείτε  βρε  αδελφέ  τι  φταίει  το  πρόβατο,  ότι  τον  ταΐζουν  είναι…  εκεί  έχει  να  κάνει  με  τον  χαρακτήρα  προσωπικά  του  καθενός!  Φέρτε  μου  φασολογκοφρέτα….!!!

Τα   πειραματόζωα   Έλληνες  ξανά  στο  στόχαστρο  της  παγκόσμιας  λογοκρισίας   του καπιταλισμού… θα  μου  πείτε  τα  έπαιξε  ο  Κερκυραίος  και  τα  χώνει  ή  απλώς  περνά μια  κρίση  ιδεολογικής  παρακμής… ???  μην  ξεχνάτε  ότι  ότι  η  Κέρκυρα  είναι  και  η Βασίλισσα  της  βουρλησιάς  (τρέλας)  στην  Ελλάδα…  και  εγώ  είμαι  πιστός  της  υπήκοος!!! Εδώ  η  υγρασία  έχει  εισχωρήσει  τόσο  πολύ  στον  οργανισμό  μας    που  καμιά   φορά   ξυπνάμε  το  πρωί, και  τα  ΝΕΥΡΑ ΜΑΣ  είναι τόσο  τεντωμένα  που   μοιάζουν  με  τις  χορδες  απο  το  μπουζούκι  του Ζαμπέτα!!!   Όχι!!!  Δεν  ξύπνησα  στραβά…  αλλά  μέχρι  πότε  θα  μας  βομβαρδίζουν  με  αηδίες???  Άκου  κρισητουρισμός…..!!!!  για  αυτό  φίλοι  μου το  καλύτερο   που  έχουμε  να  κάνουμε  είναι  να  υιοθετήσουμε  τις  απόκριες  σε  καθημερινή  ενασχόληση!!!  Ναι   κάθε  μέρα  να  ντυνόμαστε  και  ένας  διαφορετικός  υπέρ ήρωας!!! Και  να  ξεκινήσουμε  πρώτα  από    αυτό  το  καλοκαίρι,  να  ντυθούμε  όλοι  ένας  σουπερ ήρωας  ξεχωριστά   για   να  υποδεχτούμε  τους  φίλους  μας  κρισοτουρίστες   Αμερικανούς  σε  αεροδρόμια   λιμάνια  ή  δεν  ξέρω  που,  με  μια  φασολογκοφρέτα…  έτσι  τουλάχιστον   θα  έχουμε  και  ένα  λόγο  να  πούμε  ότι  μας  τα  έκλασαν   δυνατά…!!!

Χορηγός  άρθρου

Αν  ακόμα  αμφιβάλετε  αν  υπάρχουν  Κλανεμπουλες  πραγματικοί  τότε  δείτε  το  παρακάτω  και  θα  καταλάβετε  τι  εννοώ!!!

https://www.youtube.com/watch?v=XpQQpIOCp_A

Αποκλειστικά για το Comics Trades 2012 – 2013

Σπύρος Πάγκαλης

Στείλτε μας και τις δικές προτάσεις – άρθρα, για τον υπερήρωα που σκέφτεστε, με επιρροές από την Ελληνική πραγματικότητα και δείτε το δημοσιεύμενο στο Comics Trades!

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΤΟΜΠΟΛΑ 1930…

Ο εξαιρετικός αναμνησιοκαταγραφέας, κι ας μου συγχωρήσει την λέξη που εφεύρα για να περιγράψω την καταπληκτική του δουλειά, ο Νίκος ο Παπαδόπουλος , δημοσίευσε πρόσφατα στο ηλεκτρονικό του στέκι των αναμνήσεων μιας άλλης Ελλάδας, ένα άρθρο που μου κέντρισε την προσοχή. Θα το διαβάσετε αυτούσιο πιο κάτω, στο πλαίσιο της συνεργασίας μας, η οποία βασίζεται σε έναν πολύ απλό άξονα: Μεράκι και σεβασμός στην δουλειά του άλλου. Ο Νίκος διαχειρίζεται ένα ιστολόγιο από αυτά, που όπως λέμε στην αργκό, «δεν υπάρχουν». Το http://tinosontherun.blogspot.gr/ είναι ένα ημερολόγιο καταστρώματος ενός πλοίου που επιβιώνει φουρτουνών, αγέρηδων, καταστροφών και πάνω από όλα του κλέφτη του χρόνου. Η συνεργασία μας ξεκινάει ουσιαστικά, με το να μοιραζόμαστε κείμενα σαν κι αυτό εδώ. Το άρθρο του που θα διαβάσετε σήμερα, έχει για τίτλο «Τόμπολα 1930». Τι είναι; Διαβάστε πιο κάτω και θα δείτε. Νίκο, ευχαριστώ πολύ για την δυνατότητα που μας δίνεις να μπορούμε να διαβάζουμε την δουλειά σου. Καλή συνέχεια και να ξέρεις ότι είμαστε δίπλα σου σε ό,τι μας χρειαστείς.

«Πού ώρα ελεύθερη, τί, όπως τώρα νομίζεις ήταν…Ένα απόγευμα ελεύθερο είχαν οι γυναίκες, την Κυριακή το απόγευμα. Έ, τι να κάνανε, μαζεύονταν από σπίτι σε σπίτι και παίζανε τόμπολα να περάσει η ώρα. Ερχόταν η τσατσα-Κατερίνα, η Ιωάννα, η Λουκία, ε, δε θυμάμαι ποιά άλλη ερχόταν και παίζαν τόμπολα όλοι μαζί. 

Μα δε παίζαν για λεφτά, πού να βρεθούν τα λεφτά… Κόβανε και φυλλαράκια απ’ τις μυρτιές και άμα κλείνανε σειρά βάζαν το φυλλαράκι στην άκρη για να φαίνεται πως κλείσανε. Και λέγαν, έκλεισα μία σειρά, έκλεισα δύο και άμα έκλεινες και τις τρεις, κέρδιζες. Κι’ όσα περισσεύαν τα βάζανε στη μεγάλη καρτέλλα. Άμα δεις στην πίσω μεριά στη μεγάλη καρτέλλα, γράφει Αντώνιος και Ζάννες Αρμάος του Λορέντζου. Βάλε τώρα πως, στις πέντε στα Κελλιά είχε νυχτώσει. Ε, να παίζαν μέχρι τί ώρα, μήπως και θυμάμαι… Είχαν και δουλειές το πρωί, δεν αργούσαν όπως τώρα. Πίνανε ένα ρακάκι, άμα υπήρχε κι’ αυτό, τρώγανε κανένα στραγάλι κι΄αυτό ήταν…» Το σετάκι έχει ημερομηνία κτήσης 1930, έμεινε πάντα στην οικογένεια και όλα τα νούμερα είναι ανάγλυφα ξύλινα.

Για τους χαμένους αριθμούς έχει κοπεί κυλινδρικό κομμάτι ξύλου και ο αριθμός έχει γραφτεί με μελάνι. Ο λόγος που έχω βάλει όλες τις καρτέλλες στην ανάρτηση είναι, να μπορεί, όποιος πιθανόν θελήσει, να τις τυπώσει και να παίξει τόμπολα.
Για νούμερα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φασόλια γραμμένα στο χέρι. Βέβαια, δεν μπορώ να φανταστώ ποιά παρέα θα έπαιζε σήμερα τόμπολα χωρίς κίνητρο, έτσι, απλώς για την χαρά της παρέας…

Οι φωτογραφίες του παιγνιδιού, βρίσκονται στο πιο κάτω slide show.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Παρόμοιο υλικό σάς περιμένει εδώ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ / ΤΕΥΧΟΣ 64 «Ο ξεχασμένος πύργος»

Από τις πλέον αγαπημένες μου ιστορίες  του Μίκυ Μάους. Πιστεύω ότι συγκαταλέγεται και στις κορυφαίες, που είχαν σαν θέμα την μαγεία, με πρωταγωνιστές την γνωστή μας Φούρκα και τον Γκούφυ. Μια σειρά ιστοριών που δημοσιεύονταν αρκετά συχνά στο περιοδικό, ειδικά στα πρώτα 10–15 χρόνια έκδοσής του και είχε μεγάλη ανταπόκριση από τους πιτσιρικάδες τότε.

Το τεύχος είναι το 64 και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1967. Έπεσε στα χέρια μου από αγορά, σε κατάστημα μεταχειρισμένων (έδινες το πιο καινούργιο τεύχος και έπαιρνες ένα παλαιότερο), μετά από 6–7 χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς. Πάντως την ίδια μέρα είχα πάρει 5 ή 6 τεύχη παλαιότερα, όλα αρίθμησης μέχρι το 100. Τότε τα έβρισκες πολύ εύκολα, από μεγαλύτερα παιδιά, που στην εφηβεία πια δεν τα ήθελαν. Ο τύπος που είχε το κατάστημα, τους «έγδερνε» κυριολεκτικά, αφού τα αγόραζε για μισή δραχμή! Έπρεπε να του δώσουν 100–200 τεύχη, για να πάρουν ένα ποσό χρήσιμο σ’ αυτούς. Οι συλλογές εκείνες, των μεγαλυτέρων, τριγύριζαν στα ράφια του εν λόγω καταστήματος για πάνω από 15 χρόνια. Τουλάχιστον μέχρι το ’79– ’80, οπότε και άλλαξε χρήση από τον γιο του και έγινε τουριστικό. Μπορούσες να βρεις απίστευτα σπάνια τεύχη, όλων των ειδών κόμικς.

Για να δούμε την ιστορία, «Ο ξεχασμένος πύργος». Πρώτη – πρώτη και πολύ χορταστική! Τα σκίτσα είναι του μεγάλου Ιταλού Luciano Bottaro. Πολύ χαρακτηριστική γραμμή και αυτή. Μου άρεσαν πολύ τα πρόσωπα των χαρακτήρων όπως τα σχεδίαζε, κάνοντάς τα κωμικά αλλά όχι γελοία. Είχαν μια κεφάτη διάθεση οι γραμμές του. Και ωραία κίνηση. Οι ιστορίες με τον άπιστο Γκούφυ, που αρνείται πεισματικά να πιστέψει στην ύπαρξη της μαγείας, ήταν πάντα από τις αγαπημένες μου. Πολύ διασκεδαστικές, ακόμη και με τα μάτια τα σημερινά. Η μάγισσα Φούρκα από την άλλη, με την χαρακτηριστική ελιά στο πηγούνι και τα δόντια να μαρτυρούν μια μάλλον ελλιπή οδοντοστοιχία, ήταν μια φιγούρα που άρεσε πολύ. Μονίμως περιπλανώμενη ή, καλύτερα, ιπτάμενη στην σκούπα της (η οποία σκούπα είχε μάλιστα και έντονη προσωπικότητα!), όταν ερχόταν απέναντι στις επιφυλάξεις του Γκούφυ, έβγαινε πολύ γέλιο. Ειδικά στις στιγμές που επιχειρούσε να τον πείσει για τις μαγικές της ικανότητες. Περίπου έτσι εξελίσσεται και αυτή η ιστορία, μόνο που τον ρόλο της Φούρκας παίρνει ο Στριγγλίνος.

Ο Στριγγλίνος είναι ένα φάντασμα, φιλικά προσκείμενο προς την Φούρκα, όπου στην ιστορία μας τον επισκέπτεται και βιώνουν μαζί έναν εφιάλτη των τότε ημερών. Την κατεδάφιση του πύργου του, όπου σαν καθώς πρέπει φάντασμα και μέλος της σχετικής κοινωνίας, πρέπει να έχει έναν για να σέβεται τον εαυτό του! Ο λόγος της κατεδάφισης, είναι η δημιουργία ενός ατομικού εργοστασίου… Μ’ αυτά και με τα άλλα, ο Στριγγλίνος απογοητεύεται και πέφτει ψυχολογικά, οπότε η Φούρκα αναλαμβάνει να του βρει ένα σπίτι για να ζήσει. Προσωρινά, μέχρι να ανακαλύψει κάποιον απόγονό του και να τον πάει εκεί. Μαντέψτε ποιο σπίτι επιλέγει, από όλα του Μίκυ Σίτυ! Σωστά! Αυτό του Γκούφυ! Το βρήκατε!

Οι καταστάσεις που εξελίσσονται στο σπίτι του Γκούφυ, στην συμβίωσή του με τον Στριγγλίνο, αδικούνται από την περιγραφή μου! Πολύ διασκεδαστικές και με ένα πραγματικά ευρηματικό σενάριο. Όπως μπορείτε να δείτε και από τα σχετικά αποσπασματικά καρέ που επιλέχτηκαν από τις σελίδες, ο Στριγγλίνος βρίσκει τον μπελά του! Δεν μπορεί να πείσει με τίποτα τον Γκούφυ, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει (περνάει μέσα από την πόρτα, βγάζει το κεφάλι του κλπ), για το τι είναι! Σε κάθε περίπτωση, ο αφελής μας φίλος έχει και από μια απάντηση – εξήγηση, που ειλικρινά, αν το δείτε από την πλευρά του φαντάσματος, είναι να σε οδηγήσει στα πρόθυρα νευρικής κρίσης! Ειδικά εκεί που του δείχνει πώς να παίζει μπόουλινγκ με τις νεκροκεφαλές και τα κόκαλα, αλλά και στην εύρεση της αλυσίδας, την οποία έπειτα λαδώνει για να μην κάνει θόρυβο, κάνει τον καημένο τον Στριγγλίνο να θέλει να εξαφανιστεί, παρά να μείνει άλλο μαζί του!

Αφού περνάει τα πάνδεινα λοιπόν και του κόβουν μέχρι και κλήση, για διατάραξη της κοινής ησυχίας, έρχεται η λύτρωση με την μορφή της φίλης του Φούρκας, η οποία τον πληροφορεί ότι βρήκε έναν απόγονό του (και ο Γκούφυ, απόγονος ήταν!), ο οποίος μάλιστα είναι και ιδιοκτήτης πύργου. Ωραία, θα πείτε. Επιτέλους το καημένο το φάντασμα, θα βρει κάπου να αράξει και να τρομάξει κανέναν άνθρωπο, όπως θα έπρεπε! Να ηρεμήσει ο φουκαράς και να πάει κάπου που θα πιστεύουν στην ύπαρξή του. Να όμως που εδώ έχουμε μια ανατροπή αναπάντεχη! Ο Στριγγλίνος πηγαίνει με την Φούρκα στον πύργο, αλλά ταυτόχρονα ο Γκούφυ δέχεται μια ανέλπιστη κληρονομιά! Τον πύργο που πήγε ο πρόγονός του!

Η εικόνα της Ιταλικής έκδοσης, είναι από το www.lucianobottaro.it

Κείμενο: Carlo Chendi Σχέδιο: Luciano Bottaro

Στοιχεία εδώ, από το inducks: http://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL++319-B

Όπως μπορείτε να δείτε, στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε άλλες δύο φορές και πάντα σε τεύχος Μίκυ Μάους. Στο 567 του 1977 και στο 1121 του 1988. Δυστυχώς δεν μπήκε σε κάποιο τεύχος Κλασικών Ντίσνεϋ, ή Μεγάλου Μίκυ, ώστε να μπορεί να την βρει κανείς συγκεντρωμένη με άλλες μαζί. Και μια πρόταση προς την έκδοση. Θα ήταν ωραίο, αν κυκλοφορούσε κάποια στιγμή ένα τομάκι, με περιεχόμενο τέτοιες ιστορίες και πάντα με πρωταγωνιστές τους Γκούφυ και Φούρκα. Όχι τόσο για εμάς τους μεγαλύτερους, αλλά για την νέα γενιά αναγνωστών περισσότερο, ώστε να γνωρίσουν και να εκτιμήσουν και το παρελθόν αυτών των ιστοριών και των δημιουργών.

Αποκλειστικά για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Τα κείμενα αυτών των αφηγήσεων βρίσκονται εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.