ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2408 – «ΑΝΑΓΛΥΦΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Μετά από κάμποση φασίνα και μπουγάδα, ένα Μίκυ Μάους είναι ό,τι καλύτερο για να κλείσει καλά μια κουραστική μέρα.

Μίκυ Μάους 2408 λοιπόν, με ένα εξώφυλλο που δείχνει τις τρεις διαφορετικές ταυτότητες τού Ντόναλντ, οι οποίες δεν συναντώνται ποτέ στις ιστορίες.

Η πρώτη ιστορία τού τεύχους είναι η ανάγλυφη αλήθεια, σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Vitale Mangiatordi. Πρόκειται για το επεισόδιο τής σειράς η ιστορία τής τέχνης με θέμα την τέχνη τού δυτικού μεσαίωνα. Ο ανατολικός μεσαίωνας, με τις βυζαντινές εκκλησίες και τα ανάκτορα, τις αγιογραφίες και τα ψηφιδωτά και όλη την τέχνη τής ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, για τους δυτικούς, απλώς δεν υπήρξε, όπως δεν υπήρξε για μας η αφηγηματική γλυπτική τών εκκλησιών τού δυτικού μεσαίωνα.

Ο Μίκυ, ο Γκούφυ και ο Οράτιος είναι λοιπόν περιπλανώμενοι γλύπτες, οι οποίοι σκαλίζουν ανάγλυφες παραστάσεις στις εκκλησίες για να μορφώνεται ο αγράμματος κόσμος από τις ιστορίες που απεικονίζουν. Στην πόλη που φτάνουν, στην ιστορία μας, φεουδάρχης είναι ο Μαύρος Πητ, που κρατά τους υπηκόους του στην αμάθεια, για να τους ελέγχει, όπως κάναν, εξ άλλου, όλοι οι φεουδάρχες τής εποχής. Θα καταφέρουν οι τρεις γλύπτες να ξυπνήσουν τον κόσμο με τα ανάγλυφά τους;

Όμορφη ιστορία, αν και με προβλέψιμο τέλος (δεν φαντάζομαι να απάντησε κανένας «όχι» στην προηγούμενη ερώτηση) με ωραίο μοντέρνο σχέδιο, που δυστυχώς το χαλάει η κατάχρηση σκιών, οι οποίες μπορεί να είναι πιο ανοιχτόχρωμες απ’ ό,τι στον μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, αλλά δεν παύουν να μουτζουρώνουν τα πρόσωπα τών χαρακτήρων.

Η ιστορία έχει και δύο διαδοχικά καρέ με πολιτικές αιχμές, τα οποία θα υποβληθούν στο «ένα καρέ χίλιες λέξεις». Δεν έχουν αλλάξει οι ηγεμόνες από το μεσαίωνα!

Άνετα βάζουμε ένα 8,5 με 9.

Το άρθρο, που συνοδεύει την ιστορία, λέγεται ιστορίες & ανάγλυφα. Αναφέρεται κυρίως στην αφηγηματική γλυπτική που ανέφερα παραπάνω, όπου, οι καλλιτέχνες ουσιαστικά σκάλιζαν κόμικς στα μάρμαρα και τους γρανίτες τών εκκλησιών, για να μπορέσουν να περάσουν τα μηνύματά τους στον κόσμο, που στην πλειοψηφία του ήταν αγράμματος. Κατά δεύτερο λόγο, αναφέρεται και σε άλλες τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στο μεσαίωνα, όπου εκεί υπάρχει και μια αναφορά στα ψηφιδωτά, που η τέχνη τους άκμασε στο Βυζάντιο. Για τη ζωγραφική, που με τη μορφή τής αγιογραφίας άκμασε κι’ αυτή στο Βυζάντιο, ούτε λέξη. Λες και μιλάμε για τέχνη την εποχή τού μεσαί… καλά, μη βαράτε, πάμε παρακάτω!

Συνεχίζουμε με την πρώτη από τις τέσσερις ιστορίες με το μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, που θα κυκλοφορήσουν αυτό το μήνα, η οποία έχει τίτλο ποιος παγίδευσε τον μυστικό πράκτορα Ντακ; σε σενάριο Teresa Radice και σχέδιο Stefano Turconi. Κάποιος έκλεψε τον περίφημο πίνακα «Η πιατέλα με τις γλώσσες» από ένα μουσείο στο Άμστερνταμ, και στον τόπο τού εγκλήματος βρέθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα τού Ντόναλντ. Η αστυνομία έρχεται να τον συλλάβει, αλλά την τελευταία στιγμή εμφανίζεται η Κατρίνα Κασκαντέρ (επιτέλους!), τον παίρνει μέσα από τα χέρια τους και πηγαίνουν μαζί στο Άμστερνταμ για να εξιχνιάσουν την υπόθεση. Μυστικός πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ είναι αυτός, μην περιμένετε κανένας να είναι αυτό που φαίνεται, εκτός απ’ τον ίδιο τον Ντόναλντ.

Τα σχόλια για την υπόθεση, το σχέδιο και το χρώμα με την κατάχρηση σκιών τα έχουμε ξαναπεί, οπότε περνάμε κατ’ ευθείαν στη βαθμολογία, που κι’ αυτή είναι το συνηθισμένο εννιάρι. (Να προσθέσω και το ένα, που είχα κρατήσει από την προηγούμενη τετραλογία, για όταν θα εμφανιζόταν η Κατρίνα Κασκαντέρ, και να το κάνουμε δεκάρι; Μπα… Ας προσπαθήσω να είμαι αμερόληπτος!)

Τυχερέ Ντόναλντ!
(Στη συγκεκριμένη φάση δεν έγινε τίποτε το μεμπτό, αλλά στο τέλος τής ιστορίας αρχίζει να φαίνεται ότι πλέκεται ένα ειδύλλιο. Λέτε να αποφάσισε ο Ντόναλντ να την παρατήσει εκείνη τη μέγαιρα και να φάμε επιτέλους κουφέτα;)

———

Το τεύχος κλείνει με τη φυγή από την τύχη, σε σενάριο Bruno Concina και σχέδιο Andrea Lucci, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2004, στο Μίκυ Μάους 1972. Ο Γκαστόνε, μη αντέχοντας να περνάει όλη την ημέρα του παραλαμβάνοντας τα βραβεία που κέρδισε σε διάφορους διαγωνισμούς, εγκαταλείπει το σπίτι του και καταφεύγει στο αγρόκτημα τής Γιαγιάς Ντακ. Θα καταφέρει να γλιτώσει εκεί από τη συσσώρευση τών βραβείων;

Χωρίς να πρόκειται για καμιά ιδιαίτερα πρωτότυπη ιστορία (και εδώ η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι προφανής) και παρά το ελαφρώς άτεχνο σχέδιό της, καταφέρνει να κλείσει ευχάριστα το τεύχος, οπότε ένα οχτάρι το παίρνει άνετα.

Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε το επόμενο μέρος τής σειράς η ιστορία τής τέχνης, σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Paolo De Lorenzi, με θέμα την τέχνη στην αναγέννηση.

Επίσης θα διαβάσουμε την ιστορία μεταφυσικός σουρρεαλισμός σε σενάριο Marco Bosco και σχέδιο Marco Mazzarello, με πρωταγωνιστή το μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ.

Άλλο ένα ωραίο τεύχος, λοιπόν, που δεν θα διστάσουμε να του βάλουμε ένα εννιάρι ως βαθμολογία.

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2406 – «ΕΝΑΣ ΠΑΠΥΡΟΣ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ»

Στο Μίκυ Μάους αυτής τής εβδομάδας συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε μείνει την προηγούμενη εβδομάδα, με τις συνέχειες όχι μίας σειράς, αλλά δύο.

Ξεκινάμε με το δεύτερο μέρος τής σειράς η ιστορία τής τέχνης, με τίτλο ένας πάπυρος με λόγια αγάπης, σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Paolo De Lorenzi, που μας μεταφέρει στην αρχαία Αίγυπτο. Διαβάζουμε για τις περιπέτειες τού ζωγράφου/γραφέα Ντοναλντίς, που τόσο οι τοιχογραφίες του, όσο και τα ιερογλυφικά του ήταν… έτσι κι’ έτσι. Πάρα πολύ αστεία ιστορία, με φοβερές παρεξηγήσεις, που οφείλονται στην υποτιθέμενη διφορούμενη φύση τών ιερογλυφικών. Στα μείον της ότι τελειώνει κάπως απότομα, διότι πρέπει να χωρέσει και το σχετικό άρθρο, αποκαλύπτοντας ότι όσα συνέβησαν είναι μια ιστορία, που αφηγήθηκε ο ξεναγός στο γκρουπ του Ντόναλντ και της Νταίζυ, σε ένα αιγυπτιακό μουσείο. Όσο για το σχέδιο, για να χρησιμοποιήσουμε μια φράση από την ίδια την ιστορία, ήταν κατηγορηματικά έτσι κι έτσι! Άνετα βάζουμε ένα οκτώ.

Ακολουθεί το τετρασέλιδο άρθρο τής σειράς, με τίτλο τα σχέδια των πυραμίδων, με αρκετά σχέδια, αλλά χωρίς πυραμίδες, αφιερωμένο στις αιγυπτιακές τοιχογραφίες και στα ιερογλυφικά. Μικρό, σύντομο και ευχάριστο.

Συνεχίζουμε με το τρίτο μέρος από την ιστορία η αποστολή των τριών ημερών, σε σενάριο Fausto Vitaliano και Marco Bosco και σε σχέδιο Lorenzo Pastrovicchio. Η δράση επιτέλους αρχίζει. Διπλοί πράκτορες και ανατροπές, μια τυπική μέρα στη ζωή τού πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, ο οποίος, αν επιζήσει από τη δύσκολη κατάσταση, με την οποία τελειώνει το επεισόδιο, είναι σε καλό δρόμο για να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Θα επιζήσει, όμως; Οκτώ με εννέα, τουλάχιστον για το σενάριο και το σχέδιο. Όσο για το χρωματισμό, η κατάχρηση σκιών είχε και ένα θύμα. Η (υποθέτω) όμορφη πράκτωρ Μίντυ Μι, από τις πολλές σκιές, απέκτησε… μουστάκι!

Το τεύχος τελειώνει με την ιστορία το άλλο πρόσωπο του Μαύρου Πητ, σε σενάριο Fabio Michelini και σχέδιο Roberto Vian, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2001 στο Μίκυ Μάους 1824. Ο Μαύρος Πητ βάζει μια κρέμα προσώπου, εφεύρεση τού ξαδέλφου του τού Τίγρη, η οποία τον κάνει να δείχνει τίμιος, ώστε να μπορεί να κάνει τις παλιοδουλειές του, χωρίς να τον υποψιάζεται κανένας. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Μάλλον αδιάφορη ιστορία, με προβλέψιμη εξέλιξη και σχέδιο σαφώς, σαφέστατα… έτσι κι έτσι. Έξι με επτά, και πολύ τής είναι.

Την επόμενη Παρασκευή θα μεταφερθούμε στην αρχαία Ελλάδα, για να διαβάσουμε το τρίτο μέρος της σειράς η ιστορία τής τέχνης, όπου θα μάθουμε για τους τρεις ή τέσσερις άθλους τού Φεθρακλέους από την Κρήτη (ή κάπως έτσι, τέλος πάντων—αυτοσχεδιάζω στη μετάφραση) σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Vitale Mangiatordi.

Επίσης θα διαβάσουμε και το τέταρτο και τελευταίο μέρος τής αποστολής τών τριών ημερών.

Βάζοντας κατά μέρος την τρίτη ιστορία, έχουμε ένα πολύ ωραίο τεύχος, που τα έχει όλα: χιούμορ, γνώσεις, δράση. Μέχρι και… ακατάλληλον δι’ ανηλίκους (ίσως να) είχε, καθώς δεν ξέρουμε τι ακριβώς έκαναν ο Ντόναλντ με τη Νταίζυ, όταν, στο τέλος τής πρώτης ιστορίας, πήγαν και ξεμοναχιάστηκαν πίσω από μια προθήκη τού μουσείου, μακρυά από αδιάκριτα βλέμματα!

Μέσος όρος οκτώ.

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2404 – «Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ»

Παρασκευή και πάλι και, ενώ η Νέα Ακτίνα βρίσκεται σε φάση αντίστροφης μέτρησης για τη σειρά με την ιστορία τής τέχνης, που αρχίζει την επόμενη εβδομάδα, ξαναδημοσιεύοντας το άρθρο-διαφήμιση για τη σειρά, εμείς θα τους αγνοήσουμε επιδεικτικά και θα εστιάσουμε στις ιστορίες τού τεύχους.

Η πρώτη ιστορία είναι η αποστολή τών τριών ημερών, σε σενάριο Fausto Vitaliano και Marco Bosco και σε σχέδιο Lorenzo Pastrovicchio. Είναι το πρώτο μέρος από μια ιστορία σε τέσσερα μέρη, όπου ο Ντόναλντ επιτέλους μαθαίνει τι συνέβη τις πρώτες τρεις μέρες του στην υπηρεσία, οι οποίες είχαν διαγραφεί από τη μνήμη του.

Η ιστορία ξεκινάει με ένα μεγάλο πρόλογο 11 σελίδων, όπου γίνεται το στήσιμο τής ιστορίας: απηυδησμένος ο Ντόναλντ με την υπηρεσία, αποφασίζει να παραιτηθεί. Ως τελευταία χάρη, πριν την υποχρεωτική διαγραφή μνήμης, ζητάει να μάθει τι είχε συμβεί εκείνες τις τρεις πρώτες μέρες. Επειδή ούτε και οι τρέχοντες ιθύνοντες γνωρίζουν, βάζουν το Ντόναλντ σε ένα μηχάνημα που τον βοηθάει να ανακτήσει τη χαμένη του μνήμη, εμφανίζοντάς την σε μια οθόνη, για να βλέπουμε κι’ εμείς, με τον τίτλο να «πέφτει», επιτέλους, στη σελίδα 12.

Από ένα μπέρδεμα, ο Ντόναλντ βρίσκεται, αντί να έχει παραγγείλει κάποιο δώρο από το διαδίκτυο για τη Νταίζυ, να έχει κάνει προσφορά να αναλάβει κάποια δουλειά για την υπηρεσία, έναντι μόλις 8 δολαρίων, όσο έκανε το δώρο. Βλέποντας ότι ο Ντόναλντ έχει κάποια χρήσιμα προσόντα, η υπηρεσία τού αναθέτει, τελικά, τη δουλειά, όπου ο Ντόναλντ καλείται να εντοπίσει ένα χαρτοκλέφτη, ο οποίος θα παίξει σε κάποιο άγνωστο καζίνο, ένα εκατομμύριο δολάρια, τα οποία τού έδωσε κάποιος άγνωστος χρηματοδότης για να τα πολλαπλασιάσει, με άγνωστο σκοπό.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘ… ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ.

Κλασική ιστορία με τον Πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, με κινηματογραφική υπόθεση, το συνηθισμένο καλό σχέδιο και τον ακόμη πιο συνηθισμένο κακό χρωματισμό με την κατάχρηση σκιών. (Τώρα που έμαθα τον όρο, θα τον λέω κι εγώ, για να παριστάνω τον ειδικό!) Θα της βάλω, όμως, μόνο εννιά, μια και δεν εμφανίζεται η Κατρίνα Κασκαντέρ, που δεν θυμάμαι αν σας έχω πει ότι τη βρίσκω γοητευτική. Θα φυλάξω το βαθμό και, αν η Κατρίνα εμφανιστεί στο επόμενο μέρος, θα τον προσθέσω στη βαθμολογία του, βάζοντάς του… έντεκα!

Η ιστορία έχει τέσσερα μέρη. Και ένα η αυτοτελής προηγούμενη, πέντε. Από τέσσερις ιστορίες με τον πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, που διαφημίζει το Μίκυ Μάους ότι θα έχει αυτό το μήνα. Κάποιος πρέπει να κάνει επανάληψη στην αριθμητική.

Συνεχίζουμε με το αλάνθαστο αστυνομικό δαιμόνιο, σε σενάριο Riccardo Secchi και σχέδιο Salvatore Deiana, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2002, στο Μίκυ Μάους 1863.

Εδώ έχουμε τους Μόρτυ και Φέρντυ να παίρνουν από το βιντεοκλάμπ μια ταινία με οδηγίες για τη ληστεία ενός κοσμηματοπωλείου, και μια συμμορία ληστών να παίρνει, από κάποιον άγνωστο (αν)εγκέφαλο, μια βιντεοκασέτα με τις περιπέτειες τού Μασκοφόρου Εκδικητή. Περιττό να πούμε ότι γίνεται πανδαιμόνιο, με τα παιδιά να προσπαθούν να πείσουν την αστυνομία να ερευνήσει το ζήτημα, και τους ληστές να προσπαθούν να ερμηνεύσουν την περιπέτεια σαν οδηγίες για ληστεία. Ωραίο, κλασικό σχέδιο και πάρα πολύ χιούμορ. Και εδώ εννέα! (Είπαμε, αν είχε την Κατρίνα Κασκαντέρ…)

Τελειώνουμε με Τζούνιορ Ντακ και τα τέρατα του καταρράκτη, σε σενάριο Valentina Camerini και σχέδιο Emilio Urbano.

Αυτή τη φορά, τα παιδιά σκαρφαλώνουν στην κορυφή ενός καταρράκτη, όπου κανείς δεν είχε ποτέ ανέβει, ακριβώς όπως σκαρφάλωναν και τα παιδιά τής προηγούμενης γενιάς, τότε ψάχνοντας για τέρατα, τώρα για εξωγήινους. Όλα τα παιδιά κάτι θα βρουν τελικά στην κορυφή, η οποία φέρνει κοντά τις δύο γενιές και τις ενώνει. Μια πανέμορφη ιστορία, που σ’ αφήνει μ’ ένα γλυκό χαμόγελο κι’ ένα δάκρυ στο μάτι, όπως πολλές ιστορίες τού Τζούνιορ Ντακ. Θα έβαζα δέκα, αλλά ούτε κι’ εδώ εμφανίζεται η Κατρίνα Κασκαντέρ, άρα βάζω μόνο εννιά.

Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε το πρώτο μέρος από τη σειρά για την ιστορία τής τέχνης. Τι άλλο θα μπορούσατε να θέλετε;

Πώς είπατε; Κόμικς; Μα γιατί; Τέλος πάντων, κομμάτια να γίνετε, την άλλη Παρασκευή θα διαβάσετε τα πρώτα κόμικς τού κόσμου, σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Paolo De Lorenzi. Όσο κι’ αν σας φαίνεται περίεργο, το εξώφυλλο τού τεύχους, με το Μίκυ να κοιτάει κάποιες βραχογραφίες, δεν αναφέρεται στο πρώτο μέρος τής σειράς, για την τέχνη στην προϊστορία, αλλά στην ίδια την ιστορία. Προφανώς, τα πρώτα κόμικς, στα οποία αναφέρεται η ιστορία, είναι αυτές οι βραχογραφίες, και το άρθρο για την προϊστορική τέχνη θα δέσει ωραία με την ιστορία. Να δείτε, τελικά, που όλη η σειρά θα πάει έτσι, δένοντας το άρθρο με την πρώτη ιστορία, οπότε θα έχει πολύ ενδιαφέρον.

Έχουμε λοιπόν, 9 η πρώτη ιστορία, 9 η δεύτερη, και 9 η τρίτη, μέσος όρος τεύχους 9,5. (Είπαμε, κάποιος πρέπει να κάνει επανάληψη στην αριθμητική!) Αν είχε και την Κατρίνα Κασκαντέρ…

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2402 – «Η ΣΕΚΟΪΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΡΓΑΝΑ»

Μετά το νοσταλγικό διάλειμμα, με το παλιό τεύχος, ξαναγυρίζουμε στο παρόν, με το τελευταίο τεύχος τού Μίκυ Μάους.

Το τεύχος ανοίγει με την ιστορία η σεκόια τού Καπετάν Ζαργάνα, σε σενάριο Francesco Artibani και σχέδιο Alessandro Perina. Ο Κύρος δίνει στο Ντόναλντ μια συσκευή, η οποία του επιτρέπει να μιλάει στα φυτά, ώστε να βρει γιατί δεν τα καταφέρνει στον κήπο του. Ο Σκρουτζ μαθαίνει για τη συσκευή και οργανώνει μια εκστρατεία σ’ έναν εθνικό δρυμό, για να μιλήσουν με τις αιωνόβιες σεκόιες και να μάθουν πού ακριβώς είχε θάψει το θησαυρό του ο Καπετάν Ζαργάνας, ο πειρατής. Τι θα βρουν τελικά;

Άλλη μια ιστορία που σου «μένει». Αν την διάβαζα μικρός, θα την διάβαζα και θα την ξαναδιάβαζα, προσπαθώντας να δω και την τελευταία λεπτομέρεια από το σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία. Ως μεγάλος, θα πω ότι το σχέδιο είναι μεν καλό, αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερο, οπότε θα βάλω μόνον 9,5.

Συνεχίζουμε με τα φώτα τής πόλης, σε σενάριο Fausto Vitaliano και σχέδιο Roberto Vian. Ιστορια με το Μίκυ, στο παρελθόν. Ο Μίκυ ζει σε ένα απομονωμένο χωριό, που η μόνη σύνδεσή του με τον έξω κόσμο είναι μέσω μιας σήραγγας, η οποία είναι αδιάβατη, επειδή ο Μαύρος Πητ, ο δήμαρχος, έχει απαγορεύσει τη χρήση φωτιάς για φωτισμό, ώστε να μπορεί να κάνει τις παλιοδουλειές του το βράδυ. Προφανώς θα τον ξεσκεπάσει ο Μίκυ, ο οποίος έτσι θα μπορέσει να πάει στην πόλη, πραγματοποιώντας το όνειρό του να γίνει ντετέκτιβ στην αστυνομία. Ενδιαφέρουσα ιστορία, με πολύ όμορφα σχεδιασμένα τοπία. Στους χαρακτήρες μάς τα χαλάει λιγάκι. Ξεφυλλίζοντας το τεύχος, μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση το μουστάκι που έφερε ο πρόγονος τού Μίκυ, αλλά, κατά την ανάγνωση, ούτε που το πρόσεξα. Και εδώ ένα 9 δεν είναι υπερβολή.

Τελειώνουμε με Τζούνιορ Ντακ και την ιστορία αναπάντεχος θησαυρός, σε σενάριο Augusto Macchetto και σχέδιο Emilio Urbano. Η δασκάλα τών παιδιών, η δεσποινίς Καλλιγραφία, πηγαίνει τα παιδιά στην παραλία. Τα παιδιά σκέπτονται να ψάξουν να βρουν χαμένα αντικείμενα στην άμμο, ώστε, με τα εύρετρα, να μπορέσουν να νοικιάσουν τις ακριβές ξαπλώστρες μπροστά στο κύμα. Το τι βρίσκουν και τι περιπέτειες φαντάζονται ότι οδήγησαν στο να βρεθούν στην άμμο αυτά τα αντικείμενα, είναι όλα τα λεφτά.

Θα έβαζα το συνηθισμένο εννιάρι, αλλά, δεδομένου ότι, όπως θα δείτε και σεις, στην ιστορία εμφανίζεται η δεσποινίς Καλλιγραφία με μαγιό, ως ανώριμο αγοράκι που είμαι, θα βάλω «10». Τι να κάνουμε, ανάμεσα σε ξανθιές, μελαχρινές, καστανές και κοκκινομάλλες, προτιμώ τις… πάπιες!

Την επόμενη εβδομάδα αρχίζει νέος κύκλος ιστοριών με τον μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ. Η πρώτη ιστορία, που, θα διαβάσουμε έχει τίτλο στα κανάλια τής Βενετίας.

Για πρώτη φορά, εδώ και πολύ καιρό (χρόνια; δεκαετίες;) έχουμε ένα τεύχος όπου όλες οι ιστορίες είναι καινούργιες, χωρίς ούτε μία ανατύπωση! Βάλτε και ότι όλες οι ιστορίες είναι καλές, έχουμε ένα εξαιρετικό τεύχος. Εννιάμισι με τόνο!

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.