ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ! – 9 — ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ

Οι υποβολές διαλόγων για τον ένατό μας διαγωνισμό «συμπληρώστε το διάλογο» ολοκληρώθηκαν, οπότε καλούμαστε και πάλι να ψηφίσουμε, για να ανακηρύξουμε το νικητή.

Υπενθυμίζω ότι το καρέ, τού οποίου το διάλογο είχαμε κληθεί να συμπληρώσουμε, είναι το ακόλουθο:

Ποιος από τους παρακάτω διαλόγους πιστεύετε ότι είναι ο καλύτερος;

α/α	Διάλογος
1	— Θείε, πηγαίνω μέχρι το Θιβέτ και γυρνάω με τα πόδια! Δώσε μου μόνο 15 σεντς, να αγοράσω σκούφο! — Να πλέξεις έναν μόνος σου!
2	— Θείε, σε παρακαλώ, μην με στείλεις στο Θιβέτ να αρμέγω κατσίκες! — Μπα; Μήπως προτιμάς τις Άνδεις;
3	— Μα, θείε μου, τι σ’ έπιασε και θες να μου χαρίσεις όλα τα ακίνητά σου; — Για να μην πληρώσω το χαράτσι! Όταν καταργηθεί, θα τα επιστρέψεις!
4	— Μα, θείε, ούτε να μου δανείσεις, που μου ανέθεσε ο δήμαρχος να κάνω τη ζωή σου όπερα; — Κερδίζω, δεν δανείζω!
5	— Μα να μην μπορώ να στηριχτώ ούτε στην άφθαστη επιχειρηματική ευφυΐα που πηγάζει από τον λατρευτό μου θείο Σκρουτζ; — Για σένανε και «θείο Ουστ»!
6	— Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς… — Προσευχήσου πιο ζωηρά! Τι σε πληρώνω για να προσεύχεσαι αντί για μένα;

Ψηφίστε! Η διάρκεια της ψηφοφορίας είναι μία εβδομάδα.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ

Άλλο ένα αγαπημένο βιβλίο, που βρήκα στη σοφίτα τού Γκούφυ στο πατάρι. Πρόκειται για το βιβλίο ελάτε να παίξουμε της Αντιγόνης Μεταξά, της γνωστής Θείας Λένας, σε εικονογράφηση Κώστα Καρυωτάκη. Είναι μία έκδοση τού εκδοτικού οίκου Ν. Αλικιώτης & υιοί, το οποίο, από μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, προκύπτει ότι κυκλοφόρησε το μακρινό 1948.

Το βιβλίο αυτό, μαζί με το ταίρι του, το ελάτε να γελάσουμε, τής ιδίας συγγραφέως, είναι ένα από δύο βιβλία που μου είχε δανείσει η πιο αγαπημένη μου νταντά, η κυρία Κατίνα, που ήταν αδελφή της γυναίκας τού πρώτου θυρωρού τής πολυκατοικίας μας. Κάποτε μεγάλωσα και δεν χρειαζόμουν κάποιον να με προσέχει, οπότε η κυρία Κατίνα έφυγε. Όμως, ερχόταν πότε πότε να δει την αδελφή της, οπότε περνούσε να δει και εμένα. Έτσι, της είχα ζητήσει να μου ξαναδανείσει το ελάτε να γελάσουμε και, όταν το τελείωσα και της το επέστρεψα, το ελάτε να παίξουμε, που μου άρεσε και περισσότερο. Δυστυχώς, ο θυρωρός πέθανε από την επάρατο, αλλάξαμε θυρωρό, η κυρία Κατίνα σταμάτησε να έρχεται, και το βιβλίο έμεινε στα χέρια μου, έχοντας την τύχη τών περισσοτέρων δανεικών βιβλίων, που δεν επιστρέφονται ποτέ στον ιδιοκτήτη τους.

Τι βιβλίο αυτό περιέχει διαφόρων ειδών παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές και εύθυμες ιστορίες. Είναι κάτι σαν τις σελίδες ανάμεσα στις ιστορίες τού Μίκυ Μάους, τις οποίες τις αντιμετωπίζουμε κάπως περιφρονητικά, αν και είμαι σίγουρος ότι μικροί τις ρουφούσαμε με απληστία, διαβάζοντας τα άρθρα και λύνοντας τις σπαζοκεφαλιές, μουντζουρώνοντάς τις ανεπιδιόρθωτα, όπως έκανα εγώ στις σπαζοκεφαλιές τού βιβλίου, που είχε γλιτώσει μέχρι τότε από τα παιδιά τής κυρίας Κατίνας.

Σε αντίθεση με εμάς τους βροντόσαυρους, η Αντιγόνη Μεταξά αναγνώριζε την αξία αυτών των πάσης φύσεως παιχνιδιών, οπότε την εξηγούσε στην εισαγωγή της, για να ξεπεράσει, φαντάζομαι, τους ενδοιασμούς τών τοτινών βροντοσαύρων γονέων:

Με τη συλλογή μου αυτή τών παιχνιδιών, δε θέλησα να δώσω στο παιδί μονάχα ένα μέσο για να περάσει ευχάριστα την ώρα του. Θέλησα ακόμα να αναπτύξω την κρίση και την παρατηρητικότητά του, να εξασκήσω και να δυναμώσω τη μνήμη του, να ξυπνήσω την περιέργειά του και να το αναγκάσω να ρωτήσει τους μεγαλυτέρους ή τα βιβλία του για κάτι που δεν ξέρει, να δοκιμάσει την επιμονή και την υπομονή του, την εξυπνάδα του, τη φαντασία του, την προσοχή και τη θέλησή του.

Γιατί αν θελήσουμε να δούμε τα παιχνίδια αυτά από μια σοβαρώτερη άποψη, θα βρούμε ότι έχουν αρκετή παιδαγωγική σκοπιμότητα. Το παιχνίδι είναι και αυτό ένα σοβαρό παιδαγωγικό μέσο, που θα φέρει το παιδί σε άμεση επαφή με τη γύρω του ζωή και που θα το οπλίσει για τον αγώνα αργότερα, όταν θ’ αφήσει το σχολειό και θα βγει στην κοινωνία.

Παραθέτω ένα μικρό τυχαίο δείγμα από τις σελίδες τού βιβλίου, καθώς κάθε σελίδα είναι και μία έκπληξη και δεν μπορείς να χωρίσεις το βιβλίο σε ενότητες, ώστε να παρουσιάσεις κάτι αντιπροσωπευτικό από την κάθε μία.

Στο τέλος τού βιβλίου, υπάρχουν. φυσικά, οι λύσεις στις διάφορες σπαζοκεφαλιές:

Για την πληρότητα του πράγματος, να αναφέρουμε ότι, εκτός από το ελάτε να γελάσουμε και το ελάτε να παίξουμε, η Αντιγόνη Μεταξά είχε γράψει και ένα τρίτο βιβλίο στη σειρά ελάτε να… το τρίτομο ελάτε να ταξιδέψουμε.

Τώρα πέρασε η ώρα
φεύγουμε κι εμείς, παιδιά
κι αύριο την ίδια ώρα
θα τα πούμε με χαρά…

Τις παρουσιάσεις τών βιβλίων, που έχουμε κάνει, μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 53.

Αυτή την εβδομάδα σάς έχουμε ένα κάπως διαφορετικό «ένα καρέ…», καθώς πρόκειται για συνδυασμό τού ενός (περίπου) καρέ με άρθρο. Δύο (τρία; τέσσερα;) σε ένα!

Το ένα καρέ φέρνει το άλλο, και έτσι το καρέ τής περασμένης εβδομάδας, με την πυραμίδα τών Ίνκας, μού έφερε στο νου ετούτο εδώ το καρέ, με μιαν άλλη εντυπωσιακή πυραμίδα τών Ίνκας, αν και ιδωμένη από πιο συμβατική γωνία. Προέρχεται από την ιστορία The Son of the Sun τού Don Rosa, όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Uncle Scrooge 219.

Η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε στη χώρα μας στο Κόμιξ 89, καθώς και στον τόμο βιβλιοθήκη Κόμιξ 1, απ’ όπου προέρχεται το δεύτερο καρέ αυτού του άρθρου. Η εντύπωσή μου είναι ότι, παρά τον πιο επιτηδευμένο χρωματισμό με υπολογιστή, η νεώτερη εκδοχή δείχνει πιο μουντή από την αρχική, την οποία βρίσκω πιο εντυπωσιακή. Άσε που τα μικρά γράμματα κάτι αφαιρούν από τον ενθουσιασμό τής σκηνής.

Όπως γνωρίζουν οι φίλοι τού Don Rosa, στα φοιτητικά του χρόνια ο Don σχεδίασε τέσσερις ιστορίες μιας σειράς με τίτλο The Pertwillaby Papers, οι οποίες, αν και είχαν ως ήρωα τον Lance Pertwillaby, ένα φοιτητή που έμοιαζε εκπληκτικά με τον Don Rosa, στο μυαλό τού δημιουργού τους ήταν περιπέτειες με το Σκρουτζ. Η πρώτη από αυτές είχε τίτλο Lost in (an alternate section of) the Andes, δηλαδή «χαμένοι (σε ένα άλλο τμήμα από) τις Άνδεις», που ήταν σαφής αναφορά στη (σχεδόν) ομώνυμη ιστορία τού Μπαρκς. Τι πιο φυσικό ήταν, λοιπόν, όταν ο Don έγραψε την πρώτη του ιστορία με παπιά, The Son of the Sun, να βασίσει την υπόθεσή της στην ιστορία από τα Pertwillaby Papers! Στο τρίτο καρέ τού άρθρου, λοιπόν, βλέπουμε την πυραμίδα, όπως τη σχεδίασε για εκείνη τη σειρά και όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο The Pertwillaby Papers, που εξέδωσε στα Αγγλικά η νορβηγική εταιρεία Gazette Bok το 2001.

Για την ιστορία του πράγματος, να αναφέρουμε ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και οι υπόλοιπες τρεις ιστορίες τού Pertwillaby μετατράπηκαν σε ιστορίες με παπιά. Η τρίτη, με τον τίτλο Vortex, έγινε ο παγκόσμιος διαλύτης, η ημιτελής τέταρτη, με τίτλο Knighttime, έγινε το Ντόναλντ για πάντα, ενώ από την δεύτερη, με τίτλο Sub-Zero, που η υπόθεσή της ήταν πολύ σκληρή για παιδικά κόμικς, κάποιες μικρές σκηνές βρήκαν θέση σε άλλες, κατά τα άλλα πρωτότυπες, ιστορίες με παπιά.

Δείτε όλα τα καρέ, που επιλέγουμε για σας κάθε Τρίτη, συγκεντρωμένα εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

ΜΙΚΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ / Τεύχος 3 – «Εστρελίτα»

Δευτέρα σήμερα και έχουμε την παρουσίαση του νέου τεύχους και του δεύτερου κύκλου του περιοδικού Μίκυ Μυστήριο! Πριν ξεκινήσω την παρουσίαση του τεύχους, να σας υπενθυμίσω ότι σε λίγες μέρες έχουμε την παρουσίαση του νέου τεύχους Ντοναλντ! Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε την παρουσίαση!

 

Στο γραφείο του Μίκυ στο Νταρκ Σίτυ έρχεται ένα παράξενο γράμμα από κάποιο χωριό ονόματι «Εστρελίτα». Στο συγκεκριμένο γράμμα υπάρχει η φωτογραφία του φίλου του Μίκυ, Σόννυ Μίτσελ, ο οποίος έχει εξαφανιστεί! Έτσι ο Μίκυ, μαζί με την αρραβωνιαστικιά τού Σόννυ, ταξιδεύουν έως το χωριό Εστρελίτα, στο οποίο θα εξελιχθούν πολλά και περίεργα πράγματα…

Πιστεύω ότι είναι το καλύτερο από τα τρία τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει έως τώρα, με ωραίο σκίτσο καλή πλοκή και πολλούς χαρακτήρες! Επίσης υπάρχει ένα καταπληκτικό ολοσέλιδο σκίτσο στην σελίδα… όχι δεν θα σας το πω, για να είναι και έκπληξη για όσους δεν έχουν διαβάσει ακόμα το τεύχος!

Δική μου βαθμολογία είναι το 9,5 μιας και μόνο παράπτωμα είναι το ότι τα σκίτσα σε συγκεκριμένες σελίδες είναι πολύ περίπλοκα και δεν ξέρεις πού είναι το επόμενο καρέ για να συνεχίσει η ιστορία!

Για το Comics Trades

 2012–2013

 Manos Papad

Νέα κατηγορία και γι’ αυτόν τον τίτλο, εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «HIS MAJESTY O’KEEFE» (1954)

Ακόμη μια πολύ όμορφη ταινία, πλημμυρισμένη με αλμύρα των τροπικών.  Κι εδώ τα συναισθήματα που έρχονται στην επιφάνεια, είναι αγνά και γεμάτα με όμορφες εικόνες. Βέβαια, διαφέρει αρκετά, από τα δραματικά στυλ ταινιών του είδους, αφού έχει ενσωματωμένη και την περιπέτεια, σε μεγάλο μάλιστα βαθμό. Υπάρχει η ένταση ή, καλύτερα, συνυπάρχει με τα εξαιρετικά διδάγματα που περνάει στον θεατή. Διαχρονικά θα τα χαρακτήριζα. Ο κόσμος της απληστίας και ο τρόπος που ο άνθρωπος επιλέγει να δίνει πάντα σε «αντικείμενα» μια ξεχωριστή αξία, ώστε να γεμίζουν τα τεράστια κενά του για κυριαρχία, απέναντι στον συνάνθρωπο του. Για να μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων.

Διαβάστε και την παρουσίαση αυτής της εξωτικής περιπέτειας, σαν συνέχεια του αφιερώματος μας, στο Cine Oasis της Δευτέρας.