«Be There» Animation Festival Corfu 2013 – Μέρα Τέταρτη

Τέταρτη και τελευταία ημέρα τού φεστιβάλ και οι εκδηλώσεις κορυφώνονται με τις τελευταίες προβολές ταινιών και την τελετή απονομής. Λόγω του πάρτι που ακολούθησε και το οποίο τελείωσε τις πρώτες πρωινές ώρες, δεν στάθηκε δυνατόν να σας μεταφέρουμε ενωρίτερα την ανασκόπηση αυτής της μέρας. Ας ξεκινήσουμε από τις δύο ταινίες μεγάλου μήκους, που προβλήθηκαν μέσα από την συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο και το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Σινεμά και που ήταν εκτός συναγωνισμού.

Όταν μας μιλούσε πέρσι στο φεστιβάλ ο Jean-Françοis Laguionie για το επόμενό του project, θυμάμαι ότι όλοι είχαν ενθουσιαστεί και περίμεναν να το δουν σε κάποια από τις φετινές προβολές, αν φυσικά ήταν έτοιμο μέχρι τότε. Συνεπώς, όταν είδαμε τον «Πίνακα» (Le Tableau), είχαμε την προσμονή ζωγραφισμένη κι εμείς στα πρόσωπά μας, όπως και οι δύο ήρωες της ταινίας. Ποιητικό φιλμ, πολύ καλοδουλεμένο, με εξαιρετική δουλειά στον σχεδιασμό των χαρακτήρων, αλλά και στα χρώματα.

Ο Κιρικού από την άλλη, με την νέα ταινία της σειράς (Kirikou et les hommes et les femmes – Michel Ocelot), με τον συνδυασμό τής χρήσης 2D & 3D animation, αλλά και όλο τον πολύχρωμο, φολκλόρ καμβά της Αφρικής, που στήθηκε στα πλάνα του, ήταν αυτό ακριβώς που περίμενε το κοινό. Καταχειροκροτήθηκε και ήταν απολαυστική. Όταν βγει στους κινηματογράφους και στην χώρα μας, να το δείτε. Δύσκολα περιγράφει με λόγια κανείς αυτές τις δουλειές.

Απ’  την άλλη, οι φοιτητές τού CalArts, με τα πειραματικά animated φιλμ τους, μας έδωσαν μια άλλη προοπτική, ενδεχομένως ή, απλά, αν προτιμάει κανείς μια εναλλακτική πρόταση, για τον χώρο τού animation. Πολύ όμορφες και ιδιαίτερες όλες οι δημιουργίες.

Στις 9 το βράδυ, σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας, πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομής στο κτίριο της Ιονίου Βουλής. Πολύ ζεστός ο χώρος και με έναν αέρα ιστορίας να πλανάται. Ήταν η στιγμή τής τελικής αποτίμησης και μας βρήκε όλους με ένα πλατύ χαμόγελο, ικανοποιημένους τόσο από το επίπεδο και τον συναγωνισμό τών διαγωνιστικών τμημάτων, όσο και από την παρουσία τών καλεσμένων και φυσικά την διοργάνωση.

Έγινε εξαιρετική δουλειά από τα παιδιά και φέτος, και θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τον κ. Βασίλη Κρουστάλη και τους ανθρώπους τής Great Events, όπως και όλους όσοι δούλεψαν για το φετινό “Be There”, για τις στιγμές αυτές τέχνης και πολιτισμού που μας προσέφεραν. Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον Γιώργο Οικονόμου, που μόχθησε πολύ επί έναν ολόκληρο χρόνο, προκειμένου να κάνει την τεχνική επεξεργασία όλων τών ταινιών, μικρού και μεγάλου μήκους, κάτι το οποίο αντιλαμβάνεστε ότι ήταν πολύ επίπονο! Χωρίς να μακρηγορώ, σας παραθέτω πιο κάτω τα βραβεία ανά κατηγορία.

Διαγωνιστικό μικρού μήκους:

• Μέγα βραβείο: Το αγρίμι, Daniel Sousa (US, 2011)
• Βραβείο κριτικής επιτροπής: Η πλημμύρα, Julia Gromskaya (Italy, 2012)
• Βραβείο καλύτερης μουσικής για ταινία animation: Ένα τέρας Gérard Ollivier (FRANCE, 2011) Μουσική:Valérie PEREZ

Φοιτητικό μικρού μήκους:

• Καλύτερη φοιτητική ταινία (εξ ημισείας): Φαύλος Κύκλος, Song E Kim (UNITED STATES/ SOUTH COREA , 2012) και Έρωτας κατακούτελα, Tim Reckart (UK, 2012)
• Ειδική μνεία: Δίδυμη Νίκη Peter Budinsky (SLOVAKIA, 2011)

Βραβείο κοινού (ταινία μικρού μήκους) :

Πατέρας, Ivan Bogdanov (BULGARIA/CROATIA/GERMANY, 2012),

Διαγωνιστικό μεγάλου μήκους:

Σέλκιρκ, ο πραγματικός Ροβινσών Κρούσος, Walter Tournier (URUGUAY-ARGENTINA-CHILE, 2012), 80′.

Βραβείο κοινού (ταινία μεγάλου μήκους):

Σέλκιρκ, ο πραγματικός Ροβινσών Κρούσος, Walter Tournier (Uruguay-Argentina-Chile, 2012), 80′

Ακολούθησε το πάρτι στο «Πολύτεχνο», όπου όλοι γίναμε μια μεγάλη, κεφάτη παρέα και, υπό τον ήχο ροκ και σόουλ μουσικής, διασκεδάσαμε δίχως το άγχος τής επόμενης ημέρας. Όταν κοιτάξαμε κάποια στιγμή τα ρολόγια, η ώρα είχε περάσει τόσο ευχάριστα, που η θέα των δεικτών δεν μας τρόμαξε, απλά μας έδωσε να καταλάβουμε πως ήταν η στιγμή της αναχώρησης. Πέρα από τις εντυπώσεις, τις οποίες μεταφέραμε με την καθημερινή ανασκόπηση, αυτό που ήταν ξανά πολύ σημαντικό ήταν η γνωριμία με τόσο σημαντικούς ανθρώπους τού χώρου. Μια σπάνια ευκαιρία, που χωρίς το “Be There” δεν θα είχε πραγματοποιηθεί. Ευχόμαστε σε πολλά ακόμη φεστιβάλ και πάντα επιτυχίες για την οργανωτική επιτροπή και τους καλεσμένους δημιουργούς.

Επειδή, όπως ανέφερα και στα σχόλια χθες, υπάρχει πολύ αταξινόμητο φωτογραφικό υλικό και βίντεο (συνολικού όγκου άνω των 5 GB…), από τα παρασκήνια και τις εκδηλώσεις, δώστε μας λίγο χρόνο, ώστε να μπορέσει να αναρτηθεί σταδιακά, σε ξεχωριστά άρθρα. Άρθρα που θα σας βοηθήσουν να συμπληρώσετε, ακόμη καλύτερα, την συνολική εικόνα για την διοργάνωση, προσθέτοντας και στοιχεία από την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τών καλεσμένων και των παιδιών τής οργανωτικής επιτροπής, με κεφάτες στιγμές από τα παραλειπόμενα των προβολών.

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Το Comics Trades θα καλύψει κάθε εκδήλωση του φετινού φεστιβάλ και θα σας μεταφέρει τον παλμό του σε καθημερινή βάση. Μείνετε συντονισμένοι στην συχνότητα που αγαπάει και το animation! Αν δεν μπορείτε να δηλώσετε «παρών» στο φετινό “Be There”, κάντε το εδώ, στο Comics Trades!

Η ενημέρωσή σας για το φετινό φεστιβάλ βρίσκεται εδώ.

Τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ θα τα βρείτε πιο κάτω, ανά χρονιά.

2011

2012

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

«Be There» Animation Festival Corfu 2013 – Μέρα Τρίτη

Τρίτη ημέρα διεξαγωγής τού φεστιβάλ σήμερα και οι εκδηλώσεις, που ήταν προγραμματισμένες, ήταν πολλές, όπως και οι προβολές. Θα επιχειρήσουμε να σας μεταφέρουμε όσο πιο πιστά το κλίμα, όπως και στις προηγούμενές μας ανασκοπήσεις. Ας τα πάρουμε με την σειρά, λοιπόν.

Στις 12 το μεσημέρι, είχαμε την προβολή ενός ακόμη διαγωνιστικού τμήματος ταινιών μικρού μήκους στο «Πολύτεχνο», ενώ ταυτόχρονα, στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Κέρκυρας, την ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Animation στον 21^ο αιώνα: είναι παντού». Επιλέξαμε να παρευρεθούμε στην δεύτερη, καθώς οι προσκεκλημένοι θα ανέλυαν τις απόψεις των και θα έδιναν ακολούθως τον λόγο στους παρευρισκόμενους, ώστε να έχουμε ένα ενδιαφέρον διαδραστικό στοιχείο. Το πάνελ απαρτίζονταν από τους Παναγιώτη Ράππα (σκηνοθέτη, σεναριογράφο, παραγωγό), Βασίλη Πασχάλη (Επίκουρο Καθηγητή, Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης, Παν/μιο Ιωαννίνων), και Έλενα Χαμαλίδη (Επίκουρη καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης,  Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, Ιόνιο Παν/μιο). Την συντονιστική επιμέλεια είχε ο καλλιτεχνικός διευθυντής τού φεστιβάλ, Βασίλης Κρουστάλης. Οι τοποθετήσεις τών ομιλητών ήταν ουσιαστικές, με πάντα κριτήριο τις προσωπικές των απόψεις. Με πολύ ενδιαφέρουσες σε αναλύσεις και συμπεράσματα παραθέσεις, κύλησαν, συνεπώς, πάνω από δυόμιση ώρες. Να πούμε ότι ο χώρος, που φιλοξενήθηκε η συζήτηση, ήταν μια καταπληκτική επιλογή τών διοργανωτών. Σε μια αίθουσα πλημμυρισμένη πολιτισμό και ιστορία, σπάνια βιβλία περασμένων αιώνων, δεν μπορούσε κανείς παρά να καθηλωθεί από την επιβλητική ατμόσφαιρα. Σαν ένσταση, θα ήθελα να αναφέρω, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, ο κ. Πασχάλης μάλλον ξέφυγε του θέματος και ανάλωσε ένα μεγάλο τμήμα τής ομιλίας του στην απομυθοποίηση του Walt Disney, επισυνάπτοντας σε βάρος του αρκετά, ικανά να αλλοιώσουν την άποψη των παρευρισκομένων. Σίγουρα, στοιχεία αρνητικά θα συναντήσει κανείς σε κάθε ανθρώπινο χαρακτήρα. Αυτό θεωρείται δεδομένο. Ουδείς αναμάρτητος, άλλωστε. Αλλά οι προσωπικές εκτιμήσεις σε κάποια σημεία, θα έλεγα ότι προσέδιδαν και μια μορφή αντιπάθειας προς το έργο τού δημιουργού. Δεν θέλω να σταθώ περισσότερο, καθώς είμαι της άποψης πως ο κ. Πασχάλης απλά μίλησε για το πώς εκλαμβάνει ο ίδιος την πορεία και το έργο τού ιδρυτή της εταιρείας και τίποτα παραπάνω. Ίσως απλά να μην χρειαζόταν μια τοποθέτηση του στυλ «το τάδε έργο – Φαντασία – απέτυχε και εισπρακτικά και καλλιτεχνικά», αφού, για το δεύτερο, δεν μπορεί κανείς να μιλήσει εκ του ασφαλούς, χωρίς να είναι υποκειμενικός, ενώ για την εκτίμηση της τέχνης, αυτό εναπόκειται στον κάθε έναν μας ξεχωριστά, και δεν διατηρούνται πρακτικά, ούτε μετρητές, ή βαθμίδες αξιολόγησης υφίστανται, αλλά ούτε και γίνονται ψηφοφορίες για το τι είναι αρεστό και επιτυχημένο καλλιτεχνικά και τι όχι…

Ακολούθησε η προβολή τής ταινίας τού κ. Ράππα, «Η πηγή τής νιότης» (μικρού μήκους), την οποία σας παροτρύνω να ψάξετε και να δείτε. Είναι έξοχη και όχι υπό το πρίσμα τού ότι πρόκειται για δημιουργία Έλληνα καλλιτέχνη.

Το μεσημέρι υπήρξαν ακόμη περισσότερα διαγωνιστικά τμήματα ταινιών μικρού μήκους, για να φθάσουμε στις 8 παρά τέταρτο στην αίθουσα «Πολύτεχνο», όπου και είχαμε την ευκαιρία – εμπειρία, να ακούσουμε και να μιλήσουμε με δύο χαρισματικούς νέους καλλιτέχνες animation από την Αργεντινή, με πάρα πολλές διακρίσεις στο πλούσιο βιογραφικό τους. Ο λόγος για την Inès Sedan και τον Patricio Plaza. Χαμηλού προφίλ και οι δύο, φιλικοί, εύκολα προσεγγίσιμοι και με διάθεση να ακούσουν και τον κόσμο που παρευρέθηκε, κατάφεραν να μας κερδίσουν όλους. Στο περιθώριο του αφιερώματος αυτού, μιλήσαμε με τον Patricio και μας είπε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Σας παραθέτω μέρος αυτών, μαζί με αποσπάσματα από τις δουλειές των δύο καλεσμένων.

Μέσα σε αυτά που μοιράστηκε μαζί μας, ήταν και οι μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες animation στην πατρίδα του, προκειμένου να μπορούν να βιοπορίζονται από την τέχνη τους, αλλά και να εξελίσσονται. Λίγη η ζήτηση, όπως μας είπε χαρακτηριστικά, και ακόμη λιγότερα τα στούντιο που παράγουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τηλεοπτικά σποτ κι αυτά με την κλασσική τεχνική τής ζελατίνας (τα κλασσικά κινούμενα σχέδια, δηλαδή). Με Stop motion δουλεύουν 2–3 στούντιο σε όλη τη χώρα. Έτσι, τόσο εκείνος όσο και η Inès έφυγαν προς αναζήτηση καλύτερης τύχης στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Ισπανία και την Γαλλία, αντίστοιχα. Εκεί μπορούν να δουλέψουν με σαφώς καλύτερες συνθήκες και να έχουν μια σχετικά άνετη χρηματοδότηση στα project τους. Μεγάλα τηλεοπτικά στούντιο επενδύουν και στηρίζουν τις δουλειές τους, γι’ αυτό και διαπρέπουν τα παιδιά. Ο Patricio με το “El Empleo” απέσπασε 102 διεθνή βραβεία! Ένα υπέροχο φιλμάκι, που ξεγυμνώνει την μεταχείριση των εργαζομένων από τους εργοδότες τους, με πολύ καυστικό τρόπο. Σκεφτείτε ότι τα φιλμάκια τού αφιερώματος στους δύο δημιουργούς, χρειάστηκαν από 3–4 χρόνια το κάθε ένα, και μιλάμε για διάρκεια 5–6 λεπτών… Η δουλειά που απαιτείται είναι τεράστια. Ακόμη, ρωτήσαμε τον Patricio αν η κρίση, που χτύπησε και την πατρίδα του το 1999, περιορίζεται μόνον στο οικονομικό σκέλος. Δίχως να διστάσει, μας είπε πως όχι, αλλά πρόκειται για μια κατάσταση που έχει σκεπάσει τα πάντα και είναι απόρροια συγκεκριμένων συνθηκών, που ξεκίνησαν πριν 2 δεκαετίες να διαμορφώνονται σε παγκόσμια κλίμακα και που κορυφώθηκαν πριν λίγα χρόνια. Τέλος, να μνημονεύσουμε και την εξαιρετική πρωτοβουλία τών δύο καλλιτεχνών από την Αργεντινή, που έφεραν μαζί τους ορισμένα από τα story boards (αρχικά σκίτσα τής δουλειάς τους), ώστε να τα εκθέσουν για τους παρευρισκόμενους.

Ωραία η συζήτηση μας, ανταλλάξαμε τρόπους επικοινωνίας και, πριν τον αποχαιρετίσουμε, σκεφτήκαμε ότι είχε και ένα κόστος, θα έλεγα, αυτή η επιλογή μας, αφού και πάλι χάθηκε κάτι από το πρόγραμμα και αυτό ήταν απόψε το “Daddy Ι’m a zombie ”(μεγάλου μήκους – Ορφέας). Κρίμα, γιατί πολύ κόσμος ήθελε να δει και την ταινία ή αντιστρόφως, αλλά αυτά έχουν τα φεστιβάλ σε παγκόσμια κλίμακα, μέχρι τουλάχιστον να εξελιχθεί η τεχνική της κλωνοποίησης ή των ολογραμμάτων! Σας παραθέτουμε, πάντως, το trailer ταινίας, ώστε να δείτε έστω και μερικά λεπτά από όσα διαδραματίζονται.

Παραμένουμε στο «Πολύτεχνο» και έτσι βλέπουμε και το εξαιρετικό «Ελλάδα: το πορτρέτο μιας χώρας», πάντα σε σχέση με το animation και τον τρόπο με τον οποίον βλέπουν την χώρα μας δημιουργοί από όλο τον κόσμο, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα. Όλα τα φιλμάκια ήταν πολύ καλά. Η επόμενη θυσία ήταν ένα ακόμη διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους, για χάρη τού φιλμ «Χρώμα δέρματος μελί», μια ταινία που είδαμε χάρη στην συνεργασία με το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Σινεμά και του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Έπειτα από τρεις σχεδόν ώρες παραμονής, ήρθε η στιγμή τής επιστροφής στον κινηματογράφο Ορφέα, προκειμένου να παρακολουθήσουμε το κλείσιμο της ημέρας, με την προβολή τού φιλμ “Selkirk – Ο πραγματικός Ροβινσώνας Κρούσος». Όλα αυτά, ενώ το ρολόι σημαδεύει 11 το βράδυ πλέον, και ενώ ακόμη ένα δίλημμα αιωρείται στο μυαλό μας: Ταινία ή βραδιά Αργεντινής στο «Πολύτεχνο»; Τελικά ο “Selkirk” κέρδισε την άτυπη κόντρα, και εμείς μιάμιση υπέρ – διασκεδαστική ώρα! Άλλη τρελή δουλειά εδώ! Όλα χειροποίητα (κούκλες και σκηνικά), με ΦΟΒΕΡΗ λεπτομέρεια και απίστευτες οπτικές στο φιλμάρισμα. Μιλώντας κατά την έξοδό μας από την αίθουσα με τον Παναγιώτη Ράππα και σε σχετική μου ερώτηση, μου είπε ότι θα μπορούσε να δουλεύεται αυτό το φιλμ για χρόνια κυριολεκτικά. Εντυπωσιάστηκε κι εκείνος από την εργασία των δημιουργών. Η ταινία ήταν μια συμπαραγωγή τής Χιλής και της Αργεντινής, και να είστε σίγουροι πως, όταν προβληθεί και στους Ελληνικούς κινηματογράφους, θα κάνει πολύ καλά εισιτήρια. Χιούμορ ασύλληπτο και πολύ, μα πολύ κέφι.  

Κάπου εδώ τελειώνει και η ανασκόπηση της σημερινής ημέρας. Αύριο είναι το κλείσιμο, με την απονομή τών βραβείων και το πάρτι. Στις 5 είναι προγραμματισμένο και το «Κιρίκου» (η νέα ταινία της σειράς), σαν τελευταία προβολή και εκτός συναγωνισμού. Θα τα πούμε ξανά περίεργες ώρες πάλι, ξημερώματα Δευτέρας πλέον, αφού ενωρίτερα από τις 3–4 δεν προβλέπεται να πάμε για ύπνο!

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Το Comics Trades θα καλύψει κάθε εκδήλωση του φετινού φεστιβάλ και θα σας μεταφέρει τον παλμό του σε καθημερινή βάση. Μείνετε συντονισμένοι στην συχνότητα που αγαπάει και το animation! Αν δεν μπορείτε να δηλώσετε «παρών» στο φετινό “Be There”, κάντε το εδώ, στο Comics Trades!

Η ενημέρωσή σας για το φετινό φεστιβάλ βρίσκεται εδώ.

Τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ θα τα βρείτε πιο κάτω, ανά χρονιά.

2011

2012

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

 

«Be There» Animation Festival Corfu 2013 – Μέρα Δεύτερη

Δεύτερη μέρα τού φεστιβάλ και το ενδιαφέρον αρχίζει να μεγαλώνει, καθώς οι προβολές πια πυκνώνουν, τόσο με μικρού όσο και με μεγάλου μήκους ταινίες, ενώ έρχονται συζητήσεις και εργαστήρια, που μας φέρνουν ακόμη πιο κοντά στην φιλοσοφία και τον τρόπο δουλειάς των δημιουργών. Οι εικόνες, που είδατε στην κορυφή του άρθρου , είναι η συμμετοχή των μαθητών τού 9^ου δημοτικού σχολείου και πώς είδαν το φεστιβάλ με τα δικά τους μάτια. Απλά αφοπλιστική! Η σημερινή μέρα είναι γεμάτη από σημαντικές παρουσίες και προβολές, από αυτές που θα έλεγα ότι γεμίζουν αίθουσες. Αν κρίνουμε μάλιστα και από την χθεσινή πρεμιέρα και την ανταπόκριση του κοινού (που καταχειροκρότησε την βραδινή προβολή), αναμένεται πλήθος κόσμου και σήμερα. Άλλωστε, τα κίνητρα, όπως είπαμε και πιο πάνω, είναι πολλά. Πάντως, είναι και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να… αθληθεί κανείς με περπάτημα σε γρήγορο ρυθμό, αφού από τον κινηματογράφο Ορφέα έως το «Πολύτεχνο», έγινε μια διαδρομή πολύ συνηθισμένη και συχνή! Η μέρα ξεκινάει με την τρίτη και τελευταία ημέρα παρουσίας τού Tomek στο φεστιβάλ, πάντα με την δική του συμβολή στο να έρθουν κοντά τα παιδιά στο animation και το σκίτσο. Πρωί, όπως και τις δύο προηγούμενες μέρες, έτσι και αυτή τη φορά μαθητές των γυμνασίων έδωσαν το «παρών» και άκουσαν με μεγάλη προσοχή.

Για να φτάσουμε στις απογευματινές εκδηλώσεις ή, αν προτιμάτε, το κυρίως πιάτο τής σημερινής δεύτερης ημέρας. Έτσι, στις 5 το απόγευμα είχαμε την ευκαιρία να δούμε την ταινία μεγάλου μήκους τής Disney XD, “Φινέας και Φερμπ”, όπως και δύο επεισόδια από την τελευταία της τηλεοπτική σεζόν. Ήταν μια ακόμη αποκλειστικότητα, που εξασφάλισαν οι διοργανωτές, σε συνεργασία με την Nova, η οποία προβάλλει την σειρά στην ψηφιακή της πλατφόρμα, για την χώρα μας. Ενδιαφέρουσα η οπτική, σχεδιαστικά και πολύ κεφάτη. Ικανοποίησε το κοινό και ειδικά τους μικρούς φίλους, που παραβρέθηκαν. Το animation σαν τέχνη και τρόπος έκφρασης είναι ένα τεράστιο πεδίο, που εξελίσσεται διαρκώς και με μεγάλες ταχύτητες, όπως και με πολλές νέες τεχνικές, που εμφανίζονται. Κανείς δεν ξέρει πού θα μας οδηγήσει.

Στις 6 και μισή, είχαμε προβολές τού διαγωνιστικού τμήματος, για τα φιλμάκια μικρού μήκους και αυτή τη φορά ήταν ιδιαίτερα και με διαφορετικές προσεγγίσεις το ένα από το άλλο, πάνω στα θέματα που απασχολούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλους μας. Προβληματισμοί και χιούμορ και δύσκολο το έργο της κριτικής επιτροπής, για την ανάδειξη των καλύτερων.

Από τον κινηματογράφο Ορφέα, σε χρόνο… διακτινισμού, κατευθείαν στο «Πολύτεχνο», για να παρακολουθήσουμε το σεμινάριο της Μονίκ Ρενό! Αυτά δεν χάνονται με τίποτα, αγαπητοί μου! Μια καλλιτέχνης με έναν μοναδικό τρόπο έκφρασης. Οι δουλειές της είναι πραγματικά έργα τέχνης. Ξεχωρίζει η αρμονία τών χρωμάτων και της κίνησης, μέσα από τα πορτρέτα, γυναικεία κυρίως, των χαρακτήρων της. Από τις δουλειές της εντυπωσίασε το “Pas A Deux”, ένα καταπληκτικό φιλμ μικρού μήκους, στο οποίο μπορείτε να δείτε πολλούς ήρωες κόμικς και ηθοποιούς, να χορεύουν και να εναλλάσσονται μεταξύ τους, με ταχύτητα, χρώμα και υπέροχη μουσική! Ήταν επικοινωνιακή και κατάφερε με την απλότητά της να κερδίσει τους παρευρισκόμενους, αλλά και να τους μεταδώσει την δική της οπτική. Παρουσίασε χαρακτηριστικές δουλειές της, από το ξεκίνημα της καριέρας της έως πριν λίγα χρόνια, όταν και αποφάσισε να αποχωρήσει από τον χώρο και να συνεχίσει με την άλλη της μεγάλη αγάπη, την ζωγραφική. Η κ. Ρενό απάντησε στις ερωτήσεις, με ευχάριστη διάθεση και χιούμορ. Μάλιστα, θα έλεγα ότι με μια φράση περιέγραψε και το μεγαλύτερο μέρος τής φιλοσοφίας της. “I make films – not money”… Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τέλος με δύο ακόμη προβολές ταινιών μεγάλου μήκους, η μια καλύτερη από την άλλη! Στις 9 και τέταρτο πρώτα, είχαμε την ευκαιρία να δούμε τον «Απόστολο», ένα γκόθικ – θρίλερ, ατμοσφαιρικό και  με υπέροχη μουσική. Έχω δει εκατοντάδες ταινίες animation και μπορώ να σας πω ότι είχα χρόνια να νιώσω τέτοιο ενθουσιασμό. Πρόκειται περί αριστουργήματος. Η δουλειά, που έχει γίνει, και το post production είναι τρομερά! Ωραία πανοραμικά πλάνα, έξοχα σκηνικά, έξυπνες οπτικές φιλμαρίσματος (μιλάμε για μια δημιουργία με πλαστελίνη και την τεχνική τού stop motion), το φως παίζει με το τοπίο και η μουσική είναι υποβλητική. Για σενάριο, τι να πω; Χτυπάει την πόρτα των Χολιγουντιανών στούντιο με άνεση, για θρίλερ αξιώσεων! Ακολούθησε στις 11 και το πολυβραβευμένο «Είναι τόσο υπέροχη μέρα» (στο «Πολύτεχνο»). Ταινία που αναζητάει απαντήσεις στα κοινωνικά αδιέξοδα, σχεδιασμένη λιτά, αφαιρετικά σχεδόν, η οποία δίνει με άμεσο τρόπο προτάσεις και διεξόδους. Να πούμε ότι, ενδιάμεσα από τις δύο ταινίες, είχαμε και διαγωνιστικά τμήματα, το ένα εκ των οποίων (το φοιτητικό), στάθηκε αδύνατον να παρακολουθήσουμε, αφού ήταν στο «Πολύτεχνο» και έπρεπε αναγκαστικά να κάνουμε επιλογή κάλυψης. Ούτε ο Σποκ δεν θα μπορούσε να μας βοηθήσει! Έτσι αναγκαστικά θα γίνει και αύριο (σήμερα για όσους διαβάζετε αυτές τις γραμμές!), όπου θα υπάρξει η παρουσία των δημιουργών από την Αργεντινή από την μια και η προβολή του «Σέλρικ που πειρατή», από την άλλη.

Ανανεώνουμε για αύριο το ραντεβού μας, με την τρίτη ημέρα του φεστιβάλ.

 Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Το Comics Trades θα καλύψει κάθε εκδήλωση του φετινού φεστιβάλ και θα σας μεταφέρει τον παλμό του σε καθημερινή βάση. Μείνετε συντονισμένοι στην συχνότητα που αγαπάει και το animation! Αν δεν μπορείτε να δηλώσετε «παρών» στο φετινό “Be There”, κάντε το εδώ, στο Comics Trades!

Η ενημέρωσή σας για το φετινό φεστιβάλ βρίσκεται εδώ.

Τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ θα τα βρείτε πιο κάτω, ανά χρονιά.

2011

2012

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

«Be There» Animation Festival Corfu 2013 – Μέρα Πρώτη

Επίσημη πρώτη του φετινού “Be There” και το φεστιβάλ άνοιξε και σήμερα τις πόρτες του με ένα εργαστήρι τού Tomek, ο οποίος μυεί τα παιδιά των γυμνασίων στην μαγεία του animation και του σκίτσου, ενώ ταυτόχρονα προβάλλεται και μια ταινία μεγάλου μήκους, μαζί με αποσπασματικές δουλειές τού καλλιτέχνη. Αυτό όλο το πλαίσιο αποκαλείται και εύστοχα μάλιστα «Το animation είναι γύρω μας». Για τον Tomek να συμπληρώσω ότι είναι αυτός που φιλοτεχνεί και την αφίσα του φεστιβάλ κάθε χρόνο. Του χρόνου δεν θα έχουμε όμως μια ακόμη δική του δουλειά, καθώς σύμφωνα με τους εσωτερικούς κανονισμούς, κάθε τρία χρόνια αλλάζει ο καλλιτέχνης που αναλαμβάνει την αφίσα. Θα μας λείψει αν μη τι άλλο το σκίτσο εκείνο που φέρνει έντονα στο νου Crumb. Η σημερινή συμμετοχή ήταν σαφώς μεγαλύτερη σε σχέση με την χθεσινή μέρα. Ο κινηματογράφος Ορφέας γέμισε με παιδικά πρόσωπα, που διψούσαν να δουν και να μάθουν τα μυστικά τής τέχνης. Ωραίο το κλίμα, και η λιακάδα το έκανε ακόμη πιο κεφάτο, με τις μυρωδιές πασχαλιάς να αιωρούνται. Και αισιόδοξο για την συνέχεια, συμπληρώνω.

Μια συνέχεια που ήρθε στις 5 το απόγευμα, με την προβολή των ταινιών μικρού μήκους, που μας ήρθαν από την συνεργασία με το CalArts (California School of Arts). Δημιουργίες με φαντασία και ανατρεπτική διάθεση, από τους φοιτητές του πανεπιστημίου. Όλες τους ξεχωριστές. Ιδιαίτερες, θα έλεγα. Τα φετινά αναμνηστικά τού φεστιβάλ, όλα τους καλαίσθητα και με χιούμορ φτιαγμένα, όπως αναμενόταν τράβηξαν τα βλέμματα και το ενδιαφέρον τού κοινού, από την πρώτη στιγμή. Σε μια απροσδόκητη συνάντηση, βρεθήκαμε τετ α τετ με την Γαλλίδα Monique Renault και δύο από τους ανθρώπους τού team της! Βέβαια, το απρόβλεπτο της υπόθεσης δεν μας επέτρεψε να συνεντευξιαστούμε εκείνη την στιγμή, καθώς ετοίμαζαν τα τυπικά τής δικής τους συμμετοχής στο φεστιβάλ. Όμως, δεν μας εμπόδισε να ανανεώσουμε για αργότερα το ραντεβού μας, οπότε να είστε προετοιμασμένοι και για αυτή την αποκλειστικότητα. Ένα εύθυμο παραλειπόμενο να σας μεταφέρω μόνον, από την μεταξύ μας γνωριμία. Η κ. Renault, με πολύ χιούμορ και με διάθεση για πείραγμα, με ρώτησε ποιο θα είναι το ποσό με το οποίο θα αμειφθεί για την συνέντευξη. Η απάντηση μου θα πρέπει να της έλυσε τις όποιες απορίες: “We simply have no budget – 0”!

Στις 6 και μισή ξεκίνησε και το διαγωνιστικό τμήμα των ταινιών μικρού μήκους, ενώ παράλληλα, στο «Πολύτεχνο», είχαμε και το δεύτερο τμήμα των φοιτητικών συμμετοχών. Όλες οι ταινίες ήταν εξαιρετικές, με πολλές από αυτές να μετρούν βραβεία σε συμμετοχές τους σε άλλα φεστιβάλ ανά την υδρόγειο. Οι καρτ ποστάλ, που επισυνάπτουμε, είναι χαρακτηριστικές των διαφόρων τάσεων και των τεχνοτροπιών, που χρησιμοποίησαν οι δημιουργοί τους. Έντονος κοινωνικός προβληματισμός επάνω σε θέματα όπως η οικονομική κρίση, η βία ή οι ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και πολύ χιούμορ.

Το βραδάκι, στις 9 και μισή, είχαμε μια πολυαναμενόμενη προβολή. Το Γαλλικό «Η ημέρα των κορακιών», μεγάλου μήκους, η οποία εγκαινίαζε και την συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο. Μια ταινία που προβλήθηκε ταυτόχρονα και στην Αθήνα, στα πλαίσια του φεστιβάλ Γαλλόφωνου σινεμά. Το Day of the crows (Le jour des corneilles), του Jean-Christophe Dessaint, μας μάγεψε δίχως υπερβολή. Συγκινητικό, τρυφερό, ανθρώπινο, με γλαφυρή διάθεση και πάρα πολλά μηνύματα, άφησε τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις για πρεμιέρα. Μια ταινία με οικολογικό χαρακτήρα, αλλά και με θέμα τους συνδετικούς κρίκους τής φύσης με τον άνθρωπο, όπως και των ανθρώπων μεταξύ τους. Τι είναι αυτό που ενώνει και πώς μπορούν οι φραγμοί να παραμεριστούν, και η γαλήνη να σκεπάσει τα πάντα σαν τα παραμύθια. Έξοχη η ιδέα τού δημιουργού να δώσει, με τις μορφές των ζώων,  τις ανθρώπινες ψυχές όταν φεύγουν από τα σώματα. Ένας κόσμος πλημμυρισμένος αισθήματα και αγάπη, χρώματα και παραλληλισμούς.

Κάπου εδώ και ενώ το ρολόι δείχνει 4 παρά 10 λεπτά, θα σας αφήσω για να ξαπλώσω, γιατί τα μάτια μου αδυνατούν να ακολουθήσουν άλλο τη ρότα τής γραφής. Ραντεβού, σε πάντα μεταμεσονύχτιους ρυθμούς, αύριο ξανά, με την ανασκόπηση της δεύτερης μέρας του φεστιβάλ.

 Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Το Comics Trades θα καλύψει κάθε εκδήλωση του φετινού φεστιβάλ και θα σας μεταφέρει τον παλμό του σε καθημερινή βάση. Μείνετε συντονισμένοι στην συχνότητα που αγαπάει και το animation! Αν δεν μπορείτε να δηλώσετε «παρών» στο φετινό “Be There”, κάντε το εδώ, στο Comics Trades!

Η ενημέρωσή σας για το φετινό φεστιβάλ βρίσκεται εδώ.

Τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ θα τα βρείτε πιο κάτω, ανά χρονιά.

2011

2012

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

«Be There» Animation Festival Corfu 2013 – Αποκλειστική συνέντευξη του Tomek στο Comics Trades

Ο ήλιος συνέχισε να παίζει το κρυφτούλι του με τα σύννεφα και τις ψιχάλες, όχι όμως και ο Tomek, ο οποίος ήταν συνεπέστατος και στο επόμενο ραντεβού μας, πάντα χαμογελαστός και πρόθυμος να μιλήσει για την περιπέτειά του στον χώρο των εικονογραφήσεων και του animation.

CT – Ας μιλήσουμε για παιδικό καθαρά κόμικς. Καλύπτονται οι ανάγκες αυτών των ηλικιών, στην Ελληνική αγορά;

Τ – Όχι. Δεν υπάρχουν προτάσεις και περιοδικά που να απευθύνονται στα παιδιά, παρά μόνον οι εκδόσεις του Ντίσνεϋ. Ελληνικές δημιουργίες δεν έχουμε. Προσωπικά μου αρέσει πολύ αυτή η παιδική γραμμή και η αθωότητά της και αυτό είναι που θέλω να κάνω. Να δημιουργήσω χαρακτήρες και ήρωες καθαρά για τα παιδικά μάτια. Θέλουμε κάτι για να κρατηθούν τα παιδιά στον χώρο. Δεν μπορούν να μπουν κατευθείαν στις γραμμές τις πιο ώριμες, τις πιο δύσκολες. Επίσης, βλέπουμε το φαινόμενο να τυπώνονται σειρές με καθαρά space σενάρια, τα οποία είναι ουσιαστικά μια ανακύκλωση ιδεών και δεν έχουν να προσφέρουν τόσο πολλά, ειδικές στις μικρές ηλικίες. Άλλωστε είναι και μακριά από τον κόσμο που ζουν γύρω τους. Βλέποντας σκίτσα με ουρανοξύστες για παράδειγμα, δεν μπορεί το παιδί που μεγαλώνει στην χώρα μας να ταυτιστεί, να βρει κοινά σημεία με αυτά που είναι στην πόλη του. Με αυτά που έχει μάθει να αντικρίζει. Του φαίνονται μακρινά και ξένα. Δεν βρίσκει μέσα τους πρότυπα. Έπειτα είναι σαν να προσπαθείς να τους πάρεις την ηλικία τους, τα παιδικά τους χρόνια και να τους ενηλικιώσεις πιο γρήγορα. Χρόνια το έλεγα και προσπαθώ να κάνω αυτό ακριβώς το πράγμα. Μια σειρά όπως το «Κουλούρι» για παράδειγμα, η οποία να φέρει κοντά τα παιδιά σε αυτή την αισθητική, πιο κοντά στον κόσμο τους. Κάποια στιγμή να μπορούν να πουν «α, έχω 10-15-20 τεύχη Κουλούρι», έναν αριθμό που να μαρτυράει μια συνέχεια και να είναι και Ελληνική καθαρά δουλειά. Πιστεύω ότι κι άλλοι Έλληνες δημιουργοί να προσανατολιστούν σε αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχει και η Comicdom φυσικά, όπως και ορισμένοι άλλοι Έλληνες δημιουργοί, αλλά οι φωνές πρέπει να πυκνώσουν.

CT – Σου αρέσει να δουλεύεις με τα παιδιά, έτσι;

Τ – Ναι. Ειδικά με αυτά του γυμνασίου. Μια ηλικία που μπορεί να απορροφήσει πράγματα, να δεχτεί επιρροές και να βρει νέα ενδιαφέροντα. Να ανακαλύψει τα ταλέντα της και ίσως τι θα ήθελε να κάνει αργότερα. Στο δημοτικό είναι διαφορετικά, γιατί υπάρχει μια γενικότερη διάθεση για όλα, παιγνίδι περισσότερο, κι όχι να καθίσουν σε μια αίθουσα, που τους φέρνει στο νου και το σχολείο και να μάθουν σκίτσο. Τα παιδιά στις ηλικίες των 13-15 είναι σαν σφουγγάρια. Ρουφάνε γνώση. Θέλουν να μάθουν πράγματα, να εξερευνήσουν, να πειραματιστούν. Κι εκεί είναι που πρέπει να τους έχεις δώσει κάτι, το οποίο πλέον να τους είναι οικείο, αναγνωρίσιμο. Και να ξέρουν ότι τυπώνεται εδώ, στην Ελλάδα. Είναι ωραίο να βλέπω παιδιά στο εργαστήρι, που αναγνωρίζουν την γραμμή των σκίτσων που έχω κάνει, λέγοντας μου ότι τα έχουν ήδη διαβάσει ή να με ρωτούν πώς να κάνουν αυτόν ή το άλλο χαρακτήρα. Ξέρεις, τους λέω πολλές φορές τα ίδια που μου είπαν και οι δικοί μου δάσκαλοι. Εκείνοι στους οποίους οφείλω τα πάντα. Τους δείχνω τα ίδια σκίτσα, όπως μου τα έδειξαν εκείνοι. Είναι σαν αλυσίδα, τελικά και θα χαρώ να δω τα δικά μου σκίτσα να περάσουν σε κάποιες άλλες γενιές, μέσα από 1-2 μαθητές μου που θα θελήσουν να συνεχίσουν. Είναι η μεγαλύτερη αμοιβή. Να ξέρεις ότι έχεις προσφέρει κάτι κι εσύ σε όλη αυτή την υπόθεση. Να έχεις επηρεάσει και βοηθήσει κάποιους νεότερους, στον δικό τους δρόμο.

CT – Μιλώντας για το «Κουλούρι», τι άλλο καινούργιο ετοιμάζεις αυτό το διάστημα και ποιο είναι το επόμενο πλάνο – βήμα σου;

Τ – Κοίτα, θέλω να κάνω για 2-3 χρόνια και παραπάνω ακόμη, το «Κουλούρι», να συνεχίσει να κάνει όσο πιο πολλά τεύχη γίνεται και να καθιερωθεί. Να το μάθουν σαν μια σταθερή προσπάθεια, με διάρκεια στον χρόνο, κι όχι σαν κάτι που κράτησε λίγο. Έπειτα, σχεδιάζω κάτι στο ίδιο μήκος κύματος, παιδικό πάλι, λιγάκι διαφορετικό όμως. Πάντα σαν περιοδικό. Έχω κάνει ήδη την εισαγωγή και το πρώτο επεισόδιο. Θα έχει να κάνει με τα Αρχαιοελληνικά χρόνια, τους μύθους, τους θεούς, τους ήρωες. Δεν θα είναι όμως σαν μια αφήγηση επακριβώς της ιστορίας. Θα είναι μεταφορά, με δικά της στοιχεία μέσα, μια άλλη οπτική και όχι αυτά που είδαμε και βλέπουμε να γίνονται πάνω σε αυτό το θέμα. Δεν χρειάζεται να είσαι λεπτομερής και να λες επί λέξει ότι αναφέρουν τα βιβλία. Είναι κόμικς. Χρειάζεται να αφεθείς ελεύθερος και να βγάλεις νέα πράγματα, χιούμορ και γενικά να έρθεις κοντά στην γενιά αυτή, με μια άλλη αισθητική. Σαν διασκευή. Αν δεις και παλιότερα που έγιναν φιλμ ή ταινίες κινουμένων σχεδίων ή περιοδικά με τέτοιο θέμα, ήταν σαν να ακολουθούσαν τα αρχαία κείμενα κατά παράγραφο. Σαν να ήταν μάθημα. Αν τον πάρεις τον Αριστοφάνη κατά γράμμα, ας πούμε και κάνεις μια δουλειά κόμικς πάνω σε αυτόν, δεν προσθέτεις κάτι καινούργιο. Δες τον Αστερίξ για παράδειγμα. Εκεί είναι πιο ελεύθερη η μεταφορά, με σαρκασμό, με πολλή δουλειά στους χαρακτήρες, με χιούμορ και διάθεση για ανατροπή, ακομπλεξάριστα. Δεν αφηγείται την ιστορία της Γαλλίας, αλλά σατιρίζει συγχρόνως. Στο δικό μου αυτό πλάνο, δεν θα υπάρχει μόνον αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα βέβαια, αλλά μια ματιά γενικότερη και συνολική στην χώρα. Δεν θα εστιάζει μόνον σε ένα χρονικό σημείο, αλλά θα την ακολουθεί στο πέρασμα του χρόνου.

CT – Με το animation, υπάρχει κάτι νέο που σκέφτεσαι αυτό το διάστημα; Ίσως κάτι από όσα κάνεις ήδη σαν εικονογράφηση ή από εκείνα που έχεις κατά νου.

Τ – Με το animation, όχι. Δεν σκέφτομαι κάτι καινούργιο. Πιστεύω ότι έχω αρχίσει να κατασταλάζω και να αποφασίζω με τι θα ήθελα να καταπιαστώ στην συνέχεια. Η εικονογράφηση και τα κόμικς είναι αυτό που με γεμίζει. Με αυτό θα ήθελα να δουλέψω πλέον.

CT – Στο “Be There”, όμως, δηλώνεις παρών και μάλιστα για τρίτη συνεχόμενη χρονιά!

Τ – Ναι, φυσικά! Είναι μια ευκαιρία να κεντρίσω την περιέργεια και το ενδιαφέρον των παιδιών, με τρεις ιδιότητες. Τόσο σαν γραφίστας, όσο και σαν σκιτσογράφος ή cartoon creator. Τα συνδυάζει και τα τρία το φεστιβάλ, και αυτή είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία για μένα. Μέσα από αυτά τα workshop, ίσως κάποια από τα παιδιά ενδιαφερθούν να μάθουν περισσότερα στην συνέχεια. Κι αυτό θα είναι ένα μεγάλο κέρδος γι’ αυτό που κάνουμε και αγαπάμε. Θα κερδίσει ο χώρος.

CT – Από την εποχή των κόμικς περιπτέρου, με την μορφή τους των ’70s, περάσαμε σε αυτήν πιο ενήλικων περιοδικών, με πιο σοφιστικέ σκίτσο, όπως η Βαβέλ. Όμως όταν σταμάτησε να εκδίδεται, κάτι σταμάτησε μαζί της.

Τ – Υπήρξε μια «τρύπα», από το 1990 – 2000 στις Ελληνικές εκδόσεις, πράγματι. Μια δεκαετία όπου σταμάτησε να παράγει κόμικς. Σταμάτησε να βγάζει δουλειές και Ελλήνων και ξένων δημιουργών. Είχαμε τον Αρκά, αλλά από εκεί και έπειτα μόνον με τα fanzines και κάποιες αυτοεκδόσεις κινήθηκε ο χώρος, κάτι που δεν ήταν αρκετό. Μείναμε πίσω. Το «9» κάπως πέρασε προς τα έξω μια άλλη πρόταση, πιο ώριμη. Η Βαβέλ επηρέασε πολλούς και έκανε σχολή, πάντως, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Παρατηρείς τους φίλους των κόμικς και βλέπεις ότι ακόμη και σήμερα έχουν κρατήσει στοιχεία εκείνων των επιρροών.

CT – Διαβάζεις κόμικς; Κι αν ναι, ποιο είναι το κίνητρο για να αγοράσεις κάποιο;

Τ – Ναι. Αλλά μπορώ να σου ότι υπάρχουν φορές που τα διαβάζω ετεροχρονισμένα. Δεν τα αγοράζω μόλις κυκλοφορούν, αλλά έπειτα από κάποιο διάστημα, τυχαία εντελώς και όχι πάντα έχοντας πρώτα διαβάσει κάποια κριτική που να τα εκθειάζουν. Επειδή είμαι και οπτικός τύπος, παίζει σίγουρα μεγάλο ρόλο στην απόφασή μου η μακέτα του εξωφύλλου και μια πρόχειρη ματιά στις εσωτερικές εικονογραφήσεις. Έτσι, μπορεί να διαβάσω κάτι μετά από 10-15 χρόνια και να πω αυτό είναι σούπερ! Φοβερό σχέδιο! Δεν έχει σημασία αν δεν το διάβασα όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά. Ξέρεις, διαβάζω κόμικς από διαφορετικές σχολές, αλλά όλα τους πιο κοντά στο cartoon. Στο παιδικό. Όπως και manga, που και εκεί μπορεί κανείς να βρει πολύ όμορφες δημιουργίες. Μετά είναι και το άλλο. Το πρόβλημα του χώρου. Είμαι σε μια οριακή φάση με την χωρητικότητα των ραφιών μου, οπότε πλέον επιλέγω αυστηρά και καθαρά ότι με ικανοποιεί και όχι για να αποκτήσω κάποια τεύχη. Πέρασα λίγο πιο μικρός από την περίπτωση του συλλέκτη, αλλά δεν συνέχισα.

CT – Αγαπημένος ήρωας, αυτός που ενδεχομένως να σε επηρέασε μετέπειτα;

Τ – Υπήρχε ένα κόμικς που διάβαζα στην Πολωνία μικρός, πριν έρθω στην Ελλάδα. Ήταν τρεις  χαρακτήρες, σαν πρόσκοποι, για πρωταγωνιστές και ακόμη τυπώνεται μέχρι σήμερα. Μεγάλη επιτυχία στο κοινό, για γενιές αναγνωστών. Κι ακόμη ένα, πάλι από τα χρόνια μου στην Πολωνία, που θα μπορούσες να το πεις και πιο φευγάτο, πάλι παιδικό όμως, αλλά με σενάριο εξαιρετικό, πρωτοποριακό. Εδώ όταν ήρθα, διάβασα πολλά και διαφορετικά. Μου άρεσε πολύ η Βαβούρα. Μετά έμαθα ότι όλες οι ιστορίες και οι χαρακτήρες, που φιλοξενούσε το περιοδικό, ήταν καθαρά δουλειές Άγγλων καλλιτεχνών. Μπορώ να σου πω ότι δεν διάβαζα Τιραμόλα, Σεραφίνο ή Ποπάυ. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν τόσο ώστε να κολλήσω μαζί τους. Και φυσικά όταν κυκλοφόρησε το MAD, είπα αυτό είναι για μένα! Ισοπεδωτικό χιούμορ, χωρίς κόμπλεξ και ωραία σκίτσα. Ήταν εκείνο που με κέρδισε αμέσως.

Όταν έχεις απέναντί σου έναν τόσο ευδιάθετο και ομιλητικό Tomek, η συζήτηση μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο από ότι έχει αρχικά προβλεφθεί. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εδώ βρίσκεται για να μάθει στα νέα παιδιά την τέχνη του animation και του σκίτσου και πρέπει να παρευρεθεί σε πολλές ακόμη εκδηλώσεις και εργαστήρια. Γι’ αυτό τον ευχαριστήσαμε για όλα όσα μας είπε και τον αφήσαμε να πάει να ξεκουραστεί, για την συνέχεια της παρουσίας του στο φεστιβάλ. Θα βρεθούμε κι άλλες φορές, εκτός διοργάνωσης και χωρίς δημοσιογραφικά κασετόφωνα, και αυτά δεν θα καταγραφούν! 🙂

 Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Το Comics Trades θα καλύψει κάθε εκδήλωση του φετινού φεστιβάλ και θα σας μεταφέρει τον παλμό του σε καθημερινή βάση. Μείνετε συντονισμένοι στην συχνότητα που αγαπάει και το animation! Αν δεν μπορείτε να δηλώσετε «παρών» στο φετινό “Be There”, κάντε το εδώ, στο Comics Trades!

Η ενημέρωσή σας για το φετινό φεστιβάλ βρίσκεται εδώ.

Τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ θα τα βρείτε πιο κάτω, ανά χρονιά.

2011

2012

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.