Category Archives: Dumbo

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ – ΝΤΑΜΠΟ ΤΟ ΕΛΕΦΑΝΤΑΚΙ

Posted by Corto

Το 1941, η εταιρεία RKO Pictures δίνει το πράσινο φως για την μεταφορά στην μεγάλη οθόνη, μιας παραγωγής του Walt Disney. Είναι το τέταρτο φιλμ κινουμένων σχεδίων, που βλέπει ο μεγάλος δημιουργός να αποκτάει κίνηση και να τυλίγεται μέσα στις όμορφες μουσικές, σε μια μεγάλη οθόνη που γύρω της έχει καθισμένα παιδιά κάθε ηλικίας, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Γραμμένο από την Helen Aberson σε εικονογράφηση Harold Pearl, ο Dumbo έμελε να γίνει το πιο αγαπημένο ελεφαντάκι, για μια σειρά μαθημάτων ζωής που πέρασε σε εκείνη την υπέροχη ταινία. Η ιδιαιτερότητα του, να μπορεί να πετάει χρησιμοποιώντας τα μεγάλα του αυτιά, μπορούσε να τον πάρει μακριά από τον χλευασμό και την κακία που απλώνονταν γύρω του. Διαχρονικά μηνύματα και ουτοπικές προοπτικές, από αυτές που ξέραμε να πλάθουμε μικροί, αλλά δεν γίνεται να εφαρμόζουμε πια… Ή μάλλον γίνεται ακόμη; Μήπως με κλειστά τα μάτια, μπορούμε κι εμείς, έστω και για λίγο, σε ένα γερασμένο πια σώμα, να πετάμε μακριά, σε κόσμους της φαντασίας; Ποιος ξέρει;

Η ανθρώπινη πέρα για πέρα ιστορία του Ντάμπο, συγκίνησε τους θεατές όπου κι αν προβλήθηκε. Ακόμη ένα στοίχημα του Ντίσνευ, μια ακόμη οπτασία του, αγκαλιάστηκε απ` όλους. Απλές συνταγές, για να σταματάμε τον χρόνο, που σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζονται μόλις 64 λεπτά, για να υλοποιηθούν όλα! Τόση ήταν και η διάρκεια του φιλμ, που αν πούμε εδώ ότι είναι στην ουσία η δεύτερη επί σκηνής εμφάνιση του Ντάμπο, αφού έχει προηγηθεί έστω και φευγαλέα μια εμφάνιση του από την περίφημη «Φαντασία»(Fantasia). Ίσως όμως ήταν τόσο πολύ σύντομη αυτή η εικόνα, που χρειάστηκαν αρκετά μέτρα κινηματογραφικής ταινίας και επίπονη δουλειά στα στούντιο του δημιουργού, προκειμένου να μάθουμε περισσότερα για αυτό το πλάσμα. Για τον κόσμο γύρω του, για τον χαρακτήρα του, για τα όνειρα και τις ελπίδες που φτερούγιζε μαζί του, σε εκείνα τα ιπτάμενα ταξίδια. Για όσους αγάπησε και όσους τον πλήγωσαν. Νομίζω ότι είναι μακράν η πιο συγκινητική ιστορία, που μας αφηγήθηκαν τα εργαστήρια του Ντίσνευ ποτέ. Αν σας μαγεύει η αφήγηση, αυτό πρέπει να χρεωθεί στην ζεστή φωνή του John Mc Leish. Αν πιάσατε τον εαυτό σας με μάτια βουρκωμένα κάποια στιγμή, είναι γιατί οι μουσικές των Frank Churchill & Oliver Wallace ήταν τόσο προσεκτικά βουτηγμένες στο συναίσθημα, ίσως σε αυτά που ένοιωθαν κι οι ίδιοι, βλέποντας τα καρέ της ταινίας.

Δείτε την στην κατηγορία μας «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ & ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ¨, ολόκληρη!