ΣΚΟΡΠΙΟΣ(SKORPIO)

“SKORPIO” – Ο ΑΡΓΕΝΤΙΝΟ – ΙΤΑΛΙΚΟΣ «ΣΚΟΡΠΙΟΣ» 29/6/2011

Συντάκτης corto

Στα μέσα της δεκαετίας του`70, κυριαρχούσε μια άλλη λογική σε όλα τα επίπεδα, σε σχέση πάντα με τα κόμικς και τους χαρακτήρες που διαβάζαμε. Ήταν οι επιρροές ακόμη νωπές, από την προηγούμενη δεκαετία, αυτές που καθοδηγούσαν τους δημιουργούς και τις εκδοτικές εταιρείες στο εξωτερικό. Όλα αυτά αντανακλούσαν φυσικά και στην δική μας μεταφρασμένη πραγματικότητα. Από το 1978 όμως κι έπειτα, άρχισαν οι μεγάλες αλλαγές. Για πολλές από αυτές, αλλά κυρίως για τον τρόπο που κάποιοι χαρισματικοί δημιουργοί έβλεπαν τα πράγματα και για την νέα αισθητική που πέρασαν μέσα από τις δουλειές τους, ευθύνονται δύο περιοδικά. Ήταν αυτά που αδόκιμα ίσως σαν όρο, χαρακτηρίζουμε στις μέρες μας σαν πολυθεματικά, με την έννοια ότι δεν περιείχαν μόνον ένα χαρακτήρα, αλλά 6 ή 7 διαφορετικούς, κυρίως σε αυτοτελείς ιστορίες. Και τα δύο αυτά περιοδικά, έκαναν μια μικρή χάρτινη επανάσταση και μας έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν άλλο υπέροχο σχεδιαστικό κόσμο, αυτό των Αργεντινών δημιουργών. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι αυτής της σχολής κόμικς, ήρθαν στην Ευρώπη(σχήμα λόγου – αφού οι περισσότεροι ζούσαν ήδη και δούλευαν εδώ, αλλά πάνω σε πλάνα παλιά, για τα προς το ζην), μέσα από αυτά τα δύο περιοδικά, που κυκλοφόρησαν στην Ιταλία. Ήταν τα “Lancio Story”(που θα παρουσιάσουμε σε νέο άρθρο προσεχώς), και “Skorpio”. Και τα δύο γνώρισαν τεράστια επιτυχία, ενώ οι ήρωες τους καθιερώθηκαν και καθιέρωσαν τους δημιουργούς τους. Στην χώρα μας γνωρίσαμε πολλούς από αυτούς τους χαρακτήρες, μέσα από την έκδοση του «Σκαθάρι» αρχικά και έπειτα του «Σκορπιού», από την Μαμούθ Κόμικς στα πρώτα της εκδοτικά βήματα. Ήταν μια φρέσκια και εξαιρετική πρόταση, εναλλακτική, με τις ιδιαιτερότητες της και τις καινοτομίες που εισήγαγε. Όλα ξεκίνησαν το 1975, από την Ιταλική εκδοτική Eura Editoriale και τον εκδότη Stelio Rizzo, που μαζί με τον ομόλογο του Filippo Ciolfi, δημιούργησαν αντίστοιχα τα “Lancio Story” και “Skorpio”. Ας μείνουμε για σήμερα στο δεύτερο αυτό περιοδικό, για να γνωρίσουμε μερικούς από τους πρωταγωνιστές του. Η αναφορά μας σε αυτούς, δεν είναι με καμία σειρά αξιολόγησης του έργου τους, αλλά εντελώς τυχαία. Ο Carlos Trillo μαζί με τον σεναριογράφο, γιό του μεγάλου Alberto Breccia, τον Enrique, δημιούργησαν τον «Άλβαρ Μάγιορ», ένα τυχοδιώκτη Ισπανό, στα χρόνια του Κορτέζ του κατακτητή, που αναζητεί θησαυρούς στην χερσόνησο του Γιουκατάν. Ένας άλλος χαρακτήρας του Trillo, ήταν ο «Πράκτορας Κανένας», σε σενάρια του μπαμπά αυτή τη φορά Breccia, αλλά και το γκανγκστερικό «Η ζούγκλα της ασφάλτου», σε σενάρια των συμπατριωτών του Horacio Altuna και Gustavo Trigo. Και τα τρία αυτά αναγνώσματα τα γνωρίσαμε από τις σελίδες του δικού μας «Σκορπιού». Ο Χιλιανός Arturo de Castillio, συνείσφερε καουμπόικους ρεαλιστικούς χαρακτήρες από τις πρώτες στιγμές της καριέρας του, με πιο επιτυχημένο όλων τον «Κένταλ» που διαβάσαμε στην βραχύβια έκδοση των αδελφών Στρατίκη. Στο “Skorpio” συνέχισε να δημοσιεύει τις γουέστερν δημιουργίες του, με τον «Γκάρετ» αυτή τη φορά, που μετονομάστηκε σε “El Cobra”. Στα σενάρια εδώ συναντάμε την μεγάλη μορφή του Ray Collins, για τον οποίο ότι και να πούμε είναι λίγο, αφού με την παρουσία του σφράγισε κυριολεκτικά την έκδοση αυτού του περιοδικού! Να πούμε ότι μόνον αποσπασματικές, αυτοτελείς ευτυχώς ιστορίες του Castillio, διαβάσαμε στη χώρα μας και αυτές ήταν στο «Σκαθάρι», την πρώιμη μορφή του Ελληνικού «Σκορπιού». Για τον Paolo Eleuteri Serpieri τα πολλά λόγια είναι περιττά, όταν έχεις μπροστά σου τα σχέδια του! Ο Ιταλός σχεδιαστής θεωρείται μέχρι και σήμερα σαν ένας εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων κόμικς δημιουργών. Η γραμμή του είναι χαρακτηριστικά ρεαλιστική και αποτυπώνει την παραμικρή λεπτομέρεια. Υπάρχουν στιγμές που θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για κινηματογραφικό σκίτσο κυριολεκτικά! Κι αν κάποιοι από εσάς τον εκτιμάτε για την συνεισφορά τους στον χώρο των ερωτικών κόμικς(κυρίως για την “Druuna X”), θα πρέπει να κοιτάξετε ξανά το έργο του συνολικά, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν χαρισματικό καλλιτέχνη. Ο Serpieri ξεκίνησε να δουλεύει στο “Skorpio” το 1980, οπότε δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα φοβερά του σκίτσα, παρά μετά από μερικά χρόνια στην «Βαβέλ». Ένας άλλος Αργεντινός σχεδιαστής, με διαφορετική αντίληψη και γραμμή, ο Ernesto Garcia Seijas ήταν από τους πρώτους που δοκίμασαν την τύχη τους στο “Skorpio”. Έκανε τον ομώνυμο αστυνομικό χαρακτήρα, αλλά και τον «Μάντυ Ρίλευ», σε σενάρια ποιού άλλου; Μα του Ray Collins φυσικά! Και οι δύο φιγούρες αυτές του Seijas, έδωσαν το παρόν και στην Ελληνική έκδοση του περιοδικού. Τον Ιταλό Ivo Pavone μπορεί να μην τον διαβάσαμε στον «Σκορπιό», όμως δύο πολύ επιτυχημένους ήρωες που δημιούργησε, τους συναντήσαμε στα «Ρακάρ» και «Τζάγκουαρ», σαν βασικούς χαρακτήρες αυτών των δύο περιοδικών. Ένα τρίτο κομμάτι του έργου του, οι «Μπίλ και Μπάρυ», ήταν παρόντες κι αυτοί στο «Τζάγκουαρ» του 1976. Τον επίσης Ιταλό Ivo Milazzo ίσα που τον προλάβαμε, για μερικά επεισόδια του γουέστερν «Κέν Πάρκερ», που αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες του στιγμές. Ο Milazzo σχεδίασε ιστορίες και για τον «Διαβολίκ», αλλά δυστυχώς δεν τις διαβάσαμε σε καμία από τις δύο εκδόσεις του στην Ελλάδα. Ακόμη, να αναφέρουμε τις πολύ σημαντικές του δουλειές στους χαρακτήρες “Nick Raider” & “Magico Vento”, για λογαριασμό του οίκου του κ. Bonelli(βρε παιδιά, κάποιος οίκος να τα φέρει στην Ελλάδα αυτά τα δύο…). Η σχολή του Serpieri δελέασε πολλούς κομίστες της δεκαετίας του `70 και του `80. Ένας από αυτούς ήταν κι ο Ιταλός Juan Zanotto. Η δημιουργία του που ξεχώρισε στις συνειδήσεις όσων διάβασαν τον «Σκορπιό», ήταν σίγουρα η φουτουριστική “Barabara” και άκρως σέξι να συμπληρώσουμε! Στην δεύτερη του παρουσία στο περιοδικό, βλέπουμε για πρώτη φορά το όνομα Hector Oesterheld να υπογράφει τα σενάρια. Είναι ο ινδιάνος «Ουακατάνγκα», μια δημιουργία ενός εκ των κορυφαίων σεναριογράφων που γνώρισαν ποτέ τα κόμικς, του χαρισματικού αυτού Αργεντινού, που έδωσε ένα εκπληκτικό δείγμα του ταλέντου του με τον «Ετερνάουτα», κατ` εμέ ίσως την κορυφαία κόμικς δημιουργία όλων των εποχών! Ένα must για κάθε βιβλιοθήκη, όχι μόνον των φίλων των κόμικς. Τον «ταξιδιώτη του απείρου» τον διαβάσαμε σε συνέχειες στον «Σκορπιό» και έπειτα στους δύο φοβερούς τόμους της Jemma Press! Αν δεν το έχετε ήδη κάνει, σπεύσατε να γνωρίσετε ένα εφιάλτη από το μέλλον, σε μια πραγματικά άξια θαυμασμού εκδοτική προσπάθεια, που ξεχωρίζει σαν την μύγα μες` το γάλα, από αυτές που συναντάμε στην χώρα μας! Ας επιστρέψουμε όμως στον Zanotto, γιατί αν συνεχίσω να σας λέω για τα έργα και ημέρες του Oesterheld, το κείμενο θα βγει εκτός θέματος χαλαρά! Ο Zanotto είχε και τρίτη παρουσία στην Ελληνική έκδοση του περιοδικού, κι αυτή ήταν ο «Γιόρ ο Κυνηγός», βασικός χαρακτήρας του εγχειρήματος της Μαμούθ. Ένας προϊστορικού τύπου ήρωας, με πολύ όμορφο σκίτσο και σενάρια(τι ποιανού; Ray Collins παιδιά! Ο άνθρωπος – σενάριο!), που κινείται όμως και σε πτυχές διαστημικές. Ένας ακόμη Αργεντινός, ο Roberto Mandrafina, σε σενάρια Guillermo Saccomanno, θα κάνει τον σκληρό αστυνομικό «Καγιένα» και πολλούς ακόμη χαρακτήρες, αλλά εμείς θα αρκεστούμε στην πρώτη του δημιουργία. Από την ίδια χώρα της Λατινικής Αμερικής ερχόμενος, ο σκιτσογράφος Angel – Lito – Fernandez, συνεχίζει την μεγάλη των αστυνομικών κόμικς σχολή της πατρίδας του και συνεισφέρει τον «Λάρυ Μανίνο», ο οποίος μαζί με τον «Γιόρ», την «Μπάρμπαρα», τον «Σκορπιό» και τον «Ετερνάουτα», ήταν οι βασικοί πρωταγωνιστές της έκδοσης της Μαμούθ και αυτοί των οποίων διαβάσαμε περισσότερες ιστορίες. Τώρα, αν σας πω ποιόν είχε δίπλα του και του έγραφε τα σενάρια ο Fernandez, θα το πιστέψετε; Κι όμως κύριοι! Ήταν ο Ray Collins! Ο δε δικός μας «Λάρυ Μανίνο», ήταν ουσιαστικά ο “Precinto 56”. Έτσι αποκαλούνταν στην Ιταλία αυτός ο χαρακτήρας, που έγινε και η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του δημιουργού του. Αυτά εν ολίγοις για μια θαυμάσια έκδοση κόμικς, που μακάρι να τους φώτιζε τους εδώ συντελεστές κάτι τέλος πάντων, και να μας έδιναν περισσότερα τεύχη, αλλά θα μου πείτε πάλι καλά κι αυτά. Στην Ιταλία το “Skorpio” είναι ένας κόμικς – θρύλος, το περιοδικό που σήκωσε το ανάστημα του στην σχολή “Bonelliani” και έδωσε νέες υπέροχες ιδέες στους αναγνώστες. Αγαπήθηκε πολύ και συνεχίζει να κρατάει το ενδιαφέρον των φίλων του αμείωτο, αφού από το 1975 μέχρι σήμερα, βρίσκεται σταθερά και συνεπέστατα, στο μηνιαίο του ραντεβού μαζί τους στα περίπτερα! Αυτό καλύτερα να το αφήσουμε ασχολίαστο, σε σχέση με την δική μας κατάσταση… Τι να σας έλεγα δηλαδή; Μήπως την ερώτηση ενός από τους μεγαλύτερους εκδότες κόμικς στη χώρα μας, όταν μου είπε «…τι καινούργιο να εκδώσω, που να κρατήσει αρκετά χρόνια και να έχει επιτυχία; Έχεις καμία ιδέα;…» Μπα… Απαντάω καθυστερημένα, μέσω αυτού του κειμένου! Τι να εκδώσεις τώρα; Άσε καλύτερα να ξαναδιαβάζουμε τα «Λούκυ Λούκ» στην 37^η τους επανέκδοση και τα «Αστερίξ» στην 117! Δεν είμαστε εμείς εδώ για συνέπειες, ποιότητες και πολλά – πολλά!

Γιώργος Κοσκινάς