SERGIO BONELLI – Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥ ΚΟΜΙΚΣ

Όλα αυτά τα χρόνια της έρευνας και της συλλογής, του κόμικς παρελθόντος της χώρας μας και όχι μόνον, δεν συνάντησα πολλές μορφές σαν του κ. Bonelli(το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε, ήταν το Guido Nollita!). Ο άνθρωπος πίσω από τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια, που λανσάρισε δεκάδες χάρτινους ήρωες, με τους οποίους ταξιδέψαμε γυρίζοντας τις σελίδες των κόμικς της δεκαετίας του `60 και του `70 στην Ελλάδα, ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα στην γειτονική Ιταλία.

Ένας καταξιωμένος εκδότης και δημιουργός, με τεράστια συνεισφορά στην ανάπτυξη της ένατης τέχνης στη χώρα του. Η σχολή που δημιούργησε, με δεκάδες επιτυχημένες εκδόσεις, επηρέασε πολλούς επίδοξους μιμητές και αποκαλέστηκε Bonellissimo. Κοντά του δούλεψαν μερικοί από τους κορυφαίους σχεδιαστές όλων των εποχών, όπως οι Guido Grepax(τα ερωτικού περιεχομένου κόμικς του οποίου, αποτελούν σημείο αναφοράς στον χώρο! Ψάξτε τα, παρά τις μεγάλες δυσκολίες να βρεθούν πια, από τις εκδόσεις Πλειάς), Hugo Pratt(δημιουργό του “Corto Maltese” – εκδόσεις Μαμούθ) και Sergio Toppi. Οι παρακάτω γραμμές, είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής, σε αυτόν τον άνθρωπο, που άλλαξε με τις ιδέες του τον ρου της Ευρωπαϊκής κόμικς – ιστορίας. Ο Gian Luigi Bonelli γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1908. Ξεκίνησε σαν σεναριογράφος στα τέλη της δεκαετίας του`30, στις εφημερίδες Il Corriere del Piccoli και Giornale Illustrato del Viaggi, του εκδότη Sonzogno. Οι τρείς πρώτες του απόπειρες, ήταν οι ιστορίες «Le Tigri dell’Atlantico», «Il Crociato Nero» και «I Fratelli del Silenzio». Στην συνέχεια μπήκε στον χώρο των κόμικς – strip, με τις δουλειές του στα “Primarosa», «L’Audace», «Rintintin» και «Jumbo», αλλά κυρίως στο εβδομαδιαίο «Il Vittorioso», να τον κατατάσσουν ανάμεσα στους κορυφαίους σεναριογράφους κόμικς. Το 1939 αποφασίζει να γίνει εκδότης, αλλά ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος θα τον κρατήσει ανενεργό μέχρι το 1947, οπότε και μαζί με τον Giovanni Di Leo, βγάζουν το περιοδικό “Cow Boy”, που περιείχε μεταφράσεις των Γαλλικών “Robin Hood” και “Fantax”. Ένα χρόνο μετά, θα γράψει τα σενάρια, ενώ ο σχεδιαστής Aurelio Gallepini θα αναλάβει την εικονογράφηση, της πρώτης τεράστιας εκδοτικής του επιτυχίας. Ο Tex Willer(στην Ελλάδα οι περιπέτειες του ξεκίνησαν το 1969 σαν Ροκ στις εκδόσεις Νέος Παρνασσός, συνεχίστηκαν σαν Tex από τον κ. Παπαχρυσάνθου και κατέληξαν σαν Ροντέο από τον κ. Ανεμοδουρά το 1983!), αγαπήθηκε πολύ στην Ιταλία και μεταφράστηκε σε πάνω από 25 χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας. Το`49, γράφει τις αυτοτελείς ιστορίες του “Plutos”(σκίτσα Leone Cimpelin) και το 1954 τις αντίστοιχες για τα “Yuma Kid”, και Il Cavaliere Nero”, που εκδίδονται με την πολύτιμη βοήθεια του Mario Uggeri.

Οι τρείς σχεδιαστές των πιο πάνω, θα αφήσουν εποχή, στην Ευρωπαϊκή ιστορία των κόμικς, σαν Esse Gesse(Giovanni Sinchetto, Dario Guzzon, Pietro Sartoris)! Πρόκειται για την σχεδιαστική ομάδα που μας έδωσε μεταξύ άλλων και το “Il Grande Blek”, ή απλά Μπλέκ αν προτιμάτε, δεύτερη πολλή μεγάλη επιτυχία του εκδοτικού οίκου του κ. Bonelli, αλλά και του …δικού μας κ. Ανεμοδουρά, που είχε τα πνευματικά δικαιώματα πολλών εμπνεύσεων του Ιταλού δημιουργού. Το 1955, τέσσερεις διαφορετικοί, σπουδαίοι σχεδιαστές, αναλαμβάνουν να εικονογραφήσουν, τις αυτοτελείς ιστορίες του “I Tre Bill”. Είναι οι Giovanni Benvenuti, Gino D` Antonio(το 1967, μας έδωσε την υπέροχη σειρά «Η Κατάκτηση της Δύσης», την δική του εικονογραφημένη εκδοχή των πεπραγμένων στην Άγρια Δύση! Την έκδοση της σειράς στη χώρα μας, στη δεκαετία του`80, ανέλαβε η Μαμούθ Κόμικς), Roy D` Ami(η δεύτερη μεγάλη σχολή κόμικς στην Ιταλία! Από τα δικά του στούντιο, πέρασαν πολύ σπουδαίοι δημιουργοί)και Renzo Galegari.

Το 1956, οι D` Antonio, Galegari και o Dino Battaglia(δουλειές του όπως το «Τάγμα του Φοίνικα», διαβάσαμε από τις εκδόσεις «Βαβέλ Noir»), επιμελούνται μια ακόμη επιτυχημένη ιδέα του Bonelli, το “El Kid”. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το “Hondo” και το 1962, το μεταφρασμένο και εδώ από τον κ. Ανεμοδουρά, “Il ragazzo nel Far West”, ή εν συντομία «Τομ», που ενσωματώθηκε στο εβδομαδιαίο «Μπλέκ». Ένα χρόνο πριν, είχε έρθει και η γνωριμία με τον σχεδιαστή Gallieno Ferri, καρπός της οποίας ήταν και μια ακόμη εκδοτική επιτυχία του οίκου, το “Zagor”, που διαβάσαμε και στην Ελλάδα. Το 1966 είναι η σειρά του “Il Commantate Mark”(Λοχαγός Μάρκ. Στην χώρα μας ήρθε για πρώτη φορά το `67 από τις εκδόσεις του κ. Φλεβοτόμου, για μόλις τρία τεύχη, με τον τίτλο Κάπταιν Σουίγκ!

Θεωρείται σχεδόν ακατόρθωτο να βρεθούν αυτά τα τεύχη, που είναι από τα πιο σπάνια των Ελληνικών κόμικς! Στην δεκαετία του`70, ο κ. Ανεμοδουράς ενσωμάτωσε τον ήρωα στο περιοδικό «Όμπραξ», που πήρε το όνομα του από τον δεύτερο ήρωα που φιλοξένησε, τον ομώνυμο καουμπόι!), για να ακολουθήσουν το 1977 το “Mister No”(δυο απόπειρες να πιάσει στην Ελληνική αγορά από τον κ. Ανεμοδουρά, το 1976 και το 1983), το `82 ο “Martin Mystere”, το `86 ο “Dylan Dog”(εκδόσεις Jemma Press), το `91 ο “Nathan Never” και το 2000 ο “Dampyr”( εκδόσεις Jemma Press). Το 2011, ο Bonelli αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο, πλήρης ημερών και αναγνώρισης, έχοντας αφήσει πίσω του σημαντικότατο έργο – παρακαταθήκη, για τον συνεχιστή των εκδόσεων του, τον γιο του Sergio Bonelli.

Όλα τα άρθρα αυτού του τύπου θα τα βρείτε στην κατηγορία Ήρωες & Δημιουργοί.

ΧΡΗΣΙΜΟ – ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ & LINKS

Έπειτα από την ζήτηση εκ μέρους σας, στοιχείων για τα πολεμικά κόμικς που διαβάζαμε(και διαβάζουμε ακόμη!), στην Ελλάδα, σχετικά πάντα με την προέλευση τους, κάναμε μια μικρή έρευνα και σας παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα.

Όλα ξεκίνησαν αμέσως μετά το τέςλος του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και ήταν «ζεστό» το θέμα, αλλά στην επόμενη δεκαετία, αυτή του`50, ήρθε η καθιέρωση τόσο του είδους – όσο και των εταιρειών που ασχολήθηκαν με αυτό. Οι ηρωισμοί των συμμάχων κατά την διάρκεια του πολέμου, ήταν το θέμα με το οποίο καταπιάστηκαν. Το πεδίο άλλαζε και εναλλάσονταν μεταξύ Ευρώπης και τροπικών κλιμάτων, στα συμπλέγματα νησιών κοντά στην Ιαπωνία. Τους κακούς της υπόθεσης του ξέρετε, το ίδιο και τους «καλούς», φαντάζομαι. Αυτά που ίσως δεν γνωρίζετε, ακολουθούν πιο κάτω.

Αρχικά, η εκδοτική IPC ή για τους φανατικούς αναγνώστες αλά Fleetway, ήταν αυτή που ξεκίνησε με τα έντυπα της, την εξιστόρηση αυτών των εικονογραφημένων παραλειπόμενων. Αφού στρατολόγησε καλλιτέχνες απ` όλα τα μήκη και πλάτη της υδροηγείου, ξεκίνησε την πορεία της σε αυτό το είδος κόμικς και ουσιαστικά το λανσάρισε. Δημιουργοί όπως ό Ιταλός Ferdinando Tacconi(μαζί με τον Alfredo Castelli έφτιαξαν και τους Αριστοκράτες), ή ο συμπατριώτης του Gino D` Antonio(που άφησε πίσω του την υπέροχη σειρά Η Κατάκτηση της Δύσης), αλλά και μεγάλοι της έννατης τέχνης, όπως ο Hugo Pratt(Κόρτο Μαλτέζε κ.α.), έδωσαν μορφή στα σενάρια αυτά και κέρδισαν σε σύντομο χρόνο τους αναγνώστες. Ακολούθησαν οι Giorgio Trevisan, Kurt Caesar, Aurelio Bevia, Roy d`Ami, ο Ισπανός Ferran Sostres, οι Άγγλοι Bill Lacey και Stephen Chapman, ο Αυστραλός Virgil Reilly και πολλοί ακόμη, σε περιοδικά που εξελίχθηκαν θρύλος παραγματικά, όπως τα War Picture Gallery, Airforce Picture Library, Battle Picture Library, War at Sea, κλπ.

Σύντομα τα περιοδικά αυτά, βρήκαν ανταγωνιστές στην μάχη για την κυριαρχία των πολεμικών κόμικς, από τίτλους σαν το Commando, Βattle, κ.α. Αυτή η δεύτερη γενιά πολεμικών κόμικς, ήρθε στην χώρα μας από τις εκδόσεις Γκρέκα, του Θεοφάνη Πάγκαλου, μέσα από τα Δράσις, Μάχη, Φλόγα, Αστραπή, Κομάντο, ενώ η πρώτη φουρνιά της Fleetway, αποδείχτηκε φλέβα χρυσού για την Πηδάλιο Πρες του κ. Δραγούνη, με τίτλους όπως τα Πόλεμος, Έφοδος, Κράνος και Τάνκς. Σε επόμενο άρθρο, θα μιλήσουμε και για τις υπόλοιπες Ευρωαιπκές σχολές, όπως την Γαλλική. Τέλος, να σας πούμε ότι αμέσως μετά το αφιέρωμα στις γουέστερν εκδόσεις στην Ελλάδα, θα ακολουθήσουν οι αντίστοιχες παρουσιάσεις πολεμικών κόμικς.

Πολλά περισσότερα στοιχεία και εξώφυλλα, μπορείτε να βρείτε στα

http://dezskinn.com/IPC-Fleetway/

http://www.internationalhero.co.uk/i/ipc.htm

http://www.britishcomics.20m.com/BATPICS.htm

http://www.bookpalace.com/PicLibs/War/INDEX.HTM

http://www.britishcomics.20m.com/pocket.htm

http://www.whereeaglesdare.eu/stats.htm

http://www.tuniques-bleues.com/albums.php

Επιμέρους στοιχεία για τους δημιουργούς, μπορείτε να βρείτε στo

http://www.lambiek.net