Welcome to the jungle! – “Lure of the Wilderness” (1952)

Ενδεχομένως να αποκαλούσε κανείς και ως παρασπονδία την παρουσία του εν λόγω φιλμ στο αφιέρωμα με τις εξωτικές περιπέτειες, καθώς μας βγάζει κάπως από το θέμα, όμως δεν μας εκτροχιάζει! Επιπλέον, έχει το περιπετειώδες και το βαλτώδες τοπίο των Everglades ως φόντο των όσων αφηγείται, κάτι που λειτουργεί σαγηνευτικά στα μάτια του θεατή. Για να υπερασπιστώ την επιλογή μου, θα χρησιμοποιήσω ένα ακόμη κίνητρο, που με οδήγησε σε αυτήν. Είναι το remake του “Swamp Waters”, που σκηνοθέτησε ο Jean Renoir το ’41, οπότε σκέφτηκα πως το χρώμα θα το έφερνε ακόμη πιο κοντά στα φιλμ, που ήδη παρουσιάσαμε. Αν σας έπεισα, τότε δεν έχετε παρά να διαβάσετε την παρουσίασή του.

Διαβάστε την παρουσίαση της ταινίας, συνοδεία αποσπασματικών φωτογραφιών και σπάνιων lobby cards, στο Cine Oasis αυτή την Δευτέρα.

Αποκλειστικά για το Cine Oasis 2015 – 2016

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Welcome to the Jungle! – “Lydia Bailey” (1952)

Επιστροφή στην Αϊτή των αντιθέσεων και των κοινωνικών αναταραχών του 1802, την εποχή που η σπίθα της εξέγερσης έχει αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Η δραματική περιπέτεια αυτή του Jean Negulesco, με τις ίντριγκες και το απαραίτητο ρομάντζο, θα συνεχίσει το μεγάλο μας αφιέρωμα στις εξωτικές περιπέτειες. Είναι ένα εξαιρετικό φιλμ, άγνωστο στους Έλληνες σινεφίλ.

Διαβάστε την παρουσίαση της ταινίας, συνοδεία αποσπασματικών φωτογραφιών και σπάνιων lobby cards, στο Cine Oasis αυτή την Δευτέρα.

Αποκλειστικά για το Cine Oasis 2015 – 2016

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Dino Special! – «Untamed women» (1952)

Για ένα ανεξήγητο σε μένα λόγο, οι σκηνοθέτες έδειχναν ανέκαθεν μια προτίμηση στο ασθενές φύλο και αναδείκνυαν τις γυναίκες σε πρωταγωνίστριες αυτών των ταινιών, ενώ στις περισσότερες, μάλιστα, η λέξη “women” δεν λείπει ούτε από τον τίτλο!

Διαβάστε την παρουσίαση της ταινίας, συνοδεία αποσπασματικών φωτογραφιών και σπάνιων lobby cards, στο Cine Oasis αυτή την Δευτέρα.

Αποκλειστικά για το Cine Oasis 2014 – 2015

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Ο ήχος του κινηματογράφου 9. – The Ballad of High Noon (Do Not Forsake Me, O My Darlin’) 1952

Επόμενο διαχρονικό κομμάτι και αυτό από την λίστα της AFI με τα 100 καλύτερα όλων των εποχών που ακούστηκαν σε κινηματογραφική ταινία, κάτι από το 1952 και τα χρυσά χρόνια των Αμερικάνικων ταινιών γουέστερν. Μια μαγική δεκαετία για τους φίλους του είδους, με εκατοντάδες παραγωγές και σημαντικές δημιουργίες. Αναμφίβολα, ένα από τα κορυφαία είναι το High Noon, του Fred Zinnemann. Αριστουργηματικό γουέστερν, με καταπληκτικό σενάριο και έναν υπέροχο Gary Cooper σε μια από τις καλύτερές του στιγμές. Ήταν υποψήφια για 7 συνολικά Όσκαρ και κέρδισε τα 4 από αυτά, μεταξύ άλλων του πρώτου ανδρικού ρόλου και της καλύτερης μουσικής υπόκρουσης.

Εδώ θα μείνουμε κι εμείς, στο θαυμάσιο «The Ballad of High Noon» (or «Do Not Forsake Me, O My Darlin’ «) ένα τραγούδι που αγαπήθηκε εξίσου όπως και η ταινία, στην αξέχαστη ερμηνεία του Tex Ritter. Η μουσική ήταν του ογκόλιθου αυτού που λέγεται Dimitri Tiomkin και ο οποίος συμμετείχε σε αμέτρητα φιλμ ως μουσικοσυνθέτης, διαγράφοντας μια εκπληκτική πορεία στον χώρο. Οι στίχοι ήταν του Ned Washington. Εκατοντάδες κάντρι – και όχι μόνον – τραγουδιστές το ερμήνευσαν από τότε μέχρι σήμερα και το ηχογράφησαν. Στην λίστα όλων αυτών των καλλιτεχνών, συναντάμε και την Nana Mouskouri (1993). Να πούμε ότι στην εκτέλεση του Frankie Laine (1952) πήγε στο Νο 5 του καταλόγου επιτυχιών στην Αμερική και στο Νο 7 στην Αγγλία. Στην σχετική λίστα της AFI βρίσκεται στην θέση 25.

Do not forsake me O my darlin’
On this our wedding day.
Do not forsake me O my darlin’
Wait, wait along.

The noonday train will bring Frank Miller.
If I’m a man I must be brave
And I must face that deadly killer
Or lie a coward, a craven coward,
Or lie a coward in my grave.

O to be torn ‘twixt love and duty!
S’posin’ I lose my fair-haired beauty!
Look at that big hand move along
Nearin’ high noon.

He made a vow while in State’s Prison,
Vow’d it would be my life or his and
I’m not afraid of death, but O,
What will I do if you leave me?
Do not forsake me O my darlin’
You made that promise when we wed.

Do not forsake me O my darlin’
Although you’re grievin’, I can’t be leavin’
Until I shoot Frank Miller dead.
Wait along, wait along
Wait along
Wait along

http://www.youtube.com/watch?v=5an9OuXKxBw

——————

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Οκλαχόμα

Τον γνωρίσαμε οι κάπως μεγαλύτεροι σε ηλικία, μέσα από την έκδοση του περιοδικού Βέλος. Ο κ. Τερζόπουλος, σε ένα από τα πρώτα του βήματα στον χώρο των εικονογραφημένων(μετά το Μίκυ Μάους), έφερε αυτή την υπέροχη δημιουργία στη χώρα μας, εν έτει 1968.

Ένα καθαρά γουέστερν ανάγνωσμα, που με τον κεντρικό χαρακτήρα των ιστοριών, τις ιστορίες του οποίου διαβάσαμε στα πρώτα 21 τεύχη, κέρδισε πολλούς αναγνώστες της εποχής. Δυστυχώς, ο Οκλαχόμα Κιντ έφυγε από τις σελίδες του περιοδικού από το 22^ο τεύχος κι έπειτα, δίνοντας την θέση του σε άλλους χάρτινους ήρωες, που κι αυτοί αναγνωρίστηκαν από το Ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας μέσα από τις σελίδες του «Βέλους». Στην πρώτη περίοδο έκδοσής του, εκτός του Οκλαχόμα Κιντ, το «Βέλος» είχε ακόμη και τους Σίσκο Κιντ και Λόουν Ρέηντζερ, βγάζοντας προς τα έξω μια ενιαία μορφή – θεματολογία, με σαφώς γουέστερν προσανατολισμό. Νομίζω ότι ελάχιστα εικονογραφημένα στην Ελλάδα κατάφεραν κάτι παρόμοιο, σε όποιον χώρο κι αν κινήθηκαν.

Να πούμε ότι τα σενάριά του έγραφε μια μεγάλη μορφή της Ιταλικής λογοτεχνίας (και με σπουδές στην φιλοσοφία), ο Guido Martina. Ο σεναριογράφος και συγγραφέας είχε ξεκινήσει το 1938 στην Mondadori σαν μεταφραστής των Αμερικάνικων ιστοριών της Ντίσνεϋ, που εξέδιδε η Ιταλική εκδοτική. Από το 1948 όμως κι έπειτα, χαράζει μια λαμπρή πορεία στον χώρο, γράφοντας τα δικά του σενάρια (1200 παρακαλώ!), έως το 1984. Ήταν ο Ιταλός σεναριογράφος με την μεγαλύτερη προσφορά στις ιστορίες του Ντίσνεϋ, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Στο διάστημα 1949–1955, φτιάχνει και τους δικούς του κόμικς χαρακτήρες, από τους οποίους ξεχωρίζουν οι Pecos Bill και Oklahoma (το 1952). Και στους δύο, τα σκίτσα αναλαμβάνει ο Pier Lorenzo De Vita, με μια μεγάλη κι αυτός πορεία στις εικονογραφήσεις ιστοριών του Ντίσνεϋ. Ο De Vita είχε ξεκινήσει το 1934 στο περίφημο “Corriere dei Piccoli” εικονογραφώντας το Saturnino Farandola. Εκτός από τις ιστορίες του Ντίσνεϋ και τα κόμικς του Martina, έκανε και σκίτσα για το Zorro, το Mopsi, Giso e Leo και πολλά ακόμη, όλα της Mondadori. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση τρία χρόνια πριν τον Martina, το 1981.

Να μιλήσουμε και για μια ταινία με τους James Cagney και Humphrey Bogart στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και με τον ίδιο τίτλο (αλλά όχι περιεχόμενο) με το κόμικς. Προβλήθηκε το 1939, σε σκηνοθεσία Lloyd Bacon. Εξαιρετικό και το φιλμ και η μουσική του, γραμμένη από τον σπουδαίο Max Steiner. Αν δεν απατώμαι, είναι και το μοναδικό γουέστερν που θα βρείτε στην φιλμογραφία του Μπόγκι! Ο σκληρός του Χόλλυγουντ εκείνα τα χρόνια, ο Κάγκνεϋ, με τους πολλούς ρόλους σαν κακοποιού που τον καθιέρωσαν, έπαιξε σε μερικά ακόμη γουέστερν, σε όλα με μεγάλη επιτυχία. Το ’55 γυρίστηκε και ακόμη μια με τίτλο Oklah0ma, αλλά πρόκειται περί μιούζικαλ.

Όλο το παρόμοιο υλικό, που συγκεντρώνουμε, μπορείτε να το βρίσκετε εδώ.

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .