ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ – ΣΤΡΑΤΙΚΗΣ(1968)

Από τις περιπτώσεις κόμικς – τίτλων, που δεν γίνεται να κάνεις περιληπτική παρουσίαση, όσο κι αν προσπαθήσεις! Μια εκ των κορυφαίων φυσιογνωμιών σε κόμικς επίπεδο πάντα, ο καουμπόι που τραβούσε το πιστόλι πιο γρήγορα από την σκιά του, αγαπήθηκε όσο καμίας έμπνευσης  παρόμοια γουέστερν φιγούρα, ενώ η ψυχαγωγία που προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει σε γενεές αναγνωστών, είναι από τις ποιοτικότερες που μπορείς να συναντήσεις σε ένα κόμικς! Η πιο λαμπρή σελίδα ίσως(μαζί με τα Αστερίξ και Τέν – Τέν φυσικά), την ιστορίας των Γαλλο – Βελγικών κόμικς, γνωστών σαν BD(Bande Dessinee), γράφτηκε το 1948 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο 47^ο επετειακό τεύχος του περιοδικού Spirou, τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς.Τα πρώτα άλμπουμ, με ολοκληρωμένες αυτοτελείς ιστορίες, κυκλοφόρησαν κάτω από την εκδοτική σφραγίδα της Dupuis, ενώ την σκυτάλη από το 1980 και έπειτα, πήρε η Dargaud. Δημιουργοί του, ο σχεδιαστής Morris De Bevere και ο σεναριογράφος Rene Goscinny. Η αφιερωμένη στους θρύλους της Άγριας Δύσης αυτή ματιά, διανθισμένη από τις υπέροχες πινελιές χιούμορ των δημιουργών, η φρεσκάδα και η διαχρονικότητα του, το ανακηρύξαν σαν μια από τις πιο φωτισμένες στιγμές της ένατης τέχνης παγκοσμίως. Μεταφράστηκε και εξακολουθεί να κυκλοφορεί, στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, αποδεικνύοντας ότι καμίας μορφής τέχνη δεν χρειάστηκε ποτέ διαβατήριο! Το δε τελευταίο καρέ κάθε άλμπουμ, με την ατάκα του Λούκυ «…είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι…», έγινε σήμα κατατεθέν αυτής της αριστουργηματικής καλλιτεχνικής σύλληψης.

Ο Λούκυ Λούκ, η Ντόλυ(ίσως το πιο σοφιστικέ άλογο του Φάρ Ουέστ!), οι Ντάλτον(περίεργο αλλά γεγονός. Απ` τους τέσσερεις αυτούς παρανόμους, στο νου όλων μένουν μόνον δύο! Οι Τζόε, για την αδυναμία του ηρεμήσει και Άβερελ, για την αδυναμία του να αντισταθεί στο φαγητό! Οι δε μεταξύ τους κόντρες, είναι απίστευτου σχεδιαστικού κάλους!),  η Καλάμιτυ Τζέην(της φέρνει πολύ η Άννα η Τετραπίστολη από το Ρίνγκο), ο Μπίλυ ο Τρομερός(με τις κόκκινες καραμελίτσες!), ο Ρανταπλάν (με διαφορά ο χαμηλότερης νοημοσύνης σκύλος της Άγριας Δύσης και των κόμικς γενικότερα!), οι διάφοροι ηθοποιοί που πέρασαν από τα καρέ και τις ιστορίες του περιοδικού, όπως ο Ντέηβιντ Νίβεν, ο Τσάκ Πάλανς, Λή Βαν Κλίφ και τόσοι άλλοι, αλλά πάνω απ` όλα οι κωμικές περιπέτειες όλων αυτών, ήρθαν και στην χώρα μας το 1968, σε ένα περιοδικό των εκδόσεων Στρατίκη.

Στην καλλιτεχνική επιμέλεια και το στήσιμο, ανέλαβε ο συνεργάτης του εκδότη – συγγραφέα, ο Θέμος Ανδρεόπουλος, γνωστοί και φίλοι από την δεκαετία του`50 και την έκδοση του θρυλικού Τάμ – Τάμ(στα οπισθόφυλλα του οποίου, εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Ντόναλντ!). Σε 52 έγχρωμες σελίδες, με κόστος 10 δραχμές(το ακριβότερο εικονογραφημένο της πιάτσας, εκείνα τα χρόνια!), κάθε μήνα μπορούσες να μπεις σε αυτό τον φανταστικό κόσμο, να διασκεδάζεις και να ξεχαστείς γενικότερα… Σε αυτή την πρώτη της έκδοση, η περίπτωση του Λούκυ Λούκ μας απασχόλησε για 41 τεύχη.

Ακολούθησε μια ακόμη το 1971, με τους ίδιους συντελεστές και με τον ίδιο αριθμό τευχών, πάντα μεγάλου σχήματος, ενώ ακόμη μια προστέθηκε 1973. Το 1975, μετά τις πρώτες τρείς αυτές εκδόσεις και έχοντας αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές στην Ελλάδα, το περιοδικό αλλάζει σε όσων αφορά τους συντελεστές της έκδοσης του, αφού ο Ανδρεόπουλος αποχωρεί και στην θέση του έρχεται ο Ψαρόπουλος. Τα εξώφυλλα διαφοροποιούνται αισθητά, το κόστος φυσικά και προσαρμόζεται, αλλά τα υπόλοιπα στις εσωτερικές σελίδες, δεν παρουσιάζουν καμία ουσιαστική αλλαγή, εκτός ίσως της απουσίας των γουέστερν αναγνωσμάτων του κ. Στρατίκη, που περιλάμβαναν οι πρώτες εκδόσεις, αλλά και εκείνη η μυρωδιά που σου έρχονταν στα ρουθούνια από τον τύπο του χαρτιού…

Μ` αυτά και μ` αυτά(να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε δύο ακόμη στοιχεία. Το γεγονός του ότι ο Λούκυ Λούκ πέρασε και από τις σελίδες του Μικρού Σερίφη και επίσης την σαφέστατη επιρροή που άφησε στο Λάκυ, του οποίου ένας βασικός χαρακτήρας, φέρνει υπερβολικά του Πεπίτο Γκονζάλες…), το περιοδικό συνέχισε μια πέραν κάθε αμφισβήτησης επιτυχημένη πορεία, αποδείχτηκε «σίγουρο χαρτί», ελαχιστοποίησε το εκδοτικό ρίσκο και κατέληξε στην Μαμούθ Κόμικς στην δεκαετία του`80, στην οποία ακόμη και σήμερα ανήκουν τα δικαιώματα και εξακολουθεί να επανεκδίδει με επιτυχία τις ιστορίες του(νομίζω ότι με την τελευταία συνεργασία της εταιρείας, με την εφημερίδα Καθημερινή και την πολυτελή αυτή έκδοση, φθάσαμε στις 6 εκδόσεις μόνον από την Μαμούθ! Προσθέστε και τις υπόλοιπες και έχετε ένα καταπληκτικό ρεκόρ για τα δεδομένα της Ελλάδα!), κερδίζοντας νέους αναγνώστες διαρκώς και συντηρώντας τον μύθο του μοναχικού καουμπόι, ακόμη κι αν πλέον δεν απολαμβάνει ένα τσιγάρο πια, αλλά προτιμάει το στάχυ…

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – ΚΕΝΤΑΛ – ΣΤΡΑΤΙΚΗΣ(1968)

Ένα από τα δημιουργήματα της πλούσιας φαντασίας του Χιλιανού Arturo de Castillo, σε σενάριο του βραβευμένου για τον Eternauta, Αργεντινού Hector Oesterheld, δημοσιεύτηκε στην χώρα μας από τις εκδόσεις των Στρατίκη – Ανδρεόπουλου, δηλαδή του Αιγόκερου. Ήταν η εκδοτική εταιρεία που σφράγιζε εκείνη την εποχή, με το χαρακτηριστικό της λογότυπο και με περιοδικά όπως ο Μικρός Σερίφης, ο Μικρός Κουμπόυ και ο Λούκυ Λουκ. Μαζί στο …team και οι Ραμπατζής– Μαρμαρίδης. Το περιοδικό σαν τίτλος απείχε από τον αρχικό τίτλο. Αυτόν δηλαδή που του έδωσαν οι δημιουργοί του. Αντί για Randal the Killer, ονομάστηκε εδώ Κένταλ – Ο Χρυσός Αετός! Αντί για 1956, είχαμε 1968 και αντί για το πρωτοποριακό περιοδικό Hora Cero, το δικό μας δεύτερο του σπίτι ήταν το …Κένταλ! Αργότερα τον είδαμε και στις σελίδες του Μικρού Καουμπόυ και μάλιστα σε συνέχειες, αλλά αυτά θα έρθουν προσεχώς σε ξεχωριστό βιβλίο, από τις εκδόσεις Αιγόκερως! Τι Μονόκερος τι Αιγόκερως! Πάμε στα στοιχεία της έκδοσης του Κένταλ λοιπόν. Σχήμα 17,5 Χ 25, δηλαδή στυλ Μικρού Σερίφη πρώτης περιόδου. Λίγο μικρότερο βέβαια. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να είχε τις ίδιες διαστάσεις με τους Αριστοκράτες, επίσης των ίδιων εκδόσεων. Πέρα από σπανιότητες και αξιολογήσεις τύπου Κάσση, θεωρείται αρκετά δύσκολο να βρεθεί στις μέρες μας. Θυμηθείτε πότε το είδατε για τελευταία φορά, στα ράφια κάποιου παλαιοβιβλιοπωλείου και θα καταλάβετε τι λέω. Κυκλοφόρησε 12 τεύχη με αυτοτελείς ιστορίες. Το κόστος ήταν 4 δραχμές, είχε 30 σελίδες και σκίτσα ασπρόμαυρα. Τα κείμενα των αυτοτελών διηγημάτων που συναντούσε κανείς σε κάποιες από τις σελίδες του, επιμελούνταν ο Μαρμαρίδης, γνωστός μετέπειτα για τις πολύ καλές ιστορίες που έγραψε για τον Μικρό Καουμπόυ. Κυκλοφορούσε σε μηνιαία μορφή, με αφετηρία το Σάββατο 13 Απριλίου του 1968.

Πρώτο τεύχος, δώδεκα μέρες μετά την Πρωταπριλιά δηλαδή! Ο Μαρμαρίδης έγραφε ακόμη τα πορτρέτα των διάσημων ηθοποιών, που επίσης περιέχονταν στις σελίδες του περιοδικού, το οποίο είχε κάτι ακόμη πρωτοποριακό. Την κριτική και παρουσίαση, σε τρείς παρακαλώ σελίδες, της ταινίας ουέστερν του μήνα! Μαζί με φωτογραφίες, συντελεστές και περίληψη της υπόθεσης.

Παραθέτω δυστυχώς, την εικόνα μόνον του δεύτερου τεύχους! Μαζί και κάποιες εσωτερικές σελίδες, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο διαφημίστηκε η έκδοση του περιοδικού, στις σελίδες του Μικρού Καουμπόυ. Το εξώφυλλο του τεύχους, είναι αναπαραγωγή ενός καρέ από το εσωτερικό πάνελ.

Η παρουσίαση έγινε από τον γράφοντα για πρώτη φορά στο http://gkosk.wordpress.com/ πέρσι. Παρουσίαση και εξώφυλλα επιπλέον, θα βρείτε στο http://www.greekcomics.gr Η δική μας συλλογή εξωφύλλων, θα εμπλουτιστεί σταδιακά, με τεύχη που θα προστεθούν στην κατηγορία ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΚΟΜΙΚΣ. Κλικάροντας τα link στα ονόματα που σας προτείνουμε, μέσ στο άρθρο, μαθαίνετε επιπλέον στοιχεία για τους δημιουργούς.Στην κατηγορία μας ΤΑ COMICS SCANS ΜΑΣ, μπορείτε να βρείτε το link για να κατεβάσετε ελέυθερα το συγκεκριμένο τεύχος του Κένταλ.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΕΥΧΗ ΚΟΜΙΚΣ 2. ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ ΤΣΕΠΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 4

Τελικά οι Κυριακές προσφέρονται για αναμνήσεις… Λίγο η χαλαρότητα, λίγο η διάθεση για απολογισμό, για μια ματιά πίσω στο χθες, όλα βάζουν το χεράκι τους και ανοίγει το σεντούκι με τις εικόνες, τις καλά φυλαγμένες από τον χρόνο, που αδυσώπητα περνάει σαν κύμα πάνω από τις μνήμες, φθείροντας τες, κιτρινίζοντας τις σελίδες τους, όπως τα τεύχη που κρατήσαμε… Τι υπαγορεύει άραγε την ανάγκη αυτής της νοσταλγίας, είναι κάτι που ο καθένας μπορεί να δώσει την ερμηνεία του. Οι απόψεις διίστανται και αυτό δίνει το υπέροχο στοιχείο της μοναδικότητας μας. Αλλιώς, δε θα διαφέραμε σε τίποτα από τις κόπιες των φωτοτυπικών μηχανημάτων! Για μένα, λειτουργεί σαν ένας χάρτης, σαν κι αυτούς που φτιάχναμε με την παρέα στην Ανάληψη, στα 14 μας, σε τετράδια πάνω με στυλό. Χαρτογραφούσαμε και εξερευνούσαμε. Ψάχναμε για κρυμμένα μυστικά, που τελικά ήταν τόσο καλά βαλμένα μακριά από τα μάτια μας, που δεν τα βρήκαμε ποτέ.. Αυτούς τους χάρτες, φέρνει ο νους τα Κυριακάτικα πρωινά, όταν τα δάχτυλα δεν αγγίζουν πια ένα στυλό, αλλά ένα πληκτρολόγιο… Τους θησαυρούς δεν τους ψάχνω πλέον, όμως προσπαθώ να συντηρήσω την ύπαρξη του μύθου τους.

Η σημερινή διαδρομή, μοιάζει με τα μίνιμαλ τοπία που εικονίζονταν στις εσωτερικές σελίδες των γουέστερν ιστοριών και υποβοηθούσαν την φαντασία μας, για να συμπληρώσει με τις δικές τις πινελιές την εικόνα. Δίπλα στις έρημες εκτάσεις, να φτιάξει έναν κάκτο, μια σκιά,  μια σειρά από ίχνη… Υπήρχε η δυνατότητα ο κάθε ένας μας να αποδώσει τα δικά του στοιχεία, τα τόσο απαραίτητα για να μπορέσει το μυαλό να υφάνει τον ιστό της πλοκής. Μια ταινία με πολλούς ταυτόχρονους θεατές, αλλά και άλλους τόσους σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές. Η αυτονομία σε όλο της το μεγαλείο και η ελευθερία της έκφρασης στα καλύτερα της σενάρια!

Μια συννεφιασμένη σαν σήμερα Κυριακή, χωρίς τόσα πολλά αγχωμένα πρόσωπα στους δρόμους, στα χρόνια του μπακάλικου, της γειτονιάς σε λιγάκι διαφορετικό ρόλο πια, των πρώτων ψυγείων παγωτών και γαλακτοκομικών, στην εξέλιξη μιας καταναλωτικής κοινωνίας που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε που θα μας οδηγήσει, με τις τεχνολογικές της παρενέργειες, η γενιά μας στριμώχνονταν στις καφετέριες.  Τα χρόνια των πρώτων εικονογραφημένων αναγνωσμάτων και της ανυπομονησίας για παιγνίδι, είχαν δώσει σε άλλα ενδιαφέροντα τη θέση τους. Τα κίνητρα για να νοιώσεις για λίγο …μικρός ξανά, πάντα μπορούσες πίστευα(κι ακόμη πιστεύω), να τα βρεις σε μικρές, ασήμαντες ίσως, λεπτομέρειες. Ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες, ένα ξεχαρβαλωμένο παλιό παιγνίδι, ένα τσαλακωμένο κόμικς… Ένα τέτοιο, μου έδωσε εκείνο το πρωινό την ευκαιρία  για να διαβάσω Μικρό Σερίφη τσέπης. Ένα εγχείρημα του Πότη Στρατίκη, που δεν έμελε να μείνει για πολύ στα περίπτερα, παρά το δελεαστικό των εξωφύλλων και του μικρού σχήματος σε τόμο. Ήταν η δεκαετία του`80, με τις δραχμές να απεικονίζονται σε διψήφιους αριθμούς, στα εικονογραφημένα και τα εκδοτικά πειράματα να μην έχουν τελειωμό. Θα πρέπει να το είχα αγοράσει σε μαγαζί με μεταχειρισμένα, ή να το είχα αγοράσει παλαιότερα. Δεν θυμάμαι πια και δεν έχει σημασία.

Στο εξώφυλλο καμάρωνε ο Πεπίτο Γκονζάλες, στις πρώτες εικονογραφήσεις του Θέμου Ανδρεόπουλου, πριν αλλάξει και πάρει την αναγνωρίσιμη μορφή της δεκαετίας του`70. Το λογότυπο επάνω αριστερά, με το αστέρι του σερίφη, είχε κάτι από εκείνα που ήθελα να ζήσω μέσα από τις σελίδες του, με την αφέλεια να κυριαρχεί και την ηλικία να μην έχει κανένα νόημα… «Ο τάφος του Χοσέ Αλμέντα». Εκδόσεις αδελφοί Στρατίκη, 1977,  τεύχος 4, δραχμές 20. Η ιστορία ήταν γραμμένη από την πένα του Κώστα Φωτεινού, ή για τους φίλους Πότη Στρατίκη. Υπήρχε ακόμη μια μικρότερη σε σελίδες ιστορία, που έφερε την μεταφραστική υπογραφή, του Κ. Κοχλατζή, με τίτλο «Μια μέρα στο Σάντοουλ», στις τελευταίες σελίδες. Η καταχώρηση της κυκλοφορίας του επόμενου τεύχους, μας ενημέρωνε για τον τίτλο του, διακριτικά. «Ονομάζομαι Λή Μόργκαν». Ένα τεύχος που ποτέ δεν διάβασα, ως τώρα, μιας και το περιοδικό είχε πολύ μικρή παρουσία στους πάγκους και τα περίπτερα του νησιού, μαρτυρώντας έτσι την μάλλον μικρή του αποδοχή σαν έκδοση. Χάθηκε από μπροστά μας γρήγορα.

Η ιστορία ήταν ποτισμένη με την απλότητα εκείνη που χαρακτήριζε τα κείμενα του συγγραφέα. Αυτά που διαβάζαμε και στον Μικρό Σερίφη. Είχε βέβαια την ευκαιρία εδώ, να αναπτύξει περισσότερο την αφήγηση της περιπέτειας, καθώς οι σελίδες ήταν περισσότερες. Μου ξύπνησε όμορφα συναισθήματα, γυρίζοντας με νοσταλγικά στα απογεύματα του`70 και στις αναγνώσεις ιστοριών που στα μάτια μας τα παιδικά τότε, είχαν μια μαγεία και μας καθήλωναν μέχρι την τελευταία σελίδα! Flash back στα χρόνια του Δημοτικού και της βέργας στα χέρια των δασκάλων… Τότε οι Μικροί καθημερινοί Σερίφηδες της γειτονιάς, είχαν πολλά ακόμη να μάθουν, πριν βγουν στο Φάρ Ουέστ που ποτέ δεν επέλεξαν να επιβιώσουν, πόσο μάλλον να επιβάλουν το νόμο…

Γιώργος Κοσκινάς

Κάθε κείμενο του γράφοντα, είναι προστατευμένο και κατοχυρωμένο πνευματικά. Οποιαδήποτε αντιγραφή μερική ή ολική χωρίς την συγκατάθεση του δημιουργού, επισύρει τις προβλεπόμενες από το νόμο κυρώσεις.

Το πιο πάνω κείμενο, θα το βρείτε και στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΤΕΥΧΗ, μαζί με όλα αυτά που οι μνήμες ανασύρουν κάθε φορά.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ ΓΙΓΑΣ – ΣΤΡΑΤΙΚΗΣ(1983)

Παρουσίαση ενός ακόμη τίτλου με θέμα την Άγρια Δύση! Το 1983, ο εκδότης Στρατίκης κυκλοφορεί την σειρά αυτοτελών γουέστερν ιστοριών, με γενικό τίτλο Φάρ Ουέστ Γίγας. 154 σελίδες, 200 δραχμές και μετάφραση στις περισσότερες περιπτώσεις, του Β. Κοχλατζή. Οι ιστορίες ήταν Αμερικανών συγγραφέων και η σειρά έκανε πολλά τομάκια. Το τελευταίο που εντόπισα είναι το 123, οπότε φτάνουμε στο 1995, με δεδομένο το ότι η έκδοση ήταν μηνιαία. Αν και αρκετά καλές οι ιστορίες που φυλοξένησαν, είχαν ένα μάλλον περιορισμένο αναγνωστικό κοινό και δεν γνώρισαν ανατύπωση. Τώρα, μετά από σχεδόν 3 δεκαετίες, οι φίλοι των γουέστερν ιστοριών τα ψάχνουν εναγωνίως, αλλά… έτσι συμβαίνει σε πράγματα που εκτιμάμε, όταν μας λείψουν… Παραθέτω ορισμένα από τα εξώφυλλα της σειράς. Πρώτη παρουσίαση, στο http://gkosk.wordpress.com/ πέρσι. Συμπληρωματικά εξώφυλλα σε αποκλειστικότητα, σε αυτό το άρθρο.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΥ & ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ ΝΤΙΑΝΑ – ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ / ΡΑΜΠΑΤΖΗΣ(1972)

Η σημερινή παρουσίαση Ελληνικής έκδοσης γουέστερν τίτλου, δηοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2007, στο http://www.greekcomics.gr, από τον γράφοντα, ενώ επιπλέον στοιχεία προστέθηκαν στην περσινή της δημοσίευση, στο http://gkosk.wordpress.com/

Το 1972 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μονόκερος» των Ραμπατζή – Ανδρεόπουλου, το μηνιαίο «Υπερτεύχος Μικρός Καουμπόι». Πρόκειται για μια ταυτόχρονη κυκλοφορία, με το εβδομαδιαίο διάσημο καουμπόικο περιοδικό. Δημοσίευε ακυκλοφόρητες ιστορίες, που γράφονταν από τον Γ. Μαρμαρίδη αποκλειστικά για αυτή την έκδοση. Το σχήμα του ήταν μεσαίο, ενώ ο αριθμός των συνολικών του τευχών, ήταν 40. Ο εκδοτικός οίκος που ανέλαβε την κυκλοφορία, ήταν αυτός του κ. Στρατίκη, δηλαδή οι εκδόσεις Μονόκερως. Εκτός των ιστοριών του Τζίμ Άνταμς, φιλοξενούσε ακόμη δυο αυτοτελείς εικονογραφημένες ιστορίες, που εναλλάσσονταν ανά τεύχος.

Πρόκειται για το γουέστερν κόμικς Santey, με προέλευση την Αργεντινή, το οποίο έρχονταν εδώ μέσω των δικαιωμάτων της Ισπανικής Selestiones Ilustradas και το «Ράιαν ο Ιρλανδός» των Γάλλων Jean Olivier, De Andre Joy, που μας μετέφερε στην Τζαμάικα των πειρατών. Πολύ καλές δουλειές και οι δύο. Το Santey, το είδαμε και στην εβδομαδιαία έκδοση του «Μικρού Κάουμποι» στην δεκαετία του `70, σε συνέχειες. Γενικά το «Υπερτεύχος» πιστεύω ότι άξιζε καλύτερης τύχης και μεγαλύτερης διάρκειας. Ήταν μια ελκυστική έκδοση και αρκετά καλά δουλεμένη. Από το 29^ο μέχρι το 40^ο τεύχος, το περιοδικό ονομάζεται Υπερτεύχος Ντιάνα. Στα εικονογραφημένα του περιοδικού προστίθενται οι «Ιστορίες για Τηνέητζερ»(και μάλιστα 8 από αυτές σε κάθε τεύχος!) και διηγήματα όπως «Οι Άθλιοι», σε συνέχειες. Κάποια στιγμή, ενσωματώθηκε στην ύλη του και η σειρά των πορτρέτων ξένων ηθοποιών και τραγουδιστών της εποχής.

Ήταν η εποχή των κοινωνικών αλλαγών, που μαζί τους έφερναν νέους ήχους, μόδες και φυσικά ινδάλματα, οπότε οι υπεύθυνοι της έκδοσης εναρμονίστηκαν στα νέα δεδομένα. Τέλος, ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο του περιοδικού, έχει να κάνει με τα πορτρέτα που φιλοτέχνησε ο κ. Θέμος Ανδρεόπουλος, με τους ήρωες των ιστοριών, τα οποία διέφεραν από αυτά της σειράς «Η Μεγάλη Παρέλαση των Ηρώων του Φαρ Ουέστ»(που παρουσιάσαμε σε συνέχειες). Ήταν μεγαλύτερα, διαφορετικά και έγχρωμα! Ακόμη ένας λόγος, για να γίνουν δυσεύρετα τα τεύχη που έχουν το δισέλιδο πόστερ στο μέσο του περιοδικού!

Η διακύμανση στο κόστος του περιοδικού έχει ως εξής: Μέχρι το 9^ο τεύχος 5 δραχμές, μέχρι το 28^ο τεύχος 6 δραχμές και από εκεί μέχρι το τελευταίο τεύχος 10 δραχμές. Περισσότερα στοιχεία, μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο «Μικρός Καουμπόι – Έτσι κατακτήσαμε τη Δύση», των εκδόσεων Αιγόκερως.