Κόμικς & κινηματογράφος – «Χταπόδια & μαργαριτάρια»

Μιλώντας με τον φίλο Μίμη πριν λίγες μέρες, έπεσε μεταξύ άλλων ιδεών για αφιερώματα και μια αναφορά σε ταινίες που έγιναν κόμικς και το αντίθετο. Είχαμε σταθεί και στο παρελθόν στο θέμα αυτό. Θυμίζω τα δύο περσινά μας μεγάλα αφιερώματα, στα εικονογραφημένα φιλμ των εταιρειών Gold Key και Dell Comics. Μέσα σε όλα αυτά όμως, υπάρχει και κάτι που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με την μορφή παραλειπόμενου ίσως. Είναι σκηνές και φιλμ, που ενέπνευσαν τμήματα ιστοριών που δημοσιεύτηκαν σε κόμικς. Όχι ολόκληρο το σενάριο, αλλά ένα μέρος του. Αν και πολλές φορές μπορεί να πιαστεί ένα σενάριο από μια απλή σκηνή ταινίας και από εκεί να αναπτυχθεί και να ξεφύγει σαν θέμα, αναπτύσσοντας μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη. Αυτές οι φορές, που αντλήθηκε έμπνευση από δημιουργούς κόμικς μέσα από σκηνές ταινιών, είναι αμέτρητες. Για να τις μνημονεύσουμε όλες, είναι αδύνατον. Θα πρέπει να διαβάσουμε πρώτα όλα τα κόμικς, που κυκλοφόρησαν παγκοσμίως και έπειτα να δούμε όλες τις ταινίες που παρήγαγαν τα στούντιο! Ούτε σε 10 ζωές! Ας μην μείνουμε όμως στα ανέφικτα, δίνοντας το λόγο στο σημερινό, πρώτο τμήμα αυτής της προσπάθειας.

Από τον υπότιτλο του σημερινού άρθρου, σίγουρα ο νους σας θα ταξιδεύει ήδη σε εξωτικά νησιά και περιπέτειες γεμάτες κίνδυνο, σασπένς και δράση, με πρωταγωνιστές ναυτικούς διψασμένους για πλούτη. Απόλυτα λογικό, αφού για τέτοια πράγματα θα διαβάσετε πιο κάτω. Ετοιμάστε αποσκευές, ναυτικά φυλλάδια, πυξίδα και μερικά φρούτα για το σκορβούτο, καλού κακού φέρτε μαζί σας και ένα σκάφανδρο για καταδύσεις και πάρτε μια βαθιά ανάσα! Η αλμύρα ήδη χτυπάει στα ρουθούνια, τα πανιά υψώνονται και η περιπέτεια με προορισμό τα πέρατα των θαλασσών είναι μπροστά μας! Μια συμβουλή μόνον. Μην αντιλέγετε στον πλοίαρχο! Το μαστίγιο είναι πάντα πρόχειρο και τα κατάρτια πρόθυμα για να φιλοξενήσουν τους παραβάτες…

Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο ενός αιώνα. Τέλη του 18ου και οι αντιλήψεις περί ταξιδιών και θαλάσσιων κινδύνων έχουν αλλάξει άρδην. Τα οικονομικά κίνητρα και τα παρθένα νησιά του Ειρηνικού αποτελούν μήλον της Έριδος για τις ναυτιλιακές εταιρείες, που αναζητούν νέα αγαθά και εύκολο κέρδος. Μια από αυτές, η Backjack LTD, Ολλανδικών συμφερόντων, λυμαίνεται μια τεράστια περιοχή νησιών και συμπλεγμάτων, μεταφέροντας στα αμπάρια των πλοίων της τον πλούτο των αθώων ιθαγενών, που αποκτάει έναντι χαντρών και καθρεφτών. Ένας σκληροτράχηλος καπετάνιος, τυχοδιώκτης ως το κόκκαλο, ποτισμένος με το δηλητήριο της εκδίκησης, είναι αυτός που κυβερνά την «Κόκκινη Μάγισσα» στα φουρτουνιασμένα ταξίδια της. Θα επιδιώξει να γυρίσει πίσω πλούσιος, αγκαλιά με την γυναίκα που του έκλεψαν, δίνοντας παράλληλα ένα χτύπημα μίσους στο αφεντικό του.

Αυτό είναι το περιεχόμενο του βιβλίου “Wake of the Red Witch”, που έγραψε το 1946 ο Garland Roark, και τον Δεκέμβριο του 1948 προβλήθηκε στις αίθουσες η ομώνυμη ταινία από την Republic Pictures. Στον ρόλο του καπετάνιου Ralls, ένας μεγάλος Αμερικανός σταρ σε μια σπουδαία ερμηνεία. Ο καουμπόι με την χαρακτηριστική ομιλία, ο John Wayne, αφήνει για λίγο την Άγρια Δύση και αναζητεί την τύχη του στα βάθη του Ειρηνικού, ρισκάροντας την ίδια του την ζωή για μια χούφτα… μαργαριτάρια και όχι μόνον. Ενδεχομένως να πηγαίνει και γυρεύοντας, προκαλώντας το πεπρωμένο, καθώς τον πολύτιμο θησαυρό κρατάει στην αγκαλιά του ένα γιγάντιο χταπόδι! Σαν να μην έφτανε αυτό, θα βουτήξει και δεύτερη φορά για να ανασύρει ένα μεγάλο φορτίο χρυσού, που κρέμεται μεταξύ του ύφαλου και της αβύσσου.

Από αυτό το σενάριο, ο Sergio Bonelli (Guido Nolitta) πήρε πολλά στοιχεία για να τα ενσωματώσει στην εικονογραφημένη εκδοχή του φιλμ, με τίτλο “Il mostro della laguna”. Το όνομα του πλοίου (με μόνη τροποποίηση το «Στρίγγλα» αντί για το «Μάγισσα»—το χρώμα έμεινε κόκκινο!), τον σκληρό πλοίαρχο (από Ρώλς έγινε Νίλσεν), τον θησαυρό που βρίσκεται στον βυθό, με το γιγάντιο χταπόδι να το φυλάει. Άλλαξε βέβαια πολλά, ώστε να μπει ο Ζαγκόρ στο παιγνίδι και να μεταφερθεί λίγα γεωγραφικά μίλια προς την Βόρεια Αμερική ο αναγνώστης. Έτσι ο Ειρηνικός γίνεται Ατλαντικός, οι φιλήσυχοι νησιώτες εχθρικοί και ο ήρωάς μας μπαρκάρει με την βία. Ρομάντζο φυσικά δεν υπάρχει. Η ιστορία δημοσιεύτηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1968, 20 χρόνια μετά την προβολή του φιλμ, στο τεύχος 42 του περιοδικού Zagor. Την εικονογράφηση έκανε ο Gallieno Ferri. Η δεύτερή του έκδοση ήταν στο “Tutto Zagor”, την 1η Νοεμβρίου του 1989.

Στην Ελλάδα η ιστορία κυκλοφόρησε στα τεύχη 31 – 41, στα τέλη του καλοκαιριού του 1971, στο εβδομαδιαίο Ζαγκόρ. Το εξώφυλλο της ιταλικής έκδοσης εμφανίστηκε στο δικό μας 38ο τεύχος. Όσο για το ναυαγισμένο πλοίο, που βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, αυτό χρησίμευσε σε μια άλλη περιπέτεια του «ήρωα με το τσεκούρι», στον θησαυρό του Καπετάνιου Φίδι, όπου ο Ζαγκόρ βούτηξε ξανά στα βαθιά με το σκάφανδρο, αλλά χωρίς χταπόδι αυτή τη φορά.

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

 

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΤΕΥΧΗ 8 – «ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ» ΤΕΥΧΟΣ 9 (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΡΕΚΑ)

20 Αυγούστου 1970. Πριν από 43 χρόνια κυκλοφορούσε το 9^ο τεύχος του περιοδικού «Περιπέτεια» των εκδόσεων ΤΕΟ – ΓΚΡΕΚΑ (Θ. Πάγκαλος). Τίτλος του «Φρίκη στους βυθούς» και ένα καθαρά καλοκαιρινό θέμα, με ναυάγια στο βυθό, θησαυρούς και υποβρύχιους κινδύνους. Στις 68 του σελίδες εξαντλούνταν ένα εξαιρετικό και κινηματογραφικού τύπου σενάριο, που θα μπορούσε να έχει περάσει άνετα και από την μεγάλη οθόνη. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συναρπάζουν και καθηλώνουν τον θεατή ή, απλά, τον αναγνώστη. Μιλώντας για κινηματογράφο, να αναφέρουμε ότι μερικώς (κατά το ήμισυ) το σενάριο θυμίζει πολύ αυτό του «Σειρήνα της Μαρτινίκα» (“To have and to have not” – 1944,  με τους Humphrey Bogart και Lauren Bacall. Ακόμη ένα φιλμ που φέρνει στο νου, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να έχει επηρεαστεί από εκείνο, είναι το «Ο Βυθός» (“The Deep” – 1977, με τους Nick Nolte και Jacqueline Bisset).

Σαν υπόθεση στο κόμικς, έχουμε μια δυνατή περιπέτεια με πρωταγωνιστή έναν Αμερικανό τυχοδιώκτη, τον Καλ Μακ Νη και τους δύο συντρόφους του. Τον πιτσιρικά Σματς και τον καβγατζή Σκωτσέζο Τζοκ Φέργκιουσον. Οι τρεις τους θα αναζητήσουν τον θησαυρό του βυθισμένου πλοίου «Σαν Κριστομπέλ», που βρίσκεται στον βυθό της θάλασσας, έξω από το λιμανάκι του Σάντα Μίνγκο, στην Καραϊβική. Στα ίχνη του θησαυρού, όμως, θα βρεθεί και ο Γερμανός κακοποιός Ρίχτλιντερ, που έχει και τον τρόπο και τα μέσα για να τον ανασύρει. Μέσα σε όλα αυτά και με το πείσμα του Μακ Νη να φαντάζει ικανό για να υπερνικήσει τα εμπόδια, ο αρχαίος μύθος του «θεού της θάλασσας», που τρομοκρατεί τους ντόπιους και μιλάει για ένα τέρας του βυθού, αναβιώνει και σπέρνει τον τρόμο…

Αυτό που είναι εντυπωσιακό και κερδίζει αμέσως τον αναγνώστη, είναι ο ρεαλισμός των σκίτσων και το πόσο περίτεχνα κινεί ο δημιουργός τα μολύβια του, ανάμεσα στον κόσμο του βυθού, τους κατοίκους του, τους εισβολείς, αλλά και την αγριεμένη θάλασσα. Σε κάνει να μπαίνεις στην αφήγηση και να νιώθεις την περιπέτεια ολοζώντανα. Οι σκηνές δράσης και ειδικά αυτές με την επίθεση του «θεού της θάλασσας» στο σκάφος είναι καταπληκτικές! Το περιεχόμενο των ιστοριών, που περιείχε το περιοδικό, προερχόταν από τα περιοδικά Super Library Fantastic Series, Super Library Stupendous Series και Super Library Secret Agent Series, όλα του 1967. Οπότε μας ήρθαν στην χώρα μας σε σύντομο χρονικό διάστημα, συγκριτικά με άλλα εικονογραφημένα και μόνον με 2 χρόνια διαφορά από την πρώτη τους έκδοση στην Αγγλία, αφού το περιοδικό άρχισε να κυκλοφορεί το 1969.

Η εβδομαδιαία αυτή έκδοση της «Περιπέτεας» άφησε εποχή με την ποιότητα των ιστοριών, που φιλοξενούσε, τα ευφάνταστα σενάρια, το ωραίο σκίτσο και την εναλλαγή ασπρόμαυρου και πρασινόμαυρου στις σελίδες του. Μια από τις καλύτερες εκδόσεις κόμικς, που διαβάσαμε ποτέ στην χώρα μας, αναμφίβολα, με το υλικό να προέρχεται από την σπουδαία βιομηχανία κόμικς της Βρετανίας και την IPC ή Fleetway. Την κεντρική ιστορία συμπλήρωνε μια μικρότερη σε αριθμό σελίδων, αυτοτελής πολεμική, η στήλη της αλληλογραφίας των αναγνωστών και ενίοτε σταυρόλεξα. Το κόστος ήταν, σε δραχμές φυσικά, 3 και αυτό το κάνει ακόμη πιο νοσταλγικό στις μέρες μας… Πολλοί μεγαλώσαμε διαβάζοντας τέτοια περιοδικά, που τώρα αναζητούμε για να ζήσουμε ξανά κάτι από την προσμονή εκείνων των χρόνων…

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Αναχρονισμοί

Διάβαζα τη φετινή έκδοση της ιστορίας & δόξας τής δυναστείας τών Ντακ και δη το τέταρτο κεφάλαιο, που διαδραματίζεται στη Σκωτία, τον Ιούλιο τού 1392, όταν μου… επιτέθηκε το παραπάνω καρέ. Παρατηρείτε τίποτε το περίεργο; Όχι; Για κοιτάξτε καλύτερα… Ακριβώς! Φωτογραφικές μηχανές; Το 1392; Πάλι καλά που το τέρας δεν άρπαζε και τα κινητά τών εκδρομέων!

Τι συνέβη; Έδειξε ο μεταφραστής υπερβάλλοντα ζήλο, προσθέτοντας επιπλέον αντικείμενα, φανταζόμενος τι θα είχε εκείνος μαζί του, αν πήγαινε εκδρομή; Συγκρίνοντας το καρέ αυτό με το αντίστοιχο από την έκδοση του 2003, βλέπουμε ότι εκεί δεν υπάρχει αναφορά σε φωτογραφικές μηχανές, άρα κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ήταν πιθανόν.

Μια ματιά στο ίδιο καρέ, από το Μίκυ Μάους 1347, φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία, καθώς ούτε εκεί υπάρχει αναφορά σε φωτογραφικές μηχανές:

Όμως, πριν βγάλουμε συμπεράσματα, μήπως πρέπει να δούμε τι έλεγε το πρωτότυπο;

—Βγαίνει απ’ το νερό φυσώντας καπνό και φλόγες!
—Τρομάζει τους εκδρομείς που κολατσίζουν στο χορτάρι!
—Και… πλαπ πλαπ… ??? τα καλάθια με τα τρόφιμα, τις τσάντες τών γυναικών και τις εγκαταλελειμμένες «φωτογραφικές μηχανές»!

Όσο και να μας φαίνεται παράξενο, η αναφορά στις φωτογραφικές μηχανές υπάρχει στο πρωτότυπο!

Η εξήγηση μάλλον είναι απλή. Η ιστορία βρίθει αναχρονισμών, ξεκινώντας από το ότι το 1392 ο κόσμος πήγαινε εκδρομές (οι περισσότεροι άνθρωποι πάσχιζαν τότε να επιβιώσουν, ενώ οι πλούσιοι, που δεν πάσχιζαν, δεν πηγαίναν στην εξοχή και δη με τις κυρίες τους και τις… τσάντες τους, διά τον φόβον τών ληστών) και καταλήγοντας στο ατμοκίνητο τέρας, που κατασκεύασε ο Κύρος. Προφανώς, η αναφορά στις φωτογραφικές μηχανές είναι άλλος ένας από αυτούς τους ηθελημένους αναχρονισμούς!

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Ένας σκοτεινός γρίφος και ένας… λάθος ήρωας!

Πολλές φορές, ψάχνοντας για εντελώς διαφορετικά πράγματα, πέφτουμε πάνω σε ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παραλειπομένων και τις οποίες καταγράφουμε και σας παρουσιάζουμε, σε ανύποπτο χρόνο. Είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια τώρα και έχει να κάνει με την παρατηρητικότητα κυρίως. Αυτή την φορά, το μάτι έπεσε σε ένα λαθάκι, που θα μπορούσε και να αποκαλεστεί σαν «λανθάνουσα γλώσσα και την αλήθεια λέει», κατά την λαϊκή ρήση! Με την έννοια του ότι ο εργαζόμενος στο τυπογραφείο που είχε επιφορτιστεί με την σύνταξη των κειμένων στα μπαλονάκια, να είχε το μυαλό του εκεί, που τελικά κατέληξε η πένα του! Για να τα δούμε πιο αναλυτικά.

Στις 17 Μαρτίου του 1971 (πάντα ημέρα Τετάρτη φυσικά και παραδοσιακά), το τεύχος 91 του εβδομαδιαίου Μπλεκ βγαίνει στα περίπτερα, με μια μικρή έκπληξη να περιμένει τους αναγνώστες του περιοδικού. Πρόκειται για ένα τμήμα της ιστορίας με τον «Αυτοκράτορα του Δάσους», ο οποίος μέσα από προσχήματα και υπεκφυγές, καταφέρνει να πείσει τον ήρωά μας ότι αγωνίζεται για την ελευθερία της Αμερικής, ενώ ουσιαστικά ο στρατός του από ινδιάνους (ντυμένους με στρατιωτικές στολές), συγκεντρώνει χρυσάφι από της λεηλασίες του για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του αρχηγού. Στο τεύχος 91, «Ένας σκοτεινός γρίφος», ο Μπλεκ μαθαίνει από την κόρη του απατεώνα όλη την αλήθεια. Κάποια στιγμή λοιπόν, στην σελίδα 9 συγκεκριμένα (όπως μπορείτε να δείτε), οι δύο τους έχουν ένα διάλογο. Σ’ αυτόν τον διάλογο, ο «Αυτοκράτορας» κάνει ένα σαρδάμ για το οποίο όμως δεν ευθύνεται εκείνος, αλλά ο κειμενογράφος! Τι λέει;

«Θα μπορούσα να σας τουφεκίσω για τα λόγια σας αυτά! Μα δεν θα το κάνω, γιατί κάνατε λάθος, …Ζαγκόρ!» Ωπ! Ζαγκόρ;! Αυτό είναι το άλλο περιοδικό της εκδοτικής εκείνη την εποχή, το οποίο ο Μπλεκ στήριζε στις σελίδες και τα οπισθόφυλλα του, με σχετικές καταχωρίσεις. Οπότε, ο κειμενογράφος προφανώς αγχωμένος και έχοντας κατά νου μια από αυτές τις καταχωρίσεις, για να ολοκληρωθεί η εργασία του στησίματος του τεύχους, έβαλε στα λόγια του πρωταγωνιστή ένα λάθος όνομα! Δεν είναι δα και τίποτα τρομερό ή απίστευτο ή μοναδικό. Ο λόγος που το αναφέρουμε, είναι γιατί απλά πέσαμε πάνω του και θεωρήσαμε ότι θα είχε ενδιαφέρον η επισήμανσή του! Έχει κι αυτό την χροιά της νοσταλγίας, έστω και σαν παραλειπόμενο και δείχνει πόσο αγνά ήταν τα υλικά, με τα οποία ζυμώνονταν οι χάρτινοί μας ήρωες κάποτε… Πόσο ανθρώπινα και πόσο απλά…

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα, από την κόμικς βιβλιοθήκη μας!

Μέρες γιορτινές, δεν μπορούσε να απουσιάζει η ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη, με την δική της συνεισφορά! Έτσι, τα κάλαντα φέτος θα τα πουν δύο τεύχη κόμικς από το 1962, που έχουν μεγάλη αξία για τους φίλους του Ντίσνεϋ. Όχι αξία οικονομική, αλλά συναισθηματική, αφού με την έκδοση του «Περιοδικού του Μίκυ Μάους», γνωρίσαμε όλοι μας τον υπέροχο κόσμο του Γουώλτ Ντίσνεϋ! Χωρίς πολλά επιπλέον σχόλια από εμάς, τα τεύχη 2 και 3 σας περιμένουν για on line ανάγνωση, πιο κάτω!

Καλά Χριστούγεννα να έχουμε όλοι! Με φως από τέτοιες αγνές σελίδες μέσα μας!