ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ «ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ»

Όταν ήμασταν παιδιά, οι δάσκαλοι μάς βάζαν και αγοράζαμε ένα χριστιανικό νεανικό περιοδικό, το προς την ΝΙΚΗΝ, της αδελφότητος θεολόγων «ο Σωτήρ». Αν και οι δάσκαλοι εξεθείαζαν αρκετά αυτό το περιοδικό, ώστε να πεισθώ να το αγοράσω, ποτέ μου δεν το διάβασα, με εξαίρεση, ίσως, τίποτε κόμικς στην τελευταία σελίδα, που κι’ αυτά, όμως, δεν μου άφησαν τίποτε.

Με αυτά, λοιπόν, τα… τυπικά προσόντα, σας παρουσιάζω κάποιο υλικό που μου έστειλε ο Γιώργος. Πρόκειται γα σελίδες από το χριστουγεννιάτικο τεύχος 242 του περιοδικού προς την ΝΙΚΗΝ, με ημερομηνία εκδόσεως 7 Δεκεμβρίου 1975. Απολαύστε!

Το χριστουγεννιάτικο εξώφυλλο.

Σύμφωνα με το Γιώργο: «Ειδικά η δεύτερη εικόνα, είμαι σίγουρος ότι θα σου φέρει πολλά στο νου… Είναι καταπληκτική. Από μόνη της άρθρο.»
Μάλλον θα μείνω μετεξεταστέος, μια και η φωτογραφία δεν μου φέρνει τίποτε στο νου…

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΡΟΜΑΝΤΣΟ (1974)

Αυτή τη φορά, είπα να σας θυμίσω κάτι διαφορετικό, μακριά από την γνώριμη εορταστική ατμόσφαιρα των εικονογραφημένων, από της οποίας την χροιά περασμένων ετών, αντλούμε υλικό για τα άρθρα αυτού του τύπου. Η διαφοροποίηση αυτού του άρθρου, έχει να κάνει με το έντυπο από το οποίο επιλέξαμε αποσπάσματα και που παραπέμπει στις νοσταλγικές σελίδες όλων, πίσω στο 1974 και τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς, έτσι όπως αποτυπώθηκαν στο εορταστικό τεύχος του περιοδικού «Ρομάντσο». Ένα από τα οικογενειακά περιοδικά – θρύλος στη χώρα μας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές, μέσα στο γενικότερο ύφος των αναμνήσεων, που συνυπάρχουν με τα κόμικς, σ’ αυτή τη σελίδα.

Μια άλλη Ελλάδα λοιπόν, που κάποιοι από εσάς την έζησαν, κάποιοι άλλοι όχι. Μερικοί την θυμούνται καλά, κάποιοι άλλοι αραιά, λόγω μνήμης και ηλικίας πάντα. Ας της ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες εκείνου του Δεκέμβρη.

Το εξώφυλλο και μόνον, δείχνει τον σεβασμό αλλά και το ήθος μιας άλλης εποχής, όταν τόσο σημαντικά σύμβολα και ημέρες δεν περνούσαν απαρατήρητα, ούτε καν από τα περιοδικά με την μεγαλύτερη κυκλοφορία σε φύλλα. Στην δεύτερη σελίδα που παραθέτουμε, μπορείτε να δείτε ένα από τα χαρακτηριστικά άρθρα που φιλοξένησε το τεύχος. Κάτω χαμηλά, οι κ. κ. Αρχέλαος, Βλάχος και Χριστοδούλου, όλοι τους μέλη της Ελληνικής dream team της γελοιογραφίας, δίνουν την δική τους πινελιά χιούμορ. Όπως κάνει και ο Αρχέλαος μόνος του, σε μια ολοσέλιδη μεταφορά των γνωστών σε όλους καλάντων,  διασκευασμένη για τις ανάγκες της εποχής, με πολύ κέφι! Αξίζει να προσέξει κανείς πώς, χωρίς να υπάρχουν ύβρεις και χυδαιότητα, γίνεται και επιτυγχάνεται η σάτιρα, πιο άμεση μάλιστα από ότι στις μέρες μας…

Ακολουθούν τα Χριστούγεννα στα καμαρίνια, γνωστών και αγαπημένων ηθοποιών και τραγουδιστών. Ένα φωτορεπορτάζ, με ολίγον διαφημιστικές διαθέσεις, αλλά έξυπνα τοποθετημένο και αρμονικά, με το όλο ύφος του τεύχους. Νομίζω ότι οι εικονιζόμενοι δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις σε κανέναν.

«Τα Χριστούγεννα του Νικολάκη», ήταν η συνεισφορά της ενότητας «Για τους μικρούς μας φίλους». Το διήγημα, που γράφτηκε ειδικά για το τεύχος (κάτι που συνέβαινε και με άλλα παρόμοια περιοδικά, για αρκετά χρόνια), είναι διδακτικού καθαρά τύπου. Κάτω χαμηλά, μια σπαζοκεφαλιά στους ρυθμούς των ημερών. Πόσο αθώα και αγνά, ήταν όλα αυτά, έτσι; Για να φτάσουμε στις περιπέτειες της μικρής μας οθόνης και το απαραίτητο πρόγραμμα των δύο κρατικών καναλιών. Μέρες τηλεόρασης, σε άσπρο – μαύρο, που αν προσέξετε από την ανακοίνωση στο κέντρο της πρώτης σελίδας, είχαν και το στοιχείο της έκπληξης! Το πρόγραμμα, όπως ενημερώνονταν οι τηλεθεατές, ενδέχεται να τροποποιηθεί, όσον αφορά στην Τετάρτη και Πέμπτη (παραμονή Χριστουγέννων και ανήμερα). Από τις ξένες σειρές, ξεχωρίζουν η «οικογένεια Ουώλτονς», η «Μάχη»,  το «Γκάνσμοουκ», ο «Κότζακ» και το «Τζίνι και η Τζίνι». Αν το μάτι σας πήγε και σε… Χίτσκοκ, όχι, δεν κάνατε λάθος! Ήταν οι μικρές, αυτοτελείς ιστορίες του “Alfred Hitchcock presents”, που βλέπαμε και στην Ελλάδα, από την ΥΕΝΕΔ!

Τα «Πιο όμορφα Χριστούγεννα», είναι ένα ακόμη διήγημα, με καθαρά εορταστική χροιά, απευθυνόμενο σε ενήλικες, ενώ η σελίδα με τις γελοιογραφίες, μιλάει από μόνη της! Νομίζω ότι ο «Σπαγγορραμμένος», αποτελεί cult και αναγνωρίσιμη φιγούρα! Τέλος, το κλείσιμο αυτού του σύντομου οδοιπορικού, έχει μια μακέτα διαφημιστική. Αξίζει να δούμε, πώς προσάρμοσε η κορυφαία εταιρεία τότε σε πωλήσεις, φωτογραφικών μηχανών, το νέο της μοντέλο, ώστε να δένει με το κλίμα των Χριστουγέννων. Είναι η Kodak instamatic, με εκείνο το φλας, που θυμίζει και λιγάκι από sci fi της δεκαετίας του ’50, σαν κρύσταλλοι που ήρθαν από το διάστημα! Τώρα τα γελάς θα μου πείτε, αλλά τότε, αν σου τελείωνε το ρημάδι σε καμιά γιορτή (το φλας), έτρεχες να βρεις περίπτερο ανοιχτό…

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΓΙΟΡΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

Άσχετο με τα κόμικς το θέμα για το όποιο γράφω, και μάλλον προσωπικό, αλλά θέλω να σας ενημερώσω κάπως για ορισμένες ιδιαιτερότητες που έχουμε εδώ κάτω.

Λοιπόν , όπως πιθανόν να ξέρετε, το όνομα «Ανδρέας» είναι το πιο κοινό όνομα στη Κύπρο. ( όπως λέμε «Γιάννης» στην υπόλοιπη Ελλάδα). Αφού οι παλιοί έλεγαν «Όποιο σπίτι δεν έχει Ανδρέα , έχει γάιδαρο», δηλώνοντας έτσι, ότι όλες οι οικογένειες έχουν ένα Ανδρέα.

Το ιστορικό μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα που βρίσκεται στο άκρο της χερσονήσου της Καρπασίας, στη κατεχόμενη από τους Τούρκους περιοχή, κατακλύζεται αυτές τις μέρες από χιλιάδες προσκυνητές. Ακόμα και πριν την άρση των περιορισμών διακίνησης στο βόρειο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου το 2003, οι Τούρκοι , επέτρεπαν σε πολύ περιορισμένο αριθμό προσκυνητών, ( γύρω στους 70–90) , να επισκέπτονται το μοναστήρι στις 30 Νοεμβρίου , ήμερα της γιορτής του Αγίου. Στο μοναστήρι υπάρχει άγιασμα, το όποιο πιστεύεται ότι είναι θαυματουργό, και γι’ αυτό το επισκέπτονται και πολλοί Τουρκοκύπριοι, οι όποιοι τρέφουν ένα ιδιαίτερο σεβασμό για τον Άγιο.

Είναι για αυτό το λόγο που υπάρχουν τόσοι πολλοί Ανδρέηδες στην Κύπρο. Κάθε οικογένεια έκανε «τάμα» έναν από τους γιους της, στη χάρη του Αγίου.

Έτσι, αυτή τη μέρα, κάθε σπίτι στην Κύπρο γιορτάζει. Κατά το απογευματάκι. ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται στα σπίτια των εορταζόντων, και μπορεί κάποιος να δει  από κάθε σπίτι να βγαίνουν καπνοί από τις σούβλες!! Ούτε Πάσχα να ήταν!!

Στο σπίτι μου είναι καθιερωμένο να μαζευόμαστε κάθε χρόνο, οι στενοί συγγενείς και φίλοι για να γιορτάζουμε. ( Παρ’ όλο που φέτος , λόγω της οικονομικής κρίσης τα πράγματα ήταν δύσκολα, εν τούτοις τα καταφέραμε). Η σούβλα αλλά και τα υπόλοιπα φαγητά ήταν νοστιμότατα!!! Αλλά αυτοί που έκλεψαν την παράσταση ήταν οι μουσικοί μας, που με τα τραγούδια τους μας πήραν στο τσακίρ κέφι!! Μέχρι τις πρωινές ώρες τρώγαμε, πίναμε, τραγουδούσαμε και χορεύαμε…

Σας παραθέτω λίγες φωτογραφίες από τη διασκέδαση.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ – «ΒΗΜΑ»

Δεν γίνονταν να μην προσθέσουμε και αυτή την προσφορά, που βρίσκεται στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «Βήμα». Πολύ αγαπητός σε όλους όσους «πάτησαν» τα 40 και στους φίλους τόσο του βιβλίου, όσο και των αναμνήσεων, ο Έλληνας συγγραφέας εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να συναρπάζει με τις αστυνομικές του ιστορίες. Ο ήρωας των βιβλίων του, ο αστυνόμος Μπέκας, έγινε θρύλος για τους λάτρεις της αστυνομικής φιλολογίας, μέχρι και τηλεοπτική σειρά. Πολύ καλή η δουλειά που έγινε από τους υπεύθυνους, στα εξώφυλλα των βιβλίων, με το artwork να παραπέμπει ευθέως στα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας τους και να αντανακλά το ύφος εκείνης της εποχής. Οι σινεφίλ, θα παρατηρήσετε ότι θυμίζουν έντονα φιλμ νουάρ. Δημιουργήσαμε λοιπόν, μια ξεχωριστή κατηγορία, στην οποία θα βρίσκετε τα εξώφυλλα της έκδοσης της εφημερίδας «Βήμα», έτσι όπως θα κυκλοφορούν κάθε Κυριακή. Φυσικά, θα έρθει και ένα αφιέρωμα στον συγγραφέα, ώστε να συμπληρωθεί με τον καλύτερο τρόπο, το περιεχόμενο αυτής της κατηγορίας.

Τα εξώφυλλα θα προστίθενται με την σειρά της κυκλοφορίας τους(αν προσέξετε, θα δείτε ότι έχουν άλλωστε και αρίθμηση).

«Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα»

«Ο δολοφόνος φορούσε σμόκιν»

«Έγκλημα στο Κολωνάκι»

«Έγκλημα στα παρασκήνια»

«Υπόθεση εκβιασμού»

Θα βρείτε την ομώνυμη κατηγορία εδώ.

Πέθανε ο Νηλ Αρμστρονγκ – Ο πρώτος άνθρωπος που πατησε στο φεγγαρι

Αναχώρησε για το τελευταίο του ταξίδι προς τον ουρανό ο Νηλ Άρμστρονγκ , ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι. Σύμφωνα με την οικογένειά του ο Άρμστρονγκ πέθανε στις 25 Αυγούστου από καρδιοαγγειακές περιπλοκές .

http://www.washingtonpost.com/national/health-science/neil-armstrong-first-man-to-step-on-the-moon-dies-at-82/2012/08/25/7091c8bc-412d-11e0-a16f-4c3fe0fd37f0_story.html?hpid=z1

Είχα την τύχη να τον ακούσω και να τον δω από κοντά , σε μια εμφάνισή του που έκαμε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου πριν μερικά χρόνια. Μου έκαμε εντύπωση η σεμνότητα και η απλότητα του ανθρώπου.

Όταν ήμουν παιδί στις αρχές της δεκαετίας του ’70, και με ρώτησε ο δάσκαλος τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω , απάντησα χωρίς δισταγμό: «Αστροναύτης». Και εγώ και όλα τα αγόρια της ηλικίας μου θέλαμε να γίνουμε αστροναύτες! Ήταν η εποχή που η εξερεύνηση του διαστήματος,  έφερνε τη μια επιτυχία μετά την άλλη. Οι πρώτοι άνθρωποι πατούν στο φεγγάρι, το διαστημικό εργαστήριο «Σκάυλαμπ», μπαίνει σε τροχιά, εκτοξεύονται οι πρώτες αποστολές «Βίκινγκ» για τον Άρη.

Έκανα καλά τις μελέτες μου τότε. Πάνω στον τοίχο μου, ένας μεγάλος έγχρωμος χάρτης του ηλιακού μας  συστήματος, που ξεπατίκωσα από ένα «Άτλαντα» της εποχής. Ήξερα όλους τους πλανήτες με τη σειρά, καθώς  και τους δορυφόρους τους! Φυσικά ήξερα και τα ονόματα των αστροναυτών  και των διαστημοπλοίων τους. Ο Νηλ Άρμστρονγκ φυσικά, ήταν ο ήρωάς μου και ήθελα να του μοιάσω.  Όλα τα δημοσιεύματα που έβρισκα στη «Βεντέτα» και στο «Ρομάντζο», αλλά και στις εφημερίδες  που είχαν σχέση με το διάστημα η τους αστροναύτες , κόβονταν και έμπαιναν πάνω στον τοίχο.

Έτσι ήταν με μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση όταν διάβασα το πρώτο επεισόδιο της σειράς  «Ιστορία και Δόξα της Δυναστείας των Ντακ» , στο τεύχος 270 του εβδομαδιαίου Μίκυ Μάους. Πω πω…πλήρης περιγραφή της διαστημικής πτήσης προς το φεγγάρι!! Τριώροφος πύραυλος, διαστημόπλοιο, σεληνάκατος, έλλειψη βαρύτητας!!! Όλα όπως στνη πραγματικότητα. Δια χειρός Ρομάνο Σκάρπα φυσικά.

Από τότε ήθελα να κατασκευάσω δικό μου πύραυλο. Βρήκα όμως …λίγη δυσκολία με τα καύσιμα. Δεν έβρισκα υγρό οξυγόνο!! Ευτυχώς δηλαδή , διότι αν έβρισκα δεν θα ήμουν εδώ τώρα!!!

Είναι για αυτούς τους λόγους που οι ιστορίες του Ρομάνο Σκάρπα μού ασκούν μια ιδιαίτερη έλξη και αγάπη. Με παίρνουν πίσω στην παιδική μου ηλικία και μπορώ να είμαι με τη φαντασία μου αστροναύτης, δίπλα από τον Νηλ Άρμστρονγκ, τον Έντουιν Ώλντριν και τον Μάικλ Κόλινς .