RAPHAEL CARLO MARCELLO – Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ «ΔΙΚΑΙΟΥ»

Ο Raphael Carlo Marcello, ή Ralph Marc όπως συνήθιζε να υπογράφει τα σκίτσα του, γεννήθηκε το 1929 στην Ιταλία. Πριν συμπληρώσει τα 20 του χρόνια, είχε αφήσει το σχολείο για χάρη της τέχνης που υπηρέτησε και είχε μετακομίσει στο Παρίσι. Τα πρώτα του σκίτσα δημοσιεύτηκαν μέσω του καλλιτεχνικού πρακτορείου Sagédition και ήταν τα “Loana et le Masque Chinois” στο Παριζιάνικο έντυπο Paris – Jeunes και “Nick Silver”, στο Collection Victoire. Το 1950 συνεργάζεται με την εταιρεία Opera Mundi(είχε συμβόλαιο στη χώρα μας με τον κ. Δραγούνη, όπως και η Imperia), και δουλεύει πάνω σε κλασσικά λογοτεχνικά έργα, όπως τα «Μπέν Χούρ», «Τζέην Έυρ», «Όλιβερ Τουίστ» και εικονογραφημένες ιστορίες από την Βίβλο. Το 1952, θα σχεδιάσει τα “Gil Blas” και “Bug Jargal”, για το περιοδικό “Heroic”. Σε ένα άλλο περιοδικό το Pepito(δημοσίευε τις ιστορίες του Luciano Bottaro στην Γαλλία), θα μείνει για δεκαπέντε χρόνια, σχεδιάζοντας την σειρά “Le Cavalier Inconnu”. Παράλληλα συνεργάζεται με πολλές εφημερίδες της εποχής, όπως την Mondial-Presse. Όλα αυτά μέχρι το 1970. Γιατί τότε κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του και ξεκινάει μια σπουδαία πορεία με εικονογραφήσεις ήδη καθιερωμένων ηρώων, όπως οι Bugs Bunny, Lisette, Monty, Mireille, L’Intrépide/Hurrah και Rintintin. Ήταν η χρονιά της συνεργασίας του με το Γαλλικό περιοδικό Pif Gadget και τον σεναριογράφο Jean Ollivier. Μαζί έκαναν μεγάλες επιτυχίες, όπως ο “Dr. Justice”(Δίκαιος), “Amicalement Vôtre”(εδώ συμμετείχε στα σενάρια και ο Victor Mora), “Taranis”, “Tarao”(με την συμμετοχή στα κείμενα και του Roger Lecureux), αλλά και το “La Guerre du Feu”. Στο διάστημα 1973 – 1976, ο Marcello σκιτσάρισε τον John Parade σε σενάρια του Maric, για το περιοδικό Le Journal des Pieds Nickelés. Από εκεί κι έπειτα μέχρι και το 1985, θα εικονογραφήσει τρείς μεγάλες εγκυκλοπαιδικές σειρές. Είναι τα “L’Histoire de France en Bandes Dessinées”, “La Découverte du Monde” και “L’Histoire du Far West”, για τον περίφημο εκδοτικό οίκο Larousse. Στο Journal de Mickey(το Γαλλικό περιοδικό του Μίκυ Μάους), συμμετείχε με ιστορίες όπως τα Le Regard du Tigre, Zorro και e Club des Cinq. Με το σεναριογράφο Maric θα φτιάξουν το 1981, το πολύ επιτυχημένο διαστημικό “Cristal”, στο περίφημο “Spirou”, ένα περιοδικό – θρύλος στη Γαλλία. Το 1988 ο Marcello θα σχεδιάσει και την ιστορία του Μάικλ Τζάκσον, στην κυκλοφορία αυτή της Hachette(ειδικεύεται όπως και η Ιταλική De Agostini σε κυκλοφορίες συλλογών και αφιερωμάτων). Την ίδια χρονιά, μαζί με τον Alain De Kuyssche που έκανε τα κείμενα, είναι η σειρά του “Wayne Thunder”, που συνεχίζει να αποτυπώνει στα σκίτσα του το μεγάλο ταλέντο αυτού του δημιουργού και την αστείρευτη του έμπνευση. Η σειρά κυκλοφόρησε από μια άλλη πολύ μεγάλη εκδοτική εταιρεία, την Lombard. Καταλαβαίνετε ότι ένα όνομα όπως αυτό του Marcello, με τέτοιες συστάσεις και βιογραφικό, ήταν αδύνατον να βρει κλειστή την πόρτα οποιουδήποτε εκδοτικού οίκου! Τρείς ακόμη δουλειές του, βγήκαν το 1990, όλες για λογαριασμό της Albin Michel. Ήταν τα “L’Épopée du Paris Saint-Germain”, το απευθυνόμενο σε ενήλικες περισσότερο “Nuit Barbare” και το “Amok”. Το`91, ο βετεράνος πια δημιουργός, με μια εντυπωσιακή πορεία 42 ετών, αποσύρθηκε στην γενέτειρα του, την μικρή πόλη Vintimille. Κι εκεί όμως …δεν έμεινε ήσυχος! Ακόμη και στη δύση της καριέρας του, ο εκδότης κ. Sergio Bonelli του έδωσε την ευκαιρία να σχεδιάσει δύο μεγάλους πρωταγωνιστές της Ιταλικής κόμικς – σκηνής. Έτσι, ο Marcello άφησε το στίγμα του και στους “Zagor” και “Tex”! Δυστυχώς από όλα όσα διαβάσατε πιο πάνω, στη χώρα μας ο κ. Marcello είχε μια πολύ σύντομη παρουσία στα Ελληνικά κόμικς, με τον «Δίκαιο» στο ομώνυμο περιοδικό του κ. Ανεμοδουρά…

Τα καρέ της Γαλλικής έκδοσης και μέρος των στοιχείων, είναι από το

www.lambiek.net

Τα καρέ της Ελληνικής έκδοσης του «Δίκαιου», είναι από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη.

Όλα τα άρθρα αυτού του τύπου θα τα βρείτε στην κατηγορία Ήρωες & Δημιουργοί.

ΜΕΛΕΤΗ – ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ “ATEMI” ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΜΙΚΣ

Μια ακόμη πολύ μπερδεμένη ιστορία, από τα μέσα της δεκαετίας του`70 και τις Ελληνικές εκδόσεις κόμικς, θα επιχειρήσουμε να ξεμπερδέψουμε στο πιο κάτω κείμενο. Αφορά στα εικονογραφημένα με θέμα τις πολεμικές τέχνες, που διαβάσαμε στην έκδοση του «Μικρού Ήρωα» το 1976(μεσαίο σχήμα – πολυθεματικό περιοδικό), αλλά και σε αυτήν του «Αγόρι» στις αρχές της δεκαετίας του`80.

Διαβάστε το πρώτο μέρος της αποκλειστικής μας μελέτης, με πολλά πληροφοριακά στοιχεία και εικόνες, στην υπό – κατηγορία «ΜΕΛΕΤΕΣ».

http://wp.me/PKxow-2Ez

ΜΑΥΡΟΓΕΝΗΣ – ΕΝΑΣ ΒΕΛΓΟΣ ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΑ ΝΕΡΑ

Ένας από τους πολύ κεφάτους ήρωες των εικονογραφημένων, που κάποια στιγμή πέρασε με το καράβι του κι απ` τα δικά μας νερά(φανταστείτε τον να σεργιανίζεις με την πειρατική παντιέρα στα νησιά μας!), ήταν κι ο Μαυρογένης. Φιγούρα φοβερή, ίσως όχι τόσο τρομερή όσο αρμόζει σε κάποιον του σιναφιού του, αλλά σίγουρα απολαυστική έως ξεκαρδιστική! Γαμψή μύτη, αξύριστος μονίμως, γκρίνια σε καθημερινή διάταξη, κάπου λίγο πονηρούλης, κάπου λίγο μπαγαπόντης, ενίοτε απατεωνίσκος, διαρκώς καρπαζοεισπράκτορας! Θύμα της χερούκλας του ηλικιωμένου προγόνου του, που σε αντίθεση με τους υπόλοιπους παππούδες, αστράφτει φούσκους στον εγγονό του ελαφρά την καρδία και χωρίς πολλές κουβέντες! Αγαπημένη δε προ – καρπαζιάς φράση …χαμίνι, ε χαμίνι! Είναι κατάσταση ροκ, πολύ πριν καθιερωθεί μουσικά σαν τάση, κι όλα αυτά στις σελίδες ενός υπέροχου κόμικς, εκ Γαλλίας ορμώμενου.

Εδώ μας ήρθε τον Γενάρη του 1973, σαν καρπός ενός ακόμη εκδοτικού πειράματος των κ. κ. Ραμπατζή και Ανδρεόπουλου, με την σφραγίδα φυσικά της εταιρείας τους Μονόκερως. Έχει αρκετή δόση περιπέτειας αυτή η κυκλοφορία και γενικότερα ο συμπαθής και πολύπαθος Μαυρογένης, όσων αφορά τις Ελληνικές του εμφανίσεις. Δέκα τεύχη το 1973 σαν Λάκυ, οκτώ το 1977 με το ίδιο όνομα και οκτώ το 1981 σαν Σούπερ Λάκυ. Μετά, στην Μαμούθ Κόμικς για 6 τεύχη, σαν Μαυρογένης αυτή την φορά. Όταν θα έρθει η σειρά της παρουσίασης του τίτλου, θα αναφερθούν περισσότερα στοιχεία, για όλα αυτά.

Ας γυρίσουμε πίσω τον χρόνο τώρα, πηγαίνοντας στην δεκαετία του 1950, για να παρακολουθήσουμε συνοπτικά την πορεία του δημιουργού του. Στις αρχές λοιπόν αυτής της δεκαετίας, ένας νεαρός σκιτσογράφος με το ψευδώνυμο Ted Smedley και πάρα πολύ χιούμορ στις αποσκευές του, ξεκινάει από το Βέλγιο για να αναζητήσει την τύχη του στον κόσμο των εκδόσεων κόμικς. Το 1956, θα ενταχθεί στο δυναμικό της Dupuis και θα δει τους πρώτους του χαρακτήρες να δημοσιεύονται στο περιοδικό θρύλος της εποχής, στο Γαλλικό Spirou. Γέννημα – θρέμμα της Γάλλο – Βελγικής σχολής κόμικς, ο Marcel Remacle θα σχεδιάσει το 1958 τον Μαυρογένη, ή Barbe Noir αν προτιμάτε. Ο αστείος πειρατής, θα κερδίσει αμέσως το αναγνωστικό κοινό και θα συνεχίσει να αναζητά θησαυρούς και περιπέτειες μέχρι και το 1990, με πολλά άλμπουμ να εκδίδονται σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές χώρες. Ήταν αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη επιτυχία του Remacle. Το 1965, θα σχεδιάσει τον Βίκινγκ Hultrasson, μια ακόμη δυνατή στιγμή στην καριέρα του. Τόσο εδώ, όσο και στον Μαυρογένη, αυτό που εύκολα διακρίνει ο αναγνώστης είναι η επιρροή του δημιουργού από την γραμμή του Goscinny. Ειδικά στην περίπτωση του Βίκινγκ, οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές! Το χιούμορ είναι το δυνατό στοιχείο στον Remacle, ενώ η δυνατότητα του να γράφει τα σενάρια και να σκιτσάρει παράλληλα, δίνουν ένα δείγμα του μεγάλου του ταλέντου. Ο Remacle έφυγε με προορισμό τον παράδεισο των κόμικς, το 1999.

Γιώργος Κοσκινάς

Όλα τα άρθρα αυτού του τύπου θα τα βρείτε στην κατηγορία Ήρωες & Δημιουργοί.