Αρχεία Ιστολογίου
«Πόλεμοι & Όπλα» – Εκδόσεις Ρέκου (1978)
Στην σειρά αυτή άρθρων, που παρουσιάζουμε παλιά βιβλία, έρχεται να ενταχθεί ακόμη ένα σήμερα. Είναι εξειδικευμένης γνώσης και απευθυνόταν σε όσους ήθελαν να μάθουν στοιχεία για τις ιστορικές μάχες του παρελθόντος. Παρουσιάζει την εξέλιξη των μαχών και των πολέμων, αλλά και των όπλων, σε μια ιστορική αναδρομή που ξεκινάει από την αρχαιότητα και φτάνει ως το 1978, οπότε και κυκλοφόρησε. Πρόκειται για μια έκδοση της Grisewood & Dempsey Ltd. εκείνης της χρονιάς. Μια εκδοτική που ειδικεύεται σε κυκλοφορίες βιβλίων με καθαρά παιδαγωγικό χαρακτήρα. Μέσα από μια σειρά που περιέχουν εγκυκλοπαιδικές κυρίως γνώσεις, ψυχαγωγούσε και μάθαινε τους νέους της εποχής. Το συγκεκριμένο βιβλίο σχεδιάστηκε από τον David Nash, ενώ ήταν μια δουλειά συγγραφική του Brian Williams. Τα πανέμορφα σκίτσα και πολύ ρεαλιστικά, όπως θα δείτε πιο κάτω, έγιναν από τους John Berry, Richard Hook, John Keay, Ron Jobson, Ted Mortelmans, Roger Payne, Charlotte Snook και Bill Stallion, όλοι τους με μεγάλη πορεία στην εικονογράφηση βιβλίων.
Η εκδοτική που το κυκλοφόρησε στην χώρα μας, ταυτόχρονα μάλιστα με το εξωτερικό, ήταν αυτή του κ. Ρέκου, που έχει μείνει στις μνήμες όλων μας για τα παραμύθια και τα παιδικά του βιβλία. Η απόδοση στα Ελληνικά του κειμένου, είναι από τον Χρήστο Μεμή. Το βιβλίο, που ο πρωτότυπος τίτλος του είναι Exploring War & Weapons, εντάχθηκε σε μια πολύ ωραία σειρά, που είχε τον γενικό τίτλο «Τα βιβλία της γνώσης». Ο συγγραφέας, Brian Williams, είχε γράψει και ορισμένα ακόμη διδακτικού χαρακτήρα, όπως τα Wings, Wheels and Sails, The Sun, Stars, and Planets, The Earth, Sea and Sky, Air, Light and Water και αρκετά ακόμη, όλα για την ίδια εκδοτική.
Βιβλία του συγγραφέα μπορείτε να βρείτε κι εδώ:
http://www.alibris.com/search/books/author/Williams%2C%20Brian/aid/5441849
Βιβλία της Grisewood μπορείτε να βρείτε εδώ, αν και όχι ολόκληρο τον κατάλογό της:
http://www.gettextbooks.co.in/author/Grisewood_Dempsey_LTD
Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι αυτή που κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον και εστιάζει το βλέμμα του αναγνώστη, καθώς είναι πολύ προσεγμένη. Τόσο οι ολοσέλιδες απεικονίσεις, όσο και οι στολές των διαφόρων κρατών, είναι εξαιρετικές σαν σκίτσα. Δένουν απόλυτα με το κείμενο και προσφέρουν ξεκούραστη γνώση, σαν εξωσχολικό βιβλίο. Νομίζω ότι πετυχαίνει τον στόχο του γενικότερα, αφού δεν περιέχει κουραστικές λεπτομέρειες και αναλύσεις, που σε ηλικίες 9–14 ετών, που απευθυνόταν, θα αποτελούσαν και λόγο για να το αφήσουν κάτω, απλά έχοντας ξεφυλλίσει κάποιες σελίδες. Το βιβλίο το είχα αγοράσει θυμάμαι στην δεύτερη τάξη του γυμνασίου, από το βιβλιοπωλείο της μητέρας ενός καλού μου φίλου και συμμαθητή. Τώρα δεν υπάρχει, και στην θέση του είναι μια μπουτίκ, αλλά κάθε φορά που με φέρνει το βήμα μου από εκεί, κοιτάζω την βιτρίνα περιμένοντας να εμφανιστούν εξώφυλλα βιβλίων σαν αυτό…
Για το Comics Trades 2012–2013
Γιώργος Σ. Κοσκινάς
Τις παρουσιάσεις τών βιβλίων, που έχουμε κάνει, μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .
Κοινοποιήστε:
ΤΑ ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΑ ΤΟΥ «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ» – Μέρος Πρώτο
Ακόμη μια πολύ όμορφη θεματική σειρά, που δημοσιεύτηκε στα οπισθόφυλλα του «Περιοδικού του Μίκυ Μάους»(εκδόσεις Ατλαντίς – 1961), είναι αυτή για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα. Ή μάλλον θα απομονώσουμε καλύτερα, από όλα όσα διαδραματίστηκαν σε εκείνα τα οπισθόφυλλα, αφού η προσοχή μας επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη σειρά. Μέρος πρώτο λοιπόν και φυσικά θα ακολουθήσουν κι άλλα, ανάλογα με την ροή των πληροφοριών.
Στις 7 Οκτωβρίου του 1961, στο τεύχος 15, ξεκινάει η δημοσίευση άρθρων για ορισμένους λαούς της αρχαιότητας, με τον γενικό τίτλο «Σύντομη ιστορία της ανθρωπότητας». Η δημοσίευση είχε δύο σελίδες. Στην προτελευταία υπήρχαν τα πληροφοριακά στοιχεία του κάθε λαού και στο οπισθόφυλλο, μια πολύ όμορφη, έγχρωμη μακέτα, όπου εικονιζόταν μια χαρακτηριστική του στιγμή δημιουργίας. Όπως βλέπετε, από τα δύο αυτά εξώφυλλα που περιέχει το σημερινό άρθρο, πρόκειται για πανέμορφες δουλειές, ίσως BD καλλιτεχνών. Δεν υπάρχουν στοιχεία από την έκδοση, ώστε να μπορούμε να γνωρίζουμε περισσότερα για την ταυτότητα τους, αλλά η σχεδιαστική γραμμή φέρνει πολύ έντονα, την γνωστή αυτή σχολή κόμικς. Τα οπισθόφυλλα και οι εσωτερικές σελίδες, είναι από τα τεύχη 16 και 18.
Όσοι από εσάς διαθέτετε επιπλέον στοιχεία στις συλλογές σας και επιθυμείτε να συνεισφέρετε, με μεγάλη μας χαρά να τα αναρτήσουμε, ώστε και εδώ να υπάρχει μια πιο πλήρης εικόνα της σειράς. Να σας πω τέλος, ότι το συγκεκριμένο εκδοτικό εγχείρημα των αδελφών Πεχλιβανίδη, ήδη βρίσκεται στο στόχαστρο του Time Bandits και της ηλεκτρονικής μας βιβλιοθήκης, οπότε εν ευθέτω χρόνω, θα σας δώσουμε την δυνατότητα να διαβάσετε αρκετά τεύχη του, πάντα on line.
Η σχετική κατηγορία που δημιουργήθηκε, για να φιλοξενήσει αυτό το υλικό, είναι εδώ.
Κοινοποιήστε:
ΙΟΥΛΙΟΣ 1984 – Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟΥ ΘΡΥΛΟΥ!
267 χρόνια μετά το τελευταίο του ταξίδι, το θρυλικό πλοίο Whydah Gally του Άγγλου πειρατή «Black Sam» Bellamy, λύνει την σιωπή του και αφηγείται μια μπαρουτοκαπνισμένη πορεία στα πέρατα των θαλασσών, τυλιγμένη σε κανονιοβολισμούς, λεηλασίες, ιαχές και γιαταγάνια, αιματοβαμένα ταξίδια και μπόλικο ρούμι! Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του θησαυροκηνυγού Barry Clifford και αυτή που επισκίασε κάθε παρόμοια προσπάθεια, δίνοντας παράλληλα για πρώτη φορά απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα των αρχαιολόγων. Τα ευρήματα του Whydah Gally έλυσαν πολλούς γρίφους και ήταν συγκλονιστικά!
Το Whydah Gally γλύστρισε από τα στηρίγματα του ναυπηγείου του, στο Λονδίνο το 1715, απλώνοντας το σκαρί του στα νερά. Με 31 μέτρα μήκος και χωρητικότητα 900 τόνους εμπορευμάτων, μπορούσε μόλις και με τα βίας να πιάσει τα 15 ναυτικά μίλια την ώρα. Το βαρύ και ανθεκτικό του σκαρί, ήταν φτιαγμένο με σκοπό να μεταφέρει σκλάβους από τις Αγγλικές αποικίες της Δυτικής Αφρικής. Με τα 28 μεγάλα του κανόνια, μπορούσε να αποτρέψει κάθε είδους επίθεση, καθιστώντας το ένα φόβητρο των θαλασσών. Η Βρετανική αυτοκρατορία, μπορούσε να κοιμάται ήσυχη και να είναι σίγουρη ότι η επέκταση και η κερδοφορία της θα ήταν συνεχής. Ή μάλλον αυτός ήταν ο σκοπός της κατασκευής του Whydah Gally. Γιατί η συνέχεια, δεν είχε σχεδιαστεί επί χάρτου…
Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, με κυβερνήτη τον Lawrence Prince, το πλοίο περνούσε από το Windward Passage, στα στενά μεταξύ Κούβας και Ισπανιόλας, όταν οι πειρατές του «Black Sam» Bellamy δεν έδειξαν να φοβούνται από το πλωτό Αγγλικό οπλοστάσιο. Ο «Μαύρος Σαμ» βλέπετε, στέκονταν στο κατάστρωμα του Sultana, διατάζοντας τους πυροβολητές του να ρίξουν με όλη την δύναμη των 26 του κανονιών, την ίδια στιγμή που το ελαφρύ μπρίκι Marianne άδειαζε άλλα 10 στόμια μολύβι. Σε τρείς μέρες, το Whydah Gally είχε αναρτήσει την μαύρη σημαία με τα κόκκαλα στο μεσαίο κατάρτι, ενώ ο νέος του καπετάνιος το είχε εξοπλίσει με 150 αιμοσταγείς πειρατές και του είχε προσθέσει ακόμη 10 κανόνια. Ο νέος του προορισμός, το Ακρωτήριο Cape Cod ανοιχτά της Μασαχουσέτης, έμελε όμως να είναι και ο τελευταίος, μόλις 2 χρόνια μετά το πρώτο του ταξίδι. Στις 26 Απριλίου, ο Ποσειδώνας έδειχνε τα δόντια του στο πλοίο του Bellamy, κι αυτός δεν ήταν ένας συνηθισμένος αντίπαλος, που θα φοβόταν τα αγριεμένα πρόσωπα του πληρώματος. Το Whydah Gally κόπηκε στα δύο και κάτω από το βάρος των 60 συνολικά κανονιών του, έχασε την μάχη με τα στοιχεία της φύσης. Ήταν η τελευταία του μάχη.
Από το πλήρωμα επέζησαν μόνο 12 μέλη. Τα πτώματα των υπολοίπων ξεβράστηκαν δύο μέρες μετά. Ο κυβερνήτης του Cyprian Southack, Samuel Shute (χαρτογράφος και εξερευνητής), μαθαίνοντας για το ναυάγιο, έβαλε πλώρη για την περιοχή προσπαθώντας να ανασύρει όσα περισσότερα από τα αγαθά του πλοίου ήταν δυνατόν. Οι πληροφορίες έλεγαν για έναν αμύθητο θησαυρό, που βρισκόταν στα αμπάρια του Whydah Gally. Κι αυτό ήταν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για κάθε καπετάνιο, ικανό να τον κάνει να …λοξοδρομήσει λιγάκι. Στις 3 Μαίου λοιπόν, ο Shute βρίσκει ένα τμήμα του πλοίου που δεν είχε ακόμη βυθιστεί. Όμως εκεί δεν βρίσκονταν τίποτα πολύτιμο. Το φορτίο και το υπόλοιπο καραβοτσακισμένο κουφάρι, είχε σκορπιστεί σε μια υδάτινη περιοχή 6 μιλίων! Εννιά από τα μέλη του πληρώματος του Bellamy, κρεμάστηκαν λίγο μετά την σύλληψη τους στην Βοστώνη, μέρες πριν τους δοθεί αμνηστία από τον βασιλιά Γεώργιο! Δύο ακόμη, οι οποίοι είχαν εξαναγκαστεί από τον Bellamy να συμμετάσχουν με την βία στο πλήρωμα του, όταν αιχμαλωτίστηκαν τα πλοία στα οποία επέβαιναν, οδηγήθηκαν στην φυλακή και σάπισαν πίσω από τα σίδερα! Μόνον ο 11χρονος σκλάβος John King, έμεινε ζωντανός για να αφηγηθεί την ιστορία αυτή.
Το 1981, ο Barry Clifford (γνωστός από το 1974 για τις έρευνες του στον βυθό, με σκοπό την εύρεση θησαυρών του παρελθόντος), καταφέρνει να αποκτήσει ένα πολύτιμο εφόδιο. Βρίσκει τον χάρτη που σχεδίασαν οι χαρτογράφοι του Cyprian Southack, που αποτυπώνει την ακριβή τοποθεσία του ναυαγίου του Whydah Gally! Σας έρχονται στο νου μήπως σενάρια από κινηματογραφικές παραγωγές και κόμικς αναμνήσεις; Αν ναι, τότε έχετε δει και διαβάσει αρκετές και από τις δύο και συνεχίζοντας παρακάτω, θα διαβάσετε ακόμη μια!
Ο Clifford πήρε την απαραίτητη αρχαιολογική άδεια, προκειμένου να αρχίσει τις έρευνες του και τα Αμερικάνικα μουσεία άρχισαν να τρίβουν τα χέρια τους! Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όμως έτσι όπως σχεδιάστηκαν. Ο θησαυροκηνυγός έπεσε θύμα των ρευμάτων, αυτών που ευθύνονται για την συνεχή μετατόπιση του ναυαγίου. Για τρία ολόκληρα χρόνια, πάλευε με τα κύμματα και τα τερτίπια του βυθού. Είχε ποντάρει όλα του τα χρήματα σε αυτές τις έρευνες και το μόνο που είχε κερδίσει, ήταν ένα ξίφος με διπλή λάμα, που ναι μεν παρέπεμπε σε μέρες πειρατείας, αλλά δεν αποδύκνειε τίποτα, ούτε ήταν ικανό να του δώσει επιπλέον χρηματοδότηση και να τον ανταμείψει για τα τεράστια έξοδα που είχε κάνει. Ο Clifford έπεσε ξανά με τα μούτρα στην μελέτη. Ήταν το μόνο που του έμενε να κάνει. Ίσως, κάπου, κάποιο στοιχείο να είχε παραλείψει… Τα μέλη του Whydah Gally, John Shuan, Peter Hooff, Thomas Davis, Thomas Baker και John Brown, είχαν αναφέρει στις καταθέσεις του όταν οδηγήθηκαν σε δίκη, ότι στα αμπάρια του πλοίου είχαν δει με τα μάτια τους τεράστιες ποσότητες χρυσών νομισμάτων. Ο Clifford επικεντρώθηκε σ` αυτό και μετά από επίπονες έρευνες, κατάφερε να βρει κάποια από τα χρυσά νομίσματα. Ήταν κοντά, αλλά όχι αρκετά. Ο σκιτσογράφος Bill Muir, προσπάθησε να απεικονίσει το βυθισμένο πλοίο και το ρήγμα που το οδήγησε στον βυθό. Τα σκίτσα αυτά βοήθησαν το Clifford να πάρει μια καλύτερη εικόνα και να εστιάσει την προσοχή των ερευνών του σε μια διαφορετική περιοχή, πιθανολογώντας την μετατόπιση του ναυαγισμένου πλοίου.
Το 1985, έρχονται στην επιφάνεια ευρήματα που πιστοποιούν την χρονολογία του ναυαγίου, πάνω από το οποίο είχε ρίξει άγκυρα ο Clifford! Την άνοιξη της ίδιας χρονιάς, ανασύρεται από τους δύτες του Clifford η καμπάνα του Whydah Gally! Έτσι, τον Ιούλιο του 1985, το βυθισμένο Αγγλικό πλοίο αρχίζει να αποκαλύπτει την ακριβή τοποθεσία του! Τα ευρήματα έρχονται το ένα μετά το άλλο και είναι εκπληκτικά! Τα όπλα που ανασύρονται, δεν έχουν χαραγμένη καμία υπηκοότητα, κάτι που δίνει την πληροφορία ότι οι πειρατές έσβηναν αυτά τα εθνόσημα. Η πειρατεία έσβηνε ως δια μαγείας πατρίδες, εθνικότητες και χρώμα δέρματος! Τα χρυσά νομίσματα ανεβαίνουν από τον βυθό κατά χιλιάδες! Ο Clifford έχει χτυπήσει jackpot και πλέον το ξέρει! Τα τηλέφωνα χτυπάνε σαν τρελά, προφέροντας υπηρεσίες, χρήματα και δόξα από όλα τα μουσεία του πλανήτη! «…Είναι η περίοδος της φρενίτηδας, των επισκεπτών και των τηλεφώνων…», θα πει ο ίδιος σε συνέντευξη του στους New York Times. «…Το Whydah το έψαχνα ουσιαστικά εννιά χρόνια, αφού από το 1976 είχα αρχίσει να ερευνώ την ύπαρξη των στοιχείων, που θα οροιοθετούσαν την θέση του ναυαγίου του. Το `81 ήρθε ο χάρτης και άρχισαν όλα!…», αναφέρει μεταξύ άλλων στο βιβλίο του Expedition Whydah. Ο Clifford βέβαια τράβηξε αρκετά, μέχρι να δικαιωθεί στα δικαστήρια, αφού όλα τα ιδρύματα της χώρας του έπεσαν με τα μούτρα στην διεκδίκηση των λάφυρων! Τελικά, το ανώτατο δικαστήριο της Μασαχουσέτης έδωσε τέλος σε όλα αυτά και με μια τελεσίδικη απόφαση του τύπου, …αυτός που βρίσκει είναι και ο κάτοχος!
Ο 65χρονος σήμερα Barry Clifford, έχει στο ενεργητικό του δεκάδες ανακαλύψεις θησαυρών και ναυαγίων, όμως καμία τους δεν του έδωσε την χαρά του Whydah Gally, ούτε μπορεί να συγκριθεί μαζί της! Ήταν και είναι μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη που έγινε ποτέ και φυσικά η πιο επικερδής, με την συνολική αξία των ευρημάτων να φτάνει για εκατοντάδες ζωές! Εννοείται, ότι το ακριβές ποσό δεν έχει εκτιμηθεί, αφού κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι στην τσέπη του Clifford, ούτε στο χρηματοκιβώτιο του!
ΠΗΓΕΣ & ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
http://en.wikipedia.org/wiki/Barry_Clifford
http://en.wikipedia.org/wiki/Whydah_Gally
http://atochagold.com/TheWhydah.htm
http://www.nationalgeographic.com/whydah/story.html
http://piratical2.pbworks.com/
http://www.sackrabbit.com/whydah.html
http://www.cindyvallar.com/scottish.html
ΒΙΝΤΕΟ
Αφιέρωμα του National Geographic.
Η ανέλκυση του πλοίου, σε εννιά τμήματα – βίντεο! Συγκλονιστικό μέχρι το τελευταίο λεπτό!
Συνέντευξη του Clifford στο TV3.
Το αφιέρωμα στον Clifford, από την Ισπανική εκδοχή του Discovery Channel.
Δείτε το περιεχόμενο της νέας μας υπό – κατηγορίας «ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ», ακολουθώντας το παρακάτω link.
http://wp.me/PKxow-6uh
Κοινοποιήστε:
4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1968 / ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΒΗΝΕΙ ΑΠΟΤΟΜΑ…
Του απέδωσαν πολλούς χαρακτηρισμούς. Ήταν οραματιστής, ιδεαλιστής, αγωνιστής και ηγέτης, ενός ουτοπικού κόσμου εκπρόσωπος, με δικαιοσύνη και ισότητα καμωμένου, που ποτέ δεν έμελε τόσο αυτός, όσος και εμείς να ζήσουμε. Ο Michael King, Jr., γεννημένος στην Ατλάντα της Γεωργίας(Η. Π. Α.), στις 15 Ιανουαρίου του 1929, έμεινε στην ιστορία σαν μια μεγάλη προσωπικότητα, από αυτές που με το πέρασμα τους σημαδεύουν τους αιώνες. Η φωνή του, η φωνή της συνείδησης και της ανθρωπιάς, ήταν φτιαγμένη από ένα σπάνιο μέταλλο και σφυρηλατημένη με τη θέληση και την πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Δίχως μίσος και δίχως κακία στα μάτια κανενός. Το έργο και η κληρονομιά που άφησε πίσω του, αντί να δείξουν τον δρόμο στις επόμενες γενιές, έσβησαν τόσο απότομα όσο και η δική του μορφή. Βίαια χαμένη, θυσία στον βωμό των ατομικών συμφερόντων και των φιλοδοξιών.
Ο Martin Luther King αποτέλεσε μια φωτισμένη μορφή, έναν φυσικό ηγέτη της κοινότητας των έγχρωμων της Αμερικής. Δεν έπαψε να διακηρύσσει τα ιδανικά του οράματος του για ισότητα, μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή, σε εκείνη την μέρα του Απρίλη του 1968. Δεν πίστεψε ποτέ του στη βία και οι αγώνες του της είχαν μονίμως την πλάτη γυρισμένη. Φεύγοντας όμως από τη ζωή, όλα όσα φοβόνταν έγιναν σταδιακά πραγματικότητα…
Οι γονείς του(Martin Luther King, Sr – ιερέας της εκκλησίας των βαπτιστών και Alberta Williams King), μεγάλωσαν και τα τρία του παιδιά με αγάπη και προσπάθησαν να τα κρατήσουν μακριά από τον ρατσισμό και την θλιβερή του θέα. Ο μικρός Martin, τραγούδησε με την χορωδία της ενορίας του πατέρα του, στην πρεμιέρα του φιλμ «Όσα παίρνει ο άνεμος»( Gone with the Wind), το 1939 στην Ατλάντα. Το 1948 αποφοίτησε από το Morehouse College, με το πτυχίο του κοινωνιολόγου. Όταν ολοκλήρωσε με τα διδακτορικά του στην Πενσυλβανία το`51, αφιερώθηκε στην εκκλησία, ακολουθώντας τον δρόμο και της επιρροές του πατέρα του. Παντρεύτηκε την Coretta Scott και απέκτησαν τέσσερα παιδιά μαζί. Από την ενορία του Dexter Avenue Baptist Church στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα το 1954, βρίσκεται στο Boston University, διδάσκοντας θεολογία, ενώ παράλληλα τελειώνει και τις σπουδές του στην φιλοσοφική, αποκτώντας και αυτό το πτυχίο, έναν χρόνο αργότερα. Οι νουθεσίες και η επιρροή που άσκησε πάνω του ο δάσκαλος στο κολλέγιο Howard Thurman, αλλά και η δίψα του για ισότητα και ελευθερία, τον έφεραν κοντά στην ιδεολογία του Γκάντι(τον επισκέφτηκε στην Ινδία το`59), για έναν κόσμο χωρίς βία.
Αυτές ήταν οι βάσεις, πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η διαμόρφωση της ηγετικής του προσωπικότητας, η οποία αποδείχτηκε ικανή να ενώσει τις φωνές διαμαρτυρίας των έγχρωμων Αμερικανών, για δικαιοσύνη και ισότητα. Ο King έγινε ο καθοδηγητής τους. Μαζί με αρκετούς ακόμη ακτιβιστές, θα δημιουργήσει την οργάνωση Southern Christian Leadership Conference(SCLC), με σκοπό να οργανωθούν οι εκκλησίες των έγχρωμων και να ξεκινήσουν έναν αγώνα διαμαρτυρίας, διεκδικώντας την μερίδα που αντιστοιχεί από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένας δύσκολος και άνισος αγώνας, που ο King υποστήριξε με όλες τους τις δυνάμεις. Έδωσε εκατοντάδες διαλέξεις, άφησε εποχή με τους φωτισμένους λόγους του, υπήρξε η φωνή της λογικής και της συνείδησης, σε πολύ σκοτεινές περιόδους για την πατρίδα του. Κάποια στιγμή όλα αυτά, τον έφεραν απέναντι από τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Μια κοινωνία που είχε φτιαχτεί και ποτιστεί με μίσος, έγινε το οπλισμένο χέρι ενός δολοφόνου, που στις 4 Απριλίου του 1968 του στέρησε τη ζωή. Είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος…
Παρά τις καλές του σχέσεις με τον γερουσιαστή J. F. Kennedy(τον στήριξε στην εκλογή του), o King κατηγορήθηκε ότι υποκινούσε βίαιες κινήσεις έγχρωμων πολιτών, όπως αυτή που ονομάστηκε The Albany Movement, το 1961. Ουσιαστικά ήταν όλα τους προσχήματα, για να κατασταλεί αυτή η οργή βίαια και η χώρα απλά να γυρίσει στις δικές της σελίδες… Το 1964, ο King θα μαγέψει με τα λόγια του το πλήθος, που συγκεντρώνεται στο St. Augustine της Φλώριδα. Ο φανατισμός όσων αντιτίθεντο στα λεγόμενα του, θα οδηγήσει και αυτή την ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας σε ένα αναίτιο λουτρό αίματος. Όσο και να αποκήρυσσε την βία, όσο και αν προσπαθούσε να την κρατήσει μακριά από τα πιστεύω του, ήταν πάντοτε μπροστά του… Οι υποκινητές όλων αυτών, κουνούσαν με ικανοποίηση τα κεφάλια τους… Το 1965, στο Selma του Μοντγκόμερυ η αστυνομία θα εξαντλήσει την σκληρότητα της επάνω στα σώματα των διαδηλωτών και της οργάνωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με πρόσχημα την «προστασία» τους από τους διαφωνούντες… Η πολιτική ένοιωθε να απειλείται από έναν άνθρωπο της εκκλησίας και της καθαρής φωνής…
Ακολούθησαν τα θλιβερά γεγονότα και οι θανατηφόρες ταραχές στο Σικάγο το 1966, κι ο πόλεμος στο Βιετνάμ την επόμενη χρονιά. Δύο ταραγμένες χρονιές, με πολλά θύματα. Ο King δήλωσε την εναντιότητα του σε αυτό τον πόλεμο του παραλόγου και της υποκρισίας, από την πρώτη στιγμή. Ήταν αντίθετος με την κίνηση των «Μαύρων Πανθήρων» και την δράση του Malcom X. Πίστευε σε μια ειρηνική λύση του φυλετικού προβλήματος. Ταυτόχρονα, η δημοτικότητα του εκτοξεύονταν στα ύψη, καθώς κέρδιζε πόντος ακόμη και ανάμεσα στους λευκούς. Ήταν η εποχή των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας, που μετρούνταν σε εκατοντάδες χιλιάδων και ο King δήλωνε παρόν, καθοδηγώντας τα πλήθη. Αυτό ήταν ένα «καμπανάκι» κινδύνου, που δεν αγνοήθηκε από τους άμεσα θιγόμενους…
Έτσι, στις 4 Απριλίου του 1968 στις 6 το πρωί, μια σφαίρα βρήκε στο πρόσωπο τον Martin Luther King, στο μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου ενός μοτέλ. Τα όσα ακολούθησαν μόνον φως δεν έριξαν στην δολοφονία. Μπορεί ο πρόεδρος Lyndon B. Johnson να κήρυξε ημέρα πένθους την 7η Απριλίου, όμως δεν στάθηκε ικανό να απαλύνει κανενός τον πόνο, για τον άδικο αυτό χαμό, ενός φωτισμένου ανθρώπου. Το “I had a dream…” έμεινε ανεκπλήρωτο σαν φράση και όραμα, ενώ δεν ακούστηκε ποτέ ξανά από την φωνή του σπουδαίου αγωνιστή. Την στιγμή που η καλή του φίλη Mahalia Jackson τραγουδούσε το αγαπημένο του τραγούδι «Take My Hand, Precious Lord«, καθώς χιλιάδες κόσμου τον συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία, η αστυνομία εξακολουθούσε να ψάχνει ένα φάντασμα…
Δύο μήνες μετά, ο James Earl Ray συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο του Heathrow(Λονδίνο), προσπαθώντας να διαφύγει με πλαστό Καναδικό διαβατήριο στην Ροδεσία. Ο εισαγγελέας Percy Foreman πείθεται για την αποκλειστική ευθύνη του συλληφθέντα στην δολοφονία του King και τον καταδικάζει σε 99 χρόνια φυλάκιση, με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Ray θα επιδοθεί σε μια σειρά αποδράσεων από 6 διαφορετικές φυλακές, γελοιοποιώντας το σωφρονιστικό σύστημα και γεννώντας παράλληλα δεκάδες ερωτηματικά, που δεν απαντήθηκαν ποτέ… Το 1970, στις 13 Ιουνίου, συλλαμβάνεται για ακόμη μια φορά. Όλα τα στοιχεία που οδήγησαν από την αρχή στην καταδίκη του, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την βαλιστική έκθεση, που υποστήριζε ότι ο δολοφόνος είχε ίδιου τύπου όπλο με τον Ray! Το 1997, ο γιός του Martin Luther King, Dexter Scott King, ξεκινάει έναν αγώνα προκειμένου να βρει τον πραγματικό ένοχο. Συναντάει τον Ray και καταφέρνει να βρει τα στοιχεία εκείνα που θα οδηγήσουν στην αποφυλάκιση του, καθώς δεν πείθεται για την ενοχή του. Ταυτόχρονα, οι δικές του έρευνες θα φέρουν διαφορετικά αποτελέσματα. Ο Loyd Jowers, θα υποδειχθεί ως ένας εκ των δολοφόνων και θα συλληφθεί την ίδια χρονιά. Η δικαιοσύνη εξακολουθεί να έχει κλειστά τα μάτια… Οι «συνωμότες» που έδωσαν τα 100.000 δολάρια στον Jowers για να δολοφονήσει τον King, θα έχουν την ίδια τύχη με αυτούς του J. F. Kennedy… Όσο για το νέο εξιλαστήριο θύμα, τον Jowers, ο φάκελος και οι μπάρες των φυλακών θα κλείσουν πίσω του. Το 2002, το περιοδικό Times θα φέρει στο φως εντελώς διαφορετικά στοιχεία, που για μια ακόμη φορά θα ανατρέψουν τα δεδομένα, αφού έπειτα από δημοσιογραφική έρευνα, ο δολοφόνος θα αποκτήσει άλλο όνομα και ταυτότητα. Henry Clay Wilson, πατέρας του αιδεσιμότατου Rev. Ronald Denton Wilson, όπως ο ίδιος αποκάλυψε. Ο Jowers θα αποφυλακιστεί, αλλά το κελί του δολοφόνου του Martin Luther King δεν θα φιλοξενήσει κανέναν άλλον έκτοτε…
Κανείς δεν μπορεί αν πει την αλήθεια πιο ξεκάθαρα, από το ίδιο το King Institute.
http://www.kinginstitute.info/
Τα αρχεία της New York Times δίνουν αρκετές επιπλέον πληροφορίες.
http://topics.nytimes.com/topics/reference/timestopics/people/k/martin_luther_jr_king/index.html
Το ίδιο και αυτά των παρακάτω link.
http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/USAkingML.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Assassination_of_Martin_Luther_King,_Jr.
Ήχος και εικόνα…
I have a dream…
Ολόκληρη η ομιλία του ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ
Απόσπασμα από την τελευταία του ομιλία.
Η αναγγελία της δολοφονίας του, από την τηλεόραση του CBS.
Ένα ντοκιμαντέρ που επιχειρεί να φωτίσει την δολοφονία. Γυρίστηκαν πολλά, αλλά κανένα δεν τα κατάφερε… Τα υπόλοιπα τμήματα του, σας τα προτείνει το you tube, κλικάροντας απλά το πιο κάτω link.
Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον μεγάλο οραματιστή. Pride(in the name of love) – U2.
Δείτε το περιεχόμενο της νέας μας υπό – κατηγορίας «ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ», ακολουθώντας το παρακάτω link.
http://wp.me/PKxow-6uh
Κοινοποιήστε:
«ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ»
Δημιουργήθηκε από την ανάγκη για να κρατηθούν ζωντανές οι μνήμες, από τις σημαντικές στιγμές του εικοστού αιώνα. Εικόνες και πρόσωπα. Γι` αυτό από χθες η νέα μας υπό – κατηγορία «ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ», ξεκίνησε την πορεία της στο παρελθόν και την παρουσία της στο Comics Trades. Θα την βρείτε ακολουθώντας το παρακάτω link. Η συμμετοχή όλων σας, με προτάσεις για αφιερώματα που μπορούν να φιλοξενηθούν εκεί, είναι το ίδιο σημαντική όσο και η ίδια.
Comics Trades! 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.