ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 16.

Αυτή τη φορά θα περάσουμε σε παιδικό καθαρά σκίτσο και κόμικς. Από τις μέρες του «Κάσπερ» λοιπόν και της παρέας του(εκδόσεις Γκρέκα), είναι το καρέ που επιλέξαμε γι`αυτή την εβδομάδα. Δεν είναι ένα, όπως λέει και ο τίτλος, αλλά δύο, κι αυτό για να βγάλετε ασφαλέστερα συμπεράσματα για όσα απεικονίζει! Είναι κάτι σαν μια εκδοχή του Ντοστογιέφσκι, σε εικονογραφημένο! Αρκετά παραφρασμένο βέβαια, έως πολύ! Τεύχος 3(7 Σεπτεμβρίου 1970), και ο διαβολάκος του περιοδικού, τιμωρεί αυτούς που τολμούν να τον ενοχλήσουν, με ένα όχι ακριβώς πρωτότυπο τρόπο, αλλά σίγουρα αποτελεσματικό!

Δείτε όλα τα καρέ, που επιλέγουμε για σας κάθε Τρίτη, συγκεντρωμένα εδώ.

ΤΑΞΙΔΑΚΙ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ – ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1972

Από χθες το Comics Trades άρχισε να ντύνεται στα γιορτινά, φορώντας γιρλάντες και πολύχρωμα φωτάκια, με την προσθήκη εικόνων που μας φέρνουν κοντά όλους σε ένα κλίμα οικογενειακό, ζεστό, φιλικό, σαν όλα όσα συμβολίζουν οι μέρες των Χριστουγέννων, που μπορεί να βρίσκονται αρκετές μέρες μακριά ακόμη, αλλά η λάμψη τους ήδη έχει ξεκινήσει την τροχιά της, στην ουρά του πιο φωτεινού άστρου! Αυτή η σελίδα, χτισμένη με εκείνα τα αγνά παιδικά υλικά, που καθρέφτιζαν την προσμονή και την λαχτάρα στα μάτια, για έναν ολόκληρο μήνα θα προσπαθήσει να αναβιώσει αυτές τις μικρές, δικές μας στιγμές χαράς, με την αθωότητα του τότε και την νοσταλγία του σήμερα. Μια σειρά άρθρα, ικανά να ξυπνήσουν αναμνήσεις και συναισθήματα, θα βρουν την θέση τους ανάμεσα στα στολισμένα δέντρα, τους  Άη – Βασίληδες και τα αναμμένα κεριά. Μπερδεμένα στους ήρωες των κόμικς που μας μεγάλωσαν μέσα από τις σελίδες τους, θα κρέμονται σαν μικρά, καλά τυλιγμένα δωράκια και το μόνο που θα έχετε να κάνετε είναι να τα διαβάσετε. Μελωδίες από αγαπημένα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, βίντεο με ταινίες και κινούμενα σχέδια, όμορφες εικόνες χαρούμενες και πολλά κόμικς, ετοιμάζονται να μπουν κάτω από το δέντρο που φτιάξαμε για όλους!

Με το κείμενο και περισσότερο με τις εικόνες που ακολουθούν, θα προσπαθήσουμε να γυρίσουμε τον χρόνο στον μακρινό Δεκέμβριο του 1972.

Είχαν χρειαστεί σχεδόν τριάντα χρόνια ψυχροπολεμικού κλίματος και πολιτικού στρουθοκαμηλισμού, για να αναγνωρίσουν η μια την άλλη. Έτσι κάπως, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την ένωση των δύο τμημάτων μιας χώρας. Η Δυτική, άνοιξε τα μάτια της και αντίκρισε δίπλα την Δυτική Γερμανία.

Ο κόσμος άλλαζε, σε μια δεκαετία ντυμένη με παντελόνια καμπάνα, ανδρικά πρόσωπα με μακριές φαβορίτες και τον απόηχο των «παιδιών των Λουλουδιών» να παίζει το ρόλο μιας μουσικής, πολύ μπερδεμένης υπόκρουσης. Η τεχνολογία έδινε σχήμα στα οράματα παλιότερων γενεών, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους για να αναδεικνύει το «εγώ» της και να κλέβει την προσοχή όλων. Αργότερα, θα έμπαινε και στην διαδικασία της αυτοαναίρεσης, αλλά τότε, το Δεκέμβρη του 1972, είχε να καυχιέται για ακόμη μια επανδρωμένη αποστολή του Apollo 17 στην Σελήνη. Ήταν η τελευταία για αυτό τον τύπο  διαστημόπλοιων, μέσα στον 20^ο αιώνα.

Την ίδια στιγμή, ο χαρτοφύλακας του συνωμότη γερουσιαστή Howard Hunt, αποκάλυπτε το περιεχόμενο του των 10 χιλιάδων δολαρίων, καρπός  του μεγαλύτερου Αμερικάνικου πολιτικού σκανδάλου, που αποκαλέστηκε Watergate. Οι πολίτες της χώρας, θα επιθυμούσαν σίγουρα οι εμπλεκόμενοι να βρίσκονταν στις θέσεις των επιβατών, της μοιραίας πτήσης 553 του Boeing 737 με προορισμό το Σικάγο, αντί για τους 43 συμπατριώτες τους που έχασαν τη ζωή τους, την ίδια ακριβώς μέρα.

Οι πόλεμοι καλά κρατούν, στην βασανισμένη Αφρικάνικη ήπειρο, με την Ροδεσία και την Μοζαμβίκη να παίρνουν σειρά, ενώ μέσα σε γενική πια κατακραυγή, οι Αμερικάνικες ένοπλες δυνάμεις βομβαρδίζουν την ημέρα των Χριστουγέννων το Ανόι, προσπαθώντας να βάλουν με τον πιο αιματηρό τρόπο, έναν επίλογο στον πόλεμο του Βιετνάμ. Λίγες μόνον μέρες πριν, η Joan Baez είχε ηγηθεί μιας ομάδας ακτιβιστών, που παρέδωσαν δώρα στους αιχμάλωτους πολέμου στο Βόρειο Βιετνάμ. «Φοβού του Δαναούς και δώρα φέροντες», μάλλον μουρμούρισαν οι Βιετναμέζοι, την ώρα που το βραβείο Νόμπελ ειρήνης εκείνης της χρονιάς, δεν απονεμήθηκε ποτέ…

Στην Λατινική Αμερική ανεβοκατεβαίνουν οι «πρόεδροι – σωτήρες» και οι Χούντες γνωρίζουν μεγάλες πιένες. Μαζί με την Ελλάδα, βρίσκονται άλλες 6 χώρες σε …γύψο. Οι δισκογραφικές εταιρείες RCA και MCA, τσακώνονται για το ποια θα λανσάρει το πιο εξελιγμένο ηχητικό σύστημα, ο Willy Brandt σπάει κάθε ρεκόρ καγκελαρίας στην Δυτική Γερμανία με την επανεκλογή του, σεισμικές δονήσεις ταρακουνούν την Νικαράγουα, ο γενικός διευθυντής της KGB, Yuri Andropov αποστέλλει κονδύλι 100.000 δολαρίων, για να υποκινήσει την υπό εξέγερση Χιλή, κι ο Marlon Brando αφήνει εποχή στον ρόλο του αρχι – μαφιόζου Ντόν Κορλεόνε, στην υπέροχη ταινία «Ο Νονός».

Ενώ όλα αυτά αποτελούν το φόντο μιας ταραγμένης χρονιάς, βουτηγμένης στην αμφισβήτηση, οι Έλληνες πιτσιρικάδες υποδέχονται τα Χριστούγεννα και ανοίγουν ανυπόμονα τις δικές τους εκπλήξεις. Μέσα από τα κουτιά ξεπροβάλουν κούκλες, αυτοκίνητα, μπάλες, κι ένα σωρό άλλα αντικείμενα του δικού τους πόθου. Κάπου εκεί, το βλέμμα στρέφεται σε έναν καναπέ, ή ένα τραπεζάκι, όπου στέκεται ο εορταστικός κόσμος των εικονογραφημένων, με τις εναρμονισμένες στο κλίμα των ημερών μακέτες στα εξώφυλλα. Μικρός Σερίφης, Μικρός Αρχηγός, Μπλέκ μικρό και Μπλέκ μεγάλο, Ζαγκόρ, Περιπέτεια, Ετήσιο Κόμικς, Μίκυ Μάους και ένα σωρό άλλα, με ή χωρίς εορταστικές φιγούρες.

Σαν επίλογο λοιπόν, αυτού του σύντομου ταξιδιού στον χρόνο, κρατήσαμε μερικά από εκείνα τα εξώφυλλα. Κάποια από αυτά τα διαβάσαμε τότε, κάποια άλλα τα βρήκαμε ψάχνοντας μετά. Υπήρχαν και μερικά που έπεσαν στα χέρια μας όντας ενήλικες πια, αλλά δεν έχει σημασία καμιά! Ακόμη και τώρα, ανοίγοντας τα ο χρόνος αλλάζει ρότα και με μερικές μόνο ματιές, γυρίζουμε πίσω σε κείνες τις μέρες που οι γιορτές είχαν άλλο νόημα, από το σημερινό. Τότε που το απλό ήταν το ζητούμενο και οι «μεγάλοι» φάνταζαν τόσο βαρετοί, δίχως καθόλου φαντασία…