Κόμικς & κινηματογράφος – «Χταπόδια & μαργαριτάρια»

Μιλώντας με τον φίλο Μίμη πριν λίγες μέρες, έπεσε μεταξύ άλλων ιδεών για αφιερώματα και μια αναφορά σε ταινίες που έγιναν κόμικς και το αντίθετο. Είχαμε σταθεί και στο παρελθόν στο θέμα αυτό. Θυμίζω τα δύο περσινά μας μεγάλα αφιερώματα, στα εικονογραφημένα φιλμ των εταιρειών Gold Key και Dell Comics. Μέσα σε όλα αυτά όμως, υπάρχει και κάτι που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με την μορφή παραλειπόμενου ίσως. Είναι σκηνές και φιλμ, που ενέπνευσαν τμήματα ιστοριών που δημοσιεύτηκαν σε κόμικς. Όχι ολόκληρο το σενάριο, αλλά ένα μέρος του. Αν και πολλές φορές μπορεί να πιαστεί ένα σενάριο από μια απλή σκηνή ταινίας και από εκεί να αναπτυχθεί και να ξεφύγει σαν θέμα, αναπτύσσοντας μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη. Αυτές οι φορές, που αντλήθηκε έμπνευση από δημιουργούς κόμικς μέσα από σκηνές ταινιών, είναι αμέτρητες. Για να τις μνημονεύσουμε όλες, είναι αδύνατον. Θα πρέπει να διαβάσουμε πρώτα όλα τα κόμικς, που κυκλοφόρησαν παγκοσμίως και έπειτα να δούμε όλες τις ταινίες που παρήγαγαν τα στούντιο! Ούτε σε 10 ζωές! Ας μην μείνουμε όμως στα ανέφικτα, δίνοντας το λόγο στο σημερινό, πρώτο τμήμα αυτής της προσπάθειας.

Από τον υπότιτλο του σημερινού άρθρου, σίγουρα ο νους σας θα ταξιδεύει ήδη σε εξωτικά νησιά και περιπέτειες γεμάτες κίνδυνο, σασπένς και δράση, με πρωταγωνιστές ναυτικούς διψασμένους για πλούτη. Απόλυτα λογικό, αφού για τέτοια πράγματα θα διαβάσετε πιο κάτω. Ετοιμάστε αποσκευές, ναυτικά φυλλάδια, πυξίδα και μερικά φρούτα για το σκορβούτο, καλού κακού φέρτε μαζί σας και ένα σκάφανδρο για καταδύσεις και πάρτε μια βαθιά ανάσα! Η αλμύρα ήδη χτυπάει στα ρουθούνια, τα πανιά υψώνονται και η περιπέτεια με προορισμό τα πέρατα των θαλασσών είναι μπροστά μας! Μια συμβουλή μόνον. Μην αντιλέγετε στον πλοίαρχο! Το μαστίγιο είναι πάντα πρόχειρο και τα κατάρτια πρόθυμα για να φιλοξενήσουν τους παραβάτες…

Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο ενός αιώνα. Τέλη του 18ου και οι αντιλήψεις περί ταξιδιών και θαλάσσιων κινδύνων έχουν αλλάξει άρδην. Τα οικονομικά κίνητρα και τα παρθένα νησιά του Ειρηνικού αποτελούν μήλον της Έριδος για τις ναυτιλιακές εταιρείες, που αναζητούν νέα αγαθά και εύκολο κέρδος. Μια από αυτές, η Backjack LTD, Ολλανδικών συμφερόντων, λυμαίνεται μια τεράστια περιοχή νησιών και συμπλεγμάτων, μεταφέροντας στα αμπάρια των πλοίων της τον πλούτο των αθώων ιθαγενών, που αποκτάει έναντι χαντρών και καθρεφτών. Ένας σκληροτράχηλος καπετάνιος, τυχοδιώκτης ως το κόκκαλο, ποτισμένος με το δηλητήριο της εκδίκησης, είναι αυτός που κυβερνά την «Κόκκινη Μάγισσα» στα φουρτουνιασμένα ταξίδια της. Θα επιδιώξει να γυρίσει πίσω πλούσιος, αγκαλιά με την γυναίκα που του έκλεψαν, δίνοντας παράλληλα ένα χτύπημα μίσους στο αφεντικό του.

Αυτό είναι το περιεχόμενο του βιβλίου “Wake of the Red Witch”, που έγραψε το 1946 ο Garland Roark, και τον Δεκέμβριο του 1948 προβλήθηκε στις αίθουσες η ομώνυμη ταινία από την Republic Pictures. Στον ρόλο του καπετάνιου Ralls, ένας μεγάλος Αμερικανός σταρ σε μια σπουδαία ερμηνεία. Ο καουμπόι με την χαρακτηριστική ομιλία, ο John Wayne, αφήνει για λίγο την Άγρια Δύση και αναζητεί την τύχη του στα βάθη του Ειρηνικού, ρισκάροντας την ίδια του την ζωή για μια χούφτα… μαργαριτάρια και όχι μόνον. Ενδεχομένως να πηγαίνει και γυρεύοντας, προκαλώντας το πεπρωμένο, καθώς τον πολύτιμο θησαυρό κρατάει στην αγκαλιά του ένα γιγάντιο χταπόδι! Σαν να μην έφτανε αυτό, θα βουτήξει και δεύτερη φορά για να ανασύρει ένα μεγάλο φορτίο χρυσού, που κρέμεται μεταξύ του ύφαλου και της αβύσσου.

Από αυτό το σενάριο, ο Sergio Bonelli (Guido Nolitta) πήρε πολλά στοιχεία για να τα ενσωματώσει στην εικονογραφημένη εκδοχή του φιλμ, με τίτλο “Il mostro della laguna”. Το όνομα του πλοίου (με μόνη τροποποίηση το «Στρίγγλα» αντί για το «Μάγισσα»—το χρώμα έμεινε κόκκινο!), τον σκληρό πλοίαρχο (από Ρώλς έγινε Νίλσεν), τον θησαυρό που βρίσκεται στον βυθό, με το γιγάντιο χταπόδι να το φυλάει. Άλλαξε βέβαια πολλά, ώστε να μπει ο Ζαγκόρ στο παιγνίδι και να μεταφερθεί λίγα γεωγραφικά μίλια προς την Βόρεια Αμερική ο αναγνώστης. Έτσι ο Ειρηνικός γίνεται Ατλαντικός, οι φιλήσυχοι νησιώτες εχθρικοί και ο ήρωάς μας μπαρκάρει με την βία. Ρομάντζο φυσικά δεν υπάρχει. Η ιστορία δημοσιεύτηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1968, 20 χρόνια μετά την προβολή του φιλμ, στο τεύχος 42 του περιοδικού Zagor. Την εικονογράφηση έκανε ο Gallieno Ferri. Η δεύτερή του έκδοση ήταν στο “Tutto Zagor”, την 1η Νοεμβρίου του 1989.

Στην Ελλάδα η ιστορία κυκλοφόρησε στα τεύχη 31 – 41, στα τέλη του καλοκαιριού του 1971, στο εβδομαδιαίο Ζαγκόρ. Το εξώφυλλο της ιταλικής έκδοσης εμφανίστηκε στο δικό μας 38ο τεύχος. Όσο για το ναυαγισμένο πλοίο, που βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, αυτό χρησίμευσε σε μια άλλη περιπέτεια του «ήρωα με το τσεκούρι», στον θησαυρό του Καπετάνιου Φίδι, όπου ο Ζαγκόρ βούτηξε ξανά στα βαθιά με το σκάφανδρο, αλλά χωρίς χταπόδι αυτή τη φορά.

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .