Ζαγκόρ & Μίστερ Νο – Ομοιότητες στην σχεδίαση των χαρακτήρων

Πολλές φορές, έχουμε συναντήσει το φαινόμενο να μοιάζουν μεταξύ τους, πολύ μάλιστα, χαρακτήρες διαφορετικών τευχών εικονογραφημένων. Άλλοι μπορεί να είναι από τον ίδιο τίτλο και βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις σαν την σημερινή, όπου οι τίτλοι που θα συγκρίνουμε είναι διαφορετικοί. Νομίζω ότι θα μας παρουσιαστεί η ευκαιρία μελλοντικά να δούμε πολλές ακόμη ανάλογες περιπτώσεις. Αν κοιτάξετε στην υπό – κατηγορία μας «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ», θα βρείτε 3-4 τουλάχιστον παρόμοια άρθρα, από αυτά που ως τώρα ανακαλύψαμε.

Πάμε στην σημερινή διαπίστωση και στα επί μέρους στοιχεία. Στο τεύχος 21,της Ελληνικής έκδοσης του Μίστερ Νο από τον κ. Ανεμοδουρά(«Ίχνη Ληστών» 1987), βρίσκουμε ένα χαρακτήρα, μια τραγική φιγούρα καλύτερα, που μοιάζει με έναν άλλον, εντελώς διαφορετικό, εξίσου Ιταλικής όμως προέλευσης. Αυτός ο εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας, σαν προσωπικότητα, στον οποίο μοιάζει, βρίσκεται στο τεύχος 169, της Ελληνικής έκδοσης του Ζαγκόρ(Μάρτιος του`74), του ίδιου εκδότη φυσικά. Με διαφορά μιας δεκαετίας λοιπόν, σε δύο διαφορετικές δημιουργίες, εντοπίζονται ομοιότητες στην σχεδίαση των χαρακτήρων. Στον μεν Ζαγκόρ, ο χαρακτήρας αυτός είναι δολοπλόκος, συμφεροντολόγος, αδίστακτος και ευθύνεται τα μέγιστα για την σφαγή των ινδιάνων Σεμινόλες, από τον αποικιοκρατικό στρατό της Μπριτάνια. Είναι ο πλοίαρχος του καραβιού που τους μεταφέρει στο νησί – παγίδα, ο Σήμπρουκ.

Στον Μίστερ Νο όμως, τα πράγματα αλλάζουν αρκετά, όχι όμως και το επάγγελμα του χαρακτήρα. Είναι ξανά καπετάνιος, αλλά σε έναν πλωτό γερανό, στην μακρινή Βραζιλία. Αυτή τη φορά είναι αυτός που θα πέσει θύμα των αδίστακτων κακοποιών, οι οποίοι θα τον αναγκάσουν να τους μεταφέρει σε ασφαλές έδαφος και που κάποια στιγμή θα τον σκοτώσουν. Ο καλλιτέχνης που σχεδίασε και τους δύο, είναι ο Franco Donatelli, που συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον αείμνηστο Sergio Bonelli, σε πολύ επιτυχημένους τίτλους κόμικς. Χρονικά, προηγήθηκε η σχεδίαση των τευχών 91 & 92 του Ζαγκόρ(“Liberta o` Morte” Ιανουάριος 1973 και “All` Ultimo Sangue” – Φεβρουάριος 1973). Και στα δύο τεύχη, τα εξώφυλλα ήταν από τον Gallieno Ferri. Στον Μίστερ Νο, η ιστορία που διαβάσαμε και εδώ, βρίσκονταν στα ίδιας αρίθμησης τεύχη με την αρχική Ιταλική(στον Ζαγκόρ δυστυχώς γίνονταν επιλογή ιστοριών, στην Ελληνική έκδοση). Δηλαδή στα 20 και 21(“Colpo Grosso” – Φεβρουάριος 1977 και “Destinazione Haiti”  – Μάρτιος 1977. Και τα δύο εξώφυλλα σχεδιασμένα από τον Gallieno Ferri κι εδώ).

Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την σύγκριση των δύο ιστοριών, τόσο στον Ζαγκόρ όσο και στον Μίστερ Νο, είναι το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις, η αμέσως επόμενη ιστορία διαδραματίζεται στην Αιτή, όπως επίσης και ότι και τις δύο ιστορίες σχεδίασε ο Marco Bignoti! Στον Ζαγκόρ ήταν η ιστορία με το βουντού και το χαμένο παιδί, ενώ στον Μίστερ Νο έχουμε σαν έναρξη του σεναρίου την Βολιβία, απ` όπου ο Αμερικανός πιλότος θα μεταβεί στην Αιτή, για να έρθει αντιμέτωπος με τις ίδιες δοξασίες και θρησκεία. Κι εδώ πάλι, οι ομοιότητες που θα συναντήσει ο αναγνώστης, είναι πολλές και θα αναφερθούμε σε μελλοντικό άρθρο. Και δεν αναφέρομαι μόνον σε χαρακτήρες αυτή τη φορά, αλλά και σε καρέ ολόκληρα, που περιγράφουν καταστάσεις!

Όλα αυτά πιστοποιούν ουσιαστικά, ότι ο καλλιτέχνης όταν εικονογραφεί ένα σενάριο, πολλές φορές δέχεται επιρροές από παλιότερες δημιουργίες του. Ειδικά όταν τα σενάρια μοιάζουν μεταξύ τους, όσο αφορά στον χώρο που επιλέγεται για να εξελιχθούν. Έτσι έγινε και στην περίπτωση που εξετάσαμε σήμερα. Σας παραθέτω στις εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο και τα εξώφυλλα των τευχών, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Ιταλική έκδοση.

Απ` ότι μπορείτε να δείτε, στην περίπτωση του Μίστερ Νο δεν ακολουθήθηκε απλά η αρίθμηση και δημοσίευση των ιστοριών, όπως στην Ιταλική, αλλά δημοσιεύτηκαν και τα αυθεντικά εξώφυλλα. Ενώ στον Ζαγκόρ, είχαμε κάτι το οποίο αξίζει να αναφερθεί. Τα δύο εξώφυλλα των Ιταλικών τευχών, που περιείχαν την ιστορία την οποία διαβάσαμε κι εδώ, μπήκαν ενδιάμεσα στα τεύχη 163 – 179, που δημοσιεύτηκε η ιστορία σε συνέχειες. Τα υπόλοιπα 15, είχαν για εξώφυλλο μεγέθυνση και χρωματισμό καρέ, από τα εσωτερικά πάνελ.

Επειδή η βασική μας υπό – κατηγορία, με τίτλο «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ», που φιλοξενεί παρόμοιο υλικό έχει γεμίσει με αναρτήσεις, θα βρίσκετε ότι προστίθεται πλέον, στην συνέχεια της, «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ 2».

http://wp.me/PKxow-5Vp

ΖΑΓΚΟΡ – «ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΣΑΚΑΚΙΑ»

Μια σάρωση 254 σελίδων, από το περιεχόμενο συνολικά 15 τευχών, σε μια ιστορία από τις καλύτερες που διαβάσαμε στο εβδομαδιαίο «Ζαγκόρ», σας περιμένει αυτή τη φορά! Οι αναγνώστες εκείνης της υπέροχης έκδοσης κόμικς, περίμεναν τεσσερισήμισι μήνες για να δουν να πέφτει ο επίλογος σε αυτή την ιστορία! Εσείς, απλά θα την ξεφυλλίσετε ηλεκτρονικά όσες φορές θέλετε, σε συνεχόμενες σελίδες και όχι σε συνέχειες! Πρώτο μεγάλο project του καλοκαιριού για φέτος στο Comics Trades; Όχι βέβαια! Ούτε μεγάλο – ούτε το πρώτο είναι και θα το διαπιστώσετε καθώς θα κυλάνε οι μέρες στο ημερολόγιο…

Είναι μια δύσκολη και επίπονη προσπάθεια, βέβαια. Τα τεύχη σαρώθηκαν σελίδα – σελίδα, σε υψηλή ανάλυση, πάντα προσεκτικά και στην συνέχεια η κάθε σελίδα ξεχωριστά υπέστη τεχνική επεξεργασία. Σε κάποιες περιπτώσεις τα καταφέραμε αρκετά καλά θα έλεγα, ενώ σε κάποιες άλλες έμειναν ορισμένα ψεγάδια, που πιστοποιούν όμως την αυθεντικότητα των τευχών και βγάζουν λίγη από την νοσταλγία εκείνων των χρόνων, όπως επίσης και παρά τις δυσκολίες, δεν αλλοιώθηκε η εικόνα σε σημείο που να δημιουργεί πρόβλημα στην ηλεκτρονική ανάγνωση. Κι αυτό θα το διαπιστώσετε άλλωστε. Ήταν Γενάρης του 1973 και συγκεκριμένα 25 του μήνα, όταν ξεκινούσε μια νέα περιπέτεια για τους δύο φίλους. Τον «Ζαγκόρ» και τον «Τσίκο». Αμέσως μετά την ιστορία με τον «Φάντη Μπαστούνι», στην σελίδα 27 του τεύχους 110, έρχεται η επόμενη μεγάλη πρόκληση για το «πνεύμα με το τσεκούρι», αλλά και για τον Έλληνα εκδότη κ. Ανεμοδουρά, αφού αυτή εδώ ήταν η μεγαλύτερη ως τότε ιστορία που δημοσίευσε σε συνέχειες, πάντα στο «Ζαγκόρ»! 15 τεύχη δεν ήταν και λίγα και φυσικά το στοίχημα ήταν μεγάλο και με ρίσκο, αφού έπρεπε να χωριστεί σε τέτοια τμήματα η ιστορία, ώστε να είναι και ελκυστική, αλλά και να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών, για να συνεχίσουν να αγοράζουν τα εβδομαδιαία τεύχη. Στην Ιταλία ήταν αρκετά διαφορετικά τα πράγματα, σε σχέση με την έκδοση της εν λόγω περιπέτειας. Δημοσιεύτηκε στα τεύχη 59(“Servizio Secreto”) & 60(“Fucilazione!”), τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1970. Δεν ακολούθησε την ιστορία με τον «Φάντη Μπαστούνι», κάτι που για ακόμη μια φορά αποδεικνύει ότι στην χώρα μας διαβάζαμε επιλογές του εκδότη ουσιαστικά και όχι τις ιστορίες με την αρχική σειρά δημοσίευσης τους στην Ιταλία.

Το σενάριο είναι του Sergio Bonelli(ή Guido Nolitta όπως επιθυμούσε να λέγεται, για να μην τον συγχέουν με τον πατέρα του, τον Gian Luigi Bonelli), ενώ τα σκίτσα και τα εξώφυλλα της Ιταλικής έκδοσης, του μόνιμου συνεργάτη του και θρύλου των Ιταλικών κόμικς, Gallieno Ferri. Το σενάριο θέλει τους δύο φίλους να μπλέκουν σε μια πολύ σκοτεινή ιστορία, που έρχεται σαν εφιάλτης από το παρελθόν και μοιάζει σαν μια προσπάθεια των δημιουργών της να προσθέσουν κάτι από το πολύ επιτυχημένο κλίμα των «Μπλέκ» και «Λοχαγού Μάρκ»! Δύο άλλοι – διαφορετικοί ήρωες, που μάχονταν για την ελευθερία της Αμερικής ενάντια στους Άγγλους διεκδικητές της. Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ λοιπόν και φέρνει ομοιότητες με εκείνη την περίοδο; Μια ακόμη απόπειρα διεκδίκησης της Αμερικής από τους Άγγλους και η ιδέα της δημιουργίας μιας Νέας Αγγλίας! Ευφάνταστο σενάριο το δίχως άλλο, κι αυτό με κινηματογραφικές δυνατότητες, όπως σχεδόν όλα όσα έγραψε ο υιός Bonelli. Η άψογη συνεργασία του με τον Ferri είναι εμφανής σε κάθε καρέ. Τον καθοδηγεί με το κείμενο του τέλεια, αλλά συγχρόνως τον αφήνει να βγάλει και το δικό του βλέμμα – ταλέντο. Όμορφα τοπία, ωραία πλάνα στους χαρακτήρες, ρεαλιστικότατες στιγμές έντασης και συγκρούσεων, συνθέτουν μια εξαιρετική αφήγηση που κρατάει τον αναγνώστη. Δεν θα μπούμε σε επιμέρους αναλύσεις των δημιουργών, αφού έχουν δώσει στα μάτια σας επανειλημμένως εξετάσεις. Αν τις πέρασαν ή όχι, αυτό είναι προσωπικό συμπέρασμα του καθενός και δεν υπάρχει κανένας λόγος να πείσουμε κάποιους που έχουν ίσως απορρίψει αυτό το κόμικς, να το δουν με άλλο μάτι και νέα κριτήρια. Όλα αυτά είναι ένα παιγνίδι υποκειμενικότητας, όπως και πάρα πολλά ακόμη στη ζωή μας, ειδικά σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις προτιμήσεις μας στην ψυχαγωγία. Δεν υπάρχουν πανάκειες και εγχειρίδια. Το ένστικτο νομίζω ότι είναι αυτό που μας καθοδηγεί κυρίως, σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως και αυτό που για τον καθέναν είναι το ζητούμενο από ένα κόμικς.

Να μην ξεχάσουμε να μνημονεύσουμε τον απίστευτο γκαφατζή «Τσίκο», από τον οποίο αρχίζει και στον οποίο τελειώνει κάθε περιπέτεια! Αν συνήθως η πείνα του είναι αυτή που τον οδηγεί σε τραγελαφικές καταστάσεις(μαζί και τον «Ζαγκόρ»), σ` αυτήν εδώ είναι η αφέλεια του και η μορφή μιας όμορφης κοπέλας, που θα φέρει τους δύο συντρόφους αντί για ένα άνετο ταξίδι με το κανό, να κάνουν ένα παγωμένο μπάνιο, να μείνουν άφραγκοι και φυσικά να κινδυνέψουν για κόμη μια φορά να χάσουν τη ζωή τους! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θα βρεθούν στο δρόμο τους και τρείς μυστήριοι τύποι, που θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τα «κόκκινα σακάκια»… Δώσαμε αυτό τον τίτλο στην σάρωση μας, από το τεύχος 116 της Ελληνικής έκδοσης. Τα τεύχη στα οποία συμπεριλήφθηκε η ιστορία, καθώς και οι ημερομηνίες κυκλοφορίας του κάθε ενός, ακολουθούν πιο κάτω.

110 – «Παγίδα στο ποταμόπλοιο» 25 Ιανουαρίου

111 – «Οι νεκραναστημένοι» 1 Φεβρουαρίου

112 – «Ο μυστηριώδης ίσκιος» 8 Φεβρουαρίου

113 – «Τρείς αινιγματικοί τύποι» 15 Φεβρουαρίου

114 – «Ο Ζαγκόρ πιάνει έναν ίσκιο!» 22 Φεβρουαρίου

115 – «Ο πράκτωρ 227» 1 Μαρτίου

116 – «Τα κόκκινα σακάκια» 8 Μαρτίου

117 – «Ένα παράξενο στρατόπεδο» 15 Μαρτίου

118 – «Ο Τσίκο πάει σε αποστολή» 22 Μαρτίου

119 – «Ο τουφεκισμός» 29 Μαρτίου

120 – «Η κραυγή του Ζαγκόρ» 6 Απριλίου

121 – «Ο Ζαγκόρ κάνει όρκο» 13 Απριλίου

122 – «Το κυνήγι των δολοφόνων» 20 Απριλίου

123 – «Τσίκο ο ήρως με το τσεκούρι» 27 Απριλίου

124 – «Το βέλος του ταχυδρόμου» 3 Μαΐου

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ LINK ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ!

ΣΑΣ ΖΗΤΑΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ

Το αρχείο κατεβαίνει ακολουθώντας το παρακάτω link

http://www.mediafire.com/?fvmmrqhqcoqpjef

Όγκος αρχείου 165 MB

Σύνολο σελίδων 254

Σάρωση εικόνων με EPSON V300 PHOTO

Ανάλυση σάρωσης 400 dpi

Επιμέρους διαστάσεις σελίδων 2100 Χ 1800 με τη βοήθεια του Photo Resizer

Επεξεργασία σελίδων – crop – ευθυγράμμιση με Adobe Elements & Picasa

Υδατογράφημα Alamoon

Συμπίεση αρχείου και τελικό φορμάτ Adobe pdf Creator