ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «SULLIVAN’ S TRAVELS» (1941)

Bitter sweet κωμωδία, με καθαρά κριτικές τάσεις και αρκετά μηνύματα. Εξετάζει ένα θέμα και αναφέρεται σε μια εποχή, που έχει αρκετές ομοιότητες με όσα ζούμε στις μέρες μας. Μιλάει για μια κρίση που, πίσω από το περίβλημά της, αυτό που την οριοθετεί και της δίνουν αυτοί που την δημιούργησαν, κρύβει μια κατάπτωση ιδεών και αξιών, αλλά και μια κοινωνία ανισοτήτων και αδικίας. Μπορεί να έχει για όχημα τον Δούρειο Ίππο της διακωμώδησης, αλλά μέσα του κρύβει στρατιές αμφισβήτησης. Μόνο επιφανειακή δεν είναι και, αν κανείς σταθεί σε μερικές από τις ατάκες των πρωταγωνιστών, μπορεί να αντλήσει πολλές προτροπές που, αν και δεν είναι εύκολο να εφαρμοστούν, προσδίδουν μια στάση ζωής και φαντάζουν σαν μια μοναδικής μορφής αντίσταση.

Μεγάλη Δευτέρα σήμερα και το Cine Oasis συνεχίζει το αφιέρωμά του στις ταινίες της δεκαετίας του ’40, με ένα φιλμ που μιλάει για ανθρωπιά, ιδανικά, αξίες και έχει πολλές ομοιότητες με τις εποχές που ζούμε. Διαβάστε για την πολύ όμορφη αυτή ταινία του Preston Sturges, στην παρουσίασή της, που ετοιμάσαμε για σας. Την επόμενη εβδομάδα, δεύτερη μέρα του Πάσχα, δεν θα έχουμε ταινία για παρουσίαση.

Να έχετε Καλό Πάσχα σας ευχόμαστε, με λάμψη στις ψυχές σας! Καλή Ανάσταση!

Ηλίας Σκουλάς

Στις κρίσεις η γελοιογραφία βρίσκει ερείσματα, λέει ο Ηλίας Σκουλάς ο οποίος γεννήθηκε το 1927 στον Αλικιανό τού νομού Χανίων και από εκεί βρέθηκε 20 χρονών στην Αθήνα, όπου και ασχολήθηκε με τη γελοιογραφία σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας όπως: ‘Απογευματινή’, ‘Μεσημβρινή’, ‘Ελεύθερος Τύπος’, ‘Εθνος’ καθώς και σε περιοδικά. Έχει λάβει μέρος σε παγκόσμιες και ελληνικές εκθέσεις και έχει στο ενεργητικό του τέσσερις ατομικές εκθέσεις, όπως επίσης και δεκατρία βιβλία με γελοιογραφίες.
«Η καταγωγή μου είναι από τον Αλικιανό. Από τα Χανιά έφυγα όταν έγινα 20 χρονών. Στα 25 άρχισα να ασχολούμαι με το σκίτσο δουλεύοντας σε εφημερίδες. Μια ζωή έλεγα: «Μακάρι να μπορούσα να δουλεύω ως σκιτσογράφος στα Χανιά, αλλά δεν ήταν εύκολο γιατί οι εφημερίδες τότε ήταν λίγες».

Τα σκίτσα του Μωάμεθ
«Αυτά που γίνονται τώρα, έχουν ξαναγίνει και παλιότερα. Ίσως αυτά που συμβαίνουν (από κάποιους γελοιογράφους) είναι υπερβολικά. Διότι δεν είδα ποτέ τους Μουσουλμάνους σκιτσογράφους—οι οποίοι είναι και πάρα πολύ καλοί—να κάνουν σκίτσα κατά του Χριστιανισμού. Σε θέματα θρησκευτικών πεποιθήσεων θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός».
Γελοιογραφία και κρίση
«Στις κρίσεις η γελοιογραφία βρίσκει πιο εύκολα ερείσματα. Αν έκανα το σκίτσο αυτής της εποχής, τα χρώματα θα ήταν ασπρόμαυρα. Μάλλον θα επικρατούσε το μαύρο…»

Σκίτσο και Τύπος
Στα νέα παιδιά, που έχουν μεράκι για το σκίτσο, ο ίδιος θα λεγε πως «οι ιδέες δεν διδάσκονται. Χρειάζεται κάποια εκπαίδευση στο σχέδιο αλλά σιγά – σιγά πρέπει να φτιάξουν την δική τους ‘γραμμή’. Άλλωστε οι περισσότεροι μεγάλοι σκιτσογράφοι, ήταν αυτοδίδακτοι και ταυτόχρονα παρακολουθούσαν ελληνικά και ξένα έντυπα. Το μέλλον του Τύπου έχει άμεση σχέση με τους σκιτσογράφους. Διότι εδώ και χρόνια δείχνει να δοκιμάζεται. Αυτό ίσως εν μέρει να οφείλεται στο γεγονός ότι λίγοι εκδότες είναι δημοσιογράφοι. Όλοι είναι επιχειρηματίες και οι εκδόσεις γίνανε επιχειρήσεις με ένα σωρό ‘άλλες δουλειές’».

Για το Comics Trades

2013

Manos Papad

Μέρος των σκίτσων αντλήθηκε από το

www.cartoonists.gr

Το κείμενο προέρχεται από το

http://www.haniotika-nea.gr/10737

Όλα τα πορτρέτα των γελοιογράφων, μπορείτε να τα βρίσκετε εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Κώστας Μητρόπουλος

ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

Πάρτε 40% καυστικό χιούμορ και προσθέστε 15% σαρκασμό σε ίση δόση με αυτοσαρκασμό, 35% σπινθηροβόλο πνεύμα και 10% παιχνιδιάρικη σκανταλιά και έχετε τον εκρηκτικό συνδυασμό που ακούει στο όνομα: Κώστας Μητρόπουλος.

Ο γεννημένος στην Αθήνα το 1925, παρέλαβε τη σκυτάλη στην εφημερίδα «τα Νέα» από το ιερό τέρας της γελοιογραφίας, Φωκίωνα Δημητριάδη

Ο Μητρόπουλος έδωσε τα πρώτα του σκίτσα σε αθλητικές εφημερίδες και συγκεκριμένα το 1955 στην «Αθλητική Ηχώ». Το 1957 αρχίζει μακρόχρονη συνεργασία με το περιοδικό «Ταχυδρόμος». Γελοιογραφίες για την εποχή αρκετά πρωτοποριακές, τόσο σε σχέδιο όσο και σε ιδέες.

Οι πολιτικές γελοιογραφίες κάνουν το ντεμπούτο τους στο «Βήμα» το 1960. Το 1967 ακολουθούν και τα «ΝΕΑ». Όπως θα καταλάβατε ασυνήθιστες… συνήθειες που συνεχίζονται και στις δυο εφημερίδες με ιδιαίτερη επιτυχία και φανατικούς αναγνώστες μέχρι σήμερα!

Στα δύσκολα χρόνια της Χούντας, εμφανίζονται στις σελίδες του «Ταχυδρόμου» και δύο κόμικς: Το ολοσέλιδο «Από τη Γη στη Σελήνη» (1970) και ο «Παράξενος Καλυβιώτης» σε μορφή comic strip και με τίτλο-παρωδία γνωστού σήριαλ της εποχής. Γύρω στα 1990 ο Κώστας Μητρόπουλος ξαναδοκιμάζει τις δυνάμεις του σε κάτι διαφορετικό αλλά ταυτόχρονα οικείο: Τα «άγρια μωρά». Ένα ημερήσιο comic strip με ήρωες τα… επικίνδυνα πιτσιρίκια που βολτάρουν με το γνωστό καροτσάκι τους καθημερινά στα «ΝΕΑ». «Κορφολογείς όλο το περιβόλι που λέγεται μωρουδίστικη ζωή, ξεφλουδίζεις απ αυτή τον χαζό μπαμπά και τη κουτή μαμά, κρατάς τους δολοφόνους που αποκαλούνται φιλαράκια και κοιτάς να δεις αυτό το διαολόπραμα που λέμε Σύγχρονη Εποχή…» αναφέρει για την γενεσιουργή ιδέα του στριπ στο δεύτερο άλμπουμ της σειράς «Αγριότερα μωρά» (1992) ο ίδιος ο σκιτσογράφος.

Στην διάρκεια αυτής της μακρόχρονης και επιτυχημένης καριέρας, τα σκίτσα του Μητρόπουλου έχουν αποτελέσει υλικό για πάνω από 20 άλμπουμ σχεδόν όλα από τις εκδόσεις «Gutenberg» ενώ έχουν κυκλοφορήσει και δύο άλμπουμ στη Γερμανία και στην Ιταλία. Επίσης έχει βραβευθεί σε διεθνείς εκθέσεις. Το 2000 και από την Ακαδημία Αθηνών! Σκίτσα του υπάρχουν στην πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, της Βασιλείας στην Ελβετία, του Μόντρεαλ και του πανεπιστημίου του Πρίνστον.

Όλα αυτά τα χρόνια της δημιουργικής του πορείας, μας προσφέρει μεγάλες δόσεις χαμόγελου, καυτηριάζει με το πενάκι του τα λάθη και τις παραλήψεις των πολιτικών ταγών και μετουσιώνει με καυστικό σαρκασμό τα πηγαδάκια του λαού σε αφοπλιστικές γελοιογραφίες.

Χαρακτηριστικά σκίτσα του βλέπετε πιο κάτω:

 

Τα περισσότερα (ή και όλα) τα σκίτσα του είναι πολιτικού θέματος με χιούμορ και όλα είναι επίκαιρα και εκφράζουν απόλυτα τις μέρες μας. Είναι στην πλειοψηφία τους όλα από το

 http://greek-cartoons.blogspot.com

 Η φωτογραφία από το ημερολόγιο της Pirelli, είναι από το

 http://olympios1.blogspot.gr

Για το Comics Trades 2012-2013

Manos Pap

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ – ΑΠΟ ΤΙΣ «ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ» ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ!

Όπως σας είχα πει και πριν ένα μήνα περίπου, σχεδόν κάθε Κυριακή διεξάγονται ανασκαφές στην αποθήκη του σπιτιού! Δεν έχουν να κάνουν μόνο με την επανεκτίμηση ορισμένων αντικειμένων, ή εγγράφων, αλλά και με το άνοιγμα των δεκάδων ακόμη χαρτόκουτων, που είναι στοιβαγμένα από την εποχή της μετακόμισης(πριν 2 σχεδόν χρόνια). Όλα αυτά που περιέχονται, μετακινήθηκαν 3-4 φορές τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά τώρα πλέον βρίσκονται στο τέρμα των διαδρομών τους! Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, πολλά κιβώτια παρέμειναν κλειστά επί 10ετίας και βάλε, με αποτέλεσμα να μην θυμάμαι και τι έχουν μέσα το καθένα! Οπότε οι Κυριακές σε ένα μεγάλο τους βαθμό, αξιοποιούνται με το άνοιγμα τέτοιων χαρτόκουτων και την εξερεύνηση του περιεχομένου τους. Μέχρι στιγμής το βρίσκω συναρπαστικό και με αρκετή δόση προσμονής πιτσιρικά, μπορώ να σας εκμυστηρευτώ! Σαν να τα συναντάω για πρώτη φορά! Υπάρχει ακόμη υλικό για τουλάχιστον τις Κυριακές ενός ακόμη χρόνου, αλλά όταν θα φτάσω προς το τέλος τους, θα αρχίσω να αραιώνω τις επισκέψεις στην αποθήκη, για να κρατήσει η αγωνία περισσότερο!

Την περασμένη Κυριακή λοιπόν, κοντοστάθηκα σε ένα κιβώτιο που κουβαλούσε πολλά καλοκαίρια πάνω του. Κατ` αρχάς από την μάρκα του προϊόντος που διαφήμιζε, έδινε και το στίγμα(στο περίπου), της χρονιάς. Θα πρέπει να το είχα έτσι κλειστό, για κάπου 12 – 14 χρόνια. Ευτυχώς που πάντα σε όλα αυτά τα κιβώτια, έβαζα στο πάνω και το κάτω μέρος τους πλαστικά προστατευτικά, ή παλιές εφημερίδες – περιοδικά, ώστε να προφυλάξω το περιεχόμενο όσο καλύτερα μπορούσα. Σε κάποιες περιπτώσεις τα κατάφερα, σε κάποιες άλλες οι σκόροι φάγανε και τα προστατευτικά! Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για έναν ρετρολάγνο, από το να αποκαλύπτεται στα μάτια του ένα παρόμοιο θέαμα! Σου έρχεται να πάρεις φόρα και να βαράς κεφαλιές στον τοίχο! Ευτυχώς για την ώρα έχω γλυτώσει από αυτό το επώδυνο χτύπημα και για καλή μου τύχη το σερί συνεχίστηκε και τις προάλλες. Θα πρέπει να έχω ένα ποσοστό 85-88%! Δεν είναι κακό έτσι;

Πάμε στο περιεχόμενο. Η σειρά της «Βιβλιοθήκης του Τρόμου» είναι σχεδόν πλήρης πλέον(62 βιβλία από τα συνολικά 74 και συνεχίζουμε), ενώ μια νέα σειρά βιβλίων, άρχισε να κάνει την εμφάνιση της. Ο λόγος για τα «Φοβερά Ντοκουμέντα», των εκδόσεων Φυτράκη, αν θυμάστε οι σαραντάρηδες. Καταπληκτική σειρά! Κάθε βιβλίο εξιστορεί και μια σημαντικότατη πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας. Από αυτά που ως τώρα βρήκα, ξεχωρίζω την «Τραγωδία στο Ντάλας», με πολλά εξαιρετικά στοιχεία για την δολοφονία του Τζ. Φ. Κέννεντυ. Επίσης, βρέθηκε και αυτό με τίτλο «Κού Κλούξ Κλάν» και περιεχόμενο τα έργα και ημέρες αυτής της ρατσιστικής οργάνωσης. Η σειρά φέρει την στάμπα της Ιταλικής Mondadori, με την οποία συνεργάζονταν οι εκδόσεις του κ. Φυτράκη. Τέλος, στην κούτα των βιβλίων από ότι αποδείχτηκε, ένα από αυτά όχι απλά με έκανε να μείνω για λίγο ακίνητος μπροστά του, αλλά μου ξύπνησε εικόνες πολλές…

Είναι το «Φυστίκι ελήφθη. Όβερ…», από την πένα του τρομερού Φρέντυ Γερμανού!  Για τον Γερμανό δεν νομίζω να χρειάζεται να πω κάτι. Η επιτομή της Ελληνικής δημοσιογραφίας, από το `67 και έπειτα! Απλά πράγματα. Εδώ είμαστε στο 1979 και το παρόν βιβλίο έρχεται σαν sequel του «Τζίμμυ πάρε ένα φυστίκι…», που είχε γίνει best seller και μάλιστα σε δύσκολες εποχές(πολιτικά κυρίως…). Πρόκειται για μια σάτιρα με το σαρωτικό χιούμορ του Φρέντυ, που ισοπεδώνει τα πάντα ενώ ταυτόχρονα τεκμηριώνει κάθε φράση του, με εκπληκτικά στοιχεία!!! Ότι και να σας πω είναι λίγο. Βασικά περιστρέφεται γύρω από τον κάποτε Αμερικανό πρόεδρο Τζίμυ Κάρτερ, τα σκάνδαλα και τις κρυφές πτυχές της θητείας του και πολλά μα πολλά παραλειπόμενα. Από αυτά που μόνο η δημοσιογραφική έρευνα φέρνει στο φως, όταν δεν χειραγωγείται, ή δεν αφήνεται να επιπλέει στα τέλματα των συμφερόντων… Μεγάλες κουβέντες…

Ο ασυμβίβαστος Φρέντυ δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του, ακόμη και όταν βρέθηκε υπό στενή επιτήρηση επί χούντας, ή όταν του διάβαζαν εξονυχιστικά τα κείμενα των εκπομπών του, στην κρατική τηλεόραση, πριν του δώσουν το πράσινο φως για να βγει στον αέρα. Κι όμως κατάφερνε και τα προσπερνούσε όλα αυτά και μας έστελνε μικρές αχτίδες φωτός, μέσα από λέξεις και εικόνες. Στο βιβλίο αυτό των εκδόσεων Κάκτος, είναι χείμαρρος! Δεν αφήνει όρθιο τίποτα στο πέρασμα του! Τα σκίτσα είναι πανέμορφα, αλλά δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να βρω σε ποιόν ανήκουν. Πρέπει πάντως να είναι Αμερικανός δημιουργός. Αν κάποιος από εσάς γνωρίζει περισσότερα, ας μας διαφωτίσει. Να πω ακόμη ότι φιλοξενούνται σκίτσα και άλλων δημιουργών, όπως του Σκουλά(το οποίο έχει και λεζάντα του Φρέντυ), στην πλειοψηφία τους δυστυχώς ανυπόγραφα. Ο Gerry Gersten, είναι ο μοναδικός ίσως(αν πρόσεξα καλά), του οποίου αναγράφεται το όνομα και μοιάζει σαν γραμμή σχεδίασης πολύ, με το σκίτσο του εξωφύλλου. Στις σελίδες του το βιβλίο παραθέτει περιστατικά πραγματικά και όχι φανταστικά, τα οποία καυτηριάζει με χιούμορ, ενώ τα στοιχεία που υπάρχουν μέσα είναι πέρα από κάθε προσδοκία αναγνώστη! Φανταστείτε ότι όλα αυτά έγιναν εν έτει 1979, δίχως τράπεζες πληροφοριών και διαδίκτυο, με έδρα της έρευνας την Ελλαδίτσα! Όλα αυτά προέκυψαν στην διάρκεια ενός ταξιδιού που πραγματοποίησε ο Φρέντυ, στις ΗΠΑ, απ` όπου και άντλησε υλικό για τουλάχιστον 2 βιβλία. Δείτε τις αποσπασματικές σελίδες και θα καταλάβετε περισσότερα… Ειδικά την τελευταία, όπου ο Κάρτερ στέλνει τηλεγράφημα στον Γερμανό, για την έκδοση του βιβλίου! Το «Φυστίκι Ελήφθη. Όβερ…», είναι ουσιαστικά μια διακωμώδηση του σκανδάλου Κάρτεργκεητ(το Γουώτεργκεητ έγινε μόδα και γέννησε μπόλικα σκάνδαλα, βλέπετε!), αλλά περνάει κι άλλα πράγματα μέσα, με έξυπνο τρόπο βαλμένα, για να ψάξει ο αναγνώστης να τα βρει. Όχι όλοι. Εκείνοι που ήταν στο πνεύμα του Φρέντυ!

Οι εξερευνήσεις συνεχίζονται και θα σας κρατάω ενήμερους για τα ευρήματα των! Επίσης, όπως σας έχω υποσχεθεί, θα ακολουθήσει άρθρο αφιερωμένο στην σειρά «Βιβλιοθήκη Τρόμου», ενώ δεσμεύομαι και για κάτι αντίστοιχο, για την εξαιρετική σειρά «Τα Φοβερά Ντοκουμέντα». Να προσθέσω τέλος, ότι με αυτό εδώ το άρθρο επιστρέφει η θεματολογία της παρουσίασης βιβλίων, που τόσο πολύ μας έλλειψε σε όλους! Τα βιβλία που παρουσιάζουμε, θα έχετε ίσως παρατηρήσει οι πιο παλιοί αναγνώστες, δεν έχουν καμία σχέση με τις νέες κυκλοφορίες της εποχής μας. Είναι όλα τους ασορτί με το Comics Trades και τον κόσμο των αναμνήσεων, οπότε κινούνται χρονικά δεκαετίες πίσω… Αν δείτε κι άλλα βιβλία του Φρέντυ Γερμανού να παρουσιάζονται, μην παραξενευτείτε…. Κι επειδή όταν πιάνω στα χέρια μου βιβλία του Φρέντυ(που τον θαυμάζω), δεν είμαι αντικειμενικός, βαθμολογείστε το εσείς!

ΥΓ

Δύο ακόμη εξαιρετικά βιβλία, που βρήκα την περασμένη Κυριακή, είναι και ένα υπέροχο διήγημα της Σίρλευ Μακ Λέην, όπως και το «Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ», της Οριάνα Φλάτσι. Όπως καταλαβαίνετε, παίρνουν σειρά για παρουσίαση.