«Γέλιο & Χαρά» – Τα Οπισθόφυλλα

Πολύ αγαπημένη έκδοση και αυτή. Το «Γέλιο & Χαρά», των αδελφών Πεχλιβανίδη, ήταν από τις σειρές εκείνες των εικονογραφημένων, που μετέφεραν μια μεγάλη δόση αθωότητας και τότε και τώρα, που τα διαβάζουμε ξανά και αναπολούμε στιγμές της νιότης.

Στην σημερινή ανάρτηση θα μιλήσουμε για τα οπισθόφυλλα των τευχών εκείνων, παραθέτοντας ορισμένα χαρακτηριστικά από αυτά. Όπως θα παρατηρήσετε, η επιλογή των οπισθόφυλλων έγινε με κριτήριο να θυμηθούμε γενικά, ό,τι παρουσιάστηκε σε αυτά και όχι να απομονώσουμε τα εικονογραφημένα. Γιατί, εκτός από τις μικρές ιστορίες των ηρώων του περιοδικού, πέρασαν και διαφημιστικές καταχωρίσεις των εκδόσεων Ατλαντίς, αλλά και επιτραπέζια παιγνίδια, γρίφοι, χαρτοκοπτικές και πολλά άλλα.

Το κλίμα παραπέμπει σε πολύ διαφορετικά ενδιαφέροντα και σε μια άλλη εντελώς εποχή, από αυτήν που περνάει από μπροστά μας σήμερα. Οι ρυθμοί, ό,τι μας κέντριζε το ενδιαφέρον ή φούσκωνε τα πανιά της φαντασίας καθενός, αυτά που αποτελούσαν την ψυχαγωγία μας, όλα δείχνουν πια πολύ μακριά…

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Το υλικό που σταδιακά θα προστίθεται και από τα παραλειπόμενα αυτής της έκδοσης, θα το βρίσκετε συγκεντρωμένο εδώ.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – «ΜΑΡΚΟ ΠΟΛΟ»

Ένα από τα πιο σύντομα σε διάρκεια έκδοσης, εικονογραφημένα του κ. Δραγούνη και της Πηδάλιο Πρες, από τα Χριστούγεννα εκείνα του 1971, οπότε και επιχείρησε ο Έλληνας εκδότης να ρίξει στην αγορά μια δική του(Γαλλική συγκεκριμένα), πρόταση, ήταν και το «Μάρκο Πόλο».

Προϊόν της συνεργασίας των  Enzo Chiomenti(σκίτσα) και Jean Olivier(κείμενα – μεταξύ άλλων έκανε και τα σενάρια του Δίκαιου), για λογαριασμό της Γαλλικής Adventures et Voyages και συγκεκριμένα για την θυγατρική της Mon Journal, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1960, αρχικά σε ένα περιοδικό με τίτλο Dorian, που μετέπειτα μετονομάστηκε σε Marco Polo και συνολικά αρίθμησε 213 τεύχη, μέχρι το 1986 που διακόπηκε η έκδοση του.

Για τους δημιουργούς του, μπορείτε να αντλήσετε πληροφορίες στα παρακάτω link.

http://lambiek.net/artists/c/chiomenti_vincenzo.htm

http://lambiek.net/artists/o/ollivier_jean.htm

Εξώφυλλα της γαλλικής έκδοσης, βρήκαμε στο πιο κάτω link.

http://www.comicbd.fr/Se-Marco-Polo.html

Ενδιαφέρουσα Γαλλική σελίδα, με αναφορά και στην έκδοση του Μάρκο Πόλο, είναι και η πιο κάτω.

http://g.courtial.free.fr/fg23.htm

Στην Ελλάδα, το Μάρκο Πόλο κυκλοφόρησε μόλις  3 τεύχη. Αφετηρία ήταν η Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου του 1971 και τερματισμός 15 μέρες μετά. Κόστος 2 δραχμές και 52 σελίδες. Σχήμα τσέπης, όπως όλα τα εικονογραφημένα της γενιάς του και φυσικά με το γνώριμο και καθιερωμένο κεραμιδί χρώμα, που άφησε εποχή στη χώρα μας. Εκτός του κεντρικού χαρακτήρα, φιλοξενούσε και δύο ακόμη Γαλλικής προέλευσης ήρωες. Τον Λανσελότο και τους Τρείς Σκωτσέζους. Ακόμη, φιλοξενούσε και μια ιστορία κειμένου σε συνέχειες, τους «3 Ροβινσώνες», αγνώστου συγγραφέα. Το πρώτο τεύχος, έχει το εξώφυλλο του αντίστοιχου της Mon Journal, όταν ακόμη στην Γαλλία ονομάζονταν Dorian, ενώ το δεύτερο, είναι το αντίστοιχο εξώφυλλο του τέταρτου Dorian.

Μετά το τέλος της έκδοσης του «Μάρκο Πόλο»(5 Ιανουαρίου 1972), μεσολάβησε ένα διάστημα 4 ετών και 3 μηνών, μέχρι να ξαναδούμε την φιγούρα του σε Ελληνικό εικονογραφημένο. Ήταν Πέμπτη 8 Απριλίου του 1976, όταν ο κ. Στυλιανός Ανεμοδουράς τον εντάσσει στο περιεχόμενο του «Τζάγκουαρ», στο τεύχος 17 του περιοδικού, όπου και θα μείνει μέχρι το τέλος της έκδοσης του(τεύχος 33).

Οι βινιέτες και τα εξώφυλλα των Ελληνικών εκδόσεων, είναι από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη.

 Επιμέρους στοιχεία για το κάθε ένα από τα εικονογραφημένα, που περιείχε ο «Μάρκο Πόλο» στην έκδοση του κ. Δραγούνη, θα βρείτε σε ξεχωριστά άρθρα.

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Όλες οι προυσιάσεις κόμικς, είναι χωρισμένες σε κατηγορίες, ανάλογα τον εκδότη. Αυτές της «Πηδάλιο Πρες», θα τις βρείτε στην παρακάτω κατηγορία.

«BROKEN ARROW» / Η ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ – ΑΠΟ ΤΑ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ ΤΗΣ REAL NEWS

Όπως σας έλεγα την περασμένη εβδομάδα, η εφημερίδα Real News προσέφερε στους αναγνώστες της στο χθεσινό φύλλο, την ταινία “Broken Arrow”(Σπασμένο Βέλος). Πρόκειται φυσικά για το φιλμ του Delmer Daves(1950), με τον James Stewart και όχι για το ομώνυμο του John Woo(1996), με τους Travolta και Slater. Ένα από τα καλύτερα Αμερικάνικα γουέστερν της δεκαετίας του`50, με τον εξαιρετικό Στιούαρτ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που ήταν υποψήφιο για 3 βραβεία Όσκαρ.

Οι υπεύθυνοι της εφημερίδας φαίνεται όπως είχα προβλέψει, να καταλήγουν τελικά στο ύφος των ταινιών που επιθυμούν να προσφέρουν στους αναγνώστες. Τα κλασικά γουέστερν έχουν πολλούς φίλους και στη χώρα μας, οπότε είναι αυτά που θα συνεχίσουν τις Κυριακάτικες αυτές προσφορές ταινιών. Η επόμενη ταινία, είναι το Catlow του 1971, βασισμένο στο βιβλίο του κορυφαίου συγγραφέα γουέστερν, Louis L’Amour. To φιλμ σκηνοθέτησε ο Sam Wanamaker και πρωταγωνιστούν οι Yul Brynner, Richard Crenna και ο Leonard Nimoy, που όλοι θα θυμάστε από την παρουσία του στα Star Trek, στον ρόλο του Σποκ. Η παραγωγή αυτή της MGM, με τα 101 λεπτά, πήγε πολύ καλά σε εισιτήρια, όπου και αν προβλήθηκε και στην χώρα μας την είδαμε με τον τίτλο «Ο μεγάλος παράνομος». Η ταινία θα βρίσκεται στο φύλο της εφημερίδας, την επόμενη Κυριακή.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – «WESTERN KARATE» Ε. Π. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ & ΣΙΑ(1985)

Θα μπορούσε ένα κόμικς να κυκλοφορήσει …καμουφλαρισμένο;

Να έχει άλλο εξώφυλλο και τίτλο και εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο;

Μήπως θα μπορούσε να έχει για ένα από τα δύο του εικονογραφημένα, ένα γνωστό μας από τα `70ς, αλλά …τροποποιημένο;

Να μην έχει πχ τα πνευματικά δικαιώματα και να διασκευάζει στην ουσία μια ξένη δημιουργία;

Ή σας φαίνεται λογικό οι διαφημίσεις του να έχουν να κάνουν με ζώνες αδυνατίσματος, μικροφιάλες οξυγόνου και βιομαγνητικές ζώνες, ενώ το κοινό στο οποίο απευθύνονταν ήταν μάλλον αδιάφορο για όλα αυτά;

Κι όλα αυτά φανταστείτε, σε ένα μηνιαίο περιοδικό του …ενός μόλις τεύχους, που περιείχε μια εξαιρετική, Ελληνικότατη κόμικς – δημιουργία!

Σας φαίνονται από αλλόκοτα, έως αδύνατο να έχουν συμβεί όλα αυτά;

Κι όμως! Και η γη σαφώς γυρίζει και το “Western – Karate” αποτέλεσε σημείο – αναφοράς, στα παράξενα – παράλογα, των Ελληνικών εκδόσεων κόμικς!

Διαβάστε και αυτή την παρουσίαση, αποκλειστικά στην υπό – κατηγορία «ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΚΟΜΙΚΣ 2».

http://wp.me/PKxow-62p

Τα άστρα του Μίκυ Club

Θα έχετε ίσως προσέξει, σε scans από παλιά Μίκυ Μάους, ένα δελτίο εγγραφής στο «Μίκυ Club», καθώς και κάτι κυκλάκια με ένα «10» μέσα τους, συνοδευόμενα από ένα κείμενο: «Φίλοι μου, Αυτοί οι ΒΑΘΜΟΙ είναι ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ. Κόψτε τους και κολλήστε τους πάνω στο Δελτίο Συλλογής Βαθμών, για να μπορέσετε ν’ αποκτήσετε το επόμενο άστρο.»

Βαθμοί; Δελτίο συλλογής βαθμών; Άστρα; Τι ήταν όλα αυτά;

Συμπληρώνοντας το δελτίο και στέλνοντάς το στα γραφεία τού Μίκυ Μάους, μαζί με πέντε δραχμές σε γραμματόσημα, σου ερχόταν ένα «Δίπλωμα μέλους» («Το παρόν δίπλωμα πιστοποιεί ότι είσαστε μέλος τής Συντροφιάς τών Φίλων τού Μίκυ») και μία καρτ ποστάλ με μια εικόνα με το Μίκυ και το Γκούφυ. Στο κάτω μέρος τού διπλώματος υπήρχε ένα χρυσό άστρο, ενώ στην κάρτα, κάτω από την επιγραφή «ΜΙΚΥ CLUB, υπήρχε ένα μικρό μπλε άστρο. Αυτά αποτελούσαν το πρώτο άστρο τού Μίκυ Club.

Μαζί με το δίπλωμα και την κάρτα, υπήρχε και μια τετράγωνη κάρτα, χωρισμένη σε τετραγωνάκια, που είχαν μέσα τους τον αριθμό «10». Αυτό ήταν το δελτίο συλλογής βαθμών. Κόβοντας τα στρογγυλά δεκάρια από τα τεύχη που αγόραζες εσύ, οι συγγενείς σου, οι φίλοι τών συγγενών σου και όποιος άλλος μπορούσες να επιστρατεύσεις, συμπλήρωνες το δελτίο, το έστελνες στα γραφεία τού Μίκυ Μάους, και σου ερχόταν άλλο δίπλωμα και άλλη καρτ ποστάλ, αυτή τη φορά με δύο άστρα το καθένα, καθώς και νέο δελτίο συλλογής βαθμών, για να αποκτήσεις το επόμενο άστρο και ούτω καθεξής:

Το πόσα ήταν συνολικά τα άστρα τού Μίκυ Club, ποτέ μου δεν το έμαθα με βεβαιότητα. Αρχικά είχα την εντύπωση ότι ήταν επτά. Το τελευταίο που πήρα ήταν το πέμπτο (περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω), οπότε έγραψα στο περιοδικό να μάθω γιατί σταμάτησαν να μου στέλνουν άστρα. Την απάντησή τους τη θυμάμαι ακόμα:

«Τα άστρα είναι έξι. Σωστά, λοιπόν, τα έχεις πάρει.» Σωστά; Έξι; Τελικά πόσα ήταν αυτά τα ***** άστρα; Πέντε, έξι ή επτά;
(Ευχαριστώ τον φίλο Αντρέα, που εντόπισε την απάντηση στο Μίκυ Μάους 300 και που μου έστειλε σκαναρισμένη τη σχετική σελίδα!)
Με το πέμπτο άστρο, λοιπόν, ήρθε ένα καινούργιου τύπου δελτίο συλλογής βαθμών: εκτός από δεκάρια, είχε και τριάρια! Οι βαθμοί που δίνονταν με το περιοδικό, από στρογγυλοί είχαν γίνει πολυγωνικοί και, εκτός από δεκάρια, υπήρχαν όντως και τριάρια.

Συμπληρώνοντας, λοιπόν, τον κατάλληλο αριθμό από δεκάρια και τριάρια και στέλνοντας το κατάλληλο αντίτιμο σε γραμματόσημα, σου στέλναν μια κόκκινη θήκη, όπου μπορούσες να προσαρμόσεις, με λαστιχάκια, δώδεκα τεύχη τού Μίκυ Μάους και να τα κάνεις τόμο. Μου έχει μείνει μία τέτοια θήκη, σε δεύτερη χρήση, ντυμένη με μαύρο αυτοκόλλητο, αλλά ακόμα κι’ έτσι φαίνεται ο τρόπος που δούλευε:

Πέρα από το δίπλωμα, το club δεν είχε κάποια δραστηριότητα που να υπέπεσε στην αντίληψή μου. Τα διπλώματα και οι κάρτες, όμως, καδρώθηκαν και για πολλά χρόνια κοσμούσαν το δωμάτιό μου. Τώρα φυλάγονται ευλαβικά στο πατάρι, και τα ξέθαψα ειδικά για σας.