«ΖΑΓΚΟΡ» – ΤΑ ΓΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ

Δεύτερη ιστορία του Ζαγκόρ που σας δίνουμε τη δυνατότητα να διαβάσετε όσες φορές επιθυμείτε, μετά αυτήν με το πλοίο «Μπλού Στάρ» της περασμένης εβδομάδας! Είπαμε να δώσουμε εορταστικό τόνο και έμφαση στα ανεβάσματα τευχών και ιστοριών, αυτές τις μέρες. Τους λόγους τους εξηγήσαμε ήδη. Είναι ένα δικό μας έμπρακτο ευχαριστώ σε όλους εσάς, που μας στηρίζετε. Παράλληλα, για να μην ξεχνάμε και τις δικές σας προτάσεις στο δημοψήφισμα μας, με το οποίο σας ζητάμε να μας υποδείξετε τον τίτλο του οποίου επιθυμείτε σκαναρισμένα τεύχη και ιστορίες, αλλά και έπειτα από πολλά email σας με τα οποία μας παροτρύνατε να συνεχίσουμε με Ζαγκόρ αυτά τα θεματικά ανεβάσματα ιστοριών, σήμερα σας έχουμε τα «Γεράκια του Χιονιού»!

Η ιστορία απομονώθηκε και σε αυτή την περίπτωση, από τα τεύχη στα οποία περιέχονταν σε συνέχειες και μπορείτε φυσικά να την διαβάσετε ολόκληρη. Ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο εβδομαδιαίο Ζαγκόρ του κ. Στυλιανού Ανεμοδουρά, στις 30 Αυγούστου του 1973, στο τεύχος υπ` αριθμό 141(«Μέσα στη χιονοθύελλα»). Δουλειά των Bignotti & Donatelli για λογαριασμό του κ. Bonelli. Η ιστορία στη χώρα μας έρχεται μετά αμέσως την περιπέτεια με τους Βίκινγκς και τον καπετάνιο Φίσλεγκ. Ο Ζαγκόρ με τον Τσίκο τριγυρίζουν στη χιονισμένη Βόρεια Αμερική, καθώς επιστρέφουν στο ζεστό Ντάρκγουντ. Κι εδώ ισχύει η ρήση «θέλεις να αγιάσεις αλλά δεν σ` αφήνουν», αφού από την μια ριψοκίνδυνη αποστολή θα περάσουν στην επόμενη. Αυτή τη φορά θα βρεθούν αντιμέτωποι με σκιέρ και έναν πανούργο κακοποιό τον Εσκιμώο. Ο Τσίκο θα δώσει ένα πραγματικό ρεσιτάλ από γκάφες, πολύ διαφορετικές από τις συνηθισμένες και θα φάει πάρα πολλές τούμπες στις χιονισμένες πλαγιές! Απ` την άλλη, ο σύντροφος του έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον κίνδυνο, με έναν ιδιαίτερα σκληρό αντίπαλο …τα υπόλοιπα στο αρχείο εικόνας που μπορείτε να βρείτε πιο κάτω. Μη σας τα πούμε όλα! Η ιστορία αυτή κράτησε μέχρι τις πρώτες σελίδες του τεύχους 150(«Ο Τσίκο και το Ελάφι»), οπότε το καλοκαίρι του 1973 είχε ήδη αποτελέσει παρελθόν και μπαίναμε στον Νοέμβρη! Μας κράτησε για δύο μήνες σε αγωνία, αλλά άξιζε τον κόπο!

Η ιστορία κατεβαίνει από εδώ.

http://www.mediafire.com/?n7qptx7ec5f9lty

ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ – ΖΑΓΚΟΡ “Ο καταραμένος θησαυρός”

Εγκαινιάζουμε μια ακόμη νέα σειρά άρθρων σήμερα, με σκοπό να σας γνωρίσουμε ιστορίες που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στην χώρα μας, αγαπημένων ηρώων κόμικς. Έχει μια ιδιαιτερότητα αυτή η σειρά αφηγήσεων, καθώς θα μιλήσουμε και θα δείτε χαρακτηριστικές βινιέτες, ηρώων που πέρασαν τα Ελληνικά σύνορα, έκαναν πολύ έντονη την παρουσία τους, απέκτησαν φήμη και αναγνωστικό κοινό, αλλά για θέματα που δεν θεωρώ προσωπικά σκόπιμο να θίξουμε επί του παρόντος, δυστυχώς δεν είχαμε την δυνατότητα να διαβάσουμε κάποιες πολύ δυνατές ιστορίες τους.

Ξεκινάμε λοιπόν, με έναν αγαπημένο ήρωα πολλών στην σελίδα αυτή, τον Ζαγκόρ, ή «πνεύμα με το τσεκούρι», όπως τον γνωρίσαμε κυρίως, μέσα από την εβδομαδιαία έκδοση του κ. Στέλιου Ανεμοδουρά, αλλά και μέσα από τις σελίδες του μηνιαίου Μπλέκ(Μεγάλου), στο διάστημα μεταξύ 1970 – 1975.

Η πρώτη ιστορία με την οποία θα καταπιαστούμε, είναι το «Il Tesoro Maledetto», ή «Ο καταραμένος θησαυρός» στα Ελληνικά. Η περιπέτεια αυτή, κυκλοφόρησε στο επετειακό 200ο τεύχος της μηνιαίας Ιταλικής έκδοσης(η κύρια δηλαδή μορφή έκδοσης του τίτλου), τον Μάρτιο του 1982, με μια έκπληξη για τους αναγνώστες. Ήταν εξ ολοκλήρου έγχρωμο. Ήταν η εποχή που ο εκδότης κ. Sergio Bonelli(γιός του αείμνηστου Gian Luigi Bonelli – ιδρυτή του οίκου και μεγάλο κεφάλαιο των Ιταλικών κόμικς), είχε αρχίσει να δίνει την ευκαιρία σε νέους καλιτέχνες, προκειμένου να δώσουν φρέσκιες ιδέες τόσο στα σενάρια, όσο και στα σκίτσα. Ένας απ` αυτούς, ο ταλαντούχος κ. Tizziano Sclavi, άφησε την δική του σφραγίδα στο τεύχος 200. Μια από τις κορυφαίες νέες πένες της Ιταλικής βιομηχανίας κόμικς, που έμελε να κάνει μεγάλη καριέρα στην συνέχεια.

Εδώ, αφήνει την φαντασία του να τον οδηγήσει σε κόσμους βουτηγμένους στο μυστικισμό, το υπερφυσικό, το ανεξήγητο και φυσικά το εξωτικό, δημιουργώντας μια πολύ δυνατή περιπέτεια για τον Ζαγκόρ και ένα από τα καλύτερα σενάρια που γράφτηκαν γι` αυτόν τον ήρωα ποτέ. Είναι πραγματικά κρίμα, που δεν μπορέσαμε να διαβάσουμε στα Ελληνικά αυτή την ιστορία. Την υλοποίηση όλων όσων διαδραματίζονται σ` αυτές τις 12ο σελίδες, αναλαμβάνει ο θρύλος των Ιταλών σχεδιαστών κόμικς, ο σπουδαίος Gallieno Ferri, δεξί χέρι του Bonelli και αρχικός σχεδιαστής του Ζαγκόρ, ο οποίος με την σειρά του είχε επιλέξει να περάσει κι αυτός σε δεύτερο ρόλο, επιλέγοντας να επιμελείται τα εξώφυλλα μόνον του περιοδικού, δίνοντας έτσι σε νέους καλλιτέχνες την ευκαιρία να παρουσιάσουν τις δουλειές τους. Στην δεκαετία του`80 όμως, επιχειρεί μια επιστροφή στο προσκήνιο και περνάει στην καλύτερη ίσως δημιουργικά, στιγμή της καριέρας του. Δίχως υπερβολή, ο Ferri δικαιολογεί στο έπακρο τις εκδηλώσεις λατρείας στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, σε κάθε του συνέντευξη ή εμφάνιση σε κόμικς εκδήλωση. Με δουλειές σαν αυτήν εδώ του τεύχους 200, αποδυκνείει γιατί θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή ανθρώπους των κόμικς.

Δύο λόγια για το περιεχόμενο του τεύχους αυτού. Κατ` αρχάς, να σας ενημερώσουμε ότι το διαθέσιμο τεύχος ήταν από την επανέκδοση του, στην σειρά Tutto Zagor του`90, οπότε και δυστυχώς δεν είναι έγχρωμες οι αποσπασματικές βινιέτες που συνοδεύουν το άρθρο.

Η ιστορία ξεκινάει όταν η αφέλεια του συμπαθούς Μεξικανού φίλου του Ζαγκόρ, του Τσίκο, τον φέρνει να εγκαταλείπει την σιγουριά της καλύβας στο Ντάρκγουντ και της συντροφιάς του φίλου του, προκειμένου να ακολουθήσει σε μια πορεία εκατοντάδων μιλίων, τον κυνηγό θησαυρών Ντίνγκινγκ Μπίλ, γνωστό σε όλους τους Έλληνες αναγνώστες του περιοδικού, αφού δημοσιεύτηκαν αρκετές περιπέτειες του, όλες απολαυστικές. Εδώ τα πράγματα θα είναι πιο πολύπλοκα βέβαια και σαφώς ο κίνδυνος θα είναι μεγαλύτερος, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι δύο σύντροφοι, αναζητούν το ναυάγιο του πλοίου Ντισκόβερυ, που φορτωμένο χρυσάφι, ναυάγησε στα νερά του μυστηριώδους ποταμού Σουσκουεχάνα. Το πλοίο βυθίστηκε κάτω από τις περίεργες επιδράσεις του περάσματος ενός κομήτη, που προκάλεσαν μεταξύ άλλων και πελώρια κύματα, τα οποία κατάπιαν το πλοίο, το πολύτιμο φορτίο του και τα πτώματα των αντρών του πληρώματος. Το πλήρωμα είχε βρει τραγικό τέλος, αφού μερίδα αξιωματικών του πλοίου, με επικεφαλής τον ίδιο τον πλοίαρχο Χόλμπακ, σφάγιασαν του ανυποψίαστους ναυτικούς προκειμένου να κλέψουν οι ίδιοι το χρυσάφι, που είχε για προορισμό του το πλοίο Γεώργιος ΙΙ και στην συνέχεια τα ανάκτορα του Βασιλιά της Αγγλίας. Η συνέχεια της ιστορίας, μοιάζει με μπερδεμένο κουβάρι που προσπαθεί να ξεμπερδέψει ο Ντίνγκινγκ Μπίλ, με όπλο του έναν χάρτη μιας εξερευνητικής αποστολής. Προηγουμένος, εξηγεί στον Τσίκο ότι κανείς δεν μπόρεσε να βρει το ναυάγιο του Ντισκόβερυ, ούτε το 1753 που βυθίστηκε, αλλά ούτε και στον επόμενο αιώνα που ακολούθησε, κυρίως από προσπάθειες κυνηγών θησαυρών. Ο λόγος, είναι η διπλή εκβολή του Σουσκουεχάνα! Όλοι, έψαχναν στην κεντρική, αλλά αγνοούσαν την ύπαρξη της δεύτερης. Εκεί, που έναν αιώνα μετά, ο κομήτης επιστρέφει και σύμφωνα με τον θρύλο, αυτό του το νέο πέρασμα θα αναδύσει το πλοίο από τα βάθη του ποταμού! Η ιστορία γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκη, όταν στο κυνήγι αυτό αποκαλύπτουν ότι δεν είναι οι μόνοι που αναζητούν τον θησαυρό ταυτόχρονα… Το δε φινάλε, είναι από αυτά που πραγματικά κόβουν την ανάσα και έχει τόσες ανατροπές, όσες δεν διαβάσαμε ποτέ σε περιπέτεια του Ζαγκόρ!

Πολλά ευχαριστώ, στον φίλο και μέλος της παρέας μας Γιώργο, για την συμβολή του στην παρουσίαση αυτού του άρθρου.