Το Πάσχα στην Ελληνική γελοιογραφία!

Αποσπάσματα από γελοιογραφίες μιας άλλης Ελλάδας, μέσα από τα οικογενειακά περιοδικά. Χιούμορ και παράδοση, από τις πένες κορυφαίων μας γελοιογράφων, όπως , ο Αρχαίλαος, ο Χριστοδούλου, ο Παυλίδης και πολλοί ακόμη, με τους ήρωες που τους καθιέρωσαν ή εμπνευσμένοι από την επικαιρότητα και τις νέες «μόδες», που αν τα κοιτάξετε πιο προσεκτικά(ειδικά τα κείμενα…), θα δείτε ότι «δένουν» με την σημερινή πραγματικότητα… Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Θυμηθείτε και νοσταλγήστε άφοβα!

ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΟ COMICS TRADES

Νέα άρθρα γεμάτα αναμνήσεις, έρευνα, νοσταλγία και εικόνες μιας άλλης εποχής, ζωντανεύουν στο Comics Trades τον Σεπτέμβρη. Σκοπός εκτός της καταγραφής, είναι να σας θυμίσουμε αξίες και ουσίες, από εκείνες που συνόδευαν σαν σκιές κάθε μας βήμα. Ελάτε να δούμε μαζί πως κυλούσαν τα χρόνια, τι μετέφεραν στο στροβίλισμα τους, πως όλα αυτά έπαιρναν λιγάκι από τα εικονογραφημένα καρέ που διαβάζαμε. Αυτό τον Σεπτέμβρη, κάθε μέρα θα γυρίζουμε πίσω τον χρόνο, για να αγγίξουμε κάτι από εκείνη την μαγεία της νιότης…

ΓΙΟΥΡΓΙΑ και ΓΚΑΓΚΑΝ ΓΚΑΓΚΑΝ…

Ήμουνα ο ληστής και είχαμε στήσει ενέδρα στην άμαξα. Προετοιμασμένος και οπλισμένος μέχρι τα δόντια, πλαστικό πιστόλι, καδρόνι στο άλλο χέρι καλού κακού, και ένα κουζινόπανο της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου για ‘μάσκα ληστείας’. Για χρόνια όποτε άκουγα ληστεία μου μύριζε ντοματορίγανη κι ήταν αιτία αυτό το κουζινόπανο, όλες τις ληστείες μ’ αυτό τις έκανα. Λαμπρή καριέρα.

Πεταγόμαστε πίσω απ’ το τοιχάκι, φωνάζοντας είτε ‘γιούργιαααααααααααα’ που ήταν και η πλέον κλασσική κραυγή των ληστών σύμφωνα με τους ιστοριογράφους του Γουέστ, είτε κάνοντας τη μουσική του έπους που διαδραματιζόταν προσθέτοντας μια ακόμα σημαντική ψηφίδα ρεαλισμού στην ‘ταινία’:

ΓΚΑΓΚΑΝ ΓΚΑΓΚΑΑΑΑΑΑΝ

Λοιπόν από τα πιο σοφά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου, είναι που αυτόν το ληστή με το κουζινόπανο τον έχω κρατήσει ανέπαφο – όσο μπόρεσα – μέσα στο κεφάλι μου. Με όλη του τη σοφία των 8 χρονών, με τη σκισμένη του ελβιέλα, με το κοντό παντελόνι. Έμαθα γράμματα, σπούδασα, έκανα, έρανα, άλλαξα, έβαλα τα ρούχα μου αλλιώς, αλλά εκεί αυτός, πίσω από το τοιχάκι.

Και θα μου πεις τι τον θέλεις;

Μα γι’ αυτό το ‘γιούργια’ τον κρατάω. Έχεις ιδέα τι είναι αυτό το γιούργια; Για μένα είναι αυτό που σημαίνει ή που θα έπρεπε ακόμα να σημαίνει Ελλάδα. Αυτή η κουζουλάδα που λέμε στην Κρήτη, ο βουρλισμένος που λένε οι Κερκυραίοι (και κλείνω μάτι στον Κοσκινά), αυτό το να βάζεις το κεφάλι κάτω και να πηγαίνεις κόντρα, να μη σε νοιάζει κερδίσεις-χάσεις, να μη σε νοιάζει τίποτα, να μη λογαριάζεις τίποτα, να τα βάζεις με θεριά, πίσω και σας φάγαμε ρε, γιούργιαααααααααααααααααααααα.

Είμαι σίγουρος ότι ο Λεωνίδας κι οι 300, με ένα τέτοιο ‘γιούργια’ φύγανε μπροστά. Θα μου πεις χλωμό να είπε γιούργια ο Λεωνίδας – αλλά έχει διαφορά; Αυτό δεν έκανε;

Και τα γράφω αυτά σε μια Ελλάδα που κυριαρχεί για πολλή καιρό μια άλλη παιδική φράση.

Την ξέρετε όλοι.

‘Σκασίλα μου’.

Μεγάλη ζημιά το ‘σκασίλα μου’. Αλλά ξέρεις ποιοι το λέγανε πάντα ε; Οι χαμένοι και οι ζηλιάρηδες. ‘Και τι που νίκησες; Σκασίλα μου.’ ‘Μμμμ σιγά το ποδήλατο. Σκασίλα μου.’

Μεγάλος καρκίνος οι σκασίλες ρε φίλε ώρες ώρες.

Κι όμως το να μεγαλώσω μου ‘μαθε ότι υπάρχουν φορές που χρειάζεται κι η σκασίλα. Αυτό που χρειάστηκε πολύ καιρό να μάθω, είναι πότε χρειάζεται το ένα και πότε το άλλο. Μεγάλη υπόθεση αυτό, πολύ με παίδεψε.

Όχι ότι τα κάνω όλα σωστά τώρα. Μπα. Ποτέ δεν το πετυχαίνεις αυτό κι αν το πετύχαινες δε θα χε πλάκα.

Αλλά σήμερα νομίζω ότι μας λείπει πολύ το γιούργια ρε φίλε. Πολύ σκασίλα είχε πέσει. Γιούργια και γκαγκάν γκαγκάν. Με το κουζινόπανο, με το πλαστικό πιστολάκι, πίσω απ’ το τοιχάκι, σας έχω για πλάκα. Μια δυο τρεις, να μην έρθει κι η σειρά μου;

Με την ελβιέλα, με το κοντό το παντελόνι, με τη μυρωδιά της ντοματορίγανης.

Γιούργια και γκαγκάν γκαγκάν παλικάρια.

Κι αν είναι πιο δυνατοί τι έγινε;

Σκασίλα μου.

—————

Αφιερωμένο αδερφέ στην κουζουλάδα μας

Λάζαρος Αλεξάκης

ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 1971…

Σας έχουμε δώσει κατά διαστήματα αρκετά αποσπάσματα από το περιεχόμενο του βιβλίου που γράφουμε με το Λάζαρο Αλεξάκη, με τίτλο «Ονειρολόγιον». Θα πρέπει να έχετε διαμορφώσει πιστεύω άποψη για το άκρως νοσταλγικό του περιεχόμενο. Σήμερα, θα σας δώσουμε μια εικόνα αντί για κείμενο, από το κεφάλαιο του βιβλίου που αναφέρεται στα εικονογραφημένα της δεκαετίας του `70 και στο γενικότερο ρόλο τους στην τότε μας καθημερινότητα. Στην ουσιά αυτό που θα δείτε, είναι μια διαμορφωμένη εικόνα με την βοήθεια της τεχνολογίας, από το πως μπορούσε να είναι ένα περίπτερο το Μάιο του 1971, επικεντρωμένο βέβαια στα κόμικς. Σεραφίνο, Τιραμόλα, μικρός και μεγάλος Μπλέκ, μικρός και μεγάλος Ταρζάν, Δράσις, Αμαζόνιος, Περιπέτεια, Ρομάντσο και πολλά ακόμη καλούδια, από εκείνξα που κρέμονταν σαν στολίδια Χριστουγεννιάτικου δέντρου, από τα μανταλάκια… Η παρμάτεια που μας προσέλκυε και μαγνήτιζε τα βλέμματα μας, ξαναζεί σε αυτό το κολάζ που βλέπετε πιο κάτω.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΙΚΟΝΕΣ

Μια σειρά παρουσιάσεων και άρθρων, ξεκινάει σήμερα αποκλειστικά στο Comics Trades, τμήμα ενός νέου μου εκδοτικού εγχειρήματος, που δεν θα περιορίζεται μονάχα στον κόσμο των κόμικς στην Ελλάδα, αλλά θα απλώνει το φάσμα του και σε αυτόν των αναμνήσεων! Ήδη, έχετε διαβάσει αρκετά τμήματα, σε προ – δημοσίευση. Είναι μια πολύ επίπονη διαδικασία και ήδη έχει χρειαστεί παραπάνω από 8 χρόνια για την συγκέντρωση του υλικού! Φιλοδοξία μου είναι να γυρίσει ο αναγνώστης πίσω το ημερολόγιο και τον χρόνο γενικότερα, αντικρίζοντας μια αλλιώτικη αλήθεια. Μια άλλη σειρά εικόνων, να περάσει από τα μάτια και το νου του. Να νοσταλγήσει, ή να γνωρίσει εν τέλει, μια άλλη Ελλάδα! Τα πορτρέτα που θα παρουσιαστούν σε αυτή την σειρά άρθρων, είναι αποσπασματικά φυσικά. Σας περιμένουν πολλές εκπλήξεις και επιπλέον πληροφορίες, στις σελίδες αυτού του βιβλίου, που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η συγγραφή του. Πάντως, έστω και μέσα από αυτά τα αποσπασματικά κείμενα, τα συνοδευόμενα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, θα έχετε την ευκαιρία να πάρετε μια αρκετά καλή γεύση και έντονη, των όσων επιπλέον θα μπορέσετε να διαβάσετε όταν εκδοθεί. Αρχή όλων, με την σημερινή αναδρομή στο περιοδικό «Εικόνες», με ένα τεύχος του 1962! Η σειρά αυτή των άρθρων, θα δημοσιεύεται στην υπό – κατηγορία μας ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…

http://wp.me/PKxow-2yW

και θα αναρτώνται κάθε Κυριακή. Το σημερινό κείμενο και οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν, βρίσκεται ήδη στην πιον πάνω υπό – κατηγορία μας και σας περιμένει να ταξιδέψετε πίσω στο 1962! Την επόμενη εβδομάδα, μην χάσετε το …Ρομάντζο!

Αναπολήστε με δική σας ευθύνη(ειδικά για τους άνω των δεύτερων -άντα!!!)!

Γιώργος Κοσκινάς