A Game of Thrones – Η σελίδα των Ελλήνων φίλων της σειράς

http://www.gameofthrones-grfans.com/

Αυτή την φορά ναι μεν παρουσίαζουμε μια αξιόλογη ιστοσελίδα, κι όχι απαραίτητα γύρω από την θεματολογία τών κόμικς,  αυτήν για την οποία θα σας μιλήσουμε σήμερα, όμως η ανακάλυψη ανήκει στους …παρουσιαζόμενους! Ψάχνοντας λοιπόν στο διαδίκτυο, για σχετικά με την δική τους δουλειά site, ήρθαν μπροστά στο Comics Trades και την σειρά παρουσιάσεων του comics «A Game of Thrones», που επιμελείται ο φίλτατος Βασίλης. Ο οποίος και θα έπρεπε να υπογράφει κανονικά τούτο τον κείμενο, αλλά το ανέθεσε σε μένα, λόγω φόρτου υποχρεώσεων.

http://www.gameofthrones-grfans.com/

Ο λόγος που έφερε τις δύο ιστοσελίδες πιο κοντά, όπως είπαμε και πιο πάνω, είναι η σειρά παρουσιάσεων του Βασίλη για την κόμικς εκδοχή του “A Game of Thrones”, που διαβάζετε κάθε Κυριακή στο Comics Trades. Έτσι, γνωριστήκαμε και με το Ελληνικό fan club της τηλεοπτικής σειράς. Μια παρέα με πολύ μεράκι και κέφι γι’ αυτό που κάνουν. Ακολουθώντας και μόνον το link που σας παραθέτουμε, μπορείτε άλλωστε να το καταλάβετε αμέσως αυτό. Μπράβο στα παιδιά για την προσπάθεια! Με τέτοιες κινήσεις και ομαδική δουλειά, αποδεικνύουμε πολλά περισσότερα από ό,τι «κάποιοι» θεωρούν ότι μπορούμε να δώσουμε, ως λαός…

Ανακαλύψτε την σελίδα των φίλων τού “A Game of Thrones”, γνωρίστε πολλά για την επιτυχημένη σειρά, συζητήστε, μοιραστείτε απόψεις και μπείτε στον υπέροχο κόσμο του George Martin! Ευχόμαστε καλή επιτυχία σε κάθε project των παιδιών και θα είμαστε δίπλα τους σε ότι μας χρειαστούν. Η δύναμη των φωνών, όταν ενώνονται, είναι ικανή να πετύχει πολλά.

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Συνέντευξη με τον δημιουργό του comicorama.gr – Τάσο Μαμελετζή

12 παρά τέταρτο, μεσημεράκι για τους Άγγλους της Κυριακής, με καφέ ανά χείρας (γιατί εδώ ξυπνάμε κάπως πιο αργά αυτή τη μέρα, σαν χώρα!), κουβεντιάζουμε επί παντός κόμικς επιστητού με τον φίλο Τάσο Μαμελετζή, ιδρυτή της σελίδας comicorama.

Καλημέρα, Τάσο!

Έτοιμος;

Καλημέρα, Γιώργο!

Έτοιμος!!

Τάσο, να ξεκινήσω με έναν… ανάποδο τρόπο! Αν ήσουν στην θέση μου, με τι ερώτηση θα διάλεγες να ξεκινήσεις;

Πιστεύω ότι θα ξεκινούσα με το ποια είναι η σχέση σου με τα κόμικς και πώς προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας!

Ωραία λοιπόν, οπότε θα πρέπει και να την απαντήσεις, για να ξεκινήσουμε!

Από μικρός είχα αδυναμία στα κόμικς, στις παιδικές σειρές και γενικά ό,τι είχε να κάνει με κινούμενο σχέδιο! Όσο μεγάλωνα έβλεπα ότι αυτή η αγάπη παρέμενε ίδια!

Πριν λίγο καιρό έπρεπε να βρω μια ιδέα για να φτιάξω μια ιστοσελίδα για ένα μάθημα της σχολής μου. Το θέμα της ιστοσελίδας έπρεπε να είναι κάτι που μας αρέσει πολύ, έτσι ώστε να μπορέσουμε να φανούμε δημιουργικοί, και το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στα κόμικς!

Τι κόμικς διαβάζεις;

Διαβάζω τα πάντα από κόμικς. Από τα κλασσικά της Disney μέχρι τις περιπέτειες των υπερηρώων της Marvel και της DC Comics… Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι έχω μια μικρή αδυναμία στο Lucky Luke.

Αν σου έλεγα να φτιάξεις ένα μανιφέστο (ενδεχομένως και εγχειρίδιο, προς κάθε ενδιαφερόμενο), για το τι είναι κόμικς, με τρεις μόνο λέξεις, ποιες θα διάλεγες;

Φαντασία… Δημιουργικότητα… Ευφυΐα!!

Ποια κόμικς θεωρείς ότι είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τον 21^ο αιώνα;

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Πιστεύω ότι το κλασσικό παραμένει κλασσικό ανεξάρτητα αν έχουν περάσει κάποια χρόνια… Αν και αυτά που φαίνεται να ανεβαίνουν όλο και πιο γρήγορα θέσεις στο βάθρο είναι τα γιαπωνέζικα MANGA!

 

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός κόμικς που του δίνουν την στάμπα του διαχρονικού;

Πιστεύω ότι διάλογοι που εξελίσσονται μέσα στα συννεφάκια και μπορούν να αφήσουν την φαντασία σου να σε ταξιδέψει όπου αυτή θέλει ανεξάρτητα από την ηλικία σου, είναι ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένα διαχρονικό κόμικ. Είναι καταπληκτικό το ποσά πολλά μπορείς να φανταστείς από τις μικρές ατάκες που βρίσκονται μέσα στα »συννεφάκια»!

Δύσκολη ερώτηση, Τάσο. Διάλεξε 10 τεύχη κόμικς, για να πάρεις μαζί σου σε ένα ερημονήσι!

 Όντως δύσκολη ερώτηση. Σίγουρα θα έπαιρνα μαζί μου το Λούκυ Λουκ- Ο ληστής με το ένα χέρι, Λούκυ Λουκ-Η κούρσα του Μισισιπή, Αστερίξ και Οβελίξ-Ο Αστεριξ και η χύτρα, Αστερίξ και Οβελίξ-Ο γύρος της Γαλατίας, Μίκυ Μυστήριο-Η υπόθεση του χαμένου μάγου, Μίκυ Μυστήριο-Σκιές μυστηρίου, Τεν Τεν-Το σπασμένο αυτί, Αλμανάκο, το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους και τέλος το πρώτο τεύχος του Superior Spiderman που θέλω πολύ να διαβάσω!

Ενδιαφέρουσα λίστα. Για να συνεχίσουμε. Αγαπημένος σχεδιαστής;

Νομίζω από αυτά που έχω πει μέχρι τώρα έχεις καταλάβει την »αδυναμία» μου.   Ο Morris!!

Από τους αγαπημένους μου σχεδιαστές και εμένα, Τάσο! Τι είναι προτιμότερο. Να έχεις πολλά κόμικς στα ράφια ή λίγα και να τα έχεις διαβάσει;

Σίγουρα το να έχει κάποιος την δυνατότητα να έχει μια μεγάλη συλλογή από κόμικς είναι κάτι το πολύ όμορφο, και θέλω να πιστεύω ότι κάποιος που θα μπει στην διαδικασία να δημιουργήσει μια μεγάλη συλλογή θα το κάνει καθαρά και μόνο από την αγάπη του γι αυτά και όχι μόνο για να στολίσει το ράφι του. Προσωπικά όμως πιστεύω ότι είτε είναι μεγάλη η συλλογή είτε μικρή έχει διαφορετική αξία για τον καθένα. Και αυτό το κατάλαβα όταν κάποτε ανακάλυψα σε ένα ντουλάπι του σπιτιού μου ένα ξεχασμένο Αστερίξ που έγραφε πάνω δύο δραχμές που ούτε ο πατέρας μου θυμόταν ότι υπήρχε. Αλλά για να έμεινε τόσα χρόνια κάποιος λόγος θα υπήρχε!

Για ποιο κόμικς μπορείς να πεις ότι βοήθησε περισσότερο στην διαμόρφωση της άποψης και της συνείδησής σου, σαν αναγνώστη;  Αυτό που μπορείς να το αποκαλέσεις και συγκλονιστικό ή καθοριστικό γενικότερα.

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο είναι η αλήθεια. Μπορώ να πω με σιγουριά όμως ότι όλα τα κόμικς περνάνε μηνύματα… Από την απληστία του Scrooge μέχρι την άρνηση υποταγής των περήφανων Γαλατών στην εξουσία και την απόδοση της δικαιοσύνης από τον Lucky Luke… Σου παρουσιάζουν τα πράγματα όπως είναι και από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του καθενός με ποιανού το μέρος είνα … Με τον Scrooge και την παρέα του ή με τους Μουργολύκους;

 

Αν ένας νεαρός φίλος επισκέπτονταν το comicorama και σου ζητούσε από πού να ξεκινήσει, για να ασχοληθεί με τα κόμικς, τι θα του απαντούσες;

Χωρίς καμία αμφιβολία θα του έλεγα να ξεκινήσει από το Μίκυ Μυστήριο. Πιστεύω ότι από την πρώτη κιόλας στιγμή θα κολλήσει με την δράση και την αγωνία που θα του παρέχει. Εμένα προσωπικά έκανε την φαντασία μου να ‘»οργιάζει»!

Υπάρχει κόμικς ζωή στον πλανήτη Ελλάδα; Κι αν ναι, πού υπερτερεί (λέμε τώρα), αλλά και πού υστερεί;

Αναμφίβολα υπάρχει. Απλά το κοινό έχει περιορισμένες δυνατότητες να ασχοληθεί με τα κόμικς στην Ελλάδα. Είτε δεν μπορεί να βρει πληροφορίες για κάποιο συγκεκριμένο κόμικ είτε τεύχη από κόμικς που ψάχνει πέρα από πολύ συγκεκριμένα σημεία σε κάθε περιοχή… Παρόλα αυτά όμως, ο κόσμος δεν αποθαρρύνεται και συνεχίζει να ασχολείται με τα κόμικς και το κοινό συνεχώς αυξάνεται!

Κουράγιο, τελειώνουμε! 4 ερωτήσεις ακόμη. Είναι ακριβά τα κόμικς στην Ελλάδα;

Για τις μέρες που διανύουμε, που και το τελευταίο ευρώ έχει αξία, πιστεύω ότι είναι ακριβά και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο… Όπως το 2007 περίπου αν θυμάμαι καλά η τιμή του Μίκυ Μάους αυξήθηκε κατά περίπου 30 λεπτά χωρίς λόγο. Την στιγμή που τα ίδια κόμικς στο εξωτερικό πωλούνται σε πολύ καλύτερη τιμή. Θέλεις να προσελκύσεις νέο κοινό χωρίς όμως να κάνεις κάτι γι αυτό. Δεν είναι έτσι όμως!

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο και εξίσου προβληματισμένο, σχετικά με ό,τι ανέφερες. Τι σου κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον, σε μια νέα κυκλοφορία κόμικς, ώστε να φτάσεις μέχρι το ταμείο;

Πλέον θα κοιτάξω αν όντως είναι νέα η κυκλοφορία. Γιατί όπως θα έχεις δει και εσύ, πολλά από τα κόμικς που πωλούνται είναι απλά ανατυπώσεις. Όταν το πάρω στα χέρια μου, διαβάσω τον τίτλο και σε συνδυασμό με την εικόνα με κάνουν να φανταστώ πώς θα εξελιχθεί η ιστορία, τότε θα το πάρω, ανεξαρτήτως τιμής!

Ευρώπη – Αμερική – Ιαπωνία – Λατινική Αμερική.  Δώσε μας τις ιδιαιτερότητες της παραγωγής κόμικς, αυτών των 4 σχολών.

Κάθε κατηγορία είναι διαφορετική. Τα ευρωπαϊκά κόμικς ήταν βασισμένα σε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Όπως για παράδειγμα το ότι τα ευρωπαϊκά ξεκίνησαν να δημοσιεύονται πρώτα σε συνέχειες σε κάποιο περιοδικό και στην συνέχεια γίνονταν ολόκληροι τόμοι, μια διαδικασία που γίνεται ακόμη και σήμερα σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Από την άλλη, τα αμερικάνικα είναι ειδική κατηγορία, γιατί εκεί τους ήρωες των κόμικς τους έχουν σαν εθνικούς ήρωες. Λόγω της μικρής ιστορίας της Αμερικής, στερούνται ηρώων όπως έχουμε εμείς, για παράδειγμα, τον Κολοκοτρώνη..
Το στυλ των ιαπωνικών κόμικς είναι σε εντελώς διαφορετικό στυλ από τα υπόλοιπα. Με πολύ γεμάτο σενάριο, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει φόνους και ίντριγκες και όχι μόνο. Κάτι που δεν βλέπεις τόσο εύκολα στα ευρωπαϊκά και στα αμερικάνικα!

Τι θα ήθελες να δεις σε σχέση με τα κόμικς, μέσα στο 2013 και σε τι θα ήθελες να δεις να συμμετέχει το comicorama;

Σίγουρα θα ήθελα να δω να γίνονται κινήσεις για να προσελκύσουν νέους ανθρώπους στον χώρο των κόμικς, όπως για παράδειγμα κάποιες εκθέσεις, κάποια φεστιβάλ και φυσικά θα ήταν ό,τι καλύτερο εάν το comicorama θα μπορούσε να συμμετέχει σε αυτό!

 Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Όλες τις συνεντεύξεις μας, μπορείτε να τις βρίσκετε εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Interview with Sean Patrick O’ Reilly

Μετά από έναν πρώτο κύκλο συνεντεύξεων με Έλληνες δημιουργούς κόμικ, ήρθε η ώρα για μία μικρή (εορταστική) αλλαγή στην αναζήτηση απαντήσεων και να στραφούμε στην Αγγλία και στον εκδότη της εταιρείας Arcana Comics, τον Sean Patrick O’ Reilly, για να μας μιλήσει για την κατάσταση του χώρου στην πατρίδα του και όχι μόνο.
Τον ευχαριστούμε για το χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας, αλλά και για τις εικόνες που μας έστειλε από το κόμικ του, Kade (τόσο από τις τρέχουσες δουλειές, όσο και από την επερχόμενη-αδημοσίευτη) που θα γίνει προσεχώς ταινία από την 1821 comics.
Το πληκτρολόγιο λοιπόν στον Sean.

Συνέντευξη με τον δημιουργό Γιώργο Γούση

Σειρά του δημιουργού Γιώργου Γούση (http://comicstrades.me/2012/11/11/παρουσίαση-comics-site-shyborg/) να υποστεί μία μικρή ανάκριση. Βέβαια ο σκοπός ήταν να μας λύσει μερικές απορίες για κάποιες συγκεκριμένες πτυχές των κόμικς, αλλά εκείνος φρόντισε να μας εξηγήσει ταυτόχρονα και κάποια επιπλέον ζητήματα, που ούτε καν σκεφτήκαμε να αναρωτηθούμε πάνω σε αυτά, και να μας μιλήσει γενικώς για πράγματα και καταστάσεις όπως είναι, χωρίς περιστροφές.
Τον ευχαριστούμε θερμά για το χρόνο που μας διέθεσε.

—Ας ξεκινήσουμε με το κόμικ που ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό Γιώργο. Πες μας κάποιες λεπτομέρειες σχετικά.

Ετοιμάζω ένα κόμικ, για την ακρίβεια ένα demo του αρχικά, το οποίο σκοπεύω να το προτείνω σε διάφορους εκδότες, στο εξωτερικό κυρίως αλλά και το εσωτερικό. Τίποτα δεν αποκλείεται. Όσον αφορά στο θέμα, είναι μια ιστορία την οποία έχω στο μυαλό μου εδώ και δύο χρόνια. Αρχικά έκανα έρευνα και αργότερα «συνάντησα» τον Γιάννη Ράγκο (http://www.biblionet.gr/author/38697/Γιάννης_Ράγκος), ειδήμονα στην θεματολογία αυτή της ιστορίας, εξαιρετικό συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων και φίλο των κόμικ με το οποίον συνεργαζόμαστε σε αυτήν την προσπάθεια. Πρόκειται για την ζωή και την μεταξύ σχέση δύο αδερφών, ληστών στην Ήπειρο, στις αρχές του 20^ου αιώνα. Ξεκινώντας απ’ το 1909 και τελειώνοντας το 1930, η αφήγηση — εμπνευσμένη από αληθινά περιστατικά — περιγράφει λίγο-πολύ όλη την ζωή τους και έχει για φόντο τα μείζονα γεγονότα μιας περιόδου που διαμόρφωσε τον σημερινό «χάρτη» της χώρας.

—Πιστεύεις ότι το «Ελληνικό στοιχείο» στα κόμικς μπορεί να παίξει κεντρικό ρόλο στη δημιουργία Ελληνικής σχολής;

Εξαρτάται από το τι εννοείς «Ελληνικό στοιχείο». Οι Γάλλοι, οι Βέλγοι, οι Αμερικάνοι, οι Ιάπωνες κτλ. που έχουν σχολές, δεν απεικονίζουν απλώς τις χώρες τους ή χρησιμοποιούν φολκλόρ στοιχεία για να αποκτήσουν χαρακτήρα οι δουλειές τους. Αλλά, επηρεασμένοι από τις κουλτούρες τους, έχουν εφεύρει γλώσσες και κώδικες στην τέχνη των κόμικς, τις οποίες χρησιμοποιούν μόνο αυτοί και αυτό τους κάνει αναγνωρίσιμους. Μετά εμείς αυτό το είπαμε «Ιαπωνική σχολή», «Γαλλική σχολή» κτλ. Δηλαδή, τα αφηγηματικά μέσα (σχεδιαστικό ύφος , αφηγηματικό ύφος, θεματολογία, τρόπος γραφής των κειμένων, διαστάσεις εκδόσεων κτλ.) που χρησιμοποιεί κάθε μία από αυτές τις σχολές είναι ιδιαίτερα και τις χαρακτηρίζουν. Αυτό έχει γίνει μέσα από μια διαδικασία που προϋποθέτει εμπόριο. Δηλαδή το κάθε στυλ από αυτά έχει γίνει trademark, παράγονται πολλά κόμικ κάθε χρόνο και καταναλώνονται αρκετά ώστε να υπάρχουν κέρδη. Δυστυχώς, αν δεν υπάρχει αυτό, το οποίο θα έχει ανάγκη από πολλούς σχεδιαστές και με τα χρόνια θα αποκτήσει συγκεκριμένη μορφή, δεν μπορεί να υπάρχει και το άλλο, που είναι η δημιουργία σχολής. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ούτε σημαίνει πως δεν έχουμε καλούς σχεδιαστές. Απλώς ο κάθε σχεδιαστής έχει άλλες επιρροές με αποτέλεσμα να δημιουργεί κόμικς επηρεασμένα από κάποια σχολή του εξωτερικού ή με εντελώς δικό του ύφος.

—Λεπτομέρειες, όπως η εισαγωγή Ελληνικών εικόνων (π.χ. καθημερινότητας) μπορούν να δώσουν κάποιο έναυσμα;

Δεν είναι οι εικόνες που κάνουν την διαφορά αλλά το πώς αφηγούνται τις ιστορίες τους. Δεν μοιάζουν απλώς τα σχέδιά τους, είναι πιο γενικό. Ξεκινάει με το τι ιστορίες λένε, με την μυθολογία που έχουν εφεύρει και φτάνει στο πόσα καρέ συνήθως χρησιμοποιούν στις σελίδες τους ή σε πια μορφή τα εκδίδουν. Όμως, ακόμα και στις χώρες που έχουν σχολή, θα δούμε πως υπάρχουν δημιουργοί που δημιουργούν ανεξάρτητα, με τελείως προσωπικό τους τρόπο και μας παρουσιάζουν, μας προσφέρουν την δική τους ματιά, αλλάζοντας συχνά πυκνά το ίδιο το μέσο, εφευρίσκοντας νέες μεθόδους αφήγησης. Η παρουσία όμως σχολής στα κόμικς παίζει βασικό ρόλο στο να εκπαιδεύει τους νέους αναγνώστες.

—Πώς βλέπεις την Ελλάδα από πλευρά παραγωγής δημιουργιών και γενικά ευκαιριών να έρχονται νέα κόμικς στο κοινό;

Η παραγωγή κόμικς στην Ελλάδα κυμαίνεται σε συμπαθητικά επίπεδα για μια χώρα που τα κόμικς δεν ανήκουν στην κουλτούρα της. Όμως είναι ακόμα αρκετά ομφαλοσκοπική, με αποτέλεσμα να μην κεντρίζει το κοινό που είναι, ούτως ή άλλως, απαίδευτο με τα κομικς. Οπότε ή θα προσπαθήσεις εσύ σαν δημιουργός να ανοιχτείς και να κερδίσεις αυτό το κοινό ή θα ψάξεις να βρεις το έτοιμο κοινό σου σε άλλες χώρες που έχουν τα κόμικς στην κουλτούρα τους. Για το μέλλον, δεν πιστεύω πως θα γίνει ποτέ κάποια συντονισμένη κίνηση. Όπως για όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, θα βασίσω τις ελπίδες μου στις περιπτώσεις των μεμονωμένων ανθρώπων με μεράκι που πασχίζουν και τα καταφέρνουν. Αν υπάρξουν αυτοί, τότε θα γίνει η αρχή για να αποκτήσουν μια καλύτερη θέση στα μάτια του μελλοντικού Έλληνα τα κόμικς.

—Αν οι δημιουργοί «συνασπίζονταν» σε μία κοινή προσπάθεια, κάποια από κοινού εκδοτική κίνηση ας πούμε, πιστεύεις ότι θα δινόταν μία ώθηση σε μία εποχή που οι κάθε είδους εκδόσεις έχουν ατονίσει;

Και το κεφάλαιο πού θα βρεθεί; Δεν είναι τόσο απλό. Το θέμα είναι πρώτα εσύ σαν δημιουργός να φτιάξεις κάτι που να αξίζει να διαβαστεί από το κοινό και μετά, αυτό που έφτιαξες να καταφέρει να φτάσει σε αυτούς που τους αξίζει να το διαβάσουν. Τέλος, αυτοί πρέπει να είναι τόσοι όσοι χρειάζονται ώστε εσύ να έχεις κέρδος για να καταφέρεις να ζήσεις και να φτιάξεις το επόμενο κόμικ σου. Ούτε στο εξωτερικό σου εγγυάται κανείς πως θα βρεθεί αυτός ο ικανός αριθμός αναγνωστών αλλά εκεί, όταν απευθύνεσαι σε έναν εκδότη που ειδικεύεται στα κόμικς και έχει κάποιες κερδοφόρες σειρές, αν αυτός κρίνει την δουλειά σου άξια προς επένδυση, τότε θα πάρει το ρίσκο να την χρηματοδοτήσει και να την εκδώσει, ποντάροντας πως υπάρχει ήδη ένα εκπαιδευμένο κοινό στο οποίο απευθύνει την δουλειά σου και ελπίζει να την εκτιμήσουν και πως τουλάχιστον δεν θα καταστραφεί οικονομικά. Έχει δηλαδή ένα κεφάλαιο διαθέσιμο για την έκδοση νέων δημιουργών και αν του βγει του βγήκε. Υπάρχουν και στην Ελλάδα δημιουργοί και εκδότες που το παλεύουν, αλλά δυστυχώς το «κοινό» δεν φτιάχνεται ούτε εύκολα, ούτε από την μια μέρα στην άλλη. Επίσης, ούτως η άλλως είμαστε λίγοι και διαβάζουν ακόμη λιγότεροι, όχι μόνο κόμικς, γενικά.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Συνέντευξη του δημιουργού Μάνου Λαγουβάρδου

Προτού συνεχίσουμε ακάθεκτοι για την επόμενη αναζήτηση Έλληνα δημιουργού, είναι η σειρά για συνέντευξη του δημιουργού Μάνου Λαγουβάρδου, ο οποίος κατάφερε να ξεκλέψει λίγο χρόνο και για εμάς.

Τον ευχαριστούμε θερμά.

-Από πού προέκυψε, Μάνο, αυτή η μεγάλη αγάπη για τα Manga;

Γι’ αυτό φταίνε αποκλειστικά οι παιδικές σειρές που παρακολουθούσα παλιά, πολλές από τις οποίες είχαν ιαπωνικό animation – πιο δραστήριο, πιο δυναμικό, με περισσότερο μεράκι. Με είχε μαγέψει. Ξέρετε καλά ότι οι Ιάπωνες ήταν πολύ πειθαρχημένοι στο animation. Ας αναφερθώ σε μερικές: Macross (δηλαδή Robotech), Cowboy Bebop, Νιλς Χόλγκερσον, Οδύσσεια 3001, Candy Candy, Dragon Ball, Sailormoon, Slayers… κι άλλα. Ναι, ακόμα και Κάντυ-Κάντυ έβλεπα (όπως και πολλοί άλλοι).

Μάλλον αγαπώ τα manga γιατί με κάνουν να νιώθω νοσταλγία. Δηλώνω ότι έχω μείνει στο παρελθόν, ακόμη και σήμερα…

-Η παραγωγή Manga παγκοσμίως είναι πολύ εντυπωσιακή και ακούγεται λογικό να υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός στο είδος. Σε τι νομίζεις ότι το Galaxia διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες δημιουργίες του είδους;

Εντυπωσιακή; Δεν ξέρω για τώρα πια. Παλιότερα όμως ήταν σίγουρα πιο cult τα manga. Δεν τα γνώριζαν πολλοί, και ήταν τότε μερικά από τα ψαγμένα κόμικς για να βρεις και να διαβάσεις. Είχαν βία, σεξ και πολλές περιπέτειες που σε τράβαγαν στα βάθη ενός πολύ αλλόκοτου κόσμου, πράγματα που δεν έβρισκες εύκολα αλλού τότε, ίσως μόνο σε underground κομικς της Ευρώπης. Τώρα τα manga είναι μια πολύ πολύ παρεξηγημένη σούπα, μιας και έχουν γίνει όλα πάνω κάτω τα ίδια. Γι ‘αυτό φταίει το ότι έχουν παραγίνει δημοφιλή. Γι’ αυτό κι οι κομιξόφιλοι είτε τα θεωρούν ανόητα, είτε τα λατρεύουν.

Όσον αφορά στο Galaxia: Κατ’ αρχάς, δεν είναι μάνγκα. Αν και σε παλιότερη συνέντευξη είχα δηλώσει αλλιώς, στην ουσία δεν είναι, μιας ούτε κι εγώ είμαι μανγκάκα (σκιτσογράφος κόμικς στην Ιαπωνία). Το κόμικ Galaxia είναι περισσότερο ένα συνονθύλευμα επιρροών και σε γενικές γραμμές είναι ένα πείραμα που κάνω προκειμένου να μπω στο κυρίως θέμα αργότερα πιο επαγγελματικά. Μπορείς να πεις ότι είναι ένα prototype αυτήν την στιγμή, μια σπουδή που κάνω για να βελτιωθώ.

-Πες μας για την ιστορία που πραγματεύεσαι στο κόμικ σου και τι να περιμένουμε στην επερχόμενη συνέχεια.

Αυτή την στιγμή έχουν εκδοθεί τρεις τόμοι από την σειρά Galaxia ενώ ο 4ος βρίσκεται στην «παραγωγή». Η ιστορία είναι μια επιστημονικής φαντασίας περιπέτεια και έχει να κάνει με τρεις διαφορετικούς κόσμους που έρχονται σε σύγκρουση – ένας μάνγκα κόσμος, ένας πιο αμερικάνικος/καπιταλιστικός και ένας ευρωπαϊκός. Ήδη έχω παρουσιάσει στους δυο πρώτους τόμους τους χαρακτήρες από την πρώτη κατηγορία, στους οποίους έχω προσάψει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των ιαπωνικών κόμικς: βαριοί κι ασήκωτοι, τα παίρνουν όλα πολύ στα σοβαρά, είναι όμως μαχητικοί και θαρραλέοι. Ακριβώς σε αντίθεση με τους χαρακτήρες του τρίτου τόμου που είναι πολύ πιο επίγειοι και πολιτισμένοι και λογικοί. Στα επόμενα τεύχη θα παρουσιάσω και τους «ευρωπαϊκούς» ήρωες, οι οποίοι θα είναι πιο ισοπεδωτικοί αλλά και ανάλαφροι. Θα είναι ενδιαφέρον νομίζω όταν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες σμίξουν. Το κόμικς προβλέπω να τελειώνει στον 5ο τόμο.

-Πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι κοινό στα Ελληνικά κόμιξ που θα μπορούσε να θεωρηθεί χαρακτηριστικό και να μιλάμε για Ελληνική σχολή;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι κοινό που να μας εκφράζει ακόμα σαν ολόκληρη «σχολή». Αν και αυτό δεν πρέπει να το λέμε για καμία χώρα, ούτε καν για τους Ιάπωνες, που βγάζουν τα -πανομοιότυπα για μας- μάνγκα τους. Κάθε ένας σχεδιαστής, αν τους κοιτάξεις προσεκτικά, έχει διαφορετική προσέγγιση. Να πάρει, ακόμη κι ο ίδιος σχεδιαστής έχει διαφορετικά στυλ (βλέπε Osamu Tezuka). Όμως, όπως συμβαίνει με κάθε τι που γίνεται δημοφιλές, υπάρχουν πολλοί αντιγραφείς όπως πχ. «One Piece wannabies». Από αυτό υποφέρουν τα ιαπωνικά κόμικς. Αυτό δεν θα ήθελα να συμβεί σε εμάς. Προτιμώ να υπάρχει πολυφωνία στα κόμικς μας.

Στην Ελλάδα δεν μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε για σχολή ή κίνημα αντίστοιχου τέτοιου είδους διότι είμαστε λίγοι, χωρίς ιδιαίτερη πυγμή ακόμα προς τα έξω. Ίσως να μην χρειάζεται όμως να το βλέπουμε ομαδικά, αλλά μεμονωμένα. Υπάρχουν άλλωστε καλλιτέχνες που έχουν αρκετά «ελληνική» αισθητική, όπως ο Γιώργος Γούσης.

-Πώς βλέπεις τις κινήσεις των Ελληνικών εκδόσεων, δημιουργών για εξαγωγή των Ελληνικών κόμιξ στον διεθνή χώρο;

Αυτές γίνονται με αργά αλλά σταθερά βήματα από τους δημιουργούς μας, όπως παρατηρώ. Οι Έλληνες σκιτσογράφοι που διαπρέπουν στο εξωτερικό έπειτα μπορούν και εκδίδονται στον τόπο μας πιο εύκολα – όπως συμβαίνει και στους συγγραφείς άλλωστε. Οι εκδοτικοί οίκοι εδώ δεν μπορούν να κάνουν και πολλά, αφού και το αναγνωστικό κοινό είναι μικρό, εκτός από το να στήσουν σχέσεις και να κάνουν κουμπαριές με τους εκδότες έξω προκειμένου να προωθήσουν έναν καλλιτέχνη. Λόγω του νεαρού της ηλικίας της Ελληνικής κόμιξ σκηνής σε επίπεδο βιομηχανίας, οι δημιουργοί δεν μπορούμε να πάρουμε το ίδιο σοβαρά τις εκδόσεις με το εξωτερικό και προτιμάμε να μην δεσμευόμαστε με κάποιον ελληνικό εκδοτικό οίκο. Προτιμάμε αυτοεκδόσεις ή, ακόμα καλύτερα, ανάρτηση των κόμιξ μας στο διαδίκτυο, το οποίο θα μας δώσει και ξένους αναγνώστες! Αλλά αν ένα έργο αξίζει, τότε θα εκτιμηθεί τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους εκδότες  🙂

Όλες τις συνεντεύξεις μας, θα τις βρείτε εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .