Ο Λάκης Παππάς δεν είναι πια εδώ…

Τον είχα γνωρίσει από κοντά πριν δέκα χρόνια. Απλός και σοβαρός, με μια ζεστασιά, που σε τύλιγε σαν να ήσουν δικός του άνθρωπος, με είχε ρωτήσει—με ταπεινότητα—πώς έβλεπα εγώ στο σήμερα τα διαμάντια του νέου κύματος, τι ήταν για εμένα ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης.

Αξιόλογος και πάντα σύγχρονος, του αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι, που αρχίζει πλέον να σημαίνει για εμένα περισσότερα πράγματα απ’ όσα σκεφτόμουν μόλις πριν μιάμιση ώρα…

Ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν είναι πια εδώ…

 

Είχαμε πει ότι δεν θα ξαναγράψουμε για ανθρώπους που αγαπήσαμε και έφυγαν από κοντά μας,

αλλά τελικά αυτό αποδεικνύεται αδύνατον.

«Είχε μια θέση μέσα στην καρδιά μου με το ταλέντο, το ήθος και το ύφος του»,

έτυχε να μου πει και ο Γιώργος (Corto), σε τηλεφωνική μας συνομιλία, σήμερα, την ημέρα των γενεθλίων του.

Και δεν άκουσα αυτά τα λόγια μόνο από εκείνον σήμερα…

Αναπόφευκτο λοιπόν να μην το επισημάνουμε μέσω του site

έστω κι αν έχουμε πει πάμπολες φορές ότι η πραγματικότητά μας γίνεται ολοένα και πιο φτωχή

με τέτοιες αποχωρήσεις, έστω κι αν μιλάμε για δυσαναπλήρωτα κενά…

Όπως και να το κάνουμε όμως ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν είναι πια κοντά μας.

Ο αγαπημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης που τόσο καλά γνωρίζουμε απεβίωσε σήμερα σε ηλικία εβδομηνταδύο ετών.

Ένας από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς της γενιάς του άφησε το δικό του στίγμα στην τέχνη

μέσα από θέατρο, σινεμά, τηλεόραση, είτε σε κωμωδίες, είτε σε δράματα

και πάντα με εξαιρετικές ερμηνείες.

«Για μένα η αυλαία έπεσε», είχε πει πριν από μήνες.

Μπορεί να έπεσε, αλλά το κοινό του θα είναι πάντα εκεί.

 

Δημήτρης Μητροπάνος – Μια μεγάλη απώλεια

Μια πολύ μεγάλη, μια συγκλονιστική φωνή του Ελληνικού τραγουδιού, σίγησε σήμερα…

Ο Δημήτρης Μητροπάνος, μια σεμνή φιγούρα, που μας χάρισε αξέχαστες στιγμές με την φωνή του και τα τραγούδια που ερμήνευσε, έφυγε κι αυτός από τη ζωή, ακολουθώντας τη διαδρομή τόσων σημαντικών ανθρώπων, που μας άφησαν τους τελευταίους μήνες. Τα ζεϊμπέκικα του, θα ηχούν πια στους ουρανούς…

Γεννημένος το 1948 στα Τρίκαλα, ο Δημήτρης Μητροπάνος ξεκίνησε την καριέρα του το`64, με το Γιώργο Ζαμπέτα. Δύο χρόνια αργότερα, με τη Ρωμιοσύνη και το Άξιον Εστί, συναντιέται με τον Μίκη Θεοδωράκη και η συνεργασία τους αφήνει εποχή. Το 1967 ηχογραφεί τον πρώτο του μικρό δίσκο(Χαμένη Πασχαλιά), ενώ το 1974 συνεργάζεται με το Δήμο Μούτση και μας δίνουν τον μεγάλο δίσκο «Ο Άγιος Φεβρουάριος».

Από τότε μέχρι σήμερα, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους συνθέτες, ντύνοντας με την χαρακτηριστική χροιά της φωνής του, τους στίχους και τις μελωδίες, που έμειναν για πάντα στα αυτιά μας.  Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Καλδάρας, Μουσαφίρης, Νικολόπουλος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μικρούτσικος, Σπανός, Μάριος Τόκας και τόσοι ακόμη.

Την δισκογραφία του την αντλήσαμε από την www.wikipedia.org

Δισκογραφία:

Λαϊκή παρέλαση (1970)

Δημήτρης Μητροπάνος Νο1 (1971)

Άγιος Φεβρουάριος (1972)

Ο δρόμος για τα Κύθηρα (1973)

Νεκρικοί Διάλογοι, Κυρά ζωή (1974)

Σκόρπια φύλλα, Τσιμεντένια πρόσωπα (1975)

Λαϊκά ’76 (1976)

Τα παιδιά της πιάτσας, Ερωτικά λαϊκά (1977)

Παράπονο (1978)

14 Ζεϊμπέκικα (1979)

Πορτραίτο, Λαϊκά του σήμερα (1980)

Τα συναξάρια (1981)

Τα λαϊκά της νύχτας (1982)

Τα 14 χασάπικα (1982)

Λαϊκές στιγμές (1983)

Τα πικροσάββατα, Τα λαϊκά της νύχτας Νο 2, Όταν μιλούν τα τέλια, Ακόμα μια μέρα (1984)

Τα νυχτέρια μας, Για τα παιδιά, 15 χρόνια Δημήτρης Μητροπάνος (1985)

Τα ζημιάρικα, Αγάπη μου αγέννητη, Τ’ ανάρπαχτα (1986)

Ένας καινούριος άνθρωπος, 16 από τα ωραιότερα τραγούδια μου, Το δικό μας τραγούδι (1987)

Καινούρια χρώματα (1988)

Μια νύχτα στον παράδεισο, Εμείς οι δυο, Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του, Πριν τελειώσει η νύχτα (1989)

20 μεγάλες επιτυχίες, Εσύ λέγε με έρωτα (1990)

Στα ξενυχτάδικα της αγκαλιάς σου, Μια νύχτα στο Λυκαβηττό, Πάρε αποφάσεις (1991)

Οι μεγάλες επιτυχίε (1992)

Ο Μητροπάνος τραγουδάει Σπανό (1993)

Η εθνική μας μοναξιά, 24 Ζεϊμπέκικα, Παρέα μ’ έναν ήλιο (1994)

Τα 45άρια του Δημήτρη Μητροπάνου (1995)

30 χρόνια Δ. Μητροπάνος, τα λαϊκά μιας ζωής, ΖΟΟΜ ’96, 16 χασάπικα, Τα ερωτικά, Τα πρώτα μου τραγούδια/1967-1975, Στου αιώνα την παράγκα (1996)

Ψάξε στ’ όνειρό μας (1997)

Τα μεγάλα λαϊκά, Του έρωτα & της φυγής (1998)

Εντελβάις (1999)

Στης ψυχής το παρακάτω (2001)

Θα είμαι εδώ (2003)

Υπάρχει και το ζεϊμπέκικο (2004)

Πες μου τ’ αληθινά σου (2005)

Για την καρδιά ενός αγγέλου (2007)

Στη Διαπασών (2008)

Τα τραγούδια της ζωής μου (2009)

Ποια τραγούδια να επιλέξεις άραγε, όταν αναφέρεσαι σε μια τέτοια προσωπικότητα…

Σοφοκλής Πέππας…

Δυστυχώς κι ο Σοφοκλής Πέππας δεν είναι πια μαζί μας…

Ο θρυλικός ηθοποιός που δάνεισε τη φωνή του στην πασίγνωστη παιδική τηλεοπτική σειρά Στρουμφάκια που άφησε εποχή, απεβίωσε σήμερα το πρωί, στα 63 του, μετά από μακροχρόνια μάχη με την επάρατη νόσο.

Τυχαία και μόνο να αναφέρουμε ΄΄Λούνα Πάρκ΄΄, ΄΄Λωξάντρα΄΄, ΄΄Πέρσες΄΄, ΄΄Αντιγόνη΄΄, ΄΄Ο θείος Βάνιας΄΄,΄΄Η σκόνη που πέφτει΄΄, και βρίσκουμε τον βραβευμένο με το βραβείο Βεάκη ηθοποιό (2008) να βρίσκεται μέσα, έχοντας παίξει το δικό του καθοριστικό ρόλο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) για την επιτυχία τους.

Μα πάνω απ’ όλα ο Μπαμπαστρούμφ.

Ο Μπαμπαστρούμφ Σοφοκλής ήδη μας λείπει, καλά-καλά δεν συνειδητοποιήσαμε την είδηση.

Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ Ο MOEBIUS!

Δείχνει σαν μια κακόγουστη φάρσα και δεν ξέρω αν θα έπρεπε να αρχίσουμε να τσιμπάμε ο ένας τον άλλο, μήπως και ξυπνήσουμε από αυτόν τον εφιάλτη επιτέλους!

Ακόμη δεν στέγνωσε το μελάνι στα κείμενα που αναρτήσαμε πριν λίγο, για τον χαμό της Σμαρούλας Γιούλη, του Νίκου Δαδινόπουλου και της Δόμνας Σαμίου, κι έρχεται ένα ακόμη όνομα να προστεθεί στον ατελείωτο αυτό θλιβερό απολογισμό. Τα κόμικς είναι αυτά που μετρούν τούτη την απώλεια και πιστέψτε με είναι πολύ φτωχότερα.

Ο Moebius, ή κατά κόσμο Jean Henri Gaston Giraud, απεβίωσε στα 73 του χρόνια…

Μια πολύ μεγάλη μορφή των Ευρωπαϊκών κόμικς, με φοβερές δημιουργίες, από τους πλέον επιδραστικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών, πολύ μα πολύ μπροστά από τα χρόνια του σε σύλληψη και ιδέες, ένα ανοιχτό μυαλό και ένας μεγάλος οραματιστής. Ανήσυχο πνεύμα, με ένα παλμαρέ που δεν χωράει σε κανένα άρθρο(ίσως σε βιβλίο μόνον), άφησε πίσω του μια ανεκτίμητη πολιτιστική συνεισφορά. Η ένατη τέχνη πενθεί…

Τι να αναφέρω και τι να παραβλέψω, αλήθεια; Ποια δουλειά του να ξεχωρίσω; Το αφήνω σε εσάς αυτό. Να πω μόνο τον Blueberry που διαβάσαμε το`69 για πρώτη φορά, στον Αστερίξ του Σπανού(έπειτα πέρασε από τα εξώφυλλα και τις σελίδες του Μικρού Καουμπόι), πολύ πριν κυκλοφορήσουν τα άλμπουμ του από την Μαμούθ Κόμικς, αλλά και το πέρασμα των δημιουργιών του από το περιοδικό Βαβέλ(όπως και τον Τρελό Στύτη, που κυκλοφόρησε σε ξεχωριστό άλμπουμ). Ο άνθρωπος σχεδίασε μέχρι και Silver Surfer! Οι εικονογραφήσεις στον χώρο του φανταστικού, έδωσαν μια άλλη διάσταση στο είδος! Τον θεωρώ αξεπέραστο. Διαβάστε το Incal και θα καταλάβετε τι έχασαν τα κόμικς… Τι καταπληκτικές διαδρομές μας χάρισε! Γενικά, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να παραθέσω δουλειές του Moebius και να επαινέσω αυτό τον σχεδιαστή, ή καλύτερα κομικσάνθρωπο.

Πολύ μεγάλη απώλεια. Μια είδηση που μας στεναχώρησε όλους. Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, να είναι η τελευταία, για όσο περισσότερο καιρό γίνεται.

Πλήρες βιογραφικό και δουλειές του Moebius, βρίσκονται στον παρακάτω σύνδεσμο.

http://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Giraud