25η Μαρτίου 2016, με λεβεντιά μέσα από τα μάτια του Θεόφιλου

Και του χρόνου, αγαπητοί φίλοι.

Xάρτινοι ήρωες με… Ανάδρομο Ερμή!

Σμπαρακουάκ!!! Γλουπ!!! Σβιιιιιιννννν!!!! Ο Θείος Ντόναλντ πετάχτηκε σαν ατσάλινο ελατήριο, ενώ κοιμόταν αμέριμνος πάνω στην αγαπημένη του αιώρα στην αυλή του σπιτιού του. Τα μάτια του μεμιάς γουρλώνουν, καθώς βλέπει το σπασμένο τζάμι του παραθύρου. Τα σκανδαλιάρικα ανιψάκια τρέχουν να κρυφτούν, ώστε να γλυτώσουν από το αβυσσαλέο μένος του θείου τους, ο Ντόναλντ τρέχει ξοπίσω τους σαν αφηνιασμένο θηρίο, αρπάζοντας το ρόπαλο του μπέιζμπολ, που πέταξε ο Χιούη τρέχοντας. Ταυτόχρονα, ένας έξω φρενών Θείος Σκρουτζ μπαίνει στην αυλή φουριόζος, κραδαίνοντας απειλητικά το μπαστούνι του. Είναι ολοφάνερο πως έρχεται να ζητήσει να εξοφληθούν επιτέλους τα χρέη για το νοίκι. Λίγα μέτρα πιο πέρα, ο τρισαγαπημένος ξάδελφος Γκαστόνε αφήνει να του ξεφύγει μια κραυγή χαράς, καθώς μαζεύει από το πεζοδρόμιο ένα πορτοφόλι γεμάτο δολάρια των πεντακοσίων .Ο Ντόναλντ, φανερά αναψοκοκκινισμένος και μην αντέχοντας άλλο αυτή την κατάσταση, βρίσκει γρήγορα καταφύγιο στο κρυφό, υπόγειο δωμάτιο, που λειτουργεί σαν το άντρο του Φάντομ Ντακ. Λίγο πριν σκοτεινιάσει για τα καλά, μια σκοτεινή σιλουέτα χοροπηδάει πάνω από τις στέγες της Λιμνούπολης.

Ναι ,ναι ξέρω τι σκέφτεστε, ποιος έχασε την τύχη του για να την βρει ο φίλος μας ο Ντόναλντ, και με τις υπερωρίες, που κάνει ο Ανάδρομος Ερμής τελευταία στην πλάτη του, πού καιρός για να πάρει μια ανάσα ο καψερός. Ανάδρομος Ερμής είπα; Χμμμ…

Για να ρίξουμε μια ματιά στο Αστρολογικό προφίλ του κυρίου Ντακ.

Ο χρόνια και ζαμάνια άμοιρος και κατατρεγμένος, αλλά συνάμα πολυαγαπημένος μας πάπιος είναι στην πραγματικότητα ένας συμπαθέστατος και κυκλοθυμικός Ιχθύς (Παρασκευή 13 Μαρτίου 1914) με παραδόξως ευνοημένο γενέθλιο χάρτη. Παρά τα εξ ολοκλήρου άνανδρα κι απανωτά σφυροκοπήματα, που δέχεται ανελλιπώς από τον Ωροσκόπο Αιγόκερω του Τρίτου Δεκαημέρου και την Σελήνη στον Υδροχόο, καταφέρνει να εξισορροπεί με αξιοθαύμαστη μαστοριά πάνω στην έμφυτη ροπή, που έχει για να έλκει κάθε είδους απίθανων κι αρκετές φορές τραγελαφικών συγκυριών .Ο Ερμής και η Αφροδίτη στους Διδύμους του Δεύτερου Δεκαημέρου του προσφέρει τα μέγιστα για να κατευναστεί η διαρκής αμφιταλάντευση ανάμεσα στην ευπρόσδεκτη απλοχεριά μιας καλοτυχίας (π.χ. Το πηγάδι των επιθυμιών) και το ανελέητο γκρεμοτσάκισμα κατρακυλώντας στα Τάρταρα (βλ.πληθώρα ιστοριών). Οι δε τελευταίοι δύο πλανήτες, σε συνδυασμό με τον αστερισμό των Διδύμων, εντείνουν την δυαδική φύση του χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει το alter ego του, τον Φάντομ Ντακ. Ο Άρης του βρίσκεται επίσης στον Υδροχόο, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλές φορές μπροστά μας έναν Ντόναλντ γεμάτο πρωτοποριακές ιδέες, με έντονο το πνεύμα της ευρεσιτεχνίας, της εφευρετικότητας και της επαναστατικής διάθεσης (βλ.ιστορίες του Καρλ Μπαρκς κι όχι μόνο). O Ήλιος του στους Ιχθύες στο Δεύτερο Δεκαήμερο μας παρουσιάζει μια πολύ γνώριμη εικόνα του ήρωά μας, τον τεμπέλη, αργόσχολο ,αργοκίνητο και γκρινιαρόγατο τύπο, ο οποίος ξοδεύει ατελείωτες ώρες αραχτός στην αιώρα του (π.χ. Καβατσάνο, Σκάρπα). Αυτή του ακριβώς η πλευρά αναδεικνύει επίσης την ρομαντική, καλλιτεχνική του φύση και αποτελεί μία από τις ιδιαίτερες μοίρες του προσωπικού του Ωροσκοπίου. Η έντονη παρουσία του αριθμού δεκατρία στην ζωή του και γενικότερα στην καθημερινότητά του δεν καταρράκωσε επ’ ουδενί την κραυγαλέα παρορμητικότητά του. Το αντίθετο, μάλιστα ,η τρισκαιδεκαφοβία δεν αποτέλεσε μια από τις επί μακρόν εμμονές του. Πολλές φορές διακρίνουμε έντονη την ψαρίσια φύση πάνω στην φυσιογνωμία του, ειδικά όταν »μιλάει» το πενάκι του Λουτσιάνο Γκάττο, αποδίδοντας ένα ιδιαίτερα γλαρό ύφος πάνω στο χρωματιστό καρεδάκι. Ωστόσο, το άγρυπνο βλέμμα του Μεγάλου Δάσκαλου Κρόνου καραδοκεί και δεν διστάζει στιγμή να του υπενθυμίζει πως το »Συν Αθηνά και χείρα κίνει» δεν είναι κινέζικη μπουτίκ στα περίχωρα της Λιμνούπολης, αλλά τρόπος να ζεις και να μαθαίνεις.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Ντόναλντ Φώντλεροϋ Ντακ κατόρθωσε να κατακτήσει την πρωτοκαθεδρία του πιο κοσμαγάπητου »γκαντέμη» όλων των εποχών, εντός κι εκτός κομικσόκοσμου, και σ’ αυτό συνέβαλαν τα μάλα οι μαστρο-μακαρονάδες της γείτονος χώρας, σμιλεύοντας ίσως τον πιο αντιφατικό αντι-ήρωα της Ένατης Τέχνης.

»Πού είσαι κρυμμένος, ανεπρόκοπε ανιψιέ; Αν νομίζεις πως θα μου γλυτώσεις αυτή τη φορά, είσαι πολύ γελασμένος. Θέλω τα νοίκια μου μέχρι και την τελευταία δεκάρα, αλλιώς θα σπάσω το ολοκαίνουργιο μπαστούνι μου πάνω στα αχαΐρευτα πλευρά σου!»

Θείος Σκρουτζ, ένας ξεροκέφαλος, πεισματάρης Αιγόκερως, με μουλαρίσια προδιάθεση (Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 1867) και με φανερό πνεύμα σφιχτοτάτης οικονομίας. Ο εκ Γλασκώβης ορμώμενος πάμπλουτος πλουτοκράτωρ είναι ο τελευταίος πανίσχυρος μεγιστάνας σε τούτον δα τον ντουνιά, ο οποίος θα σκεφτόταν να συμβουλευτεί χαρτορίχτρες κι Αστρολόγους για τις εκάστοτε βίζιτες του οιοσδήποτε μουσαφίρη-Ανάδρομου Ερμή, είτε αυτός εμφανίζεται με την μορφή των ραδιούργων Λύκων είτε με την απόκοσμη αύρα της Μάτζικας Ντε Σπελ είτε και με την όψη ακόμα του »άχρηστου» ανιψιού.

Προτιμά να »πιάνει» τη ζωή από τα πούπουλα και να την καθοδηγεί ο ίδιος. Στην προκειμένη περίπτωση »αρπάζει» τον κερασφόρο τράγο-σύμβολο του ζωδίου του από τα εν λόγω κέρατα, αλλά, επειδή δεν πιστεύει στα ζώδια, δεν πολυσκοτίζεται για τέτοιες ασημαντότητες, εκτός εάν η παντοδύναμη κι αλάνθαστη όσφρησή του »χτυπήσει στο κόκκινο» (βλ.Η Ζωδιακή Πέτρα). Μόνο που αυτό που ο ίδιος ονομάζει »όσφρηση» είναι στην πραγματικότητα ο Ωροσκόπος του στον Σκορπιό του Τρίτου Δεκαημέρου, που φροντίζει να του »γαργαλάει» διαρκώς τα ρουθούνια, προσδίδοντάς του έντονο επιχειρηματικό ένστικτο και κοφτερή διορατικότητα. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά πάνω στον γενέθλιο χάρτη του, ανακαλύπτουμε πως ο Άρης του βρίσκεται επίσης στον Αιγόκερω του Τρίτου Δεκαημέρου, η Σελήνη του στον Ταύρο του Πρώτου Δεκαημέρου, ο Ερμής επίσης στον Σκορπιό του Τρίτου Δεκαημέρου, και τελευταίον, αλλά όχι καταϊδρωμένο, ανακαλύπτουμε τον Τοξότη του Δεύτερου Δεκαημέρου, κάτω από την φιλική σκέπη του Ποσειδώνα. Αυτός ο τελευταίος συνδυασμός ίσως είναι και ο υπεύθυνος για τα ταξίδια του Σκρουτζ ανά την υφήλιο, ανιχνεύοντας χαμένους θησαυρούς και κάθε μορφή υψηλού κέρδους. Από τα παραπάνω, είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε πλήρως πως ο αγαπημένος μας χάρτινος θείος είναι βαθύτατα προσηλωμένος στην σκληρή δουλειά και μόνο με ισχυρές φιλοδοξίες κι αδιάρρηκτες εξουσιαστικές τάσεις ιδίως απέναντι στ’ ανίψια του. Η καταλυτική παρουσία του Κρόνου στο γενέθλιο χάρτη του Σκωτσέζου Σκρουτζ δηλώνει ξεκάθαρα πως η έννοια »προσωπική ζωή» είναι κάτι το οποίο δεν πρέπει να αποσπά με κανέναν τρόπο την προσοχή από τις δουλειές του και το ανεφησύχαστο κυνήγι του κέρδους. Συναισθήματα όπως ο Έρωτας κι η Αγάπη κρίθηκαν ακαριαίως αστεία, αμελητέα και περιφρονητικά από τον ήρωά μας μπροστά στο χτίσιμο της αχανούς Αυτοκρατορίας του. Να ‘ναι άραγε η αφορμή προσωπικά βιώματα; Πολύ πιθανό.

»With Great Power Comes Great Responsibility»

Tάδε έφη γνωστός θείος τοιχοσκαρφαλωτή υπερ-ήρωα, με εμφανή συμπάθεια στο πρόσωπο του Γάλλου ποιητή Βολταίρου. Ο περιβόητος Άνθρωπος-Αράχνη, για τους εκλεκτούς φίλους Spidey, αποτέλεσε την πολυετή ναυαρχίδα της εταιρίας Marvel για πάνω από σαράντα χρόνια. Ποιος είναι αυτός, όμως, που μοιράστηκε την σκιά του συγκεκριμένου ήρωα όλο αυτό το διάστημα, και πόσο ευθύνεται ο… Ανάδρομος για τις τόσες και τόσες τρικλοποδιές του νεαρού πολέμιου του Εγκλήματος; Ο Πήτερ Πάρκερ, με τις έντονες επιστημονικές ανησυχίες, δεν είναι παρά ένας χαμηλών τόνων Παρθένος του Δεύτερου Δεκαημέρου (Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 1945) με έντονο το στοιχείο του Νερού και του Αέρα στον προσωπικό του χάρτη. Ο Ωροσκόπος στους Ιχθύες, σε συνδυασμό με τον Ήλιο στην Παρθένο, του προσφέρει απλόχερα ένα εύστροφο σαν κοφτερή λεπίδα πνεύμα, κυρίως χρησιμοποιούμενο σαν μια μορφή αμυντικού χιούμορ, κατά τη διάρκεια διαφόρων ποικιλόμορφων αναμετρήσεων ,πίσω πάντα από το προσωπείο του Spider-Man. Οι διάφορες σαρωτικές αλλαγές στο διάβα της ζωής του οφείλονται κυρίως στον Άρη στον Πλούτωνά του και λιγότερο στις κατά καιρούς απρόσκλητες επισκέψεις του Ανάδρομου Ερμή. Η Αφροδίτη κι ο Δίας του τοποθετούνται στον Καρκίνο του Δεύτερου Δεκαημέρου, κι αυτό του εντείνει το αλάνθαστο ένστικτό του, καθώς και το στοιχείο της ισορροπημένης συντροφικότητας και της οικογενειακής εστίας, όσο κι αν αυτό σμπαραλιάζεται στον τοίχο του Οξύμωρου Σχήματος. Η αγάπη του για την Επιστήμη ορίζεται από το Ανατέλλον Άστρο του, τους Ιχθύες και την διπλή παρουσία του Καρκίνου. Ο Ερμής του στους Διδύμους του Πρώτου Δεκαημέρου αποκαλύπτει έναν άνθρωπο, που δραστηριοποιείται σταθερά με ότι καταπιάνεται, αλλά τονίζει επιπλέον την ύπαρξη μιας μυστικής, διπλής ζωής. Πολλοί τον αποκαλούν… Ντόναλντ Ντακ της Μάρβελ Κόμικς, λόγω μιας υποτιθέμενης ομοιότητας στην ταλαιπωρία και τις συγκυρίες της καθημερινότητας. Ο γράφων, όμως, αλλού εντοπίζει μια στοιχειώδη ομοιότητα, φυσιογνωμικά τουλάχιστον (βλ.Χάουαρντ Ντακ).

Υπό

Ευάγγελου Αράπη

Δια ανάγνωσιν επί του Κόμικς Τρέιδς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Τέλος εποχής…

Διαβάζοντας τον λιτό «επίλογο» στο ΚΟΜΙΞ του Σεπτεμβρίου, δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα την αίσθηση ότι θα τον συναντούσα ξανά μπροστά μου… Έτσι κι έγινε. Με ελάχιστες τροποποιήσεις (απουσίαζε ο αποχαιρετισμός του Ντέιβιντ Τερζόπουλου), ήταν παρών και στο διπλό τεύχος Μίκυ Μάους, της περασμένης Παρασκευής.

Όλοι μας γνωρίζουμε τις οικονομικές δυσκολίες των ημερών και τις συνέπειές τους στην καθημερινότητα του καθενός. Είναι μια εποχή κρίσης, όχι όμως με την στείρα έννοια της λέξης. Κρίνονται σχέσεις και θεσμοί, ιδανικά και δεδομένα. Είναι μια σειρά από δοκιμασίες για όλους μας ανεξαιρέτως. Στα δύσκολα κρίνονται πάντοτε πολλά. Η πίστη, η θέληση, η ανθρωπιά, η αξιοπρέπεια, η επιμονή, η συνέπεια. Οπότε, αν γενικεύσουμε αυτήν εδώ την οικονομικού τύπου αυλαία, που έριξαν κάποιοι μπροστά μας, μπορεί να καταλάβει κανείς και την αναγκαιότητα μιας επανεκκίνησης σε πολλά. Αν όχι σε όλα όσα ζήσαμε ή, καλύτερα, στον τρόπο με τον οποίο μάθαμε να τα ζούμε.

Όμως, κάθε τέλος είναι και μια αρχή. Μια ευκαιρία για αυτοκριτική και η έναρξη νέων στόχων. Γιατί, αν δεχθούμε απλά τις καταστάσεις γύρω μας, παθητικά, τότε απλά θα γυρίζουμε κενές σελίδες στον χρόνο μας, ανούσια. Δίχως να συμμετέχουμε γράφοντας σ’ αυτές. Δίχως το δικό μας στίγμα.

Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών της Νέας Ακτίνας ήταν, ειδικά στην περίπτωση του Μίκυ Μάους, ένα τέλος εποχής. Ή, αν προτιμάτε, όπως αποκάλεσε και ο καλός φίλος Στρατής, «το τέλος της αθωότητας». Μπορεί να φαντάζει στα μάτια σας σαν φράση κλισέ, αλλά πιστέψτε με σε αυτή την περίπτωση,  αποτυπώνει πλήρως αυτό που καλείται να περιγράψει.

Πολλοί μεγαλώσαμε μέσα από τα πρόσωπα των ηρώων του Ντίσνεϋ, στα κωμικά τους καμώματα και τις φανταστικές περιπέτειες. Χώρεσαν πολλά παιδικά όνειρα σε αυτά τα καρέ. Ο «θείος Γουώλτ» θα άφησε ένα πλατύ χαμόγελο από εκεί ψηλά, βλέποντάς τα. Όμως πια δεν είναι αυτός, που ελέγχει τις τύχες των δεκάδων εταιριών, που ξεπήδησαν από την δημιουργικότητα και την πρωτοποριακή του σκέψη. Όλα πλέον κυλούν σε αυτοματοποιημένους ρυθμούς και ακολουθούν τα οικονομικά διαγράμματα. Μέσα από αυτά, από τις στατιστικές και την γλώσσα των αριθμών, γυρίζουν τα γρανάζια, που δίνουν ζωή σε ό,τι γέννησε η φαντασία του σπουδαίου αυτού παραμυθά.

Το να τυποποιείς οράματα είναι απλά μια απόκλιση, μια διαστρεβλωμένη εικόνα της δύναμης του νου. Είναι όμως μέρος αυτού που αποτελεί την πραγματικότητα μας, που ίσως κι αυτή να χρειάζεται μια επανεκκίνηση.

Λυπάμαι που φτάνω στο σημείο να βγάζω την απογοήτευση και τη λύπη μου μέσα από ένα τέτοιο κείμενο, το οποίο δεν περίμενα ότι θα σύντασσα ποτέ. Όμως, επειδή το «ποτέ» και η αοριστία του έχουν χάσει πια το νόημά τους, στην εποχή που κυριαρχεί η ημερομηνία λήξης σε ό,τι κάνουμε, σκεφτόμαστε και καταναλώνουμε, ακόμη και σε ό,τι μας δίνει δύναμη να χλευάσουμε με τους ρυθμούς γύρω μας και να χαθούμε στα σύννεφα της παιδικότητας και του αυθορμητισμού, διαβάζετε αυτά τα λόγια. Μια σειρά αράδες, που υπαγορεύει η νοσταλγία για όσα συμβόλιζε και συμβολίζει ένα περιοδικό σαν το Μίκυ Μάους. Λυπάμαι και για τον τίτλο αυτού του κειμένου, που δανείστηκα από μια κατηγορία της σελίδας μας, αυτήν που στεγάζει όσα αφήσαμε πίσω μας…

Θα μου λείψει το Μίκυ Μάους, είναι αλήθεια και μάλιστα πολύ. Παρ’ όλα αυτά, θα εξακολουθεί να είναι ένα σημείο αναφοράς στις μέρες με τα ατέλειωτα καλοκαίρια, τα ανέμελα καμώματα, τις ανακαλύψεις και τις εξερευνήσεις και τις καθημερινές αποδράσεις.

Εύχομαι να υπάρξει «επόμενη μέρα», και να δούμε ξανά στα περίπτερα όχι μόνον το Μίκυ Μάους, αλλά και άλλα περιοδικά των εκδόσεων του κ. Τερζόπουλου, τον οποίο νοιώθω ότι θέλω να ευχαριστήσω, για τις όμορφες εικόνες με τις οποίες εμπλούτισε για τόσα χρόνια τον ψυχικό μας κόσμο. Μπορεί το «αντίο» να ήταν άκομψο, αλλά δεν καθορίζουμε πάντα τον τρόπο του αποχαιρετισμού.

Ψηφιακές παρενέργειες & επίγειες κοροϊδίες…

Έχω την αίσθηση, ότι όλοι σε τούτη δω η χώρα πρέπει να` χουμε στο κούτελο μας γραμμένο, κάτι σαν… «είμαστε κορόιδα». Πως αλλιώς να ερμηνεύσω, τις κατά καιρούς αλλοπρόσαλλες τροποποιήσεις των τροποποιήσεων, των μετατροπών των τροποποιημένων εδαφίων, που κάθε τρεις και λίγο τροποποιούνται, ώστε να φτάσουμε στο τέλος σε ένα σύνταγμα, που θα θέλει σε λίγο ένα οικοδομικό τετράγωνο, για να χωρέσει! Ή, είμαστε τέρατα(κυριολεκτικά όμως), νομοθετικής, οπότε και πρέπει κάποιος να μας αποδώσει ένα σχετικό βραβείο. Στον αντίποδα, από όλες αυτές τις εφαρμογές και τους παράδρομους, απ` τους οποίους καλούμαστε καθημερινά να βαδίζουμε, παρακάμπτοντας το ανασφαλές «οδόστρωμα», έχει δημιουργηθεί μια εικόνα ψηφιακών ηρώων, τους ρόλους των οποίων έχουμε επωμιστεί εθελοντικά.

Το τελευταίο μας επίτευγμα, μια ακόμη περίπτωση κρατικής αυθαιρεσίας και Ευρωπαϊκής υποταγής, είναι η ολοκληρωτική εφαρμογή του «ψηφιακού αλληθωρισμού», από τον φετινό Αύγουστο κι έπειτα. Τι σημαίνει αυτό και τι ακριβώς είναι; Αν δεν το έχετε πληροφορηθεί, να σας πω ότι η τηλεόραση με την μορφή που την γνωρίζατε, θα πάψει σε ένα μήνα και κάτι μέρες, να υφίσταται. Είτε το θέλετε – είτε όχι, αν επιθυμεί κανείς να βλέπει τηλεόραση, θα πρέπει να αγοράσει ψηφιακό αποκωδικοποιητή, αλλιώς …γιοκ! Τι κι αν έχετε πληρώσει για κεραίες, ή ενισχυτές σήματος, η ψηφιακή θα είναι η μόνη τηλεόραση που θα βλέπετε! Η τεχνολογία προχωράει μπροστά και η καταχρεωμένη Ελλάδα, με την ανεργία να καλπάζει, επιβάλλεται να ακολουθήσει τις επιταγές της! Από ποιους μας επιβάλλεται; Από εκείνους με τους οποίους κάναμε αυτήν την …εταιρεία, που κάνει κούνια – μπέλα στο γκρεμό, εδώ και 3-4 χρόνια.

Και ρωτώ: Αξιότιμοι διαχειριστές της αξιοπρέπειας μας της Εθνικής και των ζωών μας, γιατί για 4 δεκαετίες πληρώναμε τέλη ΕΡΤ, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Και πριν απαντήσετε βιαστικά, έχω να σας απευθύνω κι ακόμη ένα ερώτημα: Τώρα, που θα μας βάλετε με το έτσι θέλω να αγοράσουμε ψηφιακούς αποκωδικοποιητές, θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε τέλη υπέρ ΕΡΤ, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ;

Το «πάρε τις κεραίες σου και σ` άλλη ταράτσα», που θέλετε δικτατορικά να περάσετε και στα μουλωχτά μάλιστα, είναι μια ακόμη κατάφωρη κακοποίηση της έννοιας της δημοκρατίας και της ελευθερίας των επιλογών, που κατεβάζει τα βρακιά στην διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σας πετάει τις μάσκες μακριά! Το αν η προσωπική σας σχέση εξάρτησης, βάσει ιδίων συμφερόντων, από τους ψηφιακούς εφιάλτες απέναντι στους οποίους δηλώσατε υποταγή, είναι αυτή που σας ανάγκασε να κάνετε κάτι τέτοιο, με αφήνει παγερά αδιάφορο! Το ίδιο και η ανύπαρκτη σας πολιτική υπόσταση! Μας κάνατε πολιτικά άστεγους! Ο τυχοδιωκτισμός «κύριοι», είναι ένα νόστιμο φρούτο, που δυστυχώς για σας, η γεύση του κρατάει ελάχιστα! Άσε που προκαλεί δυσκοιλιότητα!

Άντε και του χρόνου με το καλό, να διατάξετε φορολόγηση των κοπράνων, της μύξας και τους βηξίματος! Δε πάτε να βάλετε την ψηφιακή σας κοροϊδία, σε κανένα …σκιερό μέρος; Έτσι για μην την πιάνει ο ήλιος! Μη φοβάστε. Είναι μέσω δορυφόρου! Κι εκεί θα έχει σήμα!

Για να θυμόμαστε και το πρόσφατο ένδοξο παρελθόν…

Πολυεργαλείο

Καμιά  φορά  αναρωτιόμαστε    πως  γίνεται   πολλοί  Έλληνες  στο  εξωτερικό  να  διαπρέπουν    σε  όλα  τα  σημεία  και  εμείς   εδώ  στο  Ελλαδισταν   να  ψωμολυσσάμε  της  πείνας?  Γιατί   με  τόσα  λαμπερά  μυαλά   να  μην  μπορούμε  να  φτιάξουμε  ένα  κράτος  της  προκοπής? Θα   μου  πείτε   αφού  οι  πολιτικοί  μας  είναι  πουλημένοι, το  ξέρω   πάλι  τα  ίδια  θα  λέμε? Ναι  συμφωνώ   αλλά  όσο  προσπαθούν  να  φιμώσουν  τον  Ελληνισμό  τόσο  αυτός  αυξάνεται…  Ναι   και  αυτό  είναι  αλήθεια   ότι  σε  πολύ  λίγα  χρόνια  δεν  θα  μπορεί  να  υπάρξει    ξανά  ανάπτυξη  αν  δεν  μιλούν  την  Ελληνική  γλώσσα…  μόνο  θέλει   προσοχή    μην  συνηθίσουμε  τα  greekglish   και   ξεχάσουμε    τη  μητρική…

δείτε  τι εννοώ…

http://www.pyles.tv/News/arxaiotita-energiakoi-topoi-%281%29/Greek-universal-language.aspx