ΤΟΜΠΟΛΑ 1930…
Ο εξαιρετικός αναμνησιοκαταγραφέας, κι ας μου συγχωρήσει την λέξη που εφεύρα για να περιγράψω την καταπληκτική του δουλειά, ο Νίκος ο Παπαδόπουλος , δημοσίευσε πρόσφατα στο ηλεκτρονικό του στέκι των αναμνήσεων μιας άλλης Ελλάδας, ένα άρθρο που μου κέντρισε την προσοχή. Θα το διαβάσετε αυτούσιο πιο κάτω, στο πλαίσιο της συνεργασίας μας, η οποία βασίζεται σε έναν πολύ απλό άξονα: Μεράκι και σεβασμός στην δουλειά του άλλου. Ο Νίκος διαχειρίζεται ένα ιστολόγιο από αυτά, που όπως λέμε στην αργκό, «δεν υπάρχουν». Το http://tinosontherun.blogspot.gr/ είναι ένα ημερολόγιο καταστρώματος ενός πλοίου που επιβιώνει φουρτουνών, αγέρηδων, καταστροφών και πάνω από όλα του κλέφτη του χρόνου. Η συνεργασία μας ξεκινάει ουσιαστικά, με το να μοιραζόμαστε κείμενα σαν κι αυτό εδώ. Το άρθρο του που θα διαβάσετε σήμερα, έχει για τίτλο «Τόμπολα 1930». Τι είναι; Διαβάστε πιο κάτω και θα δείτε. Νίκο, ευχαριστώ πολύ για την δυνατότητα που μας δίνεις να μπορούμε να διαβάζουμε την δουλειά σου. Καλή συνέχεια και να ξέρεις ότι είμαστε δίπλα σου σε ό,τι μας χρειαστείς.
«Πού ώρα ελεύθερη, τί, όπως τώρα νομίζεις ήταν…Ένα απόγευμα ελεύθερο είχαν οι γυναίκες, την Κυριακή το απόγευμα. Έ, τι να κάνανε, μαζεύονταν από σπίτι σε σπίτι και παίζανε τόμπολα να περάσει η ώρα. Ερχόταν η τσατσα-Κατερίνα, η Ιωάννα, η Λουκία, ε, δε θυμάμαι ποιά άλλη ερχόταν και παίζαν τόμπολα όλοι μαζί.
Μα δε παίζαν για λεφτά, πού να βρεθούν τα λεφτά… Κόβανε και φυλλαράκια απ’ τις μυρτιές και άμα κλείνανε σειρά βάζαν το φυλλαράκι στην άκρη για να φαίνεται πως κλείσανε. Και λέγαν, έκλεισα μία σειρά, έκλεισα δύο και άμα έκλεινες και τις τρεις, κέρδιζες. Κι’ όσα περισσεύαν τα βάζανε στη μεγάλη καρτέλλα. Άμα δεις στην πίσω μεριά στη μεγάλη καρτέλλα, γράφει Αντώνιος και Ζάννες Αρμάος του Λορέντζου. Βάλε τώρα πως, στις πέντε στα Κελλιά είχε νυχτώσει. Ε, να παίζαν μέχρι τί ώρα, μήπως και θυμάμαι… Είχαν και δουλειές το πρωί, δεν αργούσαν όπως τώρα. Πίνανε ένα ρακάκι, άμα υπήρχε κι’ αυτό, τρώγανε κανένα στραγάλι κι΄αυτό ήταν…» Το σετάκι έχει ημερομηνία κτήσης 1930, έμεινε πάντα στην οικογένεια και όλα τα νούμερα είναι ανάγλυφα ξύλινα.
Για τους χαμένους αριθμούς έχει κοπεί κυλινδρικό κομμάτι ξύλου και ο αριθμός έχει γραφτεί με μελάνι. Ο λόγος που έχω βάλει όλες τις καρτέλλες στην ανάρτηση είναι, να μπορεί, όποιος πιθανόν θελήσει, να τις τυπώσει και να παίξει τόμπολα.
Για νούμερα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φασόλια γραμμένα στο χέρι. Βέβαια, δεν μπορώ να φανταστώ ποιά παρέα θα έπαιζε σήμερα τόμπολα χωρίς κίνητρο, έτσι, απλώς για την χαρά της παρέας…
Οι φωτογραφίες του παιγνιδιού, βρίσκονται στο πιο κάτω slide show.
Παρόμοιο υλικό σάς περιμένει εδώ.
Κοινοποιήστε:
Posted on 20 Φεβρουαρίου 2013, in Comics Trades, Άνθρωπος, Απόψεις, Αποσπάσματα, Αρχείο, Αφιερώματα, Αναδημοσιεύσεις, Επιτραπέζια Παιγνίδια, Η Ζωή, Κάποτε στην Ελλάδα!, Καθημερινότητα, Κοινωνία, Μικρές Απολαύσεις, Παραλειπόμενα, Τέλος Εποχής, Toys, Toys & Games and tagged Board Games, Comics Trades, CT Exclusive, Games, Άρθρα Μελών, Άνθρωπος, Αποκλειστικότητες, Αρχείο, Αναδημοσιεύσεις, Αναμνήσεις, Επιτραπέζια Παιγνίδια, Εργασίες Κοινότητας, Εργασίες Μελών, Εκτός Κόμικς, Η Ζωή, Κάποτε στην Ελλάδα!, Κοινωνία, Μικρές Απολαύσεις..., Παιγνίδια, Σήμερα & Χθές, Τόμπολα, Τέλος Εποχής..., Members Articles, Memories, Reblog, Tinos on the Run, Toys. Bookmark the permalink. 5 Σχόλια.
Comics Trades! 
Αγαπημένο παιχνίδι, η τόμπολα. Θυμάμαι ότι είχα κάμποσες.
Η πρώτη μου τόμπολα ήταν μία με πλαστικά πολύχρωμα νούμερα. Ακόμα τη θυμάμαι.
Αγαπημένη τόμπολα ήταν η «τόμπολα Ελλάδος», από (τουλάχιστον) δεύτερο χέρι. Η καρτέλα της ήταν ο χάρτης τής Ελλάδος. Τα ξύλινα νούμερα, αντί για αριθμούς, είχαν τις πρωτεύουσες τών νομών, και η θέση τους στην καρτέλα ήταν η πραγματική θέση τής κάθε πρωτεύουσας στο χάρτη. Έτσι, παίζοντας, μάθαινες και γεωγραφία! Έχω ψάξει, αλλά δεν βρήκα κάποια αναφορά σ’ αυτό το παιχνίδι. Πρέπει, μάλλον, να ήταν πολύ παλιό. Αν το έχει κανείς και θέλει να μας το παρουσιάσει…
Κάποτε, που μάζευα χαρτάκια, βρήκα ένα σφραγισμένο χαρτάκι, με το οποίο κέρδισα μία τόμπολα. Μετά από μεγάλη αναμονή, ήρθε η τόμπολα στο μαγαζί που έπαιρνα τα χαρτάκια, αλλά ήταν ελαττωματική: όλες οι κάρτες ήταν ίδιες, οπότε δεν μπορούσες να παίξεις! Αργότερα κάποιος μου χάρισε σχεδόν 100 (λείπανε μερικές) κάρτες τόμπολας, οπότε αξιοποιήθηκε και η ελαττωματική τόμπολα.
Για την πρωτοχρονιά τού 2012, είχα αγοράσει μια τόμπολα για κάτι μικρανίψια μου, τα οποία, όμως, δεν έχω καταφέρει να τα δω ακόμα, ώστε να τους την δώσω! Αν, όταν τα δω, έχουν μεγαλώσει τόσο, που δεν την θέλουν, κάτι μου λέει ότι πάλι θα έχω τόμπολα να παίζω!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα κύριοι.
Να ευχαριστήσουμε τον Νίκο, για τις υπέροχες εικόνες από το χθες που μας έφερε στα μάτια! Εξαιρετικό άρθρο – κείμενο και εικόνες! Ταξιδάκι στον χρόνο! Κρίτωνα, έχεις …email! Πιστεύω ότι θα αποτελέσει και αυτό(το περιεχόμενο του email), αφορμή για να ξυπνήσουν κι άλλες μνήμες… αλλά και να συνεχίσει να συμπληρώνεται η κατηγορία μας ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Με τρία χρόνια καθυστέρηση, βρέθηκε μια εικόνα τής Γεωγραφικής Τόμπολας Ελλάδος, από μια δημοπρασία, που έχει λήξει, και όπου η φωτογραφία υπάρχει πλέον μόνο στην cache τής Google. Την παραθέτω εδώ, για να μη χαθεί, όταν σβηστεί και από εκεί. Σύμφωνα με τα στοιχεία τής δημοπρασίας, ο κατασκευαστής ήταν η «ΕΡ.ΚΑ.Π. Ο.Ε ΑΘΗΝΩΝ». Ως τιμή αναφέρονται τα 180€. Πανάκριβα, αλλά είμαι βέβαιος ότι, όποιος τα έδωσε, το χαίρεται το παιχνίδι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα, Κρίτων, κύριοι.
Υπέροχο κομμάτι, συλλεκτικότατο!
Συνεχίστε να προσθέτε τέτοιες μνήμες! Είναι πολύ σημαντικές για όλους μας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μου προκάλεσε τόσο το blog της Τήνου, αλλά και η περιγραφή της ανάμνησης από την Τόμπολα. Δεν την πρόλαβα και δεν έχω ούτε μία! Να μου πεις κάθε εποχή έχει τα δικά της.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!