Νέο ΚΟΜΙΞ 2: Δόκτωρ Τικ-Τακ
Έφτασε λοιπόν και το δεύτερο τεύχος του νέου ΚΟΜΙΞ! Στο δεύτερο τεύχος έχουμε έναν νέο σχεδιαστή να κάνει την είσοδό του στο περιοδικό, ο οποίος ακούει στο όνομα Κάστυ! Ο Κάστυ είναι ένας σχετικά νέος, ταλαντούχος δημιουργός, που δημιουργεί στην Ιταλία ιστορίες με τον Μίκυ Μάους στην σύγχρονη εποχή, αλλά δίνοντας και το αίσθημα του παλαιού! Για μένα προσωπικά είναι ο νέος Σκάρπα! Προτού μιλήσουμε για τις ιστορίες, ας πούμε κάποια πράγματα για τις αλλαγές που έγιναν στο περιοδικό. Αρχικά, στην διαφήμιση για το επόμενο τεύχος, δεν βλέπουμε ούτε περίληψη της κύριας ιστορίας ούτε διαφήμιση για άλλες, αλλά έναν ξερό τίτλο. Ακόμα, τα γράμματα του τίτλου «Περιεχόμενα» δεν έχουν περίγραμμα.
Στα «Γράμματα στην Σύνταξη», το Χρονολόγιο καταλαμβάνει όλη την αριστερή μεριά της σελίδας, και οι τρεις στήλες των άρθρων έχουν γίνει δύο. Διαφοροποίηση βλέπουμε και στα «Νέα του ΚΟΜΙΞ», με το περίγραμμα των πλαισίων να είναι όπως το κάναμε εμείς στην ΚΟΜΙΞ Wiki. Διαφορές έχουμε και στα συνοδευτικά άρθρα των ιστοριών, όπου έχουμε πάλι κόκκινο πλαίσιο αριστερά και δύο στήλες. Στο τεύχος βρίσκουμε διαφημίσεις για το Μίκυ Μάους, το Ντόναλντ, την Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney και το Super Μίκυ. Τέλος, στην τελευταία σελίδα, δεν βρίσκουμε την παλιά ολοσέλιδη διαφήμιση για το επόμενο τεύχος.
Ας μιλήσουμε τώρα για τις ιστορίες του περιοδικού:
Η πρώτη ιστορία είναι ο Δόκτωρ Τικ-Τακ, η κύρια του τεύχους, σε σενάριο Casty και Enrico Faccini και σχέδιο Casty. Περίληψη: Πολλοί προσπάθησαν να ανακαλύψουν το μυστικό της αιώνιας νιότης, όμως μόνο ο μυστηριώδης Δόκτωρ Τικ Τακ φαίνεται πως τα κατάφερε. Ο Μίκυ και ο Ήτα Βήτα σε μια περιπέτεια μυστηρίου γεμάτη χιούμορ, συγκίνηση και ανατροπές, από το πενάκι ενός από τους κορυφαίους εκπρόσωπους του σύγχρονου ντισνεϋκού κόμικς. Σε μια τέτοια ιστορία θα βάζαμε ένα 10 για το εκπληκτικό σενάριο και το σχέδιο!
Συνεχίζει με την ιστορία Το μυστικό των πειρατών σε σενάριο Tormod Løkling και σχέδιο Arild Midthun, όπου ο Χιούη, ο Λιούη και ο Ντιούη ταξιδεύουν στο παρελθόν για να ανακαλύψουν την τοποθεσία που έκρυψε τα λάφυρά του ο θρυλικός Κάπταιν Κιντ! Μια πειρατική περιπέτεια με απρόβλεπτη κατάληξη, στην οποία όλα ανεξαιρέτως τα φαινόμενα απατούν… Σχετικά ευχάριστη ιστορία η οποία παίρνει ένα 8,5!
Ακολουθεί η ιστορία: Η δεύτερη δεκάρα, σε σενάριο: Nils Petter Smeby και σχέδιο Vicar. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Αλάσκα, στην οποία θείος Σκρουτζ ανακαλύπτει μία δεύτερη τυχερή δεκάρα ολόιδια με την πρώτη και προσπαθεί να ανακαλύψει τι ευθύνεται για αυτό το φαινόμενο. Ιστορία με σχέδιο όπως έχει συνηθίσει, με μια περίεργη ανατροπή στο τέλος! Και σε αυτήν λοιπόν θα βάλουμε ένα 8.
Λίγο πριν το τέλος, έχουμε την ιστορία Το πράσινο τείχος σε σενάριο Evert Geradts και Σχέδιο Bas Heymans, που δεν είχε διαφημιστεί στο τεύχος 1, οπότε δεν ξέραμε ότι θα υπάρχει. Σε αυτήν ο Ντόναλντ προσπαθεί να διαβάσει το βιβλίο του στον κήπο του, χωρίς ενοχλητικές παρεμβολές και για αυτό τον λόγο χτίζει ένα πράσινο τείχος ανάμεσα γύρω από την αυλή του. Μια ιστορία 4 σελίδων, η οποία είναι καλή για τον ρόλο της, που είναι για το γέμισμα του τεύχους. Ένα 7,5 δηλαδή…
Και για τέλος, η ιστορία Η Μεγάλη Παρέλαση των Ζώων, σε σενάριο και σχέδιο Carl Barks, όπου ο Ντόναλντ φέτος φιλοδοξεί να κερδίσει στην παρέλαση των ζώων στην Λιμνούπολη, αλλά στην συνέχεια αλλάζει σχέδια και ζώο, δίχως να υπολογίζει τα ανίψια του! Άλλη μια καλή δεκασέλιδη ιστορία από τον Μπαρκς, την οποία θα βαθμολογούσαμε με ένα 9!
Το ΚΟΜΙΞ αυτό παίρνει ένα 8,5 – 9 (όχι όμως και 10, σαν το προηγούμενο) μαζί με τις ιστορίες και το υπέροχο εξώφυλλο του Κάστυ. Όσο για το επόμενο, δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πότε θα κυκλοφορήσει ούτε ποιες ιστορίες θα έχει, πέρα από την αρχική. Κεντρική θα είναι πάλι μια ιστορία του Κάστυ, που ονομάζεται Σκοτεινός κόσμος, η οποία είναι 75 σελίδων, σύμφωνα με το I.N.D.U.C.K.S.!
Τελευταίες εξελίξεις: Χάρις στον Πάνο, που επικοινώνησε με την Καθημερινή και μας προώθησε το υλικό που του έστειλαν, μάθαμε ότι το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου.
Όλες τις προηγούμενες παρουσιάσεις μπορείτε να τις βρείτε εδώ.
ΚΟΜΙΞ & ΚΟΜΙΞΑΚΙΑΣ 15, ΚΟΜΙΞ Wiki
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.
Κοινοποιήστε:
Posted on 30 Αυγούστου 2014, in Comics Trades, Greek Comics, Άρθρα Μελών, Γουώλτ Ντίσνεϋ, Εργασίες Κοινότητας, Εργασίες Μελών, Εκδόσεις Καθημερινής, Ελληνικά Κόμικς, ΚΟΜΙΞ, Παρουσίαση: ΚΟΜΙΞ, Members Articles, Walt Disney and tagged Εκδόσεις Καθημερινής, Ιστορίες από το ΚΟΜΙΞ, ΚΟΜΙΞ. Bookmark the permalink. 14 Σχόλια.
Comics Trades! 
Ωραιότατη παρουσίαση, κύριοι, θα ήθελα να πω κι εγώ κάτι της για τον βαθμό που θα έβαζα, που δεν μπορεί να είναι παραπάνω από 8, άντε καταχρηστικότατα 8,5. Το περίεργο θέμα είναι ότι δεν φταίει η Καθημερινή, που απ’ ότι βλέπουμε βάζει ό,τι καλύτερο μπορεί από ιστορίες, όσο ότι οι Τοπολίνιοι έχουν κάπως ριγμένο τον πήχυ και οι πιο «δυνατές» ιστορίες είναι λιγότερες ( ίσως γιατί απαιτούν περισσότερο κόπο και χρόνο για να δημιουργηθούν; ). Επίσης, όπως και να το δω, όχι μόνο ο ίδιος αλλά και παιδιά που το διαβάζουν, η επιλογή των μεγενθυμένων καρέ για να ταιριάζουν στο μεγαλύτερο μέγεθος του Κόμιξ -γιατί απ’ ότι νομίζω οι ιστορίες είναι προορισμένες για περιοδικό σε διαστάσεις Μίκυ Μάους- χτυπάνε στο μάτι, όσο κι αν το αγνοείς…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σε ευχαριστούμε φίλε μου! Εγώ το τεύχος το είχα κάπου στο 8,5 και ο ΚΟΜΙΞΑΚΙΑΣ 3 στο 9 οπότε για αυτό το 8,5-9… Γενικά καλό το τεύχος αλλά όχι σαν το προηγούμενο.. Όσο με το Topolino έχεις δίκιο… Πάντως εμένα δεν με χαλάει καθόλου οι ιστορίες με 3 σειρές να πω την αλήθεια και την απόλαυσα την ιστορία… Γενικά όποιος δεν το έχει συνηθίσει θα το συνηθίσει με τον καιρό. Και η επόμενη ιστορία είναι του Κάστυ και είναι από τις μεγάλες μεγάλες ιστορίες του αφού είναι 75 σελίδες! Πάντως εάν θυμάσαι το ΚΟΜΙΞ 2 είναι ίδιο με ΚΟΜΙΞ 304 που θα έβγαζε η Νέα Ακτίνα στις ιστορίες με διαφορά μια ιστορία (που δεν μπήκε και η ιστορία αυτή είναι με τους πειρατές που είδαμε..) και αυτό μας το έδειξε ο Δημήτρης Δημακόπουλος >>http://pollakiadiafora.tumblr.com/post/62397231594/komix304
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, πράγματι αυτό το τελευταίο που λες είναι ένα θέμα. Θα δούμε, πάντως, και στη συνέχεια, όταν συνηθίσουμε λίγο ακόμα το στυλ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κι εγώ εννέα θα έβαζα στο τεύχος.
Η ιστορία τού Κάστυ θυμίζει έντονα ιστορία τού Γκότφρεντσον ή, αν θέλετε, ιστορία τού Σκάρπα, δομημένη στο στυλ τού Γκότφρεντσον, με σύντομες σκηνές που καταλήγουν σε κάποιο γκαγκ, σαν να επρόκειτο για μια σειρά από ημερήσια στριπ. Οι δίδυμες υπάλληλοι τού δόκτορα Τικ Τακ λες και είναι βγαλμένες από τη φαντασία τού ίδιου του Σκάρπα, ενώ ο ηλικιωμένος Μίκυ είναι φτυστός ο Μίκυ Κιντ από τον αυτοκράτορα του Μίκυ Σίτυ. Όσο για τη μεγέθυνση, λόγω φορμάτ τριών σειρών καρέ ανά σελίδα, τολμώ να πω ότι με ενόχλησε λιγότερο απ’ ό,τι στο προηγούμενο τεύχος. Ίσως ο Casty να χρησιμοποιεί πιο λεπτή γραμμή στο μελάνωμα.
Το κακό είναι ότι φαίνεται πως ο Casty θα κάνει παρέα με τον Barks και τον Rosa στο ακριβότερο Κόμιξ, και δεν θα ξαναδιαβάσουμε ιστορίες του στο Μίκυ Μάους, που είναι ο φυσικός τους χώρος.
Για όσους η ελληνική εκδοχή τού διαφημιστικού τραγουδιού τού Δόκτορα Τικ Τακ θυμίζει κάτι, να επισημάνω ότι πρόκειται γι’ αυτό εδώ το τραγούδι, που θα το θυμούνται όσοι είναι μιας κάποιας ηλικίας.
Το μυστικό τών πειρατών μού άρεσε πάρα πολύ. Εξαιρετικό σχέδιο και πλοκή που δεν κάνει κοιλιά. Εντάξει, έχει το (χρονο-ουφ, χρονο-παντ) χρονο-παντ αντί για τη γυριστούλα τού Κύρου (η απουσία τής οποίας εξηγείται, ίσως, από την επόμενη ιστορία, που είχε δημοσιευτεί εννέα χρόνια προηγουμένως) και κάπου δεν κολλάει το να είχε η Ναπολιτάνα Μάτζικα πρόγονο στον νέο κόσμο, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.
Το μόνο αρνητικό στοιχείο στη δεύτερη τυχερή δεκάρα είναι το σχέδιο τού Vicar. Η ιστορία θα μπορούσε να είχε προέλθει από τη φαντασία τού Rosa. Αν την είχε γράψει εκείνος, η ιστορία δεν θα ήταν διαφορετική, αλλά εμείς θα αναρωτιόμασταν, όλο θαυμασμό, πού τις βρίσκει τέτοιες ιδέες. Επομένως, για μένα το οκτώ είναι λίγο γι’ αυτήν την ιστορία.
Το πράσινο τείχος είναι μεν η πιο αδύναμη ιστορία τού τεύχους, αλλά δεν παύει να είναι μια καλή ιστορία. Μπορεί να μπήκε για γέμισμα, αλλά δύσκολα νομίζω ότι θα βρει κανείς καλύτερες τετρασέλιδες ιστορίες. Κατ’ αρχάς, η αναφορά στην παρουσίαση στο ότι ο Ντόναλντ έστησε το τείχος ανάμεσα στην αυλή του και αυτήν του Τζόουνς (το διόρθωσα) ίσως να μαρτυρεί μια επιπόλαια πρώτη ανάγνωση, καθώς δεν πρόκειται για μια ιστορία διαμάχης τού Ντόναλντ με τον Τζόουνς. Η αρχική λύση, που δίνει ο Ντόναλντ, είναι τυπικά ακραία Ντονάλντεια, αλλά η τελική λύση είναι τελείως απροσδόκητη, αντάξια του ίδιου του Μπαρκς. Άρα και εδώ πάνω από 7,5.
Για την ιστορία τού Μπαρκς δεν χρειάζονται παραπάνω σχόλια, πέρα απ’ το να διαφωνήσουμε με κάποιους που, σε άλλον ιστότοπο, γκρινιάξανε ότι δεν είναι από τις καλύτερές του ιστορίες. Είναι εξαιρετική και πολύ αστεία, με τυπικά Μπαρκσική δομή, όπου η κατάληξη της ιστορίας προοιωνίζεται ήδη από την αρχή.
Όπως επεσήμανε και ο Κώστας, το τεύχος ήταν ουσιαστικά το ακυκλοφόρητο Κόμιξ 304. Απ’ ό,τι φαίνεται,στη Νέα Ακτίνα είχαν πάρει ζεστά το θέμα της ανανέωσης των τίτλων τους (μόνο καινούργιες ιστορίες στο Μίκυ Μάους, μόνο καλές ιστορίες στο Κόμιξ), αλλά δεν πρόλαβαν να την υλοποιήσουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νεα ιστορια του Καστυ, και στο επομενο αλλη 75 σελιδων;;; Ειμαι στον παραδεισο 🙂 Οπως φαινεται με ακουν παλια οταν γκρινιαζα σε οποι βημα εβρισκα μπροστα μου οτι πρεπει να βαλουν Καστυ.
Η μονη εκρεμοτητα ειναι οτι … χμ, χμ… κλαψ , κλαψ … ακομη δεν ειδαμε ουτο το κομιξ νο1 εδω κατω στο νησι των κουμπαρων. ( κα φυσικα ουτε το Σουπερ Μικυ ) 😦 😦 😦
Που θα παει … καααποτε θα τα στειλουν και σε μας τους φτωχους συγγενεις 🙂 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μια σημαντική επισήμανση για το τεύχος αυτό είναι ότι, για πρώτη φορά στις εκδόσεις της Καθημερινής περιλαμβάνεται ιστορία η οποία παρουσιάστηκε ξανά στην Ελλάδα (εξαιρείται η σειρά της Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney). Παρόλο που η ιστοσελίδα της Καθημερινής διαφημίζει ότι το τεύχος περιλαμβάνει μόνο «νέες ιστορίες», η ιστορία του Καρλ Μπαρκς εκδόθηκε στο ΜΜ#336 το 1972 με τον τίτλο «Η ζωολογική παρέλαση».
Αλλά αφού μιλάμε για τον Μπαρκς και για ένα διάστημα 42 χρόνων, ας το παραβλέψουμε. Αλλά ας ελπίσουμε ότι το Κόμιξ θα επανέλθει σύντομα στην Κύπρο και θα το δούμε πριν να περάσουν τα επόμενα 42 χρόνια!!!!!!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σωστό, αλλά μην ξεχνάμε ότι οι ιστορίες τού Μπαρκς, που δημοσιεύτηκαν στο Μίκυ Μάους, ήταν αναδιαμορφωμένες σε μορφή τριών καρέ ανά σελίδα, αντί για τέσσερα, με σημαντικές επεμβάσεις σε πολλά καρέ, για να επιτευχθεί αυτό. Στην πρωτότυπη εκδοχή της, η ιστορία δημοσιεύεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνώ απόλυτα! Επομένως, καλά κάνανε τότε.
Στο παρελθόν είχα συγκρίνει κι άλλες ιστορίες του Μπαρκς που δημοσιεύτηκαν στο ΜΜ με τρεις σειρές καρέ ανά σελίδα με τις αντίστοιχες εκδόσεις στο Κόμιξ και πρόσεξα ότι, εκτός από τα διάφορα κουτσουρεμένα καρέ που στριμώχνονταν στις μικρές σελίδες του ΜΜ, υπήρχαν και άλλα που επεκτείνονταν, σχεδιασμένα από το επιτελείο του Τερζόπουλου.
Μου έρχεται τώρα στο μυαλό η Φιλοσοφική Λίθος που είχε εκδοθεί κάποτε στο ΜΜ με τίτλο Περιπέτεια στην Κρήτη. Θυμάμαι, συγκεκριμένα, ότι τα μεγαλύτερα καρέ στις σκηνές στο λαβύρινθο είχαν προχειρο-σχεδιαστεί/διαμορφωθεί για να ταιριάζουν στις τρεις σειρές καρέ, και το σχέδιο ξεχώριζε αμέσως ότι είχε αλλοιωθεί από άπειρο χέρι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πιο πιθανόν το επιτελείο τού Topolino, θα έλεγα!
Δυο από τα καρέ, που αναφέρεις, τα είχαμε παρουσιάσει παλιότερα στο «Ένα καρέ χίλιες λέξεις»:
ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 97.
ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 123.
Για το πρώτο, δεν θα έλεγα ότι «ξεχώριζε αμέσως ότι είχε αλλοιωθεί από άπειρο χέρι». Όσο για το δεύτερο, μπορεί να το συμπλήρωσαν κυρίως με μαύρο, που κι’ αυτό κάτι συνεισφέρει στην ατμόσφαιρα της ιστορίας,αλλά οι λίγες λεπτομέρειες, που προστέθηκαν, δεν νομίζω να ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο σχέδιο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αχά! Βλέπω ότι υπάρχουν κι άλλοι που ασχολούνται με τις λεπτομέρειες που δίνω κι εγώ σημασία! Νομίζω ότι θα πρέπει να ρίξω μια ματιά στα πιο παλιά άρθρα του comicstrades (φέτος ανακάλυψα το website).
Όσο για τα αλλοιωμένα καρέ, αυτό που θυμόμουν ότι βγάζει μάτι είναι η σκιά του αγάλματος του Μινώταυρου, που φαίνεται στο άρθρο 123 που αναφέρεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χμ… ναι. Λείπει το αριστερό αυτί, ενώ το αριστερό κέρατο, που συμπληρώθηκε, θα έπρεπε να είναι πιο πλαγιαστό. Πάντως, η λεία κορυφή του κεφαλιού, που θα έπρεπε να είναι κατσαρή, είναι έργο τού Μπαρκς!
Μέχρι που το ανέφερες, ούτε που το είχα προσέξει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα ξαναδιαβάσει Κάστυ και έμεινα κατάπληκτος! Λίγο πολύ σε όλους έχει λείψει το σχέδιο του Σκάρπα και το μυστήριο και η ατμοσφαιρικότητα των πρώτων ιστοριών του με τον Μίκυ [λ.χ. Το Νύχι της Κάλι, Το Μυστήριο του Ταπιόκα ΣΤ’, κλπ, ιστορίες που πιστεύω έχουν λείψει και αξίζουν να υπάρχουν στο περιοδικό]. Και από ότι φαίνεται ο Κάστυ θα καθιερωθεί στους επίσημους πια σχεδιαστές του περιοδικού (not bad)! Το σενάριο ίσως να ήθελε λίγη παραπάνω ίντριγκα, αλλά ήταν και πάλι μια χαρά.
[Να σημειωθεί ότι συντελεστής της ιστορίας ήταν και ο Ενρίκο Φατσίνι, τον οποίο έχουμε γνωρίσει στο Μίκυ Μάους και στο Ντόναλντ («Επαγγελματική Φασίνα», #1) και λόγω σχεδίου έχει φάει αρκετό κράξιμο εδώ στις κριτικές του site.]
Τίθεται όμως κι ένα θέμα με τον Κάστυ: μπορεί όντως να θεωρηθεί ταλαντούχος και χαρισματικός ένας δημιουργός που ουσιαστικά μιμείται έναν προγενέστερό του; Δεν έχω διαβάσει άλλες ιστορίες του και δεν έχω καθαρή εικόνα για αυτόν, αλλά σε κάθε καρέ και γραμμή διακρίνεις απλά Σκάρπα και Γκότφρεντσον. Ποιά είναι η «σχεδιαστική ταυτότητα» του ίδιου του Κάστυ; Δεν πρέπει κανονικά ένας κομίστας να διακρίνεται για το προσωπικό του ύφος και γραμμή και όχι να μιμείται και να «κρύβεται» κάτω από τη σκιά ενός «γίγαντα» του χώρου; Να μου πείτε κι ένα σωρό άλλοι σχεδιαστές το έχουν κάνει, μεταξύ αυτών και ο Σκάρπα που στα πρώτα του χρόνια και για μεγάλο διάστημα μιμούταν τον Γκότφρεντσον και ο Καβατσάνο τον Σκάρπα, αλλά εκείνοι εξελίχθηκαν και διαμόρφωσαν τη δική τους σχεδιαστική ταυτότητα διατηρώντας στοιχεία από τους δασκάλους τους. Πρέπει λοιπόν να υμνούμε ως νέο μεγάλο δημιουργό της εποχής μας κάποιον που μιμείται απλά το σχέδιο των «παλιών καλών εποχών» αντί κάποιους που προσπαθούν, διατηρώντας τις φόρμες και τις αρχές του ντισνεικού κόμικς, να φτιάξουν ιστορίες με το δικό τους στυλ, όπως ο Μοττούρα, η Ζiche, ο Περίνα και αρκετοί άλλοι νέοι (ε όχι κι όλοι!) ; Μήπως ο Κάστυ είναι απλά ακόμα στην αρχή και σε βάθος χρόνου θα διαμορφώσει ένα νέο, δικό του σχεδιαστικό ύφος; Ή απλά σκοπεύει να «εκμεταλεύεται» την νοσταλγία μας για περισσότερο Σκάρπα και Γκότφρεντσον;
Α, τέλος, παρατήρησε κανείς πως σε αυτό το τεύχος [αλλά νομίζω και σε άλλα περιοδικά (Ντόναλντ, Σούπερ Μίκυ)] δεν γράφουν τη λέξη «τέλος» στο τέλος κάθε ιστορίας;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νομίζω ότι θα πρέπει να διαβάσεις μερικές ακόμα ιστορίες τού Casty, από προηγούμενα Μίκυ Μάους, ώστε να σχηματίσεις μια καλύτερη άποψη, καθώς από μόνο μία ιστορία δεν μπορείς να βγάλεις κανένα συμπέρασμα. (Ο κατάλογος των ιστοριών του, που έχουν δημοσιευτεί στη χώρα μας, είναι εδώ.) Πιστεύω ότι, με ένα μεγαλύτερο δείγμα, θα ακούς και εσύ Casty και θα σου τρέχουν τα σάλια.
Οι επιρροές του Casty είναι σαφώς από Scarpa και Gottfredson, όπως και τού Rosa ήταν από τον Barks, και δεν μας πείραζε καθόλου. Το σχέδιο των περισσοτέρων ιστοριών του. ιδίως αυτών με φουτουριστικό χαρακτήρα, έχει κάτι χαρακτηριστικά δικό του, ακόμα και όταν το υπογράφει κάποιος άλλος. Εξ άλλου, εδώ έχουμε συνέχεια της παράδοσης τού Scarpa και του Gottfredson και όχι τυφλή μίμηση, όπως έχουμε με τόσες δανέζικες ιστορίες, κάποιες από τις οποίες διαβάσαμε στο παλιό Κόμιξ, και είτε γράφτηκαν είτε δεν γράφτηκαν είναι ένα και το αυτό.
Στη συγκεκριμένη ιστορία, το σχέδιο εμένα δεν μου θυμίζει και πολύ Scarpa, πέρα από το ότι είναι κλασσικό, χωρίς τις ακρότητες των συγχρόνων Ιταλών σχεδιαστών, που κάθε άλλο παρά «διατηρούν τις φόρμες και τις αρχές τού ντισνεϊκού κόμικς», έχοντας πετάξει τα model sheets (αν τα είχαν δει ποτέ τους) στα σκουπίδια και κάνοντας ό,τι τους κατέβει απ’ το κεφάλι.
Να μην ξεχάσω να αναιρέσω αυτό που έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο, ότι η Καθημερινή φαίνεται να περιόρισε τον Casty στο Κόμιξ, αφού ιστορία του διαβάσαμε πρόσφατα, στο νέο Μίκυ Μάους 8!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!