ΚΟΜΙΞ ΤΕΥΧΟΣ 290 – «Η ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΡΟΥ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ»

Πολυαναμενόμενο το τεύχος 290, διπλό μάλιστα(164 σελίδες – 5,90 ευρώ). Βλέποντας την μακέτα του και μόνο, πριν 1 μήνα, θυμάμαι ότι όλοι είχαν θετικά σχόλια να πουν και το περίμεναν με ανυπομονησία. Ρόσα είναι αυτός βλέπετε, και ιστορίες του δεν διαβάζουμε κάθε μέρα! Θα ξεκινήσω κάπως ανορθόδοξα την παρουσίασή του, δίνοντας μια συνολική εικόνα, κι έπειτα θα περάσω στις επιμέρους ιστορίες και την περιγραφή τους. Το εξώφυλλο ήταν ένα από τα καλύτερα που έχουμε δει στο ΚΟΜΙΞ, τα τελευταία χρόνια. Είναι αυτό που λέμε, ότι μιλάει από μόνο του! 11 ιστορίες θα βρείτε στις σελίδες του, 2 με τον θείο Σκρουτζ πρωταγωνιστή, 7 με τον Ντόναλντ και μια με τον Μίκυ. Στο σύνολό του είναι ένα καλό τεύχος, με τις περισσότερες ιστορίες να είναι καλοσχεδιασμένες. Κάποιες χάνουν λίγο στο σενάριο, ενώ υπάρχει και ένας αδύναμος κρίκος. Όμως, για τις 3 πρώτες και μόνο, του αξίζει ένα 9άρι! Διαβάστε πιο κάτω, αναλυτικά.

Ακολουθεί, έχοντας πάρει την σκυτάλη από τον Ρόσα, με τους αναγνώστες να έχουν απαιτήσεις πλέον και μάλιστα μεγάλες, μια ιστορία με τίτλο τα «Δύο αυτοκίνητα», με τον Ντόναλντ πρωταγωνιστή. Με κίνητρο την παρουσία του στο άρμα της πόλης, σε έναν εορτασμό και δίπλα στα πιο σημαντικά πρόσωπα της περιοχής, ο Ντόναλντ δέχεται να πάρει μέρος σε ένα επίπονο ράλλυ, που γίνεται προς τιμή του Ράλλυ Κουτ, ιδρυτή της πόλης(το άγαλμα του οποίου μάλιστα, μοιάζει πολύ με το πρόσωπο του ήρωα μας!). Η ιστορία έχει κάτι από τα κινηματογραφικά «Great Race» και «It`s a mad mad mad world», αφού γίνεται ένας χαμός μεταξύ των συμμετεχόντων! Πολύ αστεία και με καλό σκίτσο.

Εξίσου καλή είναι και η συνέχεια, με ένα σενάριο που προσωπικά μου έφερε στο νου εικόνες από τα παλιά τεύχη Κλασσικών Ντίσνεϋ και Μεγάλων Μίκυ, πριν 3 δεκαετίες και βάλε! Ο Σκρουτζ αποτρέπει έναν επίμονο διαρρήκτη, από το να κλέψει το αγαπημένο του πανωφόρι(συν τις 5 δεκάρες που έχει στην τσέπη του και την σχισμένη φόδρα!). Πίσω από όλα αυτά, υπάρχει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο και ένας χαμένος θησαυρός, στο κυνήγι του οποίου θα ξεχυθεί μια αταίριαστη τριάδα! Ο Σκρούτζ, η Τζένη και ο Λούλης(και όχι μόνον…)! Βλέποντας τον Σκρούτζ, με εκείνο το… εχμ … φόρεμα, θα λυθείτε στα γέλια, απλά! Σκίτσο – σενάριο, άριστα!

Με νέο χόμπι την τοξοβολία και «αυθεντία» στις γκάφες, ο Ντόναλντ έρχεται με φόρα, για να συνεχίσει την ροή του τεύχους! Νέος Γουλιέλμος Τέλος; Μπα! Καμία σχέση! Αυτός ο διαγωνισμός τοξοβολίας θα το αποδείξει άλλωστε, όπως θα αποδείξει κι άλλα… Διασκεδαστική, αλλά με μέτριο για μένα σκίτσο. Δεν είναι πάντως αρνητικό σημείο γι` αυτό το τεύχος.

Φτάσαμε αισίως στη μέση του περιοδικού, στην πέμπτη κατά σειρά ιστορία, που φιλοξενεί στις σελίδες του. Είναι η «Μονομαχία Ξυλοπόδαρων», με τον Ντόναλντ αυτή τη φορά να επιδίδεται σε ρεσιτάλ γέλιου, πολύ αστείων αμφιέσεων και με μια ιδέα. Να κερδίσει σε έναν άλλο διαγωνισμό αυτή τη φορά. Έναν διαγωνισμό που θα τον φέρει επάνω σε… ξύλινα πόδια, αλλά… Τα υπόλοιπα επί των σελίδων! Πολύ κεφάτη ιστορία και εξίσου καλό σκίτσο.

Ακόμη μια κρυφή πτυχή – ταλέντο του Ντόναλντ έρχεται, με μια ιστορία που έχει ανάλογο τίτλο. «Μια πάπια με ταλέντο» λοιπόν και ένας ακόμη διαγωνισμός. Αυτή την φορά είναι τραγουδιού και οι καταστάσεις, που θα αντιμετωπίσει ο ήρωας μας, αρκετά πρωτότυπες. Το δε τέλος της, μάλλον θα το χαρακτήριζα αναμενόμενο, αλλά αυτό δεν μας αλλάζει την άποψη. Πολύ καλή και αυτή η ιστορία.

Θα πείτε ίσως, «μα που είναι ο… αδύναμος κρίκος, αφού όλες οι ιστορίες μέχρι στιγμής, είναι καλές;». Οπότε, να μη σας κρατάω σε αγωνία! «Η επέλαση της Ταπιόκας» δεν με ικανοποίησε καθόλου, ούτε ως σενάριο – ούτε ως σκίτσο. Την θεωρώ αταίριαστη με το μέχρι στιγμής άψογο σχεδόν τεύχος. Αχρείαστη, ίσως. Πρωταγωνιστεί ο Ντόναλντ, τα ανίψια, ο θείος τους φυσικά, αλλά κι άλλος ένας συγγενής, ο θείος Λούφας. Το δε χιόνι είναι πολύ περίεργο…

Ευτυχώς που ακολουθούν τα «Κάστρα στην άμμο», με πολλή ζωντάνια και καλοκαιρινό 100% ύφος και βάζουν τα πράγματα σε μια τάξη! Αν και, ως σκίτσο, θα περιμέναμε κάτι λιγάκι καλύτερο, είναι πολύ καλή η ιστορία και διαπραγματεύεται ακόμη έναν διαγωνισμό, τον οποίο μαρτυράει και ο τίτλος της και με κεντρικά πρόσωπα τους Γκαστόνε και Ντόναλντ. Φυσικά, όλα γίνονται για την Νταίζη!

Μια ευχάριστη σεναριακά έκπληξη είναι αυτή που τιτλοφορείται «Ενθύμιο από την Κρήτη» και έχει τον Μίκυ να παίρνει κάποιες σελίδες(επιτέλους!) σε ένα τεύχος ΚΟΜΙΞ! Η ιστορία του Μινωικού πολιτισμού, σε ένα εγκυκλοπαιδικού τύπου σενάριο, δείχνει και είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Όμως, το σκίτσο μάς τα χαλάει μερικώς… Κρίμα, γιατί θα μπορούσε να είναι μια από τις καλύτερες στιγμές του τεύχους.

Ο «Άσσος στην πλοήγηση» είναι πολύ μικρή ιστορία σε αριθμό σελίδων, για να κριθεί, αν και δεν υπολείπεται ούτε κεφιού, ούτε σκίτσου.

Συνεπώς, ξεφυλλίζουμε τον «Μικρό κλεφτοκοτά», για να κλείσουμε την παρουσίαση του τεύχους. Ο Ντόναλντ και τα ανίψια αντιμετωπίζουν έναν αλλιώτικο κλέφτη, στο αγρόκτημα της γιαγιάς Ντακ! Είναι απρόβλεπτη ως εξέλιξη και πολύ καλά σχεδιασμένη. Την τοποθετώ μέσα στις καλύτερες του τεύχους. Ωραίο το κλείσιμο. Τον Σεπτέμβριο(μάλλον τέλη Αυγούστου), θα σας περιμένουμε με το επόμενο τεύχος ΚΟΜΙΞ, με τίτλο «Ο ήρωας του βυθού» και μάλλον εντυπωσιακό εξώφυλλο! Ως τότε, να διαβάζετε πολλά και καλά κόμικς!

Όλες μας οι παρουσιάσεις τευχών ΚΟΜΙΞ, βρίσκονται συγκεντρωμένες στην ομώνυμη κατηγορία.

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2402 – «Η ΣΕΚΟΪΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΡΓΑΝΑ»

Μετά το νοσταλγικό διάλειμμα, με το παλιό τεύχος, ξαναγυρίζουμε στο παρόν, με το τελευταίο τεύχος τού Μίκυ Μάους.

Το τεύχος ανοίγει με την ιστορία η σεκόια τού Καπετάν Ζαργάνα, σε σενάριο Francesco Artibani και σχέδιο Alessandro Perina. Ο Κύρος δίνει στο Ντόναλντ μια συσκευή, η οποία του επιτρέπει να μιλάει στα φυτά, ώστε να βρει γιατί δεν τα καταφέρνει στον κήπο του. Ο Σκρουτζ μαθαίνει για τη συσκευή και οργανώνει μια εκστρατεία σ’ έναν εθνικό δρυμό, για να μιλήσουν με τις αιωνόβιες σεκόιες και να μάθουν πού ακριβώς είχε θάψει το θησαυρό του ο Καπετάν Ζαργάνας, ο πειρατής. Τι θα βρουν τελικά;

Άλλη μια ιστορία που σου «μένει». Αν την διάβαζα μικρός, θα την διάβαζα και θα την ξαναδιάβαζα, προσπαθώντας να δω και την τελευταία λεπτομέρεια από το σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία. Ως μεγάλος, θα πω ότι το σχέδιο είναι μεν καλό, αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερο, οπότε θα βάλω μόνον 9,5.

Συνεχίζουμε με τα φώτα τής πόλης, σε σενάριο Fausto Vitaliano και σχέδιο Roberto Vian. Ιστορια με το Μίκυ, στο παρελθόν. Ο Μίκυ ζει σε ένα απομονωμένο χωριό, που η μόνη σύνδεσή του με τον έξω κόσμο είναι μέσω μιας σήραγγας, η οποία είναι αδιάβατη, επειδή ο Μαύρος Πητ, ο δήμαρχος, έχει απαγορεύσει τη χρήση φωτιάς για φωτισμό, ώστε να μπορεί να κάνει τις παλιοδουλειές του το βράδυ. Προφανώς θα τον ξεσκεπάσει ο Μίκυ, ο οποίος έτσι θα μπορέσει να πάει στην πόλη, πραγματοποιώντας το όνειρό του να γίνει ντετέκτιβ στην αστυνομία. Ενδιαφέρουσα ιστορία, με πολύ όμορφα σχεδιασμένα τοπία. Στους χαρακτήρες μάς τα χαλάει λιγάκι. Ξεφυλλίζοντας το τεύχος, μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση το μουστάκι που έφερε ο πρόγονος τού Μίκυ, αλλά, κατά την ανάγνωση, ούτε που το πρόσεξα. Και εδώ ένα 9 δεν είναι υπερβολή.

Τελειώνουμε με Τζούνιορ Ντακ και την ιστορία αναπάντεχος θησαυρός, σε σενάριο Augusto Macchetto και σχέδιο Emilio Urbano. Η δασκάλα τών παιδιών, η δεσποινίς Καλλιγραφία, πηγαίνει τα παιδιά στην παραλία. Τα παιδιά σκέπτονται να ψάξουν να βρουν χαμένα αντικείμενα στην άμμο, ώστε, με τα εύρετρα, να μπορέσουν να νοικιάσουν τις ακριβές ξαπλώστρες μπροστά στο κύμα. Το τι βρίσκουν και τι περιπέτειες φαντάζονται ότι οδήγησαν στο να βρεθούν στην άμμο αυτά τα αντικείμενα, είναι όλα τα λεφτά.

Θα έβαζα το συνηθισμένο εννιάρι, αλλά, δεδομένου ότι, όπως θα δείτε και σεις, στην ιστορία εμφανίζεται η δεσποινίς Καλλιγραφία με μαγιό, ως ανώριμο αγοράκι που είμαι, θα βάλω «10». Τι να κάνουμε, ανάμεσα σε ξανθιές, μελαχρινές, καστανές και κοκκινομάλλες, προτιμώ τις… πάπιες!

Την επόμενη εβδομάδα αρχίζει νέος κύκλος ιστοριών με τον μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ. Η πρώτη ιστορία, που, θα διαβάσουμε έχει τίτλο στα κανάλια τής Βενετίας.

Για πρώτη φορά, εδώ και πολύ καιρό (χρόνια; δεκαετίες;) έχουμε ένα τεύχος όπου όλες οι ιστορίες είναι καινούργιες, χωρίς ούτε μία ανατύπωση! Βάλτε και ότι όλες οι ιστορίες είναι καλές, έχουμε ένα εξαιρετικό τεύχος. Εννιάμισι με τόνο!

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 119 – «Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ»

Σήμερα, που ξεκινάνε οι Ολυμπιακοί αγώνες, είπαμε να σας μεταφέρουμε πίσω στο χρόνο, σε μια παλιότερη Ολυμπιάδα, την Ολυμπιάδα τού 1968, στο Μεξικό, ξεφυλλίζοντας το τεύχος τού Μίκυ Μάους, που ήταν αφιερωμένο σ’ αυτήν. Όσο για την Ολυμπιάδα τού 2012, μ’ αυτήν θα ασχοληθούμε μετά από… 44 χρόνια, αν ζούμε!

Το τεύχος κυκλοφόρησε στις 4 Οκτωβρίου 1968, οκτώ μέρες πριν από την έναρξη τών Ολυμπιακών αγώνων, οι οποίοι διεξήχθησαν μεταξύ 12 και 27 Οκτωβρίου. Η τιμή τού τεύχους ήταν τσουχτερή, καθώς κόστιζε 20 δραχμές, τη στιγμή που το κανονικό Μίκυ Μάους κόστιζε μόλις 3 δραχμές, ποσό που ούτε αυτό ήταν ευκαταφρόνητο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που το συγκεκριμένο τεύχος είναι ένα από τα δύο πιο σπάνια τεύχη τού Μίκυ Μάους, μαζί με το «Πανηγυρικό» Μίκυ Μάους 26, που κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 1966. Σε αντίθεση, όμως, με το Πανηγυρικό τεύχος, οι ιστορίες από την Ολυμπιάδα τού Μεξικού δεν έχουν επανεκδοθεί στη χώρα μας.

Θυμάμαι ότι, την Παρασκευή που κυκλοφόρησε το τεύχος, είχαμε να γράψουμε για το σχολείο την πρώτη άσκηση στο τετράδιο καλλιγραφίας, όπου έπρεπε να γεμίσουμε μία σελίδα με πλάγιες γραμμές: /////. Όντας κακογράφος, αυτό που έφτιαξα δεν ήταν και πολύ ωραίο. Ο πατέρας μου θεώρησε ότι είχα γράψει την άσκηση βιαστικά, για να διαβάσω το μεγάλο αυτό Μίκυ Μάους, οπότε μου την έσκισε και με έβαλε να την ξαναγράψω. Κάθισα λοιπόν και, κλαίγοντας, άρχισα να γράφω μια απ’ τα ίδια. Μετά από δύο γραμμές, η μητέρα μου με λυπήθηκε, και αποτελείωσε την άσκηση εκείνη. Το αποτέλεσμα ήταν ο δάσκαλος να διαγράψει τις δύο πρώτες γραμμές, ως απαράδεκτες, και να βάλει 10 στις υπόλοιπες!

Από τότε έχουν προστεθεί άλλες 11 Ολυμπιάδες. Πώς περνάν τα χρόνια!

Μια φορά να βγάλει και ο Ντόναλντ το άχτι του!

Το βιβλίο, διότι περί βιβλίου πρόκειται ουσιαστικά, έχει τη μορφή που γνωρίσαμε σε κάποια παλιά Κλασικά Ντίσνεϋ, όπου μια σειρά από ιστορίες παρουσιάζονται σαν μια ενιαία ιστορία, με συνδετικό υλικό σχεδιασμένο από τον Giuseppe Perego. Η διαφορά είναι ότι, ενώ εκεί η σύνδεση γίνεται με ένα σύντομο πρόλογο και 2-3 σελίδες μετά από κάθε ιστορία, εδώ έχουμε μία ολόκληρη ιστορία 52 και κάτι σελίδων. Σύμφωνα με τη συνδετική ιστορία, γραμμένη από τον Gian Giacomo Dalmasso, ο Σκρουτζ, έχοντας ξεχάσει ότι αρχίζουν οι Ολυμπιακοί αγώνες, και μη έχοντας ετοιμάσει κάποιο σχέδιο για να πλουτίσει από αυτούς, φεύγει στο Μεξικό να βρει αντικείμενα προκολομβιανής τέχνης, ώστε να τα αντιγράψει και να τα πουλήσει ως ενθύμια.

Ο Σκρουτζ αναπολεί πώς είχε βγάλει χρήματα στις προηγούμενες Ολυμπιάδες. Το Ολυμπιακό περισκόπιο ήταν ένα από τα δύο πράγματα που θυμόμουν απ’ αυτό το τεύχος. Το θυμόμουν, μάλιστα, τόσο έντονα, που νόμιζα ότι το καρέ αυτό ήταν έγχρωμο!

Η πρώτη ιστορία είναι οι λησταί τής Σιέρρα Λάντρα, όπου την υπόθεση έγραψε ο Abramo Barosso, το σενάριο έγραψε ο Giampaolo Barosso, και το σχέδιο έκανε ο Giovan Battista Carpi. Ο Σκρουτζ, με το Ντόναλντ και το Γκαστόνε ταξιδεύουν στο Μεξικό με ένα τζιπ, όταν τους επιτίθενται οι διαβόητοι ληστές τής Σιέρρα Λάντρα και τους αφήνουν τσίτσιδους στο δρόμο. Καθώς κανείς δεν θέλει να τα βάλει με τους ληστές, τα παπιά αναλαμβάνουν να τους οδηγήσουν αυτοί στη δικαιοσύνη.

Η επόμενη ιστορία είναι ο δίδυμος πολεμιστής, όπου πάλι έγραψε την υπόθεση ο Abramo Barosso και το σενάριο ο Giampaolo Barosso, αλλά το σχέδιο έκανε ο Giuseppe Perego, που σχεδίασε και τη συνδετική ιστορία. Ο Σκρουτζ έχει στην κατοχή του ένα αγαλματάκι μεγάλης αξίας, του οποίου κάποτε υπήρχε ένα ολόιδιο. Οι Λύκοι το κλέβουν, προσπαθώντας να το πουλήσουν στον Σκρουτζ ως το δίδυμό του, και από εκεί αρχίζει ένας χαμός, όπου τόσο ο Σκρουτζ, όσο και οι Λύκοι προσπαθούν να ξεγελάσουν ο ένας τον άλλο. Όποιος καταλάβει αν, τελικά, ήταν ένα ή δύο τα αγαλματάκια, κερδίζει λουκούμι!

Η τελευταία ιστορία είναι ο αετός τού Ακαταπούλκο και είναι το δεύτερο που θυμόμουν απ’ αυτό το τεύχος, σε πολύ αμυδρές γραμμές. Μάλιστα, μέχρι πέρσι νόμιζα ότι ο τίτλος αναφερόταν στο Ακαπούλκο. Μάλλον δεν είχα «πιάσει» το λογοπαίγνιο. Και εδώ έχουμε υπόθεση από τον Abramo Barosso και σενάριο από τον Giampaolo Barosso, ενώ το σχέδιο υπογράφει ο Romano Scarpa. Εδώ ο Σκρουτζ έχει ένα εστιατόριο στον περίφημο βράχο τού Ακαταπούλκο, όπου, όπως και στο Ακαπούλκο, ο κόσμος έρχεται για να δει το περίφημο «πήδημα του θανάτου», όπου κάποιος πηδάει στη θάλασσα από την κορυφή. Ο μοναδικός αθλητής που ήταν ικανός να κάνει αυτή τη βουτιά εξαφανίστηκε μετά την τελευταία του κατάδυση, οπότε ο Σκρουτζ αγγαρεύει το Ντόναλντ να τον αντικαταστήσει!

Το βιβλίο τελειώνει με ένα εκτενές αφιέρωμα 110 σελίδων στους 19^ους Ολυμπιακούς αγώνες, στο οποίο αναφέρονται και τα ίδια τα παπιά, στο τέλος τής συνδετικής ιστορίας!

Το αφιέρωμα δεν το διάβασα το 1968, δεν το διάβασα ούτε πέρσι, χάριν νοσταλγίας, όταν ξανααπέκτησα το τεύχος, οπότε δεν θα σας το παρουσιάσω!

Το τεύχος είχε μια γενναιόδωρη δόση από βαθμούς για τα άστρα τού Μίκυ Club.

Τα στοιχεία τού τεύχους ήταν στο τέλος, αντί στην αρχή.

Λίγο άσχετο, αλλά μια και κάποιους ενδιαφέρουν τα «παραλειπόμενα» τών παλιών τευχών, ας αναφέρουμε και τη διαφήμιση για το τεύχος 12 τού περιοδικού Βέλος, στο εσωτερικό τού οπισθόφυλλου.

Να και το ίδιο το οπισθόφυλλο.

Σίγουρα θα με ρωτήσετε τι βαθμολογία βάζω σ’ αυτό το τεύχος. Τι βαθμολογία να βάλει κανείς, όμως, σε μια ανάμνηση; Το 10 είναι τόσο λίγο! Κάποιοι λένε ότι οι συγκεκριμένες ιστορίες δεν είναι και οι καλύτερες, αλλά εγώ αδυνατώ να τις κρίνω αντικειμενικά.

Καλή τριακοστή Ολυμπιάδα!

Νέα κατηγορία, για τις παρουσιάσεις παλιών τευχών Μίκυ Μάους!

ΤΟ ΚΟΥΙΖ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αγαπητοί κομικσοφίλοι και κομιξοφαγάνες,

Σας παραθέτω σήμερα το κουίζ της εβδομάδας. Η ιδέα του κουίζ μου ήρθε λογω  του ότι μου αρέσουν αφάνταστα οι αναφορές σε ταινίες μέσα από τις σελίδες των  κόμικς, και της δεδομένης προτίμησης μου προς τις ιστορίες του Καστυ.

« Σε ποια ταινία επιστημονικής φαντασίας αναφέρεται (η και βασίζεται), η ιστορία του Καστυ « Ο Μίκυ Μαους και ο Κόσμος του Μέλλοντος», «Mickey Mouse and the World to come» ?

Σας παραθέτω  τις εξής βοήθειες :

1)  Η ταινία αποπνέει ένα στυλ ρετρό – φιλμ νουάρ – B movie  επιστημονικής φαντασίας, παρόλο που είναι σχετικά πρόσφατη (2004).

2) Ο πρωταγωνιστής είναι πιλότος – συνεργάτης –των αρχών, όπως και ο Μίκυ.

3)  Πρωταγωνιστούν μεγάλα ονόματα του Χόλυγουντ.

4)  Μια από τις συμπρωταγωνίστριες φορεί επίδεσμο στο ένα μάτι όπως οι πειρατές.

5)  Ο τίτλος της ταινίας είναι σχεδόν πανομοιότυπος με της ιστορίας.

Ε σχεδόν το ομολόγησα…

Καλή επιτυχία!!!

Η διάρκεια του κουίζ, είναι πάλι μια εβδομάδα

Έπαθλο:

Το βιβλίο «Μικρός Καουμπόυ: Έτσι Κατακτήσαμε τη Δύση», των εκδόσεων Αιγόκερως, υπογεγραμμένο στον νικητή από τον συγγραφέα!

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ 38: ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ – ΟΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΤΟΥ ΓΚΟΥΦΥ

Συνεχίζουμε την παρουσίαση των καλοκαιρινών τόμων τών Μεγάλων Σήριαλ, με τα μεγάλα μυθιστορήματα – οι Παρασκευές τού Γκούφυ, όπου ανατυπώνονται 8 ιστορίες τής σειράς. Για όποιον δεν την έχει υπ’ όψιν του, η ιδέα τής σειράς είναι ότι, κάθε εβδομάδα, ο Γκούφυ γράφει ένα διήγημα, το οποίο το διαβάζει στο Μίκυ κάθε Παρασκευή, είτε αυτός θέλει είτε όχι. Οι ιστορίες έχουν την περίεργη λογική τού Γκούφυ και έχουν τον εαυτό του στο ρόλο τού ήρωα και τον Μίκυ στο ρόλο τού γκαφατζή βοηθού του.

Η πρώτη ιστορία είναι οι αστεροειδείς εναντίον Γης, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Massimo De Vita, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2004, στο Μίκυ Μάους 1976. Ένα σμήνος αστεροειδών κατευθύνεται εναντίον τής Γης, και ο «αστρολογονόμος» Γκούφυ καλείται να τη σώσει.

Ακολουθεί η ιστορία ξίφος & μανδύας, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Alessandro Perina, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 1999 και το 2009, στα Μίκυ Μάους 1722 και 2264, αντίστοιχα. Πρόκειται για μια ιπποτική ιστορία. Ο Μίκυ είναι ένας κόμης, που ο Μάυρος Πητ τού παίρνει την κομητεία, οπότε απευθύνεται στον «αμπελοφιλόσοφο» Γκούφυ, για να τον βοηθήσει να την πάρει πίσω.

Συνεχίζουμε με την ιστορία ο κόμης τών στεναγμών, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Roberto Vian, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2004, στο Μίκυ Μάους 1959. Ο Γκούφυ κληρονομεί μια περιουσία, κάποιοι επιτήδειοι του την τρώνε, αλλά τελικά καταφέρνει να την πάρει πίσω.

Ακολουθεί ο μοναχικός καβαλάρης, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Silvio Camboni, ιστορία που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 1997 και το 2009, στα Μίκυ Μάους 1604 και 2236, αντίστοιχα. Εδώ έχουμε γουέστερν. Ο Γκούφυ είναι ένας κάου μπόυ που ρίχνει το λάσο πιο γρήγορα κι’ απ’ τη σκιά του και κυνηγάει τη συμμορία τών ζωοκλεφτών που έκλεψαν την… αγαπημένη του αγελάδα.

Συνεχίζουμε με την ιστορία στα άδυτα των αδύτων, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Marco Mazzarello, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2005, στο Μίκυ Μάους 2049. Ο Γκούφυ και ο Μίκυ είναι αστυνομικοί, που μπαίνουν στη φυλακή, παριστάνοντας τους καταδίκους, για να ανακαλύψουν πού έχει κρύψει τα κλοπιμαία ένας κλέφτης που είναι φυλακισμένος εκεί.

Ακολουθεί η επανάσταση του Μίκυ, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Lino Gorlero, ιστορία που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2005, στο Μίκυ Μάους 2045. Εδώ ο Γκούφυ ξεκινά να αφηγείται μια ιστορία με… ουφογήινους, αλλά ο Μίκυ δεν αντέχει ν’ ακούει τόσο γελοία ιστορία, οπότε προσπαθεί να του δείξει πώς είναι μια σωστή ιστορία, διηγούμενος μια ιστορία όπου κάποιοι προσπαθούν να φορτώσουν μια κλοπή στο Μαύρο Πητ. Περιττό να πούμε ότι, κάθε δυο-τρεις σελίδες, ο Γκούφυ βρίσκει προβλήματα στην ιστορία τού Μίκυ, προτείνοντας συνέχεια την προσθήκη εξωγηίνων!

Συνεχίζουμε με το το κόκκαλο τού Ρόδου, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Lino Gorlero, ιστορία που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 1998 και το 2008, στα Μίκυ Μάους 1643 και 2204, αντίστοιχα. Ρόδος είναι ο σκύλος που βλέπετε στην πρώτη σελίδα τής ιστορίας, ο τίτλος στα Ιταλικά είναι λογοπαίγνιο με τον κολοσσό τής Ρόδου, που χάθηκε στη μετάφραση, και το κόκκαλο, που επίσης βλέπετε στην πρώτη σελίδα, είναι μαγικό, και ο αρχαίος Έλληνας ήρωας Γκούφυ ψάχνει να το βρει για να σταματήσει την ξηρασία που πλήττει ένα χωριό.

Τελειώνουμε με την ιστορία ένα αστέρι γεννιέται, σε σενάριο (το μαντέψατε!) Rudy Salvagnini και σχέδιο Fabio Celoni, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2003, στο Μίκυ Μάους 1920, με τον τίτλο πώς γεννιέται ένα αστέρι. Η άνοδος και η πτώση ενός μεγάλου «ντίβου» (αρσενικό τής ντίβας!) με το Γκούφυ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Οι ιστορίες, γενικά, έχουν πλάκα. Το σχέδιο είναι καλό, και η ποιότητα τού σεναρίου είναι σταθερή, αφού σε όλες το έχει γράψει ο ίδιος σεναριογράφος. Κάπου, όμως, ταυτίζεσαι με το Μίκυ, που δεν αντέχει να τις ακούει. Πολύς παραλογισμός, πολλά πράγματα που ο Γκούφυ τα βγάζει απ’ το κεφάλι του, λόγω αγνοίας, και πολλοί εξωγήινοι.

Τις ιστορίες τις είχα ξαναδιαβάσει όλες, μία ή δύο φορές την κάθε μία, όπως αναφέρω και στις επιμέρους περιγραφές. Παρ’ όλ’ αυτά, εκτός από τον τίτλο μιας ιστορίας, όλες μου φάνηκε σαν να τις διάβαζα για πρώτη φορά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχαν τίποτε το αξιομνημόνευτο. Γι’ αυτό το λόγο, θα βάλω στον τόμο μόνο ένα 7.

Τις παρουσιάσεις τών καλοκαιρινών τόμων τού Μίκυ Μάους μπορείτε να τις διαβάσετε συγκεντρωμένες στην κατηγορία καλοκαίρι 2012.