Νέο ΚΟΜΙΞ 25: Επιστροφή στην Ζαναντού

 ΚΟΜΙΞ #25  με αναδημοσίευση ιστορίας του Ντον Ρόσα, «Επιστροφή στην Ζαναντού». Το εξώφυλλο μπορεί να είναι πιο εντυπωσιακό από αυτό του ΚΟΜΙΞ 78 της Α΄ Περιόδου αλλά το ότι φαίνεται λες και είναι πολύ μαζεμένο είναι το μεγαλύτερο του μειονέκτημα .H δομή του τεύχους είναι όπως αυτή των προηγούμενων τευχών του 2016.

Το εικοστό πέμπτο ΚΟΜΙΞ έχει συνολικά, 7 ιστορίες. Ας πάμε να τους ρίξουμε μια ματιά.

Η πρώτη ιστορία «Επιστροφή στην Ζαναντού» έχει 30 σελίδες.

Περίληψη:
Ο Ντόναλντ, ο Σκρουτζ και τα ανιψάκια παγιδεύονται σε μια χαμένη ουτοπική κοιλάδα, οι κάτοικοι της οποίας είναι ευτυχισμένοι και αγνοούν τη δίψα για το χρήμα και για τα υλικά αγαθά.

Το σχέδιο του Ρόσα είναι όμορφο με την η ιστορία να έχει κάποια εντυπωσιακά καρέ! Εδικά το τελευταίο με το θησαυρό και ένα άλλο με την Τραλλα Λα!! Υπέροχη συνέχεια της ιστορία του Καρλ Μπαρκς Περιπέτεια στην Τράλλα Λα. Να ειπωθεί όμως ότι η ιστορία του μεγάλου Δασκάλου βρίσκεται στην 3η θέση στο Inducks σε σύγκριση με άλλες 32405 ιστορίες! Οφείλω να πω ότι μου άρεσαν ιδιαίτερα τα καρέ με τον Ντόναλντ και την επιμονή να σώσει την Τραλα λά και τους συγγενείς του.  Πραγματικά θα ήθελα να δω και άλλο ένα σίκουελ, όμως αυτή τη φορά της ιστορίας του Ρόσα.

Για τα παραπάνω θα βάλω ένα 9,5-10/10.

Η δεύτερη ιστορία είναι το «Επικίνδυνα Παιχνίδια».

Περίληψη:
Οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη βρίσκουν ένα εξωγήινο ακτινοπίστολο το οποίο τετραγωνίζει τα αντικείμενα. Ενώ παίζουν μαζί του, καταλάθος χτυπούν τον Ντόναλντ κι εκείνος γίνεται τετράγωνος! Τα τέσσερα παπιά θα αναζητήσουν λύση από τον Κύρο.

Ας πιάσουμε τώρα με τις δευτερεύουσες ιστορίες. Ιστορία από το πενάκι του Βίκαρ είχε όμορφο σχέδιο αλλά αρκετά αδύναμο σενάριο. Οι εξωγήινοι δεν μου άρεσαν ούτε σχεδιαστικά ούτε σεναριακά. Δεν νομίζω κιόλας ότι χρειαζόταν 12 σελίδες η ιστορία. Το μόνο πράγμα που γίνεται είναι ο τετραγωνισμός του Ντόναλντ. Προσωπικά την βρίσκω ανούσια και από τις πιο αδύναμες του Βίκαρ από άποψη σεναρίου.

Θα βάλουμε για το σχέδιο κυρίως 6/10.

Τρίτη ιστορία είναι οι «Καλοκαίρι στα Χιόνια».

Περίληψη:
Στο Μίκυ Σίτυ επικρατεί απίστευτη ζέστη κι ένας μεγαλοεπιχειρηματίας ονόματι Ιβάν Ξεροβόρης ανοίγει ένα πάρκο στο οποίο έχει τοποθετηθεί χιόνι κι επικρατούν εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες. Προσλαμβάνει τους άνεργους Μίκυ και Γκούφυ για να δουλέψουν εκεί. Ανεξήγητα, όσο οι μέρες περνούν και το πάρκο είναι ανοιχτό, η θερμοκρασία έξω από αυτό ανεβαίνει εξωπραγματικά.

Λοιπόν φτάσαμε στην ιστορία του Νόελ Βαν Χορν. To σχέδιο είναι μέτριο ενώ το σενάριο είναι μια «παιδική» έκδοση ιστοριών με το Μίκυ που πιάνει κακοποιούς… Τίποτα το ιδιαίτερο που να σε κάνει να τη θυμάσαι ή να θες να την ξαναδιαβάσεις μετά από καιρό. Ιστορίες της μιας φοράς θα έλεγα της ιστορίες του Νόελ Βαν Χορν… (και της καμίας φοράς διότι και άμα δεν τις διαβάζαμε δε θα χάναμε και κάτι). Για άλλη μια φορά η ιστορία του Βαν Χορν είναι η χειρότερη του τεύχους και μπαίνει απλώς για να υπάρχει μια ιστορία με τον Μίκυ αλλά και για να γεμίσει το τεύχος.

Θα βάλουμε 4,5/10.

Τέταρτη ιστορία είναι το «Μια Ξεριζωμένη Μάγισσα «.

Περίληψη:
Η πλαγιά του Βεζουβίου όπου έχει χτίσει την καλύβα της η Μάτζικα, ανακηρύσσεται φυσικό πάρκο και η η συμπαθητική μάγισσα υποχρεώνεται να αναζητήσει νέα στέγη, κάτι που δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζει…

Πρωτότυπη αυτή μετακόμιση μπορώ να πω με μέτριο σχέδιο. Το σενάριο πιστεύω θα μπορούσε να εξελιχθεί κάπως καλύτερα. Δεν μου άρεσε ότι η οικολογική ισορροπία του Βεζούβιου εξαρτυόταν από την μαγεία αλλά και το γεγονός ότι η Μάτζικα δεν έδειχνε καθόλου απειλητική. Ούτε μεταμόρφωσε κάποιον σε βάτραχο που λέει ο λόγος. Δηλαδή, δεν ήταν ο συνηθισμένος χαρακτήρας της. Παίζει με τους τουρίστες μεταμορφώνοντας τους σε τρωκτικά και όχι με τα τρωκτικά…

Άρα για την πρωτοτυπία, 6/10.

Πέμπτη ιστορία είναι ο «Πανικός στον Παράδεισο».

Περίληψη:
Ο Σκρουτζ ανακαλύπτει ένα νέο νησί που μόλις έχει αναδυθεί στη θάλασσα. Αποφασίζει να το κάνει υπερπολυτελές τουριστικό θέρετρο, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις ντόπιων για την ύπαρξη τέρατος στην περιοχή.

Ιστορία από τον Κάρλος Μότα… Μπήκε για να γεμίσει το τεύχος και δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Όμως έχει ωραίο σχέδιο και εάν ήταν μεγάλη κανονική ιστορία μπορεί να ήταν ενδιαφέρουσα.

Ένα, 6/10 θα το βάλουμε.

Έκτη ιστορία είναι τα «Η Ώρα των Βετεράνων «.

Περίληψη:
Ο Σκρουτζ ταξιδέυει μαζί με τον Ντόναλντ στο Παλιατζούρ, ένα μικρό κρατίδιο στα Ιμαλάια για να εισάγει στη Λιμνούπολη έναν εξωτικό καρπό που παράγεται αποκλειστικά εκεί, το κοκορόμηλο.

Ιστορία του Ρότα που δεν είναι τόσο βαρετές όσες οι προηγούμενες και έχει και μια μικρή πρωτοτυπία που μου άρεσε. Η πρωτοτυπία στην οποία αναφέρομαι είναι ότι ο Σκρουτζ αυτή τη φορά πρέπει να κάνει τα καπρίτσια του Ντόναλντ για να κλείσει μια συμφωνία. Κάτι άλλο που  μου άρεσε είναι ότι έδειξε ότι οι ηλικιωμένοι είναι σοφοί και ότι μπορούν με την εμπειρία και την σοφία τους να ανταπεξέλθουν σε διάφορες καταστάσεις. Το σχέδιο ήταν καλό αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Η δεύτερη καλύτερη ιστορία του τεύχους.

Ένα 6,5-7/10 νομίζω είναι ότι πρέπει.

Έβδομη ιστορία είναι «Ανία Τέχνας Κατεργάζεται».

Περίληψη:
Ο Ντόναλντ κάνει όποια τρέλα του έρθει στο μυαλό για να μην πέσει στα δίχτυα της βαρεμάρας. Ιδρύει έναν σύλλογο κατά της ανίας και σύντομα όλοι οι πολίτες της Λιμνούπολης γίνονται μέλη της, ενώ η κατάσταση στους δρόμους και τα πεζοδρόμια γίνεται τραγελαφική!

Και άλλη μια ιδέα κάπως πρωτότυπη και είχε κάποια αστεία καρέ αλλά προσωπικά δεν την βρήκα σαν ιστορία κάτι το ιδιαίτερο. Το σχέδιο του Ουίλλιαμ Βαν Χορν μου φαίνεται κάπως περίεργο και σε κάποια καρέ άσχημο αλλά γενικά δεν είναι κακό. Πάντα στις ιστορίες του ο Ντόναλντ φαίνεται λίγο πιο «τρελός» ή πιο χαζοχαρούμενος. Κάποιες φορές μου αρέσει αυτό και κάποιες όχι. Αυτή είναι μια από τις φορές που το βρίσκω βαρετό και εκνευριστικό σε κάποια σημεία…

Ένα 6/10 για την ιστορία λοιπόν!

Το ΚΟΜΙΞ #25  συνεχίζει πάλι στην ίδια πορεία με το ΚΟΜΙΞ #24… Θα τονίσω πάλι ότι πολύ αρνητικό που έχουν κοπεί τα άρθρα. Έχουμε μόνο ένα για την ιστορία του Ρόσα και άλλο ένα λίγο πιο γενικό  για τις περιπέτειες των Ντακ στα βουνά… Καλό θα ήταν να υπάρχουν πολλά (και σχετικά με τις ιστορίες) διότι χωρίς αυτά το περιοδικό χάνει την ταυτότητα του. Βέβαια θα μου πεις εάν η ιστορία δεν το αξίζει; Είναι και αυτό… Θα βάλουμε για τα παραπάνω 6,5/10 ως τεύχος. Πάνω κάτω σχετικά πολύ μέτριες συνοδευτικές με μόνο του Ρότα να ξεχωρίζει λίγο.

Στο νέο τεύχος του ΚΟΜΙΞ θα δούμε πάλι (για 8 φορά!) ανατύπωση ιστορίας του Ρόσα «Ο πόλεμος των Ουέντιγκο» ως κύρια ιστορία 27 σελίδων. Η ιστορία αυτή έχει μπει παλιά στο ΚΟΜΙΞ 143 το 2000 και το 2009 στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ 3 ως κύρια ιστορία. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 31 Αυγούστου. Για τις υπόλοιπες ιστορίες του τεύχους δεν είναι γνωστο κάτι.

Το εξώφυλλο του ΚΟΜΙΞ #26 θα πω για άλλη μια φορά ότι έπρεπε να μπει στο τεύχος της Α΄ Περιόδου και όχι κάποιο άσχετο εξώφυλλο…

Σύμφωνα με το ημερολόγιο η αφίσα για το μήνα Σεπτέμβριο (ΚΟΜΙΞ 27) είναι αφιερωμένη στην ιστορία «Οι Φύλακες της χαμένης βιβλιοθήκης» που έχει δημοσιευτεί στο ΚΟΜΙΞ 114 το 1997 και στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ 3 το 2009.

Πολύ Σκανδιναβία έχει πέσει στο ΚΟΜΙΞ. Άραγε τις Ιταλικές ιστορίες θα τις ξαναθυμηθούν ή μπα; Βάζουν που βάζουν συμπληρωματικές Σκανδιναβικές τουλάχιστον ας έβαζαν κάτι καλό. Τόσες αδημοσίευτες υπάρχουν σύμφωνα με το Inducks… Χάνουμε και φοβερές Ιταλικές ιστορίες όπως ο Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χαιντ αλλά και μάλλον μια ενδιαφέρουσα νέα ιστορία που βγαίνει τον Νοέμβριο στο Topolino μάλλον θα αργήσουμε να τη δούμε στο ΚΟΜΙΞ…

Εν τέλει, το ΚΟΜΙΞ συνεχίζει το έτος Ρόσα με το εικοστό πέμπτο τεύχος στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενο του και οι ιστορίες πάνε σύμφωνα με το ημερολόγιο. Ελπίζω να δούμε κάποια έκπληξη στα μελλοντικά τεύχη του 2016… Είναι πολύ μονότονα μέχρι στη στιγμής.

Ποια είναι η άποψη σας, σύμφωνα με τα παραπάνω;

Όλες τις προηγούμενες παρουσιάσεις μπορείτε να τις βρείτε εδώ.

ΚΟΜΙΞ, ΚΟΜΙΞ Wiki

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.