ΝΕΟ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 40 — Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ

001

Άλλη μια δεκάδα τευχών συμπληρώνει σήμερα το Μίκυ Μάους, με την επιστροφή τού άρχοντα των μάγων. Για να δούμε τι άλλο μας επιφυλάσσει το σημερινό τεύχος.

Όπως κάθε εβδομάδα, είδαμε πρώτα τα περιεχόμενα του τεύχους και το βράδυ, αφού το διαβάσαμε, προσθέσαμε και τα σχόλιά μας.

006

Το τεύχος ξεκινά με ένα εκτενές άρθρο με τίτλο ο άρχοντας των μάγων: τον καιρό των μύθων, των μάγων & των ηρώων, σε κείμενο Barbara Garufi, Mara Ghinelli και Matteo Venerus, το οποίο μας επανεισάγει στο σύμπαν τής σειράς ο άρχοντας των μάγων.

Οι «τρείς μάγοι» επιστρέφουν στην ύλη του Μίκυ Μάους με μια απαραίτητη ανακεφαλαίωση. Ποιος είναι ποιος δηλαδή, με τους βασικούς χαρακτήρες παπιών και ποντικών, να έχουν από ένα ρόλο. Λίγο ως πολύ αυτά τα γνωρίζετε. Για ορισμένους αποτελούν επιπλέον κίνητρο στην αγορά ενός τεύχους, κάποιοι άλλοι περιμένετε να τελειώσουν τα επεισόδια. Προσωπικά ανήκω στην πρώτη κατηγορία (αν και για να χάσω τεύχος Μίκυ Μάους πρέπει να συμβούν απίθανα πράγματα, είτε μου αρέσει η κεντρική ιστορία είτε όχι).

015

Ξεκινάμε λοιπόν, τον νέο κύκλο τής σειράς, που έχει τίτλο σκοτεινή κληρονομιά, με το πρώτο από τα τέσσερα μέρη.  Ο τίτλος τού επεισοδίου είναι οι στρατιές τής νύχτας. Το σενάριο είναι του Matteo Venerus και το σχέδιο του Alessandro Perina.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΙΚΗΤΗ ΣΤΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΒΥΘΙΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.

045

Ακολουθεί το δεύτερο μέρος τής ιστορίας, με τίτλο οι φρουροί τής μνήμης, πάλι σε  σενάριο Matteo Venerus και σχέδιο Alessandro Perina.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: Η ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΟΠΕΤΡΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΜΑΓΙΣΣΑ.

Το τεύχος 40 προσφέρει στους αναγνώστες δύο κεφάλαια της «Σκοτεινής κληρονομιάς», τμήμα της γενικής ιδέας του «Άρχοντα των μάγων». Και τα δύο μιλούν για φρουρούς. Στην πρώτη περίπτωση είναι αυτοί της νύχτας και στην δεύτερη της μνήμης. Ως σενάρια είναι καλά, ενώ η εικονογράφηση στα μάτια μου τουλάχιστον ανεβαίνει λιγάκι παραπάνω, ποιοτικά πάντα. Όλα αυτά φυσικά είναι υποκειμενικά. Για πρωτοτυπία δεν ψάχνουμε, από την στιγμή που οι επιρροές από τις ταινίες φαντασίας των τελευταίων χρόνων είναι φανερές. Όμως αυτό δεν το θεωρώ υποχρεωτικά αρνητικό. 8,5 και περιμένουμε τα επόμενα τμήματα.

079

Συνεχίζουμε με τον ενδέκατο από τους 12 (και 1/2) άθλους του Γκουφακλή, με τίτλο τα χρυσά μήλα των Σκρουτζείδων, σε σενάριο Fabio Michelini και σχέδιο Andrea Ferraris, όπου η έμπνευση για λογοπαίγνια μάλλον στέρεψε, περιοριζόμενη στη διατήρηση της κατάληξης του ονόματος.

097

Ακολουθεί καπάκι ο… ενδέκατος και 1/2 άθλος, με τίτλο τα χρυσά μήλα των Σκρουτζείδων No.2, και πάλι σε σενάριο Fabio Michelini και σχέδιο Andrea Ferraris.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΘΛΟ ΤΟΥ, Ο ΓΚΟΥΦΑΚΛΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΜΑΓΙΣΣΕΣ, ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟ ΑΤΛΑΝΤΑ.

Ο Γουφακλής και οι άθλοι του είναι το δεύτερό μου κίνητρο για το σημερινό τεύχος, αφού από την πρώτη στιγμή που τους διάβασα στα Topolino του ’13, μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Ειδικά το σκίτσο, το οποίο θεωρώ ως ευχάριστη έκπληξη μέσα στις μεταμοντέρνες αρλούμπες και τα σουρεαλιστικά background. Θυμίζει πολύ περισσότερο από κάθε άλλη περιπέτεια σε συνέχειες των 10–15 ετών το αρχικό κλίμα του περιοδικού. Για τα σενάρια εδώ χωρούν πολλές αντιρρήσεις, με την προϋπόθεση να μπει κανείς όμως στην λογική της σωστής εξιστόρησής τους και, συνεπώς, στις όποιες ανακρίβειες προκύπτουν. Με τη μόνη διαφορά ότι έχουμε να κάνουμε με διασκευή, προσαρμογή αν προτιμάτε, και πάντα με παιδική ματιά. 9 εδώ και μακάρι να έχουμε κι άλλες τέτοιες δημοσιεύσεις μελλοντικά.

111

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΖΕΤΑΙ ΣΕ ΣΕΝΣΕΪ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΦΕΘΡΥ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΣΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΚΑΡΑΤΕ.

Το τεύχος κλείνει με τον έκτο αγώνα από το μεγάλο κυνήγι τών τροπαίων, με τίτλο ο μεγάλος σενσέι, σε σενάριο Carlo Panaro και σχέδιο Luca Usai.

Με ένα ακόμη επεισόδιο από το «Μεγάλο κυνήγι των τροπαίων», κλείνει το τεύχος. Ένα τεύχος που περιείχε τελικά τρεις διαφορετικές ιστορίες σε συνέχειες ή επεισόδια τριών διαφορετικών περιπετειών ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το. Το σημερινό επεισόδιο αυτής της ιστορίας, πάντως, μάλλον χαλάει την συνολική εικόνα του τεύχους. Η αλήθεια είναι ότι δεν με ξετρέλαναν τα προηγούμενα, για να είμαι ειλικρινής, αλλά είχαν, τέλος πάντων, μια κάποια ευρηματικότητα, ως σενάρια τουλάχιστον. Εδώ ο Φέθρυ έπεσε θύμα και κρύων gag και μέτριου σκίτσου, με αποτέλεσμα να μη βγάλει επί χάρτου όλες του τις δυνατότητες. 7,5.

043

Την επόμενη εβδομάδα, πέρα από τις διάφορες συνέχειες (άρχοντας των μάγων, Γκουφακλής, κυνήγι τροπαίων) θα διαβάσουμε και την ιστορία είμαστε όλοι Μπαμ Μπαμ, σε σενάριο και σχέδιο Corrado Mastantuono.

mickey

Αποκλειστικά πρόσφατες ιστορίες από το 2013 αυτήν την εβδομάδα, με την πιο ενδιαφέρουσα να είναι, βέβαια, η ιστορία με τον Μίκυ, ο οποίος φαίνεται να επανήλθε θριαμβευτικά στο περιοδικό.

Συμπερασματικά το τεύχος ήταν καλό, καλύτερο από τα προηγούμενα 3–4. Ένα 8,5 συνεπώς το αξίζει.

Scans – πληροφοριακά στοιχεία Κρίτων.

Κριτική – Γιώργος Σ. Κοσκινάς, για τους φίλους Corto.

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

 

Άδεια Creative Commons
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

About Corto

Ασχολούμαι με τα κόμικς και τον γραπτό λόγο. Και στις δύο περιπτώσεις αφήνω το συναίσθημα να με καθοδηγήσει σε παρορμητικά νερά. Οι επιρροές είναι εκεί έξω, η ίδια η ζωή καθώς κυλά σαν σταγόνα διψασμένη. Μισώ την υποκρισία, την όψη της αχαριστίας, χαμένης σε ψιθύρους ιδιοτέλειας και ανάσες φόβου. Αρκούμαι στις μικρές στιγμές, που μπορούν να είναι παντού. Στη θέα ενός δέντρου, στον ήχο του κύματος, σε ένα σκίτσο φτιαγμένο με ψυχή...

Posted on 20 Μαρτίου 2015, in Arts, Comics, Comics Archive, Comics Characters, Comics Covers, Comics History, Comics Legends, Comics Stories, Comics Trades, Comics Tributes, CT Exclusive, Culture, Greek Comics, Άρθρα Μελών, Έρευνα, Απόψεις, Αποσπάσματα, Αποκλειστικότητες, Αρχείο, Αφιερώματα, Βινιέτες, Γουώλτ Ντίσνεϋ, Δημιουργοί, Εργασίες Κοινότητας, Εργασίες Μελών, Εσωτερικές Σελίδες, Ελληνικά Κόμικς, Εξώφυλλα Κόμικς, Η Ιστορία των Κόμικς, Ιστορίες από το Μίκυ Μάους, Κόμικς, Κόμικς Έρευνα, Κόμικς Ειδήσεις, Κόμικς Θρύλοι, Κόμικς Ιστορίες, Κόμικς Καταγραφή, Κόμικς Παρουσιάσεις, Κόμικς Χαρακτήρες, Μίκυ Μάους, Παρουσίαση: Μίκυ Μάους, Πολιτισμός, Σκίτσο, Τέχνες, Mickey Mouse, Walt Disney and tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink. 24 Σχόλια.

  1. Ένα τεύχος που θα προσπεράσω, καθώς για να πάρω τεύχος με τον Γκουφακλή, ό,τι χειρότερο δηλαδή έχει εμφανιστεί στο νέο Μίκυ Μάους(άλλος ένας άθλος και τελειώνει το μαρτύριο), το υπόλοιπο περιεχόμενο θα έπρεπε να είναι πρώτης κλάσης, και οι Μάγοι δε με πείθουν πως ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

    Μου αρέσει!

  2. Τώρα θα πάω να το διαβάσω κι εγώ και μάλιστα—επιτέλους—χωρίς πίεση να το τελειώσω αυθημερόν.

    Χωρίς να το έχω διαβάσει, λοιπόν, να κάνω την πρώτη μου παρατήρηση: πρέπει να είσαι από τους λίγους στην Ελλάδα, που ενθουσιάζονται με τον Γκουφακλή, Όπως έχω γράψει και στις προηγούμενες παρουσιάσεις, «κρίμα το σχέδιο», που ναι μεν είναι καλό, όπως το περιγράφεις, αλλά χαραμίζεται μ’ αυτά τα σενάρια.

    Άσχετο: τις σύντομες περιγραφές από τη διαφήμιση τής Καθημερινής τις αφαίρεσα, καθώς τις βάζω απλώς για να μπορούν να πάρουν μια ιδέα για τις ιστορίες τού τεύχους όσοι διαβάζουν μόνο τις πρωινές παρουσιάσεις.

    Μου αρέσει!

  3. Για όποιον ενδιαφέρεται, προσθέσαμε τα σχόλιά μας στην παρουσίαση του νέου Μίκυ Μάους 40.

    Μου αρέσει!

  4. Τελικά το διάβασα όλο σήμερα. Οι ιστορίες από τον άρχοντα των μάγων σαφώς οι καλύτερες τού τεύχους, με ωραίο σχέδιο και αρκετό ενδιαφέρον. Όμως, κρίνοντας από τις δύο πρώτες ιστορίες, δεν πρόκειται τόσο για έναν καινούργιο κύκλο, όσο για συμμαζέματα που ακολούθησαν την αίσια έκβαση των προηγουμένων κύκλων. Στα αρνητικά τών ιστοριών είναι ότι ξεκινάνε μεν καλά, αλλά τελειώνουν απότομα, με λύση σχεδόν από μηχανής, που βγάζει από το πουθενά ο Μίκυ, για να τελειώνει η κάθε ιστορία.

    Η ιστορία με τον Γκουφακλή, που επιμηκύνθηκε σε ενδέκατο και ενδέκατο και μισό άθλο, με άφησε αδιάφορο. Το είπα και πριν, θα το ξαναπώ και τώρα και φαντάζομαι ότι θα το ξαναπώ και την άλλη εβδομάδα: κρίμα το σχέδιο.

    Η ιστορία με τον Φέθρυ είναι τυπική ιταλική ιστορία με τον Φέθρυ, χωρίς κάτι που να την κάνει να ξεχωρίζει απ΄τον σωρό. Το σχέδιο είναι κι αυτό στα ίδια επίπεδα: του ιταλικού σωρού. Ούτε καλό, αλλά ούτε και κακό. Γέλασα με την ιστορία σε ένα-δύο σημεία, αλλά ήδη την έχω ξεχάσει.

    Και επανέρχομαι στον άρχοντα των μάγων. Την περασμένη εβδομάδα είχαμε τη Σούζυ, σήμερα έχουμε τη Νεράγια. Βουάου!

    Μου αρέσει!

  5. Χμ… έγραψα στην παρουσίαση «των Σκρουτζείδων», κατά το «Εσπερίδων», αλλά αυτό το έψιλον ιώτα, ιδίως αφού διάβασα την ιστορία, με κάνει να πιστεύω ότι τελικά είναι «των Σκρουτζειδών», κατά το «Ατρειδών». Διαλέγετε και παίρνετε.

    Μου αρέσει!

  6. Εμένα όπως και στον Corto μου αρέσουν οι ιστορίες του Γκουφακλή και ανυπομονούσα να δημοσιευτούν στο Μίκυ Μάους!

    Δεν καταλαβαίνω γιατί τις θεωρείτε τόσο κακές!

    Μου αρέσει!

    • Καλημέρα, φίλτατε(Πέτρο να υποθέσω;), κύριοι.

      Όπως έγραψα και στην χθεσινή παρουσίαση – κριτική, είναι όλα υποκειμενικά. Απόψεις εκφράζουμε και προτιμήσεις. Θεωρώ λογικό να διίστανται. Η σειρά αυτή που εξιστορεί τους γνωστούς σε όλους άθλους του Ηρακλή – πάντα διασκευασμένους για τα παιδικά μάτια – είναι πολύ μακριά από το κλίμα των υπολοίπων που διαδραματίζονται κυρίως στο σήμερα, ή και στο μέλλον, με όλα τα gadget και τα μικρά – μεγάλα τεχνολογικά θαύματα της εποχής μας. Ίσως σε ορισμένους εκ των αναγνωστών όλα αυτά να φαντάζουν παρωχημένα και αναχρονιστικά. Προσωπικά, ως λάτρης των αναμνήσεων κάτι που δεν έκρυψα ποτέ, ενός κόσμου πιο αγνού και πλούσιου σε συναισθήματα απ’ότι οι μέρες που ζούμε, χαίρομαι ιδιαίτερα διαβάζοντας τέτοιες ιστορίες. με ταξιδεύουν στον χρόνο και μου θυμίζουν όμορφα πράγματα από τα παιδικά μου χρόνια, όταν η μυθολογία ασκούσε γοητεία στα μάτια μου. Αλλά αυτό έχει να κάνει με το πως αντιλαμβάνομαι εγώ τα καρέ αυτά και την σχεδιαστική γραμμή τέτοιων ιστοριών. Σε όσους αρέσει το μοντέρνο σκίτσο με κύριους εκφραστές τους Ιταλούς εικονογράφους, είναι λογικό να μην τους ταιριάζει και να το απορρίπτουν. Δεν είναι απαραίτητα κακό να διαφωνούμε. Ίσα-ίσα, τονίζει την μοναδικότητα μας σαν χαρακτήρες και προσωπικότητες.

      Μου αρέσει!

      • Εστιάζεις σχεδόν αποκλειστικά στο σκίτσο, με το οποίο δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι είναι πολύ καλό. Όμως, τις ιστορίες δεν τις διαβάζουμε μόνο για το σκίτσο. Χρειάζεται και ένα καλό σενάριο, για να δέσουν τα δύο σε μια αξιομνημόνευτη ιστορία, και τα σενάρια του Γκουφακλή δεν είναι τέτοια, καθώς βασίζονται σε λογοπαίγνια, κάτι που ποτέ δεν είναι καλή βάση για μια ιστορία, και σε αναχρονισμούς. Όλα μπορούν τελικά να συνοψιστούν στο «πήγαν, ολοκλήρωσαν τον άθλο χωρίς κανέναν κόπο και γύρισαν, για να τρομάξει ο Μαύρος Πητ χωρίς λόγο. Δεν θα τα έλεγα παιδικά, κάτι που εξ ορισμού περιμένουμε να διαβάσουμε σε ένα περιοδικό, όπως το Μίκυ Μάους, αλλά παιδαριώδη.

        Μου αρέσει!

        • Η αλήθεια πως δεν αναφέρθηκα στο προηγούμενο σχόλιο μου για το σενάριο, εκ παραδρομής και μόνον(ίσως και λόγω Αλτσχάιμερ:)

          Είχα αναφερθεί όμως στην κριτική μου την συνολική του τεύχους. Μένω στην άποψη ότι δεν ήταν το καλύτερο ή έστω σχετικά πρωτότυπο, όμως δεν ήταν και ότι χειρότερο έχουμε διαβάσει τους τελευταίους μήνες και, πιστέψτε με, προσωπικά έχω διαβάσει ιστορίες στο Μίκυ Μάους της Καθημερινής που δεν αντέχονταν ούτε σε κελί βαρυποινίτη! Συνεπώς το προσπέρασα, δίχως να σταθώ για ιδιαίτερες αναλύσεις. Αν, και εδώ συμφωνώ, ήταν κάπως πιο προσεγμένο, σίγουρα μια δεύτερη ανάγνωση θα ήταν ευχάριστη, ίσως και παραπάνω. Δυστυχώς θα αρκεστώ στην μια, αλλά δεν το θεωρώ άχρηστο.

          Μου αρέσει!

          • Εγώ από το Μίκυ Μάους της Καθημερινής οι ιστορίες που βρήκα πραγματικά απαίσιες ήταν αυτές οι 4 με τον Φάντομ Ντακ και το Αρμαντιλο του.

            Ειδικά η 2η και η 4η ιστορία ήταν οι χειρότερες ιστορίες που έχω διαβάσει!

            Μου αρέσει!

            • Πραγματικά σαν το Αρμαντίλο δεν έχει!!!Ο Γκουφακλής είναι σκάλες καλύτερος. Εμένα όμως με χαλάει που δεν έχουν ουσιαστική πλοκή. Δεν γίνεται κάτι μέχρι να λυθεί το πρόβλημα. Μου φαίνεται οτι δεν υπάρχει αυτή η ακολουθία «Γνωρίζουμε τους ήρωες», «θέτουν το πρόβλημα», «λύνεται το πρόβλημα» «επίλογος». Για τα δυο μεσαία καταναλώνονται 3-4 σελίδες. Μόνο σε αυτόν τον άθλο υπήρχε μια κάποια εξέλιξη.

              Μου αρέσει!

  7. Επίσης στο inducks στον αριθμό σελίδων αυτού του κύκλου ιστοριών του άρχοντα των μάγων δείχνει ότι συνολικά οι σελίδες του κύκλου αυτου είναι 60 ενώ μαζί με τα άλλα 2 μέρη που δεν κυκλοφόρησαν με αυτό το Μίκυ Μάους οι σελίδες είναι 128!

    Μου αρέσει!

  8. Σκρουτζειδες,αρκουδεηδες και τοπολινοειδη…Ο μονος πιο γελοιος χαρακτηρας απο γκουφοκλη σε ολα τα κομικ ειναι ο ρορσαχ…Σκετος τραγελαφος..Και δεν σχολιαζω τοσο το μικυ μαους οσο το οτι υπαρχουν απαιτησεις και ακομα και βαθμολογια για αυτο το εκτρωμα-κομικ.Συμβαση ως το 2020 με τους τοπολινοιταλους μιμους εχουνε?

    Μου αρέσει!

    • Δεν γνωρίζω τον Rorschach, αλλά το να βάζεις τον Γκουφακλή πιο πάνω από ένα χαρακτήρα, που το 2008 ονομάστηκε ο έκτος σπουδαιότερος χαρακτήρας κόμικς όλων των εποχών, μάλλον κολακεύει τον Γκουφακλή, αφού τον βάζεις τουλάχιστον στην πέμπτη θέση, που δεν θα έλεγα ότι του αξίζει. Τόσο πολύ σου αρέσει;

      Μου αρέσει!

    • Ξεκινάω με το οτι δεν μ αρέσουν οι ιστορίες με τον Γκουφακλή. Δεν μ αρέσουν γιατί δεν μ αρέσει το σενάριο. Αλλά θεωρώ οτι έπρεπε να δημοσιευτούν οι ιστορίες του σε ένα ελληνικό ΠΑΙΔΙΚΟ περιοδικό. Για λόγους πληρότητας και για να δούμε και πως είναι βρε αδερφέ. Κάποιες απο αυτές ήταν και συμπαθητικές μπορώ να πω όπως αυτή αυτού του τεύχους. Από εκεί και πέρα θα ήθελα να σας ρωτήσω, εφόσον θεωρείτε σκουπίδι το Μίκυ Μάους, γιατί το διαβάζετε (αν το κάνετε) και γιατί χαλάτε τη ψυχή σας για αυτό. Πάντα το Μίκυ Μάους ήταν το Ελληνικό Τοπολίνο. Εγω το έπιασα στα χέρια μου ξανά πριν από 2 χρόνια και μπορώ να πω οτι εξεπλάγην ευχάριστα από την ποιότητά του. Υπάρχουν ιστορίες όπως ο πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ, ο επιθεωρητής Μίκυ, ο Ρεπόρτερ Γκούφη, οι ιστορίες της πλώρης που είναι υπέροχες με ωραίο και ατμοσφαιρικό σχέδιο. Υπάρχουν νέοι δημιουργοί όπως ο Κάστυ που δίνουν νέα πνοή σε έναν αγαπημένο χώρο. Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν περήφανος για την βιομηχανία Κομιξ της χώρας μου. Αντίθετα εμείς που κατακρίνουμε τι έχουμε κάνει? Τίποτα. Τελοσπάντων γούστα είναι αυτά. Το Μίκυ Μάους δεν είναι ΕΝΦΙΑ. Δεν είναι κανείς υπόχρεος στην αγορά του. Και εμένα δεν μου αρέσουν π.χ. τα υπερηρωικά κόμιξ της MARVEL/DC. Εχω διαβάσει κανα δυο τέτοια που οταν τελείωσα τη θεώρησα μια χαμένη ώρα από τη ζωή μου, παρόλο που τα εκτιμώ σαν δημιουργία. Ομως δεν θα παω στο αντίστοιχο τόπικ να πω «Γιατι έχετε απαίτηση να βαθμολογηθεί αυτό το χάλι με κάποιους που πεθαίνουν κ ανασταίνονται όλη την ώρα». Εμένα προσωπικά οι αναλύσεις του Κρίτωνα και τώρα τελευταία του Γιώργου (καινούρια – παλιά πνοή) είναι μια από τις αγαπημένες μου ώρες της Παρασκευής και τους ευχαριστώ για αυτό. Φιλικά πάντα. Χρήστος

      Μου αρέσει!

      • Τα είπες πολύ ωραία φίλτατε Χρήστο! Το Μίκυ Μάους πάντα είχε και τις καλές του και τις μέτριες του ιστορίες, και τις (συνήθως) ανεπιθύμητες επαναλήψεις, και κατά καιρούς αράδιαζε και πληθώρα αχρείαστων άρθρων άσχετης ύλης. Όμως, η κάθε ιστορία, καλή ή κακή, αν διαβάζεται στη σωστή ώρα, διαβάζεται ευχάριστα. Π.χ. όσων αφορά τις εκδόσεις της τελευταίας πενταετίας/δεκαετίας, ο Κάστυ θέλει την ησυχία του για να διαβαστεί ώστε να εκτιμηθεί και το σενάριο, ενώ οι άσχετες ιστορίες της γραμμής διαβάζονται ευχάριστα λίγο πριν τον ύπνο (η αποβλάκωση συνήθως βοηθά στη χαλάρωση).

        Και, όπως λες και πιο πάνω, όποιου δεν του αρέσει, ας μην το αγοράζει! Εμείς θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε την κριτική και, ενίοτε, τις περαιτέρω αναλύσεις του Κρίτωνα!

        Μου αρέσει!

      • Σας ξανά-ευχαριστώ θερμώς για τα καλά σας λόγια!

        Η φράση:

        Εμένα προσωπικά οι αναλύσεις του Κρίτωνα και τώρα τελευταία του Γιώργου (καινούρια – παλιά πνοή) είναι μια από τις αγαπημένες μου ώρες της Παρασκευής και τους ευχαριστώ για αυτό.

        είναι η μοναδική μας επιβράβευση και η μεγαλύτερη, για όλα αυτά τα χρόνια αρθρογραφίας.

        Μου αρέσει!

  9. Εχω πάρει φόρα σήμερα!!!!Να σας πω την αλήθεια την ενασχόληση μας με τα συγκεκριμένα κόμιξ του ντίσνευ (τα ξεχωρίζω από πιο «ενήλικα» κόμιξ) την θεωρώ σαν να είμαστε «λαθρεπιβάτες σε ένα παιδικό καράβι». Πολλές μα πάρα πολλές φορές ξεχνάμε οτι πρόκειται για ένα παιδικό περιοδικό. Από την αρχή μ άρεσαν οι κριτικές σας γιατί συμπεριλάμβαναν φράσεις όπως «Ο μεγάλος Κρίτων βάζει 7 αλλά ο μικρός Κρίτων σίγουρα θα έβαζε κανένα βαθμό παραπάνω». Για αυτό και τις περιμένω πως και πως. Επίσης θεωρώ ότι ο Μπαρκς, ο Γκοτφερσον και όλα αυτά τα ιερά τέρατα κάνανε ιστορίες για μικρά κυρίως παιδιά. Αλλωστε στη δεκαετία του 60 πόσοι μπαμπάδες (έστω εν δυνάμει) διάβαζαν Μίκυ Μάους? Αντίθετα οι σύγχρονοι δημιουργοί όπως ο Κάστυ ανήκουν σε μια γενιά σαν τη δικιά μας. Λαθρεπιβάτες και αυτοί. Και επειδή και οι ίδιοι μεγάλωσαν με τα Μίκυ Μάους κάνουν ιστορίες απλές καμιά φορά και όχι απλές κάποιες άλλες φορές. Με απλό-χαζό σχέδιο ή με ατμοσφαιρικό σχέδιο που θα ζήλευε το καλύτερο κόμιξ της Marvel. Πολύ καλά τα είπε ο φίλος apetoussis82 (συγνώμη δεν ξέρω το όνομα) οτι κάποιες ιστορίες θέλουν το χρόνο τους και κάποιες άλλες ειναι για πιο μικρά παιδιά που δεν μπορούν να καταλάβουν ενέργεια -μυστήρια – χαμένες ατλαντίδες – ταξίδια στο χωροχρόνο και άλλα τέτοια. Εκεί εντάσσεται ο Γκουφακλης. Πιστευω οτι αν ήμουν 8 χρονών ίσως και να μου άρεσε. Γιατί είναι κακό αυτό? Τώρα τη διαβάζω ακριβώς πριν κοιμηθώ. Χε χε χε!!! Ας πούμε ο Φατσίνι που πιάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα κάνει ιστορίες με νοήματα. Το ξαναγράφω και εδώ. Η ιστορια με το προτραίτο του Ντόναλντ δεν ήταν τόσο απλή ιστορία. Παρόμοια ιστορία μπορεί να βρεθεί σε κλασσική λογοτεχνία. Π.χ. το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρευ πραγματεύται μια ιστορία με ένα «μεταβλητό» πορτραίτο. Με έπιασε πολυλογία πάλι. Αντε λοιπόν συνλαθρεπιβάτες σε μια βδομαδούλα θα έχουμε και καινούριο ΚΟΜΙΞ!!!!

    Μου αρέσει!

    • Πεσ’τα Χρήστο! Έτσι είναι. Όλοι όσοι εξακολουθούμε να ανυπομονούμε για την Παρασκευή ελέω Μίκυ Μάους, έχουμε ρεζερβέ επ’αόριστον στα αμπάρια της φαντασίας! Λαθρεπιβάτες για όσο μας επιτρέψει ο χρόνος. Πάντα υπό το πρίσμα αυτό και μια δόση γερή παλιμπαιδισμού, μυρίζω πρώτα τις σελίδες και έπειτα διαβάζω κάθε τεύχος. Και, με τα μάτια των 7-8-12-15 ετών προσπαθώ να μπω στις ιστορίες του. Να χαθώ στην απλότητα των χαρακτήρων και μετά να προσπαθήσω να μιμηθώ ατάκες στον καθρέφτη! Εννοείται ότι όλη αυτή η διαδικασία συνοδεύεται από καραμέλες Λάβδας με γεύση αχλάδι! Καλό βράδυ σύντροφε! Πάω να κάνω επαναλήψεις στην ύλη του 6μηνου, γιατί παίζει πρόχειρο διαγώνισμα! 🙂 Σήμερα έχει επιλογές από τεύχη της σειράς 1200!

      Μου αρέσει!

      • Ευχαριστώ τιτανομέγιστε Corto!!! Νομίζω οτι το επόμενο μου εγχείρημα είναι να βρω τα Μίκυ Μάους 1000 – 1400. Αυτά συντρόφευσαν την παιδική μου ηλικία και δεν έχω παρά ελάχιστα. Τα υπόλοιπα έχουν πεταχτεί από τον γνωστό άγνωστο παράγοντα ξενερώματος = Ελληνίδα Μάνα. :D. Και εγώ τα μυρίζω. Μάλιστα έχω να σχολιάσω οτι τα ΚΟΜΙΞ της καθημερινής μυρίζουν ΥΠΕΡΟΧΑ.

        Και κάτι τελευταίο. Καραμέλες με γέυση αχλάδι? Μα πως δεν τις εχω δοκιμάσει ποτέ? Το καλοκαίρι που θα έρθω να μου έχεις φυλάξει ένα κουτί παρακαλώ!!!

        Μου αρέσει!

    • Αγαπητέ Χρήστο, εάν ξέχασα να συστηθώ, είναι διότι νιώθω ιδιαίτερα οικείο τον ιστόχωρο αυτό και προς στιγμήν δεν συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα δεν γνωριζόμαστε! Αντρέας εκ Κύπρου. Χαίρω πολύ!

      Μου αρέσει!

    • Ειδικά για τον Μπαρκς, να επισημάνω ότι, όπως έλεγε ο ίδιος, προσπαθούσε να γράψει ιστορίες, που δεν θα λυπότανε να έδινε τα δέκα σεντς, που κόστιζαν τότε τα κόμικς, για να τις διαβάσει. Έτσι, αν και απευθυνόταν σε παιδιά, δεν απευθυνόταν σε παιδάκια, αν αυτό, που έγραψα, βγάζει νόημα. Γι’ αυτό και οι ιστορίες του ξεχώριζαν, κάνοντας τον κόσμο, που τότε δεν γνώριζε το όνομά του, να τον αποκαλεί «the good duck artist».

      Μου αρέσει!

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.