ΚΟΜΙΞ ΤΕΥΧΟΣ 297 – «Γαστρονομική μονομαχία»

Αρκετά συχνά, πιάνοντας στα χέρια μου ένα τεύχος ΚΟΜΙΞ, μου έρχεται υποσυνείδητα στο μυαλό η ταινία «Ο κατήφορος» του Γιάννη Δαλιανίδη! Σαν τίτλος έτσι και όχι σαν υπόθεση! Δακρύβρεχτη και αυτή η ιστορία. Ένα περιοδικό που έκανε 3–4 εξαιρετικά χρόνια έκδοσης και μετά άρχισε να πέφτει σταδιακά, μέχρι που, όπως έχουμε πει κατ` επανάληψη, το «συλλεκτικό» μας έμεινε στον τίτλο και μέσα βλέπουμε μια σειρά μικρών ιστοριών, οι οποίες θα γέμιζαν σε άλλες συνθήκες, τεύχη Μίκυ Μάους ή Μεγάλου Μίκυ. Περίπου έτσι έχουν και εδώ τα πράγματα, αφού οι ιστορίες αυτού του μήνα είναι 8, παρακαλώ! Άντε λιγάκι υπομονή να πιάσουμε τις 10! Με την μόνη διαφορά, που μπορεί να είναι όλες μικρές, αλλά όχι και παντελώς αδιάφορες ή κακές. Για να τα δούμε πιο κάτω.

Ξεκινάμε με το «ξυπνάς μέσα μου το ρακούν», μια πολύ κεφάτη ιστορία με τον Ντόναλντ, με άριστο σκίτσο και εξαιρετικό σενάριο. Η έμπνευση του Ντόναλντ να φορέσει μάσκα Λύκου για το χορό της λέσχης της Νταίζυ και ειδικά να προσθέσει μια ουρά ρακούν (εχμ… ξέρετε που…), αποδεικνύεται ολέθρια! Όχι μόνον θα το περάσουν αρχικά για ένα από αυτά τα ζωάκια, αλλά γιατί θα γίνει (και εμείς μαζί του), μάρτυρας απίστευτα χιουμοριστικών καταστάσεων! Κάτω από 10 δεν χωράει εδώ!

Και το «σενάριο καταδίωξης», που ακολουθεί, δεν ξεφεύγει από το budget να το πούμε έτσι, των 10 σελίδων. Είναι όμως έξυπνο σαν σενάριο και καλοσχεδιασμένο. Τι γίνεται εδώ; Πολύ απλά ο Ντόναλντ θα γράψει ένα δικό του σενάριο και θα θελήσει, με αυτό ανά χείρας, να σκαρφαλώσει στην κορυφή της βιομηχανίας του θεάματος! Όνειρα θερινής νυκτός, θα πείτε και έχετε απόλυτο δίκιο, αφού ο φουκαράς θα τα δει όλα, όπως λέμε, σε μια τρελή διαδρομή, με φρενήρη ρυθμό και την βαλίτσα με το σενάριο ανά χείρας! Με ικανοποίησε πλήρως και της δίνω ένα 9.

Τον «άκυρο συναγερμό», πώς να τον κρίνει κανείς, με τις μόλις 4 σελίδες του; Είναι μέτρια σαν ιστορία και με υποφερτό σκίτσο. Διαβάστε την να μας πείτε κι εσείς την γνώμη σας. Προσωπικά την θεώρησα της τάξεως του 7,5.

Και φτάνουμε στις «μπίζνες δίχως λόγια», με πρωταγωνιστή τον Σκρουτζ. Ο ζάμπλουτος πάπιος θα χάσει την φωνή του εντελώς ξαφνικά (μετά τις τόσες αγριοφωνάρες, απορώ πως δεν το έπαθε νωρίτερα!), οπότε θα πάμε σε ειδικούς και ωριλάδες, για να βρεθεί η θεραπεία. Μέχρι να συμβεί αυτό (να θεραπευτεί), θα έχει την μάλλον ατυχή έμπνευση να ντύσει τον Ντόναλντ σωσία του και να τον στείλει να τον εκπροσωπήσει σε εμπορικές συναλλαγές, με την προϋπόθεση να μην ανοίξει το στόμα του! Κι εδώ έχουμε καλό σενάριο, αλλά όχι και αντάξιο σκίτσο. Λίγο θα το χαρακτήριζα. Και επιπλέον δεν μου άρεσε και ο τονισμός στα σκούρα μελάνια. 7 για εδώ και συνεχίζουμε.

Η επόμενη ιστορία είναι «το ράντσο του θείου Έλβις», με τους Μίκυ και Γκούφυ. Οι δύο φίλοι θα πάνε να συναντήσουν έναν θείο του Γκούφυ, που είχε διαπρέψει σαν… κουναβοτρόφος! Σαν μοναδικός κληρονόμος, ο Γκούφυ θα δοκιμάσει αυτό το… χαρακτηριστικό άρωμα και θα μπλέξει τον Μίκυ σε μια ιστορία με πολλή μυρωδιά! Καλό και εδώ το σενάριο και ικανοποιητικό σχετικά το σκίτσο. Άρα, μιλάμε για ένα 8.

Ακολουθεί η Μάτζικα με τον «μαγικό αυλό». Αχρείαστη και αυτή εδώ, με τις 4 σελίδες της και το μέτριο σκίτσο. Η γνωστή μας μάγισσα θα εφεύρει ένα μαγικό αυλό και τα θύματά της θα είναι οι Λύκοι. Νομίζω ότι ένα 7 είναι αρκετά καλό σαν βαθμολογία.

Προτελευταία είναι η ιστορία που έδωσε και τον τίτλο στο τεύχος. Πάνω που έλεγα ότι θα είχαν ξεχάσει να την βάλουν στην ύλη! Ο Γκαστόνε προκαλεί τον ξάδελφό του σε γαστρονομικές κόντρες, ο Ντόναλντ άλλο που δεν θέλει να φορέσει ποδιά μάγειρα και να κατατροπώσει τον μισητό συγγενή και… γίνεται γης μαδιάμ! Πολύ κεφάτη και με γρήγορο ρυθμό, θα έλεγα ότι είχε και αυτή (σχεδόν όπως όλες), καλό σενάριο. Το σκίτσο δίχως να έχει φανερά ψεγάδια, είναι ικανοποιητικό προς καλό. Συνεπώς ευχαρίστως να δώσω ένα 8,5.

Και κλείνουμε με τον «καιρό για χαρταετό». Ντόναλντ και ανίψια, σε τρελές προεκτάσεις μιας απλής προσπάθειας να πετάξουν χαρταετό! Απλά πράγματα! Μου άρεσε και αυτό το σενάριο, όπως και εν μέρει το σκίτσο. Γιατί δεν μου άρεσε εντελώς; Γιατί επικρατούσε μια περίεργη φιλοσοφία από τον σχεδιαστή του, μάλλον αφαιρετική, με τόση λιτότητα που ούτε σε ΔΝΤ να ήταν οι ήρωες του Ντίσνευ και να τους είχαν πάρει όλα τα σκηνικά! Υπάρχουν καρέ όπου εκτός των μορφών των ηρώων και ενός γαλανού ας πούμε ουρανού, δεν υπάρχει τίποτα άλλο! Πάντως παίρνει επάξια ένα 8 και αυτή.

Συμπερασματικά, έχουμε ένα τεύχος με 2 ιστορίες που για μένα δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, γιατί είναι απλά 4 σελίδων η μια και σε ένα τεύχος ΚΟΜΙΞ δεν έχουν θέση, 2 εξαιρετικές από όλες τις απόψεις, 2 ικανοποιητικές και 2 μέτριες. Σύνολο αξιολόγησης 8. Δεν νομίζω πως ούτε και οι πιο φανατικοί του αναγνώστες, θα του έδιναν παραπάνω. Το πρόβλημα με το περιοδικό είναι ότι είχε ανεβάσει για χρόνια τον πήχη ψηλά και δημιούργησε απαιτήσεις, που τώρα δεν δείχνει ικανό να καλύψει. Μέχρις εδώ. Δεν θα προσθέσω κάτι άλλο. Τον επόμενο μήνα μάς περιμένει το «φύγε τώρα από την αιώρα!» Στιχάκι καλό κάνει, να δούμε και τι ψάρια πιάνει, θα συμπληρώσω!

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Όλες τις προηγούμενες παρουσιάσεις μπορείτε να τις βρείτε εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .