ΣΟΥΠΕΡ ΑΛΜΑΝΑΚΟ 2- «Βυθισμένος στη λήθη»

Αρχίζω και απογοητεύομαι…

Είπα να δώσω χρόνο στον τίτλο αυτό και να τον στηρίξω, πιστεύοντας ή και ευχόμενος ενδεχομένως, ότι ίσως να περιλάβει κάποια στιγμή και μερικές από τις ιστορίες του «Φάντομ Ντακ» που μας έκαναν να τον αγαπήσουμε σαν ήρωα. Εκείνες που ξεκίνησαν τον εικονογραφημένο του μύθο και τον έκαναν τόσο δημοφιλή παγκοσμίως. Η πρώτη σφαλιάρα της πραγματικότητας, ήρθε στο πρώτο κιόλας τεύχος, όπου δεν υπήρχε ούτε μια από τις ιστορίες εκείνες, τις οποίες οι Ιταλοί συνεχίζουν να εκδίδουν στο δικό τους αντίστοιχο περιοδικό, λες και σε κείνη την χώρα οι αναγνώστες είναι ας πούμε παρελθοντολάγνοι και εμείς μοντέρνοι! Είπα να το περάσω «ντούκου» όπως λέμε και να περιμένω το επόμενο. Ήρθε λοιπόν, το τεύχος 2 στα χέρια μου και η δεύτερη σφαλιάρα μαζί του. Στην ουσία, τι έχουμε εδώ; Ό,τι και στο πρώτο τεύχος και ό,τι δυστυχώς, θα έχουμε και στα υπόλοιπα της σειράς. Δηλαδή μια επανάληψη του προκάτοχου του, «Αλμανάκο», με ολίγον από «Ιντιάνα Γκούφυ» και αυτό πρέπει να το εμπεδώσουμε όλοι, για να μην έχουμε άλλες προσδοκίες.

Πάμε να δούμε τι περιέχει το τεύχος και επανέρχομαι με επιπλέον τοποθέτηση, στο τέλος της παρουσίασης. Στην πρώτη και ομώνυμη ιστορία, ο Φάντομ έχει για αντίπαλο τεράστιες μεταλλικές μάζες… ή τις είδε στο όνειρό του; Επιστρέφει στην διπλή του ζωή σαν Ντόναλντ και πέφτει φαρδύς – πλατύς στον καναπέ με το παγωτό στο χέρι, αλλά… ο εφιάλτης ζωντανεύει! Φουτουριστική η περιπέτεια, μοιάζει με προάγγελο του ξεχωριστού περιοδικού «Φάντομ», παρά με τον μασκοφόρο εκδικητή της Λιμνούπολης. Το σενάριο είναι μέτριο και το σκίτσο ώρες – ώρες ακαταλαβίστικο. Προσωπικά υπήρξαν στιγμές που κατάφερε και να με εκνευρίσει και να με μπερδέψει απίστευτα…

Τρεις εξερευνητές, πέφτουν στην «άβατη κοιλάδα» και βρίσκονται χαμένοι στην «Παγωμένη Ζούγκλα». Ο μόνος που μπορεί αν τους σώσει, είναι ένας – άντε δύο αν προσθέσουμε και τον Δρ Χλαπάτσα! Ο «Ιντιάνα Γκούφυ», φυσικά! Εντελώς αντίθετα τα συναισθήματα εδώ, αφού και το σκίτσο ικανοποιεί και το σενάριο. Αν μάλιστα είχε και ακόμη μερικές σελίδες, δεν θα ήταν καθόλου άσχημα. Για να δούμε τι θα συναντήσουμε στις επόμενες σελίδες…

Στην «Ταινία της Ντροπής», ο Σκρουτζ παίρνει τον Ντόναλντ μαζί του, σε μια προβολή της λέσχης των εκατομμυριούχων. Εκεί θα δει μια εκδοχή των πλούσιων αντίπαλων του θείου του (συμπεριλαμβανομένου και του Ρόμπαξ), για τον θρύλο του «Φάντομ» και όπως είναι φυσικό, θα θελήσει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Το σκίτσο εδώ δεν ήταν απογοητευτικό. Ήταν ανεκτό, θα το χαρακτήριζα. Το ίδιο και το σενάριο. Μια ιστορία που παλινδρομεί μεταξύ μετρίου και άνω του μετρίου…

Ένα τηλεοπτικό συνεργείο, ακολουθώντας αρχικά τις καθημερινές συνήθειες και έπειτα μια αληθινή περιπέτεια του «Ιντιάνα Γκούφυ», θα ζήσει συγκινήσεις με ημερομηνία λήξης και καθόλου εξωτικές, αφού όλα θα συμβούν εντός των ορίων της πόλης. Σάτιρα περισσότερο, παρά περιπέτεια, βγάζει κάποιες σταγόνες χιούμορ σαν σενάριο, κυρίως με τις γκάφες των πρωταγωνιστών του. Μέτριο και εδώ το σκίτσο, ενώ η ιστορία και σύντομη είναι και, παρ’ όλα αυτά, καταφέρνει να με κάνει να χασμουρηθώ.

Τέλος, έχουμε και μια ακόμη ιστορία του «Φάντομ», σε δύο μέρη μάλιστα, με τίτλο «Η Συμμορία των Φοροκομάντος», που πρέπει να διαβάσει σύσσωμο το επιτελείο του Υπουργείου Οικονομικών μας! Λίστες δεν έχει, όμως είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Οι κομάντος της εφορίας, με ορμητήριο το δημαρχείο της Λιμνούπολης, κάνουν φοβερές επιδρομές στους κατοίκους της πόλης! Η αντίδρασή τους είναι άμεση και η επίθεση κατά των εφοριακών, ακαριαία! Δεν άντεξαν οι φουκαράδες. Οπότε, εκεί μπαίνει ο «Φάντομ» και αναλαμβάνει να εξομαλύνει την κατάσταση. Βρήκα το σενάριο καλό. Έξυπνο και αρκετά πρωτότυπο. Σαν εκτέλεση όμως σχεδιαστική, ήταν λίγο πιο πάνω από τον δικό μου ορισμό του μέτριου. Κι αυτό το τονίζω, γιατί όλες οι παρουσιάσεις και οι κριτικές που διαβάζετε, είναι με προσωπικά κριτήρια.

 

Απλά είναι τα πράγματα, αγαπητοί μου, για όσους από εσάς εξακολουθείτε να ελπίζετε, ότι σε κάποιο από τα προσεχή τεύχη, η κατάσταση θα βελτιωθεί και θα δείτε τυπωμένες ιστορίες του ’70. Ο κάθε τελειόφοιτος ή και απόφοιτος καλλιτεχνικής σχολής, επειδή τσακώθηκε με τη φιλενάδα του, τον καταπιέζουν στη δουλειά, η ριμάδα η κοινωνία δεν τον καταλαβαίνει και για χίλιους ακόμη λόγους, αρπάζει το μολύβι και κατακρεουργεί μια παιδική φιγούρα κόμικς, όπως ο «Φάντομ» και από την άλλη πρέπει εμείς να τον βαφτίζουμε «δημιουργό», ή έστω «καλλιτέχνη» και να αγοράζουμε την εγκεφαλική του διαστροφή και την χολή του σκίτσου του! Όχι, κύριοι. Αυτό δεν είναι ούτε τέχνη, ούτε άποψη. Είναι απωθημένα συνανθρώπων μας, που δεν τους κοιτάζουν καν από τα γραφεία της Marvel και ξεσπάνε στην Ντίσνεϋ!  Λυπάμαι, αλλά η επιείκειά μου τελείωσε εδώ! Πάμε στα του τεύχους. Ο τίτλος του τεύχος δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος. «Βυθισμένος στη λήθη» και εκεί να τον αφήσετε στην ησυχία του, τον φουκαρά τον «Φάντομ», να ηρεμήσει και να ξεζαλιστεί, από το πέρα – δώθε των επίδοξων «αναμορφωτών» του! Βαθμός τεύχους 6, κι αυτό επειδή έρχονται και Χριστούγεννα και δεν θέλω κόντρες με τον Άη Βασίλη! Αν επιθυμεί οποιοσδήποτε άλλος συντάκτης, ευχαρίστως του παραχωρώ την παρουσίαση του τίτλου αυτού και χάνομαι κι εγώ στη λήθη με τη σειρά μου, των πρώτων ιστοριών του «Φάντομ».

Το επόμενο τεύχος, κυκλοφορεί στις 28 Φεβρουαρίου, με τίτλο «Ο τέλειος αρραβωνιστικός».  Αύριο διαβάστε τις παρουσιάσεις των νέων τευχών του Μεγάλου Μίκυ και του Μίκυ Μάους.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Όλες οι παρουσιάσεις τού «Σούπερ Αλμανάκο» είναι εδώ.