ΣΟΥΠΕΡ ΑΛΜΑΝΑΚΟ ΤΕΥΧΟΣ 1 – «ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ»

Από τις πολύ λίγες περιπτώσεις, που η επερχόμενη έκδοση ενός τίτλου κόμικς έχει συγκεντρώσει τόσο ενδιαφέρον μεταξύ των αναγνωστών, με πολλές και μεγάλες προσδοκίες, ερωτηματικά σχετικά με το περιεχόμενό του και τόσες διφορούμενες απόψεις – εκτιμήσεις. Τα περισσότερα Ελληνικά κόμικς blogs – forums & sites, έχουν ξοδέψει πολλές αναρτήσεις και ακόμη περισσότερα σχόλια, προσπαθώντας να καταλάβουν τι πρόκειται να περιέχει το «Σούπερ Αλμανάκο» και παραθέτοντας, επίσης, τι θα επιθυμούσαν να έχει στις σελίδες του. Κάτι τέτοιο, έχω να θυμηθώ από τα πρώτα χρόνια έκδοσης του ΚΟΜΙΞ, αλλά και από τα τελευταία 5-6, όπου όλοι έχουν αναλωθεί σε κριτικές επί κριτικών. Όλα αυτά, βέβαια, να πούμε ότι εν μέρει είναι δικαιολογημένα, αφού οι φίλοι του «μασκοφόρου εκδικητή»(Φάντομ), είναι πολλοί στη χώρα μας. Η αναμονή όμως όλων έλαβε τέλος, όσοι μάντεψαν – μάντεψαν, γιατί το πρώτο τεύχος «Σούπερ Αλμανάκο» είναι εδώ για παρουσίαση!

Πάμε πρώτα σε κάποια από αυτά τα στοιχεία, που δείχνουν να αποτελούν μέρος της εκδοτικής του προσωπικότητας. Κατ` αρχάς, έχουμε 164 σελίδες, σαφώς περισσότερες από τον προκάτοχό του, το «Αλμανάκο». Κόστος, 3,00 ευρώ. Μόλις γυρίσετε τις πρώτες 2 σελίδες, αντικρίζετε ένα κίτρινης απόχρωσης περιθώριο, κάτι που συνεχίζεται μέχρι την τελευταία σελίδα. Το χρώμα αυτό αντικαθιστά το γνώριμο λευκό, που έχουμε συνηθίσει σε όλες σχεδόν τις Ελληνικές εκδόσεις κόμικς, και δεν μπορώ να πω ότι μ’ αρέσει. Αντίθετα κουράζει, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Όλοι μας, παίρνοντας στα χέρια τις «Νέες Περιπέτειες του Φάντομ», με τις φουτουριστικές, φευγάτες, σχεδιαστικές γραμμές και το υπερηρωικό στυλ, θεωρήσαμε ότι το «Σούπερ Αλμανάκο» θα επενδύσει στο παρελθόν του ήρωα, δημοσιεύοντας τις πρώτες του ιστορίες(όπως στο Ιταλικό Paperinik Cult). Για να υπάρχει μια ισορροπία, ας πούμε, εκδοτική τέλος πάντων, αλλά και για να έχουν την δυνατότητα οι νέοι αναγνώστες να διαβάσουν κάποιες από τις παλιές ιστορίες. Εδώ όμως, στο πρώτο του τεύχος, σίγουρα απογοητεύει όλους όσοι περίμεναν κάτι τέτοιο… Το τεύχος περιέχει δύο ιστορίες Φάντομ Ντακ, εσοδείας των τελευταίων 10 ετών και άλλες δύο, με ήρωα τον Ιντιάνα Γκούφυ…

Πρώτη ιστορία, που ανοίγει αυτή την νέα εκδοτική προσπάθεια, είναι αυτή που έδωσε και το όνομά της στο τεύχος. «Αλλαγή ταυτότητας» λοιπόν, με το σενάριο να δείχνει να έχει βγει από κάποιο τεύχος των Fantastic 4, αφού ο Φάντομ αντιμετωπίζει έναν «κακό» μεταλλαγμένο, ονόματι «αμμόλοφο», που έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με έναν εκ της ομάδας των «4 φανταστικών»! Δεν με ικανοποίησε το σκίτσο, ούτε και το στόρι. Όπως έχω πει και άλλες φορές, αν ήθελε κάποιος ένα τέτοιου ύφους  κόμικς, υπάρχουν τα αρχικά, αυθεντικά, που κυκλοφορούν χρόνια τώρα στην αγορά. Τι ωφελεί και τι προσθέτει, αναρωτιέμαι, μια προσαρμογή ενός ήρωα του Ντίσνεϋ σε όλα αυτά;

Ακολουθούν 2 σελίδες, που μας ενώνουν με το παρελθόν του «Αλμανάκο», τότε που ακόμη δεν είχε «Σούπερ» στον τίτλο. Ποδοσφαιρικά παραλειπόμενα. Αμέσως μετά, έρχεται η «Κούρσα ενάντια στον χρόνο», με τον Φάντομ Ντακ. Κι αυτή με έναν Ντόναλντ να έχει σχεδιαστεί σαν να έχει γίνει, απότομα, μακρόστενο το πρόσωπο του! Να τον πάτησε οδοστρωτήρας; Να έπαθε κάτι στο τυπογραφείο; Να μην είχε διαβάσει Ντίσνεϋ ποτέ ο σχεδιαστής του; Υπαρξιακά ερωτήματα, θα μου πείτε… Ως σενάριο, δεν θα το χαρακτήριζα κακό. Ο ήρωάς μας καλείται να τα βάλει με τους Λύκους και το… χωροχρόνο, που τον απειλεί με ήττα. Καλό είναι. Όμως, έχω την αίσθηση ότι και αυτό είναι σχετικά πρόσφατης παραγωγής και όχι αυτό που περιμέναμε…

Αφήνουμε τις επόμενες δύο σελίδες, με την συνοπτική παρουσίαση των 10 καλύτερων βιντεοπαιχνιδιών και συναντάμε την «Ατρόμητη Νταϊάνα», με τον Ιντιάνα Γκούφυ και τον Μίκυ. Έχει χιούμορ, αν και χωρίς νεύρο, ενώ ικανοποιεί και σχεδιαστικά, αφού κάπως συνέρχεσαι, έπειτα από τα σκίτσα του Φάντομ. Όμως, κάτι δεν πείθει και εδώ… Ο Ιντιάνα θα αναζητήσει την συνάδελφό του, γοητευμένος από την τηλεοπτική της παρουσία και θα μπλέξει σε περιπέτειες, ως συνήθως. Με μια λέξη… μέτρια.

Το «Μυστικό της Ταϋλανδέζικης ντάλιας», σε δύο τμήματα, είναι η ιστορία που κλείνει το πρώτο τεύχος και είναι με ήρωα τον Ιντιάνα Γκούφυ κι αυτή. Μπορώ να πω, ότι είναι η μόνη που με ικανοποίησε πλήρως, σχεδιαστικά και σεναριακά. Έχει κάτι από τον μυστικισμό της Άπω Ανατολής, καλά δουλεμένο σενάριο, ωραία εξωτικά τοπία και σε κρατάει με το ρυθμό και την πλοκή της. Το σκίτσο έχει έμφαση στη λεπτομέρεια και είναι καλό. Μακράν, ό,τι καλύτερο μπήκε στις σελίδες του πρώτου «Σούπερ Αλμανάκο».

Συμπεράσματα, τώρα. Τι να προσθέσω, που να μην το έχω ήδη πει; Μέτριο τεύχος, με κακές στιγμές και μηδενική έμπνευση. Πολύ κάτω από τις προσδοκίες όλων μας και σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει, καν, την αντίστοιχη Ιταλική έκδοση. Αν αυτό ήταν το νέο, «Σούπερ» κιόλας, Αλμανάκο, τότε θα προτιμούσα το παλιό, που δεν έχει και εκείνο το κίτρινο περιθώριο. Προσωπικά, απογοητεύτηκα πάρα πολύ… Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να δώσω παραπάνω από 6,5… Το επόμενο τεύχος κυκλοφορεί την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου και θα πρέπει να βελτιωθεί πολύ… για να μας πείσει…

Το εξώφυλλο του Ιταλικού Paperinik Cult είναι από ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον site, που καλά θα κάνουν οι φίλοι του Ντίσνεϋ να έχουν στα υπ’ όψιν τους…

http://www.wolfstad.com/dcw/italy/paperinik-cult/

Νέα κατηγορία και για αυτό τον τίτλο. Είναι η ομώνυμη.